Suchergebnisse

Bu çalışmada, Türkiye'de gıda güvencesinin durumu, temel gıda ürünlerinde kendine yeterli olup olmadığı ve seçilmiş temel bitkisel ve hayvansal ürünlerde kendine yeterlilik düzeylerinin belirlenmesi ile gelecek dönem için tahmin edilmesi amaçlanmıştır. Türkiye'de kendine yeterlilik riski bulunan tarım ürünlerinin üretim politikaları için çözüm önerileri getirilmiştir. Bununla birlikte Türkiye'nin kendine yeterliliği sağladığı gıda ürünleri için dış pazardaki rekabet durumu da analiz edilmiştir. Araştırmanın kapsamı, gıda güvencesi koşulları çerçevesinde; sahip olunan doğal kaynaklar, sunulan teknoloji ve fiziki alt yapı, arazi kullanımı ve tarımsal üretim, tarımsal dış ticaret imkanlarının geçmişten günümüze kullanımının tespiti ile bu imkanları kullanırken gerekli olan gelir, satın alma gücü ve tüketim kalıplarıdır. Bu kapsamda uygulanan tarımsal destekleme politikaları, beslenme durumu, yoksulluk, gıda güvenliği ve gıda tüketiminde kendine yeterlilik derecesi gibi gıda güvencesinin alt bileşenleri ile birlikte bir bütün olarak Türkiye'de gıda güvencesinin mevcut ve gelecekteki durumu ele alınmıştır. Araştırmada ağırlıklı olarak TÜİK ve FAO'nun verileri kullanılmış ve 1990 yılından itibaren son 30 yıl incelenmiştir. Analizlerde ARIMA tahmin modelleri, Karşılaştırmalı İhracat Performans İndeksi (CEPI) ve Temel Bileşenler Analizi (TBA) kullanılmıştır. Temel bitkisel ve hayvansal ürünlerden buğday, ayçiçeği, şeker pancarı, mercimek, kuru fasulye, kırmızı et, tavuk eti ve sütün 2030 yılına kadar üretim, ihracat ve ithalat miktarları tahmin edilmiştir. Elde edilen tahmin değerleri ile yeterlilik dereceleri hesaplanmıştır. Mevcut durumda yetersiz olan buğday, ayçiçeği, mercimek, kuru fasulye ve kırmızı etin gelecek 10 yıl içinde de yetersiz olacakları ortaya çıkmıştır. Söz konusu yetersizlikler ithalat ile desteklenmektedir ve ithalatın giderek artacağı tahmin edilmektedir. Ancak bu durumun; gıda krizleri, doğal afetler ve ekonomik krizler gibi olası tehditler ile artan nüfus ve giderek daralan tarımsal alanlar karşısında uzun vadede sürdürülmesi mümkün değildir. Bu nedenle ele alınan ürünlerde yeterliliğin sağlanabilmesi için gerekli tedbirler ve politikalar önerilmiştir. Yeterli olup üretim fazlası bulunan ürünlerden zeytin, tavuk eti, yumurta ile yetersiz olup işlenmiş ürünlerine ait her yıl önemli miktarlarda ihracatı yapılan buğday ve ayçiçeğinin, ihracatta uluslararası rekabet gücü bakımından oldukça avantajlı bir konuma sahip oldukları da tespit edilmiştir. Gıda arzının ithalat desteği ile sağlanması, 11 milyon civarında yoksul nüfusun varlığı, %6 civarında beş yaş altı kronik beslenme yetersizliğine maruz nüfusun varlığı, her yıl artan nüfus karşısında son otuz yılda ortalama yıllık 160 bin hektar işlenen alanın tarım dışına çıkması, tarım alanının 'sinde erozyon sorununun bulunması, gıda güvencesinin sağlanmasında birer tehdit unsurları olarak karşımıza çıkmıştır. Türkiye mutlak olmasa da potansiyel olarak gıda güvencesini sağlamaktadır. Ancak gıda güvencesinin riskli olduğu gerekli ve sürdürülebilir tedbirler alınmaz ise bu güvencenin her an kaybedilebileceği ortaya çıkmıştır. ; In this study, it is aimed to predict the state of food security in Turkey, whether it is self-sufficient in basic food products and by determining the self-sufficiency levels in selected basic herbal and animal products. Solutions have been introduced for the production policies of agricultural products at risk of self-sufficiency in Turkey. However, the competitive situation in the foreign market has been analyzed for food products in which Turkey provides self- self-adequacy. The scope of the research is within the framework of food security conditions; the natural resources, the technology and physical infrastructure offered, the use of land and agricultural production, the income, purchasing power and consumption patterns required when using these facilities with the determination of the use of agricultural foreign trade opportunities from the past to the present. The current and future status of food security in Turkey as a whole is discussed along with the agricultural support policies implemented within this scope, the sub-components of food security such as nutrition status, poverty, food safety and the degree of self-sufficiency in food consumption. The data of TURKSTAT and FAO were used mainly in the research and the last 30 years have been examined since 1990. ARIMA forecast models, Comparative Export Performance Index (CEPI) and Basic Components Analysis (TBA) were used in the analysis. Wheat, sunflower, sugar beet, lentils, dried beans, red meat, chicken meat and milk are estimated to be produced, exported and imported by 2030 from basic herbal and animal products. Estimated values and proficiency grades have been calculated. Wheat, sunflower, lentils, dried beans and red meat, which are currently self-deficient, will be insufficient in the next 10 years. These deficiencies are supported by imports and it is estimated that imports will increase gradually. However, This situation is not possible in the long term in the face of increasing populations and shrinking agricultural areas with possible threats such as food crises, natural disasters and economic crises. Therefore, necessary measures and policies have been proposed to ensure proficiency in the products discussed. Wheat and sunflower, which are adequate and exported in significant quantities of olives, chicken meat, eggs and processed products each year from products with surplus production, have also been found to have a very advantageous position in terms of international competitiveness in exports. Providing food supply with import support, the presence of around 11 million poor populations, the presence of chronic malnutrition under the age of 6% of the population under the age of five, the average annual 160,000 hectares of land processed out of agriculture in the last three decades in the face of the increasing population, the fact that there is an erosion problem in 37% of the agricultural area, has become a threat in ensuring food security. Turkey provides potentially food security, if not absolute. However, it has been revealed that this security could be lost at any time if necessary and sustainable measures are not taken that food security is risky.

Bu çalışmada Türkiye Tarımı destekleme politikaları ve Avrupa Birliği Ortak Tarım Politikası Destekleme Sistemlerinin teorik olarak analiz edilmesine çalışılmıştır. Çalışma öncelikle Türkiye Tarımı ve destekleme politikalarının yapısı ve Avrupa Birliği tarımsal yapısının ekonomik analiziyle başlamaktadır. Bu bölümler, daha sonra Türkiye de uygulanan Doğrudan Gelir Desteğin Sisteminin incelenmesi için temel oluşturmaktadır. Avrupa Birliğinin ilk ve en önemli politikalarından biri olan Ortak Tarım Politikası ve AB sürecinde bu politikalara uyumu istenen Türkiye tarımının bu kapsamda maruz kaldığı uygulamalar ve Türkiye tarımı için destekleme sistemlerinde Doğrudan Ödemeler sisteminin, destekleme alımları sistemiyle karşılaştırmalı olarak incelenmesi öngörülmüştür. Doğrudan ödemeler sistemi kapsamında ise uygulamada daha çok kullanılan Doğrudan Gelir Desteği seçilmiştir. Çalışmada öncelikle destekleme sistemlerinden doğrudan ödemeler sisteminin Türkiye tarımında tek bir destekleme aracı olarak uygulanmasının nedenleri ve sonuçları diğer destek sistemleri ve destekleme alımları sistemiyle karşılaştırmalı olarak teorik bazda incelenmiştir. ; In this study, Turkey and European Union agricultural support policies of the Common Agricultural Policy Support Systems has been working to analyze theoretically. Agricultural support policies and work of the first structure of Turkey and the European Union begins with economic analysis of agricultural structures. These sections, then applied in Turkey's system of direct income support basis for review. The European Union's first and most important policy, one of the Common Agricultural Policy and the EU in the process of compliance with these policies for the agriculture of Turkey requested that the scope of the exposure that the applications and Turkey for agricultural support systems Direct Payments system, procurement support system in comparison with the investigation have been foreseen. Direct payments system is in practice more widely used within the scope of direct income support is selected. Study is primarily to support the system directly from a single farm payments system to support Turkey as a means of causes and results of implementation and other support systems to support procurement system as compared with the theoretical basis is examined.

Avrupa Ekonomik Toplulugu'nu kuran Roma Anlasması'nın 38-47. maddeleri tarıma iliskin maddeleri kapsamaktadır. Roma Anlasması, sanayi ürünlerinde oldugu gibi, tarım ürünleri alanında da serbest dolasımı öngörmektedir. Toplulugun ortak bir tarım politikası olusturmasının ana nedeni kinci Dünya Savası sırasında ve sonrasında ortaya çıkan gıda yetersizligidir. Topluluk bütçesinin yaklasık yarısını olusturan FEOGA (Avrupa Tarımsal Yönverme Ve Garanti Fonu), 1962 yılında ortak tarım politikasının finansmanı için kurulmustur. Türkiye 1959 yılında AET'ye üyelik basvurusu yapmıs ve 2005 yılında Avrupa Birligi ile müzakerelere baslamıstır. Mevzuatın büyük bir kısmını tarım olusturmaktadır. Türkiye tarımı ile Birlik tarımı arasında büyük farklılıklar bulunmaktadır. Bu farklılıkların basında tarımsal nüfus, isletmelerin büyüklükleri ve yapısı, tarımsal destekleme politikaları, tarımsal verimlilik gibi birçok faklılık gelmektedir. Türkiye ile Birlik tarımı arasındaki farklılıklar ve Türkiye'nin uyum için çabaları 1998 yılından itibaren düzenli olarak yayınlanan ilerleme raporlarında dile getirilmektedir. Ortak tarım politikasına uyumun Türk tarımı üzerine olası birçok etkisi olacagı öngörülmektedir. Tarım sektörünün düzene kavusacagı ve Türk çiftçisinin hayat standartlarının yükselecegi, öngörülen en önemli etkilerdir. ; The articles 38-42 of the Treaty of Rome, which founded the European Economic Comminity, contain the agricultural subjects.The treaty of Rome brings the free flow of agriculural goods like industrial goods.The main aim of the community to form a common agricultural policy was the shortage of food which appeared during and after the World War II. The FEOGA(European Agricultural Guidance And Guarantee Fund) which composes half of the community budget was founded in 1962 to finance the common agriculture policy. Turkey appealed for membership to European Economic Community in 1959 and began to negotiate with the European Union in 2005. The legislation is largely about agriculture.There are great differences between the agriculture of Turkey and the agriculture of the Union. Agricultural population, dimensions of companies, and their structure,policies of agricultural subsidies and agricultural productivity lead these differences. The differences between Turkey's and the Union's agriculture policies and Turkey's efforts for adaptation are uttered in advencement reports which have been published regularly since 1998. It is anticipated that the adaptation to common agriculture policy will have many effects on Turkish agriculture.An organized agricultural sector and higher living standards for Turkish farmer are the most important effects which are anticipated.

Avrupa Birliği, yeryüzünde ikinci dünya savaşından sonra başarılı olmuş en önemli ekonomik ve siyasal birleşme hareketidir. Başlangıçta ekonomik amaçlı olmakla birlikte ilerleyen dönemlerde siyasal birliğe dönüşüp bugünkü yapısına bürünmüştür. Bu süreçte tarım sektörü önemli entegrasyon alanlarından biri olmuştur. Başlangıçta Fransa ve Almanya arasında tarım ve sanayi sektörüne yapılan destekler konusunda ihtilaflar çıkmasına rağmen ortak tarım politikası başarılı bir şekilde uygulanmıştır. Bu çalışmada, ilk olarak Ortak Tarım Politikasının tarihsel gelişimi, geçirdiği reformlar ve tarım sektörüne uygulanan politikalar, AB tarımının finansmanı ve genişleme sürecinde yeni katılan üyelerin durumu incelenmiştir. Daha sonra Türk tarımının genel çerçevesi, AB ile karşılaştırılarak analiz edilmiştir. Elde edilen bulgular ışığında Türkiye tarımının Ortak Tarım Politikası'na uyum sürecinde ve müzakerelerde karşılaşacağı sorunlar ve dikkat çeken hususların altı çizilerek, uyumun tarımda dönüşüme olası etkileri irdelenmiştir. Sonuç olarak, Ortak Tarım Politikası'na uyum sürecinin doğru yürütülmesi halinde (mevzuat, idari ve kurumsal yapının güçlendirilmesi, kırsal kalkınmaya ve piyasa bazlı tarımın oluşumuna önem veren politikaların uygulanması) bütün olası maliyetlerine rağmen, tarımın köklü yapısal sorunlarının çözümüne yönelik ciddi kazanımların elde edileceği ve dönüşüm sürecinin ivme kazanacağı ortaya konulmuştur. ; The European Union has been successful in the earth after the second world war the most important economic and political union movement faces. Although economic progress since the period for return to political unity in the present structure was wrapped. This process of integration is important in the agricultural sector has been one of the field. In the beginning, between France and Germany in support of agriculture and industrial sector disputes Despite the common agricultural policy was implemented successfully. In this study, firstly the historical development of the Common Agricultural Policy reforms and agricultural sector is applied to his policies, the EU enlargement process and the financing of agriculture in the member state of newly examined. Then the general framework of Turkish agriculture with the EU have been analyzed by comparison. In the light of the findings of the Common Agricultural Policy in Turkey's agriculture and the integration process will face problems and pointed out in the negotiations of matters which will be underlined, the possible effects of compliance in agriculture transformation was examined. As a result, the Common Agricultural Policy towards harmonization process execution if (legislative, administrative and institutional structures to strengthen rural development and market-based agriculture's importance in the formation of policy implementation) All the possible costs, even though agriculture's deep-rooted structural problems to solve serious gains achieved and conversion process will be the impetus has been put forward.

Bu araştırmanın amacı, Nevşehir Tarım Kredi Kooperatifiçalışanlarının sürdürülebilir kalkınmaya yönelik bilgi, tutum vedavranışlarının ölçülmesi ve bunların bazı demografik değişkenleraçısından farklılaşmasını incelemektir.Buna yönelik hazırlanan anketler, Nevşehir Tarım KrediKooperatifindeki 62 çalışanın katılımıyla ve yüz yüze görüşme tekniğiyleuygulanmıştır.Araştırmadan elde edilen bulgulara göre, katılımcılarınsürdürülebilir kalkınmaya yönelik orta düzeyde bilgiye, orta düzeydetutuma ve yine orta düzeyde davranışa sahip oldukları görülmektedir.Yapılan ilişki testlerinden elde edilen bulgulara göre ise, çalışanların sürdürülebilir kalkınmaya yönelik bilgi düzeyi ile tutumdüzeyi ve davranış düzeyi arasında istatistiksel açıdan anlamlı bir ilişkitespit edilememiştir.Yalnızca çalışanların sürdürülebilir kalkınmaya yönelik tutumdüzeyi ile davranış düzeyi arasında istatistiksel bakımdan anlamlı vepozitif bir ilişki belirlenmiştir.Bu ilişki dikkate alınarak çalışanların sürdürülebilir kalkınmayayönelik tutumlarının davranışları üzerindeki etkisini incelemek amacıylayapılan regresyon testi bulgularına göre ise, çalışanların sürdürülebilirkalkınmaya yönelik tutumlarının davranışları üzerinde istatistikselaçıdan anlamlı düzeyde etkisi olduğu tespit edilmiştir.Son olarak çalışanların sürdürülebilir kalkınmaya yönelikbilgi, tutum ve davranışlarının bazı demografik değişkenlerle ilişkisiniinceleyebilmek için geliştirilen çeşitli hipotezler test edilmiştir.Elde edilen bulgulara göre çalışanların sürdürülebilir kalkınmayayönelik bilgi düzeylerinin yaş, medeni durum, cinsiyet, çalışma pozisyonu,eğitim düzeyi, kıdem değişkenlerine göre istatistiksel açıdan anlamlıfarklılaşmadığı belirlenmiştir.Ayrıca çalışanların sürdürülebilir kalkınmaya yönelik tutumdüzeylerinin ve davranış düzeylerinin bu demografik değişkenlerdenyalnızca çalışma pozisyonuna göre anlamlı düzeyde farklılaştığı, bufarklılaşmanın ise yönetici ve memur pozisyonlarındaki çalışanlardaolduğu görülmüştür. ; The aim of this research is to examine the knowledge,attitudes and behaviors of the employees of Nevşehir Agricultural CreditCooperative on sustainable development and to differentiate them interms of some demographic variables. The questionnaires were prepared for the participation of 62employees in Nevsehir Agricultural Credit Cooperative and face to faceinterview technique.According to the findings obtained from the relationship test,the level of knowledge and attitude towards employees' sustainabledevelopment and work level were not found to be cognitively significant.Only a statistically meaningful and positive relationship wasfound between the level of attitude of employees towards sustainabledevelopment and the level of behavior.According to the findings of the regression test conducted to examinethe effect of employees 'attitudes towards sustainable development onthe behavior of employees, it was determined that employees' attitudestowards sustainable development were statistically significant.Finally, several hypotheses have been tested to examine therelationship between employees' knowledge, attitudes and behaviortoward sustainable development and some demographic variables.According to the findings, it was determined that the knowledgelevel of employees about sustainable development did not differstatistically according to age, marital status, gender, working position,education level, seniority variables.Moreover, it has been observed that the attitudes and attitudesof employees towards sustainable development differ significantly fromthose of demographic variables only in terms of working position, andthis variation is in employees in managerial positions and civil servantpositions.

Avrupa Birliği bütünleşmeleri oldukça başarılı bir yapı göstermiştir. Tarım ekonomisinde geliştirdiği bir dizi dinamik projeler Avrupa Birliği ülkelerini refah seviyesine taşımıştır. Birliğe yeni katılan ülkeler de bundan faydalanmaktadırlar. Tarım politikaları ve ortak tarım politikası projeleri Birlik ekonomisi adına oldukça önemlidir. Tüm bu başarılı işbirlikleri Türkiye'nin de Avrupa Birliği Üyesi olma amacını sağlamıştır. Günümüzde hükümet politikaları da bunu desteklemektedir. Avrupa Birliği ile kıyaslandığında Türkiye'nin tarım sektöründe pek çok ciddi sorunları mevcuttur. Aday ülke statüsündeki Türkiye'nin yapısal ve sektörel sorunlarında AB'nin geçmişteki ve günümüzdeki çözümleri ışık tutabilecek niteliktedir. Ortak tarım politikası AB ekonomisinin olmazsa olmaz yapı taşlarından bir tanesidir. Bu nedenle OTP üzerinde durulmuş, ortaya çıkışı, geçirdiği süreçler ve bugünkü durumu anlatılmıştır. 2004 yılında Birliğe katılan Macaristan' da yapısal sorunları bakımından Türkiye'ye benzemektedir. Macaristan, AB üyeliği ile tarım sektöründe bir dizi çalışmalar yapmış bu çalışmaları sayesinde yapısal sorunlarına ışık tutma eğilimi göstermiştir. AB uyum sürecinde Macaristan örneğinin incelenmesi Türkiye tarımsal sorunlarında çözüm olabilecek unsurlar içermektedir. Türkiye iklim, toprak yapısı, bitki dokusu gibi tarımsal ve hayvansal üretim koşulları bakımından oldukça fazla potansiyeli olan bir ülkedir. Avrupa Birliği'nin ülkeler bazında geliştirdiği kalkınma ve yapısal politikalarını örnek alarak kendine özgü kurallarla uyarladığı takdirde Türkiye mevcut potansiyellerini geliştirebilecek durumdadır. Bu sayede pek çok tarım kaleminde gelişmiş ülkelerle rekabet edebilir düzeye gelmesi olasıdır. Bu bağlamda örnek aldığı AB'nin çeşitli projeleri Türk Tarımı için yapıcı bir süreçtir. Diğer yandan Türkiye'nin AB üyeliği, AB'nin yalnızca ekonomik bir birleşme olmaması aynı zamanda siyasi olması gerekçesiyle günümüzde ve yakın gelecekte mümkün görülmemektedir. ; European Union integrations show fairly successful process. European Union's countries various projects which generated in agricultural economy carry them to welfare. Countries that join the union newly they get are getting benefit from this. Agriculture politics and common agriculture politics projects are highly important for the name of the union's economy. All these successful cooperation also create Turkey's purpose for being EU's member. Nowadays government politics prompt it too. Turkey has a lot of serious problem in agriculture sector according to Eurepean Union. Eurepean Unions old and current solutions can throw a light for one of the candidate country of EU, Turkey, structural or sectorel problems. Common agriculture policy is one of the EU economies urgent key stones. That's the reason common agriculture policy emphasized. In the thesis common agriculture policy's foundation and it's procesess and todays cituation has been explained. Hungary resembles to Turkey about the structural problems who joined the union 2004. Hungary has been done some agricultural projects during the time when join in Eurepean Union. Due to its working throught a light on structural problems. Examination of Hungarian case can have a solution about Turkey's structural problems. Turkey is a country, who has a lot of potential for agricultural and livestocs production factors.If EU's country based improvements for development and structural politics take an example Turkeys existing problems can be improve. Thats why It has a potential for becoming level to competitive with developed countries in too much agricultural items. In this context EU's different projects are constructive process for Turkish Agriculture. On the other hand Turkey's EU joinment process is not seeing possible for today or near future because EU is not a economical union but also it is a political union.

Kuraklık, küresel iklim değişikliği, biyoçeşitliliğin bozulması gibi nedenlerle artan gıda yetersizliği, günümüz dünyasında 821 milyondan fazla insanın yetersiz beslenme sorunu, 90 milyondan fazla çocuğun tehlikeli derecede zayıflık yaşamasına ve her yıl binlerce kişinin yoksulluğa bağlı nedenlerle ölmesine neden olmaktadır. Beslenme ihtiyacının insanoğlunun en önemli ve hayati ihtiyacı olması her ülkenin tarımsal üretime özel bir önem vermesine yol açmaktadır. Bu önemin farkında olan Avrupa ülkeleri günümüzde Avrupa Birliği (AB) olarak adlandırılan ekonomik ve siyasi entegrasyon hareketini başlatırken tarım sektörüne yönelik politikaları Ortak Tarım Politikaları (OTP) adı altında diğer tüm ekonomik faaliyetlerden ayrı bir politika alanı olarak ele almışlardır. Bu önemine istinaden AB'nin başlangıcından itibaren yaptığı bütçe harcamalarının ortalama olarak yarısından fazlası daima bu politikalara ayrılmıştır. AB'nin tarıma sağladığı bu korumacı ayrıcalık zaman içerisinde AB üyesi İspanya gibi birçok ülkeyi tarımsal üretim alanında dünyanın sayılı ülkeleri haline getirirken Polonya gibi yapısal sorunları çok fazla olan yeni üye ülkelerin de yapısal dönüşüm geçirerek tarımsal üretim ve verimliliklerini artırmasını sağlamıştır. Geçmişten bu yana dünyanın sayılı tarım ülkelerinden birisi olan Türkiye'de 1930'lardan itibaren tarım sektörünü destekleyen politikalar uygulamasına karşın değişen dünya koşulları ve 2000'lerde kronikleşen yapısal sorunlarına bağlı olarak ihracatçı kimliğini kaybetme noktasına gelmiştir. Yapılan araştırmalar, Türk tarımının destekleme politikalarına rağmen gerilediğini buna karşın İspanya, Polonya, Litvanya, Letonya, Bulgaristan gibi ülkelerin ise OTP kaynakları ve reformları sayesinde tarımsal alanda önemli ilerlemeler kaydettiğini ortaya koymaktadır. Türk tarımının gerileme yaşadığı günümüzde AB üyeliğinin Türk tarımına önemli kazanımlar sağlayacağı düşünülmektedir. Ancak öte yandan AB tarafı ise Türk tarımının OTP için ağır yüklere yol açacağını düşünerek bu noktada çekinceli hareket etmektedir. Bu araştırmada AB'nin en önemli ortak politikalarından birisi olan OTP ve Türkiye'deki mevcut tarımsal destekleme politikaları ile AB'nin OTP kapsamında İspanya ve Polonya'ya sağladığı tarımsal desteklerin etkileri incelenmiştir. Araştırma hipotezlerinde Türkiye'nin tarımda korumacı olup olmadığı, Türkiye'nin uyguladığı tarımsal desteklerin İspanya ve Polonya'ya sağlanan OTP destekleriyle kıyaslaması, Türkiye'nin üyeliğinin AB'ye bir ek yük getirip getirmeyeceği ve Türkiye'nin AB gıda güvenliğine ekstra bir katkı sağlayıp sağlamayacağı yönünde sorgulamalar yapılmıştır. Araştırmada Türkiye için veriler ilgili bakanlıklar ve resmi kurumların yayın ve raporlarından derlenirken Polonya ve İspanya ile ilgili veriler ise AB'nin ilgili kurumlarının yayın ve raporlarından derlenmiştir. Elde edilen verilerin tablo ve grafiklere dayalı olarak karşılaştırması yapılarak sonuçlara ulaşılmıştır. Bu araştırmada elde edilen bulgular, Türk tarımının ileri sürüldüğü ölçüde desteklenmediğini, sektöre sağlanan tarımsal desteklerin OTP kapsamında İspanya ve Polonya tarımına sağlanan desteklerin çok altında olduğunu ortaya koymaktadır. Bunun yanında AB'nin üyelere sağladığı OTP desteklerinin Türkiye'nin bütçeden tarıma ayırdığı desteklere göre çok yüksek olduğu ve AB üyeliği durumunda Türkiye'nin OTP'ye ek bir yük getirmeyeceği görülmektedir. Son olarak ise AB standartlarına göre çok daha düşük desteklemelerle hala dünyanın en önemli tarım ülkelerinden birisi olma özelliğini koruyan Türkiye'nin İspanya, Polonya gibi ülkelerin tarımına sağlanan kaynaklara kavuşması durumunda AB tarım arz güvenliği için en önemli ülkelerden birisi olabileceğini söylemek mümkündür. --- Drought, global climate change, the increase in inadequacy of nutrition because of such reasons like degradation of bio diversity, the problem of malnutrition of more than 821 million people in today's World have caused children, more than 90 million, to experience dangerous weakness and the death of thousands of people due to the reasons of poverty every year . As the most and essential need for humanbeing, Nutrition has caused the countries to attach particular importance to agricultural production. The European Countries,aware of this importance, deal with the policy toward agricultural sector under the name of Common Agricultural Policy , a policy area apart from all the other economic activities ,when initiating the economic and political integration movement called Europion Union (EU) today. Referring to this importance the EU has always allocated fund from the half of the bugdget,for these policies from the beginning. This protective policy of EU for agriculture, has provided the new member countries, which have too much structural problems like Poland, to increase agricultural output and productivity by having structural transformation, while it has made many EU member countries like Spain one of the few countries in the World,in the area of agricultural production. As one of the few agriculture countries of World from the history, Turkey has came to a losing point for exporting country identity, depending on the change of World conditions and the structural problems which have became chronic in 2000s, despite the practices of policies supporting the agriculture sector from 1930s. Reserches have revealed the Turkish Agriculture stands back despite the supportive policies, however, the countries like Spain,Lithuania, Latvia, Bulgaria have made majör progress in the area of agriculture thanks to the source of CAP(Common Agricultural Policy) and their reforms. It has been thought that EU membership will make important achievements to Turkish Agriculture. However, on the other side EU acts hesitatingly thinking the Turkish agriculture will give heavy-duty to CAP. In this research, it has been studied on the most important policies of EU called CAP and the effects of the agriculture supports the EU has provided to Spain and Poland as part of CAP with the existing agricultural supports in Turkey. On the hypothesis of research, It has been examined if Turkey is protectionist in agriculture or not the membership of Turkey will bring heavy duty to EU or not, Turkey will contribute to EU food safety or not, and the agricultural supports ,which Turkey performs, are enough campared to the CAP supports for Spain and Poland. İn the research, the data related to Poland and Spain has been compiled from the publishings and reports of relevant institutions of EU while it has been compiled from the publishings and reports of relevant ministry and government agencies for Turkey. It has been concluded by making comparisons of the obtained datas based on charts and graphics. Findings, obtained from this study have revealed that the Turkish Agriculture isn't supported as it is claimed, the Agricultural supports provided for the sector are for below the funds which the CAP intends for Spain and Poland. Besides, it has been seen that, the CAP supports, EU provides to the members are a lot more than the supports Turkey provides for the Agriculture and the membership of Turkey brings no special heavy duty to CAP. Consequently, It is possible to say that Turkey, which is one of the most important agriculture country in the World although there is far less support compared to EU standarts. Will be one of the most significant countries for the EU agriculture security of supply if it reaches the funds of the countries like Spain and Poland which are supported for agriculture.

Ortak tarım politikası, 1963'ten beri devam eden AB-Türkiye ilişkilerinin ve 2005 yılında başlayan katılım müzakerelerinin en dikkat çekici tartışma konularından birisini oluşturmaktadır. Avrupa Birliği ile yürütmekte olduğumuz üyelik müzakerelerinde, ülkemizin en fazla tarım konularında zorlanması beklenmektedir. Bu aşamada tarım ürünlerinin serbest dolaşımı sağlanacak, böylece işlenmiş tarım ürünleri ve karşılıklı tarım tavizleri ile ilgili rejim OTP kapsamına girecektir. Bu çalışmada, Türk tarımının OTP' ye uyumu ve bu uyumun sonrasında ortaya çıkacak olası etkiler araştırılmıştır. Daha sonra 2004 yılında AB'ye katılan ülkelerin en büyüğü olan ve tarımdaki sorunları açısından Türkiye'ye benzeyen Polonya'nın tarımsal yapısı, uyum sürecinde gerçekleştirdiği reformlar ve tarıma etkileri araştırılmıştır. Elde edilen bulgular ışığında Türkiye tarımının OTP' ye uyum sürecinde ve müzakerelerde karsılaşacağı sorunlar, dikkat edilmesi gereken hususlar ortaya konularak, uyumun tarımda dönüşüme muhtemel etkileri değerlendirilmiştir. Sonuç olarak, ülkemizin tarım yapısı ile Avrupa Birliği değerlerinin mevcut durumları, yıllar itibariyle gösterdikleri değişim incelenmiş, üretim yapıları arasındaki benzer ve farklı yönler değerlendirilerek, mevcut sorunlar saptanmış, bu sorunlara çözüm önerileri getirilmeye çalışılmıştır. ; EU Common Agricultural Policy is one of the important agenda item for EU-Turkey relations since 1963 and recently in accession negotiations which started in 2005. It has been foreseen that the most troublesome chapter of the negotiation will be on agriculture. At that point the free trade of agriculture products will be satisfied, thus operated agriculture products and the regime about reciprocal agriculture consensus will enter in the concept of CAP. In this study, the convenience of Turk agriculture to CAP and the effects which will occur after this convinience will be researched. After then, in this work, the carried transformation and influence to agriculture sector have been analyzed since appearance of CAP. Furthermore, the agricultural structure carried reforms in the process of adaptation and influence on agriculture of Poland, which is the biggest country and had the same agricultural problems as Turkey, became EU member in 2004. According to the results, the problems that the Turkish agriculture will face during the adaptation process to CAP and negotiations, and details, which need necessary attention, have been investigated and the forthcoming impact of adaptation to transformation in agriculture has been obtained. As a result; current and longtime figures of agricultural structures in both Turkey and European Union are examined, and after determining current problems by appraising similarities and differences, possible solutions are put forward.

Türkiye-Avrupa Birliği ilişkileri; 31 Temmuz 1959 tarihinde Türkiye'nin AET'ye katılmak için müracaatıyla başlamış ve 17 Aralık 2004 tarihinde Brüksel Zirvesinde müzakerelere başlama tarihi alınmasıyla Türkiye ? Avrupa Birliği bütünleşmesi yeni bir aşamaya gelmiştir. Müzakere sürecinin en can alıcı konusu, Türkiye'nin başını en fazla ağrıtmaya aday dosyası ise tarımdır. 2006 yılı ticaret verilerine göre, Türkiye'nin Avrupa Birliği ülkelerine ihracatındaki payı ,04 oranında, ithalatındaki payı ise ,55 oranında olduğu görülmektedir. Tarım sektöründe ise yaklaşık olarak bu oran ithalatında %1,3 oranında, ihracatında %4,2 oranındadır. Bu çalışmada ilk olarak Türkiye ve Avrupa Birliği tarım sektörünün genel özellikleri, tarım politikaları, tarımsal destekleme yapıları, Türk tarımının Avrupa Birliği karşısındaki durumu ve ortak tarım politikasına uyumu incelenerek, Türkiye ve Avrupa Birliği'nde tarımın dış ticaretteki yeri ve önemi ortaya konmaya çalışılmıştır. Çalışmanın sonucunda, Türk tarımı; ekonomideki yeri ve önemi, uygulanan politikalar, tarımın yapısı, işletmelerin büyüklüğü, organizasyonu, dağılımı, üretim deseni, üretim hacmi, verimlilik düzeyi, genel performansı v.b. itibariyle Avrupa Birliği tarımına göre çok önemli farklılıklar görülmektedir. Tarım ülkesi olarak bilinen Türkiye'nin dış ticaretindeki istatistik verileri incelendiğinde, tarımsal alanda ihracattan çok ithalat yapıldığı, tarım ihracatçısı konumundan uzaklaşıp tarım ithalatçısı bir ülke konumuna girdiği anlaşılmaktadır. Türkiye'deki çiftçilere destekleme ve teşvikler yoluyla tarımsal ürün çeşidinin değiştirilmesi sağlanarak üretilen ürünlerin sanayiye hammadde sağlayan endüstriyel tarım ürünlerine yöneltilmesi gerekmektedir. Böylelikle Türkiye tarımsal ithalatındaki en yüksek paya sahip olan ürünleri üreterek tarım ithalatçısı konumundan kurtulup, tarım ihracatçısı bir konumuna tekrar dönebilir. Çalışmanın sonuç kısmında bu sorunlara ilişkin değerlendirmeler yapılmıştır. ; The relation between Turkey and the European Union has started with the application of Turkey to the AET on 31 July 1959 and with the conclusion taken at the Brussels Top on 17 December 2004 to start with the deliberation period, the integration Turkey-European Union has come to a new level. The crucial subject of the deliberation period is agriculture which is also one of the subjects that will be a problem for Turkey. According to the trade figures of the year 2006, Turkey has a export share of 56,04 % to the European Union?s countries and an import share of 42,55%. In the agriculture sector the import share is approximate 1,3% and the export share 4,2%. In this action firstly Turkey and European Union?s agriculture sector?s general specialities, agricultural policies, agricultural subsidies structures, the Turkish agriculture position in view of the European Union?s and the common agricultural policies accordance is been investigated, to show the importance of agriculture in the foreign trade of Turkey and European Union. The result of this action is as follows the turkish agriculture; its economic position and importance, the policies that is been carried out, the agricultural structure, the enterprises: dimension, organisation, distribution, production profile, production capacity, productivity level, general performance and so on in view of the European Union?s agriculture there are very important differences. When the foreign trade figures of Turkey which is known as an agriculture country is been inspected, you can see that Turkey on agricultural level mostly imports then exports, it digresses from its agricultural exporter position and it so becomes more and more an agricultural importer. By financing and supporting the Turkish farmers to make them change the agricultural products variety, it is needed to make a change-over from the produced products to industrial agricultural products which will be the industry?s raw material. By this way Turkey will produce the products which has a great share in the agricutural import and so will be released from its agriculture importer position and will return to its agrıculture exporter position. At the end part of this action the evaluation related to this problems is been made.

Agriculture; lands; Turkey; economical conditions