Suchergebnisse

Bu çalışma ana akım siyasi partiler ile popülist partiler arasındaki sınırın muğlaklaştığını iddia etmektedir. Çalışma son yıllarda popülizme yönelik artan eğilime odaklanarak popülizm, radikal ve aşırı sağ arasındaki terminolojik farklılıkları incelemiştir. Popülizm, siyasi strateji olarak ele alınmış ve farklı ülkelerdeki popülist liderler/partiler bu bakış açısıyla değerlendirilmiştir. Sağ popülist partilerin politika yapımında ele aldığı konular ana akım siyasi partiler tarafından kullanılmaktadır. Göç ve Avrupa Birliği konularda popülist çizgide izlenen politikalar ana akım partilerin pozisyonunu radikal sağa kaydırmaktadır. Çalışma örnek vaka olarak Fidesz - Macar Yurttaş Birliği'ni ele almıştır. Fidesz – Macar Yurttaş Birliği'nin kuruluşundan itibaren izlediği politikalar incelenerek merkez sağ çizgiden popülizme doğru strateji/kimlik kayması yaşadığı gösterilmiştir. ; This study argues that the boundary between mainstream political parties and populist parties is blurred. The study examines the terminological differences between populism, radical, and far-right by focusing on the increasing tendency towards populism. It takes populism as a political strategy, and populist leaders/parties in different countries are evaluated from this perspective. The mainstream political parties use issues that are focused by right-wing populist parties on policy making. And populist positions on issues such as migration and the EU shift them to the radical right. This study focuses on Fidesz – Hungary Civic Alliance as a case study. It shows that Fidesz – Hungarian Civic Alliance has experienced a strategy/identity shift from the center-right to populism with the policies followed since its establishment.

This article aims to explain, with an example, how historical dramas, under the scope of culture industry, rewrite history on the screen through distorting it. For this purpose, in the first chapter, it is defined who the subject that interprets and recreates the past is. Then, in the second chapter, a Netflix series, Bridgerton (2020) is taken as a recent example in connection with the previous chapter to reveal the instrumental historiography at the back of the production. Thus, it becomes possible to enlighten the intention and the motivation of such a historiography along with the mechanism that tries to make individuals believe fiction rather than facts. In conclusion, an evaluation is given on the example while especially focusing on the consequences of the instrumental historiography that the series has.

Türkiye'de 1998 Afrika Eylem Planı'yla başlayan Afrika'yla ilişkilerin geliştirilmesi süreci Türk dış politikasındaki değişimlerin uzantısı olarak 2005'in Afrika Yılı ilan edilmesiyle derinleştirilmiş ve 2008'den itibaren Afrika'yla ilişkiler ciddi bir seviyeye ulaşmıştır. 2011'de bahsedilen doğrultuda, 1991'den sonra devlet otoritesinin tesis edilemediği ve 21. yüzyılın ilk kıtlığını yaşayan Somali, Türk dış politikasının hareket sahalarından biri haline gelmiştir. İnsani diplomasi odağında başlayan Türkiye-Somali ilişkileri, yumuşak güç araçlarının kamu diplomasisiyle tatbik edildiği ve devlet inşa sürecine dâhil olunan bir boyuta ulaşmıştır. Çalışmada, Türkiye'nin 2011'den günümüze Somali'de yürüttüğü faaliyetler değerlendirilerek Türkiye'nin Somali politikası incelenmiştir. Türkiye'nin Somali'de yürüttüğü faaliyetler, Türkiye Yardım Modeli olarak kavramsallaştırılarak, model sayesinde insani diplomasi açısından Somalililere ve birçok araştırmacıya göre Türkiye'nin Somali'deki en başarılı aktör olduğu görülmüştür. Aynı zamanda Türkiye'nin, barışa ulaşılması ve devlet otoritesinin egemen kılınması adına Somalililer nezdinde sahip olduğu olumlu görüntüsünün kendisine Somali'de başka bir aktörün sahip olmadığı bir hareket sahası sunduğu görülmüş ve yapılması iktiza edenin faaliyetlerin derinleştirilerek sürdürülmesi olduğu bulgusuna ulaşılmıştır. Çalışmada basında çıkan haberler, karar alıcıların ifadeleri, akademik geçerliliği olan kitaplar, makaleler ve Somali'de faaliyet yürüten Türk kurumlarının faaliyet raporları kullanılmıştır. ; The process of developing Turkey-Africa relations began with the 1998 African Action Plan. In the following period, relations intensified with the 2005 declaration as the Year of Africa as a result of changes in Turkish foreign policy. Since 2008, Turkish-African relations have reached high levels. In 2011, Somalia, where state authority could not be established after 1991 and the first famine of the 21st century was experienced, has become one of the important areas of action of ...

İhracata dayalı büyüme modeli izleyen ülkelerin dış ticaret hadlerinde bozulmalar meydana gelebilmektedir. Dış ticaret hadlerinin bozulması, zamanla ihracat gelirlerinin düşmesine ve toplumun refah düzeyinin düşmesine sebep olabilmektedir. Literatürde bu kavram "Yoksullaştıran Büyüme" olarak ele alınmaktadır. Bu çalışmanın amacı, Türkiye'nin 50 yıllık dış ticaret verilerini inceleyerek dış ticaret açığı, ithalat ve dış ticaret hadleri arasında nasıl bir ilişki olduğunu görmektir. Çalışmada 1970-2020 yılları arasındaki dönem yoksullaştıran büyüme çerçevesinde araştırılmıştır. Yapılan ekonometrik analizde ihracat, dış ticaret hadleri ve dış ticaret açığı değişkenleri kullanılmıştır. Söz konusu dönemde yaşanan ekonomik krizler, politika değişiklikleri, yapısal farklılıklar göz önüne alınarak yapısal kırılmalı modeller ele alınmıştır. Bu bağlamda, Türkiye'nin 50 yıllık dış ticaret performansının yoksullaştıran büyüme üzerindeki etkisi incelenmiştir. Elde edilen bulgular doğrultusunda, Türkiye ekonomisi için ihracat artışlarının, dış ticaret hadlerini aşağı çekerek dış ticaret açığını arttırdığı anlaşılmaktadır. Bu sonuç Türkiye'de yoksullaştıran büyüme hipotezinin geçerli olduğu konusunda önemli bir kanıt olarak değerlendirilebilir. Çalışmada dış ticaret hadlerinde bozulmalar olduğu, dolayısıyla Türkiye özelinde yoksullaştıran büyümenin varlığı seçili dönem aralığında geçerli olduğu tespit edilmiştir.

The aim of this study is to investigate how the local governments expenditures are allocated among social classes in the period between 2006 and 2020 in Turkey. For this purpose, two explanatory concepts are used. These are the concepts of social profit and social wage. The social profit refers to the resources transferred from local governments expenditures to the income or the consumption of the capital class. The social wage, on the other hand, shows the contributions made to the income or consumption of the working class from the local governments expenditures. The classification of local governments expenditures based on these two concepts allows to determine the resource uses of the local governments, which transform into the social profit and the social wages. The findings in this study reveal that while an average of 70 percent of the expenditures of local governments in Turkey is allocated to the income or the consumption of the capital class, the contribution made by the local governments to the income or the consumption of the working class is around 30 percent. These results reveal that the interests of the capital class dominate the budget politics of local governments in Turkey. ; Bu çalışmanın amacı Türkiye'de 2006 ile 2020 yılları arası dönemde mahalli idareler bütçe harcamalarının sosyal sınıflar arasında nasıl bölüşüldüğünü araştırmaktır. Bu amaçla iki açıklayıcı kavram kullanılmaktadır. Bunlar sosyal kâr ve sosyal ücret kavramlarıdır. Sosyal kâr mahalli idareler harcamalarından sermaye kesiminin gelir veya tüketimine aktarılan kaynakları ifade eder. Sosyal ücret ise mahalli idareler harcamalarından emek kesiminin gelir veya tüketimine yapılan katkıları gösterir. Mahalli idareler bütçe harcamalarının bu iki kavramdan hareketle sınıflandırılması mahalli idarelerin sosyal kâra ve sosyal ücrete dönüşen kaynak kullanımlarını tespit etmeye olanak sağlar. Bu çalışmada ulaşılan bulgular, Türkiye'de mahalli idareler harcamalarının ortalama yüzde 70'inin sermaye kesiminin gelir veya tüketimine tahsis edildiğini göstermektedir. Mahalli idareler harcamalarından emek kesiminin gelir veya tüketimine yapılan katkı ise ortalama yüzde 30 civarında kalmaktadır. Bu sonuçlar Türkiye'de mahalli idarelerin bütçe politikalarına sermaye kesiminin çıkarlarının hakim olduğunu göstermektedir.

İran İslam Cumhuriyeti'nde (İran) 2017 seçimleri ardından Hasan Ruhani ikinci kez Cumhurbaşkanı seçilmiştir. Ruhani'nin seçim süreci ve sonrasında İran-Amerika Birleşik Devletleri (ABD) ilişkilerinde uzlaşmacı söylemlerin sürdürülmesinin zorlaştığı bir döneme girilmiştir. İran-ABD ilişkilerinde yükselen gerilim bölgesel politikalara yansımış ve başta Suriye, Irak, Lübnan, Yemen olmak üzere bölgesel aktörler arasında rekabeti artırmıştır. ABD'de Barack Obama yönetimi İran-ABD ilişkilerinde diplomasi seçeneğini ön plana çıkarmasına rağmen Donald Trump yönetimi haydut devlet söylemine dönmüş, bu durum taraflar arasındaki gerilimin tırmanmasına etki etmiştir. Seçim vaatlerinden biri Ortak Kapsamlı Eylem Planı'ndan (Nükleer Anlaşma) - The Joint Comprehensive Plan of Action (JCPOA) ABD'yi kurtarmak olan Trump göreve geldiğinde bu sözünü tutmuştur. ABD Başkanı, İran'ı maksimum baskı politikasıyla beklentilerine uygun bir müzakereye ikna etmeye çalışmıştır. Buna karşın İran yönetiminin maksimum direniş politikası taraflar arasında uzlaşmayı zorlaştırmıştır. İran-ABD ilişkileri Kasım Süleymani suikastini takip eden süreçte Irak coğrafyasında seyreden bir çatışma ile savaşın eşiğine gelmiştir. Bu çalışmada ABD'nin Nükleer Anlaşmadan ayrılması sonrasında İran ABD ilişkilerinde diplomasiden uzaklaşılmasını değerlendirmek ve bölgesel güvenliğin sürdürülebilmesi için diplomasi seçeneğinin etkisini vurgulamak amaçlanmaktadır. ; Following the 2017 presidential elections in the Islamic Republic of Iran (Iran), Hassan Rouhani was elected as the President of Iran for the second time. During and following the Rouhani's election process, a period started in which it became difficult to maintain conciliatory rhetoric between Iran and the United States of America (US). The rising tension in the Iran-US relations was reflected in regional policies and increased rivalry among the regional actors, especially Syria, Iraq, Lebanon, and Yemen. Although the Barack Obama administration in the US had brought the diplomacy option to the ...

Türkmenistan 1991 yılında bağımsızlığını kazanmasıyla beraber diğer bağımsızlığını kazanan devletler arasında halkın da katılımıyla ilerleme adına iyi bir performans sergilemiştir. Geçiş döneminin bir parçası sayılabilecek yapısal ve kurumsal değişim, serbest piyasanın yaratılması, özel teşebbüsün düzenlenmesi ve istikrarlı politik çerçevenin oluşturulmasını sağlamak için gerekli bir unsur olarak öngörülmektedir. Bağımsızlığım kısa bir dönem önce kazanmasına rağmen ülke değerli doğal ve insan kaynaklarını kullanarak gelişmeyi sağlamayı hedeflemektedir. Sahip olduğu büyük enerji kaynakları, petrol, pamuk üretimi ve tekstil mallan üretim kapasitesiyle ülkenin eski Sovyet Cumhuriyetleri arasında başarılı bir gelişme için güçlü bir ekonomik potansiyele sahip olduğu söylenebilir. Buna ilave tarafsızlık politikasıyla da Türkmenistan ekonomik ve sosyal gelişme önündeki engelleri yok etmeye çalışmıştır. Bu çalışma da amaç, geçiş dönemindeki Türkmenistan'ın sanayileşme çabalan için uyguladığı ekonomik reformlar çerçevesinde geliştirdiği sanayileşme stratejisini araştırmaktır. ; Since her deceleration of independence in 1991, Turkmenistan a former Soviet Socialist Republic, made a great leap forward to join the global community of nations. The structural and institutional process as part of the transition period has introduced major policies towards establishing a free enterprise market economy operating within a stable political environment. This newly independent proud country has subtantial natural and human resource base to establish in a short period of time a well developed agro industrial base and market economy. With her vast amount of energy resource, oil, natural gas and agro industrial capasity particulary in cotton production and textiles, Türkmenistan has tremendous economic potantial to make this nation a development succes among the former Soviet Republics. As has been indicated by the policy of the lidership, in addition to internal political stability, a regional strategy of peaceful co-existence through the declaration of neutrality, is an essential part of national policy to preserve sovereignty and accomplish economic development The primary intention of this thesis is about economic reforms aimed at strengthening economic self sufficency, and creating a new strategy for industrialization period of the country in transition period.

Heidegger's philosophical project is generally seen as atheoretical and anti-logical because he remarked on the subjective conditions of knowledge and the everydayness of human behaviors. To him, Dasein's everyday reasoning is coercively and inevitably framed by the present-at-hand modes of understanding. Heidegger alerts us about the possible origins of present-at-hand modes of everyday experience. One of them is Das Man that, is associated with a categorical otherness for Heidegger. It can be regarded as an origin of the primordial scheme of experiences for Dasein that takes those experiences for granted as an axiological ground for their lives in the World. Heidegger sees that process as an inauthentic condition for Dasein's fundamental character. Everyday reasoning generates a variety of present-at-hand instruments to understand and interpret the World and Dasein itself; thus, Dasein moves between Das Man and authentic modes. With a Heideggerian approach, this article observes how the characters in the film Druk take themselves out of Das Man and go into the authentic mode and how they do this through alcohol. The primary data source is Druk and the four teacher characters in the film. In the movie, alcohol is not a ready-to-hand object but a tool motivating its users and pushing them to perform. It is an example equivalent to the Heideggerian analogy of the hammer. The movie is a well-fitting example of the Heideggerian position with the story of four teachers who experiment with having a certain amount of alcohol in their blood to achieve a better version of themselves.

Bu çalışmada Amorium Kenti kazılarında tespit edilen ve toplamda 35 adet ağız ve kaide parçasından oluşan sırlı seramik buluntusu ele alınmıştır. Söz konusu buluntular, 2020-2021 yılları arasında kentin Yukarı Şehir bölümünde yer alan İç Sur alanında tespit edilmiştir. Bu çalışma ile tespit edilen sırlı seramik buluntularının tanımlanması ve tarihlendirilmesi amaçlanmıştır. İç Sur sırlı seramik buluntuları, üretim teknikleri göz önünde bulundurularak tek renk yeşil sırlı, tek renkli sgrafitto ve çok renkli sgrafitto olmak üzere üç ayrı grup halinde ele alınmıştır. Benzer hamur, astar, sır ve form özellikleri sergileyen İç Sur sırlı seramik buluntuları, aynı üretim grubuna ait gibi görünürler. Orta Anadolu ve Batı Anadolu'daki benzer örnekleriyle karşılaştırılarak tanımlanan buluntular, yine benzer örnekleri ve İç Sur alanı içerisinde tespit edildikleri alanlar dikkate alınarak tarihlendirilmiştir.
Amorium sırlı seramik buluntuları, kentteki Türk-İslam dönemi yerleşimine ilişkin veri sunmasının yanı sıra seramik buluntularıyla ilgili yapılan çalışmalara katkıda bulunması açısından önemlidir. Nitekim Orta Anadolu'daki seramik buluntularına ait veriler, bölgenin Geç Bizans, Beylikler ve Erken Osmanlı dönemlerini kapsayan geçiş sürecindeki üretim ve ticaretini kavrayabilme noktasında henüz yetersizdir. Aydınlatılması gereken bu hususta, Amorium sırlı seramik buluntularının, bu alanda yürütülen çalışmalara katkıda bulunulması amaçlanmaktadır.

Lübnan İç Savaşı'nın bir ürünü olarak ortaya çıkan Hizbullah, ülkedeki diğer silahlı grupların aksine varlığını güçlendirerek günümüze kadar devam ettirdi. Bu süre zarfında iç savaşı sona erdiren ve devlet düzenini dini aidiyetlere göre şekillendiren Taif Antlaşması'na karşı muhalif bir tutum sergiledi ve sistem karşıtı parti olarak Lübnan siyasetindeki yerini aldı. Ancak 2005 yılında Lübnan Başbakanı Refik Hariri'ye gerçekleştirilen suikast bir kırılma noktası oldu. Bu olaydan sonra Hizbullah, yıllarca eleştirdiği Taif Düzeni'nin bir parçası olmaya başladı ve devamındaki süreçte sistemin merkezine yerleşti. Yapılan çalışma, şiddet içeren devlet dışı aktörlerin bu dönüşümünün siyasetin doğal akışı içerisinde gerçekleşmesinin mümkün olmadığı ve bu durumun ancak politik şok özelliği taşıyan olaylar sonucunda meydana gelebileceğini savundu. Politik şoklar, siyasi aktörlere bir fırsat penceresi sunar ve sıçramalı denge modeli çerçevesinde oluşan kısa süreli ani kriz durumlarında aktörlerin stratejik eylemleri sonucu siyasi sistem şekillenir. Oluşan siyasi tablo bir sonraki politik şoka kadar istikrar gösterir. Bu çerçevede Lübnan siyasetinde 2005-2020 yılları arasında gerçekleşen politik şok niteliğindeki olaylar incelenerek Hizbullah'ın sistemin bir parçası haline dönüşümündeki etkisi incelendi. ; Hezbollah, which emerged as a result of the Lebanese Civil War, has strengthened its existence until today, unlike other armed groups in the country. During this period, it continued its entity as an anti-system party by taking an opposing stance against the Taif Accord, which ended the Lebanese Civil War and shaped the state order according to religious affiliations. However, the assassination of Lebanese Prime Minister Rafic Hariri was a turning point in 2005. After this event, Hezbollah began to be a part of the Taif Accord, which is criticized for years, and over time, it settled at the heart of the system. The study argues that this transformation of violent non-state actors can't take place within the natural flow of politics, and it can only occur as a result of events that have the characteristics of the political shock. It provide political actors with a window of opportunity, and the political system takes shape as a result of the strategic actions of the actors in short and sudden crises that occur within the framework of the punctuated equilibrium model. The transformation happens suddenly and quickly and stabilizes until the next political shock. In this context, the political shock events that took place in Lebanese politics between 2005 and 2020 were analyzed, and their impact on Hezbollah's transformation into a part of the system criticized was examined.

Erdoğan, İbrahim (Balikesir Author) ; Soğuk Savaş sonrası uluslararası sistem yapısı içerisinde egemen güç olma vasfını sürdüren yegâne ülke olarak ABD'nin dış politikasında dönemler arası süreklilik ya da değişim yaşanıp yaşanmadığı tartışmaları literatürde geniş yer bulmuştur. Bu anlamda Obama'nın dört yıllık iktidarı sürecinde Bush dönemi politikalarıyla kesişme ya da çatışma noktaları mercek altına alınmış ve değişik görüşler öne sürülmüştür. Bu tartışmalara belki de en net kaynaklık edebilecek alan, küresel terörle savaş konsepti ile doğrudan irtibatlı olan ABD'nin Afganistan stratejisidir. Bush ve Obama dönemlerinde ABD'nin Afganistan stratejisinin belirlenmesinde tercihlerden çok, pragmatizmin ağırlıklı rol oynadığı sonucu ortaya çıkmaktadır. Obama dönemi Afganistan stratejisi savunma bağlamında büyük oranda Bush dönemi stratejisini devam ettirmiş, ancak bu stratejiyi başarılı kılacak daha etkin bir yaklaşım benimsenmiştir. Diğer taraftan ilgili stratejinin yalnızca güvenlik boyutunu öne çıkararak başarılı olunamayacağı düşüncesiyle, Afganistan'da sivil kapasiteyi artırarak yerel unsurları kendi yaşam alanlarını kontrol edebilen, daha sonra da ülkelerinin geleceğinde söz sahibi olabilen ortaklar konumuna getirme hedeflenmiştir. Yine, Taliban dâhil yerel unsurlarla uzlaşma arayışına gidildiği, diplomatik çabalara ağırlık verilerek bölge ülkelerinin de çözüme dâhil edilmeye çalışıldığı bir sürece girilmiştir. Obama dönemi Afganistan politikasının, Bush dönemi ile kıyaslandığında kısmen birbiriyle örtüşen kısmen de farklılaşan boyutlara sahip olduğu, ancak daha başarılı bir sonuç ürettiği görülmektedir. ; Following the demise of the Cold War, the question of continuity or change in US foreign policy, a country which kept the position of the only remaining hegemonic power in the international system, has found broad acceptance in the literature. In view of that during Obama's four-year long term in power points of overlap and contradictions between his and Bush's presidency have been the focus of attention and several heated debates. In order to test these debates the most suitable foreign policy area has appeared to be the US strategy in Afghanistan, a subject that has commonly and closely been related to the concept of global war against terrorism. A closer look at both Bush and Obama's presidency would reveal that pragmatism rather than choice has played a greater role in the determining US strategy in Afghanistan. In terms of the principle of defence, Obama's Afghanistan strategy resembled closely to that of Bush's, while the search for making the adopted strategy more successful and effective has been kept alive. Meanwhile, with the realization that the existing strategy would not work by merely putting security considerations at forefront of attempts to resolve the conflict, new targets have been set up such as paving the way for local elements to control their living environment by strengthening civil capacity in Afghanistan and then turning them into partners who could have a say in the future of their country. Yet again in the area of diplomacy, attempts to reconcile with local elements including the Taliban and efforts to bring the regional actors to take part in the ongoing peace process have become the new strands of the evolving strategy. In view of all these, it is possible to argue that in some respects Obama's Afghanistan strategy resembles Bush's while differing from it time to time and producing better results for the US.

Bu makale esas olarak, 1993-2020 döneminde, Borsa İstanbul'da işlem görmek üzere yapılan ilk halkaarzların, kısa ve uzun dönemli performanslarının incelenmesini kapsamaktadır. 1993-2020 döneminde ilk halka arzını gerçekleştirmiş ve bu araştırma kapsamına alınmış şirketlerin sayısı 347'dir. İncelemede elde edilen bulgular diğer gelişmiş ve gelişmekte olan piyasalara paralel olarak Borsa İstanbul'da da kısa dönem düşük fiyatlama, uzun dönem düşük performans olgusunun geçerli olduğunu, ilk halka arzların kısa dönemde yüksek performans gösterdiğini ve uzun dönemde istatiksel olarak aşırı getiri elde etmenin mümkün olduğunu göstermektedir. Diğer bir deyişle, araştırmada elde edilen sonuçlar, uluslararası literatüre paralel biçimde, ilk halka arzlarda uzun dönemde (36 ay) aşırı getiri elde etmenin mümkün olduğu ve aşırı getirinin işaretinin negatif olması dolayısıyla da uzun dönemde düşük performans olgusunun Türkiye'de de geçerli olduğuna kanıt
sunmaktadır. Ayrıca, 1993-2020 inceleme döneminde, ilk gün getirileri, dönemsel olarak farklılık göstermekle birlikte, piyasaların canlı veya durgun (hot market-cold market) olduğu dönemlere göre belirgin bir farklılık göstermemektedir.