Suchergebnisse

The objectives of this research are for studying and analyzing factors that related the cooperation and controlling corruption by monks, public sectors and local administrative organizations in Phetchaburi province. It is a qualitative research to analyze applied contents from specific important informers such as monks, provincial government as well as local government tally 30 persons. The research was examined by meetings of professionals. The research results found that: Monks are spiritual leaders who have knowledge in both worldly and Dharma. They were well recognized from the Sangha, government officers and public sectors as they were related by religion to the community. Monks proposed an anti-corruption curriculum by using a community unit as a training center to train on righteous facts in both theory and practical methods. For an example; to give advices to the communities, societies and government sectors under the Dharma principles and laws that conform to the various necessities of communities. Civil sectors should be good citizen that are interested in the community's problems. They would be complied to the laws and local government regulations as such a local people sector that set up for fraud prevention and control committee which has been recognized by government sectors in order to work together to inspect activities of staff performances, i.e., contests, competitions, esteemed outstanding persons announcements etc. This committee will conform to the inspection of internal auditing system such as meetings, seminars, visits, campaigns, promotions and invitations activities in order to allow people enable to express their roles to participate with government officers to protect for the local benefits. 3. The local government must comply with laws, rules and regulations, good governance and good customs and traditions. They must refuse the patronage system and beside, to promote a visible merit system, apply knowledge dissemination on laws, set up projects to create fraud prevention and corruption control by a committee to develop, follow up and evaluate their work performances. The procurements and the local works must be openly shown up for public. Also, channels for community participation must be added to offer directions for solving corruption problems. The wrong doers must be disciplined to the law in order to create "Local Honesty, Transparency Government" ; การวิจัยนี้มีวัตถุประสงค์เพื่อศึกษาปัจจัยที่มีความสัมพันธ์ การเสริมสร้าง และวิเคราะห์ความร่วมมือและควบคุมการทุจริตโดยพระสงฆ์ ภาคประชาชน และองค์กรปกครองส่วนท้องถิ่นในจังหวัดเพชรบุรี เป็นการวิจัยเชิงคุณภาพ วิเคราะห์เนื้อหาเชิงประยุกต์ จากผู้ให้ข้อมูลสำคัญที่เลือกแบบเจาะจง คือ พระสงฆ์ ราชการส่วนภูมิภาค และราชการส่วนท้องถิ่น รวม 30 รูป/คน ใช้การประชุมผู้ทรงคุณวุฒิตรวจสอบกระบวนการวิจัย ผลการวิจัยพบว่า พระสงฆ์ เป็นที่เคารพเชิงผู้นำทางจิตวิญญาณ มีองค์ความรู้ทางโลกและทางธรรม การยอมรับจากคณะสงฆ์ เจ้าหน้าที่รัฐ และประชาชน ซึ่งมีความสัมพันธ์เชิงศาสนาร่วมกับชุมชน เสนอหลักสูตรต่อต้านทุจริต โดยอาศัยหน่วยอบรมประชาชนประจำตำบล เป็นศูนย์ดำเนินการทั้งภาคทฤษฎีและปฏิบัติที่ถูกต้องตามข้อเท็จจริง เช่น ให้คำปรึกษาแก่ชุมชน สังคม และภาครัฐ ภายใต้พระธรรมวินัยและกฎหมาย ให้สอดคล้องกับความจำเป็นของชุมชนที่มีความหลากหลาย ภาคประชาชน ต้องเป็นพลเมืองดีที่สนใจปัญหาชุมชน ตามกฎหมายและระเบียบราชการท้องถิ่น เช่น คณะกรรมการป้องกันและควบคุมทุจริตภาคประชาชนท้องถิ่น ที่ยอมรับจากภาครัฐ ร่วมตรวจสอบการปฏิบัติงานของเจ้าหน้าที่ผ่านจัดกิจกรรม เช่น การประกวด แข่งขัน ประกาศยกย่องบุคคลดีเด่น และปฏิบัติตามระบบกลไกตรวจสอบภายใน เช่น กิจกรรมประชุม สัมมนา ออกตรวจเยี่ยม รณรงค์ ส่งเสริม และเชิญชวน ให้ประชาชนแสดงบทบาทร่วมกับเจ้าหน้าที่รัฐ เพื่อปกป้องผลประโยชน์ท้องถิ่น 3. องค์กรปกครองส่วนท้องถิ่น ต้องปฏิบัติตามกฎหมาย ระเบียบ ข้อบังคับ ธรรมาภิบาล และจารีตประเพณีอันดีต่อประชาชน ปฏิเสธระบบอุปถัมภ์ ส่งเสริมระบบคุณธรรมเชิงประจักษ์ เผยแพร่ความรู้ด้านกฎหมาย จัดทำโครงการและดำเนินการสร้างระบบป้องกันและควบคุมทุจริต โดยคณะกรรมการพัฒนา ติดตาม และประเมินผล เปิดเผยข้อมูลจัดซื้อจัดจ้างและผลงานท้องถิ่น เพิ่มช่องทางการมีส่วนร่วมของชุมชน เพื่อเสนอแนวทางแก้ไขปัญหาการทุจริตของเจ้าหน้าที่รัฐ หากประพฤติผิดต้องลงโทษตามกฎหาย เพื่อสร้าง ท้องถิ่นซื่อสัตย์ ภาครัฐโปร่งใส

"Ottoman-Southeast Asian Relations: Sources from the Ottoman Archives, is a product of meticulous study of İsmail Hakkı Kadı, A.C.S. Peacock and other contributors on historical documents from the Ottoman archives. The work contains documents in Ottoman-Turkish, Malay, Arabic, French, English, Tausung, Burmese and Thai languages, each introduced by an expert in the language and history of the related country. The work contains documents hitherto unknown to historians as well as others that have been unearthed before but remained confined to the use of limited scholars who had access to the Ottoman archives. The resources published in this study show that the Ottoman Empire was an active actor within the context of Southeast Asian experience with Western colonialism. The fact that the extensive literature on this experience made limited use of Ottoman source materials indicates the crucial importance of this publication for future innovative research in the field. Contributors are: Giancarlo Casale, Annabel Teh Gallop, Rıfat Günalan, Patricia Herbert, Jana Igunma, Midori Kawashima, Abraham Sakili and Michael Talbot"--

The study entitled "policy and mechanism in elders' wellness enhancement of Phayao local administrative organization" aimed at studying policy, mechanism and process in elders' wellness promotion, to analyze the process how to make policy and mechanism for elders' well-being enhancement, and to investigate problems and obstacles in taking care of seniors in the local administration organization in Amphue Muang, Phayao. Population that were important informants in an in-depth interview were 3 three chief executives consisting of the chief executive, the chief administrator of the Phayao provincial administrative organization, The caregiver of the elderly health promotion program, the chief executives of the Maeka sub-district administrative organization, Ban Tom sub-district administrative organization with purpose sampling , specifically, Phayao provincial administrative organization, Maeka sub-district municipality, and Ban Tom sub-district administration organization and key informants in focus group discussion with 15 purposive sampling of experts, divided into 4 groups, namely three administrators of local government organizations, 3 Buddhist monks, 3 seniors and a group involved with older school, such as teachers and 6 high school administrators. Research tools in the study include an in-depth interview and focus group discussion. Data analysis was carried out based on two types of research techniques: in-depth interview data employing content analysis, using 6c technique for content synthesis, and dialectic process (dp) for content analysis consisting of 4 aspects and all of which were analyzed and synthesized, along with a summary of the research and a descriptive discussion. The research indings were as follows: 1. Mechanism and process of enhancing elders' health of local administrative organizations in Muang district, Phayao: (i) policy: the determined policy is broadly announced and consistent with and linked to the constitutional law to the development plan of the local government organization, also in accordance with the mission, goal or purpose for development. for details on the operations related to the elders' wellness, they are formulated in the strategies. (ii) mechanism: the three developmental mechanisms in three institutions have developed a three-year strategic development plan with a mechanism, a main responsible department consisting of a committee or a subcommittee, funds and projects related for enhancing the well-being of the elders. (iii) the process of enhancing the health of the seniors: in the process of enhancing the health of the elders, there are 3 types of actuations, namely, the process of implementing the project with participation if the community in all sectors of Maeka municipality based on the resources with 4m management and the process of enhancing the health of ban tom municipality emphasizing self-reliance of the elderly group, carrying out activities in the form of an elderly club, a welfare provision, a provision of an environment ideal for the well-being of the elderly people, and a building up knowledge by providing knowledge training and health promotion among elderly people. 2. A creation of mechanisms, policies and processes to enhance the well- being of the seniors in the local administrative organizations, in Muang district, Phayao: creating mechanisms, policies, and processes to enhance the well-being of the elderly group of the local administrative organization in Muang district, Phayao, is consistent with and linked to the constitutional law and the state's policies on the elders' wellness that leads to the implementation of the national economic and social development plan, to the ministry of public health, department of local administration, Phayao provincial development plan, local development plan, local government organizations in Phayao. 3.Problems and obstacles in elderly care in local administrative organizations in Muang district, Phayao: (i) Phayao provincial administration organization: the problems and obstacles in elderly care in Phayao provincial administration organization are the provincial level ones. most of the problems will be solved jointly with the local government in the area of implementation with a solution of case-by-case assistance. (ii) Maeka municipality, and Ban Tom municipality: with regard to the barriers for taking care of the seniors in the local administrative organizations. in the district of Muang Phayao province, there are four types of health problems, including physical health with residence of ill condition, social well-being with social problem in elderly society, building an understanding, accessing and participating in policy etc., mental well-being with mental health issues and stress, and intellectual well-being i.e. lacking of learning management, knowledge management, and deficiency of integration. ; บทความเรื่อง นโยบาย กลไก ในการเสริมสร้างสุขภาวะผู้สูงอายุขององค์กรปกครอง ส่วนท้องถิ่นจังหวัดพะเยา มีวัตถุประสงค์เพื่อศึกษานโยบาย กลไก และ กระบวนการเสริมสร้างสุขภาวะผู้สูงอายุ วิเคราะห์การสร้างนโยบาย กลไก ในการเสริมสร้างสุขภาวะผู้สูงอายุ และศึกษาปัญหาอุปสรรค ในการดูแลสุขภาวะผู้สูงอายุในองค์กรปกครองส่วนท้องถิ่นในเขตอำเภอเมือง จังหวัดพะเยาประชากรผู้ให้ข้อมูลสำคัญการสัมภาษณ์กลุ่มผู้เชี่ยวชาญ (In-Depth Interview) ผู้บริหาร 3 คนประกอบด้วย นายกองค์การบริหารส่วนจังหวัดพะเยา ปลัดองค์การบริหารส่วนจังหวัดพะเยา และผู้ดูแลโครงการ กิจกรรม งานผู้สูงอายุ นายกเทศมนตรีตำบลแม่กา นายกองค์การบริหารส่วนตำบลดอกคำใต้ โดยคัดเลือกแบบเจาะจงเฉพาะองค์การบริหารจังหวัดพะเยา เทศบาลตำบลแม่กาและองค์การบริหารส่วนตำบลดอกคำใต้ ที่มีโรงเรียนผู้สูงอายุ และประชากรผู้ให้ข้อมูลสำคัญการสนทนากลุ่มเฉพาะ (Focus Group Discussion) ผู้วิจัยได้กำหนดผู้เชี่ยวชาญโดยคัดเลือกแบบเฉพาะเจาะจง (Purposive sampling) จำนวน 15 รูป/คน แบ่งออกเป็น 4 กลุ่ม ได้แก่ กลุ่มผู้บริหารองค์กรปกครองส่วนท้องถิ่น จำนวน 3 คน กลุ่ม พระภิกษุสงฆ์ จำนวน 3 รูป กลุ่มผู้สูงอายุ จำนวน 3 คน และกลุ่มผู้มีส่วนเกี่ยวข้องกับโรงเรียนผู้สูงอายุ เช่น ครูผู้สอน และผู้บริหารโรงเรียนผู้สูงอายุ จำนวน 6 คน ผลการวิจัย พบว่า นโยบาย กลไก และกระบวนการเสริมสร้างสุขภาวะผู้สูงอายุขององค์กรปกครองท้องถิ่น ในเขตอำเภอเมือง จังหวัดพะเยา พบว่า นโยบายองค์การบริหารส่วนท้องถิ่นที่กำหนดจะประกาศไว้อย่างกว้างๆ และสอดคล้องเชื่อมโยงกับกฎหมายรัฐธรรมนูญจนถึงแผนพัฒนาองค์กรปกครองส่วนท้องถิ่น และสอดคล้องกับพันธกิจ (Mission) มีการกำหนดเป้าประสงค์ (Goal) หรือจุดมุ่งหมายเพื่อการพัฒนา สำหรับรายละเอียด การดำเนินงานที่เกี่ยวกับสุขภาวะผู้สูงอายุจะกำหนดไว้ในยุทธศาสตร์ โดยมีระบบคือแผนยุทธศาสตร์ การพัฒนา และแผนพัฒนา 3 ปี เป็นระบบในการบริหารจัดการองค์กร และมีกลไก คือ หน่วยงานหลัก ที่รับผิดชอบ มีคณะกรรมการหรือคณะอนุกรรมการ มีกองทุน งบประมาณ และมีโครงการที่เกี่ยวกับการเสริมสร้างสุขภาวะผู้สูงอายุ ในส่วนของกระบวนการเสริมสร้างสุขภาวะผู้สูงอายุ เป็นการดำเนินงานอยู่ 3 ลักษณะ คือกระบวนการดำเนินงานตามโครงการอย่างมีส่วนร่วมของชุมชนในทุกภาคส่วนของเทศบาลตำบลแม่กา โดยมีทรัพยากรในการบริหารจัดการแบบ 4 M และกระบวนการเสริมสร้างสุขภาวะของเทศบาลตำบลบ้านต๋อม มุ่งให้ผู้สูงอายุสามารถพึ่งพิงตนเอง และร่วมกันดำเนินกิจกรรมในรูปของชมรมผู้สูงอายุ การจัดกองทุนสวัสดิการให้และจัดสภาพแวดล้อมที่เอื้อต่อสุขภาวะผู้สูงอายุ และการสร้างองค์ความรู้โดยการจัดอบรมให้ความรู้และส่งเสริมสุขภาพในกลุ่มผู้สูงอายุ การสร้างนโยบาย กลไก และกระบวนการเสริมสร้างสุขภาวะผู้สูงอายุ ขององค์กรปกครองส่วนท้องถิ่น ในเขตอำเภอเมือง จังหวัดพะเยา พบว่า การสร้างนโยบาย กลไก และกระบวนการเสริมสร้างสุขภาวะผู้สูงอายุ ขององค์กรปกครองส่วนท้องถิ่น ในเขตอำเภอเมือง จังหวัดพะเยา มีความสอดคล้องและเชื่อมโยงกับนโยบายระดับชาติ ระดับจังหวัด และระดับท้องถิ่น โดยมีวัดจึงเป็นศูนย์กลางของการฝึกปฏิบัติ การเรียนรู้ และการพึ่งพิงทางจิตใจมากกว่าองค์กรอื่นๆ มีพระสงฆ์เป็นหลักในการดำเนินการ ได้รับความร่วมมือจากองค์กรปกครองส่วนท้องถิ่น วัด และคณะสงฆ์ ให้ความอนุเคราะห์ด้านงบประมาณดำเนินการ มีพระสงฆ์ ปราชญ์ท้องถิ่น ครู อาจารย์ ในพื้นที่ เจ้าหน้าที่จากโรงพยาบาลส่งเสริมสุขภาพตำบล และเจ้าหน้าที่สาธารณสุของค์การบริหารส่วนท้องถิ่น ผู้นำท้องถิ่น เป็นวิทยากรจิตอาสา ปัญหาอุปสรรคในการดูแลสุขภาวะผู้สูงอายุในองค์กรปกครองส่วนท้องถิ่น ในเขตอำเภอเมือง จังหวัดพะเยา พบว่า ระดับนโยบาย : การกำหนดนโยบายในการเสริมสร้างสุขภาวะผู้สูงอายุ มีการกำหนดนโยบายไว้อย่างกว้าง ไม่ชัดเจน ไม่เด่นชัด ส่งผลให้การนำไปสู่ภาคปฏิบัติเป็นไปได้ยากขึ้น ในทุกมิติ ระดับองค์กร : การดำเนินการเสริมสร้างสุขภาวะผู้สูงอายุยังไม่เป็นระบบ และไม่ต่อเนื่อง รวมทั้งขาดการเสริมสร้างองค์ความรู้ด้านสุขภาวะผู้สูงอายุกับการพัฒนาทางปัญญา ซึ่งจะส่งผลต่อการเสริมสร้างสุขภาวะผู้สูงอายุในทุกมิติ ระดับบุคคล : ขาดองค์ความรู้เกี่ยวกับการดูแลรักษาสุขภาวะทั้ง 4 มิติ ส่งผลต่อการเสริมสร้างสุขภาวะผู้สูงอายุทำได้ไม่เต็มที่และต่อเนื่อง

การวิจัยในครั้งนี้มีวัตถุประสงค์เพื่อศึกษา 1) ชีวประวัติ ผลงานแม่ขวัญจิต ศรีประจันต์ 2) วิเคราะห์กลวิธีการร้องเพลงอีแซวของแม่ขวัญจิต ศรีประจันต์ ใช้ระเบียบวิธีวิจัยเชิงคุณภาพประชากรได้แก่ ผู้ทรงคุณวุฒิด้านการร้องเพลงอีแซวในรูปแบบของแม่ขวัญจิต ศรีประจันต์ จำนวน 7 คน เครื่องมือที่ใช้ในการวิจัยคือ แบบสัมภาษณ์ วิเคราะห์ข้อมูลโดยการวิเคราะห์เนื้อหา ผลการศึกษาพบว่า 1) แม่ขวัญจิต ศรีประจันต์ เป็นศิลปินเพลงพื้นบ้านผู้มีความรอบรู้ เชี่ยวชาญ และชำนาญการในกระบวนการร้องการแสดงเพลงพื้นบ้านภาคกลางหลากหลายชนิด โดยการเรียนรู้เบื้องต้นจากวิธีการครูพักลักจำจนกระทั่งได้รับการฝึกหัดถ่ายทอดจากครูไสว วงษ์งาม และครูบัวผัน จันทร์ศรี ตลอดจนครูเพลงพื้นบ้านที่ได้แสดงร่วมกันหลายท่าน ผลงานด้านเพลงพื้นบ้านมีปรากฏต่อสาธารณชนทั้งในรูปแบบของการแสดงในโอกาสต่างๆทั้งงานราชการและงานของประชาชนทั่วไป และการถ่ายทอดให้แก่เยาวชน นักเรียน นักศึกษาทั้งในสถาบันการศึกษา และนอกสถาบัน นอกจากนี้ยังเป็นวิทยากรในการบรรยาย สาธิตการแสดงเพลงพื้นบ้านให้กับองค์กรต่างๆ เป็นคลังความรู้ที่สำคัญของข้อมูลเพลงพื้นบ้าน จึงได้รับยกย่องให้เป็นศิลปินแห่งชาติ สาขาศิลปะการแสดงเพลงพื้นบ้าน (อีแซว) ประจำปีพุทธศักราช 2539 2) กลวิธีการร้องเพลงอีแซวของแม่ขวัญจิต ศรีประจันต์ มีเอกลักษณ์โดดเด่นเฉพาะตัวอันประกอบด้วยกระแสเสียงที่ดังกังวาน ออกเสียงอักขระชัดเจน มีสำเนียงเหน่อแบบชาวสุพรรณ มีการเอื้อนที่มีหลักการใช้เสียงซึ่งสอดคล้องกับหลักการขับร้องเพลงไทย แต่แฝงไว้ด้วยสำเนียงเพลงพื้นบ้าน อย่างผสมผสานกลมกลืน บทกลอนมีการคัดเลือกคำที่มีความหมาย โดยมากมักเป็นคำไทยแท้ ฟังง่ายเข้าใจง่าย สื่อสารกับผู้ฟังได้ดี มีสัมผัสไพเราะ เหมาะสมกับยุคสมัยมีศิลปะในการเล่นมุขตลกไม่หยาบคาย มีหลักการร้อง 3 ประการ ประกอบด้วย การขึ้นเพลง การร้องเนื้อเพลง และการลงเพลง ซึ่งการร้องเนื้อเพลงนั้นแบ่งออกเป็น ๕ รูปแบบ ตามลักษณะเนื้อหาของบทร้อง คือ บทไหว้ครู บทเกริ่น บทประ บทอวยพร และบทลา ลักษณะพิเศษอีกอย่างหนึ่งคือ การด้นเพลงได้อย่างไพเราะคมคาย ช่วยสร้างอรรถรสให้ผู้ชมผู้ฟัง โดยมีหลักการ ดังนี้ คือ ฝึกสังเกต ตั้งวัตถุประสงค์ ใช้คำง่ายมีสัมผัสและมีความหมาย กำหนดโครงเรื่องและคำลง การเดินกลอนสละสลวย ร้องจากใจ ด้นสิ่งที่พบ มีจุดเด่นและจุดดีในแต่ละบท สอดแทรกอารมณ์ขัน สร้างสรรค์จากเพลงเก่า ; The purposes of this thesis was to study 1) on the biography and success of Mae Kwanjit Sriprajan 2) analysis on strategy to sing E-Saew song of Mae Kwanjit Sriprajan,Research using qualitative population research, The 7 honor qualification people in E-Saew singing as Mae Kwanjit Sriprajan's pattern by gathering information from relevant documents and interviews. analyzing information by using content analysis. The results were as follows: 1) Mae Kwanjit Sriprajan is a folk artist who has specialized knowledge and expertise in the process of singing the folk songs of central region with diverse songs. She was learning the basic by recognized from teacher while they sing or teaching other, until she has been trained by Sawai Wongngam and Buapan Chansri, as well as folk music teacher who has performed with her. The E-Saew folk music has appeared publicly in the form of performances on various occasions, both government and the general public It's alsoconvey to the young students in the institution and outside the institution. She wasalso a lecturer and shows her folk songs to various organizations. Her knowledge on E-Saew folk song is the important source of information of the folk song. She has been honored as a National Artist in folk arts performances (E-Saew) for the year 1996. 2) The E-Saew singing strategies of Mae Kwanjit Sriprajan are unique identity, consisting of a resonant intonation with clearly pronouncing voiced. She hasa folksy accent with a rural accent as people from Supanburi province. She also has utteredwith principles use of sound, in accordance with the principles singing Thailand folk song but also conceal witha rural accented harmoniously in her folk songs. The poems or lyrics are selected word with meaning; usually use the real Thai words, sounds simple, easy to understand, well communication with the audience and appropriate to the era. She always has art to sing E-Saew song with joke by using polite word. The singing principles are 3 factors including; the beginner factor, singing lyric factor and finishing factor. The singing lyric factor divided into five patterns according to the content of the lyrics including teacher respective chapter, introductory chapter, confront chapter, finishing chapter and a greeting chapter. She also can improvisation song with melodic poetically and helped to create and fill poetic flavor to the audience, with the principles are the observation training and to set objectives. Using a simple touch word and meaningful and set a beautiful storyline and finishing down.She sings from her heart and extemporaneous from what her seeing with prominent point, joke and humorous depictions that created from the old song.

Political participation of people is a significant indicator of political specifying people's attention in politics effectively. This research study investigates political participation of people toward good governance principles implemented by local administrative organizations. Roi-Et municipality, Muang district, Roi-Et province was purposively selected as a target area for this research study since Roi-Et municipality received many awards such as Good Governance Awards, Prajadhipok Institute's awards and NACC Integrity Awards on transparency which imply that people residing in the area of Roi-Et municipality have knowledge concerning local administration. According to the field study, the researcher found that Roi-Et municipality people were interested in political matters; they usually talk about political issues, they always follow the political news broadcasted via various media channels such as radio and television including newspaper. However, they didn't have a chance to give complaints and participate in the development plan for the municipality. Consequently, the researcher became interested in studying political participation of people toward the principles of good government implemented by local administrative office. This research also investigated whether the interaction among the effective factors comprising gender, ages, education and occupations influences political participation of people or not. This research applied a documentary research methodology and exploratory research to collect the data from the sample group using a questionnaire as a research instrument. The samples were 300 eligible voters for municipal election residing in Roi-Et Municipality area. ; การมีส่วนร่วมทางการเมืองของประชาชน เป็นตัวชี้วัดทางรัฐศาสตร์ที่สำคัญบ่งบอกให้ทราบถึงความใส่ใจความสนใจทางการเมืองของประชาชนได้อย่างดีเยี่ยม งานวิจัยนี้ได้ศึกษาการมีส่วนร่วมทางการเมืองของประชาชนตามหลักการธรรมาภิบาลกับการปกครองท้องถิ่น ผู้วิจัยได้เลือกเทศบาลเมืองร้อยเอ็ด อำเภอเมือง จังหวัดร้อยเอ็ด เป็นพื้นที่ศึกษา ด้วยเหตุผลจากการที่เทศบาลเมืองร้อยเอ็ดได้รับรางวัลระดับประเทศมากมาย อาทิ รางวัลบริหารจัดการบ้านเมืองที่ดี รางวัลพระปกเกล้าทองคำ รางวัลท้องถิ่นต้นแบบที่มีความโปร่งใสจากสำนักงานป้องกันและปราบปรามการทุจริตแห่งชาติ นั้นย่อมแสดงให้เห็นได้ว่าประชาชนในเขตเทศบาล ต้องมีความรู้ความเข้าในด้านการปกครองท้องถิ่นและที่สำคัญการความร่วมมือ จากการลงพื้นที่พบว่า ประชาชนให้ความสนใจด้านการเมือง มีการพูดคุยสนทนากัน รับฟังข่าวสารทางการเมืองตามสื่อวิทยุ โทรทัศน์และสื่อหนังสื่อพิมพ์อยู่เสมอ แต่การร้องทุกข์ร้องเรียน การร่วมวางแผนพัฒนาเทศบาลพบว่ามีส่วนน้อย ทำให้ผู้วิจัยสนใจที่จะศึกษาถึงการมีส่วนร่วมทางการเมืองของประชาชนตามหลักธรรมาภิบาลเป็นการวิจัยความสัมพันธ์ของประชาชนด้านเพศ อายุ การศึกษาและอาชีพ จะส่งผลต่อการมีร่วมร่วมทางการเมืองหรือไม่ การศึกษาครั้งนี้ใช้วิธีการศึกษาทางเอกสาร การวิจัยเชิงสำรวจด้วยการใช้แบบสอบถามเก็บข้อมูลจากกลุ่มตัวอย่างที่เป็นประชาชนผู้มีสิทธิเลือกตั้งในเขตเทศบาลเมืองร้อยเอ็ด จำนวน 300 คน

The purposes of this study are to explore the problems and to outline thedevelopmental plan for the good governance administration of Betong City Municipality.Data were obtained by means of open-ended interview questions, asking about the sixcharacteristics of good governance administration. The research samples were 12 politicaland public administrators of Betong City Municipality. Results revealed that, in general,the good governance characteristics were employed among the administrativepersonnel of Betong City Municipality at an acceptable level. The administrativepeople employed the good governance administrative characteristics: Followingthe Rule of Law, Transparency, Participatory and Effective and Efficient at amoderate level. Problems in employing the good governance administration included 1) the personnel did not have sufficient knowledge related to rule of law; 2) there wasnot sufficient cooperation from the public people; and 3) there were not sufficientchannels to get public opinions to support the good governance administration.Suggestions for improvement of the good governance administration of Betong CityMunicipality obtained from the study included: 1) all levels of personnel at Betong CityMunicipality should be educated on rule of law in the city municipality; 2) the senseof job responsibility should be stimulated and specific jobs should be clearly allocatedto the personnel; 3) people should be more involved in decision making and assessingprocess of the municipality responsibilities; 4) there should be more and better channels for communication with the public; and 5) the municipality personnel should beeducated and trained in using the resources at their most potentials. ; การศึกษาครั้งนี้มีวัตถุประสงค์เพื่อศึกษาถึงปัญหาและแนวทางในการพัฒนาการบริหารองค์กรตามหลักธรรมาภิบาลของเทศบาลเมืองเบตง โดยมีกลุ่มเป้าหมายในการศึกษา 2 กลุ่มได้แก่ คณะผู้บริหารฝ่ายการเมือง และคณะผู้บริหารฝ่ายข้าราชการประจำ จำนวน 12 คนเก็บรวบรวมข้อมูลจากการสัมภาษณ์ โดยใช้แบบสอบถามแบบปลายเปิด สอบถามเกี่ยวกับการบริหารงานตามหลักธรรมาภิบาล ทั้ง 6 หลัก ผลการศึกษาพบว่า บุคลากรได้นำหลักธรรมาภิบาลมาใช้และยึดปฏิบัติตามหลักนิติธรรมได้ระดับหนึ่ง มีความโปร่งใสพอสมควรมีส่วนร่วมในการปฏิบัติหน้าที่ดี และมีความรับผิดชอบพอสมควร โดยสรุปการบริหารงานเทศบาลเมืองเบตงโดยรวมเป็นไปตามหลักธรรมาภิบาล ในส่วนของปัญหาในการบริหารเทศบาลเมืองเบตง คือ 1) เจ้าหน้าที่ยังขาดความรู้ความเข้าใจที่ถูกต้องเกี่ยวกับระเบียบ และกฎหมายที่ปฏิบัติ2) ประชาชนไม่ให้ความร่วมมือกับส่วนราชการเท่าที่ควร 3) ช่องทางในการรับฟังความคิดเห็นจากประชาชนยังมีน้อย สำหรับแนวทางการพัฒนาการบริหารของเทศบาลเมืองเบตง คือ1) ควรส่งเสริมให้ความรู้แก่เจ้าหน้าที่ทุกระดับ 2) สร้างจิตสำนึกความรับผิดชอบต่อหน้าที่การงานและมอบหมายงานให้ชัดเจน 3) ควรให้ประชาชนเข้ามามีส่วนร่วมในการตัดสินใจ และตรวจสอบกระบวนการทำงานมากขึ้น 4) เพิ่มช่องทางในการให้ข้อมูลข่าวสารของทางราชการแก่ประชาชน5) จัดอบรมสร้างจิตสำนึกให้แก่เจ้าหน้าที่ในการใช้ทรัพยากรให้เกิดประโยชน์สูงสุด

งานวิจัยนี้มีวัตถุประสงค์เพื่อ 1) ศึกษาความพร้อมในการยกฐานะเป็นเทศบาลตำบลขององค์การบริหารส่วนตำบลศิลาทิพย์ อำเภอชัยบาดาล จังหวัดลพบุรี 2) ศึกษาความสัมพันธ์ประสิทธิภาพการบริหารองค์กรกับความพร้อมในการยกฐานะเป็นเทศบาลตำบลขององค์การบริหารส่วนตำบลศิลาทิพย์ 3) เสนอแนวทางการพัฒนาความพร้อมในการยกฐานะองค์การบริหารส่วนตำบลเป็นเทศบาลตำบลอย่างมีประสิทธิภาพ ใช้วิธีวิจัยแบบผสมผสาน กลุ่มตัวอย่างที่ใช้ ประกอบด้วย แบบสอบถามรวบรวมข้อมูลจากประชาชน จำนวน 374 คน แบบสัมภาษณ์กับ ผู้นำท้องถิ่น และบุคลากรองค์การบริหารส่วนตำบลศิลาทิพย์ จำนวน 19 คน และการประชุมกลุ่มสนทนาผู้มีส่วนเกี่ยวข้อง จำนวน 9 คน วิเคราะห์ข้อมูลด้วย ค่าร้อยละ ค่าเฉลี่ย ส่วนเบี่ยงเบนมาตรฐาน วิเคราะห์สหสัมพันธ์เพียร์สัน และวิเคราะห์เนื้อหา ผลการศึกษาพบว่า 1) ความพร้อมการยกฐานะเป็นเทศบาลตำบลขององค์การบริหารส่วนตำบลศิลาทิพย์โดยรวมอยู่ในระดับมาก เมื่อพิจารณารายด้านพบว่า ด้านที่มีค่ามากที่สุดคือ ด้านการมีส่วนร่วม รองลงมาคือ ด้านการจัดบริการสาธารณะ ด้านความสัมพันธ์กับชุมชน และด้านการจัดการปกครอง 2) ความสัมพันธ์ระหว่างความพร้อมการยกฐานะเป็นเทศบาลตำบลขององค์การบริหารส่วนตำบลศิลาทิพย์กับประสิทธิภาพการบริหารองค์กรโดยรวมและรายด้าน พบว่า มีความสัมพันธ์กันไปในทิศทางเดียวกัน โดยด้านที่มีความสัมพันธ์กันมากที่สุดคือ ด้านการจัดบริการสาธารณะกับการบริหารจัดการองค์กร อย่างมีนัยสำคัญทางสถิติที่ระดับ 0.01 3) แนวทางการพัฒนาความพร้อมในการยกฐานะองค์การบริหารส่วนตำบลเป็นเทศบาลตำบลอย่างมีประสิทธิภาพ ประกอบด้วย ส่งเสริมความรู้แก่ประชาชน ส่งเสริมการมีส่วนร่วมในทุกระดับ พัฒนาความสามารถของบุคลากร พัฒนาคุณภาพการให้บริการ และพัฒนาการจัดเก็บรายได้ให้มีประสิทธิภาพ ; The purposes of this research were to 1) study the readiness to upgrade of Silatip Sub-District Administrative Organization, Chaibadan, Lopburi to be Sub-District Municipality, 2) study the relationship between organization management efficiency and readiness to upgrade to be Sub-District Municipality of Silatip Sub-District Administrative Organization and 3) propose a guideline for the development of readiness to upgrade of Sub-district Administrative Organizations as Sub-District Municipality efficiently by integrated research methodology. The sample group consisted of using the questionnaire to gather information from the publicamount 374 people, using interview form with local leaders along with 19 representatives from Silatip Sub-District Administrative Organization and discussion group with 9 people involved. Data were analyzed by percentage, mean, standard deviation, Pearson Product Moment Correlation analysis and content analysis. The study indicated that: 1) The overall of readiness to upgrade of Silatip Sub-District Administration Organization to be Sub-District Municipality was at a high level. When considering each side, it was found that the most valuable part was participation, followed by public service, relationships with the community, and governance respectively. 2) The relationship between readiness to upgrade to be Sub-District Municipality of Silatip Sub-District Administrative Organization and the management efficiency of the organization as a whole and in each aspect were found that theywere related in the same direction. The most relevant aspect was public service and corporate governance in statistically significant at the 0.01 level. 3) The guideline for the development of readiness to upgrade of Sub-District Administrative Organizations as Sub-District Municipality efficiently consists of promoting knowledge to the population, encourage participation at all levels, improve the ability of personnel, improve service quality and improve revenue collection efficiency.

The objectives of this research were: 1) to study the state of the human resource management according to the principles of Raja-Sangahavatthu (virtues making for national integration) of the administrators of local administrative organizations in Thapkhlo District, Phichit Province, 2) to study the relationship to the human resource management according to the principles of Raja-Sangahavatthu of the administrators of the local administrative organizations in Thapkhlo District, Phichit Province, and 3) to study the problems, obstacles and suggestions for the human resource management according to the principles of Raja-Sangahavatthu of the administrators of the local administrative organizations in Thapkhlo District, Phichit Province. This research applied the Mixed Methods Research consisting of the qualitative and quantitative research. The sample was 141 staffs at the municipality and local administrative organizations in Thapkhlo District, Phichit Province from 216 staffs with the table of Taro Yamane. The tools of the research were questionnaire with the 0.968 of reliability and in-depth interview from the 11 key informants. The analysis of data used Statistical Package for Social Science. The statistics for analysis data used Frequencies, Percentage, Mean, Standard Deviation, and Pearson's Product Moment Correlation Coefficient. Results of the Research Overall, the state of the human resource management of the administrators of the local administrative organizations in Thapkhlo District, Phichit Province was at the high level ( =3.65). When considering each aspect, it was found that the human resource management in the planning was at the highest level ( =3.78). Then, it was the human resource management in the maintaining ( =3.65). However, the human resource management in the developing was at the lowest level ( =3.57). Moreover, the staffs had the opinion to the human resource management according to the principles of Raja-Sangahavatthu of the administrators of the local administrative organizations in Thapkhlo District, Phichit Province in the research was at the high level ( =3.54). When considering each aspect, it was found that the human resource management in the Purisamedha (shrewdness in the promotion and encouragement of government officials) was at the highest level ( =3.66). Then, it was the human resource management in the Sassamedha (shrewdness in agricultural promotion) ( =3.60). However, the human resource management in the Vachapeyya (kindly and convincing speech) was at the lowest level ( =3.32). The relationship to the human resource management according to the principles of Raja-Sangahavatthu of the administrators of the local administrative organizations in Thapkhlo District, Phichit Province found that overall, the human resource management according to the principles of Raja-Sangahavatthu of the administrators of the local administrative organizations in Thapkhlo District, Phichit Province had the positive relationship at the low level (r = 0.249**). When considering each aspect, it was found that the human resource management according to Sassamedha of the administrators of the local administrative organizations in Thapkhlo District, Phichit Province had the positive relationship at the middle level. The human resource management according to Vachapeyya of the administrators of the local administrative organizations in Thapkhlo District, Phichit Province had the negative relationship at the low level. Therefore, the research hypothesis was accepted. The problems, obstacles and suggestions for the human resource management according to the principles of Raja-Sangahavatthu of the administrators of the local administrative organizations in Thapkhlo District, Phichit Province found that the administrators did not plan the man power for the future. The staffs were recruited from the intimates. The administrators did not give the opportunities to the people having the knowledge and capability in the recruitment of the staffs. Some local administrators did not promote the staffs for the training. The suggestions for the human resource management according to the principles of Raja-Sangahavatthu of the administrators of the local administrative organizations in Thapkhlo District, Phichit Province were that the administrators should set the frame of the staffs suitable to the work by planning the man power continuously every year. The recruitment of the staffs should be announced, have the public relations thoroughly and specify the criterion by considering the knowledge and capability and recruiting the people within the organization and the other people. Moreover, the administrators should promote the staffs for the training and development. ; การวิจัยในครั้งนี้ มีวัตถุประสงค์ คือ 1) เพื่อศึกษาสภาพการบริหารทรัพยากรมนุษย์ตามหลักราชสังคหวัตถุของผู้บริหารองค์กรปกครองส่วนท้องถิ่นในอำเภอทับคล้อ จังหวัดพิจิตร 2) เพื่อศึกษาความสัมพันธ์ในการบริหารทรัพยากรมนุษย์ตามหลักราชสังคหวัตถุของผู้บริหารองค์กรปกครองส่วนท้องถิ่นในอำเภอทับคล้อ จังหวัดพิจิตร และ 3) เพื่อศึกษาปัญหา อุปสรรค และข้อเสนอแนะในการบริหารทรัพยากรมนุษย์ตามหลักราชสังคหวัตถุของผู้บริหารองค์กรปกครองส่วนท้องถิ่นในอำเภอทับคล้อ จังหวัดพิจิตร การวิจัยครั้งนี้ เป็นการวิจัยแบบผสานวิธีโดยการวิจัยเชิงปริมาณ สำรวจกลุ่มตัวอย่างที่เป็นพนักงานเทศบาลและพนักงานองค์การบริหารส่วนตำบลในอำเภอทับคล้อ จังหวัดพิจิตร จำนวน 141 คน จากประชากรทั้งหมดจำนวน 216 คน สุ่มกลุ่มตัวอย่างโดยวิธีการสุ่มอย่างง่าย คำนวณขนาดกลุ่มตัวอย่างโดยใช้สูตรของทาโร่ ยามาเน่ เก็บรวบรวมข้อมูลโดยใช้แบบสอบถาม ซึ่งมีค่าความเชื่อมั่นทั้งฉบับเท่ากับ 0.968 วิเคราะห์ข้อมูลโดยใช้โปรแกรมสำเร็จรูปเพื่อการวิจัยทางสังคมศาสตร์สถิติพรรณนาที่ใช้ ได้แก่ ค่าความถี่ ค่าร้อยละ ค่าเฉลี่ย และค่าเบี่ยงเบนมาตรฐาน และทดสอบสมมติฐานโดยการทดสอบค่าสัมประสิทธิ์สหสัมพันธ์แบบเพียร์สัน (Pearson's Product Moment Correlation Coefficient) และการวิจัยเชิงคุณภาพ โดยการสัมภาษณ์เชิงลึก (In-depth Interview) กับผู้ให้ข้อมูลสำคัญ (Key Informants) จำนวน 11 คน โดยใช้แบบสัมภาษณ์ที่มีโครงสร้าง (Structured Interview Form) และใช้เทคนิคการวิเคราะห์เนื้อหาเชิงพรรณนา ผลการวิจัยพบว่า สภาพการบริหารทรัพยากรมนุษย์ตามหลักราชสังคหวัตถุของผู้บริหารองค์กรปกครองส่วนท้องถิ่นในอำเภอทับคล้อ จังหวัดพิจิตร พบว่า ความคิดเห็นของพนักงานที่มีต่อการบริหารทรัพยากรมนุษย์ของผู้บริหารองค์กรปกครองส่วนท้องถิ่นในอำเภอทับคล้อ จังหวัดพิจิตร ในภาพรวมอยู่ในลำดับมาก ( = 3.65) และเมื่อพิจารณาเป็นรายด้าน พบว่า การบริหารทรัพยากรมนุษย์ในด้านการวางแผน มีความคิดเห็นในลำดับมากที่สุด ( = 3.78) รองลงมาคือ ด้านการธำรงรักษา ( =3.65) และน้อยที่สุดคือ ด้านการพัฒนา ( =3.57) ตามลำดับ สำหรับความคิดเห็นของพนักงานที่มีต่อการบริหารทรัพยากรมนุษย์ตามหลักราชสังคหวัตถุของผู้บริหารองค์กรปกครองส่วนท้องถิ่นในอำเภอทับคล้อ จังหวัดพิจิตร ในภาพรวม อยู่ในลำดับมาก ( = 3.54) และเมื่อพิจารณาเป็นรายด้าน พบว่า ด้านปุริสเมธะ มีความคิดเห็นในลำดับมากที่สุด ( = 3.66) รองลงมาคือ ด้านสัสสเมธะ ( =3.60) และน้อยที่สุดคือ ด้านวาชเปยยะ ( =3.32) ความสัมพันธ์ระหว่างการบริหารทรัพยากรมนุษย์ตามหลักราชสังคหวัตถุของผู้บริหารองค์กรปกครองส่วนท้องถิ่นในอำเภอทับคล้อ จังหวัดพิจิตร พบว่า การบริหารทรัพยากรมนุษย์ตามหลักราชสังคหวัตถุของผู้บริหารองค์กรปกครองส่วนท้องถิ่นในอำเภอทับคล้อ จังหวัดพิจิตร โดยภาพรวม มีความสัมพันธ์เชิงบวกในลำดับต่ำ (r = 0.249**) เมื่อแยกเป็นรายด้าน พบว่า ด้านสัสสเมธะ มีความสัมพันธ์เชิงบวกในลำดับปานกลาง ด้านปุริสเมธะและด้านสัมมาปาสะ มีความสัมพันธ์เชิงบวกในลำดับต่ำ ส่วนด้านวาชเปยยะ มีความสัมพันธ์เชิงลบในลำดับต่ำ จึงยอมรับสมมติฐานการวิจัย ปัญหา อุปสรรค และข้อเสนอแนะในการบริหารทรัพยากรมนุษย์ตามหลักราชสังคหวัตถุของผู้บริหารองค์กรปกครองส่วนท้องถิ่นในอำเภอทับคล้อ จังหวัดพิจิตร พบว่า ไม่ได้มีการวางแผนอัตรากำลังคนไว้เผื่ออนาคต พนักงานจ้างตามภารกิจและพนักงานจ้างทั่วไปบรรจุจากบุคคลใกล้ชิด ไม่เปิดโอกาสให้คนที่มีความรู้ความสามารถเข้ามาเป็นพนักงาน ผู้บริหารท้องถิ่นบางคนไม่ส่งเสริมพนักงานให้ไปเข้ารับการฝึกอบรมพัฒนาหลักสูตรต่าง ๆ ฉะนั้น ควรกำหนดกรอบพนักงานให้สอดคล้องกับงาน โดยวางแผนอัตรากำลังคนอย่างต่อเนื่องทุกปี สำหรับการรับสมัครพนักงานก็ควรติดประกาศและ/หรือประชาสัมพันธ์ให้ทราบโดยทั่วไป จะต้องมีเกณฑ์ในการรับบุคคลเข้าทำงานโดยพิจารณาจากความรู้ความสามารถ โดยรับทั้งจากบุคลากรภายในหรือภายนอกหน่วยงาน ส่งเสริมพนักงานให้เข้ารับการฝึกอบรมและพัฒนา

The objectives of the research were: 1) to study the promotion of morality, ethics and governance applied to performances of local administration organizations in the central northeastern provinces; 2) to find out the guidelines for promotion of morality, ethics and governance to be observed by the civil servants of the said organizations.The objectives of the research were 1) to study the promotion of morality, ethics and governance applied to performances of local administration organizations in the central northeastern provinces, and 2) to find out the guidelines for promotion of morality, ethics and governance to be observed by the civil servants of the said organizations.The samples comprised the presidents, permanent secretaries and staff members,totally 302 in number, of the Subdistrict Administration Organizations in the areas as mentioned. The research tool used to collect the data was the five-rating scale questionnaire, with validity of .87. The data were analyzed by such statistical devices as percentage, mean () and standard deviation (S.D.). The research results can be described as follows: 1. The civil servants' attitude about the promotion of morality, ethics andgovernance applied to performances of local administration organizations in the central northeastern provinces was found, in an overall aspect, to exist at the 'Much' level, which could be classified into individual aspects in the following respective order: Morality at 4.00 (S.D. = .047). ethics at 3.99 (S.D. = .052) and good governance at 3.76 (S.D. = .93). 2. The promotion of morality, ethics and governance applied to performances of local administration organizations in the said areas was found to be divided into 8 measures as follows: 1) promotion of knowledge and positive attitude; 2) honoring and rewarding; 3) prototyping of good example; 4) establishment of clubs and networks; 5) arrangement of related activities; 6) public relations; 7) observation of other organizations' functions and 8) promotion of studying and practicing religious teachings. ; การวิจัยครั้งนี้ มีวัตถุประสงค์เพื่อศึกษาคุณธรรม จริยธรรม และธรรมาภิบาลที่ใช้ในการปฏิบัติงานของบุคลากรองค์กรปกครองส่วนท้องถิ่น ภาคตะวันออกเฉียงเหนือตอนกลาง และเพื่อศึกษาแนวทางการส่งเสริมคุณธรรม จริยธรรม และธรรมาภิบาลในการปฏิบัติงานของบุคลากรองค์กรปกครองส่วนท้องถิ่นภาคตะวันออกเฉียงเหนือตอนกลาง กลุ่มตัวอย่างที่ใช้ในการวิจัย ได้แก่ นายกองค์การบริหารส่วนตำบล ปลัดองค์การบริหารส่วนตำบล และบุคลากรอื่น ในสังกัดองค์กรปกครองส่วนท้องถิ่นกระทรวงมหาดไทย จำนวน 302 คนเครื่องมือที่ใช้ในการวิจัยเป็นแบบสอบถามมาตราส่วนประมาณค่าห้าระดับ มีค่าความเชื่อมั่นเท่ากับ .87 สถิติที่ใช้ในการวิเคราะห์ข้อมูล ได้แก่ ร้อยละ ค่าเฉลี่ย และส่วนเบี่ยงเบนมาตรฐานผลการวิจัยพบว่า1. ความคิดเห็นต่อการส่งเสริมคุณธรรม จริยธรรม และธรรมาภิบาลในการปฏิบัติงานของบุคลากรองค์กรปกครองส่วนท้องถิ่นภาคตะวันออกเฉียงเหนือตอนกลาง พบว่า นายกองค์การบริหารส่วนตำบล ปลัดองค์การบริหารส่วนตำบล และบุคลากรอื่น มีความเห็นเกี่ยวกับระดับความเหมาะสม และระดับการปฏิบัติ ด้านการส่งเสริมคุณธรรม จริยธรรม และธรรมาภิบาล ดังนี้ ด้านคุณธรรม 5 ข้อ ภาพรวม ระดับมาก ( = 4.00 , S.D. = .047) ด้านจริยธรรม 9 ข้อ ภาพรวม ระดับมาก ( = 3.99, S.D. = .052) และด้านธรรมาภิบาล 6 ข้อ ภาพรวมระดับมาก ( = 3.76, S.D. = .93)2. แนวทางการส่งเสริมคุณธรรม จริยธรรม และธรรมาภิบาล ประกอบด้วย 8 มาตรการ ได้แก่ 1) การส่งเสริมให้ผู้บริหารองค์กรปกครองส่วนท้องถิ่นสร้างความรู้ และทัศนคติ 2) การใช้มาตรการยกย่องให้รางวัล 3) การเป็นแบบอย่าง 4) การตั้งชมรม หรือสร้างเครือข่าย 5) การจัดกิจกรรม 6) การประชาสัมพันธ์ 7) การศึกษาดู 8) การนำหลักธรรม หรือคำสอนของพระพุทธศาสนามาประยุกต์

การวิจัยฉบับนี้ มีวัตถุประสงค์ 1) เพื่อศึกษาความสอดคล้องปัจจัยเชิงสาเหตุของประสิทธิผลพุทธบูรณาการการบริหารงานขององค์กรปกครองส่วนท้องถิ่นในจังหวัดพิจิตรต่อข้อมูลเชิงประจักษ์ และ 2) เพื่อวิเคราะห์ปัจจัยเชิงสาเหตุที่มีอิทธิพลต่อประสิทธิผลพุทธบูรณาการการบริหารงานขององค์กรปกครองส่วนท้องถิ่นในจังหวัดพิจิตร กลุ่มตัวอย่างที่ใช้ในการวิจัยเป็นข้าราชการประจำ (ท้องถิ่น) ฝ่ายบริหารท้องถิ่น ฝ่ายนิติบัญญัติท้องถิ่น ลูกจ้างประจำ และพนักงานจ้าง จำนวน 550 คน เครื่องมือที่ใช้ในการวิจัย ได้แก่ แบบสอบถาม วิเคราะห์ข้อมูลโดยใช้โปรแกรมสำเร็จรูปเพื่อการวิจัยทางสังคมศาสตร์ ในการหาค่าสถิติพื้นฐาน และใช้โปรแกรม LISREL 8.80 Student Edition ในการพัฒนา และตรวจสอบความตรงเชิงโครงสร้างของโมเดลความสัมพันธ์เชิงสาเหตุ ผลการวิจัยพบว่า ปัจจัยเชิงสาเหตุประกอบด้วย การบริหารจัดการ ภาวะผู้นำ การมีส่วนร่วม และอิทธิบาท 4 ของประสิทธิผลการบริหารงานขององค์กรปกครองส่วนท้องถิ่นในจังหวัดพิจิตรมีความสอดคล้องกับข้อมูลเชิงประจักษ์ โดยมีค่าไค-สแควร์ เท่ากับ 204.64 องศาอิสระ (df) เท่ากับ 179 ความน่าจะเป็น (p) เท่ากับ 0.092 ค่าดัชนีวัดความกลมกลืน (GFI) เท่ากับ 0.97 ค่าดัชนีวัดความกลมกลืนที่ปรับแก้แล้ว (AGFI) เท่ากับ 0.95 ค่าดัชนีรากของกำลังสองเฉลี่ยของส่วนที่เหลือ (RMR) เท่ากับ 0.062 และค่าดัชนีรากกำลังสองเฉลี่ยของค่าความแตกต่างโดยประมาณ (RMSEA) เท่ากับ 0.016 อธิบายความแปรปรวนของประสิทธิผลการบริหารงานขององค์กรปกครองส่วนท้องถิ่นในจังหวัดพิจิตร ได้ร้อยละ 89.00 เมื่อพิจารณาอิทธิพลทางตรง และอิทธิพลทางอ้อมผ่านด้านอิทธิบาท 4 พบว่า ประสิทธิผลการบริหารงานขององค์กรปกครองส่วนท้องถิ่นในจังหวัดพิจิตร ได้รับอิทธิพลทางตรงจากปัจจัยเชิงสาเหตุ อิทธิบาท 4 และการบริหารจัดการ เท่ากับ 0.85 และ 0.12 อย่างมีนัยสำคัญทางสถิติที่ระดับ 0.01 และ 0.05 ตามลำดับ และอิทธิพลทางอ้อมจากการมีส่วนร่วม และการบริหารจัดการ ผ่านอิทธิบาท 4 เท่ากับ 0.38 และ 0.31 อย่างมีนัยสำคัญทางสถิติที่ระดับ 0.01 ตามลำดับ ผลจากการวิจัยที่ได้รับครั้งนี้ ในเชิงนโยบายสามารถนำไปใช้ประกอบเป็นข้อมูลในการวางแผนยุทธศาสตร์การพัฒนาประสิทธิผลการบริหารงานขององค์กรปกครองส่วนท้องถิ่นในจังหวัดพิจิตรเพื่อให้เกิดความยั่งยืน และเป็นรูปธรรม เชิงวิชาการสามารถนำไปใช้เป็นกรณีตัวอย่างเพื่อการเรียนการสอน หรือการสร้างสื่อการเรียนรู้ต่างๆ ในการบูรณาการแนวคิด ทฤษฎีทางรัฐประศาสนศาสตร์ร่วมกับหลักธรรมในพระพุทธศาสนา และเชิงพื้นที่สามารถนำไปทดลองใช้ เพื่อเป็นแนวทางนำไปสู่การพัฒนาประสิทธิผลการบริหารงานขององค์กรปกครองส่วนท้องถิ่นในจังหวัดพิจิตร หรือปกครองส่วนท้องถิ่นในจังหวัดอื่นๆ ที่มีบริบทใกล้เคียงกันสืบไป ; The purpose of research were 1) to study the causal factors of the Buddhist integration's administrative effectiveness of local governmental organizations in Phichit Province on empirical data and 2) to analyze causal factors that influence to the Buddhist integration's administrative effectiveness of local administrative organizations in Phichit province. The samples used in the research are Personnel of local governmental organizations in Phichit Province Namely, civil servants (domestic), local administration Local lawmakers, regular employees and employees employing 550 people. Analysis tool and methodology in the research are the survey and an application which made for social science research to find basic statistics and use an application "LISREL 8.80 Student Edition" to develop and validate the structural validity of the causal relationship models The research finding revealed that causal factors include Management of leadership, participation and virtue 4 of the administrative effectiveness of local governmental organizations in Phichit province is consistent with empirical data. With the chi-square value equal to 204.64 degrees of freedom (df) equal to 179, the probability (p) equals 0.092. The harmonious index (GFI) equals 0.97. The modified harmonic index (AGFI) is 0.95. The mean square root of the remaining quadratic index (RMR) is 0.062, and the mean square root index of the difference (RMSEA) is 0.016. Explain the variance of the administrative effectiveness of the governmental organization. Local in Phichit was 89.00 percent. When considering direct influence And indirect influence through Iddhipada 4 found that the administrative effectiveness of the local governmental organization in Phichit Province Directly influenced by causal factors by ranking as follows Iddhipada 4 and management With the influence of 0.85 and 0.12 with statistical significance at 0.01 and 0.05 according to the rank while the participation and leadership had the impact equal to 0.01 and -0.02 according to the level without consequence When considering the indirect influence, it was found that the effects of Iddhipada 4 were indirectly influenced by Participation and management With the impact of 0.38 and 0.31 with statistically significant at 0.01 respectively. The result of research can be reference in strategic planning of effectiveness development of the local government organization in Phichit Province for sustainability and concrete and can be reference as an example case in study or can be used for training materials integrating concepts Public Administration theory with the principles of Buddhism and can be applied the result as guideline of the development of administrative effectiveness of local governmental organizations in Phichit Province or local government in other provinces that have similar contexts

The objectives of this research were: 1) to study the model of good governance of Sub-district Administration Organization in KraiNok, Kong KraiLat District, Sukhothai Province, 2) To study the opinions on the good governance of Krai Nok Sub-district Administration Organization in Kong Krailat District Sukhothai Province By classified by personal factors 3) To study guidelines for the development of a good governance model of Krai Nok Sub-district Administration Organization in Kong Krailat District Sukhothai Province according to good governance principles. This research used the mixed methods between the quantitative and qualitative research. For quantitative research was a survey conducted with 370 persons from 4,444 persons of the population. Simple random sampling was applied by using Taro-Yamane. Data were collected by the questionnaires and were analyzed by using Statistical Package for the social science research. The statistic tools for analyzing the common data of population were Frequency and Percentage. The statistic tools to analyze the opinions' level toward the strategy to improve the quality of life of people in the Sub-district Administration Organization in KraiNok, Kong Krai Lat District, Sukhothai Province were Frequency, Percentage, Means, Standard Deviation and tested the hypothesis by describing the personal factors. F-test and T-test were used for testing of variance as well as pair-wise comparison. repeated-measure One Way ANOVA and Least Significant Difference were used for analyzing the data. For Qualitative research, In-Depth Interview with 14 key informants was used to analyze the data and using the context clues technique by descriptive content analysis. The results revealed that 1) In research on the good governance model of Krai Nok Sub-district Administration Organization Kong Krailat District Sukhothai Province By McKinsey's 7-S model, the people's opinion on the good governance model found that the overall view was at a high level (= 4.07, S.D. = 0.568) when considered In each aspect, namely the structure of the strategy, the personnel system, the skills leader and the value found that the opinions of the people were at a high level in all aspects 2) The results of people's opinion towards good governance model of Krai Nok Sub-district Administration Organization Kong Krailat District Sukhothai Province classified by personal factors such as gender, age, education, occupation and income, found that people with different incomes there were different opinions with statistically significant at 0.01 level. Therefore, accepting research hypotheses. For gender, age, education and occupation was different, affecting opinions on good governance model not different, therefore rejected the research hypothesis. 3) good governancemodel of Krai Nok Sub-district Administration Organization outside the district Kong Krailat, Sukhothai Province According to good governance principles, such as 1) There should be an analysis of the current situation of the organization before creating a plan every time to bring weaknesses, strengths, opportunities, and threats in accordance with the problems and various environmental conditions that are constantly changing 2) The executives and the head of the department should decentralize decision-making and allow personnel to participate in proposing new ideas or ideas in policy formulation. Which will lead to more efficient and effective operations 3) Provide funding personnel development is always In order to increase skills and efficiency, knowledge and ability to perform duties in the duty better by encouraging continuous development of human resources 4) Should add enough personnel to work and should set up an evaluation system to measure the performance of personnel seriously and continuously to help identify weaknesses in the administration that will be useful for further development and 5) There should be more public relations work. ; การวิจัยฉบับนี้มีวัตถุประสงค์ คือ 1) เพื่อศึกษารูปแบบการบริหารจัดการที่ดีขององค์การบริหารส่วนตำบลไกรนอก อำเภอกงไกรลาศ จังหวัดสุโขทัย 2) เพื่อศึกษาความคิดเห็นที่มีต่อรูปแบบการบริหารจัดการที่ดีขององค์การบริหารส่วนตำบลไกรนอก อำเภอกงไกรลาศ จังหวัดสุโขทัย โดยจำแนกตามปัจจัยส่วนบุคล 3) เพื่อศึกษาแนวทางการพัฒนารูปแบบการบริหารจัดการที่ดีขององค์การบริหาร ส่วนตำบลไกรนอก อำเภอกงไกรลาศ จังหวัดสุโขทัย ตามหลักการบริหารจัดการที่ดี การวิจัยครั้งนี้เป็นการวิจัยแบบผสานวิธีโดยการวิจัยเชิงปริมาณ สำรวจกลุ่มตัวอย่างซึ่งเป็นประชาชนในพื้นที่องค์การบริหารส่วนตำบลไกรนอก อำเภอกงไกรลาศ จังหวัดสุโขทัย จำนวน 370 คน จากประชากรทั้งหมด 4,852 คนสุ่มกลุ่มตัวอย่างโดยวิธีการสุ่มอย่างง่าย คำนวณขนาดกลุ่มตัวอย่างโดยใช้สูตรของทาโร่ ยามาเน่ เก็บรวบรวมข้อมูลโดยใช้แบบสอบถามซึ่งมีค่าความเชื่อมั่นทั้งฉบับเท่ากับ 0.997 วิเคราะห์ข้อมูลโดยใช้โปรแกรมสำเร็จรูปเพื่อการวิจัยทางสังคมศาสตร์สถิติพรรณนาที่ใช้ได้แก่ ค่าความถี่ ค่าร้อยละค่าเฉลี่ยและค่าเบี่ยงเบนมาตรฐานและทดสอบสมมติฐานโดยการทดสอบค่าที (t-test) และการทดสอบค่าเอฟ (F-test) ด้วยการวิเคราะห์ความแปรปรวนทางเดียว (One Way ANOVA) เมื่อพบความแตกต่างจึงทดสอบความแตกต่างของค่าเฉลี่ยเป็นรายคู่ด้วยวิธีผลต่างนัยสำคัญน้อยที่สุด (Least Significant Difference : LSD) และการวิจัยเชิงคุณภาพ โดยการสัมภาษณ์เชิงลึก (In-depth Interview) กับผู้ให้ข้อมูลสำคัญ (Key Informants) จำนวน 14 คน โดยใช้แบบสัมภาษณ์ที่มีโครงสร้าง (Structured Interview Form) และใช้เทคนิคการวิเคราะห์เนื้อหาเชิงพรรณนา ผลการวิจัยพบว่า ในการวิจัยเรื่องรูปแบบการบริหารจัดการที่ดีขององค์การบริหารส่วนตำบลไกรนอก อำเภอกงไกรลาศ จังหวัดสุโขทัย โดยตัวแบบ 7-S ของแมคคินซีย์ความคิดของประชาชนเห็นต่อรูปแบบการบริหารจัดการ พบว่าในภาพรวมอยู่ในระดับมาก (= 4.07, S.D. = 0.568) เมื่อพิจารณา ในแต่ละด้าน คือ ด้านโครงสร้างด้านกลยุทธ์ด้านระบบ ด้านบุคลากร ด้านผู้นำด้านทักษะ และด้านค่านิยม พบว่า ความคิดเห็นของประชาชนอยู่ในระดับมากทุกด้าน ผลความคิดเห็นของประชาชนที่มีต่อรูปแบบการบริหารจัดการที่ดีขององค์การบริหารส่วนตำบลไกรนอก อำเภอกงไกรลาศ จังหวัดสุโขทัย จำแนกตามปัจจัยส่วนบุคลคือ เพศ อายุ การศึกษา อาชีพ และรายได้ พบว่า ประชาชนที่มีรายได้ต่างกัน มีความคิดเห็นแตกต่างกันอย่างมีนัยสำคัญทางสถิติที่ระดับ 0.01 จึงยอมรับสมมติฐานการวิจัย สำหรับเพศ อายุ การศึกษา และอาชีพต่างกันมีผลต่อความคิดเห็นต่อรูปแบบการบริหารจัดการที่ดี ไม่แตกต่างกัน จึงปฏิเสธสมมุติฐานการวิจัย 3. รูปแบบการบริหารจัดการที่ดีขององค์การบริหารส่วนตำบลไกรนอก อำเภอกงไกรลาศ จังหวัดสุโขทัย ตามหลักการบริหารจัดการที่ดีได้แก่ 1) ควรมีการวิเคราะห์สภาวการณ์ปัจจุบันขององค์การก่อนการจัดทำแผนงานทุกครั้งเพื่อนำผลวิเคราะห์ที่เป็นจุดอ่อนจุดแข็งโอกาสและอุปสรรคด้านการบริหารจัดการให้สอดคล้องกับปัญหาและสภาวะแวดล้อมด้านต่าง ๆ ที่เปลี่ยนแปลงอยู่เสมอ 2) ฝ่ายบริหารและหัวหน้าส่วนงานควรกระจายอำนาจการตัดสินใจและเปิดโอกาสให้บุคลากรมีส่วนร่วมในการเสนอความคิดเห็นหรือแนวความคิดใหม่ ๆ ในการกำหนดนโยบาย อันจะนำไปสู่การปฏิบัติงานที่มีประสิทธิภาพและประสิทธิผลมากขึ้น 3) จัดหาทุนสนับสนุน การพัฒนาบุคลากรอยู่เสมอ เพื่อเป็นการเพิ่มทักษะและประสิทธิภาพความรู้ความสามารถในการปฏิบัติงานในหน้าที่ให้ดียิ่งขึ้น โดยการสนับสนุนให้มีการพัฒนาด้านทรัพยากรบุคคลย่างต่อเนื่อง 4)ควรเพิ่มบุคลากรให้เพียงพอต่อการปฏิบัติงาน และควรจัดระบบติดตามประเมินผลเพื่อวัดผลการทำงานของบุคลากรอย่างจริงจังและต่อเนื่อง เพื่อช่วยชี้จุดอ่อนในการบริหารงานอันจะเป็นประโยชน์ต่อการปรับปรุงพัฒนาต่อไป 5) ควรมีการประชาสัมพันธ์การทำงานให้เพิ่มมากขึ้น