Suchergebnisse

Bu makale, sosyal güvenin devletin kurumsal yapısı üzerine etkisini analiz etmektedir. Sosyal güven, bir insanın kişisel olarak tanımadığı insanlara karşı duyduğu güven duygusu olarak tanımlanabilir. Güven, işlem maliyetlerini azaltarak ve bedavacılık sorununu iyileştirerek devletin kurumsal yapısını birçok açıdan etkileyebilmektedir. Bu makale, devletin kurumsal yapısı ile ilgili üç farklı alan üzerine durmaktadır: aşırı bürokrasi, yolsuzluk ve refah devleti. Güvenin yüksek olduğu bir toplumda vatandaşlar gereksiz bürokratik prosedürlere ve yolsuzluklara daha az maruz kalırlar, vergilerini gönül rahatlığıyla öderler ve yüksek vergi gelirleri sayesinde kalkınma dostu kamu harcamalarından daha fazla faydalanırlar. Bu makale, yüksek güvenin devletin kurumsal yapısını toplumun bütününe fayda sağlayacak şekilde çalışır hale getirdiğini göstermektedir. ; This paper analyses the effect of social trust on the institutional structure of the state. Social trust can be defined as the level of trust that a given person has toward people whom he or she does not know personally. Trust can affect many aspects of the state's institutional structure by reducing transaction costs and ameliorating the free-rider problem. This article focuses on three dimensions related to the state's institutional structure: red tape, corruption, and the welfare state. In a society with a high level of trust, individuals are less subject to unnecessary bureaucratic procedures, pay their taxes with peace of mind, and, thanks to high tax revenues, benefit more from the development-friendly public expenditures. This article indicates that a high level of trust makes the state's institutional structure function in a way that benefits society as a whole.

20. yüzyılın son çeyreği devlette değişimin yaşandığı, kamu yönetimini daha etkin ve verimli hale getirebilmek amacıyla kamu yönetimi reformlarının gerçekleştiği bir dönemdir. Aynı dönemde yönetim alanında yeni bir yaklaşım olarak ilk defa Dünya Bankası tarafından kullanılan iyi yönetişim/yönetişim kavramı ortaya çıkmıştır. Bir ülkenin sahip olduğu iyi yönetişim/yönetişim kalitesi, devletin ve kamu kurumlarının yönetilmesini pozitif yönde etkilediği gibi, ekonomik alanı da olumlu etkilemektedir. Bu çalışmada Dünya Bankası tarafından geliştirilen "Yönetişim göstergeleri" ile toplumsal refah arasındaki ilişki, Birleşmiş Milletler Kalkınma Programı (UNDP)'nın İnsani Gelişme Endeksi ile Sosyal Gelişme Endeksi esas alınarak Türkiye ve diğer 5 gelişmekte olan ülke (Çin, Hindistan, Meksika, Brezilya, Yunanistan ve Rusya) açısından incelenecek ve analiz edilecektir. Analizlerde bir taraftan Yeni Kurumsal İktisat yaklaşımı diğer taraftan da kamu yönetimi teorisinden yararlanılacaktır. Çalışma sonucunda genel anlamda Yönetişim ilkelerini oluşturmak ve sürdürmek hem ekonomik hem de kalkınma anlamında toplumsal refahı artırdığı sonucuna ulaşılmıştır. ; The last quarter of the 20th century is a time when public administration reforms have been implemented to make public administration more efficient and productive.In the same period, the concept of good governance / governance, which was used for the first time by the World Bank as a new approach in the field of management, emerged. The good governance / governance quality that an individual country possesses affects the management of the state and public institutions positively as well as positively affects the economic sphere. In this study, developed by the World Bank "governance indicators" with the relationship between social welfare, the United Nations Development Program (UNDP) 's based on the Social Development Index and Human Development Index Turkey and the other five developing countries (China, India, Mexico, Brazil, Greece and Russia) will be analyzed and analyzed. On the one hand, the New Institutional Economics approach will be exploited from public administration theory on the other hand. The result of the study is that in general the creation and maintenance of Governance principles has increased social welfare both in economic and development terms.

Günümüzde Sivil Toplum Kuruluşları, demokratikleşmenin başlıca sebebi olmasa da, demokrasinin temel taşı olarak görülmektedir. STK'ların, devlet ile arasında çift taraflı bir ilişki bulunması, başka bir deyişle, STK'lar, devletin demokrasisini daha şeffaf bir hale getirirken devletin de sivil toplum alanındaki örgütler arası güç dengesini koruması beklenmektedir. STK'lar, devlet ve toplum arasında çok yönlü bir köprü görevi görmektedir. Yurttaşların STK'lar aracılığıyla, savunuculuk faaliyetlerine ve dolayısıyla, demokratik yönetim sürecine katılmalarının toplumsal dengeye katkısı yadsınamaz. Özellikle savunu yapan sivil toplum kuruluşlarının, Doğası gereği toplumu sosyal refah açısından dönüştürme ve politika etkileme faaliyetlerine katılmaları söz konusudur. Bu noktada, sivil toplum kuruluşlarının da hak temelli savunuculuk kavramı hakkındaki anlayışları ve toplumdaki görev ve sorulumlulukları hakkındaki yaklaşımları önem kazanmaktadır. Bu nedenle, STK'ların, karar mekanizmasının en önemli bileşenlerinden biri olan yöneticilerin, hak temelli savunuculuk perspektifinden halkla ilişkiler algısının ne olduğu, iletişim politikasını doğrudan etkileyeceği için son derece önemlidir. Çalışmada, çocuk hakları alanında savunuculuk yapan yerel STK'ların yöneticilerinin, hak temellilik ve halkla ilişkiler algıları, derinlemesine görüşme yöntemiyle ölçülmüş ve betimsel olarak analiz edilmiştir. ; Today, non-governmental organizations are seen as the cornerstone of democracy, though not a leading cause of democratization. NGOs are expected to have a bilateral relationship with the state. in other words, they are expected to make the state's democracy more transparent, while the state is expected to maintain a balance of inter-organizational power in the field of civil society. NGOs act as a multidimensional bridge between the state and society. The social balance and transformation power cannot be denied. When advocacy activities are considered as the participation of citizens in the democratic management process through CSOs. Particularly the rights-based non-governmental organizations, by their nature, have the need to transform the society in favor of social welfare and influence policy. At this point, the perceptions of civil society organizations about rights-based advocacy and their duties and responsibilities in society gains importance. Therefore, the public relations perception from the perspective of rigts-based advocacy of the NGO managers, which is one of the most important component of the decision-making mechanism of the NGO, will directly affect the communication policy of the NGO. In this study, the perceptions of rights and public relations of the executives of local NGOs advocating in the field of children's rights were measured and analyzed descriptively through in-depth interviews.

Necmettin Erbakan, supported in Turkey by those who considered themselves as more conservative and religious, had the opportunity to serve the people of Turkey in the capacity of Deputy Prime Minister before 1980. Erbakan's new discourse had won him the favor of the public; however, in the wake of the 1980 military coup, his party was closed down and he, along with most of his close colleagues, was banned from politics. After his party, which was a party with a cause rather than an ordinary one, was closed down, he tried to keep his sympathizers united and active by developing various arguments in order to preserve his electorate in the newly developing conditions. In conjunction with the transition from martial law to democracy, the National Vision Movement continued its course in the political arena with the Welfare Party. Necmettin Erbakan cultivated a new discourse in politics with the motto of "Fair Order" by successfully analyzing the economic developments in the world after 1980. His promise to make Turkey a strong and prominent country, his ideals of Islamic unity, his discourse of nationalism, anti-imperialism and anti-Zionism were accepted by the public. Additionally, his more comprehensive and Pan-Islamist stance compared to the religious jamaats and sects, and the fact that he undertook to be the voice of the people who suffered in the slums following rural-to-urban migration, strengthened the movement. The Motherland Party, founded by Turgut Ozal, who had been the National Salvation Party's Izmir candidate for the parliament before 1980, faced some difficulties while coming into power after 1980, following the military administration. Erbakan surpassed those difficulties, acquired a position in the government as the prime minister of the coalition in 1996 and served the nation. This study explores the establishment and structuring of the Welfare Party, a continuation of the National Vision Movement, in Giresun, as well as the process of its coming to power and later being removed from it. The first elections the Welfare Party took part in were the local elections of 1984, and although the votes it received were below the country average that year, the party increased its vote rates in all subsequent elections and received more votes than the Turkey average in Giresun. The reasons behind this success are that women, who had not been active in politics before 1980, began to participate more, the media was used more effectively, and Giresun was not affected by the conflict between religious sects and politics. This study will examine the efforts of the National Youth Foundation, established as the youth organization of the movement, and other non-governmental organizations during and after the February 28, 1997 post-modern coup process in the context of Giresun.

1980'li yıllar neoliberalizm açısından Türkiye'de dönüm noktası olmuştur. 1970'lerde yaşanan dünya ekonomik bunalımının akabinde refah devleti anlayışı terk edilerek yeni sağ ideoloji uygulanmaya başlanmıştır. 1980'lerde ortaya çıkan yeni sağ politikaların uygulayıcıları; ABD'de Ronald Reagan, İngiltere'de Margaret Thatcher, Türkiye'de ise Turgut Özal olmuştur. ABD'de Reaganizm, İngiltere'de Thatcherizm, Türkiye'de ise Özalizm olarak adlandırılan yeni sağ politikalar çerçevesinde birtakım gelişmeler yaşanmıştır. 1980'lerde, Türkiye'de, devletçilik politikalarının rafa kaldırılıp neoliberal politikaların uygulandığı bir dönem yaşanmıştır. Türkiye'de yaşanan toplumsal sorunlar ve siyasal istikrarsızlıklar ekonomik sıkıntılarla birleşince, 1980 sonrasında neoliberal bir dönüşüm başlamıştır. Süleyman Demirel hükümetinin Türkiye ekonomisini iyileştirmeye ve geliştirmeye dönük hazırladığı "24 Ocak 1980 ekonomik istikrar programı" ile Turgut Özal, bu neoliberal dönüşümü Türkiye'de başlatan kişi olmuştur. Türkiye'de yeni sağ ideoloji, "24 Ocak Kararları" ile uygulama alanı bulabilmiştir. Bu kararlarla Türkiye'de yapısal dönüşüm sürecine girilmiştir. Neoliberal ekonomi programının uygulanmasıyla liberal ekonomi dönemi başlamış, Türkiye ekonomisi dış rekabete açık bir hale getirilmiş, özelleştirme uygulamaları yapılarak devletin küçültülmesi sağlanmıştır. Ancak bu gelişmeler ilk başta olumlu olsa da ilerleyen dönemlerde olumsuz sonuçlar yaratmıştır. Ayrıca bu dönemde ihracatta artış yaşanırken, piyasa ekonomisine yönelik gereken altyapı hazırlanamamıştır. ; 1980 has been a turning point in Turkey in terms of neoliberalism. Following the crisis of the world in the 1970s, the welfare state concept was abandoned and the new right ideology began to be applied. The practitioners of the new right politics that emerged in the 1980s; the United States Ronald Reagan, Margaret Thatcher in Britain, has been the case of Turkey, Turgut Ozal. US Reaganism, Thatcherism in Britain, a number of new developments under the right policies in Turkey have called Ozalizm. In the 1980s, in Turkey, there was a period where implementation of the rack lifted statist policies of neoliberal policies. Social problems and political instability coupled with economic difficulties experienced in Turkey, began in 1980 after a neoliberal transformation. Süleyman Demirel government prepared to reform and improve Turkey's economy "January 24, 1980 economic stabilization program" by Turgut Ozal, it was the first political leader of the neoliberal transformation started in Turkey. New right-wing ideology in Turkey, "24 January Decisions" was able to find applications. This decision was entered into the process of structural transformation in Turkey. Neoliberal economic era has begun for the implementation of liberal economic program, Turkey has become an open economy to foreign competition, downsizing of the state has been achieved by making privatization process. However, these developments were positive at first, but they had negative consequences in the following periods. Moreover, while there was a positive increase in exports during this period, the infrastructure needed for free market economy was not prepared.

WOS: 000492390900004 ; Çalışma devletin rolüne ilişkin tutumlardaki farklılıkları ülkeler arasında karşılaştırmayı ve bireysel düzeyde yeniden dağılım ve kamu mülkiyetine dair tercihlerin belirleyicilerini, WVS ve EVS verilerine dayanarak, Orta Asya Ülkeleri ve Türkiye için karşılaştırmalı olarak analiz etmeyi amaçlamıştır. Ülkeler arasında karşılaştırma zaman boyutunda devletin rolü lehine eğilimin birçok ülke grubunda arttığını göstermektedir. Bir diğer önemli olgu devlet-piyasa karşıtlığı çerçevesindeki tutumların ülkelerin gelir seviyesi ile de ilişkili olduğudur. Yeniden dağılım yanlısı tutum kişibaşı gelirle pozitif, kamu mülkiyeti, devlet sorumluluğu yanlısı görüşlerin negatif birlikteliğe sahip bulunmuştur. Ülke içinde tutumlarda homojenlik ülkede kişibaşı gelir yükselirken artmaktadır. Orta Asya Ülkeleri ve Türkiye'de yeniden dağılım ve kamu mülkiyetine ilişkin görüşlerin bireysel düzeyde belirleyicileri, tüm örneklem için ve ayrı ayrı ülke örneklemleri için regresyonlar aracılığıyla analiz edilmiştir. Sonuçlar demografik karakteristiklerin yanı sıra, gelirin, sübjektif refahın, güvenin, siyasal görüşlerin ve dindarlığın devletin rolüne ilişkin tercihlerin önemli belirleyicileri olduğunu göstermiştir. Ancak bu değişkenlerin önemi ülkeler arasında farklıdır. ; The paper studies the differences in attitudes toward the role of the state among the countries and addresses empirically determinants of personal preferences on redistribution and public ownership of firms in Central Asia Countries and Turkey. In the study, we employed the data by World Value Survey (WVS) and European Value Survey (EVS). The comparison at country level indicates that pro-government preferences increase in the most of the countries by the time. Another fact is that the average of individualistic/collectivist attitudes is correlated with the per capita income level of countries. Attitudes favor of redistribution are positively correlated with per capita GDP, while attitudes favor public ownership and government responsibility are negatively correlated with it. Moreover, the homogeneity of citizens' views in a country is positively associated with the country's income level. We analyzed the individual-level determinants of the preferences on redistribution and ownership in Central Asian Countries and Turkey by both the country-level samples and a combined sample of mentioned countries. Results reveal the evidences on significance of income level, subjective wellbeing (happiness and life satisfaction), generalized trust, confidence on government and private sector firms, political views and religiousness in order to determine the preferences on redistribution and ownership, along with demographic characteristics such as gender, age. However, the significance and magnitude of coefficients vary to country sample.

06.03.2018 tarihli ve 30352 sayılı Resmi Gazetede yayımlanan "Yükseköğretim Kanunu İle Bazı Kanun Ve Kanun Hükmünde Kararnamelerde Değişiklik Yapılması Hakkında Kanun" ile 18.06.2018 tarihli "Lisansüstü Tezlerin Elektronik Ortamda Toplanması, Düzenlenmesi ve Erişime Açılmasına İlişkin Yönerge" gereğince tam metin erişime açılmıştır. ; Dünya devlet sistemleri incelendiğinde gerek federal gerekse üniter devlet yapılarının hemen hepsinde yerel yönetim sistemleri ile karşılaşmaktayız. Avrupa Birliği sürecinde 1993 yılında Maastricht anlaşmasıyla değeri vurgulanan yerel yönetimler halka en yakın hizmet sunan birimler ve demokrasinin temel değeri olarak görülmektedir. Son yıllarda yerel yönetimlerin önemi daha da anlaşılmış ve özellikle ülkemiz açısından gereken önem yapılan reform niteliğindeki yasalarla verilmeye çalışılmaktadır.Bilindiği gibi 1980'li yıllardan sonra dünyada yaşanan değişim ülkemizi de etkisi altına almıştır. 1929 Dünya Ekonomik Buhranın çözüm yolu Keynesyen iktisat anlayışından geçmekteydi. Keynesyen iktisat anlayışının ürünü olan Refah Devleti, 1972 yılında yaşanan Petrol Krizi ile maliyetleri arttırmış, stagflosyonun ortaya çıkmasıyla sorgulanmaya başlanmış ve refah devleti sorumlu olarak tutulmuştur. Refah devleti devletin maliyetlerinin artmasına neden olurken, devletin bürokrasinin artmasına ve devletin hantallaşmasına neden olmuştur. Çözüm yolu olarak ise devletin mal ve hizmet sunumundan çekilerek piyasaya daha fazla önem vermenin gerekliliği vurgulanmıştır. Yeni sağ düşünce devletin bu durumunu sorgularken çözüm yolları önererek devleti daha fazla etkin verimli kılmayı amaçlamıştır. Yeni sağ düşüncenin bir ürünü olan Yeni Kamu Yönetimi anlayışı çerçevesinde yerele daha fazla önem verilmeye başlanmıştır.2005 yılında Türk yerel yönetimlerini derinden etkileyen yerel yönetim yasaları yürürlüğe girmiştir. Bu yasalar değişikliğin habercisi olup yeni sağ düşüncenin ürünü olan yeni kamu yönetimi anlayışı çerçevesinde şekillenmiştir. Yeni kanunların kendine has hizmet anlayışı vardır. Bu anlayış ilgili yasalarda ?? yapmak, yaptırmak?, ?? yaptırıp işletmek?, ?? imtiyaz vermek?, ?? kurmak, kurdurmak, işletmek ve işlettirmek?, ?? hizmet satın alma?? gibi ifadelerle kendini göstermekte ve belediyelere hizmet sunma konusunda geniş bir hareket alanı sağlamaktadır. ; When the world state systems are scrutinized, we encounter local government systems in almost all the state structures, either federal or Unitarian,. Local governments whose importance has been mentioned on the process of European Union with the Maastricht Treaty in 1993 are seen as the closest units serving the society and as the basic value of democracy. In recent years, importance of local governments has better been recognized and from the point of view of our nation the deserved significance is given with the reformist regulations.It is clear that the change process taking place in the world since the 1980s has also affected our nation. The way out for the 1929 world economic crisis was in the Keynesian economics understanding. Welfare state, being a creation of Keynesian economics understanding, increased the costs with the petrol crisis of 1972. With the appearance of staglasyon it was questioned and welfare state was held responsible. While welfare state not only did increase the costs of the state, it also increased the bureaucracy of the state and made it coarse. As the way out, the need to pay more importance to the market by the state?s withdrawal from lodgment of goods and service have been mentioned. The new right thought aimed at making the state more effective by offering way outs while questioning the aforementioned statue of the state. In line with new public administration, which is a product of new right thought, local is being given more importance.In the year 2005 local government legislations inured which deeply affected the Turkish local governments. These legislations being the herald of change has been shaped in the frame of new public government which is a product of New Right Thought New legislations have distinctive service understanding. This understanding in the related legislations shows itself with the expressions such as ?to do, to have it done?, ?having it done and run?, ?.to accord privilege?, ?. to establish, to have it established, run and to have it run?, ?. buying service.? and enables the municipalities a large radius of action.

Çevresel yönetişim politik ekoloji ve çevre politikalarında kullanılan, bireyle toplum refahı üzerinde çok yönlü etkisi olan ve çevre sorunlarına çözüm arayışlarının neticesinde ortaya çıkan bir kavramdır. Kavramın ortaya çıkması ve literatürde önem kazanmasını, "Yeni Kurumsal İktisat" yazınının kamu yönetimine yeni bir anlayış kazandıran yönetişim yaklaşımından bağımsız ele almak mümkün görünmemek-tedir. Bu çalışmanın amacı hem teorik düzlemde çevresel yönetişim kavramını tartışmak hem de ampirik olarak çevresel sorunlarda ülkelerin kurumsal yapıları arasındaki farklılıkların etkisini 2010 yılı verileriyle 172 ülke üzerinde ayırma (diskriminant) analizi ile sınamaktır. Yapılan ampirik çalışma sonucunda elde edilen bulgular, çevresel göstergelerle yönetişim değişkenleri arasında ilişki olduğunu destekler nitelik taşımaktadır. ; Environmental governance is a concept used in political ecology and environmental policy that explains the ways to solve environmental problems which have a wide range of effects on social, political and economic welfare. In the debate on the governance concept, a new comprehension of public administration is related to the success and popularity of -New Institutional Economics- in the literature. This article presents the theoretical and conceptual revisions about environmental governance, also aims at showing empirical evidence with discriminant analysis applied on 172 countries for the year 2010 in order to specify countries based on their institutional structure. The results of discriminant analysis suggest that there is a significant relationship between governance and environmental variables with institutional structure.

Bu tez çalışmasında, Avrupa Birliği'nin toplumsal cinsiyet eşitliği politikalarının üye ülkeler üzerindeki etkisi feminist bakış açısı ile incelenmiştir. Toplumsal cinsiyet eşitsizliği sonucu oluşan kamusal/özel alan ayrımı kadınların siyasi karar mekanizmalarında yer almalarını engellemiştir. Bu tezin ana argümanı, kuruluşundan itibaren iktisadi temelli yapılanmış olan Avrupa Birliği'nin özellikle Amsterdam Antlaşması ile ana akım politikası haline getirdiği toplumsal cinsiyet eşitliği, üyelerinin farklı siyasi geçmiş ve refah devlet tipolojilerine sahip ülkelerden oluşması göz önüne alındığında Avrupa Birliği'nin her üye ülkesinde toplumsal cinsiyet eşitliği politikaları farklı seviyelerde pratik edilmekte olduğudur. Avrupa Birliği'nin üye ülkelerinde kadınların siyasi hayata katılımları karşılaştırmalı vaka analizi kapsamında incelenmiştir. Tez çalışması feminist kuram çerçevesinde kadınların siyasi katılımını ele almıştır. Avrupa entegrasyon sürecinde toplumsal cinsiyet eşitliğinin Birliğin politikalarında özellikle kadınların siyasi katılımından ziyade ekonomik çıkarlarına odaklandığına yer verilmiştir. Son olarak, siyasi alanda toplumsal cinsiyet eşitliğinin zayıf olduğu Avrupa Birliği'nin kurucu üyesi İtalya ile Avrupa Birliği'nin toplumsal cinsiyet eşitliği politikaları ile 2004 yılında tanışan ve siyasi düzeyde toplumsal cinsiyet eşitliğinde görece iyi bir konumda olan eski sosyalist ülke Slovenya karşılaştırılması yapılmıştır. Sonuç olarak Avrupa Birliği'nin toplumsal cinsiyet eşitliğini ana akım politika haline getiremediği ve üye ülkeler üzerinde etkisinin kısıtlı kaldığı; ülkelerin siyasi kültür ve geçmişlerinin yanında refah devlet tipolojilerinin toplumsal cinsiyet eşitliğinin sağlanmasında etken olduğu saptanmıştır. Çalışmanın sonucunda Avrupa Birliği'nin kadınların siyasi katılım özelinde yetersiz toplumsal cinsiyet politikaları ürettiği ve üye ülkeler üzerindeki etkisinin kısıtlı olduğu ortaya çıkmıştır. Bu sonuç doğrultusunda tez çalışması, literatürde mevcut boşluğu doldurmayı hedeflemiştir. --- This study examines the effect of gender equality policies on of European Union (EU) member countries from feminist theory. The distinction between public and private space that is built by gender inequality restrains women from political decision-making. Main argument in this study is that European Union, that has constitutive focus on economics, institutionalized gender equality as its mainstream politics after the Treaty of Amsterdam; however, the emphasis of gender equality varies within member countries since they have different types of political and financial agenda and welfare state models. In this study, comparative case analysis methods are applied to examine political participation of women in European Union member counties. For this research, political participation of women is discussed from feminist approach. In the process of European integration, European Union policies focuses on economic interests instead of aiming political participation of women in terms of gender equality. Lastly, this study compares Italy, as a charter member of European Union, which has weaknesses for promoting gender equality and Slovenia, as an former socialist country, which is still relatively in a better position for promoting gender equality even though it met with gender equality criteria of EU in 2004. To sum up, European Union was not able to institutionalize gender equality as its mainstream politics. The impact of EU"s political structure for promoting gender equality on the member countries is limited because of the fact that the differences between political and historical agendas of these counties and their welfare state models are the factors that have a visible impact in this context. In consequence, this research points that policies of European Unions on gender equality in terms of political participation of women are insufficient and the impact of its structure on its members are limited. In this direction, this study aims to fill the gap in the literature.

Bu tez çalışmasında, Avrupa Birliği'nin toplumsal cinsiyet eşitliği politikalarının üye ülkeler üzerindeki etkisi feminist bakış açısı ile incelenmiştir. Toplumsal cinsiyet eşitsizliği sonucu oluşan kamusal/özel alan ayrımı kadınların siyasi karar mekanizmalarında yer almalarını engellemiştir. Bu tezin ana argümanı, kuruluşundan itibaren iktisadi temelli yapılanmış olan Avrupa Birliği'nin özellikle Amsterdam Antlaşması ile ana akım politikası haline getirdiği toplumsal cinsiyet eşitliği, üyelerinin farklı siyasi geçmiş ve refah devlet tipolojilerine sahip ülkelerden oluşması göz önüne alındığında Avrupa Birliği'nin her üye ülkesinde toplumsal cinsiyet eşitliği politikaları farklı seviyelerde pratik edilmekte olduğudur. Avrupa Birliği'nin üye ülkelerinde kadınların siyasi hayata katılımları karşılaştırmalı vaka analizi kapsamında incelenmiştir. Tez çalışması feminist kuram çerçevesinde kadınların siyasi katılımını ele almıştır. Avrupa entegrasyon sürecinde toplumsal cinsiyet eşitliğinin Birliğin politikalarında özellikle kadınların siyasi katılımından ziyade ekonomik çıkarlarına odaklandığına yer verilmiştir. Son olarak, siyasi alanda toplumsal cinsiyet eşitliğinin zayıf olduğu Avrupa Birliği'nin kurucu üyesi İtalya ile Avrupa Birliği'nin toplumsal cinsiyet eşitliği politikaları ile 2004 yılında tanışan ve siyasi düzeyde toplumsal cinsiyet eşitliğinde görece iyi bir konumda olan eski sosyalist ülke Slovenya karşılaştırılması yapılmıştır. Sonuç olarak Avrupa Birliği'nin toplumsal cinsiyet eşitliğini ana akım politika haline getiremediği ve üye ülkeler üzerinde etkisinin kısıtlı kaldığı; ülkelerin siyasi kültür ve geçmişlerinin yanında refah devlet tipolojilerinin toplumsal cinsiyet eşitliğinin sağlanmasında etken olduğu saptanmıştır. Çalışmanın sonucunda Avrupa Birliği'nin kadınların siyasi katılım özelinde yetersiz toplumsal cinsiyet politikaları ürettiği ve üye ülkeler üzerindeki etkisinin kısıtlı olduğu ortaya çıkmıştır. Bu sonuç doğrultusunda tez çalışması, literatürde mevcut boşluğu doldurmayı hedeflemiştir. --- This study examines the effect of gender equality policies on of European Union (EU) member countries from feminist theory. The distinction between public and private space that is built by gender inequality restrains women from political decision-making. Main argument in this study is that European Union, that has constitutive focus on economics, institutionalized gender equality as its mainstream politics after the Treaty of Amsterdam; however, the emphasis of gender equality varies within member countries since they have different types of political and financial agenda and welfare state models. In this study, comparative case analysis methods are applied to examine political participation of women in European Union member counties. For this research, political participation of women is discussed from feminist approach. In the process of European integration, European Union policies focuses on economic interests instead of aiming political participation of women in terms of gender equality. Lastly, this study compares Italy, as a charter member of European Union, which has weaknesses for promoting gender equality and Slovenia, as an former socialist country, which is still relatively in a better position for promoting gender equality even though it met with gender equality criteria of EU in 2004. To sum up, European Union was not able to institutionalize gender equality as its mainstream politics. The impact of EU"s political structure for promoting gender equality on the member countries is limited because of the fact that the differences between political and historical agendas of these counties and their welfare state models are the factors that have a visible impact in this context. In consequence, this research points that policies of European Unions on gender equality in terms of political participation of women are insufficient and the impact of its structure on its members are limited. In this direction, this study aims to fill the gap in the literature.

Türkiye'de pek çok darbe ve antidemokratik sürece şahitlik eden asker-siyaset ilişkilerini, 1960'a kadar vesayet, 2007'ye kadar kurumsal çatışma, sonrasını ise normalleşme kavramlarıyla tanımlayan bu makale, öncelikle ordu ile siyasal iktidar arasında ilişki boyutundan iletişim boyutuna geçilmesini demokrasi lehine bir kazanç olarak kabul etmektedir. Devlet içi bürokratik kanallarla da hızlanan siyasal iletişim süreci hem bir normalleşme eğilimini başlatmış, hem de tarafların birbirini daha iyi anlayarak demokrasi, ekonomik refah, kalkınma, sivil toplum gibi ortak paydalarda buluşmasını hızlandırmıştır. 2003 yazında MGK Genel Sekreterliği'nin yapısında meydana gelen değişiklikler, Nisan 2007'deki e-muhtıraya hükümet tarafından verilen tepki, 15 Temmuz FETÖ darbe girişimi ve sonrasında Genelkurmay Başkanlığı'nın Millî Savunma Bakanlığı'na bağlanması sivil ve iyimser bir yaklaşımla, 'kurumsal çatışma' döneminin sonu-'normalleşme' sürecinin işaretleri olarak değerlendirilmektedir. Halen devam eden normalleşme eğiliminin medya, sivil toplum kuruluşları ve kamusal mekanizmalar üzerinden işlemeye başlayan siyasal iletişim süreçlerinin de etkisiyle demokratikleşme yönünde seyrettiği ileri sürülmektedir. ; This article, which defines the military-politics relations in Turkey, which have witnessed numerous coups and anti-democratic processes, as tutelage until 1960, as institutional conflict until 2007 and as normalization thereafter, acknowledges the transition from a relationship into communication between the military and the political power as a gain for democracy. The political communication process, which has gained momentum via bureaucratic channels within the state, has initiated a normalization trend while also accelerating the course in which the parties better understood each other and met on common grounds such as democracy, economic welfare, development and civilian society. The changes made in the structure of the Secretariat General of the National Security Council in 2003, the government's reaction to the ememorandum in April 2007, the attachment of the General Staff to the Ministry of National Defense following the July 15 coup attempt staged by the Fetullah Terrorist Organization (FETO) are, in a civilian and optimistic approach, viewed as signs indicating to the end of the "institutional conflict" era and to a "normalization" process. The article proposes that the ongoing normalization trend advances towards democratization as a result of the political communication processes which have begun to work via media, civilian society organizations and public mechanisms.

ÖZETTemsili demokrasiler arz, talep, ve kurumsal yapısındaki aksaklıklar nedeniyle etkin ekonomik sonuçlar üretmede başarısızlıklara uğrar. Bu başarısızlıklar, siyasal karar alma mekanizması devlet tarafından kontrol edildiği için birer devlet başarısızlığıdır.Günümüz toplumlarının çoğunda toplam ekonomik kaynakların önemli bir kısmı kamu kesimi tarafından kullanılmakta ve kontrol edilmektedir. Bu kullanım kamu kesimine zorunlu olarak aktarılan kaynaklar için son derece önemli bir sorun olarak karar alma sorununu ortaya çıkarmaktadır. Siyasal karar alma mekanizmasında alınan kararlar bireysel ve toplumsal refahı doğrudan etkilediği için, kararların etkin (efficient) ve uyumlu (consistent) olması gerekmektedir. Bu bir taraftan Marjinal Sosyal Maliyet ile Marjinal Sosyal Fayda'nın eşitliği; diğer taraftan da toplumun üretebilecekleri ile üretmek istediklerinin örtüşmesi demektir. Ancak temsili demokrasiler, başlıca seçmen, çıkar grupları, politikacı, bürokrat davranışları ve kurumsal yapı aksaklıkları nedeniyle bu örtüşmenin gerçeklenmesini engeller. Bu durumu destekleyen önemli yapılar ise, devletin özel malların üretimine doğru genişlemesi, kollektif faaliyet problemi, işlem maliyetleri, ve bilgi eksikliğidir.Temsili demokratik mekanizmalarda alınan ekonomik kararların etkinliği, başlıca, ekonomik faaliyetlere ilişkin fayda ve maliyet algılamaları ve özel mal/kamusal mal üretim yerlerinin ayrımı ile ilgilidir. Temsili demokrasilerin etkinsiz sonuçlara sebep olmasının nedeni arz, talep, ve kurumsal yapı kaynaklı aksaklıklar olduğu için çözüm önerileri de bu yapılardaki aksaklıkları hedef almalıdır. Bu bağlamda seçmen, çıkar grupları, politikacı, ve bürokrat davranışları ile kurumsal yapı üzerindeki iyileştirmeler son derece önemlidir. ABSTRACTRepresentative democracies can fail to achieve efficient outcomes because of the imperfections in the supply-side, demand-side, and institutional structure of the political decision-making mechanism. This failure, since the political decision making mechanism is controlled by the government, is a government failure.A substantial proportion of common resources is used and controlled by the public sector in today's many contemporary societies. This phenomena brings the decision-making issue as an important question for collective resources. Since they affect individual and social welfare, decisions resulted in the decision-making mechanism must be efficient and consistent. This, on the one hand, implies the equality of the Marginal Social Cost to Marginal Social Benefits; and implies the consistency between the capabilities and preferences of the society, on the other. However, the behaviors of voter, interest groups, politician, and bureaucrat; and the imperfections of institutional structure of representative democracies prevent to achieve this consistency. Other supporting structural elements for this assumption are the expansion of the government interventions to the area of private goods, the collective action problem, transaction costs, and informational problems.The efficiency of decisions held in the political decision making mechanism, mainly, depends upon the cost and benefit perceptions of economic activities, and the appropriation of the production types of private/collective goods.Since the failures of representative democrasies come from supply, demand, and institutions-side imperfections, solutions should be focusing on those imperfections. In this context, improvements on voter, interest groups, politician, bureaucrats, and institutional design have an outstanding importance.

Yerinden yönetim ilkesi kamu hizmetlerinin halka en yakın yönetim birimi tarafından karşılanmasını amaçlayan bir kamu yönetimi ilkesidir. Bu ilkenin uygulanmasında rol alan en önemli yönetim çeşidi ise yerel yönetimlerdir. Yerel yönetimlerin toplumsal refahın arttırılmasında önemli bir rolünün olduğu bilinmektedir. Yerel yönetimler çeşitli nedenlerle ortaya çıkan ve günümüzde de etkinliğini sürdüren yapılanmalardır. Bu çalışmanın amacı ekonomik kriz döneminde yerel yönetimlerin maliyesinde nasıl bir değişim olduğunun çözümlenmesidir. Zira ekonomik krizler makro düzeyde ülkelerin mali yapılarına zarar veren bir olgudur. Bu olgunun makro düzeyde verdiği negatif mali etkilerin yerel yönetimlere yansımasının ne olduğu yerel yönetim maliyesindeki değişkenler üzerinden bir değerlendirmeye tabi tutulmuştur. Çalışmada küresel düzeyde ABD, Almanya, Kanada, İtalya, Fransa, İspanya, Yunanistan'ın 2008 Mortgage Krizi'nde makro değişkenlerindeki dönüşüm ardından da bu dönüşümün söz konusu ülkelerin yerel yönetimler maliyesindeki yansımaları incelenmiştir. Hem federal hem ulus devlet hem de ikisinin farklı yoğunlukta uygulandığı yönetim anlayışlarından seçilen ikişer ülke örneklerinde görülmüştür ki, tıpkı merkezi yönetimlerde olduğu gibi yerel yönetimlerinde mali durumlarında bazı bozulmalar meydana gelmiştir. Ülkeler yerel yönetim harcamalarını kısıtlasalar da gelirlerin düşmesine bağlı olarak artan borç yüküyle karşı karşıya kalmışlardır. Ayrıca, üst yönetim birimlerince yerel yönetimlere farklı kanallar yoluyla aktarılan transferlerde de değişimler gözlenmiştir. Ekonomik krizin yerel yönetimler maliyesine etkisinin nasıl olduğu ayrı bir bölümde Türkiye örneği üzerinden incelenmiştir. Ekonomik kriz gibi farklı nedenlerle meydana gelen bir olgunun Türkiye'de son yıllarda çok defa karşılaşıldığı ve ülkenin makroekonomisinde telafisi zor negatif etkiler bıraktığı bilinmektedir. Verilerin bulunabilirliği açısından üç ekonomik kriz örneği alınmıştır. Bu krizler, 1994, 2001 ve 2008 Ekonomik Krizleri'dir. Söz konusu üç ekonomik krizin yerel yönetimlere etkisinin nasıl ve ne boyutta olduğu analiz edilmiştir. Görülmüştür ki tıpkı küresel kriz ile karşılaşan diğer ülkelerin yerel yönetimlerinin mali durumlarındaki bozulmalar Türk yerel yönetimlerinde de yaşanmış, bütçe dengelerinde negatif değişimler gözlenmiştir. ; The principle of decentralization is a public administration principle that aims to meet public services by the closest management unit. The most important type of management that plays a role in the implementation of this principle is local governments. It is known that local governments have an important role in increasing social welfare. Local governments are structures that have emerged as a result of different reasons and are still active today. The purpose of this study is to analyze what change the local administrations' finances were during the economic crisis. Because economic crises are a phenomenon that damages the financial structures of countries at macro level. The reflection of the negative financial effects of this phenomenon at the macro level on the local administrations was subjected to an evaluation over the variables in the local government finances. In the study, first of all, the transformation of macro variables in USA, Germany, Canada, Italy, France, Spain, Greece's 2008 Economic Crisis and then the reflections of this transformation in the local government finances of these countries are examined. Both the federal, the nation-state and the two countries selected from the management approaches in which the two are applied in different intensities have been seen in the examples of the financial conditions of their local governments, just like the central governments. Although countries restrict their local government expenditures, they faced an increased debt burden due to the decrease in revenues. In addition, changes have been observed in transfers that have been transferred to the local administrations by different management channels through different channels. How the economic crisis has affected the local governments' finance has been examined in another section through a Turkish sample. It is known that in recent years Turkey has encountered the phenomenon of economic crisis, which may occur for different reasons, more than once and that it has caused negative effects on macroeconomics which are difficult to compensate. In terms of data availability, three examples of economic crises were taken. These crises are the 1994, 2001, 2008 Economic Crises. How and to what extent the mentioned three economic crises have affected the local governments has been analyzed. The data obtained reveals that local governments' financal situation in Turkey went through a similar deteriotion as other countries' local governments had faced throughout the global crisis and that negative changes were observed in budget balances.

Siyasi partiler iktidara geldiklerinde nasıl bir politika izleyeceklerini parti programları ile açıklamaktadırlar. Tezimizde siyasi partilerin yerelleşme politikalarının neler olduğu parti programındaki beyanları dikkate alınarak incelenmiştir. Bu inceleme parti programdaki ifadelerle sınırlı kalmayıp, sahada izledikleri politikaların parti programlarındaki beyanlarıyla uyumlu olup olmadıkları da karşılaştırılmıştır. 2002 ile 2015 yıllarında Türkiye Büyük Millet Meclisi'nde temsil imkânı bulan partilerin programları incelenmiştir. Yerelleşme politikaları yerel yönetimlerin gelişimi ile yakından ilgilidir. Bu nedenle tezin ilk bölümünde yerel yönetimler ile ilgili kavramlara değinildikten sonra Osmanlı'da başlayan yerel yönetim çalışmaları ve Cumhuriyet dönemi yerel yönetim yapısı hakkında bilgi verilmiştir. 1984 yılındaki yerel seçimlerden zaferle çıkan aynı zamanda iktidarda olan Anavatan Partisi'nin yerelleşmeyi destekleyen politikaları ile yükselişe geçen yerel yönetimler, Refah Partisi adayı olan Recep Tayyip Erdoğan'ın İstanbul Büyükşehir Belediyesi Başkanı olmasıyla zirve dönemini yaşamıştır. Erdoğan'ın hem projeci belediyecilik hem de sosyal belediyeciliği ahenk ile yürütmesi neticesinde belediye hizmetleri halkta büyük bir teveccüh bulmuştur. Bu teveccüh 2002 yılında Recep Tayyip Erdoğan'ın kurduğu Adalet ve Kalkınma Partisinin tek başına iktidar olmasını sağlamıştır. Ak Parti'nin kesintisiz iktidar olduğu 2002 ile 2014 yıllarında yerel yönetimler ile ilgili önemli kanuni düzenlemeler yapılmıştır. Bu düzenlemeler esnasında iktidar partisi olan Adalet ve Kalkınma Partisi ile muhalefette olan Cumhuriyet Halk Partisi, Milliyetçi Hareket Partisi ve Halkların Demokratik Partisi'nin takındıkları tavrın siyasi parti programlarında beyan ettikleri yerelleşme politikaları ile uyumlu olup olmadıkları incelenerek sonuç ve değerlendirmeye yapılmıştır. --- Political parties Define what they will do when they come to power via political programs in this thesis I will be looking at what the decentralization policies of these political party programs are This research will not only be looking at what the policies are but will also look at what the implementation of these policies are in the field by these political parties and their relevant municipalities decentralization is important from a political perspective thus I have decided to look at political parties that have found a place in the Turkish Grand National Assembly between the years 2002 and 2015. Decentralization policies are closely related to the development of local governments. For this reason, in the first part of the thesis, after the concepts related to local governments are mentioned, local government formation starting during the Ottoman Empire and local government structures of the Republican period are given. The local governments, which emerged with the victory of the local elections in 1984 and the policies of the Motherland Party (Anavatan Partisi) , which was also in power, in support of decentrilization, experienced a peak period when Recep Tayyip Erdoğan, the candidate of the Welfare Party (Refah Partisi), became the Mayor of Istanbul Metropolitan Municipality. As a result of Erdogan's harmonious execution of both successful municipal infrastructure projects and social policies in the municipality, the municipality received great appreciation for the public services. This favor has made the Justice and Development Party (AK Parti) established by Recep Tayyip Erdoğan in 2002, the ruling Party in its first election. Between 2002 and 2014, when the Ak Party was in power without interruption, legal arrangements were made on local governments and numerous regulations were made. During these arrangements, whether the attitude of the ruling party, the Justice and Development Party and the opposition Republican People's Party, the Nationalist Movement Party and the Democratic Party of Peoples, is compatible with the localization policies declared in the political party programs, the results and evaluations are made.