Suchergebnisse

Abstract
According to official data, Romanian voter turnout decreased by half for the period 1990-2012. Gaps between official and self-reported turnout are larger than those from similar countries. Starting with these findings, this paper questions the official data regarding turnout and brings evidence that turnout in Romanian elections is increasingly underestimated. Three factors are responsible for this: the quality of the electoral registers, ineligible voters and emigration. The effect of these factors grew over time inducing the idea that turnout is sharply decreasing. In fact, the decrease is less pronounced, and most of it took place between 1990 and 2000. In the last part, I discuss the implications of the findings in three domains: theoretical debates, methodological and practical issues.

Der Verfasser gibt zunächst einen Überblick über Entstehung und Politik der ultranationalistischen Bewegung Vatra Romaneasca in Transsylvanien als Vorläuferorganisation der Nationalen Einheitspartei Rumäniens. In diesem Zusammenhang spielt vor allem die Agitation von Vatra Romaneasca und Nationaler Einheitspartei gegen die ungarische Mehrheit in Transsylvanien eine Rolle. Im folgenden werden die Aktivitäten der Nationalen Einheitspartei auf nationaler Ebene im Kontext der Parlaments- und Präsidentenwahlen behandelt. Die Taktik der Ultranationalisten besteht darin, mittels minderheiten- und fremdenfeindlicher Agitation ein Klima der allgemeinen Verunsicherung zu schaffen. Der anfängliche Erfolg des seit Oktober 1993 zahlungsunfähigen Caritas-Finanzmodells trug zur Popularität der Partei bei. Eine Regierungsbeteiligung wurde bisher von der Sozialdemokratischen Partei Rumäniens verhindert. (BIOst-Wpt)

This paper is written from the contextual perspective of understanding and reviewing the processes associated with human resources management (HRM) in organizations. Consequently, the purpose of this paper is to explore the trends of HRM practices in order to identify the specific characteristics of Romanian organizations and to establish its specificity in the national defence system. In the first part of the paper we will refer to the research framework and point out the evolving and conceptual benchmarks that are of importance to this approach. The characteristics of human resources management in Romanian organizations are established by comparisons with other countries, while the central axis of comparison is represented by the member states of the European Union (EU). Starting from the results of this analysis, the particularities of HRM that are defence-related, identified through the study of the regulatory framework and comments regarding the current guidelines are made. In the conclusions, the paper will present main ideas resulted, personal contributions, issues addressed and research limitations.

"This article presents a brief but informative examination of the Kaliningrad region in order to find out the mysteries of a geographical territory that belongs to Northern Europe, but currently represents Russia's only European trophy after winning the Second World War. The paper contains general elements, as well as data that may seem new, through which the geography and history of the region are analysed in the first part. After understanding the natural state and the secular heritage of this territory, we will portray the policies of the Russian Federation imposed on its exclave, determine whether Kaliningrad is an important commercial actor on the international stage and investigate the evolution of the population from an ethnic, cultural and religious point of view. All these elements described previously represent an essential body of knowledge in our attempt to ultimately determine the importance of the Kaliningrad Oblast as a first-line geopolitical bastion in the eternal East-West confrontation in Europe."

"The military measures established by the Paris Peace Treaty of 10 February 1947 considerably diminished the Romanian Armed Forces combat capacity. The international diplomatic document stipulated that the armed forces should not exceed 138,000 troops, the number of military aircraft was reduced to 150, of which 100 were fighter jets, and the Navy was forbidden to have submarines and torpedoes in the inventory. Moreover, the Navy could be staffed with a maximum of 5,000 people, and the value of the total tonnage of the ships could not exceed 15,000 TDW. Starting in 1948, the Romanian People's Republic Armed Forces were reorganised, in compliance with the impositions of the Allied Control Commission (Soviet Party) and the provisions of the Paris Peace Treaty. In this context, the Navy, together with the Navy Command as a higher echelon, had a new organisation, which also took into account the budgetary problems Romania had to face after the Second World War."

Ազգային տարազը, իր տեղային խմբերով հանդերձ, բազմագործառութային է և որպես մշակութային կարևոր տարր՝ ունի սոցիալական խմբերի, սեռատարիքային և էթնիկ ընդհանրության հոգևոր պահանջմունքների ցուցիչի դեր: Այն յուրատեսակ նշանային համակարգ է՝ կրողի վերաբերյալ որոշակի տեղեկությամբ, որը հաղորդվում և դրսևորվում է կրվող համալիրի, տիպի, գույնի, ձևվածքի, զարդարանքի միջոցով: Հագուստի նշանային գործառույթներում գեղագիտական հատկանիշները միահյուսված են կրոնածիսական ոլորտներին: Հայկական տարազը, ինչպես նաև հայոց լեզուն, իր բազմաթիվ բարբառներով, հիշեցնում է բազմագույն երանգապնակ՝ իր առանձին, բայց միաժամանակ համամասն ու ներդաշնակ գույներով: Մեկ համահայկական, ընդհանուր տարազ չկա: Այն պատմական զարգացման ուղի անցած համակարգ է` առանձին խմբերով, որոնք ընդհանուր են կառուցվածքային առումով: Բոլոր տարազախմբերում այն կազմված է ներքնազգեստից, վերնազգեստից, գլխի հարդարանքից, զարդարանքից, ագանելիքից (գուլպա, ոտնաման, տղամարդկանցը՝ նաև ոտքի փաթաթան, սռնապան): Տարբերությունները ոճավորման մեջ են, իսկ հագուստի ոճը դրսևորվել է ձևվածքային լուծման, հիմնական ձևերի, հագնելու եղանակի, գունային համադրության և գեղազարդման եղանակների մեջ: Ըստ տիպի` հայկական տարազը արձակ է, բաց, զգեստն ունի կտրվածքներ առջևից, կողքերից: Հայոց տարազի համակարգը կազմում են արևմտահայկական` Վասպուրական, Աղձնիք, Տուրուբերան, Բարձր Հայք, Շիրակ-Ջավախք, Տրապիզոն, Փոքր Հայք, Կիլիկիա և արևելահայկական` Այրարատ- Թիֆլիս-Պարսկահայք, Սյունիք-Արցախ, Գուգարք, Վայոց ձոր և այլ համալիրները: Ավանդական տարազի դերն այսօր լրիվ փոխվել է: Այն դուրս է եկել կենցաղավարումից, կորցրել երբեմնի կիրառական նշանակությունը և դարձել ազգային մշակույթի էթնոսիմվոլիկ հատկանիշ, կատարելով էթնիկ ցուցիչի դեր:
Национальный костюм, наряду с его местными разновидностями, много- функционален и, как важный культурный элемент, играет роль индикатора духовных потребностей социальных групп, половозрастной и этнической общностей. Национальный костюм – это своего рода знаковая система с определенной информацией о его владельце, которая передается через его тип, цвет, крой и украшение. В знаковых функциях одежды эстетические особенности переплетаются с религиозной и ритуальной сферами. Армянский национальный костюм, как и мультидиалектный армянский язык, напоминает многоцветную палитру в ее отдельных, но в то же время пропорциональных и гармоничных цветах. Не существует единого общеармянского нацио- нального костюма. Это система, прошедшая путь исторического развития с отдельными группами, имеющими общую структуру. Все группы национального костюма состоят из нижнего белья, верхней одежды, головного убора, украшения, обуви (носки, туфли, у мужчин также онучи, ноговицы). Различия проявляются и в стилизации, а стиль одежды- в крое, в основ- ных формах, в способе ношения, в цветовом сочетании и декорировании. По своему типу армянский национальный костюм свободный, открытый, с вырезами по бокам и спереди. Система армянского национального костюма включает западноармянский-Васпуракан, Ахдзник, Туруберан, Высокая Армения, Ширак-Джавахк, Трапезунд, Малая Армения, Киликия и восточноармянский - Айрарат-Тифлис-Парскаайк, Сюник-Арцах, Гугарк, Вайоц Дзор и другие комплексы. Сегодня полностью изменилась роль традиционного костюма. Он вышел из повседневной жизни, утратил свое некогда практическое значение и, став этно- символической чертой национальной культуры, играет роль этнического индикатора.
The national costume with its local groups is multifunctional and, being an important cultural element, plays the role of an indicator of social groups, gender and age, and also the spiritual demands of an ethnic community. The national costume is an original sign system that bears definite information about its wearer, disclosed by type, color, pattern, and ornamentation of the set. The national costume, in particular the men's costume set, being comparatively an open system, is rather flexible towards changes in the historical and cultural, social-economic processes of a given community. In the national costume all elements are of symbolic significance. The Armenian national costume, like the Armenian multidialectal language, is manifold. It resembles a multicolored palette with separate but at the same time proportionate and harmonious colors. There is no "all Armenian" general costume. It is a historically developed system with separate groups that are common in structure. In all groups the costume consists of underwear, outerwear, headdress, decoration, footwear (socks, shoes; for men also foot wrappers, gaiters). The differences are in stylization, demonstrated in pattern, main forms, manner of wearing, color combination, and ornamentation styles. The Armenian costume system comprised the folk dresses of Bardzr Hayk, Vaspurakan, Pokr Hayk, Cilicia, Ayrarat (Yerevan-Tiflis-Parskahayk/Persian Armenia/), Syunik-Artsakh and Lori-Gugark, each of which had their versions. In the late 19th and early 20th centuries, especially after the Armenian Genocide, Armenian national costume began to lose its features. However, in some places, for example, in Syunik-Artsakh, some elements of the local costume have been preserved in purity. In the late 19th and early 20th centuries, especially after the Armenian Genocide, Armenian national costume began to lose its features. However, in some places, for example, in Syunik-Artsakh, some elements of the local costume have been preserved in purity.

This paper is written from the contextual perspective of understanding and reviewing the processes associated with human resources management (HRM) in organizations. Consequently, the purpose of this paper is to explore the trends of HRM practices in order to identify the specific characteristics of Romanian organizations and to establish its specificity in the national defence system. In the first part of the paper we will refer to the research framework and point out the evolving and conceptual benchmarks that are of importance to this approach. The characteristics of human resources management in Romanian organizations are established by comparisons with other countries, while the central axis of comparison is represented by the member states of the European Union (EU). Starting from the results of this analysis, the particularities of HRM that are defence-related, identified through the study of the regulatory framework and comments regarding the current guidelines are made. In the conclusions, the paper will present main ideas resulted, personal contributions, issues addressed and research limitations.