Suchergebnisse

Of het nu gaat om vluchtelingen, terrorisme of economie: Turkije en Europa hebben elkaar hard nodig. Maar de relatie loopt stroef. Volgens dit boek is dat niet alleen de schuld van president Erdogan, die met 52 procent van de stemmen rechtstreeks werd verkozen. Hem kan wel verweten worden het ondemocratische spel van de Atatürkgezinde oppositie, de terreurbeweging PKK en het schimmige Gülen-netwerk met brio mee te spelen. Maar westerse politici en media doen ook volop mee, door dubieuze oppositiekrachten kritiekloos te steunen. Deze geopolitieke dimensie alarmeert veel Turken, wat koren op de molen is voor Erdogan. Dries Lesage pleit voor een nieuwe benadering. Meer empathie en eerlijker Turkijenieuws kunnen ons dichter bij een betere relatie brengen

De Turkse AKP-regering van vrome moslims richt de blik almaar meer op het islamitische Midden-Oosten. Haar conservatieve moraal wint veld in de Turkse samenleving. President Erdogan gedraagt zich meer en meer als een Ottomaanse sultan die de goede relaties met Europa op het spel durft te zetten. Onder zijn autoritair bewind staan de persen meningsvrijheid onder zware druk en wordt de scheiding der machten aangetast. In het zuidoosten van het land woedt een bittere strijd tussen het Turkse leger en de Koerdische nationalisten van de PKK. In de rest van het land zaaien bommen van IS dood en terreur. Toch steunt de helft van de bevolking hem nog altijd. Dat komt omdat 'sultan' Erdogan de afgelopen jaren de economie aanzwengelde en van Turkije weer een machtige speler op het internationale forum wil maken, zoals ten tijde van de Ottomanen