Suchergebnisse

20.yy sonu itibariyle dünya siyasetinde Sovyetler Birliğinin dağılması ile alt üst olan dengeler küresel ve bölgesel anlamda geniş etkilere sebep olmuştur. Bu bağlamda dünya siyasetine hazırlıksız şekilde çıkan Orta Asya devletleri küresel ve bölgesel anlamda yoğun dikkatleri üzerine toplayanların başını çekmişlerdir. Bölgede var olan güvenlik endişeleri komşu olan devletleri bir araya gelerek sorunları çözme fikrinin doğmasına vesile olmuştur. Böylece daha önce amacı doğrultusunda benzeri görülmemiş bir güvenlik topluluğu olan Şanghay İşbirliği Örgütü kurulmuştur. Orta Asya istikrarı için önem teşkil eden bu örgüt kapsamı genişleyerek tüm Asya adına güvenlik sağlayıcı bir role bürünmüştür. Bölgesel bir örgüt olarak değerlendirilmesi yanı sıra küresel boyutlarda ses getiren Şanghay İşbirliği Örgütü savunduğu ilkeleri ve içerisinde barındırdığı Çin, Rusya, Hindistan gibi önemli güçler sayesinde "Yeni Asya Bloğu" olarak değerlendirilmiştir. Bu anlamda astronomik ölçülerde sahip oluğu sınır genişliği, nüfusu ve ekonomik büyüklüğü olan Şanghay İşbirliği Örgütü küre üzerindeki yenidünya düzeninin kurmaylarından biri olmaya aday bir topluluk olarak değerlendirilmektedir. Bunun yanında yeni küresel güçler arasında bulunan Çin ve Rusya tarafından bölgeselleşme hareketlerine ağırlık verilerek Avrasya Ekonomi Birliği, Bağımsız Devletler Topluluğu gibi çeşitli örgütlenmeler sağlanmıştır. Söz konusu çalışmanın kapsamı bağımsızlık sonrası bölgeselleşme çalışmalarının odağı olan Orta Asya'dan yola çıkılarak bir Şanghay İşbirliği Örgütü üyelerinden oluşmaktadır. Temel amaç bölgeselleşme çalışmalarının küresel dünya üzerinde yarattığı yankıların anlaşılması ve bu düzene getirdiği faydalar ve zararların anlaşılmasıdır. Söz konusu bölge üzerinde yazılmış binlerce bilimsel yazının incelenmesi sonucunda Orta Asya'nın dünyanın mihveri olma iddiasını sürdürdüğü anlaşılmış ancak bölgenin şu anki en büyük gücü Çin'in yakın gelecekte hakimiyet kazanacağı tespit edilmiştir. ; As of the end of the 20th century, the balances in world politics, which were turned upside down with the disintegration of the Soviet Union, have caused wide effects in the global and regional sense. In this context, the Central Asian states, which emerged unprepared for world politics, took the lead among those who attracted intense global and regional attention. The security concerns in the region led to the idea of coming together with neighboring states to solve the problems. Thus, the Shanghai Cooperation Organization, an unprecedented security community, was established in line with its purpose. This organization, which is important for the stability of Central Asia, expanded its scope and assumed a security role for the whole of Asia. Besides being evaluated as a regional organization, the Shanghai Cooperation Organization, which has made a global impact, has been evaluated as the "New Asian Bloc" thanks to the principles it advocates and the important powers such as China, Russia and India. In this sense, the Shanghai Cooperation Organization, with its astronomical border width, population and economic size, is considered as a candidate to be one of the staff of the new world order on the globe. In addition to this, various organizations such as the Eurasian Economic Union and the Commonwealth of Independent States have been established by focusing on regionalization movements by China and Russia, which are among the new global powers. The scope of the said study consists of Shanghai Cooperation Organization members, which is based on Central Asia, which is the focus of post-independence regionalization studies. The main purpose is to understand the repercussions of regionalization studies on the global world and to understand the benefits and harms it brings to this order. As a result of the examination of thousands of scientific articles written on the region in question, it has been understood that Central Asia continues to claim to be the axis of the world, but it has been determined that China, the current biggest power of the region, will gain dominance in the near future.

Soğuk Savaşın bitmesi ve Sovyetler Birliği'nin dağılmasının ardından, uluslararası sistem yeni yapılanma sürecine girmiştir. Bir yandan sistem tek kutuplu hal alırken, diğer yandan Doğu Avrupa, Orta Asya ve Güney Kafkasya'da yeni bağımsız devletler oluşmuş ve bu bölgelerde güç boşlukları meydana gelmiştir. Böylelikle Ortadoğu bölgesine ek olarak, Orta Asya ve Kafkasya bölgeleri de istikrarsızlık alanlarına eklenmiştir. SSCB'nin varisi olarak Rusya da bu durum karşısında dış politikasını yeniden belirlemek zorunda kalmıştır. İlk başlarda, Batı eksenli olarak yürütülen Rus dış politikası, zamanla yeniden büyük güç olmayı hedefleyen çok taraflılık ve çok kutupluluk politikaları üzerine oturtulmuştur. Bu politikalar çerçevesinde Rusya, Uzak Doğu, Güney Asya ve Ortadoğu bölgelerine yönelik aktif politikalar izlemeye ve bu bölgelerde ortaklıklar kurmaya çalışmıştır. Bu bağlamda Orta Asya, Kafkasya ve Ortadoğu bölgelerinin kesiştiği noktada önemli jeostratejik pozisyona sahip olan İran, Rus dış politikası açısından önemli bir ülke olarak görülmüştür. Nitekim nükleer programı nedeniyle ABD/Batı dünyası tarafından giderek yalnızlaştırılan İran da ulusal gücünü artırmak ve bölgesel güvenlik dengelerinin sağlanması açısından Rusya ile işbirliğine önem vermiştir. Böylelikle, Rusya ve İran, bölgesel dengeleri doğrudan etkileyen enerji, nükleer ve askeri teknoloji alanlarında işbirliğine gitmiş; Orta Asya, Kafkasya ve Ortadoğu'daki bölgesel sorunlar karşısında ortak politikalar izlemeye yönelmişlerdir. Bu bağlamda iki ülke de ABD/NATO'nun bu bölgelerde etkinliğini artırmasını temel güvenlik tehdidi olarak görmüş ve önlemeye çalışmışlardır. ; Ending of the Cold War and after the collapse of the Soviet Union, the international system has entered into a restructuring process. On the one hand the system became unipolar, while on the other hand, newly independent states formed in the Eastern Europe, Central Asia and South Caucasus region, and the power vacuum has occurred in these regions. Thus Central Asia and Caucasus regions, were added to the instable areas in addition to the Middle East. This situation was forced Russia, as the successor of the USSR, to redetermine its foreign policy. In the beginning, Russian foreign policy carried on West oriented line, later it was based on multilateralism and multipolarity. Thus Russia, has been tried to follow active policies towards Far East, South Asia, and the Middle East and to establish partnerships in these areas. In this context, at the intersection of important geostrategic position in Central Asia, the Caucasus and the Middle East, Iran has been seen as an important country for Russian foreign policy. Indeed, Iran, who have been increasingly isoleted by U.S. / Western world because of its nuclear program, has given importance to cooperation with Russia to strengthen its national power and in terms of the provision of regional security balance. Thus, Russia and Iran has cooperated in the fields of energy, nuclear and military technology, which directly affects the regional balance of power; and intented to follow common policies on regional issues in the Central Asia, the Caucasus and the Middle East. In this context, these two countries has seen U.S. / NATO's increasing influence in these regions as a main threat, and tried to prevent this. ; TC Başbakanlık Yurt Dışı Türkler Ve Akraba Topluluklar Daire Başkanlığı

06.03.2018 tarihli ve 30352 sayılı Resmi Gazetede yayımlanan "Yükseköğretim Kanunu İle Bazı Kanun Ve Kanun Hükmünde Kararnamelerde Değişiklik Yapılması Hakkında Kanun" ile 18.06.2018 tarihli "Lisansüstü Tezlerin Elektronik Ortamda Toplanması, Düzenlenmesi ve Erişime Açılmasına İlişkin Yönerge" gereğince tam metin erişime açılmıştır. ; Hindistan Cumhuriyeti ve İsrail Pakistan'a karşı uzun süreli ideolojik ve askeri bir düşman taşımaktadır. Bu çalışma konu ile ilgili birincil ve ikincil kaynakları (kitaplar, dergi ve gazete makaleleri, raporlar ve uzmanlar, akademisyenler ve ilgili kişiler tarafından yayınlanan diğer materyaller) inceleyerek ve analiz ederek Hindistan- İsrail savunma ortaklığının Güneydoğu'da nükleer caydırıcılık istikrarsızlığı için Pakistan'a nasıl bir asimetrik tehdit oluşturuyor? Sorusuna cevap bulmak için nitel araştırma yöntemleriyle birlikte eleştirel bir yaklaşım izlemektedir. Araştırmacı, çalışmada ele alınan devletlerin konvansiyonel ve nükleer silahlara yönelik duruşlarını anlamak için rasyonel karar verme, tehdit yeteneği, tehdit güvenilirlik, statü ve caydırma stabilitesi hakkında Frank C. Zagare ve D Marc Kilgour'ın kuramsallaştırdığı) "Mükemmel Önleme Teorisi"nin varsayımlardan yararlandı. Bu kıstılanmış akademik çalışma, sadece mevcut Hint-İsrail savunma ortaklığının Güney Asya'da nükleer caydırıcılık istikrarsızlığı için Pakistan'a doğrudan asimetrik bir tehdit oluşturduğunu değil, her iki ülkenin de Hint- Pakistan savaşları (1965, 1971 ve 1999) sırasında istihbarat ve gizli silah arzı paylaşma tarihini paylaştığını ortaya koymuştur. Ayrıca her iki ülke de 1979, 1982, 1984, 1986-1987, 1999 ve 2003'te Pakistan'ın nükleer tesislerine ortak hava saldırısı planlamış, ancak inandırıcı misilleme tehdidi uygulamadan önce planlarını engellemiştir. Ayrıca, İsrail ne savunma teknolojisini Hindistan'a transfer ederken tereddüt etmekte ne de Pakistan'a karşı kullanılmasını yasaklamaktadır. Hindistan- İsrail savunma ortaklığında Hindistan çoğunlukla alıcı tarafta durmaktadır. Bu anlamda Hindistan'a İsrail yapımı havadan yere bomba gönderen uçaklar, tanksavar güdümlü füzeler; hava ve balistik füze savunma sistemleri; İHA'lar ve silahlı uçaklar; erken uyarı sistemleri ve istihbarat toplama teknolojileri ve Pakistan'a karşı kullanılmak üzere casus uydular sevk edilmiştir. Ayrıca Hindistan ve İsrail Pakistan ve Cemmu&Keşmir meseleleri hakkında ortak siyasi, diplomatik ve askeri söylemleri paylaşmaktadır. Diğer taraftan Hint-İsrail savunma ortaklığı, Pakistan ve Hint "Soğuk Başlama Doktrini" ile asimetrik bir ilişkiye yol açmakta, hem geleneksel hem de nükleer silah alanlarında bu asimetriyi daha da arttırmaktadır. Bilahare Pakistan İsrail gibi belirsiz İlk Kullanım Duruşu'na sahip aktöre karşı nükleer tercihini caydırıcılık amacıyla oluşturmuştur. İlk Kullanım Yok duruşunu ilan etmesine rağmen, Hint nükleer kuvvetlerinin hazırlığı İlk Kullanım duruşunu da yapılandırılmıştır. Sonuç olarak, Güney Asya'da nükleer caydırıcılık istikrarı riske girmiştir. Bu durum Hindistan'ın Pakistan ile olan rekabetinin ortaya çıkarılması açısında önemlidir, ancak Pakistan karşıtlığı bağlamında İsrail ve Pakistan daha çok açıkça ilişki kurmayı görmezden gelirler, bunun yerine örtmece bir şekilde birbirlerini savunma hesaplarında düzenli olarak hesaba katarlar. ; Department: Middle Eastern Studies Republic of India and Israel share their protracted ideological and military antagonism with Pakistan. This study follows critical approach with qualitative method of research for finding the answer of the question "how does Indo-Israeli defense partnership pose asymmetric credible threat to Pakistan for nuclear deterrence instability in South Asia?" by reviewing and analyzing the relevant primary and secondary sources of information (books, journal and newspaper articles, reports, and other published material by experts, scholars and stakeholders). Researcher took benefit from the assumptions of Perfect Deterrence Theory (theorized by Frank C. Zagare and D. Marc Kilgour) about rational decision making, threat capability, threat credibility, status quo and deterrence stability for recognizing conventional and nuclear weapons posture of these countries. This limited academic exercise found that not only existing Indo-Israeli defense partnership directly poses asymmetric credible threat to Pakistan for nuclear deterrence instability in South Asia, but both countries share a history of sharing intelligence and secret arms supply during Indo-Pakistan wars (1965, 1971 and 1999). Further, both countries planned for joint air strikes on nuclear installations of Pakistan in 1979, 1982, 1984, 1986-1987, 1999 and 2003, but the credible retaliatory threat thwarted their plans before execution. Furthermore, Israel neither hesitates while transferring defense technology to India nor prohibits it to use against Pakistan. In Indo-Israeli defense partnership, India mostly remains at receiving end. It has deployed Israel-made air to surface bombs; anti-tank guided missiles; air and ballistic missile defense systems; UAVs and armed drones; early warning systems and intelligence gathering technologies; and spying satellites against Pakistan. Furthermore, India and Israel share relatively common political, diplomatic and military discourse about Pakistan and the issue of Jammu & Kashmir. Moreover, Indo-Israeli defense partnership causes asymmetric relationship with Pakistan and Indian Cold Start Doctrine further increases this asymmetry in both conventional and nuclear weapons domains. Subsequently, Pakistan has to add its nuclear option as a deterrent with ambiguous First Use posture like Israel. Despite declaring No First Use posture, the readiness of Indian conventional and nuclear forces shows its configuration with First Use posture. Resultantly, nuclear deterrence stability is at risk in South Asia. It is significant that India shows its rivalry with Pakistan openly, but Israel and Pakistan mostly ignore to talk about severe antagonism between each other overtly, instead in a euphemistic manner, but they regularly count each other's defense capabilities in their security calculus.

Uluslararası İlişkilerde tartışmasız gelişmelerden biri diplomasi alanında gerçekleşmiştir. 21. yüzyıl ile beraber devletler arası diplomasi, bünyesine giren pek çok unsur ile beraber daha karışık bir hal almıştır. Devlet birimleri ve ekonomik aktörlere ek olarak insani ve toplumsal yapılar da diplomasinin aktif aktörleri haline gelmişlerdir. Bu sebeple diplomatik hedef ve davranışlar başarılı olabilmeleri için siyasal ve ekonomik sahalarla beraber sosyal ve cemiyet hayatının da pek çok safhasına hitap etmek durumundadırlar. Türk dış politikası da bu çerçevede özellikle Adalet ve Kalkınma Partisinin etkisinde ciddi bir değişim geçirmiştir. Bunlar içinde en belirgini ise giderek hızlanan proaktivitesidir. Bazı analizcilerin Yeni Osmanlıcılık olarak adlandırmış olduğu bu değişimler başlangıçtaki endişeleri haksız çıkaracak şekilde Türkiye'nin ABD ve AB gibi tarihi ve stratejik ortaklarıyla ilişkilerini koparmamıştır. Bunun aksine söz konusu değişiklikler Türk dış politikasına daha geniş bir odak ve daha öte bir eşik sunmuştur. Bu hareketlilik sadece ekonomi ve diplomasi ile işlememiş ancak Osmanlı İmparatorluğu'nun kültür mirasını da bünyesine katmıştır. Bu mirasa yakın olan devletleri de öncelik olarak ele almıştır. Bu makale ilgili kültürel yakınlık unsurları ve değerlerinin proaktif bir dış politikaya ne derece katkıda bulunacağını işlemektedir. Bu çerçevede Bangladeş örnek olay incelemesi hem literatürde çok az bir değerlendirmeye sahip olduğundan faydalı hem de sosyo-kültürel yakınlık ve ortaklıkların bozulan ilişkileri toparlamada ne derece başarılı olduğunu göstermede açık ve güncel bir örnek teşkil etmektedir ; An undisputed development in International Relations occurred in diplomacy. With the 21st century state-to-state diplomacy was diluted with the inclusion of several actors. In addition to state agencies and business circles, human and societal elements also became active actors of diplomacy. Therefore diplomatic actions in order to be successful need to cover many segments of social life in addition to politico-economic aspects. Turkish foreign policy, more clearly with Justice and Development Party (AKP) underwent through several changes. The most obvious one was its spurred proactivity. In contrast with the preliminary concerns, these changes, which were named by several analysts as neo-Ottomanism, did not tear off Turkey's relations with its historical and strategic allies, i.e. the US and the EU. Yet, they gave Turkish foreign policy an expanded focus and an extended outreach. This proactivity did not only operate via economy or diplomacy but also merged with the cultural heritage of Ottoman Empire and its commonalities shared by several countries in Turkey's very and far away neighborhoods. Although AKP's proactivity was more heavily felt in the Middle East, its waves hit Asia-Pacific as well. This article aims to elaborate how much of a contribution these cultural commonalities could/could have provided to AKP elites' diplomatic aims. Bangladesh in this sense is an important example since it was not a well-elaborated example in the literature and also depicts how quickly these commonalities could heal impaired bilateral relations with Turkey

İstanbul Süreci Afganistan da dâhil olmak üzere tüm bölge ülkelerinin aynı kadere sahip olduğunu göstermek amacıyla 2011 yılında başlatılmıştır. Ülkenin Asya kavşağı ve imparatorluklar mezarlığı olarak bilinmesi onun jeostratejik konumunun önemine işaret etmektedir. Tarih, Afganistan'ın Orta Asya, Güney Asya ve Orta Doğu'yu etkileyebilen konumuna tanıklık etmektedir. Soğuk Savaş sonrası özellikle 21. yüzyılın gelişmeleri ülkenin hassas konumunu etkilemiştir. Afganistan komşu ülkelerin, bölgesel ve küresel güçlerin ilgi odağı olmuştur. İran, Pakistan, Hindistan, Çin, Rusya ve ABD gibi devletlerin dış politikasında Afganistan önemli bir yer kaplamaktadır. NATO'nun ilk ve ciddi deniz aşırı operasyonu Afganistan'da gerçekleşmiştir. Bu operasyon aynı zamanda Avrupa için ne denli önemli olduğunun göstergesidir. Gerçi İstanbul Süreci'nden önce bölgedeki devletler arasında Afganistan'a odaklanan işbirliği projeleri başlamıştır, İstanbul Süreci tüm siyasi, ekonomik, güvenlik, sosyal ve kültürel işbirliğini kapsamaya çalışan TAPI ve CASA-1000 gibi bölgesel projelerin başlatılması, ilerlemesi ve tamamlanması üzerine vurgu yapan süreç olarak devreye girmiştir. En azından bölgedeki devletler arasında siyasi diyalogu ve güveni arttırması beklenen, İstanbul Süreci'n faaliyet alanı giderek genişletmektedir. Süreç, Afganistan merkezli olduğu için ülkenin adı geçen üç bölgeye olan etkisi dikkate değer bir konudur. Ayrıca, Afganistan'ın komşu ülkeleri, bölgesel ve ABD gibi küresel güçlerle olan ilişkisinde önemli faktörler irdelenmiştir. Bu devletlerin İstanbul Süreci'ne 14 ülke olarak katıldığı için Afganistan'la olan karşılıklı etkileşimin incelenmesi kaçınılmaz hale gelmiştir. Bu faktörler dikkate alarak İstanbul Süreci ayrıntılarıyla incelenmiştir. ; In order to show the common fate of all countries in the region including Afghanistan, Istanbul Process lanuched in 2011. Graveyard of Empires and Crossroad of Asia features point to its geostragic location. History testifies the impact of its location to Central Asia, South Asia and Middle East. Post-Cold War and developments in 21 century emphasized on country's sensitive position. It has been the center focus of neighboring, regional and far states. It continues to be an integral chapter of Iran, Pakistan, India, China, Russia and US foreign policy. The first NATO's serious overseas mission demonstrates the importance of country to European countries. Although cooperation among regional countries based on Afghanistan had started before the Istanbul Process, the Process tries to include all political, economic, security, social and cultural cooperation. Moreover, it has begun to start, progress and complete regional projects such as TAPI and CASA-1000. The scop of Istanbul Process which at least aims to build confidence and start a political dialogue among regional countries, is gradually expanding. As the process is centered on Afghanistan, the country's impact on three metioned regions should be considered. The important factors of country's relation with its neighbors, regional countries and US analyzed and explained. It is imperative to examine the ineraction of those countries that participated to Istanbul Process. Taking into account those factors, the Istanbul Process has been examined in detail.

Güney Kafkasya (Transkafkasya) bölgesi Sovyetler Birliği'nin dağılmasıyla birlikte sürekli sorunların yaşandığı bir bölge olmuştur. Kafkasya bölgesinde yer alan Gürcistan'ın coğrafi konumu, Azerbaycan'ın ekonomik potansiyeli, doğal zenginlikleri sebebiyle önem arz etmektedir. 1991'de Güney Osetya bölgesinde başlayan etnik çatışmalar 1993 yılında Rusya'nın arabulucuğuyla taraflar arasında bir ateşkese dönüşmüştür. Fakat ateşkes ile istenilen barış ortamı sağlanamamış ve çatışmalar son bulmamıştır. Gürcistan'ın anayasal düzeni sağlamak için 2008 yılında Güney Osetya'ya başlattığı operasyon Gürcistan ile Rusya arasında savaşa neden olmuştur. Bu savaş ile birlikte bir anlamda jeopolitik bir mücadele meydana gelmiştir. Sovyetler Birliği'nin dağılmasından sonra bu ülkeden ayrılan Türk Cumhuriyetleri'ne ilgisini arttıran Türkiye, Transkafkasya'yı ve Orta Asya'yı kapsayan geniş bir coğrafyaya açılım kapısı olarak değerlendirmiştir. Bu kapsamda Azerbaycan ile ilişkilerine önem vermiştir. Azerbaycan'dan gelen petrol ve doğalgaz rezervleri hem Türkiye'nin hem de AB'nin enerji ihtiyaçlarını karşılamada önemli rol oynamıştır. Rusya Federasyonu bölgede azalan etkinliğini yeniden elde etmeye çalışırken, Türkiye, Türk Cumhuriyetleri ve tarihsel bağları olan bölge devletleri ile ilişkilerini her alanda geliştirmeyi ve bu devletlerin RF'ye olan bağımlılıklarını ortadan kaldırmak istemektedir. Ayrıca Transkafkasya'ya bölgesel güçler dışında NATO, AB, ABD gibi küresel güçler de ilgi göstermiştir. ; The South Caucasus (Transcaucasia) region has become a region of constant problems with the dissolution of the Soviet Union. Geographical location of Georgia located in the Caucasus region is important due to Azerbaijan's economic potential and natural wealth. Ethnic conflicts in the South Ossetia region in 1991 turned into a ceasefire between the parties in 1993 with the mediation of Russia. However, the peace environment desired by the ceasefire could not be achieved and the conflicts did not end. The operation Georgia carried out in South Ossetia in 2008 to maintain constitutional order caused a war between Georgia and Russia. In a sense, a geopolitical struggle occurred with this war. After the Soviet Union collapsed leaving this country that increases the interest in the Turkish Republics and Turkey, Transcaucasia and Central Asia were evaluated as door openings, covering a wide geography. In this context, it attached importance to its relations with Azerbaijan. oil and natural gas reserves from Azerbaijan to Turkey have both played an important role in meeting the energy needs of the EU.Decreasing effectiveness of the Russian Federation recovering, Turkey, Turkish Republics and develop its own field of history of their relations with the state, which wants to remove their ties and dependence on RF these states. Moreover, besides regional powers, global powers such as NATO, EU, USA showed interest in Transcaucasia.

Son zamanlarda dünyada enerji talebinin artması, buna karşın enerji rezervlerinin azalması, enerji kaynaklarının olduğu Orta Doğu, Afrika ve Güney Amerika bölgelerinde siyasi ve ekonomik istikrarsızlıklar yaşanması beraberinde enerji fiyatlarında hızlı yükselişlere neden olmuştur. Bu gelişmeler 1990 sonrasında çözülen, daha sonra ağır ekonomik krize giren enerji zengini Rusya'nın yeniden dirilmesine ve küresel güç olmasına neden olmuştur. ; Recently increasing energy demand in the world, but decreasing energy reserves, political and economical instabilities in Middle East, Africa and South America which have major energy reserves caused abrupt increases in energy prices. These developments caused Russia to survive and be a global power again after dissolution of Soviet Union and heavy economics crises. In this paper firstly energy, energy policies and role of energy in international relations were described briefly, and then Russian energy reserves and energy pipelines and future projects were examined, advantages/disadvantages were tried to be determined. It was seen that Russia took advantage of energy in favor of its interests in international relations and also that used energy as diplomacy instrument. However it was forecasted that the struggles of US and EU which were aimed to reach Central Asia and the Caucasus by by-passing Russia and Russian policies against these struggles could lead turbulences in the world in near future.

Transkafkasya bölgesi Sovyet sonrası dönemde bölge güçlerinin ve bölge dışı güçlerin hâkimiyet kurma hedefleri içerisinde yer almıştır. SSCB'nin ardılı Rusya Federasyonu, bölgeyi Yakın Çevresi olarak görmektedir ve Rusya'nın temel amacı Transkafkasya'nın bölgesel gücü olmaktır. Küresel güç ABD de, 2000'li yılların başlarından itibaren Transkafkasya'da etkin olmaya başlamıştır. Bölge bugün çift kutuplu bir yapıdadır. Türkiye'nin ise bölgeyle hem tarihi hem de coğrafi açılardan bağları vardır. Orta Asya ve Hazar Denizi enerji kaynaklarına yakın olması sebebiyle Transkafkasya, global açıdan kilit coğrafyalardan biri haline gelmiştir. Gürcistan da bu bağlamda sahip olduğu jeopolitik konum itibariyle bölgenin iki temel gücünün ve diğer güçlerin ilgisini çekmiştir. Karmaşık etnik-sosyal yapıya sahip, zayıf bir devlet olan Gürcistan ayrılıkçı hareketlerle istikrarsız bir ülke haline gelmiştir. Bu çerçevede bölgesel güç adayı Türkiye ile Transkafkasya'nın iki hegemonundan biri olan Rusya Federasyonu'nun Gürcistan'ın içerisindeki sorun alanlarına yönelik belli politikaları olmaktadır. Türkiye'nin ve Rusya'nın Gürcistan'ın sorun alanlarına yönelik bakış açılarında önemli farklılıklar vardır ve bu farklılıklar işbirliği ve çatışma temelinde incelenebilir. ; Transcaucasus has become a target area to design hegemony of regional powers and extraterritorial powers in the time period after SSCB. Successor of SSCB, Russian Federation considers the region as Near Abroad and Russias main aim is to become Transcaucasian regional power. Global power USA also has become active in Transcaucasus beginning from the in early 2000s. The region is in a bipolar structure now. Turkey has both historical and geographical links with the region. Since it is close to the Middle Asia and Caspian energy resources, Transcaucasus has become one of the key geographies globally. In this context, Georgia has attracted interest of regions two main powers and the other powers with its geopolitical position. As a weak state with complex ethnic-social structure, Georgia has become an inconsistent country because of separatist movements. In this context there are some policies of Turkey as a regional power nominee and Russian Federation as one of the hegemon powers of Transcaucasus towards the problematic domains inside of Georgia. There are serious differences of Turkey and Russias point of views towards the Georgian problematic domains and this can be analysed in the basis of cooperation and conflict.

Tarih boyunca ülkeler birbirleri ile sürekli iletişim halinde olmuşlardır. Bazı devletler iletişim araçlarını etkin kullanmış ve süper güç veya bölgesel güç olmuşlardır. Bu bağlamda yeni dünya düzenin de yeni kavramlar ve yaklaşımlar oluşmaya başlamıştır. Konstrüktivizm (Sosyal İnşacı Yaklaşım) bu bağlamda oluşan yeni bir yaklaşım olarak dış politikada yerini almıştır. Yine yumuşak güç sert kavramı dış politika kavramları arasına girmiştir. Bir devletin süper güç olması diğer güçleri farklı arayışlara itmiştir. Gücün araçları değişmiş, artık sert ve askeri güç yerini ikili ilişkileri kuvvetlendirici yumuşak güce bırakmıştır. Sert güç caydırıcı bir faktör olmakla birlikte uluslararası ilişkilerde ki boşluğu tam olarak dolduramamış ve yerini yumuşak güce bırakmak zorunda kalmıştır. Bu kapsam yumuşak güç araçları bir devlet politikası olmuştur. Gelişmiş ülkelerden Amerika Birleşik Devletleri, İngiltere, Fransa, Japonya, Almanya vb. devletler artık devlet destekli yardım fonlarını dış politika aracı olarak görmelerinden dolayı desteklemektedirler. Türkiye'de de TİKA gibi devlet destekli kurumlar yapmış oldukları yardım ve projelerle ön plana çıkmaktadır. 1990'lı yıllara kadar dış yardım miktarları çok yetersiz kalmıştır. TİKA'nın kurulmasıyla başta Orta Asya ülkeleri başta olmak üzere dünyanın 140'tan fazla ülkesine yardım ve projeleriyle katkı sağlamıştır. Afrika Orta Asya ve Güney Doğu Asya, Balkanlar ve Kafkaslar, Ortadoğu, Latin Amerika da önemli projelere imza atan TİKA, Türkiye'nin dışa açılan kapısı olmuştur. TİKA'nın uyguladığı projeler devletlerarasındaki diplomasinin gelişmesini kolaylaştırdığı gibi ticari ilişkilerin de iyileşmesinde önemli rolü olmuştur. 1990 öncesinde kültürel bağlarımızın kuvvetli olduğu Orta Asya Türk cumhuriyetleri ile olan ticaretimizin az olması ve TİKA sonrasında ticari ilişkilerin hızlı bir şekilde artması TİKA'nın misyonunu anlamamız bakımından iyi bir örnektir. Ekonomik ilişkilerin iyileşmesi yalnız Orta Asya Türk Cumhuriyetlerinde değil Afrika, Balkanlar Ortadoğu, Asya ve Güney Doğu Asya'da kendini göstermiştir. ; Throught history, countries have been in constant contact with each other. Some states have used communication tools effectively and have become superpowers or regional powers. In this context, new concepts and new approaches have begun to emerge in a new world order . Constructivism ( Social Constructivist Approach ) has taken its place in foreign policy as a new approach in this context. On the other hand the concept of soft and hard power has become one of the foreign policy concepts. A state being a superpower push other powers in different seeks. The tools of power have changed. Now the hard and military power has left the place to soft power which strengthening of bilateral relations. Although the hard power has become a deterrent factor, it has not fully filled the gap in international relations. For that reason hard power lad to leave the place to soft power. In this context soft power tools have become a state policy. The developed countries like United States of Amerika, Britain, France, Japan Germany etc. are supporting state- aid fund because of their views as foreign policy instruments. In Turkey, state-funded institutions such as Turkish Cooperation and Coordination Agency ( TİKA) come into prominence with their aids and projects. Until 1990's the amount of foreign aid has been insufficient. With the estanblishment of Turkish Cooperation and Coordination Agency contributed with their helps and projects especially Central Asian countries and also more than one hundred and fourty countries of the world. TİKA, which has made important projects in Africa, Central Asia and South East Asia, Balkans and Caucasus, Middle East, Latin America has become the outward opening door of Turkey. The projects implemented by TİKA have facilitated the development of diplomacy between states and also played an important role in improving trade relations. Before 1990, Turkey and Central Asian Turkish Republics culturel ties are strong but trade relations low. After the TİKA commercial relations increase.So it is a good example to understanding the mission of TİKA. The improvement of economic relations has not only occured in the Cenral Asian Turkish Republics but also in Africa, The Balcans, The Middle East, Asia and Southeast Asia

Kelkitli, Aslı Fatma (Arel Author) ; Russia appeared to be a country that did not eschew from resorting to hard power instruments suchas military intervention and economic sanctions in the post-Cold War period. Moscow fought a battleagainst Georgia over South Ossetia in August 2008. It also sent its military personnel to Crimea tocapture strategic points and to take control of the critical infrastructure in February 2014, shortlybefore the referendum which would decide whether the peninsula would merge with Russia. Russiaalso occasionally cut off natural gas supplies to Georgia and Ukraine in the middle of winter when thesetwo pro-Western states failed to pay their accumulated natural gas debt. Yet, Moscow starting from themid-2000s has been taking serious and systematic steps to strengthen and expand its soft power basein its immediate neighbourhood as well. These efforts speeded up in the wake of colour revolutionsin Georgia, Ukraine and Kyrgyzstan which resulted in the replacement of friendly governments thatpaid special attention to Russian concerns and sensitivities with new leaders and cadres that aimedto bring their countries closer to the West. This article will examine the Central Asian dimension ofRussia's soft power policy by borrowing the soft power concept of Joseph Nye. Nye defines soft poweras the capacity to have an impact on or shape the preferences of others by relying upon intangibleassets such as political values, international institutions and culture. So, the study will start with theanalysis of the extent of recognition of Russia's political values, especially its sovereign democracymodel which prioritizes the demands of the state over those of individuals, lays emphasis on theprinciples of independence, sovereignty and non-interference in internal affairs in the intercourse withother states and underlines the primacy of traditional and conservative values such as unity, solidarityand family over individualism, feminism and LGBT rights by the Central Asian political elites. Thearticle will then move on to explore the extent of Russia's success in exporting the main tenets of thesovereign democracy model to Central Asia by examining some of the agreements, declarations,decisions and practices of the international institutions such as the Commonwealth of IndependentStates, the Collective Security Treaty Organization and the Shanghai Cooperation Organization whichplay significant role in the region. The study will end with the assessment of the cultural aspect of theRussian soft power in Central Asia by investigating the prevalence of Russian language, Russian highereducation institutions, Russian media and Russian mass entertainment in the region.

İngiliz kolonyal yönetiminin Güney Asya'dan çekilmesinde sonra ortaya çıkan devletlerden biri olan Pakistan bağımsızlığının ilk yıllarında, ülkeyi yönetecek idari bir altyapıya, temel kamu hizmetlerini sağlayacak kurumsal bir yapıya ve nitelikli idari personele sahip değildi. Üstelik, söz konusu dönemde Pakistan'ı oluşturan halkın, Müslüman olmaları dışında çok az ortak noktaları vardı. Bu zorluklar nedeniyle, Pakistan'ın uzun süre bağımsızlığını koruyamayacağı ve kısa sürede çökeceği, başta Hindistanlı yöneticiler olmak üzere, beklenen bir durumdu. Ancak, Pakistan hayatta kalmayı başardı. Hatta, General Ayub Khan döneminde gelişmekte olan ülkelere bir kalkınma modeli olarak sunuldu. 1950'lilerde olduğu gibi, 11 Eylül saldırılarından sonra da Pakistan hakkında pejoratif sıfatlar kullanılmaya başlandı. Komşusu Afganistan'dan kaynaklı sınır aşan terörizm ve mülteci akınlarıyla boğuşan Pakistan'ın, Sünni ve Şiiler arasında 1970'lerden beri devam eden mezhep çatışmaları; kamu hizmetlerinin görece yetersiz sağlanması; ordunun siyasete olan müdahaleleri gibi pek çok kronik sorunu vardır. Bu sorunlar nedeniyle, Pakistan'a yönelik olarak "başarısız devlet" (failed state) tabiri, Batılılar tarafından sıklıkla kullanılmaktadır. Bu çalışmada, Pakistan devletini tanımlamak için kullanılan "başarısız" sıfatının, Pakistan için uygun bir niteleme olmadığı, Pakistan'ın sosyo-ekonomik ve siyasi yapısı kuruluşundan günümüze gelen süreçte yaşananları ele alarak ifade edilmeye çalışılacaktır. Başarısız devlet söylemine ilişkin literatürde, farklı sorunları olan devletlerin aynı sıfatla nitelendiği dikkati çekmektedir. Örnek vermek gerekirse, 1990'larda iç savaşla boğuşan ve hiçbir kamu hizmetinin verilemediği Afganistan ve Somali ile; Kuzey kore ve Pakistan gibi, otoriter yönetimlerin olduğu, kamu hizmetlerinin sağlanmasında yapısal sorunları olan ülkeler başarısız sıfatı ile nitelenmektedir. Başarısız devlet söylemine ilişkin eleştirilerde en fazla üzerinde durulan husus da bu olmuştur. Bu nedenle, bu çalışmada başarısız devlet söylemi yerine ikili bir ayrıma gidilmesi ihtiyacı doğmuştur. Hiçbir kamu hizmetinin verilemediği ve devlet otoritesinin tamamen ortadan kaybolduğu ülkeler için, William Zartman'ın "çökmüş devlet" (collapsed state) kavramı kullanılmıştır. Devlet otoritesinin var olduğu, ama kamu hizmetlerinin sağlanmasında ciddi problemleri olan, demokratik bir yönetim ve insan haklarına saygı bağlamında yetersiz bir performans sergileyen devletler için ise "kırılgan devlet" (fragile state) kavramının kullanılması tercih edilmiştir. Bu çalışmada, söz konusu bağlamda Pakistan'ın kırılgan bir devlet olduğu, Pakistan'ın sosyo-ekonomik ve siyasi yapısı ele alınarak ifade edilmeye çalışılacaktır. ; Pakistan, one of the states which came into existence after the British colonial rule withdrew from South Asia, didn't have any administrative structure to rule the country; any institutional structure to provide public services and qualified bureaucratic personnel. Furthermore, during the aforementioned period Pakistan composed of people who had few thing in common with the exception of being Muslim. Due to these hardships, it was expected, especially by the then Indian rulers, that Pakistan could not preserve its independence and would collapse in a short time. However, Pakistan succeeded to survive. Even, in General Ayub Khan era it was demonstrated as a model for developing countries. Like 1950s, pejorative adjactives have used to describe Pakistani state after September 11 attacks. Pakistan has many chronic problems such as; cross border terrorism and influx of refugees based on its neighbour Afganistan; sectarian violence between Sunnis and Shias which continues since 1970s; relatively insufficent public services; army's interference to politics, military coup d'etats. Because of these problems, failed state discourse was used frequently towards Pakistan by Westerners. In this project, by handling it's socio-economic and political progress since independence it will try to articulate that the adjective "failed" which is used to describe to Pakistan, is not a proper attribution for Pakistan. In the literature about failed state discourse, it attracts notice that many countries facing different problems are labelled as the same adjective. To give an example, on the one hand there are countries like Afganistan and Somalia, in 1990s both of them struggled with civil war and no public services were given to people. On the other hand, there are countries like North Korea and Pakistan, which have structural problems providing public services and authoritarin regimes. All these countries are labeled as failed, and this situation is one of the main critics of failed state discourse. That's way, in this project it is needed to make a dual classification subtituted for failed state. For countries whose state authority completely vanished and not providing any public services, are described with William Zartman's definition, as "collapsed state". For countries which have state authority but have difficulties in providing basic public services; performs poorly in the context of democracy and respect to human rights, are prefered to be described as "fragile state". Accordingly, in this project, Pakistan is going to be handled wtih its socio-ekonomic and political structure and it is going to be argued that Pakistan is a fragile state.

Foeniculum vulgare Mill., dünyanın çeşitli yerlerinde, Antik Çağlardan beri geleneksel tıpta yaygın olarak kullanılmaktadır. ''Foeniculum vulgare Miller subsp. vulgare var. vulgare (acı rezene)'' ve ''Foeniculum vulgare Miller subsp. vulgare var. dulce (Miller) Batt. & Trab. (tatlı rezene)'' olmak üzere iki alt türü vardır. Ülkemizde halk arasında ''Saçı, Arap Saçı, Meletüre, İrziyan, Mayana, Razıyane, Cumhur, Çumra, Isıra, Sincibil, Sincilip, Rezdene, Sarı Ot'' olarak adlandırılışları mevcuttur. Dünyada Avrupa'nın orta, güney ve batısında, Afrika'nın kuzeyinde ve Asya'nın güneybatı kesiminde yetişmektedir. Türkiye'nin kuzeyinde bulunan İstanbul, Zonguldak, Kastamonu, Artvin, Bursa, Çanakkale, Kırklareli, Kocaeli, Samsun, Sinop, Trabzon illerinde ve güneyde Hatay ili Amanos dağlarının bulunduğu bölgede dağılım göstermektedir. Foeniculum vulgare Miller meyveleri %2-6 oranında uçucu yağ taşımaktadır. Bu uçucu yağın 'ından fazlasını transanetol (-75), 'inden fazlasını fenkon (-33) ve %5'ten az kısmını östragol (%2-5) oluşturur. Bitkinin meyvesi ve uçucu yağı kullanılmaktadır. Bilimsel çalışmalarla uçucu yağının antibakteriyel, antifungal, antioksidan, hepatoprotektif, gibi pek çok tıbbi etkisinin olduğu gösterilmiştir. ; The usage of Foeniculum vulgare Miller (Fennel) in Phytotherapy Foeniculum vulgare Mill. has been widely used in traditional medicine since ancient times in various parts of the world. There are two subspecies that have named ''Foeniculum vulgare Miller subsp. vulgare var. vulgare (bitter fennel)'' and ''Foeniculum vulgare Miller subsp. vulgare var. dulce (Miller) Batt. & Trab. (sweet fennel)''. In our country, the common names of fennel is ''Saçı, Arap Saçı, Meletüre, İrziyan, Mayana, Razıyane, Cumhur, Çumra, Isıra, Sincibil, Sincilip, Rezdene, Sarı Ot''. It grows in West, South, Central Europe, North Africa and Southwest Asia in the world. It shows distribution in İstanbul, Zonguldak, Kastamonu, Artvin, Bursa, Çanakkale, Kırklareli, Kocaeli, Samsun, Sinop, Trabzon that located in the north of the Turkey and Amanos Mountains' region in Hatay. Fruits of Foeniculum vulgare have essential oil 2-6% which contains more than 60% is transanetol (50-75%), more than 15% is fenchone (12-33%) and less than 5% is estragole (2-5%). The fruits and essential oil of the plants are used. It has been showed that there are many medical effects of essential oil such as antibacterial, antifungal, antioxidant, hepatoprotective, with scientific studies.

Araştırma sahasını oluşturan İran Azerbaycanı, kuzeyde Ermenistan ve Azerbaycan Cumhuriyeti, doğuda Hazar Denizi, güneyde İran'ın güney kesimi, batıda Türkiye ile çevrilidir. İran Azerbaycanı'nın yüzölçümü 162.700 km2, nüfusu 2006 verilerine göre 12.714.400'dür. İran Azerbaycanı'nda nüfus yoğunluğu km2'ye 78,1'dir. İran Azerbaycanı'nın nüfusunun % 90'ını Türkler, % 10'unu ise başta Kürtler olmak üzere diğer etnik guruplar oluşturur. İran Azerbaycanı karasal bir iklime sahiptir. Yazlar sıcak ve kurak, kışlar soğuk ve kar yağışlıdır. Yıllık ortalama yağış 350 mm. dir. İran Azerbaycanı'nda temel geçim kaynakları tarım ve hayvancılıktır. Önemli tarım ürünleri olarak buğday, arpa, pamuk, patates, şekerpancarı, tütün ve mısır sayılabilir. Sanayi faaliyetleri Tebriz, Zencan ve Kazvin şehirlerinde yoğunlaşmıştır. İran Azerbaycanı'nda en önemli sosyo-kültürel sorun, İran'ın 1925 yılından sonra Fars hâkimiyetine girmesiyle başlayan Farslaştırma, dolayısıyla diğer etnik unsurlar üzerinde uygulanan asimilasyon politikasıdır. İran Azerbaycanı konumu, beşeri yapısı ve ekonomik özellikleri bakımından Kafkasların, Ortadoğu'nun ve Orta Asya'nın kilit noktasında bulunmaktadır. Gelecekte İran Azerbaycanı'nın alacağı şekil tüm bölgede değişimlere yol açacaktır. Kuzeyinde ve batısında Türk Devletlerinin olması ise İran Azerbaycanı'nı bölgede daha da avantajlı bir konuma getirmektedir. Son yıllarda İran Azerbaycanı içerisinde yaşayan Türkler İran merkezli değil, Azerbaycan-Türk merkezli düşünmeye başlamışlardır. İran Azerbaycanı, doğudan batıya Türkiye ile Orta Asya, kuzeyden güneye ise Kafkaslar ile Basra Körfezi arasında bir geçiş koridoru olması dolayısı ile transit taşımacılık bakımından çok önemli bir konuma sahiptir. Türkiye'den Orta Asya Türk Cumhuriyetlerine yapılan taşımacılık işleminde İran Azerbaycanı toprakları kullanılmaktadır. İran Azerbaycanı'nın geçiş güzergâhları üzerinde olması, Orta Asya petrol ve doğalgazının Türkiye üzerinden dünya pazarına ulaştırılması açısından da önemlidir. Zengin petrol ve doğalgaz rezervlerine sahip olan Orta Asya coğrafyasının bu zenginliğinin İran Azerbaycanı'ndan taşınması halinde bu taşımacılıktan İran Azerbaycanı çok karlı çıkacaktır. Ayrıca Türkiye böylesi bir taşımacılığın harekete geçmesi halinde enerji piyasalarına yön veren ülkeler arasına girecektir. ; Iranian Azerbaijan, the field of this study, is surrounded by Armenia and the Republic of Azerbaijan in the North, the Caspian Sea in the east, the southern part of Iran in the South and Turkey in the west. Iranian Azerbaijan has an area of 162.700 square kilometers and population of 12.714.400 according to 2006 population census. The population density is 78.1 per square kilometer in Iranian Azerbaijan. The 90 % of the population of Iranian Azerbaijan is made up of Turks, whereas 10 % of that is made up of the other ethnic groups; mostly Kurds. Iranian Azerbaijan has a terrestrial climate. Summers are hot and rainless, winters are cold and snowy. Annual rain fall average is 350 mm. Agriculture and stock breeding are the most important living sources. Wheat, barley, cotton, potatoes, sugar beet, tobacco and corn are considered as the most important agricultural products. Industrial activities are densely carried out in the cities of Tebriz, Zencan and Kazvin. The most important socio-economic problem in Iranian Azerbaijan is the Persianization started in 1925 after the Persian Sovereignty, and the assimilation policy on the other ethnic groups. Iranian Azerbaijan is in a key position in the Caucasus, the Middle East and the Central Asia with its location, demographical structure and economical characteristics. The possible future conditions of Iranian Azerbaijan will cause changes in all parts of this region Having the Turkic Republics as the neighbors in the North and West makes Iranian Azerbaijan more advantageous in the region. In the recent years, Turks living in Iranian Azerbaijan have started to have Azerbaijan-Turkey oriented thoughts, but not Iranian oriented ones. Iranian Azerbaijan has a very important location in transit transportation because of being a corridor between Turkey and the Middle East from the east to the west, and between the Caucasus and the Caspian Sea from the north to the south. The land of Iranian Azerbaijan is used in transportations from Turkey to The Middle East Turkic Republics. Being on the transition routes, Iranian Azerbaijan is also important to transport the Oil and the Natural Gas of Middle East to the world market through Turkey. If this oil and natural gas abundance of the Middle East Geography is transported through Iranian Azerbaijan, Iranian Azerbaijan will make a real profit. Besides, Turkey will become one of the leading countries in the energy market if this transportation starts.

06.03.2018 tarihli ve 30352 sayılı Resmi Gazetede yayımlanan "Yükseköğretim Kanunu İle Bazı Kanun Ve Kanun Hükmünde Kararnamelerde Değişiklik Yapılması Hakkında Kanun" ile 18.06.2018 tarihli "Lisansüstü Tezlerin Elektronik Ortamda Toplanması, Düzenlenmesi ve Erişime Açılmasına İlişkin Yönerge" gereğince tam metin erişime açılmıştır. ; Güney Kafkasya`da, Avrupa ve Asya`nın ulaşım-iletişim hatlarının buluşma noktasında, jeopolitik açıdan hassas bir bölgede bulunan, Rusya, Türkiye ve İran gibi güçlü ülkelerle sınır komşusu olan Azerbaycan, 1991`de SSCB`nin dağılmasının ardından bağımsızlığını elde ederek uluslararası sisteme bir aktör olarak katılmıştır. Azerbaycan Cumhuriyeti`nin bağımsızlığını ilk tanıyan devlet Türkiye Cumhuriyeti olmuştur. İlk günden itibaren Türkiye ile çeşitli alanlarda geliştirilen ilişkiler günümüzde stratejik işbirliği düzeyine kadar yükseltilmiştir. Rusya ile ilişkiler ise daha karmaşık bir karaktere sahiptir. Bu, tarihen Rusya`nın Azerbaycan`da gerçekleştirmek istediği "etki alanı" politikasıyla ilgili olmuştur. Bununla birlikte bağımsızlığın ilk yıllarında Rusya ile ilişkilerde mevcut olan sorunlar günümüzde önemli ölçüde ortadan kaldırılmıştır. Bu çalışmada Azerbaycan`ın Türkiye ve Rusya ile olan ikili ilişkileri araştırılmış ve bunun yanısıra Azerbaycan`da Türkiye ve Rusya algısı analiz edilmiştir. SSCB içerisinde uzun süre kardeş ülkeler olarak yaşayan Azerbaycan ve Rusya, aynı zamanda günümüz itibariyle birbirini kardeş ülkeler olarak adlandıran Azerbaycan ve Türkiye arasında ilişkilerin analizi özellikle Azerbaycanlıların Türkiye ve Rusya algısını anlamak açısından önemlidir. Azerbaycanlıların Türkiye ve Rusya ile ilgili birçok önyargıları veya olumlu düşünceleri yüzlerce yıl önce oluşmuş ve günümüzde de varlığını sürdürmektedir. Kısaca, Türk veya Rus imajı, etnik kalıpların olağan oluşum sürecinden dolayı oluşmaktadır. Bazı önyargılardan kurtulmak, ilişkilerin gerçek yüzünü anlamak ve Türk ve Rus algısının artı ve eski yönlerini ele alarak gelecekte Azerbaycan`ın bu iki ülke ile ilişkilerini daha da pekiştirerek olumlu yönde algıların gelişimine katkı sağlamak açısından bu araştırma önem taşımaktadır. Çalışmanın temel amacı Azerbaycan`da Türkiye ve Rusya algısı ve mevcut faktörleri tespit etmek, özellikle Türk ve Rus algısını ele alarak gelecekte Azerbaycan`ın bu iki ülke ile ilişkilerinin gelişmesine olumlu yönde katkı sağlamaktır. Anahtar Kelimeler: Uluslararası İlişkiler, Azerbaycan, Türkiye, Rusya, Algı ; Azerbaijan, located in the South Caucasus, at the meeting point of Europe and Asia transportation and communication lines, in a geopolitically sensitive region, which shares borders with powerful states like Russia, Turkey and Iran, gained its independence in 1991 after the dissolution of the USSR and stepped into the international relations arena. The first state to recognize the independence of Azerbaijan Republic has been the Republic of Turkey. Since the first days of establishment of bilateral relations with Turkey until now, these relations developed in various fields and were raised up to the level of strategic cooperation. Relations with Russia have a more complex character. This was related to the historical policy of "domain" Russia wanted to carry out in Azerbaijan. However, many problematic issues that existed in relations with Russia in the early years of independence have been eliminated to a great extent today. This study investigates bilateral relations of Azerbaijan both with Turkey and Russia, at the same time analysis the perception of Turkey and Russia in Azerbaijani. Analysis of relations between Azerbaijan and Russia living as brotherly countries in the USSR for a long period of time, and also Azerbaijan and Turkey called as brotherly countries as historically as today, is particularly important for understanding the perceptions of Azerbaijanis of Turkey and Russia. Prejudices or positive thoughts of Azerbaijanis regarding Turkey and Russia have been formed hundreds of years ago and still exists today. Summarily, the Turkish or Russian perceptions have been formed due to the general formation of ethnic patterns. This study is important in order to contribute to the development of positive perceptions by getting rid of some prejudices, understanding the real face of relations and enhancing the relations of these two countries with Azerbaijan. The main objective of this study is to identify the current perceptions of Turkey and Russia in Azerbaijan, especially to address the pros and cons of Turkish and Russian perceptions, and thus to contribute to the development of future relations with these two countries, by the development of perceptions of these two in a positive way. Keywords: International Relations, Azerbaijan, Turkey, Russia, Perception

Bu Tez, Türkiye Cumhuriyeti 'nin takip ettiği dış Türkler politikası konusunda yürütülen bir araştırma çalışmasını rapor etmektedir. Araştırma kapsamında temin edilen kaynaklardan faydalanılarak belirli bölgelere göre tasnif edillen dış Türklerin, genel durumları ve problemleri tarihi seyri içinde incelendikten sonra buralara yönelik Türk dış politikası analiz edilmiştir. Coğrafî ve siyasi yakınlık, tarihi ilişki ve dış politika ilişkileri gibi faktörler dikkate alınarak ve önemine göre sıralanarak dünya Türklüğünün incelendiği bu tez, giriş hariç yedi bölümden oluşmaktadır. Birinci Bölümde, Kıbrıs ve Yunanistan'da yaşayan Türkler incelenmiştir. Kıbrıs Türkleri; Lozan sonrası İngiliz koloni yönetimi, bağımsız Kıbrıs Cumhuriyeti 'nin oluşturulması ve sonrası dönem, Temmuz 1974 darbesi, Türk Banş Harekatları ile adanın taksimi ve sonrası dönemleri içermektedir. Yunanistan - Batı Trakya - Türkleri; II. Dünya Savaşı sonrası, Kıbrıs'ın taksimi, 1982 İnhanlı olayları ve sonrası dönemler olarak ele alınmaktadır. Balkanların incelendiği İkinci Bölümde, Bulgaristan ile Yugoslavya, Makedonya ve Romanya Türkleri yer almaktadır. Bulgaristan Türkleri; Osmanlı dönemi, Neuilly Antlaşması sonrası (Çiftçi Partisi, Faşist, Birinci ve İkinci sosyalist dönemler) ve 1989 sonrası demokratik dönemler olarak incelenmektedir. Ayrıca burada Yugoslavya (Kosova), Makedonya ve Romanya Türklerinin genel durumu ve karşılaştıkları sorunlar da tanıtılmaktadır. Irak ve Suriye'de yaşayan Türkmenler, bir sonraki bölümde ele alınmaktadır. Irak Türkleri; I. Dünya Savaşı sonrası bölgenin Türkiye'den koparılması ve İngiliz koloni yönetimi, yapay Irak devletinin oluşturulması ve bölgede yaşayan Türklerin bu devrelerde maruz kaldıkları olaylar şeklinde düzenlenmiştir. Suriye Türkleri; I. Dünya Savaşı akabinde buranm da Türkiye'den ayrılması ve Fransız koloni yönetimi, bağımsızlık, Hatay'ın Türkiye'ye yeniden katılması ve sonrası dönemleri içermektedir. Dördüncü Bölümde; Sovyetler Birliği'nin 1991 'de dağılması sonrası bağımsız olan beş Orta Asya Türk Cumhuriyeti: Azebaycan, Özbekistan, Kazakistan, Türkmenistan ve Kırgızistan ile Türkiye ve bu ülkeler arası ilişkiler incelenmektedir. Rusya Federasyonu içi ve etrafinda bulunan otonom Türk Cumhuriyetleri ve Toplulukları, beşinci Bölümde tanıtılmaktadır. Altıncı Bölümde ise, diğer Türkistan Türkleri; Çin esareti altında yaşayan Doğu Türkistan Türkleri ve Güney Türkistan - Afganistan - Türkleri tanıtılmakta ve bunlara yönelik "olmayan" Türk dış politikası vurgulanmıştır. ; This thesis reports a research work conducted on the field of Turkish foreign policies upon Turks living apart from the Republic of Turkey. Considering the literature, that are collected during the research work, Turkish groups are classified into some regions. Their general situations and problems have been examined with respect to important historical affairs. Then, Turkish foreign policies upon them have been analyzed. This thesis includes seven chapters, excluding the Introduction chapter. The thesis covers all Turkish communities living over the world, by giving special attention to the factors of geographical and political closeness, historical and foreign political relations and by ordering based on importance. Chapter One deals with Turks living in Cyprus Island and Greece. The section devoted for Cyprus Turks contains the periods of: the administration of English colony following the Treaty of Laussanne, the establishment of the Republic of Cyprus and affairs occurred in the Island during the administration of Cyprus state, the 1974 Greek military coup, Turkish military peace actions and division of the Island between two communities as well as affairs occurred in the following years. The Greece - Western Thrace - Turks section includes subsections or periods of: the situation after the Second World War, the division of Cyprus Ireland between Turk and Greek communities, the 1982 Inhanli affairs and the other affairs occurred in the region in recent years. Second Chapter investigates the situations and general problems of Turkish people living in Balkans, that are existing in the borders of Bulgaria, Yugoslavia, Macedonia and Romania. The section of Bulgarian Turks consists of three main ? subsections which are: the period of Ottomans, the period after the Treaty of Neuilly (the administrations of Farmer Party, Fascist, First Socialist and Second Socialist) and the period of democratization after 1989. Additionally, within the context of this chapter, the general conditions of Turks living in Yugoslavia (Kosova), Macedonia and Romania are being presented. IV The following chapter involves Turkish communities that are in Iraq and Syria. The organization of Iraqian Turks section are in the order of: the separation of this district from Turkey and administration of English colony, the establishment of an artificial Iraq state in the region and the situations of Turkish community living in the region during that periods and following years. The section of Syria Turks includes: ' the separation of this district from Turkey after the First World War too and administration of French colony, gaining independence (Syria), the reunification of Turkey and Hatay province as well as affairs occurred in the region after that. Chapter Four examines five Turkish Republics of Middle Asia that, are Azerbaijan, Uzbekistan, Kazakhstan, Turkmenistan and Kyrgystan, were gained independence following to collapse of Soviet Union in 1991. This chapter also investigates various relationships between Turkey and those republics. Turks living in Russian Federation and neighboring regions as autonomous republics or communities are presented in the Fifth Chapter. The other Turkestan Turks that are: living in the Eastern.Turkestan, their homeland invaded by China, and in the Southern Turkestan, Afghanistan, are being covered in Chapter Six. The chapter also states that there has been no any Turkish foreign policy towards those Turks. Finally, Chapter Seven evaluates the work and findings of the research conducted in this thesis and makes suggestions for further research directions.