Suchergebnisse

Son yıllarda devletlerin önemli bir araç olarak kullanılan kamu diplomasisi ülkelerin dış politikalarında büyük etki kazandığı kavram haline gelmiştir. Türkiye'de ve Rusya'da da "kamu diplomasisi" ve "yumuşak güç" kavramları sıklıkla hem siyasi hem akademik dilde yer etmeye başlamıştır. Bu tezde Sovyet sonrası dönemde Türkiye'nin ve Rusya'nın Orta Asya ülkelerindeki kamu diplomasisi faaliyetleri incelenmektedir. İki ülkenin bu alanda faaliyet gösteren kamu kurumları, bölgesel uluslararası örgütler, medya ve hükümet dışı aktörleri, uyguladıkları kamu diplomasisi mekanizmaları ve kamu diplomasisi yaklaşımlarının ideolojik içeriği ele alınmıştır. Böylece, iki ülkenin Orta Asya bölgesine yönelik kamu diplomasisi uygulamalarının avantajları ve zayıf noktaları analiz edilmiştir. ; In recent years, the concept of public diplomacy, which has been used as an important tool gained influence in goernments' foreign policies. In Turkey and Russia the concepts of "public diplomacy" and "soft power" also became a part of political and academic discourses. This thesis seeks to examine Turkey's and Russia's public diplomacy practices in Central Asia in post-Soviet era. The study focuses on public institutions, regional international organizations, media and non-governmental organizations performing public diplomacy activities, the public diplomacy mechanisms used and the ideological componenet of public diplomacy approach of both countries. Thus, the advantages and weaknesses of the two countries' public diplomacy activities in the region of Central Asia were analysed.

Nurbay Sey, Bolu Abant İzzet Baysal Üniversitesi İ.İ.B.F. İktisat Bölümü, E-posta: seynurbay@ibu.edu.tr, orcid:0000-0003-4125-8297 ; İslam İşbirliği Teşkilatı, nüfusu itibariyle Birleşmiş Milletler'den sonra dünyadaki en büyük uluslararası kuruluş olmasına karşın, ekonomik açıdan benzerleri ile yarışamayacak durumdadır. Toplamda 57 ülkenin üyesi bulunduğu örgütün temel sorunu üye ülkelerin ekonomik gelişmişlikleri arasındaki farktır. Üye ülkelerin bir kısmı zengin doğal kaynaklara sahipken diğer önemli bir kısmı, yüksek işsizlik ve yetersiz üretim gibi sorunlar yaşamaktadır. Dolayısıyla bu anlamda farklı gelişmişlik düzeylerine sahip bu ülkelerin Avrupa Birliği ve benzeri yapılanmalar gibi ortak ekonomi politikaları üretmeleri kısa vadede mümkün gözükmemektedir. Keza örgüt içinde benzer gelişmişlik seviyelerine sahip ülkelerin de bu doğrultuda bir çaba içinde olmadıkları gözükmektedir. Ayrıca üye ülkeler arasındaki ticaret hacmi de potansiyelin çok altında kalmaktadır. Tüm bu durumların varlığı çalışmanın amacını ortaya koymaktadır. Çalışmanın amacı, beşeri ve doğal kaynaklar bakımından zengin olan İslam İşbirliği Teşkilatı'nın mevcut ekonomik yapısını incelemek ve taşıdığı potansiyellere rağmen istenen ölçüde başarı ortaya koyamamasının nedenlerini sorgulamaktır. ; The Organisation of Islamic Cooperation, although it its the most populated organisation in the world after the United Nations, it is very far from its counterparts in terms of cooperation between member states. The main problem of the organisation which has 57 members is the difference between the economic developments of the member states. While some of the member states have rich natural resources, others face problems such as high unemployment and insufficient production. Therefore, in the short term it is seem impossible for these countries with different levels of development to produce common economic policies such as the European Union and similar structures. However, it is also seems that member states which has similar levels of development are not making an effort to make common economic policies. Moreover, the volume of trade between the Member States remains well below the potential. The aim of this study is to examine the current economic structure of the Organisation of Islamic Cooperation, which is rich in human and natural resources, and to question the reasons its failure to achieve the desired economic success despite its potential.

Bu çalışmanın amacı Sahra-altı Afrika ülkeleriyle Türkiye arasındaki ekonomik ve ticari işbirliği imkânlarının değerlendirilmesidir. Türkiye'nin Sahra-altı Afrika bölgesi olan siyasi ilişkileri çok gerilere gitmesine rağmen bu bölgeyle olan ticari ilişkilerimiz henüz yenidir. Bu çalışma üç bölümden oluşmaktadır. Birinci bölümde, ekonomik bütünleşmeler ve ekonomik etkileri ele alınmıştır. İkinci bölümde Sahra Altı Afrika bölgesinin ekonomik yapısı ve muhtemel işbirliği alanları incelenmiştir. Üçüncü bölümde, işbirliğinin geliştirilmesine yönelik değerlendirmeler ve politikalar ortaya konmuştur. ; The aim of this study is to evaluate the economic and commercial cooperation opportunities between the countries of sub-Saharan Africa and Turkey. Although Turkey's, political relations with sub-Saharan Africa date back to past years, the economic relations with that region are relatively new. This study consists of three chapters. In the first chapter, economic integrations and their economic effects have been examined. In the second chapter, the economic structure of the region and possible economic cooperation fields has been studied. In the third chapter, the assessments and policies towards the development of economic cooperation with the region have been put forward.

Küreselleşme ile uluslararası ticarette sınırlar ortadan kalkmış, ülkeler arasındaki ticari ilişkiler güçlenmiştir. 1980 sonrası bölgeselleşme süreci hız kazanmış ve ekonomik bütünleşmelerin hem sayısı hem de etkinliği artmıştır. Kurulan yeni dünya düzeninde uluslararası ekonomik aktörler zamanla ticari blokların oluşmasına neden olmuştur. Çalışmada, esas olarak Türkiye'nin bölgesel aktörlerle günümüzdeki dış ticaret ilişkisi incelenmiş, AB ile olan ekonomik ilişkileri ise bu çerçevede analiz edilmeye çalışılmıştır. Tezin birinci bölümünde küreselleşme ve bölgeselleşme kavramlarının evrensel tanımları açıklanmış ve tezin teorik altyapısının oluşmasını sağlayan ekonomik işbirliği ve bütünleşme aşamalarına ve etkilerine değinilmiştir. İkinci bölümde, çok kutuplu ekonomik düzende kendine yer edinmiş, dünya ekonomisinde önemli paylara sahip olan bölgesel entegrasyonlardan NAFTA, APEC, ASEAN, GCC ve AEC seçilerek, bu bölgesel aktörlerin Türkiye ile olan ticari ilişkileri analiz edilmiştir. Bu analizler ekonomik veriler, tablolar ve grafikler aracılığıyla açıklanmış ve değerlendirilmiştir. Tezin son bölümünde, Türkiye'nin en büyük ticari ortağı olan AB ile olan ekonomik ilişkileri dış ticaret boyutuyla, Gümrük Birliği öncesi ve sonrası olarak ayrıntılı olarak incelenmiştir. AB'nin üçüncü ülkelerle imzalamış olduğu ve gelecekte imzalayacağı STA'ların Türkiye ekonomisine etkileri TTIP ve CETA örnekleri üzerinden ayrıca incelenmiştir. Gümrük Birliği sürecinde Türkiye için başka alternatiflerin olup olmadığı sorgulanmış ve Çekim Modeli kullanılarak seçili örgütlerin ihracat üzerindeki etkileri analiz edilmiştir. Son olarak Gümrük Birliği'nin diğer ekonomik bütünleşmeler ve anlaşmalar ile farklılıkları vurgulanmış, revize edilmesi yönündeki önerilere yer verilmiştir. ; In international trade, the borders have disappeared and commercial relations between countries have strengthened with globalization. After 1980, the process of regionalization has accelerated and both the number and effectiveness of economic integrations have increased. International economic actors eventually caused the formation of commercial blocks in the new world order. In this study, essentially Turkey's current foreign trade relations are examined with the regional actors and economic relations with the EU have been tried to be analyzed in this framework. In the first part of the thesis, the universal definitions of the globalization and regionalization concepts are explained, and the phases and effects of economic cooperation and integration have been mentioned which providing of the theoretical infrastructure of the thesis. In the second part, NAFTA, APEC, ASEAN, GCC and AEC were chosen from the regional integrations which have a place in the multi-polar economic regime and have significant roles in the world economy and the commercial relations of these regional actors with Turkey have been analyzed. These analyzes have been explained and evaluated through economic data, tables and graphs. In the last part of the thesis, the economic relations with the EU, which is Turkey's biggest trading partner, have been examined in terms of foreign trade with detail before and after the Customs Union. The impacts of the STA's on the Turkish economy that the EU has signed with third countries and will sign in the future are also examined especially through examples of TTIP and CETA. During the process of Customs Union, it was questioned whether there were other alternatives for Turkey or not and analyze the effects of selected organization on export by using Gravity Model. Finally, the differences are emphasized between the Customs Union and other economic integrations and agreements and the recommendations for the revision are mentioned.

NATO's supremacy in the security and defence structures of the Euro-Atlantic region during the Cold War era has prevented the development of a self-sustained European security mechanism. With the end of the Cold War specifically with the St. Malo Summit in 1998 which was a breakthrough in the advancement of the Common Security and Defence Policy the NATO-EU relationship became pronounced. Since then opportunities for and difficulties of collaboration have both defined this inter-institutional relationship between NATO and the EU. Despite a series of arrangements for strengthening the institutional framework of NATO-EU relations as well as the Berlin-plus agreements the argument of an effective cooperation between two organizations would be misguided. Particularly discrimination against the non-EU NATO allies as well as the existence of challenges such as decoupling and duplication are hampering progress in NATO-EU relations. This article aims at shedding a light on the limited cooperation between these two organizations by focusing on the current challenges.

20.yy sonu itibariyle dünya siyasetinde Sovyetler Birliğinin dağılması ile alt üst olan dengeler küresel ve bölgesel anlamda geniş etkilere sebep olmuştur. Bu bağlamda dünya siyasetine hazırlıksız şekilde çıkan Orta Asya devletleri küresel ve bölgesel anlamda yoğun dikkatleri üzerine toplayanların başını çekmişlerdir. Bölgede var olan güvenlik endişeleri komşu olan devletleri bir araya gelerek sorunları çözme fikrinin doğmasına vesile olmuştur. Böylece daha önce amacı doğrultusunda benzeri görülmemiş bir güvenlik topluluğu olan Şanghay İşbirliği Örgütü kurulmuştur. Orta Asya istikrarı için önem teşkil eden bu örgüt kapsamı genişleyerek tüm Asya adına güvenlik sağlayıcı bir role bürünmüştür. Bölgesel bir örgüt olarak değerlendirilmesi yanı sıra küresel boyutlarda ses getiren Şanghay İşbirliği Örgütü savunduğu ilkeleri ve içerisinde barındırdığı Çin, Rusya, Hindistan gibi önemli güçler sayesinde "Yeni Asya Bloğu" olarak değerlendirilmiştir. Bu anlamda astronomik ölçülerde sahip oluğu sınır genişliği, nüfusu ve ekonomik büyüklüğü olan Şanghay İşbirliği Örgütü küre üzerindeki yenidünya düzeninin kurmaylarından biri olmaya aday bir topluluk olarak değerlendirilmektedir. Bunun yanında yeni küresel güçler arasında bulunan Çin ve Rusya tarafından bölgeselleşme hareketlerine ağırlık verilerek Avrasya Ekonomi Birliği, Bağımsız Devletler Topluluğu gibi çeşitli örgütlenmeler sağlanmıştır. Söz konusu çalışmanın kapsamı bağımsızlık sonrası bölgeselleşme çalışmalarının odağı olan Orta Asya'dan yola çıkılarak bir Şanghay İşbirliği Örgütü üyelerinden oluşmaktadır. Temel amaç bölgeselleşme çalışmalarının küresel dünya üzerinde yarattığı yankıların anlaşılması ve bu düzene getirdiği faydalar ve zararların anlaşılmasıdır. Söz konusu bölge üzerinde yazılmış binlerce bilimsel yazının incelenmesi sonucunda Orta Asya'nın dünyanın mihveri olma iddiasını sürdürdüğü anlaşılmış ancak bölgenin şu anki en büyük gücü Çin'in yakın gelecekte hakimiyet kazanacağı tespit edilmiştir. ; As of the end of the 20th century, the balances in world politics, which were turned upside down with the disintegration of the Soviet Union, have caused wide effects in the global and regional sense. In this context, the Central Asian states, which emerged unprepared for world politics, took the lead among those who attracted intense global and regional attention. The security concerns in the region led to the idea of coming together with neighboring states to solve the problems. Thus, the Shanghai Cooperation Organization, an unprecedented security community, was established in line with its purpose. This organization, which is important for the stability of Central Asia, expanded its scope and assumed a security role for the whole of Asia. Besides being evaluated as a regional organization, the Shanghai Cooperation Organization, which has made a global impact, has been evaluated as the "New Asian Bloc" thanks to the principles it advocates and the important powers such as China, Russia and India. In this sense, the Shanghai Cooperation Organization, with its astronomical border width, population and economic size, is considered as a candidate to be one of the staff of the new world order on the globe. In addition to this, various organizations such as the Eurasian Economic Union and the Commonwealth of Independent States have been established by focusing on regionalization movements by China and Russia, which are among the new global powers. The scope of the said study consists of Shanghai Cooperation Organization members, which is based on Central Asia, which is the focus of post-independence regionalization studies. The main purpose is to understand the repercussions of regionalization studies on the global world and to understand the benefits and harms it brings to this order. As a result of the examination of thousands of scientific articles written on the region in question, it has been understood that Central Asia continues to claim to be the axis of the world, but it has been determined that China, the current biggest power of the region, will gain dominance in the near future.

Yüksek LisansTezi ; Uluslararası işbirliği bağlamında yaşanan değişmelerin en geniş çerçevesini sunan, eşit aktörler arasında, iki yönlü ve hiyerarşik olmayan diyalog vurgusu ile işbirliğinin yeni formu olarak formüle edilen Güney- Güney işbirliği bu çalışmanın konusunu oluşturmaktadır. Çalışmanın temel sorusu; coğrafi referansla sosyo- ekonomik bir kategori olarak sunulan Güney ülkeleri grubundaki ülkelerin esasında homojen değil heterojen bir grup oluşturduğundan yola çıkarak, sınırlı sayıda ortak özellikleri olan bu ülkelerin neden ve nasıl bir işbirliğine yöneldikleridir. Çalışma, tarihsel perspektiften Güney- Güney işbirliğinin nasıl doğduğunu, nasıl geliştiğini ve kurumsal çerçevesini ele almaktadır. Bu çerçevede çalışmada, Güney ülkeleri kavramı nasıl ortaya çıkmıştır, Güney ülkelerini işbirliğine yönelten temel dinamikler nelerdir, Güney- Güney işbirliğini ortaya çıkaran etmenler nelerdir ve kurumsal çerçevesi nedir sorularına cevap aranmaktadır. Dekolonizasyon süreci sonrasında hegemon kutuplardan uzaklaşmak isteyen ülkelerin bir araya gelmesi ile ortaya çıkan Bağlantısızlar Hareketi ile Güney ülkelerinin politika üretebilecekleri platformlar sağlama amacıyla hareket eden Birleşmiş Milletler'in ilgili kurumları, Güney- Güney işbirliğinin gelişimini tarihsel olarak besleyen iki farklı ana damar olarak düşünülmektedir. Bağlantısızlar Hareketi ve Birleşmiş Milletler kurumları toplantıları kronolojik olarak incelenerek, Güney- Güney işbirliğinin gelişimini sağlayan ip uçları aranmıştır. 1960'lı yıllardan başlayan bu toplantılarda Güney'e ve Güney- Güney işbirliğine dair atıflar ideolojik etkenler içerirken, bu atıflar zamanla ekonomik kaygılara dönüşmüştür. Günümüzde Güney- Güney işbirliği, karşılıklı fayda ve dayanışma vurgusu odaklı kalkınma projelerini ve politikalarını içermektedir. Ekonomik, politik, teknik, sosyal, çevresel ve teknolojik alanlarda eşit aktörler arasında ilişkiler ağı olan Güney- Güney işbirliğinin, dinamik yapısı ile kalkınma politikalarında başvurulan önemli bir kaynak olarak ...

Iran-China cooperation is not one-dimensional that based only on the economic interests of the two parties. It has other dimensions such as seeking new strategies to minimize the domination of the United States in Central Asia and the Middle East to ensure the efficient operation of their future political, economic, and strategic policies. In 2013, with the declaration of the Belt and Road Initiative (BRI), Iran-China cooperation increasingly became more critical for the two countries' political, national, and international interests. To this end, Iran and China have decided to sign a long-term (25 years) strategic cooperation agreement and Iran was admitted to the Shanghai Cooperation Organization (SCO) as a full member in September 2021. Since Iran and China have common interests in political, economic, security, and military cooperation, it is predicted that the strategic and long-standing cooperation between Iran and China will be one of the most significant factors to change the balance of the Middle East and Central Asia both politically and economically. From this point of view, this study aims to explore the dynamics affecting Iran-China strategic cooperation and analyze the core factors behind this rapprochement.