Suchergebnisse

Avrupa'da bütünleşme fikrinin temelleri çok eski tarihlere dayanmaktadır. Fakat bu birliğin kurulmasında II. Dünya Savaşı'nın yarattığı siyasal ve ekonomik çöküntünün yeri büyüktür. Savaş sonrası bozulan ekonomilerini geliştirmek amacıyla Fransa, Almanya, İtalya, Belçika, Hollanda, Lüksemburg ABD'nin de desteğiyle önce 1951 yılında Paris Anlaşması ile Avrupa Kömür ve Çelik Birliği'ni (AKÇT), daha sonra 1957'de Roma Anlaşması ile Avrupa Ekonomik Topluluğu'nu (AET) ve Avrupa Atom Enerjisi Topluluğu'nu (AAET-EURATOM) kurdular. Süreç içerisinde yapılan antlaşmalarla genişleme yaşayan Topluluk, genişlemeye bağlı olarak kurumlarında değişiklikler yapmış, yeni kurumlar oluşturmuş ve mevcut kurumların yetkilerini arttırmıştır. Yarım asrı geride bırakan Türkiye-AB ilişkilerinin temeli 31 Temmuz 1959'da Türkiye'nin AET'ye üyelik için başvurusu ile atılmıştır. AET Bakanlar Konseyi, Türkiye'nin yapmış olduğu başvuruyu kabul ederek, üyelik koşulları gerçekleşinceye kadar geçerli olacak bir ortaklık anlaşması imzalanmasını önermiştir. 12 Eylül 1963 tarihinde imzalanan Ankara Anlaşması'nın 1 Aralık 1964 tarihinde yürürlüğe girmesiyle de Türkiye-AB ortaklık ilişkisi başlamıştır. Türkiye-AB ilişkilerinde önemli dönüm noktalarından biri 1996 da Gümrük Birliği Anlaşması'nın imzalanması, diğeri ise 1999 yılında gerçekleşen Helsinki Zirvesi'nde Türkiye'nin adaylık statüsünün teyit edilmesidir. Adaylık statüsü verilmesinin ardından Türkiye, Uyum Yasaları ve reform paketleri ile Kopenhag Kriterleri'ne bir an önce uyum sağlamayı hedeflemiştir. 17 Aralık 2004 tarihinde Brüksel'de düzenlenen Zirve toplantısında Türkiye'nin siyasi kriterleri yeterli ölçüde karşıladığı belirtilerek 3 Ekim 2005 tarihinde AB'ye katılım müzakerelerinin resmen başlatılması yönünde karar alınmıştır. ; The basis of the idea of integration in Europe is based on a very ancient history. However, the political and economic collapse created by the 2nd World War was very important in the establishment of this union. France, Germany, Italy, Belgium, Netherlands, Luxembourg by the support of USA firstly constituted the European Coal and Steel Union (ECSC) with the Paris Agreement in 1951 and then continued to constitute the European Economic Community (EEC) and the European Atomic Energy Community (AAET-EURATOM) with the Treaty of Rome to develop their post-war distorted economies. The Community, which experienced expansion with the agreements made in the process, made changes in its institutions depending on the enlargement, created new institutions, and increased the powers of the existing institutions. Relations when were founded half a century ago between Turkey and the European Union based on Turkey`s application for membership of the EEC on 31 July 1959.EEC Council of Ministers, accepting that Turkey had made the application, has offered the signing of a partnership agreement will be valid until the membership conditions occur. Following the Ankara agreement signed on 12th September in 1963 entered into force on 1 December 1964, Turkey-EU partnership relationship began. One of the significant turning points in Turkey-EU relations in 1996 the signing of the Customs Union Agreement and the other is the confirmation of Turkey's candidate status at the Helsinki Summit in 1999. After giving candidate status to Turkey, it aims to ensure compliance with the Copenhagen criteria by Adjustment Act and the reform packages. It was indicated that Turkey provides political criteria in the Summit meeting held in Brussels on 17 December 2004. Because of that on 3 October 2005, it was decided to meet the EU accession negotiations formally launched.

ÖZETD–8 Kalkınmakta olan sekiz ülkenin meydana getirdiği bir entegrasyondur. 1997 yılında İstanbul'da ilk toplantısını yaparak kuruluşunu gerçekleştirmiştir.Devlet başkanlarının oluşturduğu Zirve, Üye ülkelerin Dışişleri bakanlarının oluşturduğu Konsey, Hükümetlerce tayin edilen memurların oluşturduğu Komisyon ve sekterlik vazifesini yürüten Sekretarya, D–8 Örgütü'nü meydana getiren organlardır.Örgüt kuruluşundan günümüze kadar geçen zamanda beş zirve toplantısı, dokuz Bakanlar Kurulu toplantısı, yirmi kez de Komisyon toplantısı yapmıştır. Örgüt üyeleri arasında ticareti geliştirmek için Tercihli Ticaret Anlaşması ve Vize kolaylığı anlaşmaları imzalayıp üye ülkelerin Uluslararası ticaretlerini organize etmek için Uluslararası Pazarlama ve Ticaret şirketini kurmuştur.Örgüt genel anlamda bakıldığında kuruluşundan itibaren beklenilen düzeyde çalışmalar sergileyememiştir. Üye ülkelerin örgüt kuruluşunda görev alan yönetimlerinin değişmesi ile yerlerine gelen yeni yönetimlerin hedeflenen projeleri kendilerinden önceki siyasi iktidarların politik çalışmaları olarak düşünüp projelere alaka göstermemeleri örgütün başarı göstermesine engel olmuştur.SUMMARYD–8 is an arrangement which is founded by eight developing countries. It actualized its foundation as holding the first meeting in Istanbul, in 1997.The principal organs of D–8 are: The Summit which is composed of the Heads of State/Government of member states, The Council which is composed of the Ministers in charge of Foreign Affairs of member states, The Commission which is composed of senior officials appointed by their respective governments and the Secretariat which performs secretarial Works.During the time past from the foundation up to now, the organization held five summit meetings, nine ministerial meetings, and twenty commission meetings. In order to improve trade between the foundation members, Comparative Study of Trade and Visa convenience agreements are signed, and also, in order to organize the international trades between the member countries, International Marketing and Trade Company is established.Generally, the Organization could not show an expected performance since its foundation. It's been a barrier to show success of the organization that next administrative managements which follows those managements took part in founding of the organization did not show an interest in the targeted projects, considering the projects as political workings of ex-managements.

Avrupa Birliği üyelik süreci sosyal, siyasal, ekonomik, kültürel alanlarda önemli değişimleri gerektirmektedir. Aralık 1999 tarihli Helsinki Zirvesinde aday ülke statüsü verilen Türkiye ile katılım müzakereleri Ekim 2005'te başlamıştır. 3 Ekim 2005 tarihli "Hükümetlerarası Konferans"ta kabul edilen "Müzakere Çerçeve Belgesi" kapsamında AB Müktesebatının uygulanması öngörülmüştür. AB'ye üyelik sürecinin tamamlanabilmesi için Türkiye topluluk müktesebatına uygun hukuki çerçeve oluşturmak ve uygulamalar geliştirmek zorundadır. Bu çalışmanın amacı Ekim 2005 tarihinde AB tam üyelik müzakereleri sürecine girmiş olan ülkemizde, "Müzakere Çerçeve Belgesi" kapsamında AB Müktesebatına uyum sürecinde muhasebe ve denetim alanında yapılan ve yapılması öngörülen düzenlemeleri incelemektir. Bu bağlamda "şirketler hukuku" başlıklı altıncı fasıl ile "mali kontrol" başlıklı otuz ikinci fasıl incelenmiş, muhasebe ve denetim alanındaki AB direktifleri değerlendirilmiştir. Türkiye Avrupa Birliği üyelik sürecinde muhasebe ve denetim alanında bazı birincil ve ikincil düzey mevzuat değişikliklerini gerçekleştirmiş, ulusal program ile ilerleme raporları çerçevesinde yeni kurum ve kadrolar ihdas etmiş olmasına karşın halen çeşitli mevzuat değişikliklerine ve uygulamaların yaygınlaştırılmasına ihtiyaç duyulmaktadır. ; European Union candidacy process requires essential changes on social, political, economic and cultural fields. Full member negotiations were started in 2005 with Turkey which candidacy status was recognized in European Council Summit Meeting in 1999. In the context of negotiations implementation of European Union Acquis was accepted. In order to complete candidacy status Turkey has to constitute appropriate legal framework and practices. The purpose of this study is to analyze regulations made or will be carried out in the future on the fields of accounting and auditing for adopting Turkey legislation to the European Union Acquis. In this respect the sixth chapter titled "corporate law" and the thirty-second chapter titled "financial control" and Commission Directives on accounting and auditing are evaluated. Even though Turkey have constituted some primary and secondary level legislation and established new institutions and positions during the candidacy process still various legislation changes and practice generalizations are required

İkinci Dünya Savaşı sonrasında ortaya çıkan iki kutuplu sistemde devletlerin birbirinden ideolojik açıdan ayrışan bloklardan birinin içinde veya tarafında bulunması adeta bir zorunluluk halini almıştır. Fakat sömürgelikten yeni kurtulmuş ve bağımsızlığını henüz kazanmış olan ülkeler açısından, iki blokta da olmanın genel olarak bir anlamı ve artısı bulunmamaktaydı. Bağlantısızlar Hareketi, bu uluslararası ortamda büyük güçler arasında taraf tutmak istemeyen ve bağımsızlığı savunan devletlerin ortaya çıkardığı bir oluşum olmuştur. Grubun temel ilkeleri ve kuralları, 1955 yılında Endonezya'da düzenlenen Asya-Afrika Bandung Konferansı'nda yapılan tartışmalar sırasında ortaya çıkmıştır. Daha sonra, 5-12 Haziran 1961'de Mısır Kahire'de ilk Bağlantısızlar Hareketi Zirve Konferansı için bir hazırlık toplantısı düzenlenmiştir. Bu toplantıda, Bağlantısızlar Hareketi'nin üyelik kriterleri ve hedefleri belirlenmiştir. İlk resmi Bağlantısızlar Hareketi Zirve Konferansı, Eylül 1961'de Belgrad, Yugoslavya'da gerçekleşmiştir. Bağlantısızlar Hareketi'nin günümüze dek on sekiz konferansı gerçekleşmiştir. Bu çalışmada on yedi konferans ve bildirileri incelenmiştir. On sekizinci ve sonuncu konferans 25 Ekim 2019'da Azerbaycan'ın başkenti Bakü'de gerçekleşmiştir. Bu konferanslarda üçüncü dünya ülkelerinin bağımsızlıkları ve toprak bütünlükleri korunmaya çalışılmış; silahsızlanma, güvenlik, ekonomi ve kalkınma üzerine kararlar alınmış; sömürge hareketleri, işgaller, ırkçılık ve devletler üzerine yapılan her türlü baskıya karşı çıkılmıştır. Bağlantısızlar Hareketi'nin en önemli hedeflerinden biri de uluslararası alanda tam silahsızlanmayı sağlamak olmuştur. Uluslararası sistemin yapısı buna izin vermese de, Hareket yıllarca silahsızlanma çabalarından vazgeçmemiştir. Gösterilen II bu çabaların sonucunda, birçok yararlı silahsızlanma anlaşması imzalanmıştır. Bağlantısız ülkeler, büyük güçlerin kendi çıkarları uğruna, diğer devletlere karşı sert güç uygulamaması gerektiğini yıllarca vurgulamışlardır. Herhangi bir ülkenin toprak bütünlüğüne veya siyasi bağımsızlığına karşı saldırganlık eylemlerinden veya saldırganlık tehditlerinden ve kuvvet kullanımından kaçınılması gerektiğini savunmuşlardır. Tüm uluslararası uyuşmazlıkların müzakere, uzlaşma, tahkim veya adli çözüm gibi barışçıl yollarla veya Birleşmiş Milletler Şartı'na uygun olarak çözüme kavuşturulması için yıllarca çabalamışlardır. Çalışmanın birinci bölümünde, Soğuk Savaş döneminde uluslararası sistemin genel durumu ve bu dönemde gerçekleşen bazı önemli olaylar ele alınmıştır. Çalışmanın ikinci bölümünde, silahsızlanmanın anlamı ve önemine değinilerek bu konudaki belli başlı antlaşmalar incelenmiştir. Çalışmanın üçüncü bölümünde, Bağlantısızlar Hareketi'nin ortaya çıkışı, hedefleri, amaçları ile birlikte 1961'den 2016'ya kadar olan on yedi konferansın bildirileri genel olarak ele alınmıştır. Çalışmanın dördüncü ve son bölümünde ise on yedi konferansın bildirilerinde silahsızlanma konusunda alınan kararlar incelenmiştir. ; In the bipolar system that emerged after the Second World War, it has become a necessity for states to be in or on the side of one of the blocks that differ ideologically from each other. However, for the countries that have just gotten rid of colonialism and have just gained their independence, being in either bloc generally did not have any meaning or advantage. The Non-Aligned Movement has been a formation created by states that do not want to take sides among the great Powers in this international environment and defend independence. The basic principles and rules of the group emerged during the discussions at the Asia-Africa Bandung Conference in Indonesia in 1955. Later, a preparatory meeting was held for the first Non-Aligned Movement Summit Conference in Cairo, Egypt on June 5-12, 1961. At this meeting, the membership criteria and goals of the Non- Aligned Movement were determined. The first official Non-Aligned Movement Summit Conference took place in Belgrade, Yugoslavia, in September 1961. Eighteen conferences of the Non-Aligned Movement have been held until today. Seventeen conferences and papers were examined in this study. The eighteenth and last conference was held on 25 October 2019 in Baku, the capital city of Azerbaijan. At these conferences, the independence and territorial integrity of the third World countries were tried to be protected, decisions were taken on disarmament, security, economy and development; Colonial movements, occupations, racism and any oppression on states have been opposed. One of the most important goals of the Non-Aligned Movement has been to ensure full disarmament in the international arena. Although the structure of the IV international system does not allow this, the Movement has not given up its disarmament efforts for years. As a result of these efforts, many beneficial disarmament agreements were signed. For years, the non-aligned countries have emphasized that the great powers should not exercise hard power against other states for their own benefit. They argued that acts of aggression or threats of aggression against the territorial integrity or political independence of any country and the use of force should be avoided. They have endeavored for years to resolve all international disputes peacefully, such as negotiation, reconciliation, arbitration, or judicial resolution, or in accordance with the United Nations Charter. In the first part of the study, the general situation of the international system during the Cold War and some important events during this period are discussed. In the second part of the study, by emphasizing the meaning and importance of disarmament, major agreements on this subject are examined. In the third part of the study, the emergence of the Non-Aligned Movement, its goals and objectives, together with the papers of seventeen conferences from 1961 to 2016, are discussed in general. In the fourth and last part of the study, the decisions taken on disarmament in the papers of seventeen conferences were examined.

Bugün Türkiye'nin sahip olduğu imaj oldukça kötü ve olumsuzdur. Bu savdan yola çıkarak gerçekleştirdiğim araştırmamda bu olumsuz imajın nasıl oluştuğu ve bunun nedenleri ortaya koyulmaya çalışılmıştır. Türkiye'nin bu olumsuz imajı öncelikle bazı tarihi kökenlere dayanmaktadır. Batı ile Türklerin ilk temasları Haçlı Seferleri yani savaşlar yoluyla olmuştur. O dönemde Türkler sürekli fetihler yapan yayılmacı bir millet olduğu için Batı'da korku kaynağı olmuşlardır ve böylece Türklerle ilgili "barbar, medeniyetsiz millet" imajı oluşmuştur.Bu imaj uzun yıllar boyu silinememiştir. Daha yakın tarihe doğru gelindiğinde ise Türkiye'de demokrasi ve insan hakları ihlalleri alanında yaşanan olaylar imajımızı son derece olumsuz etkilemiştir. Bugün ülkemizin bu olumsuz imajını düzeltebilmek ve çok daha iyi bir imaj yerleştirebilmek için yoğun çalışmalar yapılmaktadır. Bu çalışmaların toplandığı ortak nokta ise Türkiye'nin Avrupa Birliği'ne girebilme çabasıdır. Bu amaç doğrultusunda Türkiye'nin çağdaşlık ve medeniyet anlamındaki eksikliklerinin giderilmesi için daha fazla gayret gösterilmektedir. Nitekim son dönemde Türkiye'nin imajını düzelten ve iyileştiren siyasi, sosyal ve ekonomik reformların çoğu Avrupa Birliği'ne girebilmek amacıyla yapılmıştır. Diğer taraftan Türkiye, son yıllarda siyasi başarılarının yanında sanat ve spor alanlarında da ciddi başarılar elde etmiştir. NATO Zirvesi gibi çok önemli uluslar arası toplantılar ve kongreler ülkemizde gerçekleştirilmeye başlanmıştır. Bunlar tüm dünyanın dikkatini Türkiye'ye çeken organizasyonlardır. Bunun gibi son dönemde imajımızı olumsuzdan olumluya doğru değiştiren pek çok olay yaşanmıştır. Tez çalışmamda bu olaylar tek tek ele alınarak incelenmekte ve böylece Avrupa Birliği'ne doğru giderken Türkiye'nin imajı ortaya koyulmaktadır.GENERAL KNOWLEDGEName and Surname:Özlem Burcu OLGUNField:Communication SciencesProgramme:Public RelationsSupervisor:Prof. Dr. Melda Cinman ŞimşekDegree Awarded and Date:Master - 2004Keywords:Image, Pulicity, the Image of TurkeyABSTRACTIMAGE FACTOR AND THE IMAGE OF TURKEY WHILE GOING TOWARD EUROPEAN UNIONToday, the image of Turkey is rather bad and negative. By setting of thesis, I tried to bring up how consisted of that bad image and the reasons of it. That bad image of Turkey firstly supported by some historical sources.The first contacts of Turkey with West became by the way of the Crusades. On that term, Turks became the origin of fear for Europeans because they were a spreading nation that made continual conquests; in this way "the barbarian and uncivilized nation" image consisted of about Turks. That bad image couldn't been cleaned for long years. In nearer history, the events about democracy and human rights violations in Turkey affect our image badly.Today, more intensive studies are made to be able to repair our that negative image and to place a better image instead of it. The common point that studies are gathered is the effort of Turkey to enter European Union. With this aim more energy is spent to get rid of the defects of Turkey about contemporariness ana civilization. Likewise, in last term most of political, social and economic reforms that repair the image of Turkey has been made with the aim of entering European Union. Neverthless; besides Its political successes, Turkey won other serious successes at sport and art in last years. Like NATO Summit, many important international meeting and congres begin to be arranged in our country. These are organizations which call all the world's attention to Turkey. In last term events that like that are carried out which change our image from negative to positive. All these events were considered in my thesis study, so the image of Turkey while going toward European Union are brought out here.

Sovyetler Birliği'nin dağılmasıyla birlikte yıkılan iki kutuplu dünya sistemi ile dünyanın hemen hemen her coğrafyasındaki devletler için ulusal güvenlik kavramı önemli bir dönüşüm yaşamaya başlamıştır. Soğuk Savaş döneminin önemli bir parçası olan Türkiye de dünya genelinde yaşanmaya başlayan bu dönüşümden muaf olmamıştır. Türkiye gibi pek çok devlet için ulusal güvenlik - hem Soğuk Savaş sırası hem de öncesinde- genel olarak geleneksel bir anlayış çerçevesinde ve ulusal devlet düzeyinde askeri bir bakış açısıyla tanımlanmaktaydı. Soğuk Savaş'ın bitmesiyle güvenliğin sadece tanımı değil alanı da genişlemiş ve güvenlik çalışmaları gündemine göç, çevre, demokrasi, insan hakları ve ekonomi gibi farklı konuları da almaya başlamıştır. Diğer bir deyişle, güvenlik askeri boyutunun ötesinde, sosyal, siyasi, iktisadi ve çevresel boyutları da kapsayacak şekilde genişlemiştir. Soğuk Savaş'ın bitmesiyle Türkiye'nin ulusal güvenliğinde küçük çapta bir dönüşüm başlamıştı. Ancak gerçek manada bir dönüşüm, Türkiye'nin Kopenhag siyasi kritererleri çerçevesinde AB'ye aday ülkeymiş gibi 'ilerleme raporları' ile değerlendirilmeye başlandığı 1998 Cardiff Zirvesi ile başlamıştır. Bu makalenin amacı da AB'ye üyelik adına yerine getirilmesi gereken Kopenhag siyasi kriterlerinin Türkiye'nin ulusal güvenlikte yaşadığı bu kapsamlı dönüşümdeki rolünü ve etkisini inceleyip analiz etmektir. Yapılan analiz sonucunda AB üyelik sürecinde Kopenhag siyasi kriterlerini karşılama adına siyasi, hukuki, sosyal ve kültürel alanda yapılan yasal ve reformların Türkiye'nin ulusal güvenliğini dolaylı veya doğ- rudan etkilediği görülmüştür. Zira önceleri 'savunmacı reel politik' kapsamında bir güvenlik perspektifi benimseyen ve bu perspektif gereği her ulusal güvenlik 'sorununun' güvenlik konusu veya meselesi olarak görüp 'güvenlikleştiren' Türkiye, Kopenhag siyasi kriteleri kapsamında gerçekleştirilen yasal ve anayasal reformlar ile birlikte bu güvenlik perspektifini yavaş yavaş terketmeye başlamış yerine ise güvenliğin sadece askeri boyutunun olmadığı, siyasal, iktisadi, toplumsal ve kültürel boyutlarının da olduğu, ulusal güvenlik meselelerinde olağandışı yöntem ve araçlardan ziyade olağan yöntem ve araçların kullanıldığı bir güvenlik perspektifi - güvenlik dışı bırakma - benimseye başlamıştır. Bu yeni güvenlik perspektifin ne derece başarılı olup olmadığı konusunda bir sonuca varmanın şu an için erken olduğu düşünülmektedir. İleriki yıllarda yapılacak araştırmalar bu konuda daha somut bulgular ortaya koyacaktır. ; With the end of the bipolar system after the dissolution of the Soviet Union, the national security concept has undergone significant change in many countries across the world. As an important player of the Cold War, Turkey was also not immune from this change. For many states including Turkey - both before and during the Cold War - the national security was defined mostly within the framework of a traditional and military security perspective. With the end of the Cold War, not only the definition of but also the sphere of security has been extended. With the extension of the security sphere, new issues such as immigration, environment, democracy, human rights, and economy have become important parts of the security studies' agenda. In other words, security has become multi-dimensional encompassing not only military but also social, political, economic and environmental aspects. Turkey's national security has also started to undergo a transformation to some extent after the end of the Cold War. However, the genuine transformation of Turkey's national security began after the decision taken at the EU Cardiff Summit in 1998. The purpose of this article is to evaluate and analyze the role of the Copenhagen political criteria, which have to be fulfilled in order to be a member of the EU, in the transformation of Turkey's national security. At the end of the analysis it has been found that the large-scale legal and constitutional reforms realized in political, judicial, social and cultural spheres to fulfill the Copenhagen political criteria have a direct or indirect impact on the transformation of the Turkey's national security. Turkey which embraced a 'defensive real-politik' security perspective with a 'securitization' approach in the past has started to let off itself from this perspective and replace it with a multi-dimensional security perspective with a 'de-securitization' approach after the legal and constitutional reforms aimed at meeting Copenhagen political criteria. It is concluded that 'de-securitization' approach, which attaches great importance to using ordinary (normal) political means, methods and rules to deal with the security issues, has become the linchpin of Turkey's national security instead of 'securitization' approach, which emphasis on using extraordinary means and methods in dealing with security threats. It is also concluded that it is quite early to come to a conclusion whether this new security perspective is successful or not in solving the Turkey's national security matters. The researches that will be done on this question in the coming years will come up with betters answers and more tangible results.