Suchergebnisse

Çevre, yaşanan çevre sorunları ve ekonomik krizlerle ilişkili olarak 1970'li yıllardan itibaren devlet ve hükümetlerin gündemlerinde yer edinmeye başlamıştır. Bu çerçevede hem ulusal hem de uluslararası düzeyde pek çok girişimde bulunulmuş ve "çevre" bir politika nesnesi haline gelmiştir. Çevre politikası, hava, toprak, su, gürültü ve görüntü kirliliği, iklim değişikliği, ozon tabakasının incelmesi, biyolojik çeşitliliğin azalması, doğal kaynakların tükenmesi, katı ve sıvı atıklar, erozyon, enerji kaynakları, nüfus artışı, yoksulluk gibi kesin sınırları çizilmesi çok zor olan birçok çevre sorununu ve çözümünü kapsamaktadır. Çevre sorunlarının çok boyutluluğuna ve sınır tanımaz özelliğine rağmen, ekonomik gelişmişlik ve büyümenin gerisinde yer almasına bağlı olarak, bu geniş boyutlu politika alanı gündemin arka sıralarında kalmıştır.1923'ten itibaren Türkiye'de tüm politikaların hem yapılması hem uygulanmasında temel belirleyici faktör hükümetler olmuştur. Bu çerçevede politika analizi çalışmalarında kamu politikasının oluşturulması ve uygulanması sürecinde baş aktör hükümetlerdir. Hükümetler temel kamu politikalarını belirlemekten, kamu kurumları da hükümetin belirlediği bu politikaları uygulamaktan sorumludur. Hükümet programındaki hedefler hükümetlerin iktidar sürelerinde kamu politikasına dönüşmektedir. Bu nedenle hükümet programları üst politika belgelerinden biri olarak kabul edilebilir. Türkiye, Cumhuriyet tarihinde çok farklı dönemlerden geçmiş ve Türkiye'de altmış beş hükümet kurulmuştur. Sosyo-kültürel, ideolojik ve ekonomik farklılıklar bu dönemlere damgasını vurmuş, tüm politikalarda olduğu gibi çevre politikaları da bu süreçte değişmiştir. Dönemin siyasal sistemine ve ekonomik programlarına bağlı olarak çevre politikası aktif ya da pasif hale getirilmiş, öncelikler değiştirilmiştir. Bu çalışmada üst politika belgelerinden olan hükümet programları ve kalkınma planları üzerinden bu tarihsel süreçteki Türk çevre politikası analiz edilecektir ; Environment had been placed at state and government agendas since 1970's regarding to exposed environment problems and economical crisis. In this frame, many attempts in both national and international level had been done and it became a policy object. Environment policy covers many environment problems of which certain borders cannot be drawn and resolutions likes air, soil, water, noise and visual pollution, climate change, thinning of ozone layer, decreasing of biological variety, depletion of natural resources, solid and liquid waste, erosion, energy resources, population increase, poverty, etc. Despite of multi dimension and unlimited feature of environment problems, this wide dimensioned policy field became behind of agenda depending on its being at the behind of economical development and progressing.Since 1923, both maker and applicator of the all policies in Turkey has been government. The head actor is government at composing and applying public policies at the policy analysis studies in this frame. The governments are responsible to determine basic Public Policies; public organizations are responsible to apply those determined policies by the governments. The objectives in government program turn into public policy after governments coming into power. Therefore government programs can be accepted one of higher policy documents. Turkish Republic had very different periods in its history and sixty five governments have been established in Turkey. Socio-cultural, ideological and economic differences leaved mark on those periods; environment policies have been changed in this period as it is same in all policies. Depending on political system and economical program of the period, environment policy became active or passive; priorities have been changed. Turkish Environment Policies will be analyzed over Government programs and development plans that are included in higher policy documents within this historical period

Sosyal politika, ulus devlet ölçeğinde ortaya çıkmış AB merkezli bir kavramdır. Bu kavram farklı sosyal ve siyasal güçler arasında mücadelelere konu olmuştur. Önceleri merkezi yönetimin eliyle yürütülen sosyal politika uygulamalarından çok büyük bir kesimi günümüzde yerel yönetimler eliyle yürütülmeye başlanmıştır. 1990'lardan önce mali kaynakların kısıtlı ve yetersiz olmasından dolayı sosyal politika alanında yerel yönetimlerin faaliyetleri geri planda kalmıştır. 1990'lı yıllardan itibaren özellikle büyük kentlerde büyükşehir belediyelerinin elde ettiği deneyim ve başarılar ve 2005 yılında yürürlüğe giren 5393 sayılı Belediye Kanunu ile 5216 sayılı Büyükşehir Belediyesi Kanunu yerel yönetimlere sosyal politika alanında geniş bir hareket alanı sağlamıştır. Yerel yönetimler halka en yakın yönetim birimleri olarak, halkın ihtiyaçlarını en iyi bilen ve ona en hızlı ve verimli şekilde cevap verebilen kurumlardır. Bu nedenle yerel yönetimlerin uyguladıkları sosyal politikalar önem taşımaktadır. Bu çalışmanın amacı, merkezi yönetim ve yerel yönetim arasındaki idari vesayet ve yerel özerklik ilişkisini yerel yönetimlerin sosyal politika uygulamaları üzerinden incelemektir. Sosyal politika uygulamalarında merkezi yönetim ve yerel yönetim ilişkisini değerlendirebilmek için örnek alan olarak İstanbul'un iki ilçesi seçilmiştir. Bunlar Kadıköy Belediyesi ve Esenler Belediyesi'dir. Bu iki belediyenin seçilmesinin nedeni, iki ilçenin siyasi, sosyo ekonomik ve kültürel açıdan farklılık göstermesi ve yerelin bu farklı ihtiyaçlarına yerel yönetimlerin sosyal politika uygulamaları ile nasıl cevap verdiği Kadıköy ve Esenler Belediyesi üzerinden incelemektir. İki belediyenin hem Sosyal Yardım İşleri Müdürleri ile derinlemesine mülakat yapılacak hem de belediyelerin web siteleri incelenerek elde edilen veriler üzerinden karşılaştırmalı bir analiz yapılacaktır. Bu çalışmada merkezi yönetim ve yerel yönetim kavramlarına açıklık getirilerek, merkezi yönetimle yerel yönetim ilişkisi ele alınacaktır. Sosyal politika kavramı ve ...

2005 Irak Anayasasına göre resmen özerklik hakkı kazanan Irak Kürt Bölgesel Yönetimi (IKBY), başta Türkiye olmak üzere birçok ülke ile diplomatik ilişkiler kurarak, bağımsız bir devlet gibi politikalar izlemiştir. Türkiye?nin IKBY?ye yönelik politikası, 2007 yılına kadar güvenlik perspektifi çerçevesinde devam ederken, bu politikalar Adalet ve Kalkınma Partisi (AKP)?nin neoliberal politikalar izlemeye başladığı 2005 yılında yapılanma ve 2007 Habur krizi sonrası işbirliği şeklinde devam etmiştir. Özellikle 2009 yılında Türk Diş İşleri Bakanı Ahmet Davutoğlu?nun Erbil?e ziyarette bulunması, ilişkilere "yeni bir boyut" kazandırmıştır. Ancak IKBY?nin, 25 Eylül 2017? de bağımsızlık için referanduma gitmesi Türkiye ile ilişkileri kopma noktasına getirmiştir Çalışmanın ilk bölümünde; Türkiye?nin Irak ile olan siyasi ve ekonomik ilişkiler incelenmiştir. ?kinci bölümde; Irak Kürt Bölgesel Yönetimi?nin tarihsel süreçleri ve bu süreçlerde, Türkiye ve Irak?ın, bölgeye yönelik politikaları üzerinde durulmuştur. Son bölümde ise; Irak Kürt Bölgesel Yönetimi?nin, özelikle 25 Eylül 2017?de bağımsızlık referandumunu ilan etmesinin doğurduğu krizin aşılıp ikili ilişkilerin sürdürülebilirliği üzerinde durulmuştur. ; Iraq officially won the right to autonomy under the 2005 constitution the Iraqi Kurdish Regional Government (KRG), in particular by establishing diplomatic relations with many countries, including Turkey, has followed the policy as an independent state. Turkey's IKBY oriented policy continued within the framework of security perspective until 2007. This policy continued in cooperation Justice and Development Party (AKP)'s neoliberal policies in 2005, after 2007 Habur crisis. In particular, in 2009 the Republic of Turkey Foreign Minister Ahmet Davutoglu's visit to Arbil present in relation to "a new dimension". However, when the IKBY's relations with Turkey go to referendum for independence on September 25, 2017 has brought to the breaking point. In the first part of the study; political and economic relations between Turkey and Iraq have been investigated. In the second part; Kurdistan Regional Government of Iraq historical processes and in this part historical process Turkey and Iraq on politics towards to the this region was focused. In the last section; for after of the declaration of independence referendum on 25 September 2017 by Iraqi Kurdish Regional Government and the emerging crisis was made on evaluation.

Yumuşak güç kavramı akademik literatürde 90'lı yıllardan sonra girmeye başlamış ve üzerine yapılan akademik çalışmaların boyutu gittikçe artan bir kavram olmuştur. Recep Tayyip Erdoğan Hükümetleri Dönemlerinde (2003-2014), Türkiye ilk defa çeşitli uluslararası kurumlar tarafından dünyada yumuşak güç kaynağına sahip ülkeler sıralamalarına girmiştir. Yine Erdoğan Hükümetleri dönemlerinde Türkiye'deki yükseköğretim kurumlarında ciddi bir artış meydana gelmiştir. Bu artışın bir sonucu olarak da Türkiye'ye gelen uluslararası öğrenci sayılarında artışlar yaşanmıştır. Çalışmada Erdoğan Hükümetleri Dönemlerinde (2003-2014) Türkiye'nin yumuşak güç kaynaklarının artmasına bağlı olarak Türkiye'ye gelen uluslararası öğrenci sayısındaki artışların temel nedenlerinden biri olarak çeşitli kaynaklardan beslenerek ortaya çıkan yumuşak gücümüzün artması sebep olmuştur. Türkiye'ye gelen uluslararası öğrenci sayısındaki değişmeyi tespit etmek amacıyla da 1995-2003 ile 2003-2014 dönemlerinde Türkiye'ye gelen uluslararası öğrenciler, bölgelere ve ülkelere göre listelenip yorumlanmış ve Türkiye'ye gelen uluslararası öğrenci sayısındaki artışın temel nedenlerinden birisi olarak yumuşak gücümüzün artışı olduğu tespit edilmiştir. ; The concept of soft power has begun to enter the academic literature after the 90s and the format of academic studies have become a growing concept. Our country has entered the rankings of countries with soft powers ources in the world by various İnternational in stitutions for the first time during the period of Recep Tayyip Erdoğan Governments (2003-2014). Yet, there has been a serious in crease in higher education in stitutions in our country in the period of Erdogan Governments. As a result of this in crement, the number of İnternational students coming to our country was increased. In the study in the period of Erdogan Governments (2003-2014) have caused an increment of our emerged soft power feding from various sources dueto increasing of the soft power supply of the increment in the number of İnternational students coming toTurkey as one of the main reasons. On the purpose of detecting changes in the number of İnternational students coming to Turkey with the period 1995-2003 with 2003-2014 were listed and interpreted according to the region and countries andt he main reason for the increase in the number of international students coming to our country has been determined growth of our soft power.

Before the Second World War, the measures taken against revisionist states in the Balkans were insufficient. Greece and Turkey who wanted to address this issue, signed a new treaty in 1938, in addition to cooperation arising from the expansion of the Pact in the 1930 Treaty of Friendship and the 1933 Sincere Agreement. As a security system with political and military dimensions, the treaty was the culmination of Turkish-Greek relations in the Ataturk period. According to the provisions added to the existing regulations, the soldiers of the state attacking the other state under the conditions would not pass through the other state's territory. If necessary, it would be countered with a gun and remain neutral. Thus, the two states strengthened the security of their lands against an attack from the middle of the Balkans. They would also prevent attempts to disturb each other's security or change their government on their land. The alliance regime that was established aimed not only to be suitable for the spirit of the Balkan Pact but also to develop this spirit. Sincere Agreement Pact and Balkan Pact were the results of Turkey's pacifism and Ataturk's far-sighted policy. The 1938 Additional Treaty, has been an extension and also the furthest point of his policy.

İbn Haldun'un Mukaddime adlı eseri tarih, tarih felsefesi, sosyoloji, siyaset, yönetim, vd. ilim sahalarının yanı sıra hem iktisada hem de politik iktisada ilişkin de zengin bir muhteva sunmaktadır. İbn Haldun'a göre bir uygarlığın kalkınmasını ve gelişmesini sağlayacak unsurlardan bazıları serbest piyasa ve dışa açık bir uluslararası ticaret yapısı, optimal vergi oranları, istikrarlı ve bağımsız bir para otoritesi, adalet ve mülkiyet haklarının temini, toplumun yenilikçi yapısı, bağımsız düşünmeye dayalı eğitim sistemidir. İbn Haldun'un iktisadi düşüncesinin hareket noktası üretim ve istihdam artışını sağlayacak mekanizmaların devreye konulmasıdır. İbn Haldun, üretimi engelleyen her türlü formel ve informel yapıya, hükümetlerin fiyatlara müdahalesine, monopol bir piyasa yapısının oluşturulma çabalarına şiddetle karşı çıkmaktadır. İbn Haldun, bir devletin kurulması için asabiyet ve mal/para gibi iki unsurun zorunlu olduğunu ifade eder. İbn Haldun'a göre devletin bozulmasına ve çöküşüne neden olan esaslar bu iki unsurun zayıflığından ileri gelir. Yapılan çalışmada, bir diğer kurucusu unsur olan, mal/para konusu ele alınmıştır.

This study examines and compares the foreign policy behavior of Türkiye under the premiership of Bülent Ecevit between 1978-1979 and 1999-2002 via utilization of neo-classical realist theory. The article argues that the permissive strategic environment in both periods, détente in the former and unipolar international system in the latter paved the way for Türkiye's multi-dimensional foreign policy which put special emphasis on neighboring regions. The worldviews of Ecevit and his foreign ministers Gündüz Ökçün and İsmail Cem as well as the emergence of grave economic problems in the country also contributed to the consolidation of region-centric foreign policy streak in both periods. Yet, while the arrival of the Second Cold War in December 1979 following the Soviet intervention in Afghanistan interrupted Türkiye's multi-dimensional foreign policy stance for a while, the increasing trend towards multi-polarity starting from mid-2000s facilitated Türkiye's pursuit of more autonomous foreign policy line.

20. yüzyılın ikinci yarısından itibaren meydana gelen birtakım olaylar, dini uluslararası ilişkiler alanında görünür kılmıştır. Özellikle 11 Eylül 2001 tarihinde, ABD'de gerçekleşen terörist saldırılar, uluslararası ilişkiler ve dış politika ile ilgili yapılan analizlerde, gözlerin din olgusuna çevrilmesine neden olmuştur. Esasen din-dış politika etkileşimi, çok uzun ve köklü bir geçmişe sahiptir. Bu tarihsel süreç incelendiğinde, dinin çıkarları gerçekleştirme hususunda etkili bir araç olarak kullanıldığı görülmektedir. Dinin uluslararası ilişkiler ve dış politika üzerindeki bu rolü, uluslararası ilişkiler teorilerinden realizm tarafından da tasdik edilmiştir. Bu doğrultuda yapılan bazı araştırmalar, dinin gerek bir güç unsuru olarak gerekse de meşrulaştırıcı bir araç olarak devletlerin bölgesel ve uluslararası meselelere yaklaşımında rol oynadığını ortaya koymuştur. Günümüzde, dinin söz konusu özelliklerini en etkin biçimde kullanmaya çalışan devlet, teokratik bir yönetim modeline sahip olan İran İslam Cumhuriyeti'dir. İran İslam Cumhuriyeti, kurulduğu günden bu yana Orta Doğu'daki etkinliğini artırma gayreti içerisindedir. Bu doğrultuda ortaya konan ilk dış politika uygulaması, devrim ihracı politikası olmuştur. Devrim ihracı politikası ile Orta Doğu'da kendi yönetim modeline benzer rejimler kurulmasını amaçlayan İran'ın, bu noktada açık bir şekilde başarısızlığa uğradığı görülmektedir. Bu nedenle 1990'larda rafa kaldırılan devrim ihracı politikası, mezhep eksenli bir yaklaşımla yeniden yorumlanarak, 2004 yılında, ''Şii Hilali Söylemi'' adı altında yeniden gündeme gelmiştir. Şii Hilali söylemi, her ne kadar mezhep temelli bir yaklaşım olarak gözükse de İran'ın Orta Doğu'daki etkinlik arayışının bir parçası olduğu açıktır. ; Certain events which have taken place beginning from the second half of the 20th century have made the religion visible in the field of international relations. Especially, the terrorist attacks which took place in the USA on September 11, 2001 have turned our eyes to the phenomenon of religion in the analysis of international relations and foreign policy. As a matter of fact, interaction of religion and foreign policy has a very long and deep-rooted history. When this historical process is examined, it is seen that religion has been used as an effective tool in fulfilling interests. This role of religion in international relations and foreign policy has also been confirmed by realism in international relations theories. Some researches conducted in this aspect have revealed that religion plays a role both as an element of power and as a legitimating tool in the approach of states to regional and international issues. These days, the Islamic Republic of Iran which is a theocratic state is trying to use the mentioned features of religion in the most effective way. The Islamic Republic of Iran has been in a struggle for increasing its effectiveness in the Middle East since its establishment. The first foreign policy implementation put forward to achieve this goal was the policy of exporting the revolutions. At this point, it is seen that Iran, which aims to establish regimes correspond to its own government in the Middle East with its policy of exporting the revolutions, clearly failed. As a consequence, the policy of revolution export, which was put aside in the 1990's, was reinterpreted with a sectarian oriented approach and came up again in 2004 under the name of "Shia Crescent Discourse''. Although the Shia Crescent discourse seems to be a sectarian-based approach, it is clear that this discourse is a part of Iran's search for effectiveness in the Middle East.