Suchergebnisse

The Impact of Great Powers on the Structure and Competences of the International Humanitarian Organisation the United Nations Relief and Rehabilitation Administration (UNRRA)UNRRA – United Nations Relief and Rehabilitation Administration, whose achievements are not sufficiently reflected in the historiography of the post-war period, is an interesting object of research for many reasons. In this article, we have attempted to show the mechanisms which great powers resorted to in order to secure a dominant position not just in terms of prerogatives but also administrative structure. The main task of the UNRRA was to offer aid needed for the economic and moral reconstruction of the countries occupied by the Axis. This was a massive challenge in logistical and theoretical terms. An efficiently functioning aid organisation could serve not just peace building on humanitarian foundations but also be a test for the paradigm of the United Nations the founding of which it preceded. And it was for just those reasons that many countries expressed apprehension as to the US dominance visible in the negotiations while realising that humanitarian assistance without taking account of the economic potential of that power would have been doomed to fail.

This book explores the issue of environmentally-induced migrations from the point of view of international human rights law, international humanitarian law, international refugee law and international law of statelessness. Last few years have become a period of unprecedented growth in the number of studies devoted to the forced migration caused by climate change. The book by professor Jane McAdam, published by Oxford University Press, differs significantly from previous studies in this area. The focus of the author became a state responsibility for the situation of climate-change induced displaced people with a particular focus on legal aspects of this problem. The basis of the author`s considerations are four particular areas of public international law: international human rights law, international humanitarian law, international refugee law and international law of statelessness. The issue of climate change-induced displacement is now becoming a growing challenge for public international law. The growing number of climate change migrants becomes a challenge for the international istitutions dealing with humanitarian assistance. Sea level rise become a factor of specific legal problems, such as climatic deterritorialization of the state, state succession on the new territory, the status of people forced to leave their country submerged under the waters of ocean (forced migrants?, refugees?, stateless people?, citizens of the former country continuing its status within a new territory?).

The aim of the article is to show the relations between Turkey and the EU in the era of the migration crisis. The author focuses on the presentation of subsequent stages of cooperation between the above-mentioned parties and presents the process of concluding individual contracts. Despite numerous criticisms, mainly from the European side, cooperation between entities is continued. Thanks to the agreement signed in 2016, Turkey is continuing its efforts to provide unprecedented humanitarian assistance and support to more than 3.5 million refugees from Syria and about 365,000 refugees from other countries. At the moment, the political rank of the Turkey-EU talks has been reduced to the level of European commissioners and Turkish ministers. Turkey, mainly due to its geopolitical situation, now appears as an indispensable partner, which alone can effectively minimize the threats posed by the migration crisis. ; Celem artykułu jest ukazanie relacji pomiędzy Turcją i UE w dobie kryzysu migracyjnego. Autor skupia się na prezentacji poszczególnych etapów współpracy pomiędzy wyżej wymienionymi stronami oraz przedstawia proces zawierania poszczególnych umów. Pomimo licznych głosów krytyki, kierowanych głównie ze strony europejskiej, współpraca pomiędzy podmiotami jest kontynuowana. Dzięki porozumieniu podpisanemu w 2016 roku, Turcja wciąż podtrzymuje swoje wysiłki na rzecz zapewnienia bezprecedensowej pomocy humanitarnej i wsparcia dla ponad 3,5 mln uchodźców z Syrii oraz około 365 000 uchodźców z innych krajów. Na chwilę obecną ranga polityczna rozmów na linii Turcja–UE została obniżona do poziomu europejskich komisarzy i tureckich ministrów (Chudziak, Strachota, 2016, s. 5). Turcja, głównie dzięki swojemu położeniu geopolitycznemu, jawi się obecnie jako strategiczny partner, który jako jedyny może efektywnie zminimalizować zagrożenia, jakie niesie ze sobą kryzys migracyjny.

Konfederacja Szwajcarska, jako państwo neutralne o niewielkich rozmiarach, zmuszona jest do stosowania w swej polityce zagranicznej instrumentów zaliczanych do tzw. soft power. Jednym z nich jest pomoc rozwojowa, udzielana państwom słabiej rozwiniętym, także znajdującym się w stanie tranzycji ustrojowej. Przykładem tego rodzaju działań jest pomoc Szwajcarii dla państw Kaukazu Południowego, wynikająca m.in. z historycznych kontaktów, a w czasach współczesnych rozpoczęta w ramach pomocy humanitarnej po trzęsieniu ziemi w 1988 r. Armenia, Azerbejdżan i Gruzja wspierane są w ramach planów strategicznych zarówno przez państwo szwajcarskie, jak i prywatnych donatorów. Oprócz tego Szwajcaria z powodzeniem pełni rolę mediatora w sporze gruzińsko-rosyjskim i turecko-armeńskim. ; The Swiss Confederation, as a neutral state, is forced to apply in its foreign policy instruments classifi ed as the so-called soft power. One of them is development assistance granted to less developed countries, also undergoing the period of political transition. An example of this type of Swiss activities is the assistance to the countries of the South Caucasus, resulting, inter alia, from historical contacts, in modern times initiated as part of humanitarian aid after the earthquake in 1988. Armenia, Azerbaijan and Georgia are supported as part of strategic plans by both the Swiss state and private donors. Switzerland also successfully plays the role of a mediator: in the Georgian-Russian and Turkish-Armenian dispute.

Lithuania officially declared their support for international mission in Iraq 21st March 2003. Four days later, 25th March, Parliament of the Republic of Lithuania adopted the resolution, in which resolved "to dispatch for a six-month period to the international operation led by United States of America in the Persian Gulf Region, a humanitarian type mission of Lithuanian soldiers." Assignment of that mission was a support of international operation and assistance to victims of the conflict. In the beginning of the mission Lithuanian soldiers served in two areas of responsibility: Polish and British. This country delegated officers to the headquaters of the divisions in Basra and Babylon, and to the NATO Training Mission. In each unit, a total of 100 Lithuanian military personnel served in the UK- and Polishcontrolled sectors in Iraq. Lithuania took part in the European Union's training program called EU Integrated Rule of Law Mission for Iraq. On this initiative, the Iraqi officers familiarized themselves with the implementation of Lithuanian penitentiary system reform and the respect for human rights in the area of criminal justice. 25th January 2006 was the last day of Lithuanian military contingent duty within Multinational Division Central South. ; Lithuania officially declared their support for international mission in Iraq 21st March 2003. Four days later, 25th March, Parliament of the Republic of Lithuania adopted the resolution, in which resolved "to dispatch for a six-month period to the international operation led by United States of America in the Persian Gulf Region, a humanitarian type mission of Lithuanian soldiers." Assignment of that mission was a support of international operation and assistance to victims of the conflict. In the beginning of the mission Lithuanian soldiers served in two areas of responsibility: Polish and British. This country delegated officers to the headquaters of the divisions in Basra and Babylon, and to the NATO Training Mission. In each unit, a total of 100 Lithuanian military personnel served in the UK- and Polishcontrolled sectors in Iraq. Lithuania took part in the European Union's training program called EU Integrated Rule of Law Mission for Iraq. On this initiative, the Iraqi officers familiarized themselves with the implementation of Lithuanian penitentiary system reform and the respect for human rights in the area of criminal justice. 25th January 2006 was the last day of Lithuanian military contingent duty within Multinational Division Central South.

Lithuania officially declared their support for international mission in Iraq 21st March 2003. Four days later, 25th March, Parliament of the Republic of Lithuania adopted the resolution, in which resolved "to dispatch for a six-month period to the international operation led by United States of America in the Persian Gulf Region, a humanitarian type mission of Lithuanian soldiers." Assignment of that mission was a support of international operation and assistance to victims of the conflict. In the beginning of the mission Lithuanian soldiers served in two areas of responsibility: Polish and British. This country delegated officers to the headquaters of the divisions in Basra and Babylon, and to the NATO Training Mission. In each unit, a total of 100 Lithuanian military personnel served in the UK- and Polishcontrolled sectors in Iraq. Lithuania took part in the European Union's training program called EU Integrated Rule of Law Mission for Iraq. On this initiative, the Iraqi officers familiarized themselves with the implementation of Lithuanian penitentiary system reform and the respect for human rights in the area of criminal justice. 25th January 2006 was the last day of Lithuanian military contingent duty within Multinational Division Central South. ; Lithuania officially declared their support for international mission in Iraq 21st March 2003. Four days later, 25th March, Parliament of the Republic of Lithuania adopted the resolution, in which resolved "to dispatch for a six-month period to the international operation led by United States of America in the Persian Gulf Region, a humanitarian type mission of Lithuanian soldiers." Assignment of that mission was a support of international operation and assistance to victims of the conflict. In the beginning of the mission Lithuanian soldiers served in two areas of responsibility: Polish and British. This country delegated officers to the headquaters of the divisions in Basra and Babylon, and to the NATO Training Mission. In each unit, a total of 100 Lithuanian military personnel served in the UK- and Polishcontrolled sectors in Iraq. Lithuania took part in the European Union's training program called EU Integrated Rule of Law Mission for Iraq. On this initiative, the Iraqi officers familiarized themselves with the implementation of Lithuanian penitentiary system reform and the respect for human rights in the area of criminal justice. 25th January 2006 was the last day of Lithuanian military contingent duty within Multinational Division Central South.

Lithuania officially declared their support for international mission in Iraq 21st March 2003. Four days later, 25th March, Parliament of the Republic of Lithuania adopted the resolution, in which resolved "to dispatch for a six-month period to the international operation led by United States of America in the Persian Gulf Region, a humanitarian type mission of Lithuanian soldiers." Assignment of that mission was a support of international operation and assistance to victims of the conflict. In the beginning of the mission Lithuanian soldiers served in two areas of responsibility: Polish and British. This country delegated officers to the headquaters of the divisions in Basra and Babylon, and to the NATO Training Mission. In each unit, a total of 100 Lithuanian military personnel served in the UK- and Polishcontrolled sectors in Iraq. Lithuania took part in the European Union's training program called EU Integrated Rule of Law Mission for Iraq. On this initiative, the Iraqi officers familiarized themselves with the implementation of Lithuanian penitentiary system reform and the respect for human rights in the area of criminal justice. 25th January 2006 was the last day of Lithuanian military contingent duty within Multinational Division Central South. ; Lithuania officially declared their support for international mission in Iraq 21st March 2003. Four days later, 25th March, Parliament of the Republic of Lithuania adopted the resolution, in which resolved "to dispatch for a six-month period to the international operation led by United States of America in the Persian Gulf Region, a humanitarian type mission of Lithuanian soldiers." Assignment of that mission was a support of international operation and assistance to victims of the conflict. In the beginning of the mission Lithuanian soldiers served in two areas of responsibility: Polish and British. This country delegated officers to the headquaters of the divisions in Basra and Babylon, and to the NATO Training Mission. In each unit, a total of 100 Lithuanian military personnel served in the UK- and Polishcontrolled sectors in Iraq. Lithuania took part in the European Union's training program called EU Integrated Rule of Law Mission for Iraq. On this initiative, the Iraqi officers familiarized themselves with the implementation of Lithuanian penitentiary system reform and the respect for human rights in the area of criminal justice. 25th January 2006 was the last day of Lithuanian military contingent duty within Multinational Division Central South.

The article concerns the cooperation of NATO's eastern flank countries in support of war-torn Ukraine. The aim of the discussion is to show the actions of the B9 countries, implementing the ideas and tasks of defence diplomacy, undertaken during the first year of the war (24 February, 2022 – 24 February, 2023). This support took place in several key areas: political, diplomatic, military, and humanitarian. It was of fundamental importance for maintaining the functioning and stability of Ukraine and its fighting capabilities, especially in the early period after the Russian Federation's invasion. The author tried to verify the following: how was Ukraine supported in practice? Did all B9 countries equally and with the same level of commitment provide assistance in all the identified areas? What factors could potentially strengthen or weaken the B9 countries' involvement in implementing the ideas of defence diplomacy in Ukraine? The analysis was based on current data and materials made available over the past year in the media and on the Internet.

Nowadays, the more is being said about democracy and human rights, the more refugees there are. There are many reasons for such a situation but one of the most important ones is the fact that global powers consider their own interests inspired by geopolitics to be more important than international law, unambiguously proved by the casus of Western Sahara, whose citizens have been waiting for the referendum promised by the U.N. for 40 years now. Some of them are waiting for the settlement of the dispute under Moroccan occupation, and some in refugee camps in Algerian Sahara. The latter even organized a state in exile, Saharawi Arab Democratic Republic, whose structures were able to provide for survival – with the assistance of Algeria, the U.N. and many nother humanitarian organizations – for over 150 000 Sahara people, at the standard much higher than of other refugees living in over 100 camps globally. They are waiting patiently, they do not use terror, although Islamic fundamentalism is getting closer and closer to the centre of the Sahara and may present an alternative to the desperate ones. It is insignificant in terms of thinking about peace in that region, whether the result of the referendum will be favourable for Morocco or the independence of Western Sahara. The referendum simply should be held. It would be important not only for the entire region, mainly Morocco and Algeria, but also for France, which intervening elsewhere – very close recently – has mouth full of platitudes on democracy and human rights.3,99zł

The Horn of Africa, which is situated in the north-east Africa, comprises mainly Ethiopia, Somalia, Eritrea and Djibouti which cover region of the Somali peninsula. It is one of the area of the world belonging to the most affected by natural disasters, poverty, famine, conflicts and crime. Due to its geographical location on point of the Red Sea, the Gulf of Aden and the Indian Ocean as well the close position to the Arabian peninsula it is the most geo-strategically important regions of the world in terms of military and economic significance. That is why the world powers were and are still interested in it.The main topic of this article is the fragile state - Somalia. It was selected here in terms of its geographical location, high level of instability, civil war, famine and piracy problem or terrorist groups activities as an example of difficult political situation of the Horn of Africa and the attempts of the main economic competitors in Africa - The European Union, China and The United States of America - in order to achieve stabilization in the region.The prime aim of this analysis based on the source materials, subject reading matters and media news, is the presentation the most essential current activities of the above international actors that lead them to rise in the level of security in Somalia and neighbouring sea, straits, ocean and strengthening the Federal Government of Somalia and its security structure. The present condition of the Somali National Army and its future transformation are also presented in this work. Taking all above into consideration it was hard not to give attention to peacekeeping African Union Mission in Somalia AMISOM active since 2007 with approval of the United Nations Security Council. Despite the deep criticism of its activities by the nongovernmental organization Human Rights Watch, AMISOM has taken over most areas of central and south Somalia until now. What is more, the research points also the main legal framework that make possible foreign security aid in Somalia. In case of the EU - The Global Strategy for the European Union's Foreign and Security Policy (2016) and the Strategy for the Horn of Africa (2011). In the case of the US - the New National Security Strategy announced by president Trump in December 2017. Additionally, the article is focused on the growing presence of China in the Horn of Africa what is highly visible in the creation of the first foreign military Chinese base opened in July2017 in the neighbouring to Somalia - Djibouti.As a result of the analysis of the current activities of AMISOM, pointed American or Chinese actions and the European External Action Service (EEAS) in Somalia: European Union Naval Force ATALANTA (EUNAVFOR ATALANTA Somalia), European Union Training Mission (EUTM Somalia) and European Union Capacity Building Mission (EUCAP Somalia) a few essential conclusions can be made:the regular trade competitors in the race for their impacts in modern Africa - EU, China, US - are able to cooperate in taking care about either own and the Horn of Africa benefits if it is necessary,the level of security and democracy in Somalia has risen significantly in the last decade and a threat of piracy has fallen definitely in region of the Aden Gulf, The Red Sea and the Indian Ocean as an effect of activities of AMISOM, the Combined Task Forces, the EU peace missions and separate states. Nevertheless, the level of security which has been reached is really fragile and it may be disturbed easily when international security aid services will be over,the foreign peace missions active nowadays will be continued but with the tendency to their limitation in the next few years,the tasks of the peacekeeping African Union Mission in Somalia AMISOM, that is step by step limited and it is planned to stop in 2020, will be taken over by the transformed Somali national Army and Police,it is highly impossible to become self-supporting and to reach full independence of the Somali security structure from foreign peacekeeping assistance just in 2 years so that Somalia itself can guarantee own security and take over the prior AMISOM tasks,the full security and saving the political and economic stability in Somalia in the future may be possible not only by temporary military and humanitarian aid but also by so called fundamental work. So both of them are necessary at this stage of development of Somalia;Key words: Somalia, the Horn of Africa, piracy, Al-Shabaab, international security, maritime security, peace missions, terrorism ; Znajdujący się w północno-wschodniej części kontynentu afrykańskiego Róg Afryki, obejmujący głównie położone na Półwyspie Somalijskim Etiopię, Somalię, Erytreę, Dżibuti, jest jednym z regionów w tej części świata należących do najbardziej dotkniętych naturalnymi katastrofami, ubóstwem, głodem oraz konfliktami i przestępczością. Region ten ze względu na swoje położenie geograficzne na styku Morza Czerwonego, Oceanu Indyjskiego i Zatoki Adeńskiej, jak również ze względu na bliskość Półwyspu Arabskiego stanowi strategicznie ważne miejsce pod względem gospodarczym jak i militarnym. Stąd znajdował się i znajduje wciąż w strefie zainteresowania światowych mocarstw. Tematem niniejszego artykułu jest państwo upadłe - Somalia, która ze względu na swoje położenie geograficzne, wysoki poziom niestabilności, wojnę domową, problem głodu i piractwa morskiego oraz aktywność grup terrorystycznych na jej terenie została wybrana jako przykład ilustrujący trudną sytuację polityczną Rogu Afryki i wysiłki konkurujących ze sobą o wpływy ekonomiczne w Afryce Unii Europejskiej, Chin i Stanów Zjednoczonych podejmowane w celu ustabilizowania sytuacji w regionie rogu Afryki.Celem niniejszego analizy opartej o dokumenty źródłowe, literaturę przedmiotu i doniesienia medialne jest zaprezentowanie najważniejszej bieżącej aktywności w/w międzynarodowych aktorów prowadzące do podniesienia poziomu bezpieczeństwa w Somalii i otaczających ją wodach oraz wzmocnienia Federalnego Rządu Somalii i jego struktur bezpieczeństwa. Zaprezentowano również stan bieżący Narodowych Sił Zbrojnych Somalii oraz plany ich restrukturyzacji w najbliższych latach. Analizując w/w kwestie nie pominięto również zaangażowania Unii Afrykańskiej w postaci operacji pokojowej AMISOM prowadzonej w Somalii od 2007 roku posiadającej autoryzację Rady Bezpieczeństwa ONZ. Operacji, która choć w ostatnich latach krytykowana przez pozarządową organizację Human Rights Watch za łamanie praw człowieka przejęła kontrolę nad znaczną częścią środkowej i południowej części Somalii. W artykule wskazano również ramy prawne, w oparciu o które opisywana pomoc pokojowa może być udzielana. W przypadku UE - Globalną Strategię na Rzecz Polityki Zagranicznej i Bezpieczeństwa Unii Europejskiej (2016) oraz Strategię dla Rogu Afryki (2011). W przypadku USA - Nową Strategię Bezpieczeństwa Narodowego Stanów Zjednoczonych ogłoszoną przez prezydenta D. Trumpa w grudniu 2017r. Artykuł odnosi się również do rosnącej obecności Chin w tym rejonie Afryki wyraźnie widocznej przez otwarcie w lipcu 2017 roku pierwszej chińskiej zagranicznej bazy wojskowej w sąsiadującym z Somalią kraju - Dżibuti.Analiza bieżącej działalności AMISOM oraz aktywnych obecnie misji Europejskiej Służby Działań Zewnętrznych w Somalii: European Union Naval Force ATALANTA (EUNAVFOR ATALANTA Somalia), European Union Training Mission (EUTM Somalia) czy European Union Capacity Building Mission (EUCAP Somalia) doprowadziła do kilku istotnych wniosków:rywale handlowi zabiegający o wpływy w Afryce - UE, Chiny, USA - potrafią w razie potrzeby współpracować dla dobra swoich interesów i krajów Rogu Afryki, w tym Somalii,poziom bezpieczeństwa i demokracji w Somalii w ostatniej dekadzie znacznie wzrósł a zagrożenie piractwem zdecydowanie zmalało w rejonie Zatoki Adeńskiej, Morza Czerwonego i Oceanu Indyjskiego w efekcie działań podejmowanych przez AMISOM, międzynarodowe siły zadaniowe, misje pokojowe UE oraz pomoc poszczególnych państw. Osiągnięty poziom bezpieczeństwa jest jednak bardzo kruchy i po zakończeniu wspierających działań międzynarodowej społeczności może łatwo powrócić do stanu poprzedniego,w najbliższych kilku latach zagraniczne misje pokojowe działające od wielu lat w Somalii będą kontynuowane z tendencją do ich ograniczania,zadania misji pokojowej Unii Afrykańskiej AMISOM, która jest stopniowo ograniczana i formalnie planuje się jej zakończenie w 2020r., zostaną przejęte przez zreformowane Narodowe Siły Zbrojne Somalii,wątpliwym jest by w ciągu najbliższych 2 lat struktury bezpieczeństwa Somalijskiej Republiki Federalnej były w pełni samodzielne i mogły przejąć w pełni zadania AMISOM oraz zapewnić krajowi bezpieczeństwo,do osiągnięcia pełnego bezpieczeństwa oraz zachowania stabilizacji politycznej w Somalii potrzebna jest nie tylko doraźna pomoc wojskowa i humanitarna ale tzw. praca od podstaw;Słowa kluczowe: Somalia, Róg Afryki, piractwo, Al-Shabaab, bezpieczeństwo międzynarodowe, bezpieczeństwo morskie, operacje pokojowe, terroryzm; ; Розташований в північно-східній частині африканського континенту Африканський Ріг, який охоплює розміщені на Сомалійському півострові Ефіопію, Сомалі, Еритрею, Джибуті, є одним з регіонів в цій частині світу, який належить до найбільш постраждалих від стихійних лих, убогості, голоду, конфліктів і злочинності. Цей регіон через своє географічне розташування на стику Червоного моря, Індійського океану і Аденської затоки, а також через близькість до Аравійського півострова є стратегічно важливим місцем з економічної та військової точки зору. З огляду на це даний регіон знаходився і продовжує знаходитися в зоні уваги світових держав. Предметом дослідження даної статті є неспроможна держава – Сомалі, яка через своє географічне положення, високий рівень нестабільності, громадянську війну, проблеми голоду і морського піратства та діяльність терористичних груп на своїй території була обрана в якості прикладу, що ілюструє складну політичну ситуацію в районі Африканського Рогу і демонструє зусилля щодо економічних впливів в Африці конкуруючих між собою Європейського Союзу, Китаю та Сполучених Штатів, спрямованих на стабілізацію ситуації в даному регіоні.Метою даного аналізу, який ґрунтується на основі первинних джерел, спеціалізованої літератури і повідомлень засобів масової інформації, є представлення найбільш важливих аспектів діяльності провідних міжнародних гравців, спрямованих на підвищення рівня безпеки в Сомалі та навколишніх водах і зміцнення федерального уряду Сомалі та його безпекових структур. Представлено також сучасний стан національних збройних сил Сомалі та плани їх реструктуризації на найближчі роки. Аналізуючи названі вище проблеми, не залишено без уваги участь Африканського Союзу у формі миротворчої операції AMISOM, яка проводиться з 2007 року відповідно до рішення Ради Безпеки ООН. Операції, яка в останні роки зазнала критики з боку неурядової організації Human Rights Watch через порушення прав людини, дала змогу взяти під контроль більшу частину центральної та південної частини Сомалі. У статті також вказується правова база, на підставі якої може бути надана описана допомога по встановленні миру. З боку ЄС це Глобальна стратегія зовнішньої політики і політики безпеки Європейського Союзу (2016) та Стратегія Африканського Рогу (2011). З боку США – Стратегія нової національної безпеки Сполучених Штатів, оголошена президентом Д. Трампом у грудні 2017 року. У статті також йдеться про зростаючу присутність Китаю в цьому регіоні Африки, що чітко видно через розміщення в липні 2017 року першої іноземної військової бази Китаю в сусідній з Сомалі країні – Джібуті.Аналіз поточної діяльності AMISOM та місій Європейської служби зовнішньої діяльності в Сомалі: European Union Naval Force ATALANTA (EUNAVFOR ATALANTA Somalia), European Union Training Mission (EUTM Somalia) та European Union Capacity Building Mission (EUCAP Somalia) дав змогу зробити такі важливі висновки:• конкуренти, які прагнуть впливати на торгівлю в Африці – ЄС, Китай, Сполучені Штати Америки за необхідності можуть працювати разом на благо своїх інтересів і країн Африканського Рогу, включаючи Сомалі;• рівень безпеки і демократії в Сомалі за останнє десятиліття суттєво зріс, а загрози піратства в Аденській затоці, Червоному морі та Індійському океані значно зменшилися в результаті заходів, вжитих AMISOM, міжнародної цільової групи, миротворчих місій ЄС і допомоги окремих країн. Однак досягнутий рівень безпеки є дуже крихким і після завершення підтримуючої діяльності міжнародного співтовариства ситуація може легко повернутися до попереднього стану;• іноземні миротворчі місії, що діяли протягом багатьох років в Сомалі, будуть продовжені протягом наступних декількох років з тенденцію до їх обмеження;• завдання миротворчої місії Африканського Союзу АМІСОМ, яка поступово згортається і має бути офіційно завершена в 2020 році, будуть перейняті реформованими Національними збройними силами Сомалі;• викликає сумніви те, що в найближчі два роки безпекові структури Федеративної Республіки Сомалі стануть повністю незалежними і будуть здатними взяти на себе повністю завдання АМІСОМ і забезпечити країні безпеку;• для досягнення повної безпеки та збереження політичної стабільності в Сомалі необхідна не тільки екстрена військова та гуманітарна допомога, але так звана робота з початків.Ключові слова: Сомалі, Африканський Ріг, піратство, Аль-Шабааб, міжнародна безпека, безпека на морі, миротворчі операції, тероризм.