Suchergebnisse

The issue of conflicts of memory is one of the more clearly outlined areas in contemporary Polish discourses of memory. One of its manifestations is Herstory, which involves discovering the forgotten history of women and restoring their rightful place in the public sphere, which also translates directly into issues of social and national identity, and historical policy. In the article we try to decide whether and to what extent herstory as a research approach create a caesura in the memory studies? We put the thesis about the existence of two oppositional currents – the alternative and radical turns of memory, and we are proving that herstory does not so much fit into this opposition as it functions across it, building pluralist discourse. Due to the specific nature of the data used in the text and their transdisciplinary nature, and given the anthropological and political research perspectives that are close to us, we base our research and conclusions on Gadamer's hermeneutics, without which it is difficult to speak of both interpretationism and herstory itself.

Po wybuchu konfliktu w Syrii w proces pokojowy, mający na celu ustabilizowanie sytuacji w kraju, zaangażowały się Stany Zjednoczone i Federacja Rosyjska. W początkowej fazie tego procesu Rosja inicjowała polityczne plany dotyczące rozwiązania sporu, jednocześnie sukcesywnie blokując projekty Rady Bezpieczeństwa ONZ wzywające do ustąpienia Baszara al Asada. W konsekwencji zmiany, jaka nastąpiła w polityce zagranicznej Rosji po aneksji Krymu, rozpoczęła ona działania militarne maj mające na celu wyparcie z Syrii sił opozycyjnych i nieumożliwienie Zachodowi przeprowadzania ewentualnej interwencji. Brak zdecydowanej reakcji Stanów Zjednoczonych sprawił, że w przeciągu kilku lat ofensywa reżimu syryjskiego, wsparta militarnie przez Rosję, sprowadziła do defensywy wspierane przez USA siły opozycyjne . W efekcie intensywnego zaangażowania Rosji w procesie rozwiązania konfliktu syryjskiego kraj ten na nowo zacz zaczął odgrywać kluczową rolę na arenie międzynarodowej. Konflikt w Syrii uwidocznił aspiracje rządu rosyjskiego do odbudowy pozycji mocarstwowej swojego pa państwa. ; Following the outbreak of the conflict in Syria, the United States and Russian Federation became involved in the peace process aimed at stabilizing the internal situation. In the initial phase of this process, Russia introduced political plans to resolve the dispute, while successively blocking UNSC projects calling for the resignation of Bashar al-Assad. As a consequence of the changes that took place in Russia's foreign policy after the annexation of Crimea, it began conducting military activities aimed at ousting opposition forces from Syria and preventing the West from making any possible intervention. Due to the lack of a decisive response from the United States, within a few years the Syrian regime's offensive, militarily supported by Russia, reduced the opposition forces supported by the US to the defense. As a result of Russi's intense involvement in the process of resolving the Syrian conflict, this country has once again started to play a key role in the international arena. The conflict in Syria has highlighted the Russian government's aspirations to rebuild its state as a superpower.

Zsfassung in engl. Sprache u.d.T.: Social sciences and politics - conflict or cooperation

According to UN report Azerbaijan is ranked as one of the top countries with the vast majority of refugees and internally displaced persons- every eight Azerbaijani citizen belongs to one of these groups. What makes that matter worse is that 79% of IDP`s suffers from poverty or social discrimination. That situation is a result of the conflict between Armenia and Azerbaijan over Nagorny Karabakh which broke out in the end of 80s`. The first migrations started in 1987 and finished in 1991 and concerned mainly Azerbaijanis and Armenians going back to their motherlands(around 500.000 people all together). In 1988 situation in the region was getting very serious and hardly nobody killed in Sumgait and in Baku. In 1992-1994 a regular war broke out between Armenia and Azerbaijan. That is when the biggest migrations took place- Azerbaijanis and Kurds had to leave their homes because of the Armenian invasion on Shushi and Khodzaly. The most traumatic event occurred in 1993- Azerbaijan lost 13% of its territory and all people leaving there were forced to move out. In may 1994 a ceasefire under auspicious of CIS was signed between these two former-Soviet countries. Since then, something what might be called "a peace-war state" between Armenia and Azerbaijan has been existing. The peacemaking process is still in progress- there are OSCE Minsk Group (with Russia, USA, France) and UN working on that- unsuccessfully. The potential IDP`s comeback will be impossible even in next decade. That is connected with unsettled status of Nagorny Karabakh and Lachin corridor (which is a buffer zone) ; Według rankingu ONZ Azerbejdżan jest jednym z czołowych państw, na których terenie występuje wysoki odsetek przesiedleńców. Mniej więcej co ósmy Azerbejdżanin przynależy do jednej z tych grup. Sprawę pogarsza fakt, że ok. 79 % przesiedleńców cierpi z powodu ubóstwa lub społecznej dyskryminacji. Sytuacja ta jest rezultatem konfliktu między Armenią a Azerbejdżanem o Górski Karabach, który rozpoczął się u schyłku lat 80- tych. Pierwsze migracje rozpoczęły się w 1987 roku, a zakończyły w 1991 i dotyczyły głównie Azerów i Ormian powracających do ojczyzny (około 500.000 wszystkich razem). W 1988 sytuacja w regionie była już bardzo groźna i prawie nikt nie potrafił przejąć nad nią kontroli. Zaczęło dochodzić do pogromów, w wyniku których zginęło wielu ludzi w Sumgait i Baku. W latach 1992-94 doszło do regularnej wojny między Armenią i Azerbejdżanem. Gdy miały miejsce największe migracje, wielu Azerów i Kurdów musiało opuścić swe domy z powodu ormiańskiej inwazji w Szuszi i Chodżali. Najbardziej traumatyczne wydarzenia miały miejsce w roku 1993, podczas których Azerbejdżan utracił 13% swego terytorium, a wszystkich ludzi stamtąd zmuszono do wyniesienia się. W maju 1994, pod auspicjami WNP, podpisano zawieszenie broni między tymi dwoma poradzieckimi państwami. Od tego czasu między Azerbejdżanem i Armenią ma miejsce coś, co można nazwać "stanem pokojowo-wojennym". Prace nad przywróceniem pokoju, w które zaangażowane są Mińska grupa OBWE (z Rosją, USA, Francją) oraz ONZ, wciąż trwają bez powodzenia. Niemożliwy będzie potencjalny powrót przesiedleńców nawet w następnej dekadzie. Jest to związane z nieuregulowanym statusem Górskiego Karabachu i Korytarza Laczyńskiego (stanowiącego strefę buforową