Suchergebnisse

Aristoteles'in siyasetle ilgili düşüncelerinin, Politika, Nikomakhos'a Etik, Eudemos'a Etik, Atinalıların Devleti ve Retorik adlı eserlerinde yer aldığı söylenebilir. Politika'nın ikinci kitabında sözlerine "sırada devletin biçimini tartışmak ve hangisinin daha iyi olduğunu anlayabilecek durumda olduğumuzu varsayarak bunu anlamaya çalışmak var" diyerek başlayan Aristoteles, bunun için iyi yönetilen bazı devletlerin anayasalarına bakmaya ve, hiç kuşkusuz Platon'u kast ederek, bazı yazarların ütopyalarına bakmaya ihtiyaç duyulacağına işaret eder. Platon'da olduğu gibi, devletten hep site devletini anlayan Aristoteles'e göre, devlet adamıyla devlet, kralla uyrukları, aile reisiyle ev halkı, efendiyle köleleri arasındaki ilişkilerin hep aynı türden ilişkiler olduğunu sanmak yanlıştır. Aristoteles, ne zengin azınlığın ne de yoksul çoğunluğun değil de, ancak ortak çıkarın gözetilmesiyle oluşabilecek orta tabakanın güçlü olduğu ve adaletin kendisiyle tecelli ettiği bir yönetim biçimi olan politeianın oligarşi ile demokrasinin uzlaştırılması sonucunda ortaya çıkabileceğini öne sürer. Demokratik anayasanın oligarşik anayasaya göre isyana ve devrime daha az açık olması nedeniyle ötekine göre daha sürdürülebilir bir nitelik taşıdığı kanısında olan Aristoteles, hem etik hem siyaset anlayışının merkezinde yer alan altın orta ilkesi gereği, güçlü bir orta tabakaya yaslanan anayasanın en güvenli ve en sürdürülebilir bir anayasa olacağından kuşku duymamaktadır. ; It can be said that the thought of Aristotle regarding politics takes place in his works: Politika, Nikomakhos'a Etik, Eudemos'a Etik, Atinalıların Devleti and Retorik. At the outset of his second book of Politika, he argues that "our purpose is to consider what form of political community is best of all for those who are the most competent to realize their ideal of life." To be able to accomplish this, he indicates that we have to examine not only the constitutions of "well-governed states" but also "any theoretical forms", held in esteem. Aristotle undoubtedly refers to Platon and argues that it is a necessity to understand some author's book related with Utopia. As is the case with Plato and Aristotle who always understands a state as the "site," considers that it is wrong to think that the relationship between statesman and state, households and householder, slaves and master are the same kind of it. Aristotle argues that neither rich minority nor poor majority, but the common interest of the middle layer constituted with observance is robust and the politeia, a form of government manifested its own justice, can occur as a result of reconciling democracy with oligarchy. Aristotle, who is of the opinion that democratic constitution is a more sustainable constitution compared to oligarchic constitution due to its less obviousness to rebellion and revolution, in keeping with the principle of the "Golden Middle," located in the heart of both ethics and politics, has no doubt about that constitution leaned on a strong middle class will be the safest and most sustainable constitution.

Bu çalışmanın amacı, girişimcilik ve inovasyon kavramlarına hükümet ve siyasi parti programlarında ne derece yer verildiğini araştırmaktır. Hükümet ve siyasi parti programlarında bu kavramların sıklıkla yer alması, girişimcilik ve inovasyon kavramlarına önem verildiği ve teşvik edileceği şeklinde yorumlanacaktır. Çalışmada yöntem olarak, soysal bilimlerde yaygın bir kullanım alanı bulan nitel araştırma yönteminden, veri elde etmede ise doküman analizinden yararlanılmıştır. Çalışma halen TBMM'de temsil edilen 4 siyasi parti (AKP, CHP, MHP, BDP) ile 1983 yılından sonra kurulan 16 hükümetin programlarını kapsamaktadır. ; The aim of this study is to determine to what extent were the concepts of entrepreneurship and innovation included in political party programs. The fact that these two concepts were frequently included in the programs of governments and political parties signifies that these concepts are assigned importance and they will be supported. Qualitative research method, which is widely used in social sciences was made use of as the study method, and document analysis was used in obtaining data. The study covers the programs of four political parties represented in the parliament at present and 16 governments that have come to power since 1983.

1975 yılının Mart ayı sonunda kendilerini "Milliyetçi Cephe" olarak tanımlayan Adalet Partisi, Cumhuriyetçi Güven Partisi, Milli Selamet Partisi ve Milliyetçi Hareket Partisi'nden oluşan partiler bir araya gelerek Adalet Partisi Genel Başkanı Süleyman Demirel'in başbakanlığında 1970'li yılların en uzun sürecek koalisyonunu kurmuşlardır. Anadolu'da milliyetçiliğin yükselmesinde büyük rol oynayan Milliyetçi Cephe, ilk olarak 1975 yılında iktidara gelmiş, 1977'de II. Milliyetçi Cephe ve 1979 yılında da Örtülü Milliyetçi Cephe olarak adlandırılan ve sağ partiler tarafından desteklenen Adalet Partisi'nin iktidara gelmesiyle üç dönem ülkeyi yönetmiştir. Milliyetçi Cephe Hükümetleri döneminde iç politikada tam bir kargaşa ortamı hüküm sürmekte; çatışmalar, öğrenci olayları, ekonomik bunalımlar ve hükümetteki uyum sorunları devam etmekteydi. Kıbrıs meselesi ve Türkiye?ABD ilişkilerinde ABD'nin uyguladığı silah ambargosu, TürkiyeYunanistan ilişkilerindeki Ege sorunu ve Türkiye?AET ilişkilerinin yeniden düzenlenmesi bu dönemin önemli dış politika sorunlarının temel unsurları olarak yer almaktaydı. Makalede Milliyetçi Cephe Hükümetleri dönemindeki önemli iç ve dış politik sorunlar döneme ait gazetelerden ve belli başlı telif ve tetkik eserlerden yararlanılarak değerlendirilecektir. ; At the end of March in 1975, the political parties such as Justice Party, Republican Trust Party, National Welfare Party and National Action Party calling themselves "nationalist front" formed together the long?living coalition of 1970's with Süleyman Demirel as PM. National front which played a crucial role in boosting the nationalism in Anatolia first came to power in 1975, for a second time in 1977 and last of all in 1979 as it is called covert?nationalist front whose support is originated from nationalist parties. The rule nationalist?front governments witnessed full scale turmoil in domestic politics while conflicts, student uprisings, economic stagnation and governmental problems engulfed the entire country. Cyprus problem and American ...

Demokrasi ile idare edilen ülkelerde genel seçimler, halkın kendilerini belirli bir süre yönetmeye talip olan siyasi partileri seçtikleri bir süreçtir. Vatandaşlarbu tercihlerini pek çok faktörü göz önüne alarak yapmaktadırlar. Siyasi partileriktidara geldiklerinde, nasıl bir yönetim sergileyecekleri, temel hak ve hürriyetler, ekonomik politikalar, dış politika ve çevre sorunları vb. gibi konularla ilgili vaatlerde bulunurlar. Taahhüt ettikleri bu hususları ise seçim öncesi kamuoyu ile paylaşarak bir anlamda seçmenler ile bir anlaşma niteliğinde seçim manifestosu/beyannamesi ilan ederler.Yüksek Seçim Kurulu'nun 22.04.2018 tarih ve 264 sayılı kararı gereğince, 27. Dönem Milletvekili Genel Seçimlerine girecek partiler; Adalet ve Kalkınma Partisi, Bağımsız Türkiye Partisi, Büyük Birlik Partisi, Cumhuriyet Halk Partisi, Demokrat Parti, Halkların Demokratik Partisi, İyi Parti, Milliyetçi Hareket Partisi, Saadet Partisi ve Vatan Partisi şeklinde açıklanmıştır. Bu çalışmanın amacı, Türkiye ekonomisi için önemli bir sektör olan turizm sektörüne 24 Haziran 2018 yılı genel seçimlerine katılan siyasi partilerin seçim beyannamelerinde yer verip vermedikleri ve yer vermişlerse turizm sektörüyle ilgili yaklaşımlarının neler olduğunu ortaya koymaktır. Seçim beyannameleri üzerinde yapılan incelemeler neticesinde Adalet ve Kalkınma Partisi, Cumhuriyet Halk Partisi, İyi Parti ve Vatan Partisinin seçim beyannamelerinde turizm sektörüne yer verdikleri görülmüştür. Turizmin çeşitlendirilmesi, ziyaretçi sayılarının artırılması ve elde edilen gelirin artırılması noktasında farklı yaklaşımlar tespit edilmiştir. ; In democratic countries, general elections are a process in which people choose political parties who aspire to govern themselves for a certain period of time. Citizens are making these choices based on many factors. Political parties, when they come to power, are concerned about what kind of governance they should perform, fundamental rights and freedoms, economic policies, foreign policy and environmental problems, and so on. They are in promises on issues such as They share these commitments with the public before the election and declare election manifestos / declarations in a meaningful agreement with the voters.According to the decision of the Supreme Board of Elections dated 22.04.2018 and numbered 264, the parties to the General Elections of the 27th Term Deputies; Justice and Development Party, the Independent Turkey Party, the Great Union Party, Republican People's Party, the Democratic Party, the Democratic Party of the People, Good Party, the Nationalist Movement Party, the Felicity Party and was described as the Homeland Party.The aim of this study is to demonstrate that Turkey tourism sector is an important sector for the economy of June 24, 2018 year they gave place whether not they and included in the election manifesto of political parties participating in the general election approaches related to the tourism sector was going on.As a result of the examinations on election reports, the Justice and Development Party, the Republican People's Party, the Good Party and the Motherland Party have been included in the tourism sector in their election declarations. Different approaches have been identified to diversify tourism, increase visitor numbers and increase income.

Demokratik toplumlarda siyasi parti ya da adaylar çeşitli siyasal iletişim yöntemleri kullanarak seçmenleri etkilemeye ve kendilerine oy vermelerine ikna etmeye çalışırlar. Partilerin seçim dönemlerinde kullandıkları en önemli siyasal iletişim yöntemi olarak karşımıza siyasal reklamlar çıkar. Siyasal reklamlar, seçim dönemlerinde siyasi parti ya da adayların seçmenlerin dikkatini çekerek, siyasi seçim vaatlerini kitle iletişim araçları vasıtasıyla seçmenlere duyurdukları reklamlardır. 7 Haziran 2015 Genel Seçimlerinde, Ak Parti, CHP, MHP ve HDP'nin televizyonda yayınlanan ve tiraj bakımından en yüksek 10 gazetede (spor gazeteleri hariç) yayınlatmış olduğu siyasal reklamların içerik çözümlemesi yöntemiyle analiz edildiği bu çalışmada, söz konusu siyasal reklamların etkilerinden çok, biçim ve içeriği üzerinde durulmuştur. Çalışmada partilerin siyasal reklamlarda kullandığı mesaj stratejileri, reklam ve çekicilik türleri, reklamlarda ön plana çıkardığı temalar ve söz konusu reklamların biçimsel (renk, fotoğraf, ses, görüntü türü, reklam süresi, amblem-slogan kullanım vb.) değişkenlerine ilişkin değerlendirmeler yapılmıştır. Analizler sonucunda Ak Parti reklamlarında negatif reklam türü ağırlıklı olmak üzere here iki reklam türü de kullanılırken, CHP, MHP ve HDP reklamlarında ise pozitif reklam türü ağırlıklı olarak her iki türde kullanılmıştır. Yine bütün partiler reklam çekicilik türü olarak rasyonel çekicilik türünü kullanmışlardır. Reklamlarda partilerin tercih ettiği konular olarak ekonomi, ulaşım, yolsuzluk, işsizlik, sosyal güvenlik ve siyasal katılım olarak kaydedilmiştir. ; Using a variety of methods, political communication, political party or candidate in a democratic society to influence voters and try to convince them to vote. contact management as the most important political parties during election periods used in their interests against our political ads. Political ads during election periods to draw the attention of voters, political party or candidate, the ads that announce political campaign promises to voters through mass media. 7 June 2015 general elections, the AK Party, CHP, MHP and HDP in terms of television and circulation high 10 in the newspaper (excluding sports newspapers) in this study, which analyzed the published have that content analysis of political advertising method, said much of the impact of political ads, format and content It emphasized. message strategies used by parties in political advertising, advertising and charm species, formal advertising in the forefront of interest as the theme and the ads in question (color, photo, audio, image type, ad time, logos-slogans usage etc.) assessment of the variables have been made. Analysis results of the AK Party in negative ads for each ad type, predominantly the two ad types are used, the CHP, the MHP and HDP positive ads ad type is used mainly in both species. However, all parties have used the kind of rational appeal as a kind of advertising appeal. Ads in the economy as the issue that is preferred by the party, transportation, corruption, unemployment, social security and political participation were recorded.

Demokratik siyasi hayatın vazgeçilmez unsurlarından birisi olan siyasi partilerin, toplum nezdinde içinde bulundukları ülkenin siyasasının belirlenmesinde önemli sorumlulukları bulunmaktadır. Siyasal partilerin bu sorumluluklarından birisi de iktidar olmaları durumunda izleyecekleri programları açık ve net ifadelerle belirlemeleridir. Böylelikle kamuoyu tarafından siyasi partilerden, parti programlarına beşeri konulardaki yaklaşımlarında hassasiyet göstermeleri de beklenmektedir. Doğrudan demokrasinin işlerliğini yitirip, temsili demokrasinin ve bu demokrasiye ait değerlerin daha da önem kazandığı günümüzde siyasal partiler; iktidar olma, tercih edilme, siyasal rekabette daha güçlü konumda olma gibi gereksinimlerden dolayı toplumu ve özellikle de toplumdaki bazı kesimleri ilgilendiren önemli konulara temas etmeyi tercih etmektedirler. Dolayısıyla temel hak ve özgürlüklerin giderek önem kazandığı günümüzde, siyasal partilerin de insan odaklı yaklaşım sergilemeleri ve bu konu üzerinde daha da yoğunlaşmaları arzu edilen bir duruma dönüşmüştür. Bu düşüncelerden hareketle çalışmada siyasal partilerin oluşum süreçleri, işlevleri ve amaçlarının yanı sıra, Türkiye'de Meclis'te aktif olarak temsil yetkisi bulunan siyasi partiler ile ileri demokrasi olarak nitelendirilen ülkelerden birisi olan İngiltere'deki siyasi partilerin programları incelenip, insana ilişkin tutumları ele alınacaktır. Türkiye ve İngiltere ölçeğinde siyasal partilerin "insan odaklı" bakış açısından karşılaştırmaları yapılacaktır. Bu noktada özellikle kadın-erkek, çocuk-yaşlı, ve engellilere ilişkin kriterler değerlendirilmeye tabi tutulacaktır. Söz konusu ülkelerde bulunan siyasal partilerin beşeri konulara gösterdikleri hassasiyet, benzerlikler ve farklılıklar bağlamında değerlendirilecektir ; Political parties are among the most important factors in determining a country's policy. Because a political party's program constitutes the basis for the policies to be followed in case of coming to power. Policy will be implemented in case of power according to defined criteria in programs typically report on political party programs. Thus, by the public, political parties, party programs are expected to show sensitivity in their approach to human subjects will be. When it is unable to functioning of direct democracy, representative democracy and democratic values are more important in today's world where political parties, the ruling being to be preferred, due to the requirement of being in the stronger position in the political competition, the community, and especially to touch on some important topics of concern to segments of the community prefer. Therefore, it is increasingly important nowadays of fundamental rights and freedoms, political parties and human-oriented approach and they should implement even more focus on this subject has turned into a desirable situation. The movement of these ideas in the study of the formation of political parties, processes, functions and objectives, in addition to the power to represent the political parties in Turkey's parliament actively forward with a democracy is described as one of the countries that the programs of political parties in the UK which is examined in the attitudes of the humans will be discussed. Turkey and the UK political parties on the scale of "human-oriented" perspective, comparisons will be made. At this point, especially Male-Female, child-elderly, and the disabled will be subject to criteria that relate to evaluation. Their sensitivity to issues of political parties in the countries in question in Humanities, in the context of similarities and differences will be evaluated

Yerel demokrasi kavramı ile bağlantılı kavramlardan biri olan ve literatürde kimi zaman yerel demokrasi ile eşdeğer anlamda kullanılan "yerel özerklik" kavramı, en genel anlamıyla; bir yerel topluluğun, yerel nitelikteki işleri, kendi başına, kendi organları eliyle görebilmesi ve buna olanak verecek kaynaklara sahip olabilmesidir (Keleş, 2000: 49). Avrupa Yerel Yönetimler Özerklik Şartı'nın üçüncü maddesi, "özerk yerel yönetim" kavramını, "yasalar çerçevesinde kamu hizmetlerinin önemli bir bölümünü yurttaşlarının yararı doğrultusunda ve kendi sorumluluğunda yerine getiren, hukuki ve yönetsel yeteneklere sahip yerel tüzel kişilik" olarak tanımlamaktadır. Aynı maddenin ikinci fıkrasında ise bu hakkın, üyeleri serbest, gizli, eşit, doğrudan ve genel seçimle oluşturulan konseyler ya da meclisler tarafından kullanılacağı ifade edilmektedir (Mengi, 1998: 70).halkın karar alma süreçlerine katılımını çok büyük oranda sınırlayan katı merkeziyetçi yapılardan uzaklaşarak yerel yönetimlerin yetkilerinin artırılması ve katı, hantal, bürokratik bir anlayış yerine üretken, gerçek anlamda eşitlikçi halk katılımına dayanan bir anlayışın hâkim kılınması, küreselleşmenin ve neo-liberalizmin yıkıcı etkilerine karşı bir alternatif oluşturabilecektir. Öte yandan, yerel yönetimlerin yetkilerinin artırılması ve güçlendirilmesi özellikle Türkiye'nin en önemli sorunlarından biri olan Kürt sorununun çözümüne de önemli ölçüde katkı sunabilecek bir potansiyel taşımaktadır. Cumhuriyet tarihi boyunca yerel yönetimler, özellikle de belediyeler, yerel demokrasinin sağlanmasından ziyade, yerel hizmetlerin etkin, verimli ve daha az maliyetle sağlanmasının aracı olarak görülmüştür. Ancak bu yaklaşım yerine, Fransa'nın 1951'den itibaren yaptığı gibi, ulus-devletin katı merkeziyetçi sistemini gevşeterek yerel yönetimlere anlamlı oranda yetki devri yapmak yoluyla hem ülke içinde eşitlikçi bir bütünleşme sağlanabilecek, hem bölgeler arası sosyo-ekonomik dengesizlikler aşılabilecek, hem de farklı yerelliklerin kendi farklılıklarını korumalarına olanak tanıyacak çoğulculuk sağlanabilecektir. Bu yolla halkın yönetimde yer alma olanaklarının geliştirilmesini sağlayacak mekanizmaların kurulması, yerel yönetimlerin toplumun bütün sorunları ile ilişkilendirilmesi, sosyal, ekonomik, tarihsel ve kültürel varlığın korunması ve geliştirilmesinde yerel yönetimlerin bir özne olarak değerlendirilmesi mümkün hale getirilebilecektir. Bu anlayışa ek olarak ise, söz konusu yerelliklerin hem gelişmişlik oranlarına göre denge sağlayıcı bir biçimde merkezi bütçe tarafından desteklenmesi, hem de kendi ekonomik kalkınmalarını sağlayabilmelerine imkân tanıyan olanakların (kooperatifleşme gibi) verilmesi, yani bir nevi ortaklaşma ve ürettiğini tüketebilme, kendine yetebilme imkânı tanınması, neo-liberal sistemin halk için değil sermaye için esas aldığı "küreselleşmeci yerelleşme" anlayışının alternatifi olabilecektir. Bu esaslara dayanan bir "yerel özerklik" anlayışı ile liberal yaklaşım tarafından savunulan yerel yönetimlerin merkezi yönetimin müdahalesinden uzak olması ile sınırlandırılmış olan "yerel özerklik" anlayışı arasındaki fark ise ortadadır. ; The concept of -local autonomy-, frequently used synonymously with local democracy, is broadly defined as `the possibility of a local community to independently handle its local tasks using its own means` (Keles, 2000: 49). The third entry in the European Charter of Self-Government defines the concept of self-government as `a local legal entity that owns legislative and governing capability to perform a significant quantity of public services within legal boundaries and under its own responsibilities in line with its public's interests`. The second article of the same entry, on the other hand, states that this capability is used by councils or assemblies whose members are elected via independent, confidential and direct general elections (Mengi, 1998: 70) As one of the frequently debated issues, the demand for more autonomous local governments is restricted to being repressed and independent of the central government by liberal approaches which aim to privatize local services, to increase the power of global capital flows by distributing public services, and to provide suitable conditions for the implementation of neo-liberal policies. In addition to ignoring general public participation, such an autonomy demand of localism seeks to adapt democracy to fit the needs of sovereign powers and to create a local governing platform where everything is subcontracted, transferred to the global capital via neo-liberal policies, and then left to the conscious of capitalism which, referring to Marx; -. cuts down the tree if its shadow cannot be sold-. Particularly today, an increasing promotion of global localization is witnessed while being moved away from the central government often equals to giving in to the wheels of the global capitalism and entering into a competitive localism with its global companies. However, this should threaten neither the existence of a local government as a self-governing unit nor the local public's right to participate in decision-making processes. The firm centralist approach, more or less like the neo-liberal approach, is an obstacle against local governments to become participatory autonomous units. Throughout the human history, all communities have been organized according to their own needs. Today, it is clear that self-governments are vital for the top-down expansion of democracy and the coordination of social development. In this respect, moving away from firm centralist bodies that cause obstructions and restrict the possibility of public participation in decision-making processes seems crucial to create an alternative against the destructive effects of globalization and neo-liberalism. This can be achieved by empowering the authority of local governments and by adapting a true egalitarian participatory approach rather than a firm, clumsy, bureaucratic method. However, increasing and empowering the authorization of local governments has the potential of contributing greatly to the solution of Kurdish issue as one of the important knots in Turkey. Throughout the history of the Republic, local governments and municipalities have been considered as effective tools in providing cost-efficient and prevalent public service rather than maintaining local democracy. Nevertheless, instead of adapting this approach, transferring significant amount of authority to local governments and loosening the firm centralist system of nation-state, as France has been doing since 1951, will not only create an integration in the country and reduce the unbalanced socio-economic conditions among the regions but it will also sustain the plurality by maintaining the differences of each local community. It will then be possible to establish mechanisms to enable public participation, to relate local governments with the problems of the whole society, and to include local governments in the protection and the development of social, economic, cultural, and historical assets. In addition, supporting local governments by the central budget in line with their growth rate, providing them with the autonomous possibilities of improving economically (e.g. becoming a cooperative); that is, giving them the opportunity to cooperate, consume what they produce, and be self-sufficient, could be an alternative for neo-liberal system's -global localization- approach adapted not for public but for the capital. The difference between such a -local government- and the one advocated by liberal approach repressed from central government is self-evident.

Bu çalışmanın temel amacı ve ilgi odağı, görsel anlatı süreçlerinin 2015 genel seçim sürecinde Adelet ve Kalkınma Partisi (AKP), Cumhuriyet Halk Partisi (CHP), Milliyetçi Hareket Partisi (MHP) ve Halkların Demokratik Partisi (HDP) gibi Türkiye Büyük Millet Meclisinde temsil edilen dört siyasi partinin resmi Facebook sayfalarındaki kapak fotoğrafları üzerinden nasıl işlediğini değerlendirmektir. Oy talebi ve desteği çağrısını resimleyen kapak fotoğrafları siyasi rekabet iletişimi kurma ve sosyal,siyasal ve ideolojik yanıtlar temin etme amacındadırlar. Bu dört siyasi partinin Facebook profillerindeki kapak fotoğraflarını örnek olarak kullanarak bu çalışma metinlerarasılı ve çağrı süreçlerini ve bu kavramların, izleyici konumundaki oy verenlerin tekli görsel metinlerce üretilen anlatım sürecinde birer katılımcı ve destekçiye dönüşmesine nasıl katkıda bulunduğunu anlamaya çalışır. Oy ve destek isteme görsel çağrısı sürecinde ne tür anlatı süreçlerinin devreye girdiği ve bu süreçlerin nasıl işlediği ve izleyici özneler olarak oy verenlerin ilgili sisyasi partilerin Facebook kapak fotoğraflarındaki görsel metinlere gore nasıl pozisyon değiştirebildikleri bu çalışmadayanıtları aranan ve tartışılan temel sorular arasındadır. Niteliksel yöntem kullanarak çalışma konuyu genel bir karşılaştırma ile sonuçlandırır. ; The main goal and interest in this paper is to explore how visual narrative processes function through single visual texts as cover photos on official Facebook pages of four major political parties ( Justice and Development Party ( JDP) a.k.a. AKP, Republican People's Party ( RPP) a.k.a. CHP, Nationalist Movement Party (NMP) a.k.a. MHP and Peoples' Democratic Party (PDP) a.k.a. HDP ) represented in the Turkish Grand Assembly during general election campaign of 2015. The cover photos which illustrate appeal for vote and support are intended to communicate political competition and elicit political, ideological support and social responses. Using these cover photos on the Facebook profiles of these political parties as a sample, the paper reflects on intertexuality and interpellation processes and how these concepts contribute to further understanding the ways that engaged voters as viewers become participants and supporters in the narratives generated by these single visual texts. What narrative processes are in action during an encounter with a visual appeal for vote and support and how these processes function and how voters as viewing subjects might be able to exchange positions differently in relation to the visual texts appearing in the Facebook cover photos of the related political parties are the main questions to be answered and discussed in this study . Using a qualitative methodology, the study concludes with an overall comparative evaluation of the subject.

Url: http://josc.selcuk.edu.tr/article/view/1075000222 ; Demokratik toplumlarda siyasi parti ya da adaylar çeşitli yöntemler kullanmak suretiyle insanları etkilemeye ve kendilerine oy vermeleri konusunda ikna etmeye çalışırlar. Bu stratejilerden birisi de hiç şüphesiz negatif siyasal reklamlardır. Negatif siyasal reklamcılık, rakip adayın kişisel özelliklerine, ortaya attığı ve savunduğu düşüncelere veya üyesi olduğu partilere yönelik saldırıları içeren reklamlar olarak ön plana çıkmaktadır. Bu tür reklamlar vasıtasıyla rakip parti ya da adayın yeterliliği ve gücü sorgulanırken; seçmen nezdinde onlara ilişkin bir şüphe yaratılmak istenmektedir. İşte bir siyasal kampanya stratejisi olarak negatif siyasal reklamcılığın konu edildiği bu çalışmada, 1995, 1999 ve 2002 Genel Seçimleri'nde Türkiye'deki siyasi partilerin negatif siyasal reklamları kullanma sıklıkları, hangi tür negatif reklamlara daha çok önem verdikleri ve bu tür reklamlarda ön plana çıkarılan konuların neler olduğu tartışılmıştır. İçerik çözümlemesi bulgularına göre; negatif siyasal reklam kullanımı bakımından seçim dönemleri ve partiler arasında anlamlı bir farklılaşma bulunmaktadır. Analiz edilen üç seçim dönemi içerisinde negatif siyasal reklamların en çok kullanıldığı dönem 24 Aralık 1995 Genel Seçimleri'dir. 1995 Seçimleri'nde ANAP, CHP, DYP ve RP; 1999 Seçimleri'nde CHP, DYP ve FP; 2002 Seçimleri"nde ise ANAP, CHP, DYP ve MHP siyasal kampanya çalışmalarında negatif reklamlara yer veren partiler olmuştur. ; In democratic societies, political parties and candidates compete in various ways to influence people and try to persuade them to vote for them. One of these strategies is certainly the negative political advertisement. Negative political advertising emerges as containing attacks against personal traits of the opponent candidate, the ideas stated and advocated by him or attacks against the opponent party. Such advertisement is used to question the competency and abilities of the opponent party or candidate and to cast doubt on them among the voters. The subject of this study is the usage of negative political advertising as a political campaign strategy by Turkish political parties in the 1995, 1999 and 2002 general elections, they have been discussed by usage frequency, by preferred type of negative advertisement and the themes emphasized. The content analysis results showed meaningful differences between election periods and parties in the use of negative political advertising. Among the three analysed election campaign years, the period with the most usage of negative political ads was the 24 December 1995 general elections. The parties that have used negative political advertisement in their campaigns were in the 1995 elections the ANAP, CHP, DYP and RP; in the 1999 elections the CHP, DYP and the FP; in the 2002 elections the ANAP, CHP, DYP and MHP.

21. yüzyılda, yeni iletişim teknolojilerinin hızlı gelişimi ile ortaya çıkan yeni internet medyası ile siyasal reklamcılıkta yeni bir çağ başlamıştır. Partilerin seçim dönemlerinde kullandıkları en önemli siyasal iletişim yöntemi olarak karşımıza siyasal reklamlar çıkmaktadır. Siyasal reklamlar, seçim dönemlerinde siyasi parti ya da adayların seçmenlerin dikkatini çekerek, siyasi seçim vaatlerini kitle iletişim araçları vasıtasıyla seçmenlere duyurdukları reklamlardır. Bu çalışmada 24 Haziran 2018 Genel Seçimlerinden önce Ak Parti, CHP, MHP, İYİ Parti ve HDP'nin gazetelerde yayınlanan siyasal reklam içerikleri analiz edilmektedir. Analizler sonucunda; Ak Parti % 58 ile en yüksek oranda milli birlik vurgusu yapan reklamlara, CHP ise % 89 oranı ile ekonomi içeriği olan reklamlara, MHP'de % 60 ile en yüksek oranda milli birlik vurgusu yapan reklamlara yer vermiştir. İYİ Parti ise en yüksek düzeyde % 32 ile işsizlik üzerinde dururken, % 18 tarım, % 16 ile ekonomi konularını işlemiştir. Reklamlarda Ak Parti % 58 ve MHP % 60 ile milli birlik konusunda reklamlarını konumlarken, muhalefet partileri olan CHP ve İYİ Parti daha yüksek oranlarda ekonomi, tarım, işsizlik üzerinde durmuşlardır. ; In the 21st century, a new era in political advertising has begun with the new internet media that emerged with the rapid development of new communication technologies. Political advertisements are the most important method of political communication used by parties in election periods. Political advertisements are advertisements in which political parties or candidates draw the attention of voters during the election periods and announce their promises of political elections to the voters through mass media. In this study, political advertising content of Ak Parti, CHP, MHP, GOOD Party and HDP published in newspapers before 24 June 2018 General Elections are analyzed. As a result of the analysis; Ak Parti has advertised the highest rate of national unity with % 58, CHP has the highest economic content with % 89 and MHP has the highest national unity with % 60. The BEST Party, on the other hand, focused on unemployment with % 32 at the highest level, agriculture on % 18 and economy on % 16. While the Ak Parti % 58 and MHP % 60 placed their ads on national unity, the opposition parties CHP and the GOOD Party emphasized higher rates of economy, agriculture and unemployment.

Hız, viral yayılım ve etkileşimin yanı sıra görsel işitsel bir forma sahip metinlerin algoritmalar aracılığı ile amaca uygun kullanılmasına olanak sağlayan dijital medya politik iletişim alanında da yaygın olarak tercih edilmektedir. Siyasi partiler tarafından yoğun olarak kullanımı tercih edilen dijital reklamların analizi önem taşımaktadır. Bu kapsamda çalışmayla 2015 Genel Seçim dönemi özelinde Youtube platformu üzerinden siyasi partilerin paylaşıma sundukları seçim videolarında kolektif kültür ve inançla ilgili hangi egemen söylem ve temaları kendi siyasi ideolojik bağlamında yeniden tasarımladıklarının ortaya konulması amaçlanmıştır.
Araştırma kapsamına Türkiye'de Haziran – Kasım 2015 tarihinde gerçekleştirilen siyasi seçim kampanya sürecinde Türkiye Büyük Millet Meclisi'nde (TBMM) grubu bulunan dört siyasi partinin Youtube'a siyasi parti adı ile yüklenen ve en çok izlenen siyasi reklam videoları alınmış, Van Dijk'in eleştirel ideolojik çözümleme kategorileri ile birlikte; Arthur Asa Berger'in çok modlu söylem çözümlemesi yöntemi kullanılarak videolar analiz edilmiştir.
Araştırma sonucunda, her bir siyasi partinin kendi ideolojik söylemlerini seçmenlerinin de ortak söylemi yapmak için seçim videolarında konjonktüre uygun bir tema seçerek bu temaya uygun sembol ve mitleri renk ve müzikle harmanlayarak tasarımladıkları görülmüştür.