Information in the modern world is a strategic resource that decisive the competitive advantage of countries on the international arena. In order to ensure the appropriate quality of the information resources held as well as the processes and mechanisms of their acquisition, processing and protection, individual countries develop and implement an information security policy. The implementation of this policy is supported by various instruments, among which the supervision and control of the Internet deserve attention. The aim of the article is to discuss the supervision and control of the Internet as an instrument of information security policy, considering the specificity of democratic, totalitarian and authoritarian states. For the purposes of the research, the method of analyzing the literature and the method of synthesis were used. It has been proven that, regardless of the political regime, state-owned entities use Internet supervision and control, while the main objectives of these activities are different. In democratic countries, it is primarily for the protection and defense of cherished social values and goods, in totalitarian and authoritarian countries for the realization of the particular interests of those in power.
The Peoples' Councils and Local Self-Government System Act of 20 July 1983 introduced certain new elements to local administration system. Treating people's councils as organs of local self-government was one of those elements. People's councils and organs of municipal and rural residents self-government are handled in the new regulation as parts of the same organizational structure (of local self- -government system). It resulted in an increase of weight of decentralization and supervision problems in aspect of local administration. The present article contains a study of regulation pertaining to supervision excercised in three systems: 1. supervision performed upon people's councils, 2. supervision upon organs of municipal and rural self-government and 3. supervision upon administrative organs of people's councils. In the first system, supervision is performed by the Council of State (upon all councils in principle) and by voivodship (district) councils upon municipal, quarter, and rural district councils. The supervision covers control of legality of decisions and corrective means which cannot violate a principle of independence in activities. The newly introduced obligation of lending assistance to supervised organs is characteristic for a socialist state. The Polish Seym (Diet) is also obliged by the Act to take care of self-government charakter of people's councils, special means are provided for the Council of State to be used in instances of violating independence of people's councils by other organs. Supervision of rural self-government organs is trusted to rural district council and to its presidium, while supervision upon municipal self-government organs is performed by municipal (quarter) council and its presidium. Means of control are not intensive there but also the scope of affairs relegated to that self government is not substantial at least as far as decisional competence is concerned. In practice, the supervision upon organs of administration of people's councils is of a crucial importance, as those are implementing tasks of people's councils. On the central level, the supervision is divided onto various organs: Council of Ministers, Prime Minister, Minister of Administration and Region-Shaping Economy and branch ministers, what can threaten with inconsistencies in performing that function. On the voivodship level, the supervision is performed by voivodes and heads of departments of voivodship administration upon relevant organs of administration on the level of rural district, city, quarter. Yet, competence of higher level organs is differentiated subject to tasks performed by local organs of administration. In the decentralised sphere (when organs of administration act as executive organs of people's councils), means of exercised influence are those of supervision. But if those organs act in the sphere excluded from the competence of people's councils, the means are close to hierarchical subordination. That latter influence is named governance in the Act. The differentiated influence is effected by a dual role of local organs of administration since a dualistic model of local administration (self- -governmental and governmental) is rejected in the Act. ; Digitalizacja i deponowanie archiwalnych zeszytów RPEiS sfinansowane przez MNiSW w ramach realizacji umowy nr 541/P-DUN/2016
Intencją autorów jest przyjrzenie się obecnemu kierunkowi reform szkolnictwa wyższego w Polsce przez pryzmat zrealizowanej nordyckiej utopii, czyli tych rozwiązań systemowych dotyczących szkolnictwa i uniwersytetów, do których w sensie ideowym i strukturalnym zmierza także polskie szkolnictwo wyższe. Mimo wieloletniej tradycji wykorzystywania uniwersytetów do realizacji idei egalitaryzmu i utylitaryzmu społecznego w myśl założeń państwa opiekuńczego, państwa nordyckie w ciągu ostatnich dwudziestu lat stopniowo zmieniły politykę szkolnictwa wyższego i poczyniły znaczące kroki w kierunku zastąpienia modelu kontroli państwa nad szkolnictwem wyższym modelem luźniejszego nadzoru państwowego nad tym sektorem. Przeszły zatem wcześniej niż Polska zmianę, którą teoretycy umiejscawiają w szerszym kontekście ewolucji humboldtowskiego modelu szkolnictwa wyższego w kierunku modelu anglo-amerykańskiego. Niniejszy tekst dotyczy głównych aspektów i linii podziału między systemem anglo-amerykańskim i humboldtowskim w odniesieniu do dwóch metaobszarów funkcjonowania szkolnictwa wyższego, tj. zarządzania i finansowania. Zestawienie proponowanych rozwiązań polskich z wprowadzonymi już rozwiązaniami w krajach nordyckich ma na celu ukazanie skomplikowania i większej złożoności tego procesu niż mogłoby to wynikać ze schematycznych opisów typów idealnych. ; The authors' intent is to examine the current direction of reforms in Poland's higher education in the light of the fulfilled Nordic utopia, i.e. the systemie Solutions in school education and universities which Poland's higher education is aiming for, ideologically and structurally. Despite many years of tradition in employing universities as a tool to establish the idea of egalitarism and social utilitarianism within a welfare State, Nordic countries have gradually modified their higher education policies in the last twenty years, making significant steps towards replacing the State control model with a more loose State supervision over the sector. Therefore, they went ahead of Poland in making a change which theoreticians put in a broader context of evolution from the Humboldtian to the Anglo- American model of higher education. The paper focuses on key aspects and dividing lines between the Anglo-American model and the Humboldtian model, making a reference to two meta-areas of higher education i.e. management and funding. The proposed Polish Solutions are juxtaposed with the already-implemented Nordic Solutions in order to show that this process is more complex than one might assume on the basis of formulaic descriptions of ideal types.
The article addresses the issue of change in the government-university relationships. As has become increasingly clear for both analysts of higher education policy and for administrators in higher education institutions, a fundamental shift in the relationship between national governments and higher education institutions is taking place in many Western European countries. In some countries, these changes are occurring at greater speed than in others, but movement to what has been labelled "state supervision" is quite dominant. The first part of the article analyses the rationale for this change at system level by tracing its historical imperatives; after which it discusses the concept of the supervisory governance model. The second part focuses in particular on one of the key of this objective and what doing so implies for the role and function of higher education institutions. By focussing on the specific issue of diversity, the authors intend to demonstrate the dynamic relationship between governments and higher education institutions that is implied in the supervisory model. ; Artykuł jest poświęcony zmianom w stosunkach między rządem i uniwersytetem. Zarówno dla analizujących politykę wobec szkolnictwa wyższego, jak i dla zarządzających szkołami wyższymi coraz bardziej oczywisty staje się fakt, że w wielu państwach Europy Zachodniej dokonują się zasadnicze zmiany w relacjach między państwem a instytucjami szkolnictwa wyższego. W niektórych krajach zmiany te zachodzą szybciej niż w pozostałych, lecz powszechna jest tendencja do przeobrażania stanu nazwanego "regulacją państwową" . W pierwszej części artykułu autorzy zajmują się systemowymi determinantami tych zmian, eksponując czynniki historyczne, oraz sposobem tworzenia państwowej regulacji. W drugiej części koncentrują się na jednym z kluczowych celów polityki w stosunku do szkół wyższych, to jest na problemie różnorodności i instrumentach realizacji strategii regulacji, a także na skutkach, jakie one wywierają w sferze misji oraz zadań szkół wyższych. Koncentrując się na problemie różnorodności, autorzy starają się pokazać zmiany zachodzące - pod wpływem modelu regulacji - w stosunkach między państwem a szkołami wyższymi.
Artykuł ma na celu przedstawienie zmian charakteru funkcji ministra koordynatora do spraw służb specjalnych w Polsce w latach 1997–2020 ze szczególnym uwzględnieniem elementów cywilnej kontroli nad działalnością służb specjalnych ze strony władzy wykonawczej oraz elementów wskazujących na możliwość ingerencji o charakterze politycznym w merytoryczną sferę ich działalności. Funkcjonowanie takiego organu, który powinien koordynować działalność tych newralgicznych instytucji w systemie bezpieczeństwa państwa w celu harmonizacji ich współdziałania dla osiągnięcia jak najlepszych efektów dla bezpieczeństwa państwa, jest zasadne. Analiza aktów prawnych regulujących działalność tego organu oraz określania jego kompetencji w omawianym okresie wskazuje raczej na próby politycznej ingerencji i wpływu rządzących na służby specjalne niż merytorycznej działalności w celu usprawnienia systemu bezpieczeństwa państwa w tym przedmiocie lub zapewnienia demokratycznej kontroli cywilnej. ; The aim of the article is to present the tranformation of the function of the minister – coordinator of special services in Poland between 1997 and 2020. In particular, the elements of civil democratic control and the examples of political influence towards special services are taken into consideration. It is very important to establish the institution that can provide suitable coordination in the specific area of the state security that can lead to the special services effectiveness. The analysis of the regulations connected with the minister-coordinator creation and activity shows rather the political involvment and influence towards special services activity than the positive aspects of impoving their coordination and cooperation for the state security and civil democratic control.
The aim of the article is to analyse the state control function over the activity of local self-governments in the field of their finances. The analysis is based on empirical data of the Regional Accounting Chambers (RACs), which is a special body created for control and supervision in the field of local government finances. Attention is paid to the question of financial independence of the local powers and how it is influenced by the state's external supervision. In this context both too strong and too weak control has negative consequences for prudent funds usage by local government. The research indicates a decrease in law infringement by local authorities in the financial sphere. However, there are still cases of inefficient and irrational budget usage by local powers, which does not contradict the law, yet exerts a negative impact on their financial independence and performance of public tasks. Possible solutions of the indicated problems are outlined at the end of the article.
Informacja we współczesnym świecie stanowi zasób strategiczny, decydujący o przewadze konkurencyjnej państw na arenie międzynarodowej. Dążąc do zapewnienia właściwej jakości posiadanych zasobów informacyjnych oraz procesów i mechanizmów ich pozyskiwania, przetwarzania i ochrony, poszczególne państwa opracowują i wdrażają politykę bezpieczeństwa informacyjnego. Realizacji tej polityki służą różnorodne instrumenty, wśród których na uwagę zasługują nadzór i kontrola Internetu. Celem artykułu jest omówienie nadzoru i kontroli Internetu jako instrumentu polityki bezpieczeństwa informacyjnego, z uwzględnieniem specyfiki państw demokratycznych oraz totalitarnych i autorytarnych. Na potrzeby badań posłużono się metodą analizy literatury przedmiotu oraz metodą syntezy. Dowiedziono, że niezależnie od reżimu politycznego podmioty państwowe wykorzystują nadzór i kontrolę Internetu, zasadnicze cele tych działań są natomiast odmienne. W państwach demokratycznych chodzi przede wszystkim o ochronę i obronę cenionych społecznie wartości i dóbr, w państwach totalitarnych i autorytarnych zaś o realizację partykularnych interesów osób sprawujących władzę. ; Information in the modern world is a strategic resource that decisive the competitive advantage of countries on the international arena. In order to ensure the appropriate quality of the information resources held as well as the processes and mechanisms of their acquisition, processing and protection, individual countries develop and implement an information security policy. The implementation of this policy is supported by various instruments, among which the supervision and control of the Internet deserve attention. The aim of the article is to discuss the supervision and control of the Internet as an instrument of information security policy, considering the specificity of democratic, totalitarian and authoritarian states. For the purposes of the research, the method of analyzing the literature and the method of synthesis were used. It has been proven that, regardless of the political regime, state-owned entities use Internet supervision and control, while the main objectives of these activities are different. In democratic countries, it is primarily for the protection and defense of cherished social values and goods, in totalitarian and authoritarian countries for the realization of the particular interests of those in power
Territorial self-government is one of the fundamental institutions of a modern democratic state of law. There are numerous European traditions of self-government that have produced different concepts and, consequently, different theories of territorial self-government. The most important ones include the naturalist, state, and political theories. Each of them shows a different picture of the origin, essence and the scope of legal personality a territorial self-government has, of local communities, the position of the administrative unit of the commune and higher units. Depending on the concept one chooses, political and organizational solutions are differentiated, as are the tasks of territorial self-government units, the competences of its organs and the authority of state organs to exercise control and supervision. On the basis of the solutions adopted in every country, and at a given level of development of the state, the degree of decentralization of power, the degree of autonomy, self-reliance and independence of territorial self-government is determined.
The process of globalization in the production and distribution of food, ongoing for many years, causes a number of problems. Agreement on the Transatlantic Trade and Investment Partnership (TTIP), negotiated since 2013 by the US and the EU, is one of the instruments to manage of globalization process. The Agreement is aimed at liberalization of trade of goods and services. This article presents the US and the EU regulation on genetically modified food and assessment of the consequences of TTIP Agreement for the regulation of GM food in the EU. The analysis leads to the conclusion that the approach to genetically modified food in the legal regulations of the EU and the US vary significantly. In the US, it was assumed that GM food is not different from conventional food and, consequently, the consumer does not need to be informed on GM food contents. In opposition to the US approach the EU law separately regulates GM food and gives the consumer the ability to make choice of food which differs only by the usage of genetic engineering. Authors conclude, that the signing of TTIP and the full opening of the EU market for food from the US may result in loss of supervision over genetically modified food by EU public authorities as well as the collapse of the EU model of consumer protection based on the precautionary principle. ; Postępujący od wielu lat proces globalizacji w produkcji i dystrybucji żywności wywołuje szereg problemów. Instrumentem służącym do zarządzania tym procesem jest w szczególności negocjowana od 2013 r. przez USA i UE umowa o Transatlantyckim Partnerstwie Handlowo-Inwestycyjnym (TTIP). Ma ona na celu wzajemną liberalizację handlu towarami i usługami. Celem artykułu jest przedstawienie amerykańskiej i unijnej regulacji dotyczącej żywności genetycznie zmodyfikowanej oraz ocena konsekwencji zawarcia porozumienia TTIP dla regulacji żywności GMO w UE. Analiza prowadzi do wniosku, że podejście do żywności genetycznie modyfikowanej w regulacji prawnej UE i USA jest zupełnie odmienne. W USA przyjęto założenie, iż żywność GMO nie różni się od żywności konwencjonalnej, a w konsekwencji konsument nie musi być informowany o żywności GMO. W przeciwieństwie do regulacji amerykańskiej prawo UE odrębnie reguluje żywność genetycznie zmodyfikowaną i daje konsumentowi możliwość dokonywania samodzielnego wyboru żywności różniącej się wyłącznie zastosowaniem inżynierii genetycznej. W konkluzji autorzy stwierdzają, iż zawarcie TTIP i pełne otwarcie rynku UE na żywność z USA może spowodować utratę nadzoru nad żywnością GMO przez władze publiczne w UE i załamanie unijnego modelu ochrony konsumenta opartego na zasadzie ostrożności.
The article submits to a scientific discussion on the issue of the auction of a dwelling or a plot of land developed with a residential building, serving to satisfy the debtor's housing needs during the SARS-CoV-2 virus epidemic. The key importance should be attached to the new Article 9521 § 5 of the Civil Procedure Code, which states that an auction of a dwelling or a plot of land developed with a residential building, which is to meet the housing needs of the debtor, is not carried out during the state of epidemic threat or epidemic state and 90 days after its end. The new legal solution highlights the general problems with the organization of the work of the courts (related to judicial enforcement proceedings) during the SARS-CoV-2 virus epidemic and the division of duties between the district court and the court bailiff. The presented considerations postulate the introduction of innovative solutions applicable not only in the state of epidemics. Firstly, an introduction, through legislative intervention, of an electronic auction in the course of enforcement of real estate, following the example of an electronic auction of movable property. Secondly, breaking the rule according to which the auction of real estate requires direct supervision by a judge (court clerk). The article takes into account the legal status as of 1 January 2021. ; W niniejszym artykule poddano pod naukową dyskusję problematykę licytacji lokalu mieszkalnego lub nieruchomości gruntowej zabudowanej budynkiem mieszkalnym służących zaspokojeniu potrzeb mieszkaniowych dłużnika w czasie epidemii wirusa SARS-CoV-2. Kluczowe znaczenie należy przypisać nowemu art. 9521 § 5 Kodeksu postępowania cywilnego, według którego licytacji lokalu mieszkalnego lub nieruchomości gruntowej zabudowanej budynkiem mieszkalnym, które służą zaspokojeniu potrzeb mieszkaniowych dłużnika, nie przeprowadza się w czasie obowiązywania stanu zagrożenia epidemicznego lub stanu epidemii oraz 90 dni po jego zakończeniu. Nowe rozwiązanie prawne zwraca uwagę na podstawowe ...
Individual and group transborder cooperation of the Western Pomeranian Province with other South Baltic regions is in line with a pan-European trend of regional authorities becoming independent and participating in international relations as independent entities. This 'paradiplomacy' is undoubtedly a factor that contributes to the relativization of the state as a traditional arena of political activity. Simultaneously, as the subsidiarity principle, which is the foundation of EU regional policy, is becoming increasingly popular, it seems unavoidable and irreversible that regional structures will be vested with increasing powers in the realm of foreign policy (that used to be reserved for national organs exclusively). In this context the collaboration of the Western Pomeranian Province with other South Baltic regions is only at the beginning of a potential process to form its own 'paradiplomacy' as it remains constricted in the formula of state limitation and supervision. Therefore, at present it is unfeasible for Polish regional authorities, including the self-government of Western Pomerania, to conduct independent 'paradiplomacy.'
The Kosovo conflict posed one o f the most serious international security problems in Europe at the end o f the twentieth century and in the first decade of the twenty-first century. The failure of diplomatic attempts to solve the problem led to air raids on Yugoslavia in 1999 and then resulted in Belgrade gradually losing control over the region. The interests o f the United States, Russia and the EU overlapped in Kosovo. The paper refers to diplomatic efforts to resolve the conflict in 1999, especially to Germany's activity in involving Russia in the international peace process. Subsequently, the article outlines the international efforts, especially those o f the EU, in order to attain the stabilization of Kosovo and its path to independence, initially under the supervision of the EU. The role of the EU role did not end with the abolition o f its supervision of Kosovo. The EU continued to act as a mediator in the relationship between Pristina and Belgrade, contributing to a relative normalization of relations between the two parties. ; Konflikt o Kosowo okazał się jednym z najpoważniejszych problemów bezpieczeństwa międzynarodowego w Europie pod koniec XX wieku i w pierwszej dekadzie XXI stulecia. Niepowodzenie dyplomatycznych prób jego rozwiązania doprowadziło do nalotów na Jugosławię w 1999 r., a następnie do stopniowego wymykania się tego regionu spod kontroli Belgradu. Wokół Kosowa splatały się interesy Stanów Zjednoczonych, Rosji i państw UE. Celem artykułu jest przybliżenie dyplomatycznych działań na rzecz rozwiązania konfliktu w 1999 r., zwłaszcza aktywności Niemiec w celu zaangażowania Rosji w międzynarodowy proces pokojowy. W dalszej kolejności zarysowane zostały wysiłki społeczności międzynarodowej, zwłaszcza UE, na rzecz stabilizacji Kosowa i jego drogę ku niepodległości, początkowo pod nadzorem UE. Rola UE nie zakończyła się po zniesieniu nadzoru nad Kosowem, Unia nadal pełniła rolę mediatora w relacjach pomiędzy Prisztinąa Belgradem, przyczyniając się do względnej normalizacji stosunków pomiędzy obiema stronami.
The paper attempts to make a holistic presentation of the position of central offices in the administrative structure. The authors present the division of these offices, differences between the central bodies and the principal organs and describe its competences and functions. In addition, supervision and control over central offices is presented. Central bodies are a very important element of modern administration. Its competence includes, above all: the current application of law and administrative tasks. The activities of these bodies are based on a professional, non-political administrative personnel. Along with the increase in the requirements for administrative bodies, ministerial structures cannot be only authority responsible for the tasks of the state. Membership of the Republic of Poland in the European Union enable operation under European law, cooperation with the administration of other Member States. ; Praca podejmuje próbę holistycznego przedstawienia pozycji urzędów centralnych w strukturze administracji. Autorzy ukazują podział tych jednostek, różnice pomiędzy organami centralnymi, a organami naczelnymi, przedstawiają ich kompetencje oraz funkcje. Ponadto, zaprezentowany jest nadzór i kontrola nad urzędami centralnymi. Centralne organy administracji niebędące organami naczelnymi są bardzo istotnym elementem współczesnej administracji. Do ich kompetencji należą przede wszystkim bieżące stosowanie prawa, realizacja zadań administracyjnych. Działalność tych organów opiera się na profesjonalnej, niepolitycznej kadrze urzędniczej. Wraz ze wzrostem wymagań stawianych przed organami administracji nie można poprzestać na funkcjonowaniu struktur ministerialnych. Członkostwo Rzeczypospolitej w Unii Europejskiej umożliwia działanie w ramach prawa europejskiego, współdziałanie z administracją innych państw członkowskich
Safeguards Agreements are the important legal institution in the system of international control of peaceful utilization of the atomic energy. The control is kept by the International Atomic Energy Agency. The control activities of this organization have to secure that any help offered by itself, by its request, or under its supervision or control cannot be diverted into any military goals. The control activities of the Agency in this scope have to preclude any proliferation of nuclear technology by means of eliminating the situations of inadequate utilization of the Organization's assistance by a State and to prevent a seizure or increase in an army nuclear supplies used and produced in the objects subjected to the safeguards system of the IAEA. The control activities of the Agency is regulated by many acts, the essential ones are: the IAEA Statute, the Safeguards Document, the Inspectors Document. They provide the key model of the control system. These provisions are specified in the Safeguards Agreements. The agreements are concluded between the Agency and one or several member states and they contain commitments of the states- -parties to the agreement to use materials equipment and installations subjected to the IAEA safeguards solely for peaceful goals, the organization is granted the right to control carrying out the commitments of the contracting states. The agreements can concern whether a project of utilization of the Agency assistance or bilateral or multilateral regulation in the scope of utilization of the atomic energy, enabling a contracting state to apply to the organization asking for executing safeguards, they can also refer to any activity of a state pertinent to the atomic energy which is unilaterally subjected to the safeguards of the Agency. The author of the article indicates at the substance of the Safeguards Agreements and discusses their particular types in the IAEA regulations and practice. These are: Project Agreements, Safeguards Transfer Agreements, Safeguards Execution Agreements, Unilateral Safeguards Submission Agreements, Supplementary and Subsidiary Agreements. The development of the International Atomic Energy Agency control system is also discussed. ; Digitalizacja i deponowanie archiwalnych zeszytów RPEiS sfinansowane przez MNiSW w ramach realizacji umowy nr 541/P-DUN/2016
The article addresses the notary's systemic position under the first Polish Law on Notaries of 27 October 1933. The analysis of the position of the notary carried out in part one of this article pointed to serious difficulties in the precise defining of this position, both among the scholars in the field and the judicature. To precisely define the systemic position of the notary, part two has provided an analysis of the provisions of the Law on Notaries regarding the professional self-government of notaries, supervision over notaries and their activities, disciplinary liability and compensatory liability of the notary, and the rules of preparation for the profession of notary. The analysis of the Law on Notaries of 1933 presented in the first and second part of this article, leads to the conclusion that the notary's position included in its legal position a combination of features of a public officer and a liberal profession. The legislature, using in Article 1 the term "public functionary", and not "state official", and giving notaries in Article 23 of the Law on Notaries the legal protection enjoyed by state officials, wanted to clearly emphasize the existing differences between them while at the same time underlining their close relationship to the state. The adoption of such a definition made it possible to grant notaries a wide range of powers. At the same time, it provided the basis to establish a professional self-government and entrust its bodies with significant powers in the area of disciplinary jurisdiction. The dualistic approach to the position of the notary was also reflected in the separate rules of training for the profession and in the special rules of notary's liability for damages. The state, by entrusting notaries with activities related to non-contentious judiciary, secured for itself an exclusive influence on the staffing of notary positions and covered the system of notaries by a strict supervision exercised by the Minister of Justice. The discussion presented in the article leads to a conclusion that the legislature approached the position of a notary in the Law on Notaries of 1933 in a special way, creating a combination of official and professional elements, which can be called a public function. In terms of the political and administrative system, regardless of the definition itself, the notary in practice performed the function of a person of public trust. ; Artykuł dotyczy problematyki pozycji ustrojowej notariusza na gruncie pierwszego polskiego Prawa o notariacie z dnia 27 października 1933 r. Dokonana w części pierwszej opracowania analiza pozycji ustrojowej notariusza wykazała istnienie poważnych trudności w precyzyjnym jej określeniu, zarówno wśród przedstawicieli doktryny, jak i judykatury. W celu precyzyjnego określenia pozycji ustrojowej notariusza w części drugiej przeprowadzono analizę postanowień Prawa o notariacie dotyczących samorządu zawodowego notariatu, nadzoru nad notariatem i notariuszami, odpowiedzialności dyscyplinarnej i odszkodowawczej notariusza oraz zasad przygotowania do zawodu notariusza. Przedstawiona w obu częściach artykułu analiza przepisów Prawa o notariacie z 1933 r. prowadzi do wniosku, że stanowisko notariusza zawierało w swoim położeniu prawnym połączenie cech urzędniczych i cech wolnego zawodu. Prawodawca, używając w art. 1 określenia "funkcjonariusz publiczny", a nie "funkcjonariusz państwowy", oraz nadając notariuszom w art. 23 Prawa o notariacie ochronę prawną przysługującą urzędnikom państwowym, chciał wyraźnie zaakcentować istniejące między nimi różnice, a zarazem podkreślić ich bliski związek z państwem. Przyjęcie takiej definicji umożliwiło przyznanie notariuszom szerokiego zakresu kompetencji. Jednocześnie stworzyło ono podstawy do powołania samorządu zawodowego oraz powierzenia jego organom istotnych uprawnień w zakresie sądownictwa dyscyplinarnego. Dualistyczne ujęcie stanowiska notariusza znalazło odzwierciedlenie również w odrębnych zasadach przygotowania do zawodu oraz w szczególnych zasadach odpowiedzialności odszkodowawczej notariusza. Powierzając notariuszom czynności należące do sądownictwa niespornego, państwo zapewniło sobie wyłączny wpływ na nadawanie posad notariuszom oraz poddało notariat ścisłemu nadzorowi Ministra Sprawiedliwości. Przedstawione w opracowaniu rozważania prowadzą do wniosku, że prawodawca ujął w Prawie o notariacie z 1933 r. stanowisko notariusza w sposób szczególny, stwarzając syntezę pierwiastków urzędniczego i wolno-zawodowego, którą można określić mianem funkcji publicznej. W zakresie ustrojowym, niezależnie od samej definicji, notariusz w praktyce pełnił funkcję osoby zaufania publicznego.
