Suchergebnisse

Autor poddaje analizie działania władzy publicznej w świetle zasad wynikających z teorii polityki publicznej w jednym z najważniejszych obszarów funkcjonowania państwa – w systemie ochrony zdrowia. Analiza dotyczy rozwiązania wprowadzającego system podstawowego szpitalnego zabezpieczenia świadczeń opieki zdrowotnej (tzw. sieć szpitali). Zmiana ta weszła w życie w wyniku uchwalenia ustawy z dnia 23 marca 2017 r. o zmianie ustawy o świadczeniach opieki zdrowotnej finansowanych ze środków publicznych. Zdaniem autora upowszechnienie nauk o polityce publicznej i praktyczne zaimplementowanie teorii polityki publicznej mogłoby istotnie wpłynąć na podniesienie jakości stanowionego prawa.
Wprowadzenie sieci szpitali jest zmianą systemu realizującą cele, które nie zostały bezpośrednio wyartykułowane w OSR i uzasadnieniu do projektu ustawy. Prawdziwym zadaniem ww. zmian jest ograniczenie konkurencji w ochronie zdrowia i preferowanie państwowej struktury właścicielskiej – poprzez ograniczenie konkurencji między podmiotami leczniczymi. Autor nie neguje w żadnej mierze zasadności wprowadzenia systemu podstawowego szpitalnego zabezpieczenia świadczeń opieki zdrowotnej (dalej PSZ), a jedynie brak upublicznienia wystarczającego argumentarium przemawiającego za jego wprowadzeniem (w tym analizy ex ante, w której zidentyfikowane potrzeby interwencji legislacyjnej byłyby zestawione z propozycjami rozwiązań i środkami, za pomocą których mają zostać osiągnięte).

Autor przedstawia trzy sytuacje pokazujące uczestnictwo osób z niepełnosprawnościami, opiekunów takich osób i stowarzyszeń działających na ich rzecz w kreowaniu i monitorowaniu polityki publicznej wobec niepełnosprawności w Polsce. Pierwsza z nich dotyczy działania polegającego na wspieraniu edukacji włączającej, druga – prób zmiany systemu wsparcia opiekunów osób z niepełnosprawnościami, natomiast ostatnia odnosi się do procesu tworzenia przez organizacje pozarządowe alternatywnego raportu poświęconego wdrażaniu przez Polskę konwencji ONZ o prawach osób niepełnosprawnych. W każdym z powyższych przypadków autor omawia przyczyny stojące za decyzją o zaangażowaniu się, przebieg procesu oraz efekty zaangażowania. Wnioski wskazują na to, że choć środowiska osób z niepełnosprawnościami mają możliwość wzięcia udziału w dyskusjina temat polityki wobec niepełnosprawności, to ich wpływ jest raczej niewielki i dotyczy sytuacji wyjątkowych.

The network of hospitals was implemented by an amendment of healthcare services financed from public funds. The act was introduced on 1st October 2017. The goals of the new organization of healthcare were not written directly in in the law or in the justification of the draft bill. It is supposed that the Ministry of Health planned through these changes to strengthen public hospitals and limit competition of public financing for private hospitals. The aim of the article is to stress the role of public policy in programming law changes in the future. The implementation of the science of public policy could improve the quality of the Polish law in the healthcare system.

The author presents three selected types of situations depicting the participation of persons with disabilities, their caregivers and supporting non-governmental organisations, in designing and monitoring the public policy towards disability in Poland. The first type of situations concerns supporting inclusive education. The second type concerns the support system for the caregivers of the persons with disabilities, while the last one refers to the alternative report prepared by NGOs, dealing with Poland's implementation of the U. N. Convention on the Rights of Persons with Disabilities. In each of these cases, the author examines the reasons behind the decision to participate, the process, and the final results of participation. The results show that - although the NGOs of the persons with disabilities have the possibility to participate in the discussion on disability policy - their influence on that policy is insignificant and limited to exceptional situations.

Report on the 4th Seminar on Public Policy: Polish Historical, Educational and Scientific Policy. Organizer: Collegium of Economics and Social Sciences, Warsaw School of Economics, May 29, 2015.

Bariery w realizacji polityki publicznej pojawiają się na długo przed przystąpieniem do jej wdrażania. Wadliwe instytucje utrudniają właściwą identyfikację problemów i formułowanie polityki. Głównym problemem jest brak określenia centrum decyzyjnego, będącego głównym podmiotem odpowiedzialnym za tworzenie polityki publicznej.Funkcjonalne splecenie władzy ustawodawczej i wykonawczej pozbawia parlament wpływu na kształt polityki publicznej. Również rząd nie pełni przypisanej mu funkcji prowadzenia polityki. Dane z badań świadczą o przejęciu tej funkcji przez resorty i braku koordynacji działań legislacyjnych. Prawo jest instrumentem komunikowania wcześniej podjętych decyzji. Nie wykorzystuje się obiektywnej wiedzy ani konsultacji społecznych,które mogłyby równoważyć malejącą rolę parlamentu. Utrudnia to dobranie właściwych instrumentów realizacji polityki.

Przedmiotem opracowania jest ewolucja brytyjskiej polityki publicznej w latach1900–2010. Analiza koncentruje się na polityce budżetowej, walutowej i socjalnej orazpolityce wobec sektora publicznego. Zaprezentowany w tekście materiał faktograficznypozwala na uchwycenie kilku prawidłowości. W omawianym czasie rosła gospodarczai społeczna aktywność państwa, ale nie był to proces o przebiegu liniowym. Można za‑obserwować kilka momentów przełomowych, które związane były z trzema kategoriamizjawisk: wojnami, kryzysami ekonomicznymi i zmianami na najwyższych szczeblachwładzy. W konsekwencji, historia brytyjskiej polityki publicznej w latach 1900–2010dzieli się na następujące etapy: 1) 1900–1931 – schyłek epoki liberalnej; 2) 1931–1951 –stały wzrost aktywności gospodarczej państwa; 3) 1951–1979 – stabilizacja ustrojowana wysokim poziomie zaangażowania państwa w kwestie gospodarcze i społeczne;4) 1997–2007 – próba powrotu do liberalizmu gospodarczego; 5) 2007–2010 – okreswahań i poszukiwania nowych zasad polityki publicznej.

Autor analizuje proces europeizacji w polityce publicznej. Definiuje go jako systematyczne przenikanie, a także transfer oraz konwergencję unijnych i zachodnich wzorców działania publicznego oraz pomysłów i rozwiązań problemów. Wskazuje, że europeizacja – niejako sama z siebie – nie zapewnia bezpośrednio mechanizmu podnoszenia efektywności działań publicznych w danym państwie (w sensie podnoszenia zdolności do uzyskiwania większych korzyści z wydanych środków). Unijna polityka publiczna – rozumiana jako działania inicjowane przez instytucje unijne – ma bowiem inną konstrukcję niż polityka krajowa, a tym samym oddziałuje na nią w dość selektywny sposób. Przede wszystkim instytucje unijne nie posiadają znaczącego wpływu na ten etap kształtowania polityki, jakim jest implementacja (poza kwestiami zgodności krajowego porządku prawnego z unijnym prawodawstwem).

The main obstacles in the implementation of public policies emerge at the earlier stages of the agenda-setting and the formulation of goals due to institutional constraints. They comprise the ambiguities about the governing center and thus about the real actors of the public policy process. The government fully controls the legislation, although this results from a functional unity of the executive and the legislative powers rather than from formal regulations. The parliament gets deprived of its influence on public policy. The government, however, is not able to fulfill its functions, either. The evidence shows that the main actor in programming public policy is the administration, and the decision-taking process is dispersed among separate ministries without any real coordination and oversight. The law is an instrument of communicating decisions taken at the pre-legislative stage. The use of objective data and public consultations is occasional, although they could compensate for the declining role of the parliament. This makes the selection of proper policy instruments yet more difficult.

Tekst poświęcony jest analizie instrumentów wykorzystywanych w fazie wdra‑żania (implementacji) polityki publicznej. Autor prezentuje dyskusje i zagadnieniana ten temat podejmowane w literaturze przedmiotu. Opisuje różnorodne typologieinstrumentów, a także czynniki wpływające na to, że decydenci wybierają określoneinstrumenty jako narzędzia działania spośród całej ich gamy. W drugiej częścitekstu wskazuje na zależności między zasadniczymi cechami architektury politykipublicznej (policy design) w Polsce a strukturą stosowanych instrumentów. Obecnaarchitektura silnie wpływa na to, że decydenci mają skłonność do posługiwania się"twardymi" instrumentami działań publicznych, przy jednoczesnym niedocenianiutak zwanych instrumentów katalizujących, adresowanych do ludzkich postaw i za‑chowań. Tymczasem mają one szczególne znaczenie w wypadku tworzenia wieluistotnych w ostatnich latach rodzajów polityki, które mają za zadanie rozwiązywanieproblemów uznawanych za złożone

Autor analizuje proces europeizacji w polityce publicznej. Definiuje go jako systematyczne przenikanie, a także transfer oraz konwergencję unijnych i zachodnich wzorców działania publicznego oraz pomysłów i rozwiązań problemów. Wskazuje, że europeizacja – niejako sama z siebie – nie zapewnia bezpośrednio mechanizmu podnoszenia efektywności działań publicznych w danym państwie (w sensie podnoszenia zdolności do uzyskiwania większych korzyści z wydanych środków). Unijna polityka publiczna – rozumiana jako działania inicjowane przez instytucje unijne – ma bowiem inną konstrukcję niż polityka krajowa, a tym samym oddziałuje na nią w dość selektywny sposób. Przede wszystkim instytucje unijne nie posiadają znaczącego wpływu na ten etap kształtowania polityki, jakim jest implementacja (poza kwestiami zgodności krajowego porządku prawnego z unijnym prawodawstwem).

The paper analyses instruments used for implementation of public policy. Broad background, including descriptions of debates in scientific literature on certain instruments, typologies of instruments, as well as factors that influence the choice of instruments, has been provided. The second part of the paper focuses on the relation between policy design in Poland and the structure of public policy instruments. Policy design in Poland favours "hard" instruments of public policy at the expense of catalytic instruments which could have been used to great extend to solve complex policy problems.