Suchergebnisse

Diplomasi, devletlerarasındaki sorunların barışçıl yöntemlerle ve karşılıklı iletişim ile çözüme kavuşturulma çabasıdır. Diplomaside temel amaç, tarafların birbirlerine güven ortamı sağlayarak savaşmadan çıkar ilişkilerini sürdürebilmeleridir. Bu ilişkiler ne kadar uzun süreli ve geniş çaplı olursa o kadar başarılı olur. Yayılmacı ve yağmalayıcı bir siyasi anlayış içerisinde büyüme göstermiş eskiçağ liderleri, diplomasinin önemini kendi dönemlerinde keşfetmiş ve birbirleriyle temaslar kurarak, birbirlerini kontrol altında tutmak istemişlerdi. EskiMezopotamya'nın en gözde uygarlığı olan Babil'in kralları savaş dışındaki yeteneklerini diplomaside de göstermiş, çağdaş devlet ve vasal krallar arasında diplomatik temaslar kurmuşlardı. Bu temaslar elçiler aracılığı ile mektuplaşarak gerçekleştirilmişti. Günümüzde diplomasi, sadece politik anlamda değil, ekonomik, ticari, kültürel, askerî ve teknik pek çok alanda yürütüldüğü gibi Eski Mezopotamya'da da pek çok alanda diplomasi sürdürülmüştü. Bazen yöntemler bugünden farklı olarak yürütülüyor,diplomatik ilişkiler; hediye takasları ve saraylar arasındaki siyasi evlilikler ile garanti altına alınmaya çalışılıyordu. ; Diplomacy is the attempt to resolve the problems between states by peaceful methods and mutual communication. Mainobjective of diplomacy is that the parties can maintain their relations of interest without fighting by providing of an enviroment of trust. The more this relations long-term and large scale the more its succeed. Ancient leaders, who grew up in a pervasive and looting political understanding had discovered the importance of diplomacy in their own times and wanted to keek each other under control by establishing contact with each other. The kings of Babylon, the most popular civilization of ancient Mesopotamia, showed their diplomatic skills outside of war and established diplomatic contacts between the modern state and vassal kings. These contacts were carried out by messengers through letters. Today, diplomacy has been carried out not only in political sense, buy alsa in many areas such as economic, commercial, cultural, military and technical, and diplomacy has continued in many areas in ancient Mesopotamia. The methods are different from today, diplomatic relations; it was tried to be guarenteed by marriages between palaces and by gift exchanges.

1. What is Diplomatic Correspondence? Diplomatic Correspondence consists of all kinds of communication that denotes the policy and/or approach of one State and its requirements or demands, as well as commitments on a certain issue that concerns international relations, and is usually addressed to another state or an international organisation. In a somewhat broader definition, Ambassador Tahir $enturk in his book 'Courses on Diplomatic Correspondence' describes Diplomatic Correspondence as "the means by which States put their position on record, explain the details of their policies, record protest, support claims, seek collective approval and carry out other actions which make up the business of international relations." In this respect any text prepared and dispatched on behalf of the State Authority, by the person(s) acting on behalf of this Authority, which is termed as "diplomatic" is a notable document explaining the position that State has taken on that certain issue and therefore has to be written in way so that the contents clearly reflect the policy of the dispatcher. On the other hand it is also important that the language and terminology used in such documentation is chosen so as not to irritate or insult the receiving side or any other concerned for that matter. In other words the State or Government Authority who has undertaken the responsibility of a certain communication should be careful in order to refrain from being the side to arouse or escalate tension on account of a particular issue. In today's world and in the broad meaning of the term any statement made by a country's leader(s) on such occasions as the beginning of a New Year, a Parliamentary Session, a political rally, etc. that contain comments/ remarks regarding an international issue which naturally involves a foreign government can be regarded as a message once it is made public, and in this respect can be considered as a form of diplomatic correspondence.

Günümüz uluslararası ilişkilerinde, ulusal çıkarların savunulması artık bildiri, diplomatik inisiyatif ve diplomatik muhtıra gibi klasik diplomasi yöntemlerinin çok ilerisine geçmiştir. Bugün pek çok devlet, yabancı kamuoylarının gözünde olumlu imaj yaratmak amacıyla aktif kamu diplomasisi çalışmaları yürütmektedir. Bu çalışmanın amacı, artık klasik diplomasi yöntemlerinin yeterli olmadığı devletlerarası ilişkilerde protokol esaslarının doğru kullanılması, diplomasi ve protokol kavramlarının ilişkilendirilmesi ve seçilen örneklem dahilinde yaşanmış bazı krizlerin çerçevelenerek incelenmesi amaçlanmıştır. Bu çalışmada protokol çeşitlerine göre yaşanmış diplomatik krizler incelenirken Entman'ın çerçeveleme teorisinden derin ilham alınmıştır. Başarılı ve başarısız yönetilen yaşanmış bazı krizlerin protokol çeşitlerine göre sınıflandırılarak çerçevelenmesi ve analiz edilmesiyle literatüre katkı sağlamak amaçlanmıştır. ; In today's international relations, the defense of national interests has now gone far beyond classical diplomacy methods such as the declaration, diplomatic initiative, and diplomatic memorandum. Today, many states are actively conducting public diplomacy studies to create a positive image in the eyes of foreign public opinion. This study aims to use the protocol principles in interstate relations where classical diplomacy methods are not sufficient anymore, associate diplomacy and protocol concepts, and examine some crises experienced within the chosen sample by framing. In this study, while examining the diplomatic crises experienced according to protocol types, deep inspiration was taken from Entman's framing theory. It is aimed to contribute to the literature by classifying, framing, and analyzing some crises that have been successfully and unsuccessfully managed according to protocol types.

Bu çalışmada 1923-1930 yılları arasında Türkiye Cumhuriyeti ile Bulgaristan arasındaki ilişkilerin kamuoyuna yansıyan boyutları Hâkimiyet-i Milliye gazetesi üzerinden ve arşiv belgelerine de referansla değerlendirilmektedir. I. Dünya Savaşı'ndan yenik çıkan Bulgaristan'da Milli Mücadele'ye duyulan sempati iki ülke arasındaki iyi ilişkilere zemin hazırlamıştır. Bulgar Çiftçi Partisi'nin bir askerî darbe ile iktidardan düşürülmesi sonrasında iktidara gelen radikal milliyetçilerin söylem ve siyasetleri şüphe ile karşılansa da karşılıklı güvensizlik aşılabilmiş ve iki ülke arasında 1925'te bir "Dostluk Antlaşması" imzalanabilmiştir. Antlaşmaya rağmen iki devlet ve iki halk arasında yakın geçmişin hadiselerinden kaynaklanan sorunlar zaman zaman kendisini göstermiştir. 1929'da iki ülke arasında "Tarafsızlık, Uzlaşma, Adli Tesviye ve Tahkim Antlaşması" yapılmıştır. Ne var ki 1920'lerin sonuna gelirken Türkiye'nin uluslararası siyasetini statükodan yana belirlemesi, ayrıca Bulgaristan İtalya ile birlikte revizyonist bloğa yaklaşırken Türkiye'nin Bulgaristan ile uzlaşmaz menfaatleri bulunan diğer Balkan devletleri ile yakınlaşma stratejisi ilişkilerde bozulmaya neden olmuştur. Türkiye ve Bulgaristan arasındaki siyasi ve diplomatik ilişkilerin doğası ekonomik, toplumsal ve kültürel ilişkileri de etkilemiştir. Kamuoyu algısını hem üreten hem de yansıtan ve yayan bir kaynak olarak basın iki ülke arasındaki ilişkileri anlamak adına detaylı veriler sağlamaktadır. ; In this study, the reflections of the relations between the Republic of Turkey and Bulgaria between the years of 1923-1930 are evaluated from the Hakimiyet-i Milliye newspaper also with reference to archive documents. The symphaty towards the Turkish National Struggle in Bulgaria which was defeated in the World War I, has paved the way for better relations between the two countries. Although the radical nationalists' rhetoric and policies have been met with suspect in Turkey after the military coup that overthrown the Bulgarian Farmer's Party from the power, it was succeeded in overcoming the mutual distrust and a "Treaty of Friendship" was signed between two countries in 1925. Despite the agreement, the problems arising from the recent past events between the two states and two societies occasionally showed themselves. "Treaty of Neutrality, Conciliation, Judicial Settlement and Arbitration" was signed between the two states in 1929. However, coming to the end of 1920s, Turkey's determination of its international politics in favor of the status quo and while Bulgaria was approaching to the revisionist bloc with Italy, Turkey's rapprochement strategy with the other Balkan states whose interests are irreconcilable with the interests of Bulgaria, caused a deterioration in relations. The nature of the political and diplomatic relations between Turkey and Bulgaria also affected economic, social and cultural relations. The press, which is producing and also reflecting and emitting public perception, provides detailed data to understand the relationship between the two countries.

The aim of this study is to scrutinize the diplomatic relations between Turkiye and Sudan post the era of Omar al-Bashir. Historical relations between the Republic of Turkiye, established in 1923 as the successor to the Ottoman Empire, and Sudan have had a positive impact in contemporary times across political, economic, socio-cultural, and security domains. While the relations during the Republican era were relatively limited when Sudan gained independence from Britain, they saw a significant improvement with the administration of Omar al-Bashir and Hasan al-Turabi, who came to power in 1989. Following Turkiye's declaration of "Africa Year" in 2005, Sudan emerged as a prominent country in Ankara's Sub-Saharan Africa policy. Particularly, the African Opening Action Plan initiated in 1998 and the deepening of policies by AK Party governments strengthened relations with Sudan. However, following the overthrow of Omar al-Bashir in 2019, transitional periods and political crises in Sudan have adversely affected Turkiye – Sudan relations. This study will address these relations during this period, initially focusing on political, economic, security, and socio-cultural parameters. Subsequently, the study will examine the causes of the crisis in Sudan and the trajectory of the relations. Findings from the post-Bashir era indicate that despite challenges, the relations between the two countries have endured. Nevertheless, the escalation of internal disputes in Sudan into conflicts casts uncertainty on the future of these relations.

Uluslararası toplumda ortaya çıkan uyuşmazlıkların tarafları dikkate alınarak incelendiğinde, uluslararası hukuk kişileri arasındaki uyuşmazlıklar ve uluslararası hukuk kişileri ile özel hukuk kişileri arasındaki uyuşmazlıklar biçiminde bir tasnif yapılmaktadır. Diplomatik uyuşmazlık çözümü, uluslararası hukuk kişileri arasındaki uyuşmazlık çözümünü konu edinmekte özel olarak ise uyuşmazlık taraflarından en azından birinin devlet olduğu uyuşmazlık çözüm yollarını ifade etmektedir. Uyuşmazlıkların diplomatik yollarla çözümü gerek tarihsel açıdan bakıldığında gerekse çağdaş uluslararası toplum düzeni incelendiğinde en çok tercih edilen ve tüm uyuşmazlıkların konu itibarıyla sınırlandırılmadan çözülebileceği yolları bünyesinde barındırmaktadır. Bu çalışmada uyuşmazlıkların tanımlanmasından başlanarak uyuşmazlıkların diplomatik yollarla çözülmesinin incelemesi yapılacaktır. Öncelikle bir uluslararası uyuşmazlığın yargı içtihatları çerçevesinde belirlenmesi ve tasnifi için öngörülen kıstasların değerlendirilmesi yapılacaktır. Ardından uyuşmazlıkların barışçı çözümü yükümlülüğünün içeriği kişi, konu ve nitelik itibarıyla işlenecektir. Diplomatik müzakereler, dostça girişim, arabuluculuk, soruşturma ve uzlaştırmadan oluşan yerleşik diplomatik uyuşmazlık çözüm yolları, hukukî dayanakları çerçevesinde temel vasıfları açıklanmak suretiyle değerlendirilecektir. Bu yolların tercih nedenleri ve hangi durumlarda işletildikleri incelenirken somut örneklere yer verilerek anlatım zenginleştirilecektir. Devam eden kısımda ise uluslararası ilişkilerde meydana gelen değişimlerin bu yolları nasıl etkilediği ve ne tip yönelimlerin diplomatik uyuşmazlık çözümünü etkilediği ele alınacaktır. Bu değişimlerden yola çıkarak diplomatik uyuşmazlık çözümünün geliştirilmesi adına dikkate alınabilecek tavsiyeler dile getirilecektir. ; The disputes that rise in the international community can be classified as the ones between intenational law persons and the ones between international law persons and private law persons when they are studied by the charecter of parties. The subject of diplomatic dispute settlement is the disputes that are between intenational law persons and specifically the disputes which at least one of the parties is a state. Diplomatic dispute settlement contains the most preferred and comprehensive means that can settle all disputes without any limitations on subject matter both historically and in contemporary international community. In this study, dispute settlement with diplomatic means will be reviewed by describing disputes at the beginning. Firstly international disputes and criterions used in classfication of disputes will be determined within the scope of case law. After that, the obligation of peaceful dispute settlement will be handled by characteristics of obligation including ratione personae and ratione materiae. The established means of diplomatic dispute settlement which are diplomatic negotiations, good offices, mediation, inquiry and conciliation will be studied within the frame of legal basis of these means by stating their fundemental characteristics. When preferability and most suited conditions of these means examined the subject will also be enriched by concrete examples. In following part, the effects of changes in international relations to diplomatic means and what kind of tendencies can be observed will be discussed. Based on this discussion recommendations on enhancing the diplomatic dispute settlement will be stated.

Diplomasi; devletlerarası ilişkilerde barışı esas alan askeri ve siyasi duruma göre süreç içinde değişen ilişkiler bütünüdür. Bunun yanı sıra farklı zamanlarda farklı çıkarları yansıtan dış ilişkilerin etkileşim süreci olarak da tanımlanabilir. Osmanlı Devleti'nin diplomasi anlayışı ilk dönemlerde yani XIV. ve XV. yüzyıllarda tek yanlı ve geçici bir nitelik taşırken XVIII. yüzyıla gelindiğinde karşılıklı ve sürekli bir hal almıştır. Osmanlı Devleti'nde diplomasi padişah adına vezîr-i a'zam tarafından elçiler aracılığıyla yürütülmektedir. Çünkü Osmanlı Devleti'nde padişahtan sonra gelen en yetkili kişi vezîr-i a'zamdır. İdarî, askerî, malî, adlî ve diplomatik olmak üzere oldukça geniş yetkileri bulunmaktadır. Vezîr-i a'zamın diplomatik yetkileri arasında elçileri kabul etmek, antlaşmaları ve ahidnâmeleri imzalamak, nâme-i hümâyun olarak adlandırılan mektupları göndermek bulunmaktadır. Çalışmamızın birinci bölümünde; Osmanlı Devleti'nden önce kurulan Türk-İslâm devletlerinde ve sonrasında ise Osmanlı Devleti'nde bulunan vezâret kurumuna konuya temel teşkil etmesi açısından yer verilmiştir. İkinci bölümde tezimizin konusunu oluşturan vezîr-i a'zamın diplomatik yetkilerinin daha iyi anlaşılmasını sağlamak amacıyla Osmanlı Devleti'nin tarihsel ve dönemsel olarak ortaya çıkan koşullar doğrultusunda değişen diplomasi anlayışları ele alınmaya çalışılmıştır. Üçüncü bölümde tezimizin esas konusunu oluşturan vezîr-i a'zamın diplomatik yetkileri, yabancı devletler ile diplomatik müzakerelerin hangi yollarla yapıldığına, vezîr-i a'zamın diplomatik yetkilerini nasıl kullandığına değinildiği gibi, vezîr-i a'zamın diplomatik yetkilerini kullanırken kendisine yardımcı olan görevlilerden bahsedilmiştir. Son bölüm olan dördüncü bölümde ise; XVI. ve XVII. yüzyıllarda ön plana çıkmış olan bazı vezîr-i a'zamlardan örnekler verilerek vezîr-i a'zamın diplomatik ilişkilerdeki rolü değişen koşullar doğrultusunda tarihsel ve dönemsel bağlamda gözler önüne serilmeye çalışılmıştır. ; Diplomacy; according to the military and political sitution based on peace in interstate relations, it is the whole of the changing relationship. It can be also defined as the interaction process of external relations that reflect different interests at different times. The diplomatic understanding of the Ottoman Empire in the early periods of the 14th and 15th centuries, while carrying a unilateral and temporary nature in the 18th century has become a mutual and continuous state. In the Ottoman Empire, diplomacy is carried out trough the ambassador by the grand vizier on behalf of the sultan. Because the most authoritative person after the sultan in the Ottoman Empire is the Grand Vizier. He has extensive powers including administrative, military, financial, judicial and diplomatic. Among the diplomatic powers of the Grand Vizier, there are accepting the ambassadors, signing the treaties and conventions, sending the letter etc. In the first part of our study, ın the Turkısh-Islamic states established before the Ottoman Empire and afterwards, the vizier institution in the Ottoman State was given a place to form the basis of the subject. In the second part, in order to provide a better understanding of the diplomatic powers of the Grand Vizier, which is the subject of our thesis, it is tried to deal with the changing understanding of the diplomacy of the Ottoman Empire in line with the historical and periodical conditions. In the third part, the diplomatic powers of the Grand Vizier, which the is main subject of our thesis, how the diplomatic negotiations with foreign states are held, how the Grand Vizier uses diplomatic powers and assistants in using the grand vizier's diplomatic powers and mentioned. In the last section, the fourth section; XVI. and XVII. the role of the grand vizier in diplomatic relations has been tried to revealed in historical and periodical contextin line with the changing conditions.

"Pre-Westphalian ve Westphalian Dönemden Post-Westphalian Döneme Geçerken Diplomasinin Değişen Rolünün Analizi" başlıklı tez çalışmamız üç bölümden oluşmaktadır. İlk bölümde Pre-Westphalian dönemde diplomasinin gelişimine ve diplomasi kavramına değinilmektedir. İkinci bölümde Westphalia Barış Andlaşmaları'nın imzalandığı 1648 yılından 1991 yılına kadar Westphalian Sistem'de meydana gelen değişimlere diplomasinin ve uluslararası aktörler arası diplomatik ilişkilerin etkileri vurgulanmaktadır. Çalışmamızın son bölümünde Soğuk Savaş'ın sonundan günümüze Westphalian Sistem'deki dönüşümlerin diplomatik ilişkilere olan etkileri ve diplomasinin bu dönüşümlerdeki rolü analiz edilmektedir. Hipotezimize göre Post-Westphalian dönemden sonra devletlerin klasik egemenlik yaklaşımları belirleyici etkisini kaybetmeye başlamış; kamuoyu, gerçek kişiler, sivil toplum kuruluşları ve asimetrik aktörler gibi (f)aktörler devletlerin egemenliğini sınırlamış ve diplomatik ilişkilerini etkilemeye başlamıştır. Çalışmada Post-Westphalian dönemde özgün bir diplomasi sistemi kurulabilmesi ve uluslararası sistemdeki aktörlerin diplomatik ilişkilerini belirleyebilmesi için hukuksal ve kurumsal süreçlerden geçmesi gerektiğini ileri sürülmüştür, diplomasideki sözkonusu değişimler Thomas Kuhn'un paradigma kavramı çerçevesinde değerlendirilmiştir. Çalışmada yerli ve yabancı kitaplar, akademik makaleler ve akademik niteliği olan süreli yayınlar kullanılmış, çeşitli kütüphanelerin ve internet veritabanları taranmıştır. ; Our thesis titles as "The Analysis of Changing Role of Diplomacy While Transiting From Pre-Westphalian and Westphalian Era to Post-Westphalian Era" is consist of three chapters. Development and as a concept of diplomacy in Pre-Westphalian Era is mentioned in the first chapter. Effects of diplomacy and diplomatic relations among actors in international system upon changings occured in Westphalian System between 1648, the year when the Peace Treaties of Westphalia was signed, and 1991 are emphasized. In the last chapter of our work, effects of transformations in Westphalian System from the end of Cold War to nowadays upon diplomatic relations and the role of diplomacy on these mentioned transformations are analyzed. According to our hypothesis, states have lost their classical sovereignity after Post-Westphalian era began; then some (f)actors such as public opinion, real people, NGOs and asymetric actors began to restrain sovereignity of states and this situaton effected upon diplomatic relations among states. It is asserted in our work that juridical and institutive processes must have been negotiated in order to be settled a unique diplomatic system and to designate diplomatic relations among actors in international system in Post-Westphalian era and aforementioned changings in diplomacy is assessed via paradigm concept of Thomas Kuhn. Academic books, essays and periodicals which are noteworthy as academic essay in both native and foreign language are used in our work, databases of various libraries and internet sources are scanned.