Suchergebnisse

Atatürk problemlerin çözümünde daima barış yanlısı olmuştur. Barışı sadece ülkesi için değil, bütün dünya için istemiştir. Bu düşüncesini "Yurtta Barış, Dünya'da Barış" sözüyle ifade etmiştir. Atatürk, Milli Mücadele döneminde de barışın sağlanması için çalışmıştır. Bunu gerçekleştirmenin yolunun da işgalin sona erdirilmesi olduğunu belirtmiştir. Ancak İtilaf devletleri işgalden vazgeçmedikleri için Türk Milleti bağımsızlığını kazanmak amacıyla cephede mücadele etmek zorunda kalmıştır. Atatürk, zafer kazanıldıktan sonra da kalıcı bir barış antlaşmasının gerçekleşmesi için gayret göstermiştir. Bu gayretler sonucu imzalanan Lozan Antlaşması'ndan sonra da barışçı politikasını sürdürmüştür. Başta komşu devletler olmak üzere tüm devletlerle iyi ilişkilerde bulunmuş ve Balkan Paktı ile Sadabat Paktı'nın kurulmasına öncülük etmiştir. Dünyadaki bütün barışçı çalışmaları desteklemiş, savaşları önleme ve silahsızlanmaya yönelik çabaların tamamında yer almıştır. Türkiye'nin dünyada barışı sağlamak amacıyla kurulan Birleşmiş Milletler'e üye olmasına da katkıda bulunmuştur ; Atatürk has always been in favor of peace in solution of problems he encountered. He wanted the peace not only for his country but also for the entire world. He expressed this view as "Peace in home, peace on the world". He also tried to establish a peacefull environment during the National Struggle. He stated that the way to enable this was putting the enemy invasion to the end. But he had to war in order to gain independence for his country because the Allied Nations didn't give up invading it. Atatürk also made efforts to provide a permanent peace agreement following the victory. He sustained his peaceful policies after Lausenne Agreement signed by means of these efforts. He made good contacts with other countries, especially those surrounding Turkey and led to Balcan Agreement and Sadabat Agreement. He supported all peaceful efforts on the world and tried to prevent wars and took part in efforts to enable disarmament. He contributed to Turkey for it to be a member of United Nations founded to provide peace on the world.

II. Dünya Savaşı'nın ardından kurulan Birleşmiş Milletlerde, savaşın galibi beş devletin daimî üye olarak yer aldığı Güvenlik Konseyi oldukça güçlü ve geniş yetkiler- le donatılmış, buna mukabil tüm üye devletlerin eşit bir şekilde temsil edildiği Genel Kurul bir müzakere organı olarak şekillendirilmiştir. Ancak Güvenlik Konseyinin be- lirleyici ve hükmedici bir konuma sahip kılındığı bu sistemin, temel amaç olan ulus- lararası barış ve güvenliğin sağlanması açısından başarısız olduğu ortaya çıkmıştır. Özellikle daimî üyelerin Birleşmiş Milletler Andlaşması ile kendilerine tanınan veto yetkilerini sıkça kullanmaları sebebiyle, Güvenlik Konseyinden karar almak neredey- se imkânsız hâle gelmiştir. Uluslararası barış ve güvenliği tehdit eden veya ihlâl eden olaylar karşısında Güvenlik Konseyinin etkin bir şekilde harekete geçememesi, Gü- venlik Konseyi özelinde Birleşmiş Milletleri haklı eleştirilerin hedefi haline getirmek- tedir. Birleşmiş Milletler sisteminin yaşanan bu tür sorunlar ve günümüz ihtiyaçları doğrultusunda yeniden şekillendirilmesi yönündeki çabaların sonuç vermediği dikkate alındığında, daimî üyelerin sahip oldukları veto yetkilerini kötüye kullanmaları karşı- sında, Genel Kurulun 1950 tarihli Barış İçin Birlik Kararı kapsamında harekete geç- mesinin en uygun ve elverişli seçenek olduğu görülmektedir. ; The Security Council, being one of the main bodies of the United Nations es- tablished after the Second World War, is composed of five permanent members and empowered with large and strong powers, in contrast with General Assembly desig- ned just as negotiation organ although all member states are represented only in this body. However, it is obvious that the Security Council dominant UN system aiming international peace and security has not been successful. Especially due to frequent use of veto power by permanent members has blocked decision making. The inability and immobility of Security Council against the actions creating threats to international peace and security has made the UN system a target of rightful criticism. Taking into consideration these problems and futile reform efforts for restructuring the UN sys- tem, the most appropriate and convenient option to prevent abuses of veto powers by permanent members is to act according to Uniting for Peace Resolution of the General Assembly dated 1950.

Peace has all the characteristics of pure public goods, such as non-excludability and non-rivalry. While peace in national level is a public good, peace in international level is a global public good which should be financed accordingly. In this study, first, characteristics of peace as a global public good is investigated, then, how peace operations are financed in United Nations (UN) is examined. Although, there have been significant improvements on financing structure of UN peace operations, it is still not very efficient and the current level of funding for UN peace operations is inadequate. There is also a need for an effective sanction for late payment of peacekeeping assessments. In the literature, there have been many new ideas to finance peace operations more effectively, ranging from insurance approach (countries get insurance from UN) to applying some kind of arm trade tax on countries. Suggestions to improve financing peacekeeping operations as global public goods are also discussed in this study.

Peace has all the characteristics of pure public goods, such as non-excludability and non-rivalry. While peace in national level is a public good, peace in international level is a global public good which should be financed accordingly. In this study, first, characteristics of peace as a global public good is investigated, then, how peace operations are financed in United Nations (UN) is examined. Although, there have been significant improvements on financing structure of UN peace operations, it is still not very efficient and the current level of funding for UN peace operations is inadequate. There is also a need for an effective sanction for late payment of peacekeeping assessments. In the literature, there have been many new ideas to finance peace operations more effectively, ranging from insurance approach (countries get insurance from UN) to applying some kind of arm trade tax on countries. Suggestions to improve financing peacekeeping operations as global public goods are also discussed in this study.

Url: http://sutad.selcuk.edu.tr/sutad/article/view/273 ; Atatürk, karizmatik bir liderdir. Bu sebeple, O pek çok reformu herkese kabul ettirebilmiştir. Bunun sonucunda da Türkiye Cumhuriyetinin toplumsal ve kültürel kurumları yerleşmiştir. Atatürk, Türkiye Cumhuriyeti'nin karşısındaki bütün bölücü akımları engellemek için üniter ve laik devlet yapısını kabul etmiştir. Aynı zamanda dış politika ile ilgili dengeli ve barışsever yapılı bir politikayı benimsemiştir. O, bu konuda günümüz politikacılarına güzel bir örnektir. ; Ataturk is a charismatic leader. For that reason he has had a lot of reforms accepted everybody. Consequently, the social and cultural institutions of Turkish Republic has settle down. Ataturk has admitted the structure of unitier and seculer state to prevent all of the trend of dividing against Turkish republic. Ataturk has also appropriated a policy that has equilibrium and the structure of peacable about foreign politics. He is a good model of this subject for today's politicians.

Bu çalışmada 1960'lardan sonra değişim gösteren toplumsal hareketler literatürü ve özellikle 11 Eylül 2001 saldırılarından sonra boyut değiştiren barış aktivizmi bağlamında Doğu Konferansı adlı oluşumun barış aktivizmi yapan bir toplumsal hareket olarak değerlendirilmesinin ne ölçüde mümkün olduğu araştırılacaktır. Bu bağlamda Doğu Konferansı oluşumunun içerisinde yer almış ve aktif olarak faaliyetlere katılmış olan kişilerle yapılan derinlemesine mülakatlar ve oluşumun yapmış olduğu yayınlar ile basına ve kamuoyuna yansımış metinler derlenen veriler kullanılacaktır. Bu veriler öncelikle 1960 sonrası toplumsal hareketler literatüründe bu fenomeni acıkmaya çalışan dört temel yaklaşım olan kolektif davranış yaklaşımı, kaynak mobilizasyonu teorisi, siyasi süreç yaklaşımı ve yeni toplumsal hareketler yaklaşımı bağlamında incelenecektir. Ardından Johan Galtung'un pozitif ve negatif barış kavramları üzerinden değerlendirilen veriler ışığında, Doğu Konferansı oluşumunu barış aktivizmi yapan bir toplumsal hareket olarak tanımlamanın ne derece mümkün olduğu değerlendirilecektir. ; In this study, it will be investigated to what extent it is possible to evaluate the Eastern Conference as a peace activist social movement in the context of the social movements literature that changed after the 1960s and especially the peace activism that changed dimensions after the September 11, 2001 attacks. In this context, data compiled from in-depth interviews with people who took part in the formation of the Eastern Conference and actively participated in the activities, and from the publications made by the Conference, as well as texts that were collected from the press, will be used. These data will be examined primarily in the context of the collective behavior perspective, resource mobilization theory, political process perspective and new social movements approach, which are the four main approaches that try to explain this phenomenon in the post-1960 social movements literature. Then, in the light of the data analyzed with the positive and negative peace concepts of Johan Galtung, it will be evaluated to what extent it is possible to define the Eastern Conference as a social movement engaged in peace activism.

Barış çalışmalarının geçmişten günümüze gelen süreçte bir takım değişiklikler sergilediği gözükmektedir. Bu değişiklikler, 21. Yüzyılın kendine özgü ekonomi politik yapısıyla değerlendirildiğinde sürdürülebilirlik kavramını gündeme getirmektedir. Barışın sürdürülebilir olma niteliği ise barış kavramının strateji ile olan ilişkisini ortaya çıkarmaktadır. Bu ilgileşim, barışın kurulma ve koruma aşamalarında stratejik davranışın sergilenmesi gerektiği sonucunu doğurmaktadır. ; It seems that peace studies have exhibit some changes between the past and present process. These changes put the term of sustainability to the center of the field when it evaluated with the economy politics structure of the 21st age. A sustainable attribution of the peace, reveals the relation with the term of peace with strategy. This correlation, results with the exhibition of the necessity of the strategic behavior in peace building and peace keeping processes.

Savaşların ne kadar yıkıcı ve kaçınılmaz olabileceğine dair söylenmiş sözlerden birisi Einstein'a atfedilir. Einstein; ''Üçüncü Dünya Savaşında hangi silahlar kullanılacak bilmiyorum ama Dördüncü Dünya Savaşı taş ve sopa ile yapılacak'' der. Şu an adına Üçüncü Dünya Savaşı demiyor olsak bile dünyanın, kuzey-güney, doğu-batı farketmezsizin, her köşesinde bir çatışma yaşanıyor. Bu durum barışı tesis etmeyi her zamankinden daha önemli kılıyor. Barış bu kadar önemli iken barış için gösterilen her çaba elbette bu amaca hizmet eden bir kilometre taşı olacaktır. Bu çalışma çatışan toplumların, toplumsal mutabakatlarına katkı sağlanıp, ortak gelecek inşa edilebileceğini iddia eden bir yaklaşıma dairdir. Toplumlar Arası Diplomasi adı verilen bu yaklaşım ile çatışma çözümü alanında mikro seviyede bireyden makro seviyede topluma barışçıl bir dönüşüm hedeflenmektedir. Bu çalışma, Toplumlar Arası Diplomasi bu hedefi ulaşılabilir kılar mı? Barışçıl yönde toplumsal değişim diyalog yolu ile gerçekleşebilir mi? En etkin ve en verimli sonuçlara ulaşmak için Toplumlar Arası Diplomasinin kullandığı metotlarda izlenilmesi özellikle önemli olan adımlar nelerdir? gibi soruların cevapları aranmış ve ikincil kaynaklar üzerinden yapılan çalışmalarla konu irdelenmiştir. ; One of the quotes on how catastrophic the wars can be is cited to Albert Einstein. Einstein mentions that "I don't know which weapons will be used in World War Three, however, World War Four will be conducted with stones and sticks." Even though we currently don't call it World War Three, a conflict takes place in every corner of the world regardless of North or South, East or West. This situation requires us to facilitate the peace much more than ever. Just because of the fact that peace has been so crucial, all of the steps taken for the purpose of peace will be a milestone in this effort. This work contributes to the approach which defends that when the fighting societies are supported, their social agreement will be boosted and common future will be built. A peaceful transformation from the individual in micro level to society in macro level in the domain of conflict resolution is aimed with this approach called Second Track Diplomacy. This work has sought for the answers of these questions: "Is Second Track Diplomacy able to make this aim achievable? Can peaceful change in the society be accomplished with dialog method? What are the particularly significant steps of the methods employed in Second Track Diplomacy to reach the most efficient outcomes?" and the issue has been analyzed with the help of secondary sources.

Bu makalede, uluslararası ilişkiler kuramlarının barış kavramına yaklaşımları incelenmekte, kalıcı barışın tesisinin küresel yönetişim sistemi ile mümkün olduğu değerlendirilmektedir. İdealizm ve Liberalizm geleneğindeki teorik yaklaşımlar kalıcı barışın tesisinin belirli norm ve kuralların devlet düzeyinde ve devletlerarası seviyede yerleşmesine bağlı olduğunu öne sürmektedir. Realizm geleneğindeki teorisyenler uluslararası barışı güç ve çıkar kavramları temelinde ele almakta, ancak sınırlı ve izafi bir barışın gerçekleşebileceğini iddia etmektedir. Marksist çizgideki yapısalcı yaklaşımlar, sürdürülebilir barışın sağlanabilmesini dünyadaki cari kapitalist sistemin yeniden yapılandırılmasına bağlamaktadır. Postyapısalcı bakış açısı ve eleştirel kuram ise pozitivist teorilerin barış anlayışını sorgulasa da uygulanabilir bir barış önerisi geliştirememiştir. Bu çalışma, uluslararası ilişkiler teorilerinin kalıcı barış için sunduğu düzenlemelerin küresel düzeyde işleyebilen bir yönetişim sistemiyle gerçekleşebileceğini ileri sürmekte, etkin bir küresel yönetişimin dünya barışı için gerekli olduğunu savunmaktadır. ; This article analyzes the peace approaches of international relations theories and argues that lasting peace is possible through a functioning global governance system. Idealist and Liberalist traditions maintain that lasting peace can be achieved if certain norms and rules are established and consolidated at state and international levels. Realist theorists associate peace concept with power and interest and claim that an international peaceful order might be a reality only in limited periods and based on power and interests of some states. The Marxist approaches stipulate that the present capitalist world economy must be restructured for sustainable peace while Poststructuralist perspective and Critical Theory do not offer an applicable roadmap for lasting peace despite their critical stance on Positivist understanding of peace concept. This study asserts that for sustainable peace at world level a working and influential global governance system should be built and maintained in effect.