Suchergebnisse

İran içerisinde barındırdığı çeşitli ve farklı etnik unsurlar bakımından, toplumsal dinamiği yüksek bir ülkedir. Barındırdığı Türk nüfus açısından ise Türkiye'den sonra dünyada ikinci sırada yer almaktadır. Türklerin yoğun olarak yaşadığı İran'ın kuzeyini içine alan bu bölgeye, Güney Azerbaycan denilmektedir. Bu bölge tarihsel süreç içerisinde, İran rejiminin baskıcı ve engelleyici politikalarına maruz kalmıştır. Türkler, İran'da şahlık rejiminin Farslaştırma politikasına maruz kalan sayıca en büyük etnik topluluğu oluşturmaktadır. Zaman içerisinde bu baskı ve engelleyici politikalara karşı ayaklanmalar gerçekleştirilmiştir. Settar Han'ın bağımsızlık mücadelesi, Şeyh Muhammed Hıyabani ve Azadistan Devleti ile Seyit Cafer Pişeveri'nin kurmuş olduğu Güney Azerbaycan Demokratik Cumhuriyeti, bu hareketlerin başlıcaları olup çalışmamızda ele alınmıştır. Türklerin, İran rejimi içerisindeki milli kimliklerini korumaya yönelik vermiş oldukları bu mücadele, Güney Azerbaycan Demokratik Cumhuriyeti'nin kuruluşu ile zirveye ulaşmıştır. Bu dönem, Türk dili ile ilgili yapılan çalışmalar bakımından büyük önem arz etmektedir. Türkçe'nin Güney Azerbaycan'da resmi dil ilan edilmesi ve eğitim öğretim faaliyetlerinin Türkçe yapılması gibi birçok önemli reform gerçekleştirilmiştir. İran rejimi, uluslararası alanda yürüttüğü siyaset neticesinde, A.B.D. ve Sovyet Rusya ile bir takım antlaşmalar yaparak bulduğu siyasi destek ile, 1946 yılında Güney Azerbaycan Demokratik Cumhuriyeti yönetimini yıkmış ve yapmış olduğu tüm reformları sonlandırmıştır. ; Iran is a country with high social dynamics in terms of various and different ethnic elements. Hosted by the Turks in terms of population after Turkey has the second biggest population in the world. This region, where the Turks live intensely and includes the north of Iran, is called South Azerbaijan. This region has been subjected to the repressive and preventive policies of the Iranian regime in the historical process. The Turks constitute the largest number of ethnic communities in Iran who have been subjected to the Persian policy of Persian regime. In the course of time, rebellions were made against these oppression and preventive policies. Settar Han's struggle for independence, Sheikh Muhammed Hıyabani Azadistan State and Seyit Cafer Pişeveri's, established by the Republic of South Azerbaijan Democratic Republic, these movements are considered in our study. The struggle of the Turks to protect their national identity within the Iranian regime has reached its peak with the establishment of the South Azerbaijan Democratic Republic. This period is of great importance in terms of studies on Turkish language. Many important steps have been taken, such as the announcement of the Turkish language as the official language and the Turkish language teaching activities. The Iranian regime, with its policy in the international arena, is the United States. and in 1946, with the political support of Soviet Russia, he demolished the administration of South Azerbaijan Democratic Republic and ended all the reforms.

999yılında Rusya'da başbakanlık 2000yılında ise cumhurbaşkanlığı koltuğuna oturan Vladimir Putin Rus Dış Politikası 'nda önemli değişiklikler yapmıştır. Öncelikle ekonomik alanda sağlanan başarı Rus dış politikasına yansımış, bu doğrultuda daha aktif bir dış politika izlenmiştir. Rus dış politikasında yaşanan revizyonun en önemli boyutu Rusya'nın Batı dünyası ile olan ilişkilerinde görülmektedir. Zira Batı'nın ekonomik yardımlarına muhtaç olmaktan kurtulan Putin yönetimi, birçok konuda Batıyla rekabet etmeye başlamıştır. Diğer yandan Rusya'nın Bağımsız Devletler Topluluğu (BDT) ülkeleriyle olan ilişkileri yeni bir zemine oturtulmuştur. BDT içinde özellikle Güney Kafkasya ülkelerinin Rus dış politikasında farklı bir yeri vardır. Çalışmada Putin döneminde Rusya'nın Güney Kafkasya 'daki üç bağımsız ülke ile geliştirdiği ilişkiler analiz edilmektedir. ; Vladimir Putin, who took a sit to the chair of prime ministry in 1999 and to the chair of Presidency in 2000, has made major alterations in the Russian foreign policy. The success ensured primarily in the field of economy reverberated to the Russian foreign policy, and thus a more active foreign policy was followed. The most significant dimension of the overhaul experienced the Russian foreign policy is observed in the relations of Russia with the Western world. Russia being no more dependent upon economical aids of West is now competing with Western world in many areas. On the other hand, the relations of Russia with the Commonwealth of Independent States (CIS) was nested to a new ground. Within the CIS, three South Caucasus countries in particular have a particular place in the Russian foreign politicy. In the present study, the policies which Russia developed towards the three countries in the South Caucasus are analyzed in the Putin period.

Bu çalışma, Türkiye'nin Afrika politikasında yumuşak güç unsurlarının rolünü konstrüktivizm çerçevesinde analiz etmektedir. Cumhuriyetin kuruluşundan günümüze çeşitli kimlik dönüşümleri yaşayan Türkiye, 2002'de iktidara gelen AK Parti ile dış politikada bir kimlik dönüşümü daha yaşamıştır. Türkiye 2000'li yıllarda dış politikada yaşadığı dinamizme bağlı olarak farklı dış politika araçlarını ve kurumlarını devreye sokmuştur. Yumuşak gücün oluşturulmasında oldukça etkili olan bu araçlar arasında başta Dışişleri Bakanlığı olmak üzere Türkiye İşbirliği ve Koordinasyon Ajansı Başkanlığı, Yurtdışı Türkler ve Akraba Toplulukları Başkanlığı, Türk Hava Yolları, Afet ve Acil Durum Yönetimi Başkanlığı ve sivil toplum kuruluşları gibi kurum ve kuruluşlar bulunmaktadır. Osmanlı dönemi sonrasında kurulan cumhuriyet Türkiye'sinin 1998 Afrika'ya Açılım Eylem Planı'na kadar yaşadığı süreç, 1998 Afrika'ya Açılım Eylem Planı ve 2005'te Afrika Yılı'nın ilan edilmesiyle ilişkilerdeki dönüşüm temel boyutlarıyla incelenmiştir. Türkiye'nin Afrika politikasındaki başarısının yansıması olarak Somali politikası temel parametreleriyle birlikte incelenmiştir. Dış politikanın değişen dinamikleri çerçevesinde Türkiye'nin Afrika politikasındaki yumuşak güç unsurlarını ve bu unsurların kısa ve orta vadeli etkileri ortaya konmuştur. ; This study investigates the role of soft power in Turkey's Africa policy in the context of constructivism. Turkey had lived various identity transformations since the foundation of the republic, and lived one more transformation in foreign policy after AK Party came to power in 2002. By the effect of dynamism in foreign policy Turkey lived in 2000s, Turkey has activated different foreign policy tools and instutitions. Starting from the Ministry of Foreign Affairs; Turkish Cooperation and Coordination Agency, Presidency for Turks Abroad and Related Communities, Turkish Airlines, Prime Ministry Disaster and Emergency Management Authority and non-govermental organisations are the institutions that are quite effective in the creation of soft power. The period between the foundation of Turkish Republic and 1998 Opening to Africa Action Plan; and the transformation of relations with 1998 Opening to Africa Action Plan and the 2005 announcement of "Africa Year" have been investigated with it fundamental dimensions. As the reflection of Turkey's success in Africa policy, Turkey's Somalia policy has been examined with it fundamental parameters. In the context of changing dynamics of foreign policy, Turkey's soft power elements in Africa policy and the effect of these elements in short and middle run have been analyzed.

Güney Afrika'da 1948 yılında başlayan Apartheid rejimi 27 Nisan 1994 yılında gerçekleştirilen ülkenin ilk ve çok partili demokratik seçimlerine kadar hâkim yönetim anlayışı olmuştur. Apartheid rejimi hükümetleri medyayı kendi kontrolleri altında tutmak için hem yasalardan hem de idari kontrol gücünden yararlanmıştır. Daniel François Malan ile başlayan ve 1960'larda zirveye ulaşan Apartheid rejimi basını ve tüm medyayı kontrol altına almıştır. Afrikaanca dilinde yayın yapan basın kuruluşları rejimin sözcüsü gibi hareket ederken, muhalif İngilizce basın sansüre maruz bırakılmıştır. Radyo ve televizyon sektörleri de Güney Afrika Yayın Kurumu (South African Broadcasting Corporation – SABC) tarafından kontrol edilmiş ve kurum tam anlamıyla 1980'lerin ikinci yarısından itibaren başlayacak olan liberalleşme dalgasına kadar televizyon ve radyo alanında ülkedeki tekel konumunu korumuştur. Sinemada durum bundan farklı değildir. A Şeması ve B Şeması sübvansiyonlarıyla Apartheid hükümetleri sinema sektörünü kontrol etmiş ve filmlerin otosansüre bağlı olmasını sağlamıştır. Apartheid ideolojisine aykırı filmlerin veya eleştirel filmlerin özgür bir şekilde halka gösterilmesi mümkün olmamıştır. Örneğin, eleştirel bir filmin yönetmeni olan Gibson Kente, How Long (1976) filminin içeriği yüzünden tutuklanmıştır. 1980 – 1990 döneminde üçüncü sinema ve eleştirel filmlerin yükselişe geçmesi ülkenin içinde bulunduğu siyasal ortamla direkt olarak bağlantılıdır. Apartheid rejiminin zayıflaması üzerine üçüncü kuşak sinema ve eleştirel filmler mevcut rejime karşı çok önemli bir sanat aracı olarak karşı durmuştur. Sistem ve hükümet eleştirisi yapmışlardır. Eleştirel filmler ve üçüncü sinema Apartheid rejiminin çözülme yıllarında demokrasi mücadelesini destekler nitelikte Apartheid eleştirisi yapmışlardır. Bu kuşağın en önemli özelliği rejim ve sistem eleştirisi yapmasıdır. Sinema alanına özgürlüğü getiren iki husus vardır. Birincisi, Güney Afrika'nın 1980'lerden itibaren büyük bir yıkıma sebep olabilecek bir iç savaşa doğru sürüklenmesidir. Bundan çekinen Apartheid hükümetleri sadece sinemayı değil, basın ve televizyon olmak üzere birçok medya alanını kısmen de olsa özgürleştirmiştir. Baskıları hafifletmiş ve muhalif gazetelerin yayınlarına izin verilmiştir. Bu ortamdan faydalanan yönetmen ve yapımcılar 1980 – 1990 döneminde üçüncü sinema kuşağını ve eleştirel filmleri beyaz perdeye aktarmışlardır. Sinema alanına özgürlüğü getiren ikinci ve en önemli husus siyasal dönüşümdür. Siyasal dönüşümün neticesinde demokrasiye geçilmesinin temel sebepleri uluslararası baskı, Güney Afrika'ya uygulanan ambargolar, siyahların silahlı mücadelesi ve ülkenin uluslararası toplumdan izole edilmesidir. Sinema Apartheid döneminde hükümetlerin baskısı altındayken siyasal dönüşümden sonra özgürlük ortamına kavuşmuştur. Siyasal dönüşümün en önemliayağı olan anayasa çalışmaları neticesinde 1996 Anayasası yapılmıştır. Bu anayasada medya ve ifade özgürlüğü garanti altına alınmıştır. İfade özgürlüğünün anayasal garanti altına alınması ırksal çeşitliliği ve demokrasisi sayesinde 2000'lerin başında gökkuşağı ulusu olarak nitelenen Güney Afrika'da sinemacıların özgür bir şekilde sanatını icra etmesine olanak tanımıştır. Siyahlar sinemada ayrıma ve ırksal kategorizasyona bağlı olmadan özgür bir şekilde sanatçı ve yapımcı olarak faaliyet göstermeye başlamışlar ve eleştirel yönü kuvvetli filmler çekebilmişlerdir. Makalenin amacı Güney Afrika'da sinemanın Apartheid döneminde ve sonrasındaki değişimini, bu değişimde üçüncü sinema dalgasının etkisini ortaya koymaktır. Bunu anlatabilmek aynı zamanda Apartheid rejiminin siyasal tarihine de değinmeyi gerekli kılar. Güney Afrika'da sinema siyasetten ayrı düşünülemez. Apartheid rejimi sinemayı sansür ve başka araçlarla kontrol altında tutmuştur. Apartheid hükümetlerinin baskısı yumuşadıkça sinemada özgür sesler duyulabilmiştir. Apartheid rejiminin çökmesiyle sinema aktörleri ve yapımcılarının özgürleştiğini görüyoruz. Makalede bu amaca uygun olarak yöntem seçiminde hassasiyetle davranılmış ve gelenekselci – tarihselci yöntem seçilmiştir. Sinemanın gelişimini ve değişimini sosyal ve siyasal bağlamından kopartamayız. Bu sebeple sosyal vakaları bir laboratuvar ortamında çalışmayı öneren davranışsalcı yöntemin yerine tarihsel ve sosyal bağlamında değerlendiren gelenekselci – tarihselci yaklaşım benimsenmiştir. Raymond Aron sosyal bilimlerde ve uluslararası ilişkiler çalışmalarında gelenekselciliği benimseyen bilim insanlarından biridir. Aron'a göre, sosyal vakalar yaşanan sosyal ve siyasal bağlamından kopartılamazlar. Bu sebeple makalede sinemanın gelişimi tarihsel ve sosyal olaylar bağlamında ele alınmış ve gelenekselci yöntem benimsenmiştir. ; In 1948, National Party won the elections under the leadership of Daniel François Malan. François Malan was the founder of Apartheid regime in South Africa. He wanted to divide the country into different races. In this system, black people were isolated from all segments of society and also government of the country. Afrikaans government exploited natural resources of the country and made black people slave and ordinary workers. African National Congress and blacks were organized by Nelson Mandela and his revolutionary friends to topple the regime. In 1980s and 1990s, Apartheid regime was weakened by international isolation, embargoes, economic recession, and armed attacks of African National Congress because of its racist stance. Upon this desperate situation, President of South Africa of that time Frederik Willem de Klerk started the era of political transformation by releasing Nelson Mandela and political prisoners from jail and opening the doors for negotiations. After hard negotiations between governing National Party and African National Congress, on 27 April 1994, African National Congress won the elections and Nelson Mandela was elected as the President of South Africa. In 1996, a new constitution was written. With this constitution, freedom of expression and media was taken under the guarantee of the constitution. This environment freed cinema and other types of media from Apartheid regime's fences. Since that time, South Africa has been called the rainbow nation for its various races, languages, and religions. During Apartheid regime, cinema and other types of media were controlled by Apartheid governments and Afrikaans people. Afrikaans press was the mouthpiece of the governing National Party. English press was censored by Apartheid governments and bureaucrats. Critical press and films were censored. South African Broadcasting Corporation (SABC), which was established in 1936 with an official act, has been the state monopoly of radio and television until the mid-1980s. Also, SABC was the mouthpiece of Apartheid governments. Cinema also has been censored until the mid-1980s. Apartheid governments created and used A Scheme and B Scheme Subsidies to control cinema sector. While A Scheme Subsidy was for English and Afrikaans films, B Scheme Subsidy was created for black films including black actors and languages. Films, which benefited from these subsidies, couldn't become critical of Apartheid governments. Critical films were censored and maybe banned according to their degrees. For instance, Gibson Kente, an important director of Apartheid era, was arrested because of his film called How Long (1976) and its critical context. However, political transformation, which was born because of economic recession, international isolation and armed struggle of African National Congress, changed this desperate situation. In 1980s and 1990s, third cinema and critical films developed in South African cinema. These films and third cinema criticized the system of Apartheid and governments. Also, father figure of state was criticized because of its brutal killings. These films were My Country My Hat (1983), Mathata (1984), Mapantsula (1988), the Chicken Man (1990), and Midnite Rush (1990). These cinema milestones criticized Apartheid regime and the system. Thanks to political transformation, which commenced in the late-1980s by National Party and African National Congress, South African cinema has seen an important freedom environment to produce films until today. While Apartheid regime was preventing black people from being actors and directors of films, in new rainbow nation black people can reach these positions while not being isolated by the whites of society. Ramadan Suleman, Khalo Matabane, Teddy Mattera, Zola Maseko, Ntshavheni Wa Luruli, John Kani, and Madoda Ncayiyana are important actors and directors of the new period. Moreover, in this new period black people can reach the presidency of South Africa. After Apartheid, the National Film and Video Foundation was founded to equally support film directors and actors whatever their races or religions. Today, South African cinema provides equal opportunities for blacks and whites. Blacks can take reasonable share from cinema sector today. The purpose of this article is to show changing nature of cinema during and after Apartheid, and impacts of the wave of third cinema on this changing nature. Being able to explain this also makes it necessary to touch upon political history of the Apartheid regime. Cinema in South Africa can't be separated from politics. The Apartheid regime controlled cinema through censorship and other means. As the pressure of the Apartheid governments decreased, free voices could be heard in the cinema. With the collapse of the Apartheid regime, we see the liberation of cinema actors and producers. In the article, the selection of the method in accordance with this purpose has been carefully treated and the traditionalist – historicist method has been chosen. We cannot isolate the development and change of cinema from its social and political context. Because of this reason, the traditionalist - historicist approach, which evaluates social cases in historical and social context, has been adopted instead of the behavioralist method that suggests working social cases in a laboratory environment. Raymond Aron is one of the scientists who embraced traditionalism in social sciences and international relations studies. According to Aron, social cases cannot be detached from their social and political context. For this reason, the development of cinema is discussed in the context of historical and social events in the article and traditionalist method has been adopted.

Güney Kafkasyanın tam ortasında yer alan Ermenistan, İran dışındaki komşularıyla çok ciddi tarihsel ve siyasal problemler yaşayan bir ülkedir. Soğuk Savaşın sona ermesinin ardından milliyetçi eksende kurgulanmış bir siyasal yapıyı içselleştirmiş olan bu küçük Kafkas ülkesi, Rusyanın Güney Kafkasyadaki en önemli müttefiki olarak bilinmektedir. Türkiye ve Azerbaycan ile yaşadığı tarihsel boyuta haiz ve toprak tabanlı problemler nedeniyle bugününü ve geleceğini Rusya ile diaspora Ermenilerinin yardımlarına bağımlı hale getiren Ermenistan, irredentizm tabanlı bir dış politika izlemektedir. Ermenistanın yansıttığı bu dış politika anlayışı, ülkenin Güney Kafkasya bağlamlı enerji ve ulaştırma projelerinden soyutlanmasına yol açmaktadır. Ermenistanın Rusyaya olan bağımlılığından ve bölgesel izolasyondan kurtulabilmesi için, tarihsel çarpıtmalara ve yaratılara dayalı siyasal anlayıştan uzaklaşması ve demokrasiyi her yönüyle içselleştirmesi gerekmektedir. ; Armenia, which is situated in the very middle of South Caucasia, is a country who have serious historical and political problems with her neighbours, instead of Iran. This little Caucasian country which interiorised a political understanding that refers to nationalism is known as the most significant ally of Russia in the South Caucasus Region. Armenia becomes addicted to the assistance of Russia and the diaspora , because of the ongoing historical and soil-based problems with Turkey and Azerbaijan. Today Armenia is adopting an irredantist foreign policy against Turkey and Azerbaijan. This foreign policy understanding reflects Armenia to be isolated from the energy and transportation based projects which are related with the South Caucasus. Armenia needs to be estranged from the distortion oriented foreign policy creations and should interiorise democracy in all terms for avoding the Russian dependency and regional isolation.

Bu tezin amacı; 1990 yılında SSCB'nin parçalanması sonucu, bağımsızlığını kazanan 15 Cumhuriyetten biri, Azerbaycan'ın zor şartlar altında hayata geçirdiği enerji temelli dış politikası ile Güney Kafkasya'da oluşturduğu etkiyi anlatmaktır. Soğuk Savaşın önemli aktörü, Sovyetlerin düşüşü sonrası yönetimden kopan tüm ülkelerde, birbirine zincir gibi bağlı olan ekonominin çöküşü hakim oldu. Azerbaycan'da ise manzara tamamen farklıydı. Ekonomik çöküşle beraber, Ermenistan'ın Rusya'dan aldığı destekle topraklarında yürüttüğü işgal politikası zor olan durumu daha da çıkmaz hale getirmişti. Bölgede istikrarı tehdit eden olumsuz siyasi ortamın hakim olmasına rağmen Azerbaycan enerji faktörünü kullanarak dış politikasında "akıllı güç" (smart power) stratejisi ile ekonomisini iyileştirmeyi hedeflerken bir tarafdan da, kendi bağımsızlığını korumak, güvenliğini garanti altına almak ve Dağlık Karabağ sorununu çözmek niyetinde idi. Asrın Anlaşması ile Batı'nın ve ABD'nin dikkatini bölgeye çeken Azerbaycan kısa zamanda işbirliği çerçevesinde gerçekleştirdiği enerji ağırlıklı projelerle bölgenin gözdesi olmakla beraber uluslararası sistemin önemli aktörüne çevrildi. Bu doğrultuda tez çalışmasında Azerice, Türkçe, Rusça ve İngilizce kaynaklardan faydalanılmış, tarihsel gelişmeler kronolojik çerçeve dahilinde işlenmiştir. Kafkasya ve Azerbaycan'ın coğrafi konumu, kısa tarihi, enerji sektörünün tarihsel gelişimi, Soğuk Savaş sonrası bağımsızlığına kavuşan Azerbaycan'ın enerji politikası, üretilen petrolün taşınması için hayata geçirdiği boru hatları stratejisi ayrıntılı bir şekilde ele alınmıştır. Neticede önemli bir bölgede bulunan Azerbaycan'ın günümüzde dış politikada izlediği denge politikası analiz edilerek bölgede oluşturduğu etki belirtilmiştir. Sonda ise izlenen dış politika gereği ülkenin bölgedeki rolü ve gelecek vizyonu ile bağlı öngörüde bulunulmuştur. ; The purpose of this thesis is to explain the energy-based foreign policy of Azerbaijan which is one of the 15 republics that gained independence as a result of the disintegration of the USSR in 1990 under difficult circumstances; and to explain the impact of this foreign policy on the South Caucasus. After the fall of the important actor of the Cold War, the Soviet Union, there was a decline of the chain of connected economies in all administrated countries under it. However, the situation was completely different in Azerbaijan. Along with the economic collapse, the Armenia's occupation policy in its territory with the Russian support has made the difficult situation even worse. Despite the negative political environment that threatens the stability in the region, Azerbaijan was aiming to improve its economy with "smart power" strategy in its foreign policy by using energy factor. On the one hand, Azerbaijan was intending to protect its independence, and on the other hand it was trying to guarantee its security and solve the problem of Nagorno-Karabakh. With the Agreement of the Century, Azerbaijan drew the attention of the west and the USA; and became a part of collaborative energy-intensive projects which has transformed Azerbaijan into an important actor in the international system. In this thesis, Azerbaijani, Turkish, Russian and English sources are used; and historical developments were written in chronological order. Within this context, the geographical position of the Caucasus and Azerbaijan; brief history; the historical development of the energy sector; the energy policy of Azerbaijan which was resumed during its independence in the post-Cold War period; and the pipeline strategy that Azerbaijan has been dealing with for the transportation of produced oil have been discussed in this study. All in all, Azerbaijan, located importantly in the region, is analyzed within the balance policy and the impact of its current regional foreign policy have been discussed. As a final projection, it is possible to claim that the potential of Azerbaijan energy politics is mainly lying on its upcoming foreign policy vision that it might develop in the future.

Yüksek Lisans Tezi ; Dünya üzerinde yatırım yapılabilecek fiziki yapı bakımından en uygun alan Afrika Kıtası'dır. Gelecekte kıtanın daha da çok değerleneceği göz önünde bulundurulduğunda Dünya üzerindeki birçok ülkenin Afrika üzerinde özel bir politika geliştirmesi kaçınılmaz olmaktadır. Türkiye Cumhuriyeti kültürel mirasın ve din kardeşliğinin etkisi ile Afrika kıtasına olan bakış açısını 1998 yılında hazırladığı Afrika'ya Açılım Eylem Planı ile değiştirmiş ve 2002 yılında Ak Parti'nin iktidara gelmesi ile çok yoğun bir şekilde kıta üzerinde faaliyetlerini artırmıştır. Özellikle Dışişleri Bakanlığınca "Afrika sorunlarına Afrikalı çözümler" bakış açısı ile yıllar boyunca sömürülen Afrika insanına destek verilmesi amaçlanmıştır. Bu politikanın amacı, hiçbir sömürme gayesi gütmeden Afrika ülkelerinin yine kendi vatandaşlarının özgür iradeleri ile kalkınmasına yardımcı olmaktır. Çalışma, kuramsal bir altyapıda Afrika ile Türkiye ekonomik ilişkilerini ele almaktadır. Bunun temel sebebi yapılacak bir ampirik çalışmada ihtiyaç duyulan verilerin Afrika ülkelerinin birçoğu için sadece son birkaç yıl için elde edilebilmesidir. Çalışmanın temel amacı ise Afrika-Türkiye ilişkilerinin özellikle Afrika Açılım Eylem Planı sonrasında gösterdiği ekonomik gelişmeyi ortaya koymaktır. ; The most suitable area for investments in terms of physical structure in the world is the African Continent. Since it is expected that the continent will be valued even more in the future, it is inevitable that many countries in the world will develop a special policy on Africa. Republic of Turkey's cultural heritage and a religious brotherhood. In 1998, it changed its perspective on the African continent with the Opening to Africa Action Plan. With the coming to power of the AK Party in 2002, it has intensely increased its activities on the continent. In particular, the Ministry of Foreign Affairs initiated the "African solutions to African problems" perspective. Thus, it was aimed to support the African people who were exploited for years. The ...

Bu çalışmanın amacı Sahra-altı Afrika ülkeleriyle Türkiye arasındaki ekonomik ve ticari işbirliği imkânlarının değerlendirilmesidir. Türkiye'nin Sahra-altı Afrika bölgesi olan siyasi ilişkileri çok gerilere gitmesine rağmen bu bölgeyle olan ticari ilişkilerimiz henüz yenidir. Bu çalışma üç bölümden oluşmaktadır. Birinci bölümde, ekonomik bütünleşmeler ve ekonomik etkileri ele alınmıştır. İkinci bölümde Sahra Altı Afrika bölgesinin ekonomik yapısı ve muhtemel işbirliği alanları incelenmiştir. Üçüncü bölümde, işbirliğinin geliştirilmesine yönelik değerlendirmeler ve politikalar ortaya konmuştur. ; The aim of this study is to evaluate the economic and commercial cooperation opportunities between the countries of sub-Saharan Africa and Turkey. Although Turkey's, political relations with sub-Saharan Africa date back to past years, the economic relations with that region are relatively new. This study consists of three chapters. In the first chapter, economic integrations and their economic effects have been examined. In the second chapter, the economic structure of the region and possible economic cooperation fields has been studied. In the third chapter, the assessments and policies towards the development of economic cooperation with the region have been put forward.

Sovyet Sosyalist Cumhuriyetler Birliği dağıldıkta bağımsızlığını ilan eden devletlerden biri olan Azerbaycan, komşu devletlerle iyi ilişkiler kurmayı ve bu ilişkileri geliştirmeyi dış politikanın öncelikli alanı olarak belirlemiştir. Azerbaycan, tarihsel ve kültürel bağlılığı olan Türkiye ile bu ilişkileri ileri seviyede sürdürmeye çalışmaktadır. Araştırmada XX. Yüzyılın başlarından başlayarak günümüze kadarki zamanda, Azerbaycan ve Türkiye arasında ilişkiler, özellikle bağımsızlığını kazandıktan sonraki zamanda gerçekleşen karşılıklı yatırım, karşılıklı ticaret hacmi, sektörel ticaret ve ticari işbirliklerine ilişkin veriler yorumlanmakta, her iki devletin karşılıklı yatırım ve ticari ilişkilerinin düzeyi vurgulanmaktadır. Daha sonra bölgenin en önemli projelerinden olan Güney Gaz Koridoru`nun bu devletlerin karşılıklı ekonomik, stratejik ve politik ilişkilerine etkisi karşılaştırma yöntemi ile değerlendirilmektedir. Değerlendirme sonucunda Güney Gaz Koridoru projesinin her iki ülkenin ekonomik, stratejik ve politik ilişkilerine olumlu yönde katkısı olduğuna varılmaktadır. ; Azerbaijan, one of the states that declared its independence in the disintegration of the Soviet Socialist Republics Union, has determined to establish good relations with neighboring states and develop these relations as a priority area of foreign policy. Azerbaijan tries to maintain these relations with Turkey, which has historical and cultural ties. In this study, in the period starting from the beginning of XX century until today, data on the relations between Azerbaijan and Turkey, especially the Mutual Investment, mutual trade volume, sectoral trade and commercial cooperation realized, and the level of mutual investment and commercial relations between the two countries are emphasized. The South Gas Corridor, which is one of the most important projects in the region, is then evaluated by comparing the impact of these states on their economic, strategic and political relations. As a result of the assessment, the South Gas Corridor project has a positive impact on both countries economic, strategic and political relations.

Afrika'da ulusal kurtuluş mücadeleleri İkinci Dünya Savaşı'nın ardından -özellikle 1960'lı yıllarla birlikte- yoğunlaşmıştır. Bu ulusal kurtuluş mücadelelerini anlamak açısından küresel, bölgesel ve yerel şartlara bakmak gerekmektedir. Küresel bağlamda Soğuk Savaş'ın etkisiyle birlikte Afrika'daki sömürgeciliğe maruz kalan halklar SSCB ve Çin Halk Cumhuriyeti'nin etkisiyle önemli bir destek bulmuştur. Bölgesel bağlamda ise sömürgeciliğe karşı ortak bir fikriyat oluşmuş, bu ortaklık yer yer pratiğe dönüşmüştür. Yerel düzlemde ise uzun süredir sömürgeciliğe karşı mücadele eden toplumsal hareketlerin iktidarı ele geçirmeye başladıkları bir konjonktür oluşmaya başlamıştır. Çalışmada üç farklı sömürge devleti tarafından sömürülen üç ülke incelenmiştir: Kenya (İngiltere tarafından), Burkina Faso (Fransa tarafından) ve Yeşil Burun Adaları (Portekiz tarafından). Bu seçimin gerekçesi üç farklı dilin konuşulduğu bu ülkelerde devrim ve ulus-inşasının nasıl seyirler izlediğini bulgulamaktır. Her üç ülkede iktidarın farklı şekillerde devralınışı, iktidar pratikleri ve iktidardan ayrılma süreçleri farklı stratejiler göstermektedir. Ancak üç harekette de ortak olan kimi özellikler bulunmaktadır. Devrimci milliyetçilikle desteklenen bir Afrika sosyalizmi ideolojisi, popülist stratejinin kullanılışı ve birleşik bir Afrika tahayyülü. Karşılaştırmalı tarihsel analiz yönteminin kullanıldığı çalışmada ilk olarak devrimler tarihi incelenirken ikinci kısımda ise elde edilen bulgular analiz edilmektedir.

Sovyetler Birliği'nin dağılmasından sonra Güney Kafkasya bölgesindeki üç yeni devletin bağımsızlığını herhangi bir ayırım gözetmeksizin 1991 yılında tanıyan Türkiye özellikle, ortak dil, kültür ve tarihi paylaştığı Azerbaycan'la yakın bir ortaklık ilişkisi geliştirmiştir. Kafkasya politikasının temelini bölgenin sahip olduğu enerji kaynakları oluşturmuştur. Bu kapsamda Azerbaycan önem arz ederken Gürcistan ise bu kaynakların Türkiye'ye aktarımında önemli bir ülkedir. Türkiye'nin Güney Kafkasya'da sorunlu ilişki içinde olduğu tek devlet Ermenistan'dır.Çalışma kapsamında; giriş bölümünde konunun içeri, amacı ve metodolojisi belirtilmiştir. İkinci bölümde teorik alanda mutlak ve göreceli kazanç kavramları ve bölgenin siyasi yapısı bu teorik eksende incelenmiştir. Üçüncü bölümde, Güney Kafkasya jeopolitiğinde, Ermenistan'ın yeri ve Azerbaycan ile rekabetine değerlendirilmiştir. Bu kapsamda, Amerika ve Rusya'nın Güney Kafkasya politikası ve bu politika ekseninde Ermenistan ile olan ilişkileri ele alınmıştır. Dördüncü bölümde Türkiye'nin Güney Kafkasya politikası ve bu politikada Ermenistan ile olan ilişkisi değerlendirilmiştir. Türkiye-Ermenistan ilişkilerinde, ?futbol diplomasisi? ile başlayan normalleşme sürecinde; soykırım iddiaları, Ermeni diaspora faaliyetleri, Dağlık Karabağ, ?Kardeş? ülke Azerbaycan ve Rusya faktörleri değerlendirilmiştir. Sonuçta, Türkiye-Ermenistan ilişkilerinde kazan-kazan politikasının realitesi tartışılmıştır. ; After the dissolution of the Soviet Union, Republic of Turkey has been recognized three new states? independence without distinction of any kind in the Southern Caucasus geopolitical region in 1991. Azerbaijan is the one of those three states that Republic of Turkey developed close partnership with due to the both nations? common language, culture and history. Natural energy resources have taken the top priority while defining the Caucasus foreign policy. In this scope, even though Azerbaijan stands out as an important country, Georgia plays an important role as well transferring these resources into Turkey. The only country that the Republic of Turkey has political difficulties in Southern Caucasus region is Armenia.In the scope of this study, Introduction part in the introduction content of the topic, purpose and methodology indicated. Second part has been analyzed theoretically in terms of absolute and relative gains concepts and the region?s political structure. In the third part, Armenia has been evaluated with its competition with Azerbaijan in Southern Caucasus geopolitics. In this part, Southern Caucasus politics of United States of America and Russia and their political relation with Armenia has been discussed. In the fourth part, Southern Caucasus politics of Republic of Turkey and its political relation with Armenia has been evaluated. Started with ?football diplomacy?, during the normalization stage of political international relationship between Turkey and Armenia; ?Armenian genocide allegations?, ?Armenian diaspora activities?, ?Nagorno-Karabakh?, ?brotherly country Azerbaijan? and ?Russian? factors have been evaluated. As a result, reality of win-win situation has been discussed in terms of international relations between Republic of Turkey and Armenian.

Bu tez, bir yönetişim örneği olarak kabul edilen Kalkınma Ajanslarını ve bu ajansların Türkiye'deki uygulamalarını içermektedir. Günümüz dünyasının şekillendirici temel unsuru olan küreselleşmeyle birlikte ulus-devlet bir dönüşüm sürecine girmiştir. Bu süreçte ulus-devlet yerelleşme gereği olarak merkezi yönetim yetkilerinin bir kısmını yerel ve bölgesel yönetimlere devretmektedir. Bu yönetimlerden biri de; kamu sektörü, özel sektör ve sivil toplum kuruluşları arasında işbirliği sağlayarak bölgesel dengesizliklere ortak çözüm geliştirip, bölgesel kalkınmayı gerçekleştirmeye çalışan Kalkınma Ajanslarıdır.Bu bağlamda tezde öncelikli olarak küreselleşme ve yerelleşme çerçevesinde Türkiye'de bölge-bölgecilik-bölgeselleşme konuları incelenmiştir. . Daha sonra Türkiye'de Bölgesel kalkınma politikalarının tarihsel süreci ele alınmış, ülkemizde de son zamanlarda bölgesel kalınmada etkin rol oynayan Bölgesel Kalkınma Ajansları incelenip Ankara Kalkınma Ajansı ve Güney Ege Kalkınma Ajansı (GEKA) örnekleri ele alınmıştır. Dolayısıyla bu çalışma, kalkınmada etkin rol oynayabilecek bir yönetişim modeli olan Kalkınma Ajanslarının daha iyi anlaşılmasına katkı sağlama amacı taşımaktadır. This thesis a governance model the regional development agencies and these agencies include applications in Turkey. In today's world of globalization, the nation-state as a basic element forming in the process of transformation. As part of this process, decentralization of the nation-state is a part of the local and regional governments, central government transfers the powers. This is one of the authorities and the public sector, the private sector and enabling co-operation between non-governmental organizations to develop joint solutions to regional imbalances in regional development, regional development agencies working to realize.In this context, within the framework of decentralization by examining the phenomenon of globalization as a priority region-regionalism-regionalization definition has been adopted in Turkey. The historical process of regional development policies are discussed later in Turkey, playing an active role in our country without yielding of the Regional Development Agencies recently examined as an application Ankara Development Agency and the South Aegean Development Agency (GEKA) samples. Therefore, this study may play an active role in development of a governance model that is intended to contribute to a better understanding of the Regional Development Agencies.