Suchergebnisse

Reformatory ideas of Khayr ad-Din at-Tunusi and Rifa at-Tahtawi inscribed into an interesting discussion which has been going on in the Arabic and Muslim world since the beginning of the 19th century; the discussion which centred around very important matters concerning the political system, social and political reforms, comparison of the representative system and democracy with their antithesis: despotism, and also around the search for the ways out of stagnation and backwardness, which essentially included the reform of the educational system – which idea was emphasised by all thinkers. Their objective was to find the answer to the basic question pervading the representatives of the Muslim world: the question about the reason of its fall and backwardness, and the basis of European supremacy considering the role of the oppressive governments, anachronistic state structures, lack of modern school system and other issues, but most of all – crystallisation of the ideas and notions concerning the relationship between tradition and modernity, modern state, social and political system. Hence the contemplation of settling the relationship with the West, the character of this relationship and the idea of complete or partial acceptance of the European models of government. ; Myśl reformatorska Chajr ad-Dina at-Tunusiego i Rifa'y at-Tahtawiego wpisała się w ciekawy dyskurs, który toczy się w świecie arabsko-muzułmańskim od zarania XIX wieku, dyskurs wokół niezwykle ważnych zagadnień ustrojowych, reform polityczno-społecznych, porównania systemu przedstawicielskiego, demokracji, z jego przeciwieństwem, despotyzmem, a także wokół poszukiwania dróg wyjścia ze stagnacji i zacofania, którego niezbędnym elementem była podkreślana przez wszystkich myślicieli reforma systemu edukacyjnego. Ich celem było udzielenie odpowiedzi na nurtujące przedstawicieli tego świata podstawowe pytanie o przyczynę jego upadku i zacofania oraz podstawy europejskiej supremacji, z uwzględnieniem roli despotycznych rządów, anachronicznych struktur społecznych, braku nowoczesnego systemu szkolnictwa i innych zagadnień, ale przede wszystkim – skrystalizowanie idei i wyobrażeń dotyczących relacji pomiędzy tradycją a nowoczesnością, współczesnym systemem państwowym, społecznym i politycznym. Stąd rozważania wokół ułożenia stosunków z Zachodem i charakteru tych relacji, przyjęcia całkowicie lub częściowo europejskich wzorców rządzenia.

Myśl reformatorska Chajr ad-Dina at-Tunusiego i Rifa'y at-Tahtawiego wpisała się w ciekawy dyskurs, który toczy się w świecie arabsko-muzułmańskim od zarania XIX wieku, dyskurs wokół niezwykle ważnych zagadnień ustrojowych, reform polityczno-społecznych, porównania systemu przedstawicielskiego, demokracji, z jego przeciwieństwem, despotyzmem, a także wokół poszukiwania dróg wyjścia ze stagnacji i zacofania, którego niezbędnym elementem była podkreślana przez wszystkich myślicieli reforma systemu edukacyjnego. Ich celem było udzielenie odpowiedzi na nurtujące przedstawicieli tego świata podstawowe pytanie o przyczynę jego upadku i zacofania oraz podstawy europejskiej supremacji, z uwzględnieniem roli despotycznych rządów, anachronicznych struktur społecznych, braku nowoczesnego systemu szkolnictwa i innych zagadnień, ale przede wszystkim – skrystalizowanie idei i wyobrażeń dotyczących relacji pomiędzy tradycją a nowoczesnością, współczesnym systemem państwowym, społecznym i politycznym. Stąd rozważania wokół ułożenia stosunków z Zachodem i charakteru tych relacji, przyjęcia całkowicie lub częściowo europejskich wzorców rządzenia. ; Reformatory ideas of Khayr ad-Din at-Tunusi and Rifa at-Tahtawi inscribed into an interesting discussion which has been going on in the Arabic and Muslim world since the beginning of the 19th century; the discussion which centred around very important matters concerning the political system, social and political reforms, comparison of the representative system and democracy with their antithesis: despotism, and also around the search for the ways out of stagnation and backwardness, which essentially included the reform of the educational system – which idea was emphasised by all thinkers. Their objective was to find the answer to the basic question pervading the representatives of the Muslim world: the question about the reason of its fall and backwardness, and the basis of European supremacy considering the role of the oppressive governments, anachronistic state structures, lack of modern school system and other issues, but most of all – crystallisation of the ideas and notions concerning the relationship between tradition and modernity, modern state, social and political system. Hence the contemplation of settling the relationship with the West, the character of this relationship and the idea of complete or partial acceptance of the European models of government.

Myśl reformatorska Chajr ad-Dina at-Tunusiego i Rifa'y at-Tahtawiego wpisała się w ciekawy dyskurs, który toczy się w świecie arabsko-muzułmańskim od zarania XIX wieku, dyskurs wokół niezwykle ważnych zagadnień ustrojowych, reform polityczno-społecznych, porównania systemu przedstawicielskiego, demokracji, z jego przeciwieństwem, despotyzmem, a także wokół poszukiwania dróg wyjścia ze stagnacji i zacofania, którego niezbędnym elementem była podkreślana przez wszystkich myślicieli reforma systemu edukacyjnego. Ich celem było udzielenie odpowiedzi na nurtujące przedstawicieli tego świata podstawowe pytanie o przyczynę jego upadku i zacofania oraz podstawy europejskiej supremacji, z uwzględnieniem roli despotycznych rządów, anachronicznych struktur społecznych, braku nowoczesnego systemu szkolnictwa i innych zagadnień, ale przede wszystkim – skrystalizowanie idei i wyobrażeń dotyczących relacji pomiędzy tradycją a nowoczesnością, współczesnym systemem państwowym, społecznym i politycznym. Stąd rozważania wokół ułożenia stosunków z Zachodem i charakteru tych relacji, przyjęcia całkowicie lub częściowo europejskich wzorców rządzenia. ; Reformatory ideas of Khayr ad-Din at-Tunusi and Rifa at-Tahtawi inscribed into an interesting discussion which has been going on in the Arabic and Muslim world since the beginning of the 19th century; the discussion which centred around very important matters concerning the political system, social and political reforms, comparison of the representative system and democracy with their antithesis: despotism, and also around the search for the ways out of stagnation and backwardness, which essentially included the reform of the educational system – which idea was emphasised by all thinkers. Their objective was to find the answer to the basic question pervading the representatives of the Muslim world: the question about the reason of its fall and backwardness, and the basis of European supremacy considering the role of the oppressive governments, anachronistic state structures, lack of modern school system and other issues, but most of all – crystallisation of the ideas and notions concerning the relationship between tradition and modernity, modern state, social and political system. Hence the contemplation of settling the relationship with the West, the character of this relationship and the idea of complete or partial acceptance of the European models of government.

This article deals with the Western countries reaction on "Arab Spring" phenomenon (a revolutionary wave of demonstration and protests against the power of country), especially the United States, Germany and France. The selection of countries was based on the following criteria: first of all, the US is a major power in the World and a member of North Atlantic Treaty Organization; secondly, France and Germany are main European players due to European Union membership. Additionally, France maintains good relations with North African countries, while Germany is more neutral and represents economic power within the European continent, which might gain the trust of Arabic World. ; Artykuł został poświęcony reakcji krajów zachodniej części globu na zjawisko "Arabskiej Wiosny" (rewolucyjnej fali demonstracji i protestów przeciwko panującej władzy) na przykładzie Stanów Zjednoczonych, Niemiec i Francji. Wybór państw dokonano w oparciu o następujące kryteria: po pierwsze – USA są mocarstwem globalnym i członkiem Sojuszu Północnoatlantyckiego; po drugie – Francja i Niemcy należą do istotnych graczy europejskich ze względu na przynależność do struktur Unii Europejskiej. Dodatkowo Francja posiada dobre relacje z krajami Afryki Północnej, natomiast Niemcy są bardziej neutralne i stanowią potęgę gospodarczą w obrębie własnego kontynentu, co może budzić zaufanie świata arabskiego.