Suchergebnisse

Bu çalısma, Türkiye'deki düzenleyici sürecin kurumsal donanımını yeni kurumsalcı iktisadın islem maliyetleri perspektifinden analiz etmeyi amaçlamaktadır. Bu dogrultuda, öncelikle yeni kurumsalcı yaklasıma kadar gelisen regülasyon teorileri hakkında genis bir literatür taraması yapılmıstır. Regülasyon, teorik olarak, türleri bakımından ve iktisadi faaliyet üzerindeki etkileri baglamında tartısılmıstır. Kamu hizmetlerinin regülasyonunda uygulanan yöntemler ve regülasyon sürecinde daha rekabetçi bir yapıya geçisi saglayan deregülasyon ve özellestirme gibi uygulamalar da ayrıca tartısılmaktadır. Tezin önemli bir katkısı, yeni kurumsalcı perspektiften regülasyonun kurumsal analizini yapmasıdır. Regülasyon iktisadı literatüründe yeni gelisen bu yaklasımla, regülasyonun arz kısmı modellendirilmektedir. Bu model, regülasyonun daha önceki regülasyon teorilerinde ifade edilen etkinsizlikleri dısında, bir ülkenin düzenleyici kurumsal yapısının nasıl önemli bir etkinsizlik unsuru olabilecegini göstermektedir. Model, bir ülkede yatırımların gerçeklesmesi konusunda belirleyici role sahip islem maliyetleri ve düzenleyici taahhüt kavramlarını analizin merkezine alarak, ülkenin düzenleyici politik kurumları arasındaki etkilesimin hangi durumlarda islem maliyetleri ve düzenleyici taahhüdü nasıl etkiledigini analiz etmektedir. Tez, gelistirilen bu model kapsamında Türkiye'de geçis dönemi yasayan düzenleyici devlet modelinin islem maliyetleri ve düzenleyici taahhüt açısından ne anlam ifade ettigini tartısarak, Türkiye'deki iktisadi faaliyeti düzenleyici süreci tartısmaktadır. Özellikle bagımsız düzenleyici kurumlara geçisin, politik ve yasal süreçlerden kaynaklanan dirençle karsılasması, bu kurumların Türkiye'nin düzenleyici çevresinde yerlesik hale gelmesini ve kurumsallasmasını engelleyerek, düzenleyici sürecin politik islem maliyetlerini artırmakta ve düzenleyici taahhüdün güvenilirligini zedelemektedir. Son olarak tez, kurumlar arasındaki bu çatısmanın kaynaklarını göstererek, etkin bir düzenleyici süreç için bir model olarak, düzenleyici süreçte takip edilmesi gereken bir karar agacı önerisi sunmaktadır. ; This study aims to scrutinize the institutional endowment of regulatory process in Turkey from the viewpoint of transaction costs of new institutional economics. It is previously surveyed the developing literature of regulatory economics till the new institutionalist approach. Regulation is considered theoretically, in point of its kinds, and in context of its effects on the economy. It is also taken into account the methods used to regulate the public utilities, the applications as deregulation and privatization used to obtain the transition to competition. An important contribution of the thesis is to analyze the institutional structure of regulation from the new institutional perspective. With this developing approach in the literature of economics of regulation, it is established a new model for the supply side of regulation. The model displays how the institutional structure of a country can be a prominent component of inefficiency exclusive of the other theories of regulation point out inefficiencies. The model analyzes how and under which situations interaction among the regulatory policy-making institutions of the country affects the regulatory process by focusing on it the terms of the transactions costs and the regulatory commitment. The transaction costs and the regulatory commitment have a crucial role over realization of the investments in a country. In the scope of this model, the dissertation scrutinizes the regulatory process in Turkey by drawing attention what the model of regulatory state in the transition term means in terms of the transaction costs and the regulatory commitment. Especially, the legislative and the legal turmoil in the transition to independent regulatory agencies (IRAs) increase the political transaction costs of the regulatory process and bring about the incredible regulatory commitment by hindering the institutionalization of IRAs. In the end, the thesis presents a decision tree for an efficient regulatory process as a useful model by displaying the sources of the clash among the regulatory institutions

Toplumsallaşma, biyolojik bir varlık olarak dünyaya gelen insanın, içinde bulunduğu toplumun değer ve normlarını içselleştirerek toplumsal bir varlık olan bireye dönüştüğü sürece işaret eden sosyolojik bir kavramdır. Toplumsallaşma süreci ile insanlar farklılıklarına rağmen ortak paydalar ekseninde bir toplumu oluşturan bireylere dönüşürler. Birey için bir öğrenme sürecine işaret eden toplumsallaşma, toplum için de toplumsallaşma ajanları vasıtasıyla değerlerini sonraki kuşaklara aktararak varlığını devam ettirdiği hayati bir sürece tekabül etmektedir. Bir alt toplumsallaşma kategorisi olarak siyasal toplumsallaşma da benzer şekilde insanın içinde yaşadığı toplumun siyasal değerlerini öğrenip içselleştirerek siyasal bir varlığa dönüştüğü süreci tanımlayan bir kavramsallaştırmadır. Söz konusu süreç içerisinde birey çeşitli faktörlerin etkisi ile siyasal kimliğini inşa eder ve kendisine ait politik görüşleri ve tutumları olan bir varlığa dönüşür. Üç bölüm halinde tasarlanan bu tez çalışması Milli Görüş hareketi mensuplarının siyasal toplumsallaşma süreçlerine odaklanmaktadır. Çalışma kapsamında ilk olarak toplumsallaşma ve siyasal toplumsallaşma kavramlarına ilişkin literatür bilgisi kısaca aktarılmıştır. Akabinde Milli Görüş hareketi hakkında bilgi verilmiştir. Çalışmada örneklem olarak Milli Görüş hareketinin tercih edilmesinin nedeni; güçlü bir fikri altyapıya, doktriner eğitime, yaygın sivil toplum yapılanmasına, hareket içinde etkili medya organlarına ve disiplinli teşkilat yapılanmasına sahip olmasının yanı sıra Türkiye'nin son elli yılına etki eden önemli bir siyasi aktör olmasıdır. Bu bağlamda Milli Görüş hareketi, mensuplarının siyasal toplumsallaşma süreçlerine etkisi açısından önemli bir inceleme zemini oluşturmaktadır. Toplumsallaşma ve Milli Görüş hareketine ilişkin temel düzeydeki literatür bilgisinin arkasından, çalışmanın son bölümü Milli Görüş hareketi mensuplarına yönelik olarak gerçekleştirilen saha çalışmasının sonucunda elde edilen bulguları ve değerlendirmeleri içermektedir ; Socialization is a sociological term that indicates the process of transformation of human being, which borns as biological creature, toward individual by internalizing the values and norms of the society he lives in. By socialization process, human beings becomes individuals which forms a society along the axis of common ground despite their diversities. Socialization that points a learning process to individual, corresponds a vital progress for society that continues its existence by transferring the values to next generations via agencies of socialization. Political socialization, as a sub-socializaton category, similarly is a conceptualization defines the process of human being's transformation to a political entity by learning and internalizing the political values of society he lives in. During aforementioned process, human establishes his political existence along with effects of various factors and becomes an individual who has his own politica thoughts and attitudes. This thesis study, designed as three chapters, focusses on political socialization process of Milli Görüş movement members. At first; in scope of the study, literature about the concepts of socialization and political socialization is reviewed. Afterward, information is given about Milli Görüş movement. The reason for preference of Milli Görüş movement as sample for the scope of this study is that, alongside it is an essential political actor having impact of Turkey's last five decades, alsı it has a powerful intellectual background, doctrinal education, widespread civil society organization, media organs which are effective in the movement and well-disciplined organizational structure. Under this context members of Milli Görüş movement presents an important research area in terms of effects of its members to political socialization progress. After, literature review about socialization and Milli Görüş movement, last chapter of the study consists of finding and evaluations which are obtained from resuls of field research on Milli Görüş members

Siyasi karar tahakküm-yönetim- strateji ilişkilerini içerir ve kendine has bağımsızlaşma yeteneği vardır. Siyasi kararın egemenlikle rabıtası norm ihdasıyla konumlandığından norm ve istisna eksenleri ayrıntılandırılmış, istisnayı dışlamanın asliliği vurgulanmıştır. Aydınlanmacı tezde normların hakikati temsili, özneler arasındalığılığı üzerinde durulmuş Rawls'un düzeltme girişimine değinilmiştir. Müzakereci ve kararcı tezlerin rasyonal addedilmeyen unsurların siyasi kararlara sızışı bakımından farklılaşmaları irdelenmiştir. Schmitt'in reddettiği norma yakınlık ve meylettiği istisna kuramının ulus muhtevasından gelen tarihi sabiteleri dışlayıcı yapısına buna mukabil liberal tezlerin siyasi karar mimarisi bakımından tam yapısızlaştırmayı hedeflediğine ve Rawls'un nötrleştirici tutumuna değinilmiştir. Düzenlemeci teknik baskınlaştıkça siyasi kararların normla tek biçimli cevap üretimine dönüştüğü, istisna kuramının deneyim ağırlıklı teknikte dirençle karşılandığına değinilmiştir. Siyasi kararın üst limitte egemenlikle olan rabıtasına nazaran neyin norm olduğu ya da istisnai olanla, iç limitte neyin rasyonal olmadığına dair dışlamalarla belirlendiği vurgulanmıştır. ; Political decisions which have an independent nature of their own involve the inter-relationships among domination, administration and strategy. Taking into consideration the approach that establishes the relationship between political decision and sovereignty through instutionalization of norms, exceptions and norms are delineated and exclusion of exceptions is emphasized with regards to Schmitt and Agamben-Benjamin. The representation of reality through norms in the Enlightenment thought and the inter-subjectivity ofthe norms with regards to Habermas is elaborated while the additional revisions brought upon by Rawls are discussed. The differentiation of negotiator and decision maker (as in Schmitt) theories are thoroughly scrutinized with respect to their relevant analysis of infiltration of political decisions by factors which are regarded as irrational. The theories of Schmitt which disregard norm-centric approaches and lean towards theexception-centric theories (which exclude historical constants arising from national content) are mentioned. Rawl's neutralization approach is examined in view of theliberal theories aiming to destructuralize political decision architecture along the abovementioned lines. It is mentioned that, as the regulatory technique becomes more dominant, political decisions take the shape of jurisprudencial uniform answers. It is also discussed that the exceptions approach meets more resistance in experiential processes. What is relevant as norm in view of the relationship between political decision and its upper limits, sovereignty, is also considered. Additionally, it is mentioned that the exceptional factors are determined through the exclusion of what is regarded as "off-limits", namely irrational.

Temsili demokrasiler için yapılan seçimler, iktidarların meşruluk kaynaklarıdır. Siyasal seçimler bu demokrasiler için önem arz etmektedir. Siyasal seçimlerin temel aktörü olan seçmenlerin davranışlarını anlamlandırmak da iktidara talip olan partilerin ve liderlerin ilgi alanına girmekte, tüm bu hususlar seçmen davranışlarını siyaset biliminin önemli inceleme konularından biri haline getirmektedir. Seçmen davranışlarına etki eden birçok faktör vardır. Yaş, cinsiyet, aile, çevre, gelir düzeyi ve eğitim bu faktörlerden ilk anda sayabildiklerimizdir. Fakat günümüzün seçmenlerinin güvenlik kaygısı ile güçlü devlet vatandaşı olma isteği, oy verme davranışlarını siyasi lider faktörü çerçevesinde şekillendirmelerine neden olmuştur. Üstelik güçlü lider isteği artık siyasal kültürler üzerinde neredeyse tüm ülkelerin seçmenlerinde genel olarak bir eğilim göstermektedir. Tezin yukarıda da özetlenen iddiası kapsamında; seçmen davranışlarına etki eden en önemli faktörün siyasi lider olduğu fakat bu etkinin sadece siyasal kültürle açıklanamayacağı, günümüzde yaşanan güvenlik kaygısının, seçmenlerin, siyasi lideri gözeterek oy verme davranışlarını şekillendirdikleri yapılan anket çalışmaları ile de kanıtlanmıştır. ; Elections for representative democracies are the legitimacy sources of power. Political elections are important for these kind of democracies. Understanding the behavior of the voters who are the main actors of the political elections, is also of interest to the parties and leaders who want to take power. There are many factors affecting voter behavior. Mainly age, gender, family, environment, income level and education are among these factors. However, today's electorate's security concern and strong state demand have led us to think that the leading factor in voting behavior is more effective. Moreover the demand for a strong leader shows a general tendency in the voters of almost all countries on political cultures. Within the scope of the claim of the thesis summarized above; It has also been proved by the surveys that the most important factor affecting the voter behavior is political leader but this effect cannot be explained only by political culture, the security concern of today, the voters shape the voting behavior by considering the political leader.

Siyasal kampanyalar, iktidara aday olan siyasal parti ve liderler tarafındanseçmenlere ulaşmak ve onları ikna etmek amacıyla yürütülen karmaşık ve yoğuniletişim uygulamalarını içermektedir. Günümüzde profesyonel bir iş alanı halinegelmiş olan siyasal kampanya planlaması ve uygulaması daha çok sık görülmektedir.Siyasal seçimlerde bütün kampanya yöneticileri seçmenleri kendi partileriveya adayları hakkında bilgilendirmeye, onarlı ikna etmeye ve desteklerinikazanmaya çalışmaktadır. Seçmenler siyasal partiler arasında tercihte bulunurkenkendilerine sunulan alternatifler arasındaki benzerlikleri değil, farklılıkları göz önünealarak bir değerlendirme yapmakta ve kara vermektedir. Bu nedenle siyasalkampanya yöneticileri mesajlarını seçmenlerin niçin başka adayları değil de kendiadaylarını tercih etmeleri gerektiğini vurgulayacak şekilde tasarlamalıdır.Siyasal kampanyalarda bütün seçmenler hedef kitle olarak seçimlerinsonuçları açısından son derece önem ve önceliğe sahip değildir. Çünkü bütünseçmenleri tatmin edecek mesajlar üretmek, farklı noktalarda ve değişik çıkarlarıolan, hatta toplumda birbirine zıt olan kutupları mutlu edecek, onların desteğininalınmasını sağlayacak mesajlar bulmak kolay değildir. Bu nedenle kampanyayönetimi, iktidara gelmek için desteğinin kazanılması gereken seçmen kitlelerininkimlerden oluştuğunu belirleyerek mesajlarını, stratejilerini ve taktiklerini saptamalı;hangi kitle iletişim yönetimini, hangi kitle iletişim araçlarını, ne tür bir zamanlamastratejisiyle kullanması gerektiğini çok iyi planlamalıdır.Siyasal kampanya çalışmaları, klasik kampanya dönemimdekilerin aksineçok pahalı, düzenli ve ölçülü olarak yapılması gereken çalışmalardır.Teknoloji ve küresel gelişmeyle birlikte gelişmiş ülkelerle paylaşım , oralardakigelişmeleri takip etme imkanıyla birlikte ve kendi ülkemizde yeni yöntem ve tekniklerkullanılmaya başlanmıştır.Kitle iletişim araçlarını etkin ve verimli olarak kullanılması siyasalkampanya stratejisinde yeni bir dönem açmıştır. Yazılı basının yanında siyasalreklam filmleri, televizyon, internet vb. araçlar siyasal reklamcılıkta daha genişhedef kitlesine ulaşma imkanı sağlamıştır. ; Political campaigns entail complex and concentrated communicationapplications executed by the political parties and leaders, who are candidates forcoming to povver, in order to reach and convince the voters. Today, politicalcampaign planning and implementation, which has become a professional branchof business, is seen more frequently.Ali campaign managers aim at informing the voters regarding their partiesör their candidates, and convincing and gaining the support of the voters. Whenmaking a preference among political parties, the voters evaluate and reach adecision on the basis of the differences rather than the similarities of the parties. Thus,the political campaign managers must devise their messages to emphasize why thevoters should prefer their candidate över the other candidates.Ali voters are of great importance and priority as the target mass in terms ofoutcome of the elections. Because it is not that easy to create messages that shallsatisfy ali voters and make everyone at different points and with different interests,including those with conflicting interests, happy and to win their support. For thisreason, campaign management should identify the individuals forming constituentmass, of vvhich the support is required to come to povver, and determine thestrategies and tactics accordingly; and should plan thoroughly the masscommunication methods and mass communication means to be used along with thetiming strategy to be applied.On the contrary to the classical campaign period, political campaign vvorksare very expensive processes, vvhich need to be realized in a planned and measuredmanner.New methods and techniques are being implemented in our country with thepossibility of sharing with developed countries and follovving the developments insaid countries in line with the technological and global developments.Effective and productive use of mass communication means has opened anew era in political campaign strategy. Political advertisement films, television,internet ete. means have provided access to a broader target mass in politicaladvertising in addition to the printed media.

I. Meşrutiyetin ilanıyla başlayan demokratikleşme sürecimiz II. Abdülhamid' in meclisi feshetmesi sonucu uzun bir araya girse de II. Meşrutiyetin ilanı tekrar başlamıştır. I. Dünya Savaşı'nın ardından da Mustafa Kemal'in önderliğinde milli mücadeleyi idare etmesi amacıyla 23 Nisan 1920'de Türkiye Büyük Millet Meclisi açılmıştır. Hâkimiyet kayıtsız şartsız milletindir düsturunu benimseyen TBMM demokrasi sürecimiz adına en büyük adım olmuştur. 1923'de Cumhuriyetin ilanıyla gelişimini sürdürmüştür. Sonrasında demokrasinin olmazsa olmazı olan çok partili hayata geçiş denemeleri başlamıştır. Mustafa Kemal hayattayken iki başarısız denemenin ardından süreç askıya alınmıştır. II. Dünya Savaşı'nın başlamasıyla da tüm dünyada olduğu gibi demokrasimiz de ilerici adımlar atılamamıştır. Savaşın sona ermesiyle iç ve dış şartların dayatmaları sonucu yeni birçok partili hayata geçiş süreci Milli Kalkınma Partisi'nin kurulmasıyla başlamıştır. Yükselen toplumsal talep Demokrat Parti'nin kurulmasıyla siyasal karşılığını bulmuştur. Bu dönemde süreç demokratik yasalarla desteklenmiş ve çok partili hayata geçiş süreci tamamlanmıştır. 1950 yılına gelindiğinde ise 27 yıllık CHP iktidarının demokratik yollarla DP'ye geçmesiyle Cumhuriyetimiz beklenin ötesinde bir başarı göstermiştir. ; The process of democratization that started with the declaration of the Constitutional Monarchy II. Abdülhamit Although the Assembly came together as a result of the termination of the II. The declaration of the Constitutional Monarchy has started again. After the First World War under the leadership of Mustafa Kemal, Grand National Assembly of Turkey (TBMM) was opened on 23 April 1920 in order to manage the war of independence. Adopting the principle of ―authority, without any condition and reservation, belongs to the nation‖ the Grand National Assembly of Turkey (TBMM) has been the biggest step in our democracy process. With the declaration of the Republic in 1923 continued its development. Afterwards, attempts to transition to multi-party life, the sine qua non of democracy, began. The process was suspended after two unsuccessful attempts while Mustafa Kemal was alive. With the outbreak of World War II, progressive steps could not be taken in our democracy as in the rest of the world. With the end of the war and the imposition of internal and external conditions, the transition to a new multi-party life began with the establishment of the National Development Party. The rising social demand has found its political counterpart with the establishment of the Democratic Party. In this period, the process was supported by democratic laws and the transition to multiparty life was completed. In the year 1950, the Republic of Turkey has achieved a success beyond the expectations with the 27 year old CHP government's transition to DP through democratic means.