Suchergebnisse

The objective of this article is to bring the conceptual idea in "Here Comes Everybody: The Power of Organizing without Organizations," written by the communication scientist-Clay Shirkey whose scholarly interests are on social change phenomena and he proposes social network's system after the emergence of WEB 2.0 which impacts on the dynamics of new social movement, and it changes the way social organizations are formed. The framework to understand phenomena in Thai society by three-level process in the formation of social organization is as follows: 1) Sharing, 2) Cooperation, and 3) Collective Action. In this article, four case studies in Thailand are investigated. The finding shows this new social tool is not only able to empower and help ordinary people to advocate their individual and communal problems through story-telling but also potentially allows members of the intra-network to connect and exchange information to each other. Furthermore, this tool fairly helps facilitating thesocial organizations at two prior levels. Nevertheless, there're still challenges for social organizations to transform their action into "collective action" level, and to sustainably maintain the leverage of groups. ; บทความชิ้นนี้มีจุดมุ่งหมายเพื่อทดลองนำข้อเสนอจากหนังสือเรื่อง Here Comes Everybody: The Power of Organizing Without Organizations โดย เคลย์ เชอร์กี้ นักการสื่อสารเพื่อการเปลี่ยนแปลงทางสังคม ที่กล่าวถึงโลกของสังคมเครือข่ายภายหลังการเกิดขึ้นของระบบเว็บ 2.0 จนก่อให้เกิดผลกระทบต่อพลวัตกลุ่มทางสังคมแบบใหม่ รวมถึงการจัดตั้งกลุ่มองค์กรทางสังคม (Organization) ที่เปลี่ยนแปลงไปจากเดิมมาใช้มาเป็นกรอบในการมองปรากฏการณ์ในสังคมไทยผ่านเครื่องมือที่สามารถสร้างผลกระทบต่อการรวมกลุ่มแบบใหม่ 3 ระดับ คือ 1) การแบ่งปัน (sharing) 2) การประสานงานกัน (cooperative) และ 3) การเคลื่อนไหวเป็นกลุ่ม (Collective Action) โดยวิเคราะห์ผ่าน 4 กรณีศึกษาในสังคมไทย พบว่าเครื่องมือทางสังคมแบบใหม่นี้ได้ช่วย "เสริมพลัง" (Empower) และ "ขยายเสียง" (Advocate) ให้กับ "ผู้คนสามัญ" (Ordinary People) ในการบอกเล่าเรื่องราวความเดือดร้อนของตนและชุมชน ทั้งยังมีศักยภาพในการเชื่อมต่อและแลกเปลี่ยนข้อมูลภายในเครือข่ายร่วมกัน จากการศึกษายังพบว่า เครื่องมือนี้เอื้อให้เกิดการรวมกลุ่มทางสังคมที่สำคัญในสองระดับแรก แต่ยังขาดศักยภาพที่จะไปสู่ "การเคลื่อนไหวเป็นกลุ่ม" (Collective Action) ได้รวมถึงการรักษาพลังของการรวมกลุ่มให้เกิดความยั่งยืนยังเป็นข้อท้าทายอย่างยิ่ง

Vol. 1: Policy and impacts; Vol. 2: Risks and responses; Vol. 3: Perspective of Thai's academicians

This article is a part of research study on The Implementation Of the Community Organization Councils for self-governance A Case studies of community organizations councils in Nakhon Si Thammarat Province Thailand, Which aims to study the context of the Implementation of the community organization councils and the role that leads to self-governance of the community The researcher gave an example of the context of the Implementation community organization councils in Na Wae Sub-district, Chawang District, Nakhon Si Thammarat Province Thailand. Which is the prototype area of this research a case study By using participatory action research methods. The results of the research found that: In the early age, groups of many community organizations in Na Wae Sub-district Occurred before the enactment of the Community Organization Councils in 2008 Such community organizations There are many activities in social Implementation. Both in terms of Problem issue and issues in areas such as customs and traditions, community services, community rights in resources and environment, organic farming systems in the community, community welfare fund systems, and Community financial institutions etc. And from the registration and establishment of a community organization councils Na Wae Sub-district in the year 2009 with the Community Organizations Council Act Making various agencies both public and private sectors Accept the status of more community organizations Until causing the group New community organizations According to the policy of the agency And government policies such as civil servant shops Rural Solidarity Group etc. In addition, it was found that the Community Organization Councils of Na Wae Sub-district Have linked the group Community organizations that are Implementation by various issues Of the Sub-district together, thus creating a coordinated space between the state and the community Both the owner of the problem and the contributor to solve the problem Until making the Community Organization Council of Na wae Sub-district as a "center stage" or "Central area" of the Sub-district, where local, provincial officials And various support units Can join to exchange learning And set guidelines for solving common problems Therefore is a major trend of Implementation the Community Organization Councils of Na Wae Sub-district which will lead to "self-governance community" which will be the growth and strength of the Thai citizen movement ; บทความนี้เป็นส่วนหนึ่งของการศึกษาวิจัยเรื่อง การขับเคลื่อนสภาองค์กรชุมชนเพื่อการจัดการตนเอง กรณีศึกษาสภาองค์กรชุมชนจังหวัดนครศรีธรรมราช ซึ่งมีวัตถุประสงค์เพื่อศึกษาบริบทของการขับเคลื่อนสภาองค์กรชุมชนและบทบาทที่นำไปสู่การจัดการตนเองของชุมชน โดยผู้วิจัยได้ยกตัวอย่างบริบทการขับเคลื่อนสภาองค์กรชุมชนตำบลนาแว อำเภอฉวาง จังหวัดนครศรีธรรมราช ซึ่งเป็นพื้นที่ต้นแบบของกรณีศึกษาของงานวิจัยฉบับนี้ โดยใช้ระเบียบวิธีวิจัยเชิงปฏิบัติการแบบมีส่วนร่วม ผลการวิจัยพบว่า ยุคเริ่มแรก กลุ่ม องค์กรชุมชนจำนวนมากของตำบลนาแว เกิดขึ้นก่อนที่จะมีการตราประราชบัญญัติสภาองค์กรชุมชนขึ้นเมื่อปีพุทธศักราช 2551 กลุ่ม องค์กรชุมชนดังกล่าว มีกิจกรรมร่วมกันในการขับเคลื่อนทางสังคมอยู่หลายประการทั้งที่เป็นเชิงประเด็นปัญหาและทุนในพื้นที่ เช่น ประเด็นด้านขนบธรรมเนียมประเพณี การปริการสาธารณะในชุมชน สิทธิชุมชนด้านทรัพยากรและสิ่งแวดล้อม ระบบเกษตรอินทรีย์ในชุมชน ระบบกองทุนสวัสดิการชุมชน สถาบันการเงินชุมชน เป็นต้น และจากการจดแจ้ง จัดตั้งสภาองค์กรชุมชนตำบลนาแวขึ้นในปี 2552 ที่มีพระราชบัญญัติสภาองค์กรชุมชนรองรับทำให้หน่วยงานต่าง ๆ ทั้งภาครัฐและภาคเอกชน ยอมรับสถานภาพของกลุ่มองค์กรชุมชนมากขึ้น จนทำให้เกิดกลุ่ม องค์กรชุมชนใหม่ๆ ตามนโยบายของหน่วยงาน และนโยบายของรัฐ เช่น กลุ่มร้านค้าประชารัฐ กลุ่มบ้านมั่นคงชนบท เป็นต้น นอกจากนั้นยังพบว่า สภาองค์กรชุมชนตำบลนาแว ได้มีการเชื่อมโยงกลุ่ม องค์กรชุมชนที่ขับเคลื่อนตามประเด็นปัญหาต่าง ๆ ของตำบลไว้ด้วยกัน จึงทำให้เกิดพื้นที่การประสานงานร่วมกันระหว่างรัฐกับชุมชน ทั้งเจ้าของปัญหาและผู้มีส่วนให้การสนับสนุนในการแก้ไขปัญหา จนทำให้สภาองค์กรชุมชนตำบลนาแว เป็นเสมือน "เวทีกลาง" หรือ "พื้นที่กลาง" ของตำบล ที่ท้องถิ่น จังหวัดและเจ้าหน้าที่ หน่วยสนับสนุนต่าง ๆ สามารถเข้าร่วมแลกเปลี่ยนเรียนรู้ และกำหนดแนวทางในการแก้ไขปัญหาร่วมกันได้ จึงเป็นแนวโน้มสำคัญของการขับเคลื่อนสภาองค์กรชุมชนตำบลนาแว ที่จะนำไปสู่ "ชุมชนจัดการตนเอง" ซึ่งจะเป็นการเติบโตและเข้มแข็งของขบวนการภาคพลเมืองไทยอีกระดับหนึ่ง

การวิจัยฉบับนี้ มีวัตถุประสงค์ 1) เพื่อศึกษาความสอดคล้องปัจจัยเชิงสาเหตุของประสิทธิผลพุทธบูรณาการการบริหารงานขององค์กรปกครองส่วนท้องถิ่นในจังหวัดพิจิตรต่อข้อมูลเชิงประจักษ์ และ 2) เพื่อวิเคราะห์ปัจจัยเชิงสาเหตุที่มีอิทธิพลต่อประสิทธิผลพุทธบูรณาการการบริหารงานขององค์กรปกครองส่วนท้องถิ่นในจังหวัดพิจิตร กลุ่มตัวอย่างที่ใช้ในการวิจัยเป็นข้าราชการประจำ (ท้องถิ่น) ฝ่ายบริหารท้องถิ่น ฝ่ายนิติบัญญัติท้องถิ่น ลูกจ้างประจำ และพนักงานจ้าง จำนวน 550 คน เครื่องมือที่ใช้ในการวิจัย ได้แก่ แบบสอบถาม วิเคราะห์ข้อมูลโดยใช้โปรแกรมสำเร็จรูปเพื่อการวิจัยทางสังคมศาสตร์ ในการหาค่าสถิติพื้นฐาน และใช้โปรแกรม LISREL 8.80 Student Edition ในการพัฒนา และตรวจสอบความตรงเชิงโครงสร้างของโมเดลความสัมพันธ์เชิงสาเหตุ ผลการวิจัยพบว่า ปัจจัยเชิงสาเหตุประกอบด้วย การบริหารจัดการ ภาวะผู้นำ การมีส่วนร่วม และอิทธิบาท 4 ของประสิทธิผลการบริหารงานขององค์กรปกครองส่วนท้องถิ่นในจังหวัดพิจิตรมีความสอดคล้องกับข้อมูลเชิงประจักษ์ โดยมีค่าไค-สแควร์ เท่ากับ 204.64 องศาอิสระ (df) เท่ากับ 179 ความน่าจะเป็น (p) เท่ากับ 0.092 ค่าดัชนีวัดความกลมกลืน (GFI) เท่ากับ 0.97 ค่าดัชนีวัดความกลมกลืนที่ปรับแก้แล้ว (AGFI) เท่ากับ 0.95 ค่าดัชนีรากของกำลังสองเฉลี่ยของส่วนที่เหลือ (RMR) เท่ากับ 0.062 และค่าดัชนีรากกำลังสองเฉลี่ยของค่าความแตกต่างโดยประมาณ (RMSEA) เท่ากับ 0.016 อธิบายความแปรปรวนของประสิทธิผลการบริหารงานขององค์กรปกครองส่วนท้องถิ่นในจังหวัดพิจิตร ได้ร้อยละ 89.00 เมื่อพิจารณาอิทธิพลทางตรง และอิทธิพลทางอ้อมผ่านด้านอิทธิบาท 4 พบว่า ประสิทธิผลการบริหารงานขององค์กรปกครองส่วนท้องถิ่นในจังหวัดพิจิตร ได้รับอิทธิพลทางตรงจากปัจจัยเชิงสาเหตุ อิทธิบาท 4 และการบริหารจัดการ เท่ากับ 0.85 และ 0.12 อย่างมีนัยสำคัญทางสถิติที่ระดับ 0.01 และ 0.05 ตามลำดับ และอิทธิพลทางอ้อมจากการมีส่วนร่วม และการบริหารจัดการ ผ่านอิทธิบาท 4 เท่ากับ 0.38 และ 0.31 อย่างมีนัยสำคัญทางสถิติที่ระดับ 0.01 ตามลำดับ ผลจากการวิจัยที่ได้รับครั้งนี้ ในเชิงนโยบายสามารถนำไปใช้ประกอบเป็นข้อมูลในการวางแผนยุทธศาสตร์การพัฒนาประสิทธิผลการบริหารงานขององค์กรปกครองส่วนท้องถิ่นในจังหวัดพิจิตรเพื่อให้เกิดความยั่งยืน และเป็นรูปธรรม เชิงวิชาการสามารถนำไปใช้เป็นกรณีตัวอย่างเพื่อการเรียนการสอน หรือการสร้างสื่อการเรียนรู้ต่างๆ ในการบูรณาการแนวคิด ทฤษฎีทางรัฐประศาสนศาสตร์ร่วมกับหลักธรรมในพระพุทธศาสนา และเชิงพื้นที่สามารถนำไปทดลองใช้ เพื่อเป็นแนวทางนำไปสู่การพัฒนาประสิทธิผลการบริหารงานขององค์กรปกครองส่วนท้องถิ่นในจังหวัดพิจิตร หรือปกครองส่วนท้องถิ่นในจังหวัดอื่นๆ ที่มีบริบทใกล้เคียงกันสืบไป ; The purpose of research were 1) to study the causal factors of the Buddhist integration's administrative effectiveness of local governmental organizations in Phichit Province on empirical data and 2) to analyze causal factors that influence to the Buddhist integration's administrative effectiveness of local administrative organizations in Phichit province. The samples used in the research are Personnel of local governmental organizations in Phichit Province Namely, civil servants (domestic), local administration Local lawmakers, regular employees and employees employing 550 people. Analysis tool and methodology in the research are the survey and an application which made for social science research to find basic statistics and use an application "LISREL 8.80 Student Edition" to develop and validate the structural validity of the causal relationship models The research finding revealed that causal factors include Management of leadership, participation and virtue 4 of the administrative effectiveness of local governmental organizations in Phichit province is consistent with empirical data. With the chi-square value equal to 204.64 degrees of freedom (df) equal to 179, the probability (p) equals 0.092. The harmonious index (GFI) equals 0.97. The modified harmonic index (AGFI) is 0.95. The mean square root of the remaining quadratic index (RMR) is 0.062, and the mean square root index of the difference (RMSEA) is 0.016. Explain the variance of the administrative effectiveness of the governmental organization. Local in Phichit was 89.00 percent. When considering direct influence And indirect influence through Iddhipada 4 found that the administrative effectiveness of the local governmental organization in Phichit Province Directly influenced by causal factors by ranking as follows Iddhipada 4 and management With the influence of 0.85 and 0.12 with statistical significance at 0.01 and 0.05 according to the rank while the participation and leadership had the impact equal to 0.01 and -0.02 according to the level without consequence When considering the indirect influence, it was found that the effects of Iddhipada 4 were indirectly influenced by Participation and management With the impact of 0.38 and 0.31 with statistically significant at 0.01 respectively. The result of research can be reference in strategic planning of effectiveness development of the local government organization in Phichit Province for sustainability and concrete and can be reference as an example case in study or can be used for training materials integrating concepts Public Administration theory with the principles of Buddhism and can be applied the result as guideline of the development of administrative effectiveness of local governmental organizations in Phichit Province or local government in other provinces that have similar contexts