Suchergebnisse

Avrupa'da yükselişe geçen popülist ve otoriter siyasi dönüş, göçmen gruplarını hedef alan hem söylemler hem politikalar üzerinde etkili olmuştur. Bu çalışma, popülist bir dönüşüm yaşayan Macaristan'daki Türk göçmenlerin deneyimlerini incelemektedir. Avrupa'daki Türk göçmenler kapsamlı bir şekilde incelenmiş olsa da Macaristan'daki küçük ama artan Türk göçmen nüfusu çok az gözlemlenmiştir. Macaristan, liberal Avrupa değerleri ve yükselen popülist söylem arasında gidip gelmektedir. Macaristan'da özellikle Müslümanları hedef alan dışlayıcı söylemin, Türklerin göçmen olarak gündelik deneyimlerini nasıl değerlendirdiklerine yansıması beklenmektedir. Araştırma, Macaristan'daki Türklerle yapılan 20 yarı yapılandırılmış, derinlemesine görüşmeye dayanmaktadır. Katılımcılar kartopu yöntemine göre seçilmiştir. Bulgular, olumsuz deneyimlerden ziyade olumlu deneyimlere işaret etmektedir. Görüştüğümüz Türk göçmenlere göre bunun bir nedeni, Macaristan'daki Türklerin profilleri ve diğer göçmen gruplarına göre nispeten az sayıda olmaları ve bu nedenle daha az hedef haline gelmeleridir. İkincisi, Macarlar ve Türkler arasındaki sosyal ve kültürel benzerlikler, genel olarak olumlu tutumları desteklemektedir. Üçüncüsü, Türkiye ile Macaristan arasındaki yakın siyasi ilişkiler, Türkler ve Macarlar arasında uzlaşmacı ilişkilere yol açmaktadır. Bu bulgular, Macaristan'daki Türklerin, Orbán'ın otoriter ve popülist söyleminden olumsuz etkilenmediklerini iddia eden, diğer göçmen gruplarından ayrışan bir grup olduğuna işaret etmektedir.

Yönetim ve organizasyon yazınında kurumsal mantık yaklaşımının örgütsel alanların kurumsal değişimini incelemede sıkça kullanıldığı görülmektedir. Kurumsal mantıklara dair düşüncelerin yayılımı farklı kurumsal aktörlerin birbiri ile etkileşimi ile sağlanmaktadır. Bu bağlamda kurumsal aktörler, uygulayıcıların yeni yönetim uygulamalarını benimsemelerini sağlamak ve onları bu doğrultuda ikna etmek için kullandıkları söylemlerinde farklı retoriksel stratejiler kullanmaktadırlar. Bu çalışmanın amacı da, belirli bir örgütsel alanda var olan iki farklı kurumsal mantığın kurumsallaşma süreci içerisinde birbiriyle rekabetini retorik stratejileri üzerinden incelemek ve anlamaya çalışmaktır. Bu bağlamda bu çalışmada belirli bir örgütsel alanda var olan kurumsal mantıkların birbiriyle rekabetinde aktörlerin savundukları kurumsal mantığı meşrulaştırmak için hangi retoriksel stratejileri nasıl ve ne şekilde kullandıklarını görmek ve birbiri ile rekabetini incelemek için Kurumsal Sosyal Sorumluluk vakası araştırma alanı olarak belirlenmiştir. ; In management and organization literature, approach of institutional logic is frequently used to examine the institutional change of certain organizational fields. The institutional logic approach focuses on the conflicting institutional logics in the organizational fields. The spread of thoughts about institutional logics in organizational fields provided by the interaction of institutional actors. Institutional actors use different rhetorical strategies in their statements to ensure that practitioners adopt new management practices and to convince them accordingly. In this context, the main purpose of this study is to investigate the competition between the multiple institutional logics that exist in a particular organizational field through rhetorical strategies. The findings of the research conducted for this purpose showed that the defending CSR logic has become a dominant position in the field and revealed that institutional actors apply different weights to rhetorical strategies to convince their listeners.

Günümüzde, iktidarın elde edilmesi için yürütülen siyasal iletişim faaliyetlerinde; siyasi lider aktörü oldukça ön plana çıkmaktadır. Siyasi liderlerin seçmenleri ikna etmek amacıyla gerçekleştirdikleri konuşmalar, üslupları noktasında siyasal sistemde tartışmalara konu edilmektedir. Politik konuşmalarda, siyasi liderlerin üslup türlerinin belirginlik göstermemesi; üslup üzerinde farklı nitelemelerin yapılmasına imkân sunmaktadır. Bu çalışmanın amacı, ülkemizde siyasi liderlerin üsluplarına ilişkin tartışmalardan yola çıkarak; liderlerin üsluplarını seçmenlerin algılayışından bir sınıflandırmaya tabi tutmaktır. Aynı zamanda, liderlerin konuşma üsluplarının seçmenlerin karar alma sürecindeki rolü üzerinde de çalışılmıştır. Bundan dolayı, Şanlıurfa ilinde bir anket çalışması gerçekleştirilmiştir. Araştırmada; Faktör, One-Way ANOVA ve Independent Samples t- Test analizleri kullanılmıştır. Seçmenlerin oy verme yaklaşımları bakımından üç, politik konuşmalardaki ikna bileşenleri noktasından dört, liderlerin konuşmalarındaki üslup açısından iki faktör tespit edilmiştir. Oy verme yaklaşımlarında tespit edilen faktörler; sosyolojik oy verme, psikolojik oy verme ve rasyonel oy vermedir. İkna bileşenleri ölçeğinde tespit edilen faktörler; duygusal çekicilik, biçemli ifadeler, kaynak güvenilirliği ve rasyonel çekiciliktir. Konuşmalardaki üslup ölçeğinde tespit edilen faktörler ise çatışmacı üslup ve uzlaşmacı üsluptur. İkna bileşenleri ölçeğinde, en yüksek ortalamalı faktör, kaynağın güvenilirliği iken; en düşük ortalamalı faktör, biçemli ifadeler olarak tespit edilmiştir. Üslup ölçeğinin faktörlerinde ise siyasi liderlerin konuşmalarında uzlaşmacı üslup faktörünün ortalamasının çatışmacı üslup faktörü ortalamasından yaklaşık iki kat fazla olduğu sonucuna ulaşılmıştır. Ayrıca, özellikle çatışmacı ve uzlaşmacı üslup faktörlerinin seçmenlerin sosyo-demografik özellikleriyle anlamlı farklılaşmalar gösterdiği tespit edilmiştir. ; Nowadays, the political leader stands out considerably in the political communication activities carried out with the purpose of achieving political power. The speeches given by the political leaders to persuade the voters have been a topic in terms of their styles in discussions in the political system. The fact that types of political leader styles do not have significant differences offers an opportunity to create various characterizations about style. On the basis of the discussions in our country related to the leadership style, the purpose of this study is to classify the styles of the leaders from the perspectives of the voters. The role of speech styles of the leaders in the voters' decision-making process was also studied. For this purpose, a questionnaire study was carried out in the city Sanlıurfa. Factor, One-Way ANOVA and Independent Samples t-Test analyses were used in the study. Three factors in terms of the voting approaches of the voters, four factors in terms of persuasion components in a political speech and two factors in terms of styles of leaders in their speeches were identified. The factors identified in voting approaches are sociological voting, psychological voting and rational voting. The factors identified within the scale of persuasion components are emotional attraction, statements with a style, reliability of resource and rational attraction. Finally, the factors identified within the scale of style in speech are conflicting style and complementary style. While the factor with the highest mean within the scale of persuasion components was reliability of the source, the factor with the lowest mean was found to be statements with a style. As to the factors within the scale of style, it was found that mean of the complementary style factor in political leaders' speeches is about two times more than the mean of the conflicting style factor.Moreover,particularly factors of conflicting and complementary style show meaningful differences regarding socio-demographic characteristics of the voters.

Türkiye ve AB ilişkileri Türkiye'nin 1959 yılında Avrupa Ekonomik Topluluğu'na üyelik için başvuru yapmasıyla başlamıştır. 1959 yılında başlayan ikili ilişkiler bugün hala devam etmektedir. Türkiye ve AB ilişkilerinde AB'nin Türkiye'ye karşı kararsız/belirsiz davranması Türkiye'nin AB'ye tam üye olmasına engel olmuştur. Türkiye'den daha sonra üyelik için başvuru yapan, Türkiye kadar ekonomik ve siyasi potansiyele sahip olmayan birçok ülke AB'ye üye olarak kabul edilirken, Türkiye'nin AB'ye kabul edilmemesi olumsuz bir durum oluşturmaktadır. AB'nin Türkiye'ye karşı kararsız/belirsiz bir şekilde yaklaşması ve zaman zaman AB liderlerinin Türkiye'nin lehindeki ve aleyhindeki çelişkili söylemleri, Türkiye-AB ilişkilerinde Türkiye'nin Zygmunt Bauman'ın tanımladığı biçimiyle bir "yabancı" konumunda olduğu fikrini oluşturmuştur. Bu araştırmanın odak noktası, Zygmunt Bauman'ın yabancı kavramı perspektifinden Türkiye- AB ilişkilerinin incelenmesidir. Bu amaç doğrultusunda AB'nin Türkiye'nin lehindeki ve aleyhindeki söylemleri değerlendirilerek, AB'nin Türkiye'yi yabancı olarak gördüğü ifade edilmiştir. ; Relations between Turkey and the EU began when Turkey applied for membership in the European Economic Community in 1959. These bilateral relations, which began in 1959, still continue today. In relations between Turkey and the EU, the EU's ambivalent /ambiguous behavior towards Turkey has prevented Turkey from becoming a full member of the EU. While many countries that later applied for membership from Turkey, which do not have as much economic and political potential as Turkey, are accepted as members of the EU, Turkey's failure to be accepted into the EU creates a negative situation The EU's ambivalent / ambiguous approach to Turkey and the sometimes contradictory rhetoric of EU leaders in favor of and against Turkey have formed the idea that Turkey is in a "foreign" position in Turkey-EU relations, as defined by Zygmunt Bauman. The focus of this research is the study of Turkey - EU relations from the perspective of Zygmunt Bauman's foreign concept.For this purpose, the EU's rhetoric in favor of and against Turkey has been evaluated and it has been stated that the EU considers Turkey as a foreigner.

Türkiye ve AB ilişkileri Türkiye'nin 1959 yılında Avrupa Ekonomik Topluluğu'na üyelik için başvuru yapmasıyla başlamıştır. 1959 yılında başlayan ikili ilişkiler bugün hala devam etmektedir. Türkiye ve AB ilişkilerinde AB'nin Türkiye'ye karşı kararsız/belirsiz davranması Türkiye'nin AB'ye tam üye olmasına engel olmuştur. Türkiye'den daha sonra üyelik için başvuru yapan, Türkiye kadar ekonomik ve siyasi potansiyele sahip olmayan birçok ülke AB'ye üye olarak kabul edilirken, Türkiye'nin AB'ye kabul edilmemesi olumsuz bir durum oluşturmaktadır. AB'nin Türkiye'ye karşı kararsız/belirsiz bir şekilde yaklaşması ve zaman zaman AB liderlerinin Türkiye'nin lehindeki ve aleyhindeki çelişkili söylemleri, Türkiye-AB ilişkilerinde Türkiye'nin Zygmunt Bauman'ın tanımladığı biçimiyle bir "yabancı" konumunda olduğu fikrini oluşturmuştur. Bu araştırmanın odak noktası, Zygmunt Bauman'ın yabancı kavramı perspektifinden Türkiye- AB ilişkilerinin incelenmesidir. Bu amaç doğrultusunda AB'nin Türkiye'nin lehindeki ve aleyhindeki söylemleri değerlendirilerek, AB'nin Türkiye'yi yabancı olarak gördüğü ifade edilmiştir. ; Relations between Turkey and the EU began when Turkey applied for membership in the European Economic Community in 1959. These bilateral relations, which began in 1959, still continue today. In relations between Turkey and the EU, the EU's ambivalent /ambiguous behavior towards Turkey has prevented Turkey from becoming a full member of the EU. While many countries that later applied for membership from Turkey, which do not have as much economic and political potential as Turkey, are accepted as members of the EU, Turkey's failure to be accepted into the EU creates a negative situation The EU's ambivalent / ambiguous approach to Turkey and the sometimes contradictory rhetoric of EU leaders in favor of and against Turkey have formed the idea that Turkey is in a "foreign" position in Turkey-EU relations, as defined by Zygmunt Bauman. The focus of this research is the study of Turkey - EU relations from the perspective of Zygmunt Bauman's foreign concept.For this purpose, the EU's rhetoric in favor of and against Turkey has been evaluated and it has been stated that the EU considers Turkey as a foreigner.

İkinci Dünya Savaşı'ndan sonra Avusturya'da, ırkçı partilerin ve sivil toplumkuruluşlarının faaliyet yürütmesi yasaklanmıştı. Günümüzde, aşırı sağın oylarını artırmasıve siyasette güç kazanmasıyla, faşizm ve Nazizm farklı şekilde tezahür etmektedir. İlkolarak 1999 seçimlerinde Avusturya Özgürlük Partisi'nin Nasyonal Sosyalist Parti'yedönüşmemesi için uluslararası toplum, baskı ve yaptırım tehdidi uygulamıştı. Neticede,baskılara dayanamayan aşırı sağ parti, hükümetten düşmek zorunda kalmıştı. Ekonomikkrizler, göç hareketleri ve terör olayları, korumacı eğilimlerin ve milliyetçi siyasidalganın yeniden yükselmesine neden olmaktadır. Avrupa'da aşırı sağın en güçlü olduğuülkelerden biri olan Avusturya'da aşırı sağ partileri zaman zaman iktidar ortağı olmaktave kademeli olarak oylarını artırmaktadır. Etki gücü artan aşırı sağın sadece popülistsöylemlerle yetinmediği, aynı zamanda, Avusturya'da ana akım siyaseti ve kurumlarıetkileyerek göçmenlerin haklarını kısıtlayıcı uygulamalara başladığı da görülmektedir.Başta hak ihlalleri olmak üzere göçmenlerin hayatını zorlaştırıcı uygulamalar artarakdevam etmekte, ancak ulusal ve uluslararası kamuoyunda bu duruma tepkiler cılızkalmaktadır. Bu çalışmada, Avusturya'da aşırı sağın popülist söylemlerinin yanında,göçmenlere yönelik hak ihlallerine ve kurumlara olan etkisi incelenecektir. Avusturya'daaşırı sağ ve merkez partilerin söylemleri, gündelik hayatta göçmenlerin yaşamlarınane derece yansımaktadır? Bu araştırma geçmişten bugüne göçmenlerin Avusturya'davarlığını sorgularken, diğer taraftan aşırı sağın yükselişi, tarihsel ve kuramsal perspektifle anlaşılmaya çalışılacaktır. Ayrıca, bu çalışmada, aşırı sağın yükselişindeki temelsebep-sonuç ilişkisini doğru biçimde anlayabilmek için dünyadaki sosyoekonomik gelişmelere bağlı olarak neo-liberalizm ve küreselleşme tartışmalarına da yer verilmiştir. ; After the Second World War, racist parties and non-governmental organizations were prohibited from operating in Austria. Today, fascism and Nazism are manifested differently, with the far-right increasing their vote and gaining power in politics. The international community first applied pressure and sanctions to prevent the Freedom Party of Austria from becoming the National Socialist Party in the 1999 elections. As a re-sult, the far-right party, unable to withstand the pressures, had to fall out of government. Economic crises, migratory movements and terrorist incidents lead to a resurgence of protectionist tendencies and the nationalist political wave. Far-right parties occasionally become partners in power and gradually increase their votes in Austria, which is one of the most powerful countries in Europe. It is argued that the far-right, whose influence is growing, is not only content with populist rhetoric, but has begun to restrict the freedoms of migrants by influencing mainstream politics and institutions in Austria. Practices that make the life of migrants difficult, especially the violations of rights, continue to increase, but reactions to this situation remain weak in the national and international public opinion. This study will examine the populist rhetoric of the far-right in Austria, as well as its impact on rights abuses against immigrants and institutions. To what extent do the rhetoric of far-right and centre parties in Austria reflect on the lives of migrants in everyday life? While this research questions the existence of immigrants from the past to the present in Austria, on the other hand, the rise of the far-right will be examined from a historical and theoretical perspective. In addition, this article discusses Neo-liberalism and globalization in relation to socioeconomic developments in the world in order to accurately understand the fundamental cause-and-effect relationship in the rise of the far-right.

The UN's Women, Peace, and Security (WPS) agenda emphasizes women's victimhood and peacemaking roles. However, women participate in two-thirds of armed movements and affect conflict outcomes in unique gendered ways. This article argues that excluding female perpetrators from the WPS agenda generates new insecurities for them and broader societies. By highlighting women's contribution to perpetuating conflict, I propose a framework to incite policymakers to view women's empowerment as a mainstream security concern and implement policies aligned with the goals of the UN WPS Agenda. First, I explore reasons to avoid reinforcing gender norms that portray women as victims and peacemakers. These reasons encompass assessing: 1) women's contributions to armed organizations, 2) their exclusion from post-conflict rehabilitation programs, 3) the limited visibility of human rights violations by women and the underrepresentation of male civilians as victims, and 4) "saving vulnerable women" rhetoric as a justification for Western power involvement. Then, I examine gender inequality as a fundamental cause enabling these factors, underscoring the need to regard gender inequality and traditional gender norms as central security concerns.

The aim of this study is to take lessons for policy makers by examining the theory and practice of the social ecology approach, which is studied as an alternative model to climate change, capitalism and state organization discussions, through field applications. In order to achieve this aim, the basic concepts of social ecology and the approach of ecological society to the city were examined through the examples of southeastern Turkey and 'Rojava'. In the study, an answer has been sought to the research question of "are social ecology-based field practices and theory compatible?" In the theoretical framework, the political, administrative, social and economic discourses of the ecological approach, which puts nature at its center are explained as four criteria of analysis. In the discussions part, the field practices are examined in terms of the reflection of the theory in practice, taking into account the suggestions in political, administrative, social and economic dimensions. Contrary to rhetoric, it has been explained with the kiwi bird metaphor that the practices of PKK/KCK do not adequately reflect Bookchin's social ecology approach.

Hak ve Eşitlik Partisi (HEPAR) 4 Eylül 2008 tarihinde kuruldu, HEPAR'ın Genel Başkanı Osman Pamukoğlu'dur. Osman Pamukoğlu partinin kuruluşundan 36 gün önce ?Anadolu ve Trakya'da yaşayan Türk Halkı Bu Çağrı Size? isimli bir bildiri yayınlamıştır. Osman Pamukoğlu, bu bildirinin yayınlanmasından sonra çok kısa bir süre içerisinde parti teşkilatının kurulması ve birçok il/ilçede örgütlenmesi nedeniyle, HEPAR'ın halkın talebi ile kurulan bir parti olduğunu belirtmektedir. Pamukoğlu, partinin ?halkçı, milliyetçi ve sosyal adaletçi? bir ideolojide olduğunu belirtmektedir. Söylemlerinde ortaya çıkan Avrupa Birliği ile ilişkilerin dondurulacağı, PKK ile mücadelede 365 günde dağların temizleneceği, AKP iktidarının halkı uyuttuğu ve avuttuğu söylemleri dikkat çekmektedir. Pamukoğlu, aynı zamanda partinin söylemleri ile diğer partiler arasında hiçbir benzerliğin bulunmadığını iddia etmektedir. Kuruluşundan günümüze yaklaşık 800.000 üyesi olduğunu iddia eden parti 12 Haziran 2011 seçimlerinde iktidara gelmeyi hedeflememiştir. Ancak hem Yargıtay Cumhuriyet Başsavcılığı'ndan edinilen bilgiler, hem de 12 Haziran 2011 seçimlerinin sonuçları, Osman Pamukoğlu ve HEPAR'ın söylemlerinin tersine verileri ortaya koymaktadır. Osman Pamukoğlu'nun görsel ve yazılı basında yer alan açıklamalarıyla, bu çalışma sırasında gerçekleştirilen röportajdaki söylemleri ve parti programları değerlendirilerek, iktidar hedefinde olan partinin yapısı, iç/dış siyaset ve ekonomi üzerine hedefleri değerlendirilmek istenmiştir. Ülkemizde yapılan siyasal katılma araştırmaları incelenmiş, partinin ürettiği popülist politikalar, simgeler ve semboller de değerlendirmeye tabi tutulmuştur. Seçmenin HEPAR'ın ürettiği politikalara ve HEPAR'a benzer nitelikteki partilere verdiği reaksiyonlar üzerinden 2011 seçimlerinde meclise girebilme ihtimali değerlendirmeye tabi tutulmuş, 12 Haziran 2011 seçimlerinin genel bir değerlendirmesi de yapılmıştır. Anahtar Kelimeler: Siyasi Parti, Siyasal Katılma, Hak ve Eşitlik Partisi, Osman Pamukoğlu ; Rights and Equality Party (HEPAR) was established on 4 September 2008, Osman Pamukoğlu is the General Chairman of HEPAR. 36 days before the party's establishment, Osman Pamukoğlu issued a statement called ?the Turkish people living in Anatolia and Thrace, this call for you.? After publishing this report and as the party organization constructed so soon and organize in many cities, Osman Pamukoğlu indicates that HEPAR was constructed with the demand of the public. He says that, the party has an ideology which is populist, nationalist and social justice. Pamukoğlu?s speech indicates frozen relations with European Union, terrorism of PKK will be cleared in 365 days and finally the governing party AKP are issuing propaganda to the public. He also claims there is no similarities between his party and the other party?s additionally. The party which claims having 800.000 member since the foundation until today has aimed to power during the elections on 12th June 2011. However, both the data coming from Supreme Court Office of the Prosecutor and the results of the election in 2011 show the opposite of the rhetoric by Osman Pamukoğlu and HEPAR. Osman Pamukoğlu's visual and written descriptions in the press, the rhetoric of the interview conducted during this study and evaluation of programs in the party, which is the target of the ruling party's structure, internal/external politics and economics are required to be evaluated on the goals. The political researches were analyzed, the power politics and symbols producted by the party were also included into the conclusions. According to the reactions on HEPAR?s politics and the other parties resembling to HEPAR, the conclusions made the possibility of the party?s entrance into the assembly. Besides a general evaluation was made on 12th June 2011 elections. Keywords: Political Party, Political Participation, Rights and Equality Party, Osman Pamukoğlu

This study examines the complex dynamics of communication in the changing field of journalism influenced by the use of media. It specifically focuses on how thoughts and perceptions are expressed in this evolving landscape. Information and communication technologies significantly influence journalism by rapidly disseminating news, updates, and societal impacts. Utilizing critical discourse analysis, the study aims to reveal systematic language usages and uncover latent meanings beyond news texts. Focused on the 2023 Turkish Presidential Election, news texts from four prominent international newslets Al Jazeera, BBC, CNN, and Euronews are analyzed. The comprehensive analysis of international media coverage investigates the interplay of linguistic and thematic choices in shaping narratives. With a dual focus on macro and micro levels of discourse, the study uncovers diverse approaches among foreign media outlets. Each outlet adopts a distinctive thematic approach at the macro level, emphasizing key figures and sociopolitical contexts. Al Jazeera spotlights competition, BBC underscores post-election polarization, CNN focuses on Erdogan's victory, and Euronews provides insights into national challenges. Visual elements, like photographs, contribute significantly to framing events, offering nuanced political messaging. Micro-level analysis explores linguistic choices, syntax, and rhetoric, emphasizing the active voice to underscore leaders' agency. Deliberate use of the passive voice in presenting election results maintains a neutral tone. The way sentences are structured and the cause-and-effect connections help readers understand political developments by providing context. The study underscores the importance of media literacy in decoding political event representations, emphasizing the multifaceted complexities of media discourse.

As the speed and dimensions of globalization increase, it has become more important to evaluate local and global processes in a harmonious manner in leadership processes. Having a global perspective is seen as the key to sustainability. There are many studies on the leaders who have taken place in Turkey so far. However, in the research on the leadership of Recep Tayyip Erdoğan, whose leadership process is still ongoing in terms of the leadership model in the history of the Republic of Turkey, new research is needed, especially in the context of global leadership qualities. For this reason, a total of 34 interviewers, 29% of whom were experts at doctorate level or above, were reached through semi-structured interview questions. The results of the research reveal that Erdogan basically displays a proactive foreign policy in the axis of global leadership and develops an independent policy against imperialism and westernization in Turkey. Interviewers generally stated that Erdogan adopts an approach that serves world peace. In addition, among the themes discovered, there are the unifying approaches that support each of the Turkic republics and Islamic countries, the sympathy of peoples outside of Turkey, and the respectability of world leaders. Among the leading personal leadership features, such as rhetoric, charisma, hardworking, being a follower of work, taking risks, being courageous, having quick insight, and having a strong memory have emerged. It has been discovered that Erdogan's personal and value-oriented characteristics are in harmony with each other. The results support the results of previous studies.