Suchergebnisse

The constitutional monarchy as an essential 'modern' state form of the restoration period was intended to restore order and stability in Europe. In this respect, there is more of a break than continuity between the constitutional model that William I introduced in 1814-1815 and the constitutional monarchy to which Leopold I, the first king of the Belgians, had to subject himself in 1831. The specific authoritarian interpretation that William I gave to his function was one of the factors that helps to explain the Belgian revolution. It is therefore logical that the revolution, as such, produced a constitution that firstly, in general was far more democratic and, secondly, specifically restricted the power of the king. The new Belgian constitutional monarchy of 1830-1831 did not keep William I's 'heritage' intact: onthe contrary, the constitutional definition of kingship in Belgium, for that time, was an ultra-liberal, modern answer to the 'William I system'. Continuïteit en discontinuïteit van de constitutionele monarchie vanuit een transnationaal perspectief. Nederland-België (1815-1831)De constitutionele monarchie moest als een essentieel 'moderne' staatsvorm in het restauratietijdperk voor een herstel van orde en stabiliteit zorgen in Europa. Er is op dit punt eerder sprake van een breuk dan van continuïteit tussen het grondwettelijk model dat Willem I in 1814-1815 invoerde in het Verenigd Koninkrijk der Nederlanden en de constitutionele monarchie waaraan Leopold I zich als eerste koning der Belgen in 1831 moest onderwerpen. De specifieke interpretatie en autoritaire invulling die Willem I aan zijn functie gaf, was één van de factoren die de Belgische revolutie mee helpt verklaren. Het is dus logisch dat de revolutie als zodanig een grondwet opleverde die ten eerste in het algemeen veel democratischer was, en ten tweede specifiek de macht van de koning sterk inperkte. De Belgische grondwettelijke monarchie die uit een revolutie werd geboren, hield de 'erfenis' van Willem I dus niet intact: de grondwettelijke omschrijving van het koningschap was integendeel een voor die tijd ultraliberaal en modern antwoord op het 'systeem-Willem I'.

SummaryThis article illuminates the transforming impact of collective action in the light of the industrial jacquerie of 1886 in Belgium. This important episode of popular struggle fuelled a dialectical process of change which was marked by a fundamental shift in both social policy and in repertoires of collective action. In 1886 workers still drew on an old repertoire of collective action. Their struggle had such a disruptive force that it forced the state to intervene in labour conflicts. The conservative political élite responded with conciliatory gestures that foreshadowed a legislative programme of social reform. In the changed political climate the position of progressive wings in the two conservative parties was enhanced as the growing strength of the labour movement became more apparent. The industrial jacquerie functioned as a catalyst in the transition from old to new repertoires of collective action. In the aftermath of the revolt, mass collective action quickly, and extensively, came under the control of the Parti Ouvrier Belge (POB).

This immensely readable and informative study outlines the cultural history of the relations between royal imagery and royal authority.

The history of kings and queens has always appealed to popular imagery. Monarchy is also a central theme to classic surveys of political history. The present volume approaches the relation between imagery and authority of the monarchy from a cultural historical angle. The authors focus on the different discourses produced since the Middle Ages aiming at the symbolic construction of royal power in Western Europe, as well as at its subversion. The history of monarchy is not a linear process from sacralization to banalization. Throughout premodern, modern and postmodern times, the mystification and demystification of the monarch remain inextricably intertwined. - De geschiedenis van vorsten en vorstinnen heeft altijd tot de verbeelding gesproken van het brede publiek. Ook in de klassieke politieke geschiedenis heeft dit thema een belangrijke plaats. De auteurs van dit boek benaderen echter het verband tussen verbeelding en autoriteit van de monarchie vanuit een cultuurhistorische invalshoek. De aandacht gaat uit naar de uiteenlopende vertogen die vanaf de middeleeuwen zijn ontplooid voor zowel de symbolische constructie als voor de subversie van de koninklijke macht in West-Europa. De geschiedenis van de monarchie blijkt geen lineaire geschiedenis van sacralisering naar ontluistering te zijn. Doorheen de premoderne, moderne en postmoderne tijd blijven de mystificatie en demystificatie van de monarch onlosmakelijk verstrengeld. Met bijdragen van: Alain Boureau, Gita Deneckere, Jeroen Deploige, Maarten Van Ginderachter, Lisa Jane Graham, Maria Grever, Marc Jacobs, Gilles Lecuppre, Elodie Lecuppre-Desjardin, Jaap van Osta, Jürgen Pieters, Alexander Roose, Kevin Sharpe, Henk te Velde

In recent years, several authors have stated that emotions have come to play a more important role in political life, especially in political mass mobilisation. Ouring the 1990s, Belgium and other Western countries have indeed witnessed some spectacular examples of emotion-driven mobilisation. In this article, we argue that emotions are not an innovation in political mass-mobilisation. Various examples from the Belgian political history of the 19th and 20th centuries demonstrate that emotions have always been a key factor for explaining the occurrence, the form and the outcome of political protest. The mobilising role of emotions cannot be considered as aquantitative innovation, and therefore the expression 'new emotional movements' does not seem warranted. We make the claim that these recent mobilisations are not typical because of their reliance on emotions, but rather because of their tendency toward de-institutionalisation.