Suchergebnisse

Türkiyede demokrasi algısı özgür oy verme ve referandumlar üzerine yoğunlaşmıştır. Egemenliğin kullanım biçimlerinden biri olan doğrudan demokrasi geleneğinde halk istediği düşünceye özgürce oy verme hakkına sahiptir. Demokratikleşme eğilimde olan ülkeler gibi Türkiye'de demokrasi, siyasi tarihimiz için önemli bir konumda olmuştur. Demokrasinin gereği olarak yapılan seçimler ve referandumlar bu sürecin Türkiye'de nasıl yol aldığının göstergesi haline gelmiştir. İşte bu çalışmada demokrasinin önemli bir gereği olan siyasete, halkın doğrudan katılımını sağlayan referandumlar incelenmiştir. Halka doğrudan yetki veren bu kurum, demokrasi çatısı altında çoğu zaman onay kurumu olarak görülmüştür. Bu görüş doğrultusunda referandumun hukuki sınırları çizilmiş ve halk da bu sınırlar doğrultusunda karar vermişlerdir. Bu tezin amacı referandumların demokratik değerini ve Türkiye'nin demokratikleşme sürecinde bu kuruma verdiği anlam çerçevesinde yapılan oylamalardan çıkan sonuçların sosyolojik zeminde ne anlam ifade ettiğini ortaya koymaktır. 1961, 1982 yıllarında yapılan referandumların plebisite dönüştüğü ortaya çıkmıştır. 1987, 1988, 2007 ve 2010 referandumları ise kurucu referandumlar halinde, anayasal düzenlemeler için yapılmıştır. Her ne kadar demokratik kültürde yer almasına karşın Türk siyasi hayatında aktif olması düşünülen halk, pasif kalmış, zorunlu olarak onay merciinde kalmıştır. Türkiye'de referandum karşılaştığı sorunlara rağmen demokratik kültür içerisinde uygulanmasının gerekli olduğu sonucuna varılmıştır. Çalışma 3 ana bölümden oluşmuştur. İlk bölümde demokrasi tanımı ve çeşitleri üzerine teorik bir çerçeve çizilmiştir. İkinci bölümde ise demokrasinin gereği olarak referandum kavramı üzerine bilgi verilmiştir. Üçüncü bölümde ise Türkiye'de referandum uygulamaları üzerinde durulmuştur. Çalışmada genellikle literatür taraması yapılarak teorik bir analiz ortaya koyulmuş ve sayısal verilerle bu analizler desteklenmiştir. Anahtar kelimeler: Demokrasi, Referandum (halkoylaması), Darbeler ; The perception of democracy in Turkey has focused on voting freely and referendums. In the tradition of direct democracy, which is one way of using sovereignty, the society has the right to vote any view that they favor. Just as in the countries that tend to democratize, in Turkey, democracy has always had a crucial role in our political history. Elections and referendums, which are conducted as a prerequisite of democracy, have been indicators to illustrate the procedure in Turkey. Therefore in this study, referendums which lead a society to participate in an important requirement of democracy ?the politics? have been examined. This foundation, which gives the society authorization directly, has been regarded as consent establishment under the roof of democracy. In this respect, the boundaries of referendum are determined in the law, and so the society makes its choices. The aim of this study comes up with some ideas showing democratic value of referendums and what the results of voting right after referendums mean sociologically in the democratization process of Turkey. With this purpose, the problems that democracy has come across during the political history have been examined. Referendums, which include both positive and negative characteristics, function as approval mechanism at the end of constitution construction on the application of Turkey. Here, this function is emphasized in terms of democracy and it is also discussed that in Turkey more importance should be given to referendums and their place in the application at the end of the process. The study consisted of three main parts. In the first one, the definition and types of democracy has been given theoretically. In the second part, conception of referendum has been dealt with as a necessity of democracy. On the third part, the referendum applications in Turkey have been discussed. Generally, in this study, the literature is reviewed and a theoretic analysis has been put forward together with the supports of quantitative data. Key Words: Democracy, Referendum, Insurrection

Türkiye'de demokrasinin bütün kurum ve alt yapılarıyla birlikte yerleşmiş olduğunu söylemek güçtür. Demokratik kurum ve yapıların oluşmasında yasal çerçevenin önemli ölçüde tamamlanmış olmasına rağmen, demokrasinin pekişmesinin önünde siyasal kültüründen kaynaklanan toplumsal engeller söz konusudur. Güçlü bir demokrasiye sahip olunması ve demokratik kurumların kurulabilmesi için ilk ve en önemli gereklilik uygun bir siyasal kültürün varlığıdır. Elitler ve kitlelerce demokratik değerlerin içselleştirilmesi, siyasal kültürle doğrudan ilgilidir. Siyasal kültür birden ortaya çıkmadığı gibi kısa sürede değişime veya dönüşüme de uğramaz. Türk demokrasisi, siyasal kültüründeki eksiklikler nedeniyle kurumsallaşıp gelişmemektedir. Türkiye'de demokrasinin gelişebilmesi bir siyasal kültür ortamına ihtiyaç vardır. Siyasal kültür ortamı; toplumsal hoşgörü, karşılıklı güven, bireysel özgürlükler, adalet ve eşitlik, ortak hedefe yönelik olarak birlikte hareket etme ve siyasal etkinlik duygusu unsurlarından oluşmalıdır. Türkiye'de kültürel ve toplumsal boyutta demokrasinin pekişmesinin önünde güven, hoşgörü eksikliği, siyasal seçkincilik duygusu zayıf bir sivil toplumun varlığı gibi engeller, bu çalışmanın temel düşüncesini oluşturmaktadır. ; It is difficult to say the Turkish democracy located along with all institutions and infrastructures of democracy. Although the legal framework in the formation of institutions and structures of democracy had substantially completed, there are social barriers due to political culture in front of the compaction of democracy. The first and the most important necessity of having a strong democracy and establishment of democratic institutions is the existance pf a prooer democratic culture. İnternelization of a democratic culture by the elites and the masses is directly related to political culture. Political culture cannot change or get transformed abruptly as it has not come into being all of a sudden. The Turkish democracy can not develop and institutionalize because of deficencies of Turkish political culture. There is a political culture environment for development of Turkish democracy. The political culture environment ought to consists the constituent of social tolerance, mutual trust, individual freedom, justice and equality, common movement progress to common goal and the sensation of political activity. The main purpose of this study is to determine the barriers of compaction of Turkish democracy on the social and culturel basis. These barriers are lack of the tolarence and confidence, political pre-eminence sensation and the existence of not strong a civil society.

Bu çalışma, Türkiye'nin demokratik gelişimini farklı bir pencereden tartışarak "çıkış güvenceleri" özelinde açıklamayı hedeflemektedir. İlk bölümde demokrasi teorisi ve sivil asker ilişkileri teorileri üzerinde durulmuş, demokratik sistem koruyuculuk ve seçkinci demokrasi modelleri özelinde tartışılmıştır. Demokratik bir sistemde vesayetin temini ise çıkış güvenceleri bağlamında ele alınmıştır. Çalışmanın ikinci bölümünde Osmanlı İmparatorluğu'nda "devlet nasıl kurtulur" sorusuna cevaben hayata geçen "pasif modernleşme" girişimleri ve demokrasi deneyimi özetlenmeye çalışılmıştır. Cumhuriyete miras kalan paternalist seçkinci anlayışın ortaya çıkması merkez-çevre ikilemi ile aydın, ordu ve bürokrasiden oluşan "koruyucu entelijansiya" özelinde tartışılarak ordunun siyasetteki ağırlığına vurgu yapılmıştır. Üçüncü bölümde Türkiye'nin 1950'lerle başlayan çok partili demokrasi hayatına değinilmiş, ordunun "koruyucu bir sıfatla" sisteme müdahalede bulunup vesayeti temin etmesi, darbe sonrasında elde edilen "çıkış güvenceleriyle" açıklanmaya çalışılmıştır. Türkiye'nin son dönemde "çıkış güvencelerinin" bertarafına dönük demokrasi hamleleri de yine bu bölümde ele alınmıştır. Çalışmanın sonucunda Türkiye'nin kendine özgü bir sivil-asker modeline sahip olduğu tespit edilmiştir. Osmanlı modernleşmesinde aktif rol alan aydın, bürokrasi ve ordu üçlüsü sivil asker ilişkilerine yeni bir boyut katmıştır. Ordu, cumhuriyetin kurucu unsuru olarak, koruyucu bir kimlikle sistemdeki vesayetçi ağırlığını devam ettirmiştir. Atatürk ve İnönü dönemlerinde "subjektif kontrol" modeline dayanan bu yaklaşım, 1960 darbesiyle yeni bir boyut kazanarak orduyu "muhafız tipi" bir yapıya büründürmüştür. Bundaki en önemli unsur ise darbelerin arkasından yapılan anayasa değişikliklerinde yer verilen "çıkış güvenceleridir". Söz konusu güvenceler askeri vesayetin teminini sağlamış, Türkiye'nin demokratik gelişiminde olumsuz bir rol oynayarak demokrasinin pekişmesine engel olmuştur. ; This study aims to examine the development of Turkey's democratic development from a different perspective in terms of "exit guaranties". In the first part, democracy and civil-military theories have been focused and the democratic system was discussed with regards to the guardianship and elitist model of democracy. The supply of tutelage in a democratic system is analyzed in the context of "exit guaranties". In the second part of the study, "passive modernization" efforts and experience of democracy have been summarized against searhing for answer the question of "how to survive the state?" in the Ottoman Empire. Emergence of the elitist paternalistic concept inhereted to Turkish Rebuplic were discussed with regards to the center-periphery dichotomy consisting of army and bureaucracy so called "protective intelligentsia". In the third section, multiparty system started from 1950's in Turkey has been mentioned, army's "protective capacity" and the tutelage of the availability of intervention in the system, obtained after military coups with "exit guaranties" were explained. At the end of the study, the unique model of civil-military relations of Turkey has been identified. Active roles of intellectuals, bureacracy and army trio in the modernization of Ottoman have added a new dimension to civil-military relations. Army as a constituent element of the Turkish Republic has continued its protective tutelage guardianship effect. In the eras of Atatürk and İnönü, this approach based on the "subjective control model" with the 1960 military coup, gained a new dimension to the "guard type" structure. The most important reason of all these mentioned circumstances is the "exit guaranties" enacted in the constitutions after military coups. These guaranties have led to the providing of military tutelage and hindered the consolidation of democracy by playing negative role in Turkey's democratic develepment.

Türkiye'de demokratikleşme sürecinde 12 Eylül 1980 Askeri Müdahalesi ve Kırşehir Basını isimli çalışmamda ilk olarak demokrasi, demokratikleşme, ihtilal gibi kavramların anlaşılması gerektiği düşüncesindeyim. Demokrasi, vatandaşların, devlet politikasını şekillendirmede eşit hakka sahip olduğu bir yönetim biçimidir. Cumhuriyet halkın egemenliğine dayanan bir sistem, demokrasi ise cumhuriyetin uygulanış şekillerinden biridir. Demokrasiye uygun bir şekilde yaşama biçimine ise demokratikleşme denilmektedir. İhtilal, Bir ülkenin siyasal, sosyal ve ekonomik yapısını veya yönetim düzenini değiştirmek amacıyla kanunlara uymaksızın kuvvet kullanarak köklü bir değişiklik için yapılan militarist bir hareketidir. Ülkemizde yaşanan askeri müdahalelerin gerekçeleri; ülke bütünlüğünü korumak, millî birlik ve beraberliği sağlamak, muhtemel bir iç savaşı ve kardeş kavgasını önlemek, devlet otoritesini ve varlığını yeniden tesis etmek ve demokratik düzenin işlemesine mani olan sebepleri ortadan kaldırmak olarak gösterilmiştir. Geçmişte çeşitli sebeplerle yaşanılanlar da göstermiştir ki demokrasinin işlemesi ve yürütülmesi için çalışan parlamento kapatılarak demokrasi ve demokratikleşme sağlanamaz. Müdahaleyi yapanların her türlü karar ve tasarruflarından dolayı haklarında cezaî, malî veya hukukî sorumluluk iddiası ileri sürülemez ve bu maksatla herhangi bir yargı merciye başvurulamazlığı sağlayan anayasa maddesi 2010 referandumu sonrası değiştirilmiş ve o dönemle ilgili yargılama 13 Eylül 2010 tarihinde başlamıştır. Şu da bir gerçektir ki hiçbir askeri müdahale ülkeyi rahata, huzura götürememiştir. Müdahale sonrası; ister sağ, ister sol kesimden olsun -Türkiye?nin yarınları, umutları belki de gelecekleri olan büyük çoğunluğu gençlerden oluşan ülkesini milletini seven- birçok insanın mağduriyetine herkes tanık olmuştur. 12 Eylül ülkenin geçmiş birikimini, deneyimini belki de en önemlisi yarınını ortadan kaldırmıştır. Türkiye, 27 Mayıs 1960,12 Mart 1971 ve 12 Eylül 1980?leri yaşayarak, demokrasisi çeşitli sebeplerle askıya alınarak bugünlere gelmiştir. Eğitim seviyesi yükseltilerek ülkenin varlığı ve birliği için çalışan sivil toplum kuruluşlarının daha da yaygınlaşması, temel haklarını bilen vatandaşların yetişmesi ve demokrasinin birlikte yaşama anlayışı olduğunun anlaşılması olarak kabul edilmesi rahat, mutlu, huzurlu ama kesintiye uğramayacak demokratik yarınların göstergesi olacaktır. Evrensel değerler bağlamında amaç birlik ve beraberlik içinde daha güzel, daha mutlu yarınlara ulaşmaktır. Anahtar Sözcükler: Demokrasi, Demokratikleşme, Askeri Müdahaleler ve Basın. ; In my study that named `September 12th, 1980 Military Intervention and the Kırşehir Press in the process of democratization in Turkey?, firstly it should be understood the terms such as democracy, democratization and revolution. Democracy is a form of government that all citizens have equal rights in shaping government policy. Republic is the system that based on the sovereignty of the people, democracy is on the other hand one of the forms of implementation of the republic. Living in accordance with democracy called as `democratization?. The revolution is a wide public movement for a radical change by using force in order to change a country?s political, social and economic structure or layout of the managament. The reasons for military intervention in our country are shown as to protect the integrity of the country, to ensure national unity and solidarity, to prevent a possible civil war and fratricidal quarrel, to re-establish the existence of state authority and to eliminate the raesons that prevent functioning of the democratic system. The events about past for various reasons have shown that by closing the parlament which functioning and executing for democracy, it is not possible to achieve democracy and democratization. Because of their all kind of decisions and possessions for the people who interfere it is not asserted the claim of criminal, financial and legal responsibility and for this purpose it may not be applied any judicial authority. The constitutional court were changed after the 2010 referandum and the trial about that period began 13th September 2010. But this is also a fact that no military intervention take the country to peace and comfort. After the intervention, whether right or left part supporter, many people were lost especially and vast majority of them youngs who are Turkey?s tomorrows, prospects and perhaps the future and this fact has witnessed by many people. September 12th eliminated the country? s past knowledge, experience and perhaps most importantly its future. Turkey has survived until today by living May 27th 1960, March 12th 1971, September 12th 1980 and by suspending its democracy for various reasons. It will be the indicator of comfortable, happy, peaceful but uninterrupted democratic future as the expansion of non-governmental organizations that are working for their country?s existense and cooperation by taking into account or even increasing the level of education,the growth of citizens who know their fundemantal rights and adoption of democracy as the understanding of living together. In the context of üniversal values the aim is to achieve happier and more beautiful future living unity and solidarity. Key words: Democracy, Democratization, military Interventions and Press

Dünyada, tarihi çok eskilere dayanan yerel yönetimlerin, Türk idare kültürüne girmesi Osmanlı İmparatorluğu'nun son dönemlerine rastlamaktadır. Yerel yönetimler, bir geçiş sürecinden çok, zorunlu sebeplerden dolayı oluşturulmuş yeni yapılanmalardan biri olarak Osmanlı idari sistemine dahil edilmiştir. Yerel yönetimlerin belediye şeklinde örgütlenmesi ise 1800'lü yılların ilk yarısına denk gelmektedir. Tanzimat ile ortaya çıkan yerel yönetimlerde, özerkçi eğilimlerin olduğu sıklıkla dile getirilmektedir. Bu doğrultuda ilk belediye teşkilatı 1855 yılında İstanbul'da kurulmuştur. Söz konusu yapılanmadan sonra büyükşehir belediye örgütlenmesinin yönetim sistemine dahil edilmesi için 129 yıl gibi bir süre geçmiştir. Bu süreçte bir İmparatorluk yıkılıp yerine Cumhuriyet temelli bir devlet kurulmuştur. Cumhuriyet döneminde, güçlü yerel yönetimlerin oluşturulması için gösterilen çabalar yetersiz kalmıştır. Bu durumun ekonomik, sosyal, politik birçok sebebi bulunmaktadır. Bu nedenle, hem kuramsal hem de uygulama boyutuyla yerel yönetimlerin irdelenmesi gerekmektedir. Yerel yönetim sisteminde bir çeşit yapılanma olan ve çalışmanın ana temasını oluşturan büyükşehir belediyeleri, 1984 yılında kurulmuştur. Bu tarihten yola çıkarak öncesi ve sonrasıyla büyükşehir belediyelerinin geçirmiş olduğu evrim, farklı başlıklar altında incelenmiştir. İnceleme yapılırken, hem teorik düzlemde hem de uygulamalı olarak belirlenen büyükşehir belediyelerinde demokrasi ve etkinlik boyutlarıyla bir analiz gerçekleştirilmiştir. Çalışma ile genel olarak, büyükşehir belediyelerinin etkinliğinin ve demokratiklik açısından mevcut durumunun ortaya konulması ve daha etkin ve demokratik büyükşehir belediyelerinin oluşturulması için öneriler geliştirilmesi amaçlanmıştır. ; Before addressing the formation process of metropolitan municipalities, formation of local governments needs to be considered. Early adoption of local governments by Turkish administrative culture goes back to the final years of Ottoman Empire. Local governments have been created as one of new administrative structures due to necessities rather than a transition process in Ottoman history. Early municipal forms of local government organizations go back to first decades of 1800s. It is often mentioned that autonomists trends existed at local administrations during Tanzimat era. In this direction, the first municipal organization was established in 1855 in Istanbul. After the mentioned settlement, it took 129 years for metropolitan municipal organization's getting involved in administrative system. . During this period, a collapsed empire has been replaced by a republic-based state. In republic period efforts were insufficient to develop strong local governments. There are several economic, social and political reasons of this failure. Therefore, local authorities should be discussed with both theoretical and practical dimensions. Metropolitan municipalities which is a kind of settlement in administrative system and constitute the main theme of this study, was established in 1984. Based on prior to this date, evolution of metropolitan municipalities has been examined under the different headings with before and after. During the examination; metropolitan municipalities have been analysed in theoretical and practical ways with democracy and efficiency dimensions. In this study it is aimed the determining of metropolitan municipalities' current situation about efficiency and democratization and offering suggestions for constituting more effective and democratic metropolitan municipalities. Before addressing the formation process of metropolitan municipalities, formation of local governments needs to be considered. Early adoption of local governments by Turkish administrative culture goes back to the final years of Ottoman Empire. Local governments have been created as one of new administrative structures due to necessities rather than a transition process in Ottoman history. Early municipal forms of local government organizations go back to first decades of 1800s. It is often mentioned that autonomists trends existed at local administrations during Tanzimat era. In this direction, the first municipal organization was established in 1855 in Istanbul. After the mentioned settlement, it took 129 years for metropolitan municipal organization's getting involved in administrative system. . During this period, a collapsed empire has been replaced by a republic-based state. In republic period efforts were insufficient to develop strong local governments. There are several economic, social and political reasons of this failure. Therefore, local authorities should be discussed with both theoretical and practical dimensions. Metropolitan municipalities which is a kind of settlement in administrative system and constitute the main theme of this study, was established in 1984. Based on prior to this date, evolution of metropolitan municipalities has been examined under the different headings with before and after. During the examination; metropolitan municipalities have been analysed in theoretical and practical ways with democracy and efficiency dimensions. In this study it is aimed the determining of metropolitan municipalities' current situation about efficiency and democratization and offering suggestions for constituting more effective and democratic metropolitan municipalities.

Dünyada demokrasi adına gerçekleşen sistem değişikliği akımına paralel ülkemizde de parlamenter sistemden başkanlık sistemine 2017 Anayasa değişikliği ile geçildi. Bu sistem değişikliğini yorumlamak adına çalışmamızda ülkemizle benzer şekilde, Batı Avrupa'dan etkilenerek parlamenter sistemi tercih eden ve değişim talepleri karşısında parlamenter sistemden başkanlık sistemine geçen ülkeler ve bu ülkelerde başkanlık sistemi tercihinin demokraside 3. Dalga hareketi mi yoksa demokraside ters bir dalga hareketi mi yarattığına değineceğiz. Demokratik dalga analizlerini Freedom House raporları dâhilinde değerlendireceğiz. Türkiye'de 2017'de yaşanan sistem değişikliği taleplerinin geçmişi ve yeni sisteme yöneltilen olumlu-olumsuz eleştirelere çalışmamızda yer vereceğiz. Türkiye ile benzer şekilde parlamenter yönetimden, başkanlık sistemine geçen Burundi, Afganistan, Nijerya ve Sudan ülkelerinde meydana gelen demokratik dalgalara değineceğiz. Freedom House raporları dâhilinde tercih edilen bu yeni sistemler, Samuel Huntington'un değindiği üzere demokrasiyi geliştiren üçüncü bir demokrasi dalgası mı yoksa demokrasiyi baltalayan üçüncü bir ters dalga mı gerçekleşmiştir? Çalışmamızda Freedom House Raporlarının son dört yıllık verilerini inceledik ve raporlardan başkanlık sistemli demokrasilerde yaşanan demokratik kırılmaların daha çok ve yoğun olduğu, ek olarak ülkemizde de sistem değişikliğinin demokraside kırılmalara ve anti-demokratik eğilimlere yol açtığı sonucuna ulaştık. ; Our country passed the presidential system from the parliamentary system to 2017 with the change of the mainstream, parallel to the current system change in the name of democracy in the world. We will touch upon in order to interpret the choice of the presidential system the third wave movement in democracy or an opposite wave movement in democracy in this system change that the countries passed from the parliamentary system to the presidential system like our country. We will evaluate the democratic fluctuation analyzes within the Freedom House reports. History of system changes in demand experienced in Turkey in 2017, and directed the new system will give our work the positive and negative critics in the democracy. We will look at the democratic fluctuations that took place in the countries of Burundi, Afghanistan, Nigeria and Sudan in the same way as our country. These new systems preferred will be comed true as the third wave of democracy or democracy that undermines democracy as Samuel Huntington points out by Freedom House reports? In our study, we examined the data of the last four years of the Freedom House Reports and we have reached the conclusion from reports that presidential system democracies are more and more intense democratic breakdowns, and in our country, system change leads to democracies and anti-democratic tendencies

Halkın taleplerinin yönetime iletilmesinde çok önemli araçlardan birisi olan sivil toplum kurulusları, özellikle 1980 sonrasında, katılımı artırmaya ve demokrasinin tabana inmesine yönelik çalısmalara da öncülük etmislerdir. Bu baglamda yerel yönetimlerin demokratiklesmesinin gerekliligi anlasılmıs, güçlü bir yerel demokrasinin ulusal düzeyde de güçlü bir demokrasiyi doguracagı inancıyla, yerel yönetimleri demokratiklestirme çabaları hız kazanmıstır. Sivil toplum kurulusları bu çabaların en önemli aktörlerinden birisi olarak ön plana çıkmıstır. Sivil toplum kuruluslarının bu yöndeki çabalarını ortaya koymayı amaçlayan bu çalısma, yerel yönetim yerel demokrasi iliskisi tartısmasını ve sivil toplum kavramını ele almakta, 1980 sonrası Dünya'da ve Türkiye'deki gelismelere deginerek, Türkiye için kısa bir degerlendirme yapmaktadır. ; Civil society organizations that have been one of the very important instruments of the public's demands' transfered to the administrations –especially after 1980- have guided to upgrade the participation and the works that the democracy's coming down to the substructures . In this context the necessity of local governments' democratization's has been understood, with the belief of a powerful local democracy's giving birth to a powerful democracy in also the national level the efforts of democratization of local governments have gained speed and civil society organizations have been come into prominence as one of the most important actors of these efforts. This article which aims to show the contributions of civil society organization's in this direction explains the debates of the relationships of local government and local democracy, the concept of civil society , with mentioning the developments in Turkey and in the World after 1980, makes a brief evaluation for Turkey

Bu çalışmanın amacı demokratikleşme sürecinde bürokrasinin rolü, işlevi ve tutumunu incelemektir. Bu kapsamda Türkiye'de cumhuriyetin ilanından çok-partili hayata geçişe kadar demokratikleşme sürecinin incelendiği bu tarihsel araştırmada, bürokrasi ve demokrasi ilişkisi kuramsal olarak kısaca ele alındıktan sonra Türk siyasi hayatında önemli bir yeri olan bürokratik yönetim geleneğinin oluşumuna değinilmiştir. Daha sonra, tek-parti döneminde demokratikleşme sürecinde bürokrasinin rolü ve çok-partili hayata geçişle birlikte bu süreçte yaşanan değişim incelenmiştir. Sonuç olarak, bürokrasi ve demokrasi arasında bir ikilem bulunduğu, bürokrasinin demokratikleşme sürecini olumsuz yönde etkilediği, tek-parti döneminde bürokrasinin daha etkin olduğu, çok-partili hayata geçişle birlikte nispeten bürokrasinin gücünün azaldığı, ancak bürokratik vesayet geleneğinin günümüze kadar etkisini sürdürdüğü ve bu durumun demokratikleşme sürecine zarar verdiği görülmüştür. ; Цель данного исследования - изучить роль, функцию бюрократии_x000D_ в демократизации и ее отношение к этому процессу. В связи с этим_x000D_ в этом историческом исследовании, посвященном изучению про-_x000D_ цесса демократизации в Турции от провозглашения республики_x000D_ до перехода к многопартийной системе, с теоретической точки_x000D_ зрения кратко рассматриваются отношения между бюрократией_x000D_ и демократией. Вслед за этим исследовано формирование бюро-_x000D_ кратической традиции управления, занимающей важное место в_x000D_ политической жизни Турции, а также роль бюрократии в процессе_x000D_ демократизации в однопартийный период и изменения, которые_x000D_ произошли в этом процессе с переходом к многопартийной си-_x000D_ стеме. В заключении показано, что в турецком контексте наблю-_x000D_ дается дилемма между бюрократией и демократией, бюрократия_x000D_ негативно повлияла на процесс демократизации, она была более_x000D_ эффективной в однопартийный период, а власть бюрократии была_x000D_ относительно ослаблена с переходом к многопартийности. Тем не_x000D_ менее, традиция бюрократической опеки сохранилась до наших_x000D_ дней, и эта ситуация наносит ущерб процессу демократизации.;This study aims to scrutinize the role, function and the attitude of the bureaucracy_x000D_ in the process of democratization. In this context, this historical study_x000D_ examining the process of democratization in Turkey from the proclamation of_x000D_ the republic to the transition to a multiparty system briefly discusses the relationship_x000D_ between bureaucracy and democracy from a theoretical perspective._x000D_ Afterwards, the formation of a bureaucratic management tradition, which_x000D_ has an important place in Turkish political life, has been mentioned in this_x000D_ historical research, which has a significant place in Turkish political life, has_x000D_ been addressed. The role of the bureaucracy in the process of democratization_x000D_ during the one-party period and the change that has occurred in this process_x000D_ with the transition to a multi-party system were subsequently examined._x000D_ In conclusion, in the Turkish context it is observed that there is a dilemma_x000D_ between bureaucracy and democracy, the bureaucracy had negatively affected_x000D_ the process of democratization, it was more effective in one-party period, and_x000D_ the power of bureaucracy was relatively weakened with the transition to a_x000D_ multi-party system. Yet, the tradition of bureaucratic tutelage has lasted its_x000D_ effects to this day and this situation harm the process of democratization.

Bu tezin temel amacı, Afganistan'ın demokratikleşme süreci ve 2001 sonrası yapılan reformların yansımalarını incelemektir. Afganistan'ın Orta Asya'da stratejik bir konuma sahip olmasından dolayı, ülkenin kuruluşundan bu yana defalarca İngilizler ve Ruslar gibi dönemin egemen ülkeleri tarafından müdahale ve işgallere maruz kalmıştır. Bu müdahaleler Afganistan'ın kurumsal anlamda tam ve işleyen bir devlete sahip olmasını engellemiştir.11 Eylül terör saldırısının ardından ve ABD Afganistan'a askeri müdahalede bulunmuş ve ülke Taliban rejimine son vermiştir. 2001'de Taliban rejimi sona erdikten sonra Afganistan'da kurulacak olan yeni sistem ile ilgili başta ABD olmak üzere bazı ülkelerin katılımıyla pek çok uluslararası toplantılar yapılmıştır. 2001 sonrası yapılan toplantılar neticesinde yaklaşık 40 yıl iç çatışmalar ve dış müdahalenin ardından ülkede uluslararası toplumun desteğiyle yeni bir devlet düzenini temel unsurlarını kurmaya çalışmışlardır. İlk olarak geçici bir hükümet kurulmuştur, ardından anayasa düzenlenip yürürlülüğe girmiştir, ülke tarihinde ilk kez Cumhurbaşkanlığı seçimi yapılmış, yıllar sonra milli meclis seçimi yapılmıştır. Bunlarla beraber ülkede insan hakları, kadın hakları, siyasi partiler gündeme gelmiştir. Böylelikle uzun zamandan sonra ülkede kısmende olsa demokratikleşme başlamıştır. Ayrıca güvenlik, sağlık, eğitim, idari ve siyasi reformlar gerçekleşmiştir. Bu reformlar günümüzde de hala devam etmektedir. ; The main aim of the thesis is to examine the reflections of Afghanistan's democratization process and the implications of the reforms that has been made after 2001. As Afghanistan has a strategic position in Central Asia, Since the establishment of the country, it has been exposed to interventions and invasions many times by the sovereign countries such as the British and the Russians. These interventions have prevented Afghanistan from having a fully institutionalized state. Following the 11 September terrorist attacks, US has intervened militarily in Afghanistan and the country ended Taliban regime. After the end of the Taliban regime in 2001, several international meetings were held with the participation of some countries, including the USA, regarding the new system that will be established in Afghanistan. After nearly 40 years of internal conflicts and foreign interventions in the meetings which held after 2001, they tried to establish the basic elements of a new state with international support in the country. First, a provisional government was established, and then editing of the constitution has entered by force, the country made the first Presidential election in its history, after years of national parliamentary election was made.In addition, human rights, women's rights and political parties came to the agenda of the country.In this way, After a long time in the country, although partially encountered in democratization. Also in this study for the development of the country and complement the deficiencies of the state in some areas, reforms have taken place. For example, security, health, education, administrative and political reforms have taken place. These reforms are still continuing until today.

Koalisyon olgusu Türkiye tarihinde sıkça karşılaştığımız bir olgudur. Koalisyon Hükümetleri ilk olarak 1960'lı yıllarda ortaya çıkan hükümet krizinde bir çözüm yolu olarak denenmiş olmakla birlikte 1970'li ve 1990'lı yıllarda da karşımıza çıkmıştır. Bu çalışmanın amacı koalisyon olgusu ile birlikte özel olarak 1970 sonrası Türkiye'de kurulan Koalisyon hükümetlerinin demokrasi anlayışını irdeleyerek bir noktaya ulaşmaktır. Koalisyon Hükümetleri çoğunluk hükümetlerinin kurulmasının zor olduğu durumlarda bir alternatif olarak görülmüş bir yöntem olmakla birlikte koalisyon oluşturan siyasi partiler birtakım sorunlar yaşamıştır. Tezin ilk bölümünde koalisyon olgusu, koalisyon hükümetlerinin nitelikleri, parti ve seçim sistemleri irdelenmiştir. İkinci bölümde 1970-1980 yılları arasında kurulan koalisyon hükümetlerinin demokrasi konusunda attığı adımlar, demokrasi alanında karşılaştığı sorunlar, kurulan koalisyonun demokrasiye katkılarına yer verilmiştir. Üçüncü bölümde ise 1990-2000 yılları arasında kurulan koalisyon hükümetlerinin demokrasiyi sağlamlaştırmak için gerçekleştirdiği icraatlar, bu icraatların sonuçları, bu dönemde kurulan hükümetlerin demokrasi özelinde karşılaştığı sonuçlar aktarılmıştır. ; The phenomenon of coalition governments is a prevalent phenomenon in Turkey's history. Having first emerged as solution method during the government crises of the 1960s, it has also been widespread in the 1970s and 1990s. The aim of this study is to reach a conclusion by analyzing both the phenomenon of coalitions, and the understanding of democracy in coalition governments formed in Turkey after 1970. Coalition governments have traditionally been seen as an alternative method in cases where a majority government was unable to be formed - though problems have also been widespread between the different political parties forming coalitions. Even though the main aim in these governments were shown to be "materializing democracy", the ultimate goal has been staying in power. The first section of the thesis is an analysis of the coalition phenomenon, the qualities of coalition governments and party and election systems. The second section includes an account of the democratic steps taken by the coalition governments formed in Turkey between 1970 and 1980, as well as the problems faced by and the accomplishments made by these coalition governments. The third section covers the accomplishments of the coalition governments formed between 1990 and 2000 to enhance democracy, the results of these contributions and the problems faced by these governments in terms of democratization.

ÖZET 1999 HELSİNKİ ZİRVESİ SONRASI İLERLEME RAPORLARI IŞIĞINDA AB'NİN TÜRKİYE'NİN DEMOKRATİKLEŞME SÜRECİNDEKİ ROLÜYarım asrı aşkındır demokrasi ile yönetilmesine ve AB ile adaylık bağlamında ilişkisi olmasına rağmen Türkiye, demokrasisini şekli veya biçimsel demokrasiler seviyesinden daha ileri taşıyamamıştır. 1999'da aday ülke statüsü verilmesiyle AB sürecinde hızlı ve kapsamlı bir demokratikleşme programı uygulamaya başlamıştır. 1999 öncesi dönemde Türkiye'nin demokratikleşmesinde etkisi zayıf olan Avrupa Birliği, Helsinki Zirvesinin hemen ardından aday ülke statüsü vererek Türkiye'nin üyelik ümidini canlandırmış ve ülkenin demokratikleşme sürecinde önemli bir uluslararası etken olmuştur. Bu süreçte AB tarafından üyelik önkoşulu olarak belirlenen Kopenhag siyasi kriterlerine uyum çerçevesinde Türkiye, önemli ve kapsamlı demokratik reformlar gerçekleştirmiştir. AB, aday ülkelerin demokratikleşmesinde koşulluluk stratejisi ile etkili olmaktadır. Fayda maliyet temelinde dayanan bu stratejiyle AB, üyelik karşılığında aday ülkelerden, belirlediği demokratik kriterlere uyum sağlamasını beklemektedir. Gerçekçi bir üyelik hedefi ile eşit, adil ve objektif bir AB koşulluluğunun varlığı Türkiye'nin demokratikleşmesinde ve demokrasisinin kurumsallaşmasında itici bir güç olmaktadır. Nitekim AB koşulluluğunun etkin ve iyi işlediği 1999-2005 arası dönemde Türkiye'de hızlı ve kapsamlı demokratik reformlar gerçekleştirilmiştir. Bu dönemde, üyelik kriterlerini karşıladığı takdirde AB'ye tam üye olacağından şüphe duymayan bir Türkiye vardır. Ancak 2005 sonrası dönemde tam üyelik müzakerelerinin başlamasıyla üyeliği konusunda AB'nin tutarsız tavrından dolayı Türkiye'nin üyelik ümidinde azalma görülmüş ve AB'ye karşı Türkiye'de güvensizlik oluşmuştur. Bu durum ise AB koşulluluğunun etkisinin zayıflamasına ve Türkiye'nin demokratik reform sürecinin yavaşlamasına yol açmıştır. Ancak AB kural ve normlarının Türkiye'de tüm kesimlerin yararına olacağına dair toplumsal kabul dolayısıyla demokratikleşme süreci, hızı yavaşlasa da, devam etmiştir. Gerçekçi bir üyelik hedefi varlığı durumunda Türkiye'nin demokratikleşmesinde AB etkisi büyük olmaktadır. Tezin ana amacı Avrupalılaşma yaklaşımı çerçevesinde sosyal öğrenme ve dış teşvik modelinin varsayımları doğrultusunda AB koşulluluğunun Türkiye'nin demokratikleşmesindeki etkisini incelemektir. ABSTRACT Although it is being governed by democracy for half a century and have an intense relationship with the European Union (EU) in the context of the candidacy, Turkey has not been able to further its democracy beyond a formal or electoral democracy. Yet with the EU candidacy status in 1999, Turkey started to apply a comprehensive and fast democratization program. Though the effect of the EU on democratization of Turkey was poor before 1999, right after the Helsinki Summit with which the candidacy status was granted and membership hope was strengthened, the EU become an important international factor in democratization process of the country. Meanwhile, Turkey had succeeded comprehensive democratization reforms that are compatible with the Copenhagen political criteria, which are put forward by the EU as the membership preconditions. The EU is being an effective factor in democratization in the candidate countries with the 'conditionality strategy'. With this strategy - that is based on cost-benefit principle – the EU requests from the candidate countries to accommodate democratic criteria in response to the membership. The existence of a realistic, objective, just and equal conditionality strategy, will be a driving force for democratization and institutionalization of democracy in Turkey. For example, the fast and comprehensive democratic reforms which are realized between 1999-2005 in Turkey, illustrates effectiveness and functionality of the conditionality principle. At that time, there was a belief that there is no doubt Turkey would be a member if it fulfills the membership criteria. Yet, with the start of full membership negotiations after 2005, due to contradictory attitudes of the EU, the hope for full membership has decreased and distrust to the EU has emerged in Turkey. This circumstance led to decline in reform process and weakens the effectiveness of the conditionality in Turkey. Yet, democratization continued despite decline in the process, due to the social admission that the EU norms and principles are in the favor of all the social segments. In case of the existence of a realistic membership target, the effect of the EU in democratization of Turkey is quite considerable. The main aim of this thesis is to analyze, the effect of the EU conditionality on democratization of Turkey, in the context of the Europeanization approach that is based on social learning and external incentive models.

Dünya son bir asırdır demokrasi ve siyasal sistemlerin demokratikleşme konusunu derinlemesine araştırmaktadır. Araştırma yapılırken bu konunun gerekli olup olmadığı üzerinde, ülkelerin nasıl demokratikleştirilmesi gerektiği üzerine yoğunlaşmaktadır. Bununla birlikte demokratikleşme ve demokratikleştirme konusunda Batılı ülkelerin ciddi bir misyona sahip oldukları ise pratikte genel kabul görmüş bir gerçeklik olarak karşımızda durmaktadır. Bu çerçevede İslam dünyası ülkeleri sürekli olarak demokratikleşme konusunda bir istisna olarak değerlendirilmekteydi. Hatta İslam ve demokrasinin uyumsuzluğu konusunda sayısız eser neşredilmiştir. 21. yüzyıla kadar bu ülkelerde yukarıdan aşağı bir modernleşme süreci yaşanılmıştır. Fakat son 20-25 yıldır bölge ülkelerinde tabandan yukarıya bir özgürlük/demokrasi hareketi başlamıştır. Buna karşılık devletlerin baskı aygıtları karşı bir reaksiyon ile gerçekleştirdikleri darbeler ile bu hareketlenmeleri engellemektedir. Bu darbeler, dünyanın demokrasi bayraktarlığını yapan ve demokrasiyi destekleyen Batı dünyasında ya sessizlikle ya da zımni destekle karşılık bulmaktadır. Bu durum Batı dünyasında bir paradoksa sebep olurken bu paradokstan çıkmak için 'demokratik darbe' kavramsallaştırması ile bir çelişkinin de içine düşmektedir. Bu çalışma bu kavramsallaştırmayı ve Batının demokrasi paradoksunu analiz etmektedir. ; In the last century, researchers are increasingly interested in examining democracy and democratization of political systems. During the research process, the focus was on how the countries would be democratized instead of dealing with the necessity of democracy. At the same time, it is believed that democratization became one of the main parts of the mission of Western countries on the other part of world. In this framework, Islamic world countries have been constantly considered as an exception to this democratization process. For this reason, numerous works have been published on the incompatibility of Islam and democracy. As it's known, in the last century, these ...

Yüksek Lisans Tezi ; Balkanların en küçük ve en yoksul, aynı zamanda da stratejik konumu itibariyle önemli ülkelerinden biri olan Arnavutluk, kendine has yapısı ve Soğuk Savaş döneminin izole edilmiş ülkesi olması sebebiyle dikkat çekmektedir. Enver Hoca'nın 1944 yılından 1985 yılına kadar süren uzun iktidar dönemi boyunca izlediği sosyalist politikalar ve baskıcı rejim ülkede demokrasinin gelişmesine engel olmuştur. Yugoslavya, Sovyetler Birliği ve Çin ile sürdürdüğü ikili ilişkiler sınırlı kalmış, bu devletlerle bozulan ilişkiler sonucunda Arnavutluk, Enver Hoca'nın ölümüne kadar emperyalizm ve revizyonizmle mücadelede kendisini dünyadan izole etmiştir. 1990'dan sonra Doğu Avrupa'da komünizmin çökmesi ile Arnavutluk'un dış politikası değişim göstermiştir. Ülke çok partili yaşama geçmiş ve demokratikleşme sürecinde kapılarını dış dünyaya açmış, özellikle de Batıyla iyi ilişkiler kurmaya çalışmıştır. Bu çalışma ile Enver Hoca iktidarına kadar olan tarihsel süreç, Enver Hoca dönemi ve ölümünden sonra Arnavutluk'un iç ve dış politikasındaki gelişmeler ve aynı zamanda iki farklı rejimin ülkedeki siyasi, ekonomik ve sosyal durum üzerindeki etkisi ele alınmıştır. ; Abstract ; Albania, which is one of the smallest and poorest and at the same time one of the most important countries in the Balkans considering its strategic location, attracts attention because of its specific structure and being the isolated country during the Cold War period. Socialist policies and repressive regime Enver Hoxha applied throughout his long-term rule between 1944 and 1985 hindered development of democracy in the country. Bilateral relations with Yugoslavia, Soviet Union and China remained limited and as a result of deteriorated relations with these states, Albania isolated itself from the world until Enver Hoxha's death in the struggle with imperialism and revisionism. After 1990, Albania's foreign policy changed due to the collapse of communism in Eastern Europe. The country experienced transition to the multi-party system, opened its doors to the outside world throughout the democratization process and tried to establish close relations especially with the West. In this study, historical process till Enver Hoxha's rule, the developments in Albania's domestic and foreign policy during Enver Hoxha and after his death and effects of two different regimes on political, economic and social situation of the country have been discussed.

ÖZETKüreselleşmenin nasıl bir sivil toplum ve demokrasi anlayışı getirdiği ve bunun Türkiye'yi ne şekilde etkilediği konusuna dair bu çalışma, öncelikle sivil toplum ve demokrasi ilişkisini küresel düzlemde ele almakta, bu bağlamda Türkiye'ye özgü sivil toplum ve demokratikleşme perspektifini ortaya koymayı amaçlamaktadır. Bugünkü uluslararası ilişkileri şekillendiren global sistemde demokrasi artık uluslararası meşruiyetin temel ölçütü haline gelmektedir. Yeni demokrasi anlayışı beraberinde yeni bir sivil toplum anlayışı getirmektedir. Küresel gelişmelerle birlikte Türkiye'nin demokratikleşme sürecinde ne kadar yol aldığı, sivil katılıma dayalı bir demokratik yönetimi ne kadar gerçekleştirebildiği konusu ise, iç ve dış faktörlere bağlı olarak geniş bir düzlemde ele alınmayı gerektirmektedir. ABSTRACTThe issue of the impact of globalization on civil society and democratization in Turkey naturally requires a global understanding of many subjects that are subject to the process, such as political power, economic factors, social structure, evolution of the sense of democratization and poses the importance of understanding the process in a more comprehensive perspective. In this context this study discusses the major theoretical approaches to the issue of globalization and its actors within the global politics. It also reviews the global meaning of democratization and global civil society as driving force of democracy and human rights promotion strategies. As the basis of international legitimation within the globalization process, this study aims at giving an overall understanding of the international effects on building a democratic state or more democratic state, as is the case in Turkey.