Suchergebnisse

The approaches of Jurgen Habermas & Jean-Francois Lyotard are compared with respect to issues in ethics & the philosophy of law. Though both consider language to be both the pivot of & the means to sociopolitical action & events, they differ in their diagnoses about the pathology of politics & society. Their opinions about language, law, morality, & the role of philosophy, politics, & science are compared, & sketched against the background of their general philosophy. While Habermas is a strong defender of the Enlightenment project & maintains that it is possible to apply philosophical ideas in the interest of democratization & the nonviolent settlement of conflicts, Lyotard's postmodern philosophy is more skeptical, asserting that no metadiscourse can exist in the social world that would allow real mediation & conflict settlement. The paradoxes in Lyotard's "language-ontology" philosophy, of which he is well aware, are explored. 6 References. Modified HA

Dutch and Flemish language; Philosophy; Psychology - De gesproken taal komt vóór de geschreven taal, zowel bij het taallerende kind als in de geschiedenis van de mensheid. De homo loquens was er eerst, pas veel later werd hij ook homo scribens. Daarom beschouwt de taalwetenschap de gesproken taal ook als haar primaire object van onderzoek. We, de taalgebruiker maar ook de taalwetenschapper, zijn echter zo vertrouwd met de geschreven taal, dat we de gesproken taal steeds waarnemen door de bril van die geschreven taal. Dat heeft tot gevolg dat we allerlei kenmerken van de geschreven taal op de gesproken taal projecteren. Zo zouden letters corresponderen met afzonderlijke klanken en zouden zinnen gedachten uitdrukken. In dit boek worden vraagtekens geplaatst bij deze aannames die we voor 'natuurlijk' houden maar die in feite 'cultuurlijk' zijn. Het boek laat ook zien hoe onze visie op het ontstaan van het schrift en op het proces van leren lezen en schrijven door de schriftelijke bril gekleurd wordt. Dat maakt dit boek tegelijk een kritische reflectie op de taalwetenschap en haar geschiedenis.

Language research is currently in a state of flux. The phenomenon of language is not merely the topic of investigation in linguistics, it is examined by a multitude of scholars with different scientific backgrounds. In order to examine how these various disciplines approach language, a think-tank was founded in 2002, called DITO, Dynamisch Inter(-en trans)disciplinair onderzoek, or Dynamic Inter- (and trans)disciplinary Research. The think-tank is located at the Belgian Vrije Universiteit Brussel (Free University of Brussels). This book provides short introductory articles to the language research conducted by some of the think-tank's most important members, from within the point of view of the following 5 disciplines: philosophy of evolutionary biology, cognitive science, neuroscience, sign language research and artificial intelligence.

Het belang van literatuur voor het recht en de rechtsvinding is op uiteenlopende wijzen geduid. Door het lezen van literatuur leren wij de abstracte en levenloze categorieën, wetten en principes van het juridisch systeem te overstijgen. Dat zou noodzakelijk zijn, uit oogpunt van de rechtvaardigheid.00Lezen cultiveert een ontvankelijkheid voor de concrete, tragische werkelijkheid áchter het geordende systeem van het recht. Voor de ontwikkeling van het besef dat er óók of juist in het recht ruimte moet zijn voor de ander en het andere, lijkt literatuur onmisbaar te zijn.00Inlevingsvermogen, verbeelding en empathie worden essentieel geacht om te ervaren hoe het is om een ander te zijn. Dankzij kunst en literatuur, niet door de geleerdheid van wetenschap en logica alleen, hoeven recht en politiek de ander niet ? ?als bij verstek? ? te veronachtzamen en te veroordelen. Door literatuur en de verbeeldingskracht die we daaraan ontwikkelen, leren wij recht te doen aan een altijd weerbarstige, veranderlijke werkelijkheid van concrete personen en situaties.00Vooral in de huidige tijd, in een wereld ná de metafysica en het natuurrecht, zou een dergelijk door literatuur gevormd oordeelsvermogen een zogenaamde ?literaire gerechtigheid? moeten bevorderen. Vooral in de hedendaagse democratie kan deze vormende rol van literatuur van onmisbare waarde zijn. Deze verbeeldingskracht biedt mogelijk een sterk panacee tegen (het gevaar van) zachte dictatuur en politieke religie.00De bijdragen in deze uitgave bieden kritische reflecties op deze aannames en intuïties omtrent empathie en recht. Het vertrekpunt van deze beschouwingen wordt steeds aan de literatuur zelf ontleend. Langs literaire weg onderzoeken de auteurs (filosofen, rechtsgeleerden en literatuurwetenschappers) het bereik ? de mogelijkheden en beperkingen ? van het ?empathisch supplement?.00Winnaar Meijersprijs 2019 van de Faculteit der Rechtsgeleerdheid in Leiden, voor het beste artikel (redactionele inleiding) van 2017-2018