Suchergebnisse

Avrupa Birliği (AB) üzerine yapılan tartışmaların önemli bir bölümünü, AB'nin mevcut bir dış politikasının olup olmadığı, bu dış politikanın öngörülebilirliği ve bu dış politikanın hangi gücün üzerine inşa edildiği oluşturmaktadır. Bu tartışmaların paralelinde AB'nin bir uluslararası aktör olma bağlamında sivil, askeri ve normatif güce dayalı dış politika araçlarını geliştirerek kendisine strateji oluşturduğu görülmektedir. Bu stratejinin parametrelerini sivil, askeri ve normatif dış politika araçları oluşturmaktadır. AB, bu araçları uluslararası sistemde kullanarak etkili bir aktör görünümü sergilemeye çalışmaktadır. Buna karşın, AB üyesi devletler ulusal çıkarlarından dolayı ortak dış politika konusunda farklı görüşlere sahiptirler ve ortak bir uzlaşı sağlayamamaktadırlar. Bu nedenle AB'nin oluşturmaya çalıştığı bu dış politika araçlarının kapasitelerinin/kabiliyetlerinin etkin biçimde kullanılması da mümkün olmamaktadır. ; An important part of the debate on the European Union (EU) is whether the EU has an existing foreign policy, the predictability of the foreign policy and to built on what constitutes the power of its foreign policy. In parallel with these discussions, the EU as an international actor has developed foreign policy based on civil, military and normative power. Accordingly, the EU has created it strategies. This strategy parameters constitutes economic/civilians, normative and military tools. The EU is trying to indicate its effectiveness and enhance its actorness in the international system by using these tools. However, it is argued that since EU member states do not share long standing and extensive common interest, this leads to not only block agreement on creating suprenational foreign policy in the EU level, but also prevent to create collective capabilities by using these tools.

Ortadoğu bölgesi gerek stratejik konumu, gerekse sahip olduğu petrol kaynakları bakımından dünyanın en zengin bölgesi olması nedeniyle ayrı bir öneme haizdir. Ortadoğu ikili ilişkiler, ticari ilişkiler ve çatışmaların odağındaki bölge olması dolayısıyla Avrupa Dış Politikalarında da üst sıralarda yer almıştır. Avrupa ve Ortadoğu arasındaki ilişkiler uzun bir tarihsel süreci kapsamaktadır. AB kuruluşundan bu yana demokrasi ve insan haklarına verdiği önemi belirtmiş ve bunun kendine ait içsel bir unsur halini alması için çabalamıştır. Uluslararası arenada etkin bir güç olmayı hedefleyen AB kendine ait içsel değerleri diğer ülkelere de yaymayı hedeflemektedir. Bu amaçla oluşturmuş olduğu Avrupa Komşuluk Politikası kapsamında AB'ye komsu olan fakat üyelik perspektifi bulunmayan ülkelerde demokrasinin teşviki önemli bir unsurdur. Bu çalışma ile AB'nin geçmişten günümüze Ortadoğu ilişkileri ve yakın dönemdeki komşuluk politikaları çerçevesinde Ortadoğu'ya bakışı amaçlanmaktadır. Yapılan literatür taraması sonucu elde edilen bilgiler yardımıyla araştırmanın amacına uygun ön çalışma ve anahat planı oluşturulmuştur. Bu plan çerçevesinde gerekli düzenlemeler süre yeterliliği göz önünde bulundurularak danışman gözetiminde yapılmaya çalışılacaktır. Bu araştırmada, günümüzde genişleme ve komşuluk politikaları ile öne çıkan Avrupa Birliği'nin, artan şiddet olaylarına sahne olan Ortadoğu politikası ile sınırlandırılmıştır. Kuruluşundan bu yana demokrasinin önemine vurgu yapan AB, Avrupa Komşuluk Politikası kapsamında yer alan ülkelerde de demokrasiyi yaymayı hedeflemektedir. Sonuç olarak AB açısından özellikle genişleyen sınırlar ile birlikte güvenlik açısından öneme sahip olan Ortadoğu bölgesinde AB'ye yakın rejimler oluşturulması önem taşımaktadır. ; The Middle East is of great importance due to both its strategic position and by virtue of the fact that it is the riches region of the world in terms of its oil reserves. The Middle East also ranks high in European Foreign Policies as it is a region that is at the centre of bilateral relations, commercial relations and conflicts. Relations between Europe and the Middles East covers a long historical process. EU, since its inception, has emphasised the importance it lays upon democracy and human rights and endeavoured to make it an internal component of its nature. Intending to be an influential figure in international arena, EU aims to spread its internal values to other countries, too. Encouragement of democracy within the scope of European Neighbourhood Policy in countries that are neighbours of EU but do not have membership perspective is an important move. This study aims to investigate EU?s relationships with the Middle East from past to present and its look on the Middle East within the framework of its neighbourhood policies. A preliminary examination has been conducted and an outline plan has been devised by the help of information obtained through review of the relevant literature. The required corrections will be made under the supervision of an advisor in accordance with this plan an so long as time limits allow. This study is limited to the policy of European Union, which is in the foreground today by virtue of its expansion and neighbourhood policies, concerning the Middle East, which is home to increasing cases of violence. EU, which has been emphasising democracy since its establishment, intends to spread democracy in countries that are included in the European Neighbourhood Policy. In conclusion, it is important for EU to help establish friendly regimes in the Middle East, which is important for EU in terms of security especially due to expanding borders.

Accession to the European Union (EU) has been one of the most crucial topics of the Turkish foreign policy. This topic, albeit sometimes not having a priority, always remained as a current issue and played a determinant role in Turkey's objective of Westernization. Within this process, parallel to the success that the accession would bring, it became more ascendant in current politics. It acted as the sword of Damocles as a determinant either for the election victories or as a trouble-maker on the head of the parties. The foundation of the Turkey-EU relations was first laid by the Democrat Party in July 31st, 1959 and these relations began to get deepen by the time the Motherland Party (ANAP) came into power in the 1980's. This study aims to determine the reasons that led Turkey to apply for the EU membership, the place of the relations with the Europen Economic Community (EEC) on Turkish foreign policy and the repercussions of this application in the public opinion. Therefore it is going to be given a general overview on the early years of those relations. In the citations taken from the newspapers of the period the expression common market is used for defining Turkey's counterpart while the author himself rather prefers to use the EEC, the predecessor of the EU.

Avrupa Birliği, ekonomik bütünleşme alanında başarılı olup şimdiye kadar görülen en başarılı birlik olmuştur. Ekonomik alanın aksine güvenlik ve savunma alanı ise Birliğin epeyce zorlandığı, tartışıldığı ve çekinceli bir alan olmuştur. Soğuk Savaş döneminde, güvenlik ve savunma alanında önemli bir çaba harcanmış; Batı Avrupa Birliği kurulmuş, Avrupa Savunma Topluluğu kurma girişiminde bulunulmuş ancak hedeflenen sonuçlara tam anlamıyla ulaşılamamıştır. Soğuk Savaş dönemi güvenlik ve savunma konuları bakımından AB için NATO gölgesinde geçmiştir. Fakat asıl önemli olan gelişmeler Soğuk Savaş'ın bitimi ile yaşanmaya başlamıştır. 1992 Maastricht Antlaşması ile Ortak Dış Politika ve Güvenlik Politikasında (ODGP) çok önemli bir adım atılmış ve siyasi bütünleşme sürecine gidilmeye başlanmıştır. Bu aşamada, güvenlik ve savunma politikaları hükümetlerarası düzeyde de olsa AB'nin ikinci sütununu oluşturmuştur. Devam eden süreçte ise Avrupa Güvenlik Savunma Politikası (AGSP) ve NATO ile işbirligi içinde oluşturulan Avrupa Guvenlik Savunma Kimliği (AGSK) oluşturulmuştur. Ayrıca yapılan çeşitli Zirvelerle bu süreçler hızlı bir biçimde gelişmiştir. 2009 yılında Lizbon Antlaşması'nın yürürlüğe girmesi ile de birliğin hem anayasal hem de hukuki olarak Ortak Güvenlik ve Savunma Politikasının (OGSP) temel dayanakları ve kuruluşu tamamlanmıştır. Son dönem gelişmesi olarak da yine Lizbon Antlaşmasında yer alan "kalıcı yapısal işbirliği" ilkesinden yine aynı isimle yola çıkılarak "Kalıcı Yapısal İşbirliği" (PESCO) yapısı oluşturulmuştur. Avrupa Birliği'nin ortak bir güvenlik ve savunma politikası oluşturması süreci incelenirken, AB'nin NATO ile olan ilişkilerinin de göz önünde bulundurulması zorunludur. Bu nedenle, NATO'nun bu savunma ve güvenlik sürecine olan etkisi ve Avrupa Birliği'nin savunma ve güvenlik politikası oluşturma sürecinde meydana gelen politikaların NATO'ya yansımaları ve etkileri de irdelenmek durumundadır. Bu bağlamda çalışmada genel olarak güvenlik kavramından başlanarak uluslararası, toplumsal ve küresel anlamda güvenlik ve güvenliğe etki eden faktörler ele alınmış, AB Güvenlik ve Savunma Politikasının oluşum süreci ile günümüze kadar yaşadığı belli başlı önemli gelişmelere değinilmiş; NATO ile olan ilişkileri üzerinde durulmuş ve günümüzde gelinen aşama incelenmiştir. Ayrıca bu politika çerçevesinde yapılan bazı ortak operasyonlara da değinilmiştir. ; The European Union, has become the most successful union ever seen achieving economic integration. Contrary to the field of economy, the field of security and defence, has been a highly challenging, controversial and risky area the Union struggles with. Much effort had been spent in the field of security and defence during the Cold War period, West European Union had been established; attempts to establish European Defence Community had been made however targeted results could not be obtained in the fullest sense. For EU, the Cold War period, had been overshadowed by NATO in terms of security and defence issues. However, major developments began to be experienced subsequent to the end of the Cold War. A considerable step in Common Foreign and Security Policy (CFSP), was taken by Maastricht Treaty of 1992 and the process of political integration, thus, was initiated. At this stage, although the security and defence policies have been at intergovernmental level, they constituted the second pillar of EU. In the ongoing process, the European Security Defence Policy Identity (ESDI) has been established in accordance with European Security Defence Policy (ESDP) and NATO. Additionally,through various summits held, these processess have been rapidly improved. As Lisbon Treaty entered into effect in 2009, the basic foundation and establishment of EU's Common Security and Defence Policy (EU CSDP) has been set both constitutionally and legally. As a recent development, based upon the principle of "Permanent Structured Cooperation" which is included in Lisbon Treaty, once again, the Permanent Structured Cooperation (PESCO) structure has been established. Taking the relations between European Union and NATO, as well, into consideration is obligatory for the establishment procedure of European Union's common security and defence policy to be examined. For this reason, NATO's effect over the mentioned defence and security process, and the reflections and effects of policies brought up during EU's defence and security policy formation process on NATO, are to be studied as well. In this context, within the scope of this study, starting from the concept of security in general, the aspect of security and factors influencing it in international, social and global terms are taken into consideration; the formation process of EU Security and Defence Policy and the concerning main developments occurring until today, are mentioned; its relations with NATO are accentuated and the final stage reached today is analysed. In addition to this, some of the common operations executed within the frame of this policy are also considered.

Ekonomik bütünleşme genelde birbirlerine yakın veya aynı coğrafyada yer alan, siyasi rejimleri, gelişmişlik düzeyleri ve tarihleri birbirlerine yakın ülkelerin aralarındaki ekonomik ilişkileri ve işbirliğini artırmak amacıyla oluşturdukları bir birleşmedir. Ülkeler savaşlarla elde edemedikleri pazar payını yukarıda tanımlamış olduğumuz ekonomik bütünleşme yoluyla genişletmeye çalışmışlardır. Bunun sonucunda Avrupa ülkeleri kendilerine pazar payı oluşturmak ve kendi çıkar ve güvenlik durumlarını korumak için bir birlik oluşturmuş ve bu birliği Gümrük Birliği ile büyük bir pazar haline getirmeyi başarmışlardır. Türkiye ekonomisine sağlayacağı katkı beklentisi ile oluşturulan 1 Ocak 1996 tarihinde Gümrük Birliği'ne katılmıştır. Bu çalışmamızda, birinci bölümde ekonomik bütünleşme kavramı ve çeşitleri tanımlandıktan sonra, ikinci bölümde Türkiye'nin Avrupa Birliği ile iktisadi ilişkileri değerlendirilip, üçüncü bölümde Gümrük Birliği'nin ortaya çıkışı ve Türkiye Gümrük Birliği sürecinin incelenmesi ve son bölümde ise Türkiye'nin Avrupa Birliği'ne üyelik sürecinde Gümrük Birliği'nin Türkiye dış ticaretine etkileri ele alınmıştır. Avrupa Birliği sürecinde Gümrük Birliği'nin Türkiye'nin dış ticaretine etkilerinin daha çok olumlu yönde katkı sağladığı düşünülmektedir. ; Economic integration is in general the unification of two or more countries that are in a defined nearby geography and that have similar political regimes, development levels or histories to enhance the economic relations and cooperation among them. Countries, not able to gain market share through wars, have tried to gain market share through the way defined above. As a result of this, European countries have merged to gain and increase market share to protect their own benefits and provide the security, and they have succeeded in expanding the market thanks to the Customs Union. Turkey, with the expectation of an economic contribution, has aimed at participating in the Union; however, it joined the Customs Union in January 1, 1996 before it has become a full member of the European Union. The scope of the first part of this study includes the definition of economic integration and its types and the evaluation of Turkey's economic relations with the European Union. In the next part, the establishment of the Customs Union and the process of Turkey's Customs Union are explored. In the final part, the effects of the Customs Unions on Turkey's Foreign Trade in the European Union Membership Process are explored. It is determined that the Customs Unions have provided mainly positive contributions to Turkey's Foreign Trade.

Bu çalısmanın amacı Türkiye'nin tarım politikasında karsısına çıkan engelleri, mevzuat ve uygulama yanlıslarını ortaya çıkarmak, çıkarılan bu sonuçları AB'ye uyumda Tarım Müzakereleri çerçevesinde düzeltmek için gerekli politikanın OTP oldugunu göstermektir. Çalısmada aynı zamanda AB'nin nasıl gıda ithalatçısı konumundan, ihracatçı konumuna geçtigini görmekteyiz. Türkiye için AB Uyum Müzakerelerinde en büyük engel OTP'ye uyumdur. OTP'nin AB'nin ilk ve en büyük bütçeyle destekledigi politikası olması dolayısıyla, AB Türkiye gibi tarım potansiyeli yüksek bir ülkeyi Topluluga almaktan çekinmektedir. Türkiye'nin, AB'ye ister üye olsun ister olmasın; istikrarlı bir tarım politikasına ihtiyacı vardır. Enflasyon hedeflemesi için gerekli olan Merkez Bankası'nın bagımsızlastırılması politikasına benzer, tarım politikalarının tek bir birimden yönetilmesi için bir adım atılması gerekmektedir. Görüldügü gibi ülkemiz için eksiklikleri olsa da, Türkiye Tarım Sektörü için günümüzde OTP'ye uyulmasına ihtiyaç vardır. ; The purpose of this study is to reveal the complications in Common Agricultural Policy that Turkey come across during the period , the legislation and implementation errors and to demonstrate the necessity of Common Agricultural Policy to arrange these problems within The Agriculture Negotiations. In this study we see how European Union become an exporter of food instead of being an importer. In The Agriculture Negotiations, the most important difficulty is the adaptation to the Common Agricultural Policy. CAP, for being the first and supported with the biggest budget policy of European Union, EU forbear to accept Turkey to the community. Turkey needs a stable agriculture policy in any case. It is necessray to make an attempt for the management of agriculture policies under one unit like the independency of Central Bank for inflation targeting. As it mentioned, although it has some defects, at the present day The Turkish Agricultural Sector require CAP

Barselona Süreci, Kasım 1995'te, 15 Avrupa Birliği Üye Devletinden ve 12 Akdeniz Devletinden oluşan 27 katılımcı tarafından Barselona Bildirgesinin ilan edilmesiyle başlamıştır. Bu, Akdeniz havzasını bir barış, istikrar ve refah alanına dönüştürmeyi amaçlayan iddialı bir proje olarak sunulmuştu. Bildirgede demokratikleşmeye ve insan haklarına yapılan önemli vurgunun yanında ana hedeflerden birisi ortak bir serbest ticaret bölgesinin 2010 itibariyle kurulması olmuştur. Bu çalışma, Barselona Sürecini Avrupa devletlerinin daha önceki Akdeniz politikasından başlayarak incelemekte ve Sürecin yapısını ve bugüne kadar olan gelişmeleri değerlendirmektedir. ; The Barcelona Process started with the announcement of the Barcelona Declaration in November 1995, by 27 participants that is composed of 15 European Union Member States and 12 Mediterranean countries. It was presented as an ambitious project aimed to transform the Mediterranean basin into an area of 'peace, stability and prosperity'. Besides the strong emphasis on democratisation and human rights in the Declaration, it was one of the main goals to establish a common free trade area by 2010. This article examines the Barcelona Process starting from the earlier Mediterranean policies of the European states and evaluates its structure and development up to date.

Yüksek Lisans Tezi ; AKP'nin 2002 yılında iktidara gelmesiyle birlikte Türk dış politikasında önemli değişimler yaşanmaya başlamıştır. Söz konusu değişimler, AKP dönemine kadar Batıcı ve statükocu bir eksende şekillenen Türk dış politikasının bu dönemde yeni bir yönelim edindiğine dair iddiaların gündeme gelmesine neden olmuştur. Ayrıca bu durumun ortaya çıkmasında Soğuk Savaş sonrası dönemin getirdiği fırsatların yanı sıra AKP yönetiminde elde edilen ekonomik büyüme ve görece siyasi istikrar ortamının da etkisi olmuştur. Türkiye bu dönemde aktif ve çok yönlü dış politikasıyla genişleyen imkânlarından maksimum düzeyde faydalanmak istemiş ve böylece bölgesinde söz sahibi olan önemli bir güce dönüşmeyi hedeflemiştir. Bu çalışma, Türk dış politikasında yaşanan bu değişimin mevcut yazında belirtildiği gibi eksen kayması boyutuna ulaşıp ulaşmadığını tartışmayı amaçlamaktadır. Bu noktada bir sonuca varabilmek için Charles F. Hermann'ın dış politika değişiminin boyutu ile ilgili ortaya koyduğu dört aşamalı değişim tipolojisinden yararlanılmıştır. Böylelikle söz konusu değişimin eksen ya da yönelim değişiminden ziyade aslında bir program değişikliğini yansıttığı sonucuna varılmıştır. ; Abstract ; Turkish foreign policy began to experience significant changes with the AKP's coming to power in 2002. These changes have led to claims that Turkish foreign policy, which has been shaped by Turkey's Western orientation and pro-status quo stance until the AKP era, developed a new foreign policy orientation. Additionally, as well as the opportunities brought by the end of the Cold War, the economic growth and relatively stable political atmosphere provided during the JDP administration was effective in bringing about this change. Turkey aimed to benefit at a maximum level from its extended opportunities by using its active and multidimensional foreign policy and hereby to turn into a major power having a say in its region. This study intends to discuss whether the aforementioned change has reached to the point of an "axis shift" as stated in the existing literature. Charles F. Hermann's typology identifying four graduated levels of foreign policy change was used in order to reach a conclusion at that point. Finally, the thesis concluded that the change in Turkish foreing policy reflected a "program change" rather than an a shift of axis or an international orientation change.

Ortak Tarım Politikası, hem tarımın son derece hayati bir islev olan beslenme ile dogrudan baglantılı olması, hem de AB bütçesinin en büyük kısmının OTP'ye ayrılması nedeniyle ayrı bir önem tasımaktadır. AB, en eski ve en karmasık politikası olan Ortak Tarım Politikası ile, Birlik içindeki olası gıda yetersizliklerinin önüne geçmeyi, verimli, saglıklı ve çevre dostu bir üretim altyapısına kavusmayı ve AB'nin gıda alanındaki dısa bagımlılıgını ortadan kaldırmayı hedeflemektedir. Bu çalısmada, Avrupa Birligi'nin ilk ortak politikası olan Ortak Tarım Politikası'nın yapısı, isleyisi, sonuçları ve OTP'ye yönelik yeniden yapılandırma faaliyetleri açıklanmakta, ayrıca Türkiye'nin OTP'ye uyum amacıyla sürdürdügü çalısmalar da ele alınmaktadır. ; The Common Agricultural Policy has a distinct importance since farming is directly connected with alimentation that has an extremely vital function, in addition a major part of the budget of the European Union is allocated to the CAP. Through the CAP, its oldest and the most complex policy, EU plans to secure the availability of supplies preventing any deficiencies within the Union as well as to reach at an efficient, healthy and enviroment-friendly production infrastructure. It also aims at eliminating the foreign dependence of EU in the field nutrition. This study essays to explain the structure, operation and results of the CAP, the first common policy of EU. The projects to restructure the CAP along with the activities of implementing the CAP in Turkey are also studied.

WOS: 000403068900012 ; How do states achieve their main goals in foreign policy is one of the basic debates in the IR discipline. In some cases, states are obliged to make a decision between searching for more power, more security or more wealth. The primary question this study seeks to answer is: how states prioritize among these options. Because strategies that states use to achieve their foreign policy goals can be differentiated. However, in the Realist-oriented foreign policy analysis literature it is widely accepted that states seek to maximize their own power and capacity, and balancing is the basic strategy for state security. This study argues that especially after the end of the Cold War, new strategies are used and those strategies are valuable for analyzing and understanding state behaviors. Therefore, recently bandwagoning which is one of the most referred strategies like balancing should be discussed. This study deals with how we can define, classify and evaluate both strategies in terms of understanding state behaviors. This study also tries to answer that why and how states employ balancing or bandwagoning if they have to choose one of them? How do states make a choice between these two strategies?

Sovyetler Birliği'nin dağılması ve Soğuk Savaş'ın sona ermesi ile birlikte Yugoslavya Sosyalist Federe Cumhuriyeti bir İç Savaş'a sürüklenerek parçalanmıştır. Sırbistan'a bağlı Kosova özerk bölgesinde yaşanan etnik savaş ve bu savaşın 1999 yılında NATO müdahalesi sonrasında sona ermesi Avrupa Birliği'nin ortak dış politika, güvenlik ve savunma politikaları geliştirme çabalarının yetersiz kaldığını göstermiştir. Soğuk Savaş dönemi sonrasında bütünleşme hareketlerine hız veren Avrupa Birliği, ekonomi alanında olduğu kadar dış politika, güvenlik ve savunma alanlarında da dünyada önemli bir güç haline gelme çabasına girmiş; ancak dış politikada üye Devletler arasında yaşanan ayrışmalar ve ortak bir çıkar tanımından yoksunluk, egemenlik yetkilerinden feragatte bulunmak istememeleri başarılı dış politika ve güvenlik politikası oluşturulmasının önündeki engeller olmuştur. Bu tez çalışmasının amacı Ortak Dış Politika Güvenlik ve Savunma Politikası'nın oluşum sürecini Kosova örneğinde incelemek ve egemenlik teorileri çerçevesinde neden Avrupa Birliği üye Devletleri arasında dış politika, güvenlik ve savunma alanlarında tam bir uzlaşmanın sağlanamadığını analiz etmektir. ; Together with the end of the Cold War and the collapse of the Soviet Union, Socialist Federal Republic of Yugoslavia faced the interior war and then was disintegrated. The ethnic war in the Kosovo -as the autonomous province within Serbia- was ended by NATO intervention in 1999. It has shown that the establishment of the Common Foreign Policy, Security and Defence Policy and its efficiencies were insufficient. After the Cold War, integration process of the EU is accelerated and EU struggled to become an important power around the world on foreign security and defence areas as much as economy. However the differences between states in foreign policy, lack of `common interest and not to renounce their sovereignty were obstacles for a succsessful foreign security and defence policy. The aim of this thesis is to analyze the establishment process of Common Foreign Security and Defence Policy on the case of Kosovo and this thesis will also analyze in the framework of Theory of Sovereignty why there is not full compromise among the Member States of EU on common foreign policy, security and defence areas.

Ortak tarım politikası, 1963'ten beri devam eden AB-Türkiye ilişkilerinin ve 2005 yılında başlayan katılım müzakerelerinin en dikkat çekici tartışma konularından birisini oluşturmaktadır. Avrupa Birliği ile yürütmekte olduğumuz üyelik müzakerelerinde, ülkemizin en fazla tarım konularında zorlanması beklenmektedir. Bu aşamada tarım ürünlerinin serbest dolaşımı sağlanacak, böylece işlenmiş tarım ürünleri ve karşılıklı tarım tavizleri ile ilgili rejim OTP kapsamına girecektir. Bu çalışmada, Türk tarımının OTP' ye uyumu ve bu uyumun sonrasında ortaya çıkacak olası etkiler araştırılmıştır. Daha sonra 2004 yılında AB'ye katılan ülkelerin en büyüğü olan ve tarımdaki sorunları açısından Türkiye'ye benzeyen Polonya'nın tarımsal yapısı, uyum sürecinde gerçekleştirdiği reformlar ve tarıma etkileri araştırılmıştır. Elde edilen bulgular ışığında Türkiye tarımının OTP' ye uyum sürecinde ve müzakerelerde karsılaşacağı sorunlar, dikkat edilmesi gereken hususlar ortaya konularak, uyumun tarımda dönüşüme muhtemel etkileri değerlendirilmiştir. Sonuç olarak, ülkemizin tarım yapısı ile Avrupa Birliği değerlerinin mevcut durumları, yıllar itibariyle gösterdikleri değişim incelenmiş, üretim yapıları arasındaki benzer ve farklı yönler değerlendirilerek, mevcut sorunlar saptanmış, bu sorunlara çözüm önerileri getirilmeye çalışılmıştır. ; EU Common Agricultural Policy is one of the important agenda item for EU-Turkey relations since 1963 and recently in accession negotiations which started in 2005. It has been foreseen that the most troublesome chapter of the negotiation will be on agriculture. At that point the free trade of agriculture products will be satisfied, thus operated agriculture products and the regime about reciprocal agriculture consensus will enter in the concept of CAP. In this study, the convenience of Turk agriculture to CAP and the effects which will occur after this convinience will be researched. After then, in this work, the carried transformation and influence to agriculture sector have been analyzed since appearance of CAP. Furthermore, the agricultural structure carried reforms in the process of adaptation and influence on agriculture of Poland, which is the biggest country and had the same agricultural problems as Turkey, became EU member in 2004. According to the results, the problems that the Turkish agriculture will face during the adaptation process to CAP and negotiations, and details, which need necessary attention, have been investigated and the forthcoming impact of adaptation to transformation in agriculture has been obtained. As a result; current and longtime figures of agricultural structures in both Turkey and European Union are examined, and after determining current problems by appraising similarities and differences, possible solutions are put forward.