Suchergebnisse

Problem granic w Afryce nie wiąże się z nieprawdziwym faktem, iż są one "sztuczne" czy "młode" – jako że są w większości starsze niż granice państw europejskich – ale z tym, iż stanowiły dzieło Europejczyków i że nawet do tej pory nie został jeszcze zakończony proces ich delimitacji, a szczególnie demarkacji. O ich trwałości z kolei świadczy zaakceptowana zasada uti possidetis, podkreślana wielokrotnie w wyrokach Międzynarodowego Trybunału Sprawiedliwości i w rezolucjach ONZ. Inne natomiast traktowanie granic w Afryce może prowadzić do rewizjonizmu terytorialnego i konfliktów, a nawet wojen. ; The problem of borders in Africa is not related to the false fact that they are 'artificial' or 'young', for in their majority they are older than those of European countries, but to the fact that they were created by Europeans and even today the process of their delimitation, and especially demarcation, has not been completed. Their permanence is confirmed by the accepted principle uti possidetis, emphasised many times in the judgments of the International Court of Justice in Hague and resolutions of the United Nations. Treating borders differently in Africa can lead to territorial revisionism and conflicts, ending even in wars.

The problem of borders in Africa is not related to the false fact that they are 'artificial' or 'young', for in their majority they are older than those of European countries, but to the fact that they were created by Europeans and even today the process of their delimitation, and especially demarcation, has not been completed. Their permanence is confirmed by the accepted principle uti possidetis, emphasised many times in the judgments of the International Court of Justice in Hague and resolutions of the United Nations. Treating borders differently in Africa can lead to territorial revisionism and conflicts, ending even in wars. ; Problem granic w Afryce nie wiąże się z nieprawdziwym faktem, iż są one "sztuczne" czy "młode" – jako że są w większości starsze niż granice państw europejskich – ale z tym, iż stanowiły dzieło Europejczyków i że nawet do tej pory nie został jeszcze zakończony proces ich delimitacji, a szczególnie demarkacji. O ich trwałości z kolei świadczy zaakceptowana zasada uti possidetis, podkreślana wielokrotnie w wyrokach Międzynarodowego Trybunału Sprawiedliwości i w rezolucjach ONZ. Inne natomiast traktowanie granic w Afryce może prowadzić do rewizjonizmu terytorialnego i konfliktów, a nawet wojen.

Do distance and national borders make a difference in grandparents' relation and communication practices with their grandchildren? Is transnational grandparenthood a unique phenomenon? Research on diverse types of grandparental care and virtual co-presence in transnational families suggests migrants and their parents have mastered the ways to care at a distance. However, what does it actually mean? In this issue of CMR Spotlight Weronika Kloc-Nowak and Sylwia Timoszuk outline some results of the 2019-2020 nationwide survey which puts 'flying granny' and 'skyping grandpa' tropes in the context of Polish families.

The European Union is a space within which the freedom of movement of citizens, expressed through freedom to travel, work, study or live in a chosen EU country, is realized. The implementation of this freedom was a result of the abolition of controls at internal borders of the Union. However, for a Member of the EU, the price of this freedom is the necessity to ensure national security, which makes the protection of external borders a special task. The European Union, through the Schengen Agreement, created institutions for the protection of external borders in terms of ensuring the national security of Member States. The current migration crisis is a serious verification of the effectiveness of these institutions. ; Unia Europejska to przestrzeń w obrębie której realizowana jest swoboda przemieszczania się obywateli. Realizacja tej swobody nastąpiła w wyniku zniesienia kontroli na wewnętrznych granicach Unii. Jednak dla państwa unijnego ceną tej wolności jest zapewnienie bezpieczeństwa narodowego co czyni szczególnym ochronę granic zewnętrznych. Unia Europejska, głównie poprzez Układ z Schengen stworzyła instytucje dla ochrony granic zewnętrznych pod kątem zapewnienia bezpieczeństwa narodowego państw członkowskich i ich obywateli. Obecny kryzys migracyjny stanowi poważną weryfikację dla oceny skuteczności działania tych instytucji. Celem niniejszego artykułu jest analiza problemu funkcjonowania zewnętrznych granic Unii Europejskiej pod kątem zapewnienia bezpieczeństwa jej państw i obywateli w kontekście wyzwań jakie stawia kryzys migracyjny. Do momentu bowiem zaistnienia bieżącego kryzysu istniało przekonanie, że Unia Europejska stworzyła instytucjonalne warunki dla skutecznego zapewnienia bezpieczeństwa swoich granic.

The European Union is a space within which the freedom of movement of citizens is exercised and expressed through the freedom of travel, work, studying, or living in a chosen country of the Union. The exercise of this freedom occurred as a result of the abolition of controls at the internal borders of the Union. The European Union, thanks to the inclusion of the Schengen Agreement and the Executive Convention into the EU law, has created institutions and measures for the protection of external borders (European Border and Coast Guard Agency, European Patrols Network, Rapid Border Intervention Teams, European Border Surveillance System) in terms of ensuring security for Member States and their citizens. The current migration crisis is a major verification for the evaluation of the effectiveness of these institutions and in this respect indicates the importance of adequate protection of external borders for the security of the Union's states and their citizens. The aim of the article is to analyze the problem of the functioning of institutions and other measures ensuring protection of the European Union's external borders in terms of guaranteeing the security of its states in the context of contemporary challenges. Until the emergence of the migration crisis, there was a conviction that the European Union had created institutional and operational conditions for effective ensuring of security of its borders. ; Celem artykułu jest analiza problemu funkcjonowania instytucji zapewniających ochronę zewnętrznych granic Unii Europejskiej pod kątem zagwarantowania bezpieczeństwa jej państwom w kontekście współczesnych wyzwań. Do chwili, kiedy zaistniał kryzys migracyjny istniało bowiem przekonanie, że Unia Europejska stworzyła instytucjonalne warunki dla skutecznego zapewnienia bezpieczeństwa swoich granic. UE to przestrzeń, w obrębie której realizowana jest swoboda przemieszczania się obywateli, wyrażona poprzez swobodę podróżowania, podejmowania pracy, studiowania czy zamieszkiwania w wybranym kraju Unii. Realizacja tej swobody nastąpiła w wyniku zniesienia kontroli na wewnętrznych granicach UE. Jednak dla państw Unii Europejskiej ceną tej wolności jest zapewnienie bezpieczeństwa narodowego, co czyni szczególnym ochronę granic zewnętrznych. Unia Europejska, dzięki włączeniu Układu z Schengen i Konwencji Wykonawczej do prawa UE, stworzyła instytucje dla ochrony granic zewnętrznych (Europejska Agencja Straży Granicznej i Przybrzeżnej, Europejska Sieć Patroli, Zespoły Szybkiej Interwencji na Granicy, Europejski System Nadzoru Granicznego) pod kątem zapewnienia bezpieczeństwa państwom członkowskim oraz ich obywatelom. Obecny kryzys migracyjny stanowi poważną weryfikację dla oceny skuteczności działania tych instytucji i w tym względzie wskazuje, jak istotne znaczenie dla bezpieczeństwa państw Unii i ich obywateli, ma odpowiednia ochrona granic zewnętrznych.

Rozwój Europejskiej Agencji Zarządzania Współpracą Operacyjną na Zewnętrznych Granicach Państw Członkowskich Unii Europejskiej (Frontex) jest związany z funkcjonowaniem strefy Schengen i ewolucją polityki zintegrowanego zarządzania granicami zewnętrznymi. Podstawowym celem funkcjonowania agencji Frontex jest poprawa współpracy operacyjnej między państwami członkowskimi w zakresie zapewnienia wysokiego i jednolitego poziomu kontroli i ochrony granic zewnętrznych Unii Europejskiej. Jednak przyjęcie roli koordynatora tej współpracy ograniczyło zdolności kompetencyjne agencji, uzależniając jej działalność od woli państw członkowskich. Wśród szeregu zadań powierzonych agencji największe wątpliwości budzą jej uprawnienia w zakresie działalności operacyjnej, co potwierdził trwający kryzys migracyjny. W obliczu narastających zagrożeń zewnętrznych dotychczasowe kompetencje agencji okazały się nieskuteczne. Analiza wydarzeń związanych z kryzysem migracyjnym w UE nasuwa pytania o przyszłość agencji oraz całej strefy Schengen. Z pewnością konsekwencją kryzysu migracyjnego będzie przekształcenie obecnego charakteru agencji. Najnowsza propozycja zmian dotyczy bowiem utworzenia Europejskiej Straży Granicznej i Przybrzeżnej, która byłaby zdolna do podjęcia bardziej efektywnego działania na granicach zewnętrznych UE. ; Development of the European Agency for the Management of Operational Cooperation at the External Borders of the Member States of the European Union (Frontex) is related to the functioning of the Schengen area and evolution of the integrated management of external borders, which is to ensure a high and uniform level of control and protection of external borders of the EU. The main objective of the Frontex agency is to improve the operational cooperation between Member States at the external borders of the EU. Adopting the role of coordinator has limited the competencies of the agency, making its activities conditional on the will of the Member States, which remain mainly responsible for the control and protection of external borders. Among a number of tasks entrusted to the agency, the greatest doubt arises concerning the permissions in the area of operational cooperation, which in the face of increasing external threats show the weakness of the impact of the agency on the nature of cooperation in the protection of external borders. Analysis of recent events related to the migration crisis in the EU raises questions about the future of the agency. Certainly, consequence of the migration crisis will be to transform the current nature of the agency. Latest proposal of changes concerns the establishment of the European Border and Coast Guard, which would be able to take more effective action at the external borders of the EU.

Aspirations dor independence of Catalonia are increasingly draw the attention of researchers and observers of the European political scene. Possibly division of Spain could have consequences for all of Europe and the European Union. However, visions of a possible future Catalan state, comes down generally the idea to the area of the current Autonomous Community of Catalonia. Meanwhile, both the historical and cultural roots of Catalonia and the Catalan nationalist aspirations date back much deeper. Catalan national doctrine, which is based on the cultural concept of so-called Catalan Countries, presupposes the unification of all the catalan-speaking lands. Although we should not expect to comply with this requirement in the coming decades, it is worth to consider how these doctrinal foundations influence the current policy of the regional authorities and social attitudes. What is more, Catalonia remains an interesting example of the use of the opportunities offered by cross-border cooperation in a united Europe and a contribution to the reflection on how the European Union regional policy has already led to changes in the role of different actors on the European political scene. In this article, the author will present the source of the concept of the Catalan Countries and its contemporary connotations, as well as analyze the current relationship between the regions belonging to the Països Catalans with particular emphasis on the Autonomous Community of Catalonia and the department of Pyrénées Orientales. ; Dążenia niepodległościowe Katalonii coraz silniej zwracają uwagę badaczy i obserwatorów europejskiej sceny politycznej. Ewentualny podział Hiszpanii może mieć konsekwencje dla całej Europy i Unii Europejskiej. Jednakże mówiąc o ewentualnym przyszłym państwie katalońskim, sprowadza się na ogół jego wyobrażenie do obszaru obecnej Wspólnoty Autonomicznej Katalonii. Tymczasem zarówno korzenie historyczno-kulturowe Katalonii, jak i aspiracje katalońskich nacjonalistów sięgają o wiele dalej. Katalońska doktryna narodowa, opierająca się na kulturowej koncepcji tzw. Krajów Katalońskich zakłada bowiem zjednoczenie wszystkich ziem katalońskojęzycznych. Choć nie należy spodziewać się realizacji tego postulatu w ciągu najbliższych dziesięcioleci, warto przeanalizować, w jaki sposób te podstawy doktrynalne wpływają na obecną politykę władz regionu oraz postawy społeczne. Tym bardziej, iż Katalonia pozostaje interesującym przykładem wykorzystania możliwości, jakie daje współpraca transgraniczna w zjednoczonej Europie oraz przyczynkiem do refleksji na temat tego, w jaki sposób polityka regionalna Unii Europejskiej już doprowadziła do zmiany ról poszczególnych aktorów na europejskiej scenie politycznej. W niniejszym artykule autorka przedstawi źródła koncepcji Krajów Katalońskich oraz jej współczesne konotacje, a także przeanalizuje obecne powiązania pomiędzy regionami, wchodzącymi w skład Països Catalans ze szczególnym uwzględnieniem Wspólnoty Autonomicznej Katalonii oraz departamentu Pyrénées Orientales.

Proper organization and functioning of supply to Polish Military Contingents performing tasks outside the country is one of the essential elements of maintaining their proper operational capability. In addition to the National Support Element, a particular role in the procurement proces is provided by the Logistic Supply Unit (LSU) to whom the Polish Military Contingent has been allocated. The forementioned body is also responsible for the organization and implementation of the specialized training process for National Support Element soldiers, and then directing its activities in the field of national logistical support. Apart from a number of undertakings resulting from the obligations of supplying Polish Military Units, LSU also carries out tasks related to the organization of wheeled transport with supply from the country to the mission area, material resources and military equipment withdrawn from the Polish Military Contingents to the country, and the logistics of support the rotation of subsequent PMC shifts. ; Prawidłowa organizacja i funkcjonowanie zabezpieczenia materiałowego polskich kontyngentów wojskowych wykonujących zadania poza granicami kraju jest jednym z zasadniczych elementów utrzymywania ich właściwej zdolności operacyjnej. Szczególną rolę w procesie zaopatrywania w środki zaopatrzenia, oprócz Narodowego Elementu Wsparcia, odgrywa oddział gospodarczy (OG), któremu na zaopatrzenie przydzielono Polski Kontyngent Wojskowy (PKW). Organ ten odpowiedzialny jest także za organizację i realizację procesu szkolenia specjalistycznego żołnierzy Narodowego Elementu Wsparcia, a następnie kierowanie jego działalnością w zakresie logistycznego wsparcia narodowego. Oprócz szeregu przedsięwzięć wynikających z obowiązków związanych z zaopatrywaniem polskich jednostek wojskowych OG realizuje także zadania związane z organizacją transportu kołowego z zaopatrzeniem z kraju do rejonu misji, środków materiałowych i sprzętu wojskowego (SpW) wycofywanych z PKW do kraju oraz rotacji kolejnych zmian PKW.

As of today the European Union is the space of freedom, security and justice. This entails the free movement of persons and the lack of internal borders. The establishment of the European Agency for the Management of Operational Cooperation at the External Borders of the Member States of the European Union on 26th October, 2004 was another stage of the Member States' integration. With the increasing number of conflicts and the continuous development of the EU, Frontex ensures security of the EU citizens as well as helps the EU to harmonize its activities on all borders. It does so thanks to its appropriately trained staff and the co-operation between the Member States. This article emphasizes the increasing role of the European Agency for the Management of Operational Cooperation at the External Borders of the Member States of the European Union. ; Artykuł nie zawiera streszczenia w języku polskim.

The European Union has experienced major crises of massive influx of third-country nationals across its external borders in the last decade alone. The first of these, known as "the peak migration crisis", took place in 2015, while the second, incomparably larger one in 2022 pretends to be "the peak refugee crisis". Undoubtedly, both have had an unprecedented impact on the crossing of EU borders and, at the same time, have significantly affected the functioning of the "area without borders". However, such significant crises have caused a great degree of terminological confusion, concerning the terms refugee and migrant. In addition, the scale of the influx of Ukrainian citizens into the European Union has surpassed any previous numbers that were described as a crisis and which the EU has ever tried to deal with. The aim of this article is to provide a trial of comparative analysis of these phenomena in the context of their impact on the functioning of the "area without borders".

The institution of self-defence comprises both provisions of the General Part (art. 36 and 37:self defence and imaginary self defence) and the Special Part (art. 118 and 124: intentional killing,causing grievous bodily harm as a result of exceeding the borders of self defence or using excessivemeasures necessary to catch the perpetrator) of the Criminal Code of Ukraine.There are diverse opinions in Ukrainian jurisprudence concerning the problem of how selfdefenceand other circumstances eliminate the illegality of a forbidden act. The aim of this paper isto present the main attitudes to these problems. The approach considering self-defence in the lightof legality is the most popular view. There is also an approach according to which one distinguishesthe prerequisites for self-defence and the elements of such self-defence taking into account elementssuch as: the subject – the aim – the objective side – the subjective control. The socially harmfulattack which justifies the use of self-defence should be analysed using both of these approaches.The features of a legitimate self-defence are: the subject – a private person; the aim – to causeinjuries to the attacker (the direct aim) in order to repel or stop the attack (the indirect aim) in orderto defend legally protected rights and interests of a person, interests of the society or the state (thefinal aim); the object – the attacker, his rights and interests; the objective side – actions casually connectedwith the causing of harm to the attacker, commensurable with the harmfulness of the attackand the state of the defence; subjective control – proper realisation by the subject of the prerequisitesand features of the defence and the will to cause commensurable harm to the attacker.Two types of exceeding the borders of self-defence are distinguished in the paper: exceedingthe borders of acceptable harm and exceeding the borders of adequate harm. Criminal responsibilityfor exceeding the borders of self-defence arises only in cases clearly provided for in art. 118 and 124of the Criminal Code of Ukraine. The sanctions in these articles are much more lenient than in thecase of corresponding offences not committed while exceeding of the borders of self-defence (art.115, 119 and 121 of the Criminal Code of Ukraine). ; Artykuł nie zawiera abstraktu w języku polskim

The aim of this article is, based on the situation in Poland (according to the borders of 1945), Czechoslovakia (according to the borders of 1938), Austria-Hungary (within the borders from 1867 to 1918 and their immediate successors), i.e. the 19th century parts of Prussia (later Germany), Russia and Austria, to indicate (using selected examples) the method, circumstances, factors of planning the railway network and similarly the circumstances of their implementation. Therefore, an indirect aim will be also to present the differences and similarities between these countries in order to ultimately show the areas of the relationship between railways and modernity. The 'hopes' accompanying these plans and the 'emotions' absolutely present during implementation are also subject to analysis. All applicants for further railway investments expressed hopes of a 'miraculous' impact of the railways on economic and social life (in that order). However, this impact also varied depending on the time when the investment was made. Certainly, the existence of this phenomenon (and the associated danger of overinvestment) was recognised as early as the seventh and eighth decades of the 19th century, and it was pointed out in the analyses of the projects submitted that they would not provide a return of the sums invested. Nevertheless, such projects were not always abandoned. There was no similar consideration in many cases in interwar Poland. After 1918, Czechoslovakia basically pursued only politically-driven projects (as it had faced earlier overinvestment and invested in modern motorisation) – including those aimed at integrating the two parts of the country. Polish decision-makers (and communities), on the other hand, were still at this time largely pinning their hopes on the beneficial impact of the railways on economic development.