Suchergebnisse

26 września 2017 r. formalnie zakończył się okres obowiązywania decyzji o relokacji osób będących w oczywistej potrzebie ochrony międzynarodowej. Z przewidzianych 160 tysięcy, relokacji poddano do tego czasu nieco ponad 29 tysięcy osób. Przy zastosowaniu metody analizy prawnej oraz analizy decyzyjnej, w artykule podjęto próbę odpowiedzi na następujące pytania badawcze: (1) co było przyczyną odmowy dokonania relokacji przez niektóre państwa członkowskie?; (2) jakie działania podejmowała Komisja Europejska chcąc nakłonić państwa do wypełnienia zobowiązań prawnych?; (3) jakie konsekwencje pociąga za sobą odmowa dokonania relokacji osób, będących w potrzebie ochrony międzynarodowej?. W artykule analizie poddano cykliczne sprawozdania Komisji Europejskiej z funkcjonowania nadzwyczajnego, czasowego mechanizmu relokacji. W toku poprowadzonych rozważań wskazano przyczyny niewywiązywania się przez państwa członkowskie z prawnych zobowiązań oraz przyczyny braku woli dokonania rzeczywistej reformy polityki azylowej i imigracyjnej. Udowodniono, że wyrażone w traktatach zobowiązanie do wspólnych, solidarnych działań w obliczu kryzysów ustąpiło miejsca partykularnym dążeniom do wzmocnienia ochrony terytoriów państwowych. ; On September 26, 2017, the decisions concerning the relocation of persons in clear need of international protection formally ceased to bind. Until that time, out of 160,000 persons, only 29,000 have been relocated. With the application of two academic methods (that of legal analysis and analysis of political decisions), the following research questions are addressed in this paper: (1) what were the reasons of some member states to refuse relocation?; (2) what actions have been taken by the European Commission to persuade member states to fulfill their legal obligations?; (3) what are the consequences of non-compliance with legal obligations to relocate persons in need of international protection? The paper presents an analysis of the European Commission's monthly reports on relocation. The reasons for member states' non-compliance with their legal obligations and for their reluctance to reform the EU asylum and immigration policy have been pointed out. The analysis demonstrates that EU member states have given priority to state security, setting aside the principle of solidarity and fair sharing of responsibility in migration and asylum policies, stipulated in EU treaties.

On September 26, 2017, the decisions concerning the relocation of persons in clear need of international protection formally ceased to bind. Until that time, out of 160,000 persons, only 29,000 have been relocated. With the application of two academic methods (that of legal analysis and analysis of political decisions), the following research questions are addressed in this paper: (1) what were the reasons of some member states to refuse relocation?; (2) what actions have been taken by the European Commission to persuade member states to fulfill their legal obligations?; (3) what are the consequences of non-compliance with legal obligations to relocate persons in need of international protection? The paper presents an analysis of the European Commission's monthly reports on relocation. The reasons for member states' non-compliance with their legal obligations and for their reluctance to reform the EU asylum and immigration policy have been pointed out. The analysis demonstrates that EU member states have given priority to state security, setting aside the principle of solidarity and fair sharing of responsibility in migration and asylum policies, stipulated in EU treaties. ; 26 września 2017 r. formalnie zakończył się okres obowiązywania decyzji o relokacji osób będących w oczywistej potrzebie ochrony międzynarodowej. Z przewidzianych 160 tysięcy, relokacji poddano do tego czasu nieco ponad 29 tysięcy osób. Przy zastosowaniu metody analizy prawnej oraz analizy decyzyjnej, w artykule podjęto próbę odpowiedzi na następujące pytania badawcze: (1) co było przyczyną odmowy dokonania relokacji przez niektóre państwa członkowskie?; (2) jakie działania podejmowała Komisja Europejska chcąc nakłonić państwa do wypełnienia zobowiązań prawnych?; (3) jakie konsekwencje pociąga za sobą odmowa dokonania relokacji osób, będących w potrzebie ochrony międzynarodowej?. W artykule analizie poddano cykliczne sprawozdania Komisji Europejskiej z funkcjonowania nadzwyczajnego, czasowego mechanizmu relokacji. W toku poprowadzonych rozważań wskazano przyczyny niewywiązywania się przez państwa członkowskie z prawnych zobowiązań oraz przyczyny braku woli dokonania rzeczywistej reformy polityki azylowej i imigracyjnej. Udowodniono, że wyrażone w traktatach zobowiązanie do wspólnych, solidarnych działań w obliczu kryzysów ustąpiło miejsca partykularnym dążeniom do wzmocnienia ochrony terytoriów państwowych.

Services of general interest form an essential element of the European model of society as a way to increase quality of life and to overcome social exclusion and isolation. They are also at the core of the public debate touching the central question of the role public authorities and the institutions of the European Union play in a market economy. The competencies and responsibilities conferred by the Treaty, the EU regulations and directives lay emphasis on the essential role and the wide discretion of national, regional and local authorities in defining, organizing, financing and monitoring services of general interest. The same time the EU Law provide the European Commission with a wide range of means of action to ensure the compliance of the process of organizing and financing such services according to a comprehensive regulatory regime at Community level to make them compatible with the internal market and to prevent a distortion of the competition rules. The paper indicates divergences of the points of view of public authorities and the Commission on their role, shared responsibility and powers in that process. ; Usługi użyteczności publicznej stanowią zasadniczy element modelu europejskiego, służąc polepszeniu jakości życia i przezwyciężeniu społecznego wykluczenia i izolacji. Pozostają również w centrum publicznej debaty co do roli, jaką w gospodarce rynkowej odgrywają władze publiczne państw członkowskich i instytucje Unii Europejskiej. Kompetencje i obowiązki określone przez Traktat oraz unijne rozporządzenia i dyrektywy podkreślają zasadniczą rolę i szeroki zakres swobody krajowych, regionalnych i lokalnych organów władzy w definiowaniu, organizowaniu, finansowaniu i monitorowaniu usług użyteczności publicznej. Jednocześnie prawo unijne wyposaża Komisję Europejską w liczne instrumenty mające zapewnić zgodność procesu organizowania i finansowania tego typu usług z ogólnym reżimem prawnym Unii – tak, aby uczynić je kompatybilnymi z jej rynkiem wewnętrznym i zapobiec zakłóceniu konkurencji. Artykuł wskazuje na rozbieżności w punktach widzenia władz publicznych i Komisji na ich rolę oraz podział odpowiedzialności i władzy w tym procesie.

Services of general interest form an essential element of the European model of society as a way to increase quality of life and to overcome social exclusion and isolation. They are also at the core of the public debate touching the central question of the role public authorities and the institutions of the European Union play in a market economy. The competencies and responsibilities conferred by the Treaty, the EU regulations and directives lay emphasis on the essential role and the wide discretion of national, regional and local authorities in defining, organizing, financing and monitoring services of general interest. The same time the EU Law provide the European Commission with a wide range of means of action to ensure the compliance of the process of organizing and financing such services according to a comprehensive regulatory regime at Community level to make them compatible with the internal market and to prevent a distortion of the competition rules. The paper indicates divergences of the points of view of public authorities and the Commission on their role, shared responsibility and powers in that process. ; Usługi użyteczności publicznej stanowią zasadniczy element modelu europejskiego, służąc polepszeniu jakości życia i przezwyciężeniu społecznego wykluczenia i izolacji. Pozostają również w centrum publicznej debaty co do roli, jaką w gospodarce rynkowej odgrywają władze publiczne państw członkowskich i instytucje Unii Europejskiej. Kompetencje i obowiązki określone przez Traktat oraz unijne rozporządzenia i dyrektywy podkreślają zasadniczą rolę i szeroki zakres swobody krajowych, regionalnych i lokalnych organów władzy w definiowaniu, organizowaniu, finansowaniu i monitorowaniu usług użyteczności publicznej. Jednocześnie prawo unijne wyposaża Komisję Europejską w liczne instrumenty mające zapewnić zgodność procesu organizowania i finansowania tego typu usług z ogólnym reżimem prawnym Unii – tak, aby uczynić je kompatybilnymi z jej rynkiem wewnętrznym i zapobiec zakłóceniu konkurencji. Artykuł wskazuje na rozbieżności w punktach widzenia władz publicznych i Komisji na ich rolę oraz podział odpowiedzialności i władzy w tym procesie.

Due to the dominant role of coal in the structure of energy production and the high dependence on gas imports from the Russian Federation and together with politicization of economic relations with this country, Poland is particularly exposed to the unfavorable influence of some European Commission's policies and initiatives in regards to energy policy. The paper has shown that they mainly concern the gas market and climate protection and include, first of all, the drive to increase the supply of Russian gas to the European Union and to reduce CO2 emissions by energy producers. The reciprocal links between these policies and initiatives and the economic and political interests of Poland have been presented. The conclusions drawn from this paper may include the possible negative effects of these links and proposals how to direct our country's energy policy in order to limit or avoid these effects. ; Ze względu na dominującą rolę węgla w strukturze wytwarzania energii oraz dużą zależność od importu gazu z Federacji Rosyjskiej, a także na upolitycznienie relacji gospodarczych z tym krajem, Polska jest narażona w sposób szczególny na niekorzystny wpływ niektórych działań i inicjatyw z zakresu polityki energetycznej, proponowanych przez Komisję Europejską. W artykule wykazano, że dotyczą one głównie rynku gazu i ochrony klimatu i obejmują w pierwszej kolejności dążenie do wzrostu dostaw rosyjskiego gazu do Unii Europejskiej oraz do ograniczenia emisji CO2 przez producentów energii. Przedstawiono wzajemne sprzężenia zachodzące między tymi działaniami i inicjatywami a gospodarczymi i politycznymi interesami Polski. Sformułowane wnioski obejmują możliwe negatywne skutki tych sprzężeń oraz propozycje ukierunkowania polityki energetycznej naszego kraju, które pozwolą na ograniczenie lub uniknięcie tych skutków.

Celem artykułu jest zbadanie, w jaki sposób Komisja Europejska nadzorowała implementację równościowego i antydyskryminacyjnego prawa UE w latach 2002–2015. W badaniujako perspektywę teoretyczną przyjęto teorię europeizacji. Analizy przeprowadzono w oparciu o dane ilościowe. Badanie wykazało, że Komisja nadzorując implementację równościowego i antydyskryminacyjnego prawa UE wychodziła z roli egzekutora nakładającego sankcje i chętnie toczyła dialog z państwami członkowskimi. Badanie ujawniło ponadto preferencje Komisji,tzn. większe zainteresowanie dwoma dyrektywami (2000/43/WE i 2000/78/WE) oraz mniejszą skłonność do patrzenia na naruszenia zasady równości i niedyskryminacji z perspektywy ekonomicznej, a bardziej ujmowanie ich w kategorii pogwałcenia praw jednostki. Przeprowadzone badanie pokazało ponadto, że w nadzorowaniu implementacji równościowego i antydyskryminacyjnego ustawodawstwa UE można odnaleźć elementy governance, do których zaliczyć należy współpracę z partnerami zewnętrznymi (sieci ekspertów) posiadającymi zasoby (informację), których brakuje Komisji, a które są niezbędne do prowadzenia kontroli. ; The main research problem of the article consists in a question on the method of supervising implementation of equality and anti-discrimination law by the European Commission in the years 2002–2015. The study showed that the Commission, overseeing implementation of the equality and anti-discrimination law of the EU, used to come out of the role of "the guardian of the treaties" and was discussing problems of infringements in dialogue with Member States. The survey also revealed preferences of the Commission, i.e. greater interest in the two directives (2000/43/EC and 2000/78/EC), and less likely to look at the infringement of the principle of equality and non-discrimination from an economic perspective but more in terms of violation of individual rights. Moreover the study revealed that elements of governance could be found in Commission's activity, namely cooperation with external partners (network of experts) who had resources (information) that the Commission needed for the inspection. Analysis was based onthe quantitative data. The theory of Europeanization has been applied to the analysis.

Celem artykułu jest zbadanie, w jaki sposób Komisja Europejska nadzorowała implemetację równościowego i antydyskryminacyjnego prawa UE w latach 2002–2015. W badaniu jako perspektywę teoretyczną przyjęto teorię europeizacji. Analizy przeprowadzono w oparciu o dane ilościowe. Badanie wykazało, że Komisja nadzorując implementację równościowego i antydyskryminacyjnego prawa UE wychodziła z roli egzekutora nakładającego sankcje i chętnie toczyła dialog z państwami członkowskimi. Badanie ujawniło ponadto preferencje Komisji, tzn. większe zainteresowanie dwoma dyrektywami (2000/43/WE i 2000/78/WE) oraz mniejszą skłonność do patrzenia na naruszenia zasady równości i niedyskryminacji z perspektywy ekonomicznej, a bardziej ujmowanie ich w kategorii pogwałcenia praw jednostki. Przeprowadzone badanie pokazało ponadto, że w nadzorowaniu implementacji równościowego i antydyskryminacyjnego ustawodawstwa UE można odnaleźć elementy governance, do których zaliczyć należy współpracę z partnerami zewnętrznymi (sieci ekspertów) posiadającymi zasoby (informację), których brakuje Komisji, a które są niezbędne do prowadzenia kontroli. ; The main research problem of the article consists in a question on the method of supervising implementation of equality and anti-discrimination law by the European Commission in the years 2002–2015. The study showed that the Commission, overseeing implementation of the equality and anti-discrimination law of the EU, used to come out of the role of "the guardian of the treaties" and was discussing problems of infringements in dialogue with Member States. The survey also revealed preferences of the Commission, i.e. greater interest in the two directives (2000/43/EC and 2000/78/EC), and less likely to look at the infringement of the principle of equality and non-discrimination from an economic perspective but more in terms of violation of individual rights. Moreover the study revealed that elements of governance could be found in Commission's activity, namely cooperation with external partners (network of experts) who had resources (information) that the Commission needed for the inspection. Analysis was based on the quantitative data. The theory of Europeanization has been applied to the analysis.

October 2015 marked the tenth anniversary of the official onset of the accession negotiations between Turkey and the European Union. The outcome of the talks, however, has so far been more than modest. The negotiations have encompassed fourteen out of 35 fields, leading to the closure, albeit only preliminary, of only one field. Croatia started negotiations in the same year and has been EU member state for two years now. In the Turkish case, the end of the talks is nowhere to be seen, and the more time goes by the less likely it seems for Turkey to become a legitimate participant of a European integration process. The EU Commission continues to present a number of reservations as concerns the progress of Turkey on its path to accession. The aim of this paper is to attempt to find an answer to the question whether the catalogue of reservations brought up by the EU Commission in terms of the political criteria to be met by Turkey has changed after the nine years of negotiations. By this token it will become possible to determine the progress Turkey has made as concerns those political criteria, both quantitatively and qualitatively. ; October 2015 marked the tenth anniversary of the official onset of the accession negotiations between Turkey and the European Union. The outcome of the talks, however, has so far been more than modest. The negotiations have encompassed fourteen out of 35 fields, leading to the closure, albeit only preliminary, of only one field. Croatia started negotiations in the same year and has been EU member state for two years now. In the Turkish case, the end of the talks is nowhere to be seen, and the more time goes by the less likely it seems for Turkey to become a legitimate participant of a European integration process. The EU Commission continues to present a number of reservations as concerns the progress of Turkey on its path to accession. The aim of this paper is to attempt to find an answer to the question whether the catalogue of reservations brought up by the EU Commission in terms of the political criteria to be met by Turkey has changed after the nine years of negotiations. By this token it will become possible to determine the progress Turkey has made as concerns those political criteria, both quantitatively and qualitatively.

W październiku 2015 roku minęło 10 lat od oficjalnego otwarcia negocjacji członkowskich pomiędzy Turcją i Unią Europejską. Bilans dotychczasowych rozmów jest jednak wyjątkowo skromny. Otwarto rokowania w ramach 14 z 35 obszarów negocjacyjnych, natomiast zamknięto, i to jedynie tymczasowo, w przypadku zaledwie jednego. Chorwacja, która rozpoczynała negocjacje w tym samym roku, od dwóch lat jest państwem członkowskim UE. Z kolei w przypadku Turcji końca rozmów nie widać, a wraz z upływem czasu maleje prawdopodobieństwo, iż państwo to kiedykolwiek stanie się pełnoprawnym uczestnikiem procesu integracji europejskiej. Komisja Europejska wciąż przedstawia szereg zastrzeżeń odnośnie postępów Turcji na drodze do członkostwa. Celem niniejszego artykułu jest znalezienie odpowiedzi na pytanie czy katalog zastrzeżeń zgłaszanych przez Komisję Europejską, dotyczących spełniania przez Turcję kryteriów politycznych, uległ zmianie po upływie 9 lat. Dzięki temu możliwe będzie ustalenie postępów Turcji w obszarze kryteriów politycznych, zarówno pod względem ilościowym, jak i jakościowym. ; October 2015 marked the tenth anniversary of the official onset of the accession negotiations between Turkey and the European Union. The outcome of the talks, however, has so far been more than modest. The negotiations have encompassed fourteen out of 35 fields, leading to the closure, albeit only preliminary, of only one field. Croatia started negotiations in the same year and has been EU member state for two years now. In the Turkish case, the end of the talks is nowhere to be seen, and the more time goes by the less likely it seems for Turkey to become a legitimate participant of a European integration process. The EU Commission continues to present a number of reservations as concerns the progress of Turkey on its path to accession. The aim of this paper is to attempt to find an answer to the question whether the catalogue of reservations brought up by the EU Commission in terms of the political criteria to be met by Turkey has changed after the nine years of negotiations. By this token it will become possible to determine the progress Turkey has made as concerns those political criteria, both quantitatively and qualitatively.

Public deliberation mechanisms play an important role in the process of the EU public policy making because they are to compensate the shortage of representative democracy. One of them is social consultation carried out mainly by the European Commission. The paper consists of the analysis of open public consultation role in designing and implementing the EU sector policies. Their growing importance and frequency of use with regard to the economic policy and its kinds is clearly visible. The aims of such consultations are various. They are primarily used as an instrument of legitimacy of decisions taken by the Commission as well as an important source of information about the stakeholders' opinions and stance. The case of social consultations concerning the transatlantic agreement TTIP is analysed here in detail due to the significance of social mass protests which used to occur and owing to the imp

The thesis aims to describe the process of European integration in the social and economic fields. The increase in the social participation of non-Governmental Organisations in the work of the European Union and the strengthening of their positions by EU instruments have resulted from the implementation of the assumptions of the so-called Lisbon Strategy. The main assumption of the presented considerations is to show the process of the formation of new European Union regulations. The reason for initiating legislative activities for charity outside the borders of the EU countries is the number of judgements of the European Court of Justice forbidding discrimination againstorganisations from different EU countries. The thesis aims to present the results of analyses obtained under the Feasibility Study commissioned by the European Commission, public consultations and the role of the opinion of the European Economic and Social Committee on the ongoing legislative process. ; Artykuł nie zawiera abstraktu w języku polskim

Ten years after Poland's accession to the European Union it seems right to ask the question: is our country a subject or an object in the political game in Brussels? Is our position strong enough to effectively influence the decision-making mechanisms in the European Union? Or maybe what some say about Poland's position in the EU is true and our country is indeed "playing out of its league? In an attempt to contribute to answering these questions, in this text the author tries to identify the factors which may have had an impact on the election of Polish Prime Minister Donald Tusk for the President of the European Council. The aim of the conducted cognitive process is also to perform an initial analysis of the visible results of this move, both for the institutional system of the European Union and for the way in which public decisions are shaped within the organization.The author also tries to identify the most significant challenges the Union has to face, as seen from the perspective of the President of the European Council. One might hope that this will be a good starting point for learning about the mechanism of forming political decisions in the EU, which will also find their place in the hereby publication as part of an extended analysis.

Ten years after Poland's accession to the European Union it seems right to ask the question: is our country a subject or an object in the political game in Brussels? Is our position strong enough to effectively influence the decision-making mechanisms in the European Union? Or maybe what some say about Poland's position in the EU is true and our country is indeed "playing out of its league? In an attempt to contribute to answering these questions, in this text the author tries to identify the factors which may have had an impact on the election of Polish Prime Minister Donald Tusk for the President of the European Council. The aim of the conducted cognitive process is also to perform an initial analysis of the visible results of this move, both for the institutional system of the European Union and for the way in which public decisions are shaped within the organization.The author also tries to identify the most significant challenges the Union has to face, as seen from the perspective of the President of the European Council. One might hope that this will be a good starting point for learning about the mechanism of forming political decisions in the EU, which will also find their place in the hereby publication as part of an extended analysis.

This article is devoted to the position of the European Union authorities and its main bodies on the reforms necessary for the Union to become a driving force in the further process of European integration. Its aim is to analyze the current EU condition and outline the prospects for its development. The main bodies of the Union, inter alia The Commission and the European Parliament and the European Council have in recent years reported a wide range of EU 'recovery' strategies and proposals but few have been implemented. The European Union is still drifting and losing its authority on the international scene, and European integration is in decline. In this study, I put a few theses, hypotheses and research questions to which I am trying to give comprehensive answers. One of these also concerns the great enlargement of the EU in 2004, and the other one introducing the single currency – the euro. ; Niniejszy artykuł poświęcony jest stanowisku władz Unii Europejskiej i jej głównych organów w sprawie koniecznych dla Unii reform, które są niezbędne, aby stała się ona siłą motoryczną w dalszym procesie integracji Europy. Jego celem jest analiza obecnej kondycji UE i zarysowanie perspektyw jej rozwoju. Główne organy Unii, m.in. Komisja i Parlament Europejski oraz Rada Europejska w ostatnich latach zgłosiły wiele różnych strategii i propozycji "naprawy" UE, ale niewiele z nich zostało wprowadzonych w życie. Unia Europejska wciąż dryfuje i traci swój autorytet na arenie międzynarodowej, a integracja Europy przeżywa regres. W opracowaniu tym stawiam kilka tez, hipotez i pytań badawczych, na które próbuję udzielić w miarę wyczerpujących odpowiedzi. Jedna z tych tez dotyczy wielkiego rozszerzenia UE w 2004 roku, a druga wprowadzenia wspólnej waluty – euro.

Niniejszy artykuł poświęcony jest stanowisku władz Unii Europejskiej i jej głównych organów w sprawie koniecznych dla Unii reform, które są niezbędne, aby stała się ona siłą motoryczną w dalszym procesie integracji Europy. Jego celem jest analiza obecnej kondycji UE i zarysowanie perspektyw jej rozwoju. Główne organy Unii, m.in. Komisja i Parlament Europejski oraz Rada Europejska w ostatnich latach zgłosiły wiele różnych strategii i propozycji "naprawy" UE, ale niewiele z nich zostało wprowadzonych w życie. Unia Europejska wciąż dryfuje i traci swój autorytet na arenie międzynarodowej, a integracja Europy przeżywa regres. W opracowaniu tym stawiam kilka tez, hipotez i pytań badawczych, na które próbuję udzielić w miarę wyczerpujących odpowiedzi. Jedna z tych tez dotyczy wielkiego rozszerzenia UE w 2004 roku, a druga wprowadzenia wspólnej waluty – euro. ; This article is devoted to the position of the European Union authorities and its main bodies on the reforms necessary for the Union to become a driving force in the further process of European integration. Its aim is to analyze the current EU condition and outline the prospects for its development. The main bodies of the Union, inter alia The Commission and the European Parliament and the European Council have in recent years reported a wide range of EU 'recovery' strategies and proposals but few have been implemented. The European Union is still drifting and losing its authority on the international scene, and European integration is in decline. In this study, I put a few theses, hypotheses and research questions to which I am trying to give comprehensive answers. One of these also concerns the great enlargement of the EU in 2004, and the other one introducing the single currency – the euro.