Suchergebnisse

Kuraklık, küresel iklim değişikliği, biyoçeşitliliğin bozulması gibi nedenlerle artan gıda yetersizliği, günümüz dünyasında 821 milyondan fazla insanın yetersiz beslenme sorunu, 90 milyondan fazla çocuğun tehlikeli derecede zayıflık yaşamasına ve her yıl binlerce kişinin yoksulluğa bağlı nedenlerle ölmesine neden olmaktadır. Beslenme ihtiyacının insanoğlunun en önemli ve hayati ihtiyacı olması her ülkenin tarımsal üretime özel bir önem vermesine yol açmaktadır. Bu önemin farkında olan Avrupa ülkeleri günümüzde Avrupa Birliği (AB) olarak adlandırılan ekonomik ve siyasi entegrasyon hareketini başlatırken tarım sektörüne yönelik politikaları Ortak Tarım Politikaları (OTP) adı altında diğer tüm ekonomik faaliyetlerden ayrı bir politika alanı olarak ele almışlardır. Bu önemine istinaden AB'nin başlangıcından itibaren yaptığı bütçe harcamalarının ortalama olarak yarısından fazlası daima bu politikalara ayrılmıştır. AB'nin tarıma sağladığı bu korumacı ayrıcalık zaman içerisinde AB üyesi İspanya gibi birçok ülkeyi tarımsal üretim alanında dünyanın sayılı ülkeleri haline getirirken Polonya gibi yapısal sorunları çok fazla olan yeni üye ülkelerin de yapısal dönüşüm geçirerek tarımsal üretim ve verimliliklerini artırmasını sağlamıştır. Geçmişten bu yana dünyanın sayılı tarım ülkelerinden birisi olan Türkiye'de 1930'lardan itibaren tarım sektörünü destekleyen politikalar uygulamasına karşın değişen dünya koşulları ve 2000'lerde kronikleşen yapısal sorunlarına bağlı olarak ihracatçı kimliğini kaybetme noktasına gelmiştir. Yapılan araştırmalar, Türk tarımının destekleme politikalarına rağmen gerilediğini buna karşın İspanya, Polonya, Litvanya, Letonya, Bulgaristan gibi ülkelerin ise OTP kaynakları ve reformları sayesinde tarımsal alanda önemli ilerlemeler kaydettiğini ortaya koymaktadır. Türk tarımının gerileme yaşadığı günümüzde AB üyeliğinin Türk tarımına önemli kazanımlar sağlayacağı düşünülmektedir. Ancak öte yandan AB tarafı ise Türk tarımının OTP için ağır yüklere yol açacağını düşünerek bu noktada çekinceli hareket etmektedir. Bu araştırmada AB'nin en önemli ortak politikalarından birisi olan OTP ve Türkiye'deki mevcut tarımsal destekleme politikaları ile AB'nin OTP kapsamında İspanya ve Polonya'ya sağladığı tarımsal desteklerin etkileri incelenmiştir. Araştırma hipotezlerinde Türkiye'nin tarımda korumacı olup olmadığı, Türkiye'nin uyguladığı tarımsal desteklerin İspanya ve Polonya'ya sağlanan OTP destekleriyle kıyaslaması, Türkiye'nin üyeliğinin AB'ye bir ek yük getirip getirmeyeceği ve Türkiye'nin AB gıda güvenliğine ekstra bir katkı sağlayıp sağlamayacağı yönünde sorgulamalar yapılmıştır. Araştırmada Türkiye için veriler ilgili bakanlıklar ve resmi kurumların yayın ve raporlarından derlenirken Polonya ve İspanya ile ilgili veriler ise AB'nin ilgili kurumlarının yayın ve raporlarından derlenmiştir. Elde edilen verilerin tablo ve grafiklere dayalı olarak karşılaştırması yapılarak sonuçlara ulaşılmıştır. Bu araştırmada elde edilen bulgular, Türk tarımının ileri sürüldüğü ölçüde desteklenmediğini, sektöre sağlanan tarımsal desteklerin OTP kapsamında İspanya ve Polonya tarımına sağlanan desteklerin çok altında olduğunu ortaya koymaktadır. Bunun yanında AB'nin üyelere sağladığı OTP desteklerinin Türkiye'nin bütçeden tarıma ayırdığı desteklere göre çok yüksek olduğu ve AB üyeliği durumunda Türkiye'nin OTP'ye ek bir yük getirmeyeceği görülmektedir. Son olarak ise AB standartlarına göre çok daha düşük desteklemelerle hala dünyanın en önemli tarım ülkelerinden birisi olma özelliğini koruyan Türkiye'nin İspanya, Polonya gibi ülkelerin tarımına sağlanan kaynaklara kavuşması durumunda AB tarım arz güvenliği için en önemli ülkelerden birisi olabileceğini söylemek mümkündür. --- Drought, global climate change, the increase in inadequacy of nutrition because of such reasons like degradation of bio diversity, the problem of malnutrition of more than 821 million people in today's World have caused children, more than 90 million, to experience dangerous weakness and the death of thousands of people due to the reasons of poverty every year . As the most and essential need for humanbeing, Nutrition has caused the countries to attach particular importance to agricultural production. The European Countries,aware of this importance, deal with the policy toward agricultural sector under the name of Common Agricultural Policy , a policy area apart from all the other economic activities ,when initiating the economic and political integration movement called Europion Union (EU) today. Referring to this importance the EU has always allocated fund from the half of the bugdget,for these policies from the beginning. This protective policy of EU for agriculture, has provided the new member countries, which have too much structural problems like Poland, to increase agricultural output and productivity by having structural transformation, while it has made many EU member countries like Spain one of the few countries in the World,in the area of agricultural production. As one of the few agriculture countries of World from the history, Turkey has came to a losing point for exporting country identity, depending on the change of World conditions and the structural problems which have became chronic in 2000s, despite the practices of policies supporting the agriculture sector from 1930s. Reserches have revealed the Turkish Agriculture stands back despite the supportive policies, however, the countries like Spain,Lithuania, Latvia, Bulgaria have made majör progress in the area of agriculture thanks to the source of CAP(Common Agricultural Policy) and their reforms. It has been thought that EU membership will make important achievements to Turkish Agriculture. However, on the other side EU acts hesitatingly thinking the Turkish agriculture will give heavy-duty to CAP. In this research, it has been studied on the most important policies of EU called CAP and the effects of the agriculture supports the EU has provided to Spain and Poland as part of CAP with the existing agricultural supports in Turkey. On the hypothesis of research, It has been examined if Turkey is protectionist in agriculture or not the membership of Turkey will bring heavy duty to EU or not, Turkey will contribute to EU food safety or not, and the agricultural supports ,which Turkey performs, are enough campared to the CAP supports for Spain and Poland. İn the research, the data related to Poland and Spain has been compiled from the publishings and reports of relevant institutions of EU while it has been compiled from the publishings and reports of relevant ministry and government agencies for Turkey. It has been concluded by making comparisons of the obtained datas based on charts and graphics. Findings, obtained from this study have revealed that the Turkish Agriculture isn't supported as it is claimed, the Agricultural supports provided for the sector are for below the funds which the CAP intends for Spain and Poland. Besides, it has been seen that, the CAP supports, EU provides to the members are a lot more than the supports Turkey provides for the Agriculture and the membership of Turkey brings no special heavy duty to CAP. Consequently, It is possible to say that Turkey, which is one of the most important agriculture country in the World although there is far less support compared to EU standarts. Will be one of the most significant countries for the EU agriculture security of supply if it reaches the funds of the countries like Spain and Poland which are supported for agriculture.

Demokrasi, toplumsal ve ekonomi durumu gözetmeksizin tüm vatandaşların eşit sayıldığı, halkın özgür ve adil seçimler yoluyla temsilcilerini seçme hakkına sahip olduğu barışçıl bir yönetim sistemidir. Uluslararası İlişkiler literatürüne 1980'lerden itibaren giren Demokratik Barış teorisi de bir ülkenin yönetim sisteminin dış politikasındaki davranışlarını belirlediğini dolayısıyla yönetim sistemi demokrasi olan ülkelerin dış politikalarında barışçıl yaklaşımlarda bulunduklarını ve aralarındaki çıkan sorunları savaş ya da çatışma yöntemlerine başvurmadan çözmeye çalıştıklarını savunmaktadır. Tarihte çeşitli nedenlerden dolayı ülkelerarasında birçok anlaşmazlık yaşanmıştır. Ülkelerarasında yaşanan anlaşmazlıklardan biri de nükleer silahlanma yarışıdır. Tek bir hamleyle orduları, şehirleri hatta bölgeleri tamamıyla ortadan kaldırabilecek kapasitede olan nükleer silahlar, yok etme gücüyle tüm dünyanın korkulu bir rüyası haline gelirken diğer taraftan da askeri, siyasi, ekonomi, diplomasi gibi birçok alanda sağladığı avantajları elde etmek için ülkeleri peşinden sürüklemiştir. Nükleer silahların ülkeler arasında yayılması nükleer savaş tehlikesini arttıracağından dolayı uluslararası ortamda endişe oluşturmuştur. Bu noktada tez, bu endişelenmede demokrasinin rolünü, nükleer silahlar ile demokrasi arasındaki ilişkiyi İran nükleer programı üzerinden Demokratik Barış teorisi varsayımları çerçevesinde açıklamayı amaçlamıştır. ; Democracy is a peaceful government system in which all citizens are considered equal regardless of the social and economic situation, and the people have the right to elect their representatives through free and fair elections. The Democratic Peace approach, which has entered into the International Relations literature since the 1980s, also asserts that the administrative system of a country determines the behaviors in its foreign policy, therefore countries with democratic governance systems adopt a peaceful approach in their foreign policies and try to solve the problems between them without using war or conflict methods. There have been many conflicts between countries for various reasons in history. One of the disagreements between countries is the nuclear armament race. While nuclear weapons, which are capable of destroying armies, cities and even regions completely with a single move, have become a nightmare of the whole world with their destructive power, on the other hand, they have trailed countriesin order to gain advantages in many areas such as military, political, economy and diplomacy. The spread of nuclear weapons among countries has raised concerns in the international environment, as it will increase the danger of nuclear war. At this point, the thesis aims to explain the role of democracy in this concern and the relationship between nuclear weapons and democracy within the framework of the assumptions of democratic peace through the Iranian nuclear program.

Kelkitli, Aslı Fatma (Arel Author) ; Russia appeared to be a country that did not eschew from resorting to hard power instruments suchas military intervention and economic sanctions in the post-Cold War period. Moscow fought a battleagainst Georgia over South Ossetia in August 2008. It also sent its military personnel to Crimea tocapture strategic points and to take control of the critical infrastructure in February 2014, shortlybefore the referendum which would decide whether the peninsula would merge with Russia. Russiaalso occasionally cut off natural gas supplies to Georgia and Ukraine in the middle of winter when thesetwo pro-Western states failed to pay their accumulated natural gas debt. Yet, Moscow starting from themid-2000s has been taking serious and systematic steps to strengthen and expand its soft power basein its immediate neighbourhood as well. These efforts speeded up in the wake of colour revolutionsin Georgia, Ukraine and Kyrgyzstan which resulted in the replacement of friendly governments thatpaid special attention to Russian concerns and sensitivities with new leaders and cadres that aimedto bring their countries closer to the West. This article will examine the Central Asian dimension ofRussia's soft power policy by borrowing the soft power concept of Joseph Nye. Nye defines soft poweras the capacity to have an impact on or shape the preferences of others by relying upon intangibleassets such as political values, international institutions and culture. So, the study will start with theanalysis of the extent of recognition of Russia's political values, especially its sovereign democracymodel which prioritizes the demands of the state over those of individuals, lays emphasis on theprinciples of independence, sovereignty and non-interference in internal affairs in the intercourse withother states and underlines the primacy of traditional and conservative values such as unity, solidarityand family over individualism, feminism and LGBT rights by the Central Asian political elites. Thearticle will then move on to explore the extent of Russia's success in exporting the main tenets of thesovereign democracy model to Central Asia by examining some of the agreements, declarations,decisions and practices of the international institutions such as the Commonwealth of IndependentStates, the Collective Security Treaty Organization and the Shanghai Cooperation Organization whichplay significant role in the region. The study will end with the assessment of the cultural aspect of theRussian soft power in Central Asia by investigating the prevalence of Russian language, Russian highereducation institutions, Russian media and Russian mass entertainment in the region.

Bu çalışma Cumhuriyet Halk Partisi'nin değişen laiklik politikasını 18 Nisan 1999 ve 31 Mart 2019 yerel yönetim seçimlerinde İstanbul örneği üzerinden liderlerin söylem ve vaatlerini dikkate alınarak ortaya çıkarmayı amaçlamıştır. Çalışmada özellikle laiklik kavramı din eksenli incelenmiştir. Bu bağlamda laiklik, devlet ve toplum bağlamında analiz edilerek CHP'nin din ile ilişkisi, ideolojik eğilimleri dikkate alınmış olup dönemsel olarak analiz edilmiştir. 18 Nisan 1999 seçimlerinde geliştirilen laiklik söylemi için daha çok o dönemde partinin söylem ve siyasal reklamlarını öne çıkartan gazeteler arasında olan Cumhuriyet, Hürriyet, Milliyet ve Radikal gazeteleri dikkate alınırken; 31 Mart 2019 seçimleri için ise daha çok haber ve internet kaynakların taranmasıyla elde edilmiştir. Araştırmanın sonunda 1999 yılında dönemin içinde bulunduğu toplumsal, siyasal ve ekonomik koşulların da dikkate alınması neticesinde 2019 yılı seçimleriyle mukayese edildiğinde daha radikal bir laiklik anlayışıyla seçim hazırlıkları yapıldığı görülmüştür. Fransız laisizminden beslenen 1990'lı yılların CHP'si daha radikal düzeyde söylem ve politikalarını geliştirirken daha çok din ile mesafeli tutumu ve farklı yaşam tarzlarını dışlayan bir yaklaşım benimsemiştir. 2010'lardan sonraki süreçte ise Anglo-Sakson sekülerizmini benimseyen CHP bu defa ılımlı bir laiklik yaklaşımını benimsemiştir. Farklılıkları zenginliğe açılan bir anahtar olarak ele alan bu yaklaşımla parti daha liberal bir anlayış benimseyerek birey yaşamının hem kamusal hem bireysel alanını kapsayan saygı prensibini merkezine almıştır. Ülkenin içinden geçtiği toplumsal ve siyasal dönüşümlerde değişimin karşısında durmayan CHP, bu dönüşümle beraber bir anlamda pragmatik anlayış benimsemiş ve birbirinden farklı bu iki süreçte radikal bir kopuş örneğini ortaya çıkarmıştır. Belediye başkan adaylarının profillerinden, seçim sloganı ve seçim gezileri için temaslarda bulunulan alanlarda değinilen ana temalara ve seçmen kitlelerine değin hemen hemen her konuda bambaşka iki CHP'nin ortaya çıkması, laiklik politikasında mütedeyyin kesimleri de kapsamak isteyen mutedil bir anlayışa meyil ettiği anlaşılmıştır. ; This study aimed to reveal the changing secularism policy of the Republican People's Party in the local government elections of 18 April 1999 and 31 March 2019, taking into account the discourses and promises of the leaders, through the example of Istanbul. In the study, especially the concept of laicism has been examined in terms of religion. In this context, the concept of laicism was analyzed in the context of the state and society, and the CHP's relationship between religion and ideological tendencies were taken into account and analyzed periodically. While considering the secularism discourse developed in the 18 April 1999 elections, Cumhuriyet, Hürriyet, Milliyet and Radikal, which were among the newspapers that highlighted the party's discourse and political advertisements at that time; for the 31 March 2019 elections, it was obtained by scanning mostly news and internet sources. At the end of the research, when the social, political and economic conditions of the period were taken into account in 1999, when compared to the 2019 elections, it was seen that the election preparations were made with a more radical understanding of secularism. While the CHP of the 1990s, fed by French laicism, developed its discourse and policies at a more radical level, it adopted an approach that mostly excluded religion and different lifestyles. In the period after the 2010s, the CHP, which adopted Anglo-Saxon secularism, adopted a moderate secularism approach this time. With this approach, which considers differences as a key to wealth, the party has adopted a more liberal understanding and has centered on the principle of respect, which covers both the public and individual spheres of individual life. The CHP, which did not stand against change in the social and political transformations the country went through, adopted a pragmatic understanding in a sense with this transformation and revealed an example of a radical break in these two different processes. It has been understood that the emergence of two completely different CHPs in almost every subject, from the profiles of the mayoral candidates to the main themes mentioned in the areas where contacts are made for the election slogan and election tours, and the electorate, tends to a moderate understanding that wants to include the religious segments in the secularism policy.

ÖZETÇalışmanın amacı, hiperenflasyonist sürecin teorik bazda ve gerçekleştiği ülkelerde incelenmesi ve enflasyonist süreç ile mücadele etmek için uygulanan istikrar politikalarının etkinliğinin analizidir. Sözkonusu incelemenin ardından Türkiye'de enflasyon olgusunun tarihsel süreç içerisinde gelişimi ve enflasyon ile mücadelede uygulanan istikrar politikaları hakkında bilgi verilip; bir model uygulaması ile Türkiye'de enflasyonist sürecin nedenleri amprik olarak ortaya konmaya çalışılmıştır.Hiperenflasyonist süreç ile ilgili olarak yapılan teorik çalışmaların ortaya koyduğu genel yaklaşım, aylık bazda 'leri aşan oranların hiperenflasyon olarak kabul edilmesidir. Dışsal şoklar (savaşlar ve uluslar arası krizler), siyasi zafiyet ve bütçe açıklarının para basılarak kapatılmaya çalışılması hiperenflasyonun nedenleri olarak görülmüştür. Sürecin görüldüğü ülkeler bu yaklaşımı doğrulamaktadır. Hiperenflasyonist süreç ile mücadelede sıkı para ve maliye politikaları temelli; heteredoks, ortodoks, monetarist ve IMF destekli istikrar politikaları uygulamaya konmuştur. İsrail gibi başarılı örnekler mevcutken, başarısızlıkla sonuçlanan programlar daha çoktur. İstikrar süreci demokratik ortamlarda uygulandığı gibi demokratik olmayan dikta yönetimler altında da uygulanmıştır. Türkiye, 24 ocak 1980 İstikrar Programı ile bir dönüşüm sürecine girmiş ve pek çok reform gerçekleştirilmiştir. İçsel dengesizlikler sonucunda Nisan 94 Krizi ile yeni bir istikrar programı uygulanmaya başlanmıştır. Kur kontrolü sağlandığı halde enflasyon düşürülememiştir. 1997 Asya Krizi ve 1998 Rusya Krizleri istikrar sürecini olumsuz etkilemiş ve Ocak 2000'de yeni bir program uygulamaya konmuştur. Kasım 2000 ve Şubat 2001 Krizleri ile süreç aksamış ve Güçlü Ekonomiye Geçiş Programı yürürlüğe girmiştir. Program ile devlet ekonomi ilişkilerinde yeni bir süreç hedeflenmiş ve devletin üstlene geldiği faaliyetlerden uzaklaşmaya çalışılmıştır. Ekonometrik model uygulaması ile döviz kuru, bütçe açığı, ödemeler dengesi, para arzı, faiz oranları ile enflasyon arasındaki ilişki incelenmiştir. Döviz kuru ile enflasyon oranı arasında güçlü bir ilişkiye ulaşılmıştır. Bu bağlamda enflasyon ile mücadele de döviz kurunun istikrarı sağlanmalıdır. SUMMARYThe purpose of the study is the research of hyperinflationist process on theoretical basis and in the occured countries and the analysis of the effectiveness of the stabilization policies applied for disinflation process. After the so-called research, the information was provided about the development of the inflation phenomenon in Turkey in the historical process and the stabilization policies applied during the disinflation and the reasons of the inflationist process were tried to be revealed ampirically.The general approach revealing the theoretical studies concerning the hyperinflationist process is the assuming the rates exceeding 50 % on monthly basis as hyperinflation. eksternal shocks (wars and international crisis'), political inanition and the print of the banknote to close budget deficits are considered as the reasons of hyperinflation. The countries which the process happens confirm the approach.In the struggle against hyperinflation process, very strong monetary and fiscal policies based, heteredox,ortodox ,monetarist and IMF supported stabilization policies were applied. While there are successful examples such as Israel, the unsuccessful examples are much more. While the stabilization process was applied in democratic places, it was also applied under the dicta governance, Turkey has penetrated into a transformation process with the Stabilization Policy in January 24, 1980 and many reforms were held. Due to internal imbalance, a new stabilization policy were applied with the April 1994 crisis. In spite of the fact that Exchange rate control was secured, it was failed to comb the inflation. The 1997 Asia and the following 1998 Russia crisis' affected the Stabilization Process negatively and a new program was put into force in 2000. The process was interrupted by the November 2000 and Febreuary 2001 crisis' and therefore The Transition Program to Strong Economy was put into force.A new process was targeted with the program and strived to get rid of the activities that the government undertook. The relation among the foreign exchange rate,budget deficit, balance of payments, money supply, interest rates and the inflation were studied with the Econometric model application. A strong relation was found between foreign exchange rate and inflation rate. Hence, for disinflation, the stabilization of foreign exchange rate must be achieved.

YÖK Tez No: 711186 ; Gerek uluslararası kuruluşların gerekse ulusal hükümetlerin sosyal dışlamayı engelleme ve ayrımcılıkla mücadele noktasında son derece geniş sorumluluk alanları bulunmaktadır. Bu doğrultuda devletler, engellilerin toplumsal hayata ve istihdama katılmalarının önündeki engellerin kaldırılması, hak temelli yaklaşımlar çerçevesinde anayasal ve yasal düzenlemelerle güvence altına alınmaları anlamında başat aktörlerdir. Belirtmek gerekir ki engelli istihdamının istenilen düzeye ulaştırılmasından ve engellilerin kendilerini ifade edebilecekleri, refah seviyelerini yükseltebilecekleri çalışma standartlarının geliştirilmesinden merkezi hükümetler kadar sivil toplum kuruluşları (STK), yerel yönetimler ile birlikte işverenler de sorumludur. Dolayısıyla toplumun bir parçası olan engellilerin yaşadıkları sorunların toplumun bir parçası olarak tüm tarafların sorunu olduğunu belirtmek yanlış olmayacaktır. Bu çalışmada, Türkiye'de engelli istihdam politikaları konusunda, sosyal politikanın da bir unsuru olarak İŞKUR'un sunduğu hizmetler yukarıda dile getirilen niyet temelinde incelenmektedir. Çalışma kapsamında öncelikle engelli istihdam politikalarına yönelik kavramsal çerçeveye yer verilmektedir. Çalışmada engelli istihdam politikalarının şekillenmesinde rol oynayan aktörler irdelenerek, uluslararası ve ulusal yasal düzenlemeler de ele alınmaktadır. Ayrıca Türkiye'de engelli istihdam politikalarıyla ilgili kurumsal yapı ve uygulamalar Avrupa Birliği İlerleme Raporları gözüyle de incelenmektedir. Çalışmanın son bölümünde, gerçekleştirilen literatür taramasının ve bilgi/belge/doküman incelemesinin yanında Karaman ilinde engelli istihdamına ilişkin detaylı bir durum analizinin ortaya konulabilmesi adına nitel araştırma yöntemlerinden yarı yapılandırılmış derinlemesine görüşme tekniği kullanılarak engelli istihdamının en önemli aktörlerinden olan işverenlerle toplam 15 işyerinde mülakatlar gerçekleştirilmiştir. Salgın dönemi içerisinde olunması nedeniyle tüm görüşmeler uzaktan, çevrimiçi veya telefon konuşmaları yoluyla gerçekleştirilmiştir. Çalışmada elde edilen temel bulgu engelli istihdam politikalarında İŞKUR'un etkin rol oynadığıdır. Bununla birlikte engellilere yönelik yürütülecek politikalarda kamu-özel sektör işbirliği ve sivil toplum kuruluşları ile olan etkileşim önem arz ettiğidir. ; Both international organizations and national governments have extremely wide areas of responsibility in preventing social exclusion and combating discrimination. In this direction, states are the leading actors in terms of removing the obstacles to the participation of the disabled in the society and employment, and securing them with constitutional and legal regulations within the framework of rights-based approaches. It should be noted that non-governmental organizations (NGOs), local administrations and employers are responsible for the development of working standards, where the disabled people can express themselves and increase their welfare level and for the employment of the disabled to reach the desired level as well as the central governments. Therefore, it would not be wrong to state that the problems experienced by the disabled, who are a part of the society, are the problems of all parties as a part of the society. In this study, the services provided by İŞKUR as an actor of social policy regarding the employment policies of the disabled in Turkey are examined on the basis of the above-mentioned intention. Within the scope of the study, first of all, the conceptual framework for disability employment policies is given. In the study, the actors that play a role in shaping the employment policies of the disabled are examined and international and national legal regulations are also discussed. In addition, the institutional structure and practices related to disability employment policies in Turkey are also examined through the perspective of the European Union Progress Reports. In the last part of the study, besides the literature review and information/document analysis, semi-structured in-depth interview technique, one of the qualitative research methods, were used. In this context, interviews were conducted with employers, one of the most important actors of the employment of the disabled, in a total of 15 workplaces. Due to the fact that we are in the epidemic period, all the interviews were online or telephone conversations. The findings obtained, the effective role of İŞKUR in the fields of employment is fundamental. It is the one that is more important than the interaction with public-private business and civil society, which will be used for people for joint use.

THEZ ÖZETİDetant yılları olarak adlandırabileceğimiz 1970-1980 döneminde Ortadoğu'da meydana gelen iki büyük değişim olan 1973 Yom Kippur Savaşı ve Camp David sürecinin yakınen incelendiği tezimizin asıl amacı, İsrail ile sadece en güçlü Arap devleti olmayıp aynı zamanda coğrafyası ve geçmişi ile Arap, İslam ve Afrika etkenlerini bünyesinde taşıyan Mısır'ın bir arada incelenmesi ve böylece Ortadoğu'yu çevreleyen sorunsalları bir arada ifade etmek, tümevarım yöntemiyle ortak sonuçlara varabilmektir. Bu iki devlet arasındaki ilişkilerin incelenmesinde ise yetmişli yıllardaki detant ile global değişim döneminde, özellikle Mısır'da meydana gelen siyasi değişim ile bunun Arap Dünyası'ndaki kökenleri ve etkileri Ortadoğu'da bir dönüm noktası teşkil etmektedir. Pan-Arabizm'in kalesinin çöküşü olarak adlandırılan Camp David'e Mısır'ı yönelten koşullardan sadece biri de olsa, Filistin meselesinin çözüme ulaştırılmaktan çok bir iç politika malzemesi olmaktan öteye gitmeyişi dönem içinde gözlediğimiz önemli bir olgudur. Özellikle çoğu Arap ülkesinde görülen azınlık iktidarlarının asıl düşmanı olan Arap ulusçuluğunun Filistin eksenli ve İsrail'i hedef alan kısır bir milliyetçiliğe çevrilmesi sadece bu iktidarların değil bu bölünmüşlükten kar çıkaran global kartellerin de çıkarı için bir gerekliliktir. İsrail'de gelişen dini ve radikal hareketlerin siyasi ifadesi olarak görülen militarist politikaların kökenine baktığımızda bunun her ne kadar iç şartlara bağlı olduğunu görsek de, global gereksinimler ile çıkar birliği içinde olduğunu görmekteyiz. Soğuk Savaş'ın hızının kesilmeye başladığı bu dönemde dış politika ve iç politikanın araç ve amaç olarak sıkça yer değiştirdiğini, adeta birbirine alet olduğunu gözlemlemekteyiz. Bu sadece Mısır ve İsrail gibi bölge ülkelerinde değil, süper güçler arasında da yaşanmaktadır. Özellikle ABD'de Yahudi lobisinin etkinliği dönem içinde çoğu zaman dış politik hedeflerin, iç politik gereksinimlerin ardında kalmasına yol açmıştır. Bunun dışında yine özellikle Mısır ve Arap ülkelerinde görülen bölünmüşlük ve kurumsallaşamama, kaynakların boşa tüketimine ve ulusal çıkarlar doğrultusunda kullanılmamasına yol açmaktadır. THESUS SUMMARYThe main purpose of the thesus that has researched closely on the 1973 Yom Kippur War and Camp David process those were the two big change in Middle East at the decade of 1970-1980 as we call detante years is to research together Israel and Egypt that is not just the most powerful Arabic country as well as being a country that has developed Arab, Islam and Africa factors together, so expressing the problems those surrounds Middle East by the way d getting to common results. About studying the relationships between these two countries, especially the political change in Egypt and its roots and effects in the Arabic world establishes a turn point in the Middle East at the detante and global change term of seventies. It's an important fact that we observe in the term that the Palestine problem is just a internal policy matter more than being tried to be resulted that was one of the reasons that has pushed Egypt to Camp David. The being converted of Arabic Nationalism that is the real enemy of the governments those are usually built by minorities in Arabic countries to a simple ethno-nationalism that is Palestine based and Israel opposed is necessary for these governments and for global cartels those have profits of this fragmance. When we have a look at the roots of the militarist policies those are the expression of the religious and radical movements in Israel, We can see that it depends on internal conditions and has profits shared with global needings. In this term that the Cold war had slowed down, We observe that internal and foreign policies often change places as aim and tool as using each other in any turn. That is not just seen between countries of the area like Israel and Egypt, is seen between supreme powers also. Especially in the term that Jewish lobby was active in U.S. usually foreign politic goals kept behind of internal politic aims. On the other hand, The fragmance and disorganization that is especially seen in Egypt and the other Arabic countries results with wasting the sources or not using them through the national interests.

Balıkesir Üniversitesi, Sosyal Bilimler Enstitüsü, Kamu Yönetimi Ana Bilim Dalı ; Avrupalılaşma, modernleşme ile özdeş tutulmaktadır. Modernleşmek, ayrıca din ve devlet işlerinin birbirinden ayrılması ve laik yönetim anlayışının uygulanmasını gerektirir. Avrupalılaşma, "aydınlanma" anlamına gelmemektedir. Avrupalılaşma, bu çalışma kapsamında, Avrupa yaşam standartlarını, Avrupa hukukunu, Avrupa'nın demokratikleşme düzeyini, Avrupa alt yapısını, rasyonel dış politika düşüncelerini, istihdam politikalarını ve insan haklarını kendi iç politikalarımız haline getirmemiz anlamına gelmektedir. Türkiye, bölgesel bütünleşme hareketleri içinde en başarılı olan Avrupa topluluğu doğrultusunda, tercihini 1963 yılında imzalanan Ankara Antlaşması ile AB'den yana yapmıştır. AB'ye olan coğrafi yakınlık, dış ticaretin büyük bir kısmının AB ile yapılması bu tercihin nedenleri arasında sayılabilir; ancak en önemli neden AB'nin batılı anlamda modernleşmenin merkezi oluşudur. Nihai hedefi tam üyelik olarak belirleyen, Türkiye, 1963'de yürürlüğe giren Ortaklık Anlaşması daha sonra 1994'de Gümrük Birliği anlaşmasının imzalanması ile tam üyeliğe doğru yol almaktadır. Yapılan anlaşma 3 dönemden oluşmaktadır. AB açısından, Gümrük Birliği, kurumsal temelinin bir parçasını oluştururken, Türkiye için ise uluslararası alanda rekabet gücünü artıran ve dünya ticaretini teşvik eden, ülke mevzuatının önemli bir bölümünü AB mevzuatı ile uyumlaştıran bir çerçeve olarak hizmet vermektedir. Ortaklık ilişkisi, bu süreçte gelişirken Türkiye 1987 yılında Tam üyelik başvurusu yapmış ve 1999 Helsinki zirvesinde aday ülke olarak tanınmıştır. 3 Ekim 2005 tarihinde ise üyelik için en önemli adım olan Katılım Müzakereleri başlamıştır. Bu çalışmada, Gümrük Birliği ve Tam üyelik görüşmelerinin Türkiye'nin Avrupa Birliği uyum sürecine katkısı incelenecektir. Bu incelemeyi yapabilmek için, Birinci bölümde; Türkiye Avrupa Birliği ilişkilerinin tarihçesi ve Avrupalılaşmanın ne olduğu ve neden hedeflenildiği anlatılacaktır. İkinci bölümde ise; Gümrük Birliğinin Türkiye'nin Avrupalılaşmasına katkısı, Üçüncü bölümde ;Avrupalılaşma süresince Türkiye'nin AB müktesabatına uyumu ve Dördüncü bölümde; Türkiye'nin Avrupalılaşmasında siyasal, sosyal ve kültürel boyutu ele alınıp incelenecek ve irdelenecektir. ; Europeanization is emphasized with modernization. Separation of the religion and the government comes with modernization and it also brings the secular management system. Europeanized means: `to become luminous'. In this study, Europeanization mean to have the life standards of Europe, to have the law system of Europe, to have the level of Democracy in Europe, to have the infrastructure of Europe, to have the rational foreign policy ideas of Europe, to have the fortification politics of Europe, and to have the human rights policy of Europe and turn them all into our own political system. Within the most successful regional totalitarian movements, being part of European Union has been the choice of Turkey with the 1963 Agreement of Ankara. There are several reasons for the choice of Turkey to want to be part of European Union. Some of which are; the geographical advantages of the closeness of Turkey to Europe, most of the export businesses are done within Turkey and Europe and if you compare the European Union with other Unions in different part of the world, EU is the most well known Union. Moreover, the most important reason for Turkey to want to be part of European Union is because Europe is the center of western modernization. The Partnership Agreement that came into effect in 1973 determines as the final target of Customs Union Agreement between Turkey and European Economic Community. The purpose of the agreement forms in 3 different terms. For the European Union, Customs Union is the foundation of corporate. For Turkey, in the international arena, Customs Union triggers the competition power, it encourages the world trade and it also serves as the body of current law of Turkey that brings a harmonize frame with the body of current law of European Union. During development of the partnership, in 1987, Turkey applied for the full membership for the European Union. In 1999, Helsinki Summit Turkey was well-known as a candidate. In October 3rd 2005, the most important step for the membership, consultation of participation has started. In this study, Customs Union and full membership negotiations and how this can be for the benefit of Turkey's harmonization process will be examined. In this study: the first part examines and inspects the history of Turkey and European Union relations and what is to be Europeanized and why this is a target for Turkey; The second part examines and inspects the impact of the Customs Union over Turkey's target towards Europeanization; The third part examines and inspects the Turkey's adjustment during the Europeanization process.; finally the fourth part of the study examines and inspects Turkey's diplomatic, social, and cultural dimensions.

Bu çalışmanın amacını Türkiye – SSCB ilişkilerinde 1960-1970 yılları arasında yaşanan olaylar oluşturmuştur. Belirtilen yıllar içinde iki ülkenin ilişkileri incelenmiş ve yaşanan olayların uluslararası dengelerde ne gibi değişiklikler yarattığı araştırılmıştır. Türkiye SSCB ilişkileri geçmişten günümüze kadar inişli çıkışlı bir grafik sergilemiştir. İlk olarak bu iki ülkenin komşu konumda bulunmaları siyasi geçmişlerini de etkilemektedir. Bazı durumlarda ciddi anlamda karşı karşıya gelen iki ülke, bazı durumlarda ise önemli dostluklara imza atmışlardır. Bu durumla birlikte kültürel ve ekonomik ilişkilerde iki ülke arasında yaşanan siyasi ilişkilerin ışığında gelişmiştir. Soğuk Savaş dönemi irdelendiğinde Türkiye Devleti SSCB tehdidiyle ABD'nin liderlik ettiği Batı Bloğunda yer edinmiştir. Bu dönem içerisinde ABD, SSCB'nin izlediği yayılma politikalarının önüne geçmek maksadıyla Türkiye'nin yanında olmasına ihtiyaç duymaktadır. Bu ihtiyaç doğrultusunda Türkiye'ye bazı ekonomik ve askeri yardımlarda bulunmuştur. ABD yaptığı bu yardımların sayesinde Türkiye'yi daha fazla kontrol etme imkânı bulmuştur. Dönem içerisinde Türkiye ve ABD arasında yaşanan Küba Krizi ve füze sorunları, 1964 Kıbrıs Sorunu ve Johnson'un yazdığı mektup, Afyon ekiminin yasaklanması gibi konular Türkiye ve ABD'nin arasında gerginlik yaşanmasına sebep olmuştur. Türkiye Batı Bloğu içerisindeki yerini sorgulamaya başlamış ve yeni arayışlar içerisine girmiştir. ABD ile Türkiye'nin ikili ilişkilerinin bozulması, uluslararası sistemde şartların uygun olması ile birlikte farklı ideolojik kutuplarda olan SSCB ve Türkiye'yi yakınlaştırmıştır. ; The aim of the study was create events that took place between the years of 1960-1970 in Turkey-USSR relations. The relations of the two countries in the specified years have been examined and it has been investigated what kind of changes the events have created in the international balances. Turkey and USSR relations showed a graph of rolling up to the present from the past First of all, the neighboring of these two countries also affects their political past. In some cases, the two countries have seriously confronted, in some cases they have signed important friendships. With this situation, cultural and economic relations have developed in the light of the political relations between the two countries. When the Cold War period examined by the USSR threatened by the Government of Turkey has a place in the US-led Western Bloc. During this period, the United States, in order to prevent the spread of the USSR's policy needs to be pursued by side with Turkey. In line with this requirement it has made some economic and military aid to Turkey.With the help of his US it had the opportunity to take more control of Turkey. Period in Turkey and Cuban missile crisis and the problems experienced in the US, 1964 Johnson wrote a letter to the Cyprus problem and issues such as the prohibition of opium cultivation has led to the emergence of tension between Turkey and the United States. Turkey has begun to question its place in the West Block and entered into new pursuits.Disruption of Turkey's bilateral relations with the US are in different ideological poles to comply with the requirements of the international system has zoom the USSR and Turkey.

Türkiye, İkinci Dünya Savaşı boyunca savaş dışı kalmaya gayret etmiş, savaşın sonuna kadar ya da artık kazanan kaybeden belli olana kadar savaşa katılmamıştır. Savaşa katılması ise sadece barış görüşmelerinde masada yer almaya yönelik, sembolik nitelikte olmuştur. Bununla birlikte savaşın sonlarına doğru Sovyet Rusya tarihi emellerini gerçekleştirmek için hem Türkiye hem de müttefiki olduğu devletlere (özellikle İngiltere ve ABD) baskı yapmaya başlamış, çeşitli konferanslarda Türkiye üzerindeki emellerini (Boğazlarda Sovyet askeri üssü kurulması) gerçekleştirmek için taraftar toplama gayreti içerisine girmiştir. Sovyet Rusya ayrıca -Türkiye'den resmi bir talepte bulunmasa da- Kars-Sovyet sınırında kendi lehine tadilat için çalışmalar yürütmüştür. Sovyet Rusya'nın bu istekleri Türkiye'de büyük bir tepkiye neden olmuş ancak Türkiye sorunu Batılı devletleri olaya müdahil ederek çözme yoluna gitmiştir. Nitekim Türkiye, Sovyet Rusya tarafından kendisine verilen notaların birer örneklerini İngiltere ve ABD'ye göndermiştir. İngiltere ve ABD savaşın ortalarında Sovyet Rusya'nın isteklerine makul yaklaşıp müzakere edilebilir görmüştür. Ancak savaşın sonuna doğru müttefiklerin kendi içlerinde anlaşmazlıkları su yüzüne çıkmaya başlamış ve herkes kendi çıkarını gözetir konuma geçmiştir. Böylelikle Sovyet Rusya'nın yayılmacı istekleri en başta İngiltere ve ABD tarafından reddedilmiştir. İngiltere bu süreç içerisinde ABD ile birlikte hareket edip Türkiye tarafında bir politika yürütmüş, Türk devlet adamları da İngiltere ile sürekli olarak bilgi alışverişi içerisinde olmuşlardır ; Turkey made an effort to be noncombatant during the Second World War and also didn't crusade until the winner or loser became. Crusading of Turkey was just symbolic; it was only for sitting at the table during the peace talks. Moreover, the Soviet Russia started to pressurize both Turkey and other allied powers (especially England and the USA) to achieve its historical goals and went into the effort of attracting supporters for accomplishing their targets (establishing a Soviet military base at straits) about Turkey as well. Furthermore, much as the Soviet Russia didn't have an official request from Turkey, they carried out alteration works for border changes at the northeast of Turkey in its favor. These efforts of Russia caused a significant reaction in Turkey, but the government officials of Turkey preferred to solve this issue by inserting the western countries in the case. Turkey sent one apiece of copies of notes which were given by Russia to England and USA for this purpose. England and USA accepted the demands of Russia as negotiable in the midst of the war. But, disagreements arose between the allies and each party started to look out for oneself towards the end of the war. Thus, the expansionist demands of Russia were first denied by England and USA. During that period, England moved in concert with the USA by conducting a policy in favor of Turkey; Turkish diplomats were continuously in communication with England. Finally, Turkey has kept its territorial integrity with the support of west and then conducted foreign policies so as to be close to England and USA

Demokrasi, ortaya çıkışından günümüze dek çok farklı kavramlarla tanımlanmaya çalışılmıştır. Bunlar içinde en kabul göreni, siyasal bir rejim olduğu ve esas itibariyle yönetilen kitlenin kararlara katılarak kendi kendini yönetmesi olmuştur. Eski çağlarda yönetilenlerin kararlara doğrudan katılımı söz konusu iken günümüzde, teknolojiden nüfus artışına, devletlerin büyüklüğünden örgütsel yapıların değişimine kadar çok farklı nedenler genel ölçekte halkın yönetime doğrudan katılımına imkân vermemektedir. Ancak buna karşın demokratik yönetimlerde halkın yönetime katılma taleplerini karşılamak üzere yerel örgütlenmelerde uygun bir model olarak katılımcı demokrasi modeli benimsenmektedir. Demokrasinin vazgeçilmez unsurları olarak görülebilen siyasi partiler ise halkın yönetime katılma taleplerini en iyi şekilde karşılamak üzere çeşitli politikalar üretmekte, seçim öncesi konuya ilişkin vaatlerde bulunmakta ve seçilmeleri durumunda neler yapacaklarını halka duyurmaktadırlar. Bu çalışmanın amacı Türkiye'deki siyasi partilerin yerel seçimler öncesi yerel demokrasi bağlamında ortaya koydukları ve seçilmeleri durumunda hayata geçirmeyi vaat ettikleri politikaları karşılaştırmalı olarak analiz etmektir. Araştırmanın evrenini; Türkiye'de 2014 ve 2019 yılı içinde gerçekleştirilen yerel seçimlere katılan siyasi partiler oluşturmaktadır. Örneklemini ise bu seçimlerde en yüksek oyu alan 5 siyasi parti oluşturmaktadır. Araştırmada, nitel yöntemlerden betimsel yöntem tercih edilmiş, doküman incelemesi tekniği kullanılarak siyasi partilerin yerel seçim bildirgeleri/beyannameleri/manifestoları incelenmiş ve konuya ilişkin veriler elde edilmiştir. Yerel katılımın siyasi partilerce önemli bir politika olarak görüldüğü ve seçim öncesi vaatlerde çeşitli düzeylerde yer verildiği görülmüştür. ; Democracy has been tried to be defined with many different concepts since its emergence. The most accepted among these was that it was a political regime and that the self-directed mass of the principally managed group was self-directed. While there is a direct involvement of the rulers in the ages in the past, many different reasons, from technology to population growth, from the size of the states to the change of organizational structures, do not allow the direct participation of the people in the administration on a general scale. However, in democratic governments, participatory democracy model is adopted as an appropriate model in local organizations to meet the demands of the people to participate in the administration. Political parties, which can be seen as indispensable elements of democracy, produce various policies in order to best meet the demands of the public to participate in the administration, make promises about the issue before the elections and announce what they will do if they are elected. The purpose of this study; before the local elections of political parties in Turkey put forward in the context of local democracy and the policies they promised to implement if elected it is to analyze comparatively. The universe of the research; Turkey is the political parties who participated in the local elections held in 2014 and 2019. The sample consists of 5 political parties with the highest votes in these elections. In the research, descriptive method was preferred from qualitative methods, local election declarations / manifestos of political parties were examined by using document analysis technique and data on the subject were obtained. It has been observed that local participation is seen as an important policy by political parties and various levels of pre-election promises.

Dünya'nın çeşitli bölgelerinde yaşanan iç çatışmalarda tarafları harekete geçiren temel motivasyon unsurları arasında, kimliğe dayalı farklılıklardan doğan gerilimler önemli bir yer tutmaktadır. Bu doğrultuda; birbirinden farklı birçok etnik ve dini kimliği bünyesinde barındıran Suriye'de, bu çeşitliliğin ülkenin siyasi tarihine ve ülkedeki iç savaşa ne şekilde ve hangi ölçülerde etki ettiği bir tartışma konusudur. Her ne kadar iç savaşı bütünüyle bu dinamikler üzerinden açıklamak doğru değilse de ülkede etnik ve dini kimlikler arasında modern tarihi süreçte görülen kutuplaşmalar, Suriye'nin 20. Yüzyıl tarihini şekillendirdiği gibi, manda dönemindeki Fransız idarecilerin azınlıklar üzerinden güç devşirme politikası da uzun vadede ülkede bir azınlık iktidarının doğmasına yol açmıştır. Geniş bir toplumsal meşruiyetten yoksun olan Esad ailesinin Nusayri azınlık iktidarı, ülkeyi kırk yılı aşkın bir süre boyunca her türlü demokratik temelden yoksun ve oldukça otoriter bir şekilde yönetmiştir. Bu süre zarfında devletin bütün güç aygıtları kullanılarak ülkede çoğunluğu teşkil eden toplumsal bileşenlere yönelik her türlü baskı ve şiddet politikası uygulanmıştır. Bu sindirme politikası, ülkede etkin bir muhalefetin oluşmasını engelleyemediği gibi aksine toplumda içten içe büyüyen bir öfke birikmesine yol açmıştır. 2011'de patlak veren iç savaş bu öfke birikmesinin bir sonucudur. Bu çalışmada; Suriye'deki etnik ve dini farklılıklardan kaynaklanan çatışmaların, ülkenin siyasi tarihi üzerindeki şekillendirici etkisi ve iç savaşın başlamasındaki rolü araştırılmış ve bu farklılıkların iç savaş sürecinde de tarafları harekete geçiren temel saikler arasında olup olmadığı incelenmiştir. Araştırma bulgularına göre; ülkedeki etnik ve dini farklılıkların hem ülkenin modern siyasi tarihini şekillendirici temel ekenlerden biri olduğu hem de tarafların çatışma hatlarındaki konumlarına bakıldığında iç savaşın başlamasında belirleyici rol oynadığı görülmüştür. İç savaşın radikalleşen safhalarındaki söylemlere bakıldığında ise başlardaki demokratik dönüşüm beklentilerinin, mezhep savaşına dayalı bir propagandaya terk edildiği görülmüştür. Sonuç olarak yaygın kanaatin aksine, Arap Baharı ya da Suriye'deki rejimin salt otoriter doğası, ülkedeki savaşın ortaya çıkmasındaki yegâne etkenler değildir. Başlangıcı itibariyle Suriye İç Savaşı; ülkenin uzun yıllar içinde bulunduğu kimliğe dayalı kutuplaşmanın ve bir azınlık diktatörlüğü altında ezilen toplumun çoğunluğunun, kendileri açısından uygun konjonktür oluştuğunda taleplerini şiddete dayalı bir şekilde ifade etmesinin sonucudur. --- Tensions arising from differences based on identity have an important place among the basic motivation factors that mobilize the parties in the internal conflicts in various regions on the world. Accordingly, in Syria where many different ethnic and religious identities live, it is a matter of debate in what way and to what extent this diversity has affected the political history of the country and the civil war in the country. Although it is not true to explain the civil war entirely through these dynamics, the polarization between ethnic and religious identities in the country in the modern historical process shaped Syria's 20th century history, and the policy of French administrators in the mandate period to recruit power over minorities has also led to the emergence of a minority power in the country in the long term. Deprived of a wide range of social legitimacy, the Nusayri minority government of the Assad family has ruled the country in a rather authoritarian manner, devoid of any democratic basis for more than forty years. During this period, all kinds of pressure and violence policies have been applied against the social components that constitute the majority in the country by using all the power devices of the state. This intimidation policy has not prevented the formation of an effective opposition in the country, and on the contrary, it has caused an internally growing anger in the society. The civil war that broke out in 2011 is the result of this anger buildup. In this study, the shaping effect of the conflicts arising from ethnic and religious differences in Syria on the political history of the country and its role in the onset of the civil war has been investigated and whether or not these differences are among the basic motives that mobilize the parties during the civil war process have been examined. According to the research findings, it is seen that the ethnic and religious differences in the country are one of the fundamental factors that shape the modern political history of the country, and when the positions of the parties in the lines of conflict are examined, they play a determining role in the beginning of the civil war. Considering the statements in the radicalizing phases of the civil war, it has been seen that the initial expectations of democratic transformation were abandoned to propaganda based on sectarian warfare. In conclusion, contrary to popular belief, the Arab Spring or the purely authoritarian nature of the regime in Syria are not the only factors in the emergence of the war in the country. As of the beginning, the Syrian Civil War is the result of the polarization based on identity in the country for many years and the majority of the society oppressed under the dictatorship of a minority, expressing their demands based on violence when the appropriate conjuncture is formed for them.

Türkiye'de siyaset, geçmişten bugüne her daim bir "merkez" temelinde şekillendirilmiştir. Merkez, hem yönetim gücünün belirleyicisi hem de idarenin uygulayıcısı konumunda olmuştur. Buna karşılık taşraya; merkezin hükümlerinin uygulayıcılığını yapmak ve merkezin askeri, tarımsal, beşeri ve bunun gibi birçok alandaki sermayeye dayalı ihtiyaçlarını karşılamak şeklinde roller biçilmiştir. Dolayısıyla merkez açısından taşra, siyasal sermaye bağlamında düşünüldüğünde, siyasal idareye ortak olabilme rüştüne haiz görünmemiştir. Bundan dolayı taşranın merkeze yönelik çeşitli refleksleri de ya görmezden gelinmiş ya da bastırılmaya çalışılmıştır. Böylelikle taşra; hem siyasal yönetim hem de toplumsal bağlamda, ötekileştirilen, dışlanan ve küçümsenen bir politikaya maruz kalmıştır. Oysa taşra, sadece merkezin iaşesini ve insan sermayesini karşılamakla mükellef coğrafi bir alan olmanın ötesinde bir rezerve ve pratiğe sahiptir. Taşra, gündelik siyasal yaşam pratikleri ve merkezi yakından takip etmesiyle, siyasetin önemli bir aktörüdür. Kaldı ki taşra, pasif ve güçsüz bir yapıya sahip gibi görünse de, esasında merkezi çepeçevre kuşatan bir yetkinlikte ve dirayettedir. Bu çalışmada, öncelikle merkez-çevre teorisi bağlamında taşranın tarihsel ve siyasal gelenek bakımından ne tür rollere sahip olduğu üzerinde durulacaktır. Bununla birlikte bir çevre olarak taşranın siyasal kültürdeki konumu ele alınacaktır. Ayrıca taşranın geçmişten günümüze temsiliyetlerine ve siyasette ve idarede taşranın ötekileştirildiğine dikkat çekilecektir. Son olarak ise, günümüz taşrasından insan manzaralarına, toplumsal tiplere, siyasal aktörlere ve politik ilişkilere yer verilerek merkez-taşra diyalektiğinin görünümleri üzerinde durulacaktır. ; Politics in Turkey has been always shaped on the basis of a "center" from the past to present. Center has been in position both as the determinant of government forces and the practitioner of political administration. In contrast to this, the country is given the roles that is being a practitioner of the central provisions and to satisfy the center's need based on capital such as the military, agricultural, human and in many areas like this. Thus, in the face of center, the country has been recognized as being unable to be included in political governance when it is considered within the context of political capital. Therefore, the country's various reflexes to the centre either have been ignored or have been tried to be suppressed. Thus, country has been exposed to a policy that is marginalized, excluded and despised in both political management and social context. However, the country, beyond being a geographical area that only supplies center's needs and human capital, has a reserved and practical side. The country, with her daily practices in political life and her close pursuit of centre, is a significant player in politics. Besides, although the country seems to have passive and weak structure, actually it has an ability and power in surrounding center circumferentially. In this study, primarily in the context of center-periphery theory, the focus will be on what kinds of roles the country keeps in terms of historical and political traditions. In addition to this, the position of the country as a periphery at political culture will be discussed. It will also draw attention to the country's representation from the past to the present and the country that is marginalized in politics and in administration. Finally, the appearances of dialectical structures among center and the country will be focused on by illustrating people living in the country, the social types, the political actors and political relations observed in the country.

Tarihsel gelişmelere göre halkın kendi kendini yönetmesini esas alan demokrasi kavramına, toplumların gelişme düzeylerine bağlı olarak farklı anlamlar atfedilmiştir. Modernizmin siyasal dönüşümünü ifade eden demokrasi kavramı hukukun üstünlüğü, yasal eşitlik, özgürlük gibi unsurları barındırır. Ancak demokrasi söylemi özgürlük, eşitlik ve adaletin ne olduğu ya da ne olabileceğini gösterdiği kadar, maalesef baskı ve tahakkümü, eşitsizlikleri ve adaletsizlikleri gizler hale gelmiş, insan hakları siyasal bir silah olarak kullanılmaya başlanmıştır. Modernizmin ve dolayısıyla demokrasinin temellerini oluşturan Reform ve Rönesans hareketleriyle birlikte genel ahlak, toplumsal ve siyasal alanın dışına itilmiştir. Modernizm, her şeyi seküler boyutlara indirgemiş, apriori düzeydeki ilkeleri dikkate almamıştır. Yeryüzüne egemen olmak için gökyüzünden yüz çevirmiş ve bütün bunları da sadece sözde tek amaç olarak kabul edilen insanın özgür, eşit ve mutlu olması için yapmıştır. Ahlak ve siyasetin birbirinden ayrıldığı modern dönemlerden bu yana ahlak, kapitalizmin de etkisiyle araç haline getirilmiştir. Ahlaki olan günümüz dünyasında ve toplumun etkili çevreleri içinde temsiliyet imkânı bulamamaktadır. Dolayısıyla genel ahlak bağlayıcı gücünü yitirmiş, toplumu meydana getiren bireylerin kendilerini her bakımdan kuşatacak olan üst normlara yaslanma imkânı da ellerinden alınmıştır. Bundan dolayı hak ve özgürlük alanında evrensellik değil çıkar ilişkisi ön planda yer almıştır. Çünkü giderek artan oranda uluslararası ilişkilere ve dış politikalara, iktisadi çıkarlar yön vermeye başlamıştır. Büyük sermaye sahipleri hem ulusal hem de uluslararası alanda hükümetlere baskı yaparak ülkeleri kendi çıkarları doğrultusunda şekillendirmişlerdir. Dahası özgürlük, adalet, demokrasi, insan hakları gibi kavramlar, küresel-uluslararası güçlerin emperyal amaçlarının meşruluk kılıfı haline gelmiştir. ; Considering the historical developments, democracy as a form of governing people by people may have different meanings depending on the development level of societies. The concept of democracy which expresses a political transformation of modernism contains such elements as the rule of law, legal equality, and freedom. However, as discourse of democracy proves freedom, equality and justice, it may also be used as a tool to hide oppression, domination, inequality and injustice and unfortunately human rights have been used as a political weapon. The Reformation and the Renaissance which paved the way for modernism and hence democracy placed the general morality outside the social and political spheres. Modernism has reduced all down to secularism, and taken no heed of a priori principles. It has also disregarded whatever has been considered celestial for the sole purpose of establishing a global dominion over the earth, something which it has done for the quasi-single aim of increasing human freedom, equality and happiness. Today the whole world of the moral life are experiencing expatriated state with capitalism's effect, the moral of the community the opportunity to representation in the environment can not be effective, public morality is losing its binding force. Thus, an individuals can not find the opportunity to lean on.top norms which will surround him in all respects. Therefore, in the area of rights and freedoms, interests have been at the forefront instead of universality. Because economic interests have become increasingly active on international relations and foreign policy. The capital owners both nationally and internationally shaped states in accordance with its own interests by putting pressure on governments. Furthermore, notions such as freedom, justice, democracy and human rights have become tools of justification for global-international forces to cover their imperial aims.

Tarihsel gelişmelere göre halkın kendi kendini yönetmesini esas alan demokrasi kavramına, toplumların gelişme düzeylerine bağlı olarak farklı anlamlar atfedilmiştir. Modernizmin siyasal dönüşümünü ifade eden demokrasi kavramı hukukun üstünlüğü, yasal eşitlik, özgürlük gibi unsurları barındırır. Ancak demokrasi söylemi özgürlük, eşitlik ve adaletin ne olduğu ya da ne olabileceğini gösterdiği kadar, maalesef baskı ve tahakkümü, eşitsizlikleri ve adaletsizlikleri gizler hale gelmiş, insan hakları siyasal bir silah olarak kullanılmaya başlanmıştır. Modernizmin ve dolayısıyla demokrasinin temellerini oluşturan Reform ve Rönesans hareketleriyle birlikte genel ahlak, toplumsal ve siyasal alanın dışına itilmiştir. Modernizm, her şeyi seküler boyutlara indirgemiş, apriori düzeydeki ilkeleri dikkate almamıştır. Yeryüzüne egemen olmak için gökyüzünden yüz çevirmiş ve bütün bunları da sadece sözde tek amaç olarak kabul edilen insanın özgür, eşit ve mutlu olması için yapmıştır. Ahlak ve siyasetin birbirinden ayrıldığı modern dönemlerden bu yana ahlak, kapitalizmin de etkisiyle araç haline getirilmiştir. Ahlaki olan günümüz dünyasında ve toplumun etkili çevreleri içinde temsiliyet imkânı bulamamaktadır. Dolayısıyla genel ahlak bağlayıcı gücünü yitirmiş, toplumu meydana getiren bireylerin kendilerini her bakımdan kuşatacak olan üst normlara yaslanma imkânı da ellerinden alınmıştır. Bundan dolayı hak ve özgürlük alanında evrensellik değil çıkar ilişkisi ön planda yer almıştır. Çünkü giderek artan oranda uluslararası ilişkilere ve dış politikalara, iktisadi çıkarlar yön vermeye başlamıştır. Büyük sermaye sahipleri hem ulusal hem de uluslararası alanda hükümetlere baskı yaparak ülkeleri kendi çıkarları doğrultusunda şekillendirmişlerdir. Dahası özgürlük, adalet, demokrasi, insan hakları gibi kavramlar, küresel-uluslararası güçlerin emperyal amaçlarının meşruluk kılıfı haline gelmiştir. ; Considering the historical developments, democracy as a form of governing people by people may have different meanings depending on the development level of societies. The concept of democracy which expresses a political transformation of modernism contains such elements as the rule of law, legal equality, and freedom. However, as discourse of democracy proves freedom, equality and justice, it may also be used as a tool to hide oppression, domination, inequality and injustice and unfortunately human rights have been used as a political weapon. The Reformation and the Renaissance which paved the way for modernism and hence democracy placed the general morality outside the social and political spheres. Modernism has reduced all down to secularism, and taken no heed of a priori principles. It has also disregarded whatever has been considered celestial for the sole purpose of establishing a global dominion over the earth, something which it has done for the quasi-single aim of increasing human freedom, equality and happiness. Today the whole world of the moral life are experiencing expatriated state with capitalism's effect, the moral of the community the opportunity to representation in the environment can not be effective, public morality is losing its binding force. Thus, an individuals can not find the opportunity to lean on.top norms which will surround him in all respects. Therefore, in the area of rights and freedoms, interests have been at the forefront instead of universality. Because economic interests have become increasingly active on international relations and foreign policy. The capital owners both nationally and internationally shaped states in accordance with its own interests by putting pressure on governments. Furthermore, notions such as freedom, justice, democracy and human rights have become tools of justification for global-international forces to cover their imperial aims.