Suchergebnisse

26 września 2017 r. formalnie zakończył się okres obowiązywania decyzji o relokacji osób będących w oczywistej potrzebie ochrony międzynarodowej. Z przewidzianych 160 tysięcy, relokacji poddano do tego czasu nieco ponad 29 tysięcy osób. Przy zastosowaniu metody analizy prawnej oraz analizy decyzyjnej, w artykule podjęto próbę odpowiedzi na następujące pytania badawcze: (1) co było przyczyną odmowy dokonania relokacji przez niektóre państwa członkowskie?; (2) jakie działania podejmowała Komisja Europejska chcąc nakłonić państwa do wypełnienia zobowiązań prawnych?; (3) jakie konsekwencje pociąga za sobą odmowa dokonania relokacji osób, będących w potrzebie ochrony międzynarodowej?. W artykule analizie poddano cykliczne sprawozdania Komisji Europejskiej z funkcjonowania nadzwyczajnego, czasowego mechanizmu relokacji. W toku poprowadzonych rozważań wskazano przyczyny niewywiązywania się przez państwa członkowskie z prawnych zobowiązań oraz przyczyny braku woli dokonania rzeczywistej reformy polityki azylowej i imigracyjnej. Udowodniono, że wyrażone w traktatach zobowiązanie do wspólnych, solidarnych działań w obliczu kryzysów ustąpiło miejsca partykularnym dążeniom do wzmocnienia ochrony terytoriów państwowych. ; On September 26, 2017, the decisions concerning the relocation of persons in clear need of international protection formally ceased to bind. Until that time, out of 160,000 persons, only 29,000 have been relocated. With the application of two academic methods (that of legal analysis and analysis of political decisions), the following research questions are addressed in this paper: (1) what were the reasons of some member states to refuse relocation?; (2) what actions have been taken by the European Commission to persuade member states to fulfill their legal obligations?; (3) what are the consequences of non-compliance with legal obligations to relocate persons in need of international protection? The paper presents an analysis of the European Commission's monthly reports on relocation. The reasons for member states' non-compliance with their legal obligations and for their reluctance to reform the EU asylum and immigration policy have been pointed out. The analysis demonstrates that EU member states have given priority to state security, setting aside the principle of solidarity and fair sharing of responsibility in migration and asylum policies, stipulated in EU treaties.

On September 26, 2017, the decisions concerning the relocation of persons in clear need of international protection formally ceased to bind. Until that time, out of 160,000 persons, only 29,000 have been relocated. With the application of two academic methods (that of legal analysis and analysis of political decisions), the following research questions are addressed in this paper: (1) what were the reasons of some member states to refuse relocation?; (2) what actions have been taken by the European Commission to persuade member states to fulfill their legal obligations?; (3) what are the consequences of non-compliance with legal obligations to relocate persons in need of international protection? The paper presents an analysis of the European Commission's monthly reports on relocation. The reasons for member states' non-compliance with their legal obligations and for their reluctance to reform the EU asylum and immigration policy have been pointed out. The analysis demonstrates that EU member states have given priority to state security, setting aside the principle of solidarity and fair sharing of responsibility in migration and asylum policies, stipulated in EU treaties. ; 26 września 2017 r. formalnie zakończył się okres obowiązywania decyzji o relokacji osób będących w oczywistej potrzebie ochrony międzynarodowej. Z przewidzianych 160 tysięcy, relokacji poddano do tego czasu nieco ponad 29 tysięcy osób. Przy zastosowaniu metody analizy prawnej oraz analizy decyzyjnej, w artykule podjęto próbę odpowiedzi na następujące pytania badawcze: (1) co było przyczyną odmowy dokonania relokacji przez niektóre państwa członkowskie?; (2) jakie działania podejmowała Komisja Europejska chcąc nakłonić państwa do wypełnienia zobowiązań prawnych?; (3) jakie konsekwencje pociąga za sobą odmowa dokonania relokacji osób, będących w potrzebie ochrony międzynarodowej?. W artykule analizie poddano cykliczne sprawozdania Komisji Europejskiej z funkcjonowania nadzwyczajnego, czasowego mechanizmu relokacji. W toku poprowadzonych rozważań wskazano przyczyny niewywiązywania się przez państwa członkowskie z prawnych zobowiązań oraz przyczyny braku woli dokonania rzeczywistej reformy polityki azylowej i imigracyjnej. Udowodniono, że wyrażone w traktatach zobowiązanie do wspólnych, solidarnych działań w obliczu kryzysów ustąpiło miejsca partykularnym dążeniom do wzmocnienia ochrony terytoriów państwowych.

On August 1, 1994 the Cooperation Agreement between the European Community and the Republic of India on partnership and development entered into force. On June 16, 2004, in the tenth anniversary of the partnership, the European Commission presented the communication "An EU-India Strategic Partnership" in order to intensify cooperation with India. The Republic of India was regarded as a regional and global leader, being able to have equal relations with EU members. This paper is to analise signs of cooperation aimed at stategic partnership, and to present that despite legal and institutional frameworks of cooperation, no comprehensive concept of partnership was implemented. Moreover, years of relations have showned that partners are not equal, as well as that course and speed of cooperation are shaped unilaterally by the European Union. ; On August 1, 1994 the Cooperation Agreement between the European Community and the Republic of India on partnership and development entered into force. On June 16, 2004, in the tenth anniversary of the partnership, the European Commission presented the communication "An EU-India Strategic Partnership" in order to intensify cooperation with India. The Republic of India was regarded as a regional and global leader, being able to have equal relations with EU members. This paper is to analise signs of cooperation aimed at stategic partnership, and to present that despite legal and institutional frameworks of cooperation, no comprehensive concept of partnership was implemented. Moreover, years of relations have showned that partners are not equal, as well as that course and speed of cooperation are shaped unilaterally by the European Union.

To play a key role in international arena, the European Union promotes close ties with states of different regions. The subject of the EU interests is Latin America. The strategic partnership between the two is realized in three areas, defined during EU-Latin America summits, ministerial and experts meetings. The first area is economic and technological cooperation. The second field of cooperation is devoted to education, science and culture, and the third – to social cohesion and development assistance. The responsibility for implementation of the partnership provisions lays with the European Investment Bank, working groups and with cooperation programmes such as AL-INVEST, ALFA, ALBAN/Erasmus Mundus, @LIS, EUrocLIMA, URB-AL. ; Dążąc do odgrywania kluczowej roli na arenie międzynarodowej, Unia Europejska zacieśnia więzi z państwami różnych regionów. Przedmiotem zainteresowania jest również Ameryka Łacińska, z którą ustanowiono strategiczne partnerstwo. Jest ono realizowane w trzech obszarach, wyznaczonych podczas szczytów Unia Europejska – Ameryka Łacińska, spotkań ministerialnych i spotkań grup eksperckich. Pierwszym jest współpraca gospodarcza i technologiczna. Drugi obszar dotyczy edukacji, nauki i kultury, natomiast trzeci poświęcony jest pomocy rozwojowej. Implementacja założeń partnerstwa odbywa się za pośrednictwem Europejskiego Banku Inwestycyjnego, grup roboczych oraz programów tematycznych, takich jak AL-INVEST, ALFA, ALBAN/Erasmus Mundus, @LIS, EUrocLIMA, URB-AL.

When the European Union member states' attitude to Kosovo is not uniform, the EU's prestige and influence on the international arena deteriorates. As far as the issue of Abkhazia and South Ossetia is concerned, the EU's activities show that mere expressions of interest in the matter and providing 'apolitical' financial aid does not contribute to solving this thorny international problem, and undermines the international position of the European Union unless it is coupled with clear and precise political aims, the operations of institutions with a strong mandate or a process of active negotiation. Once more, member states show that the concept of the Common Foreign and Security Policy, supported among others by the European Neighborhood Policy, does not have firm foundations. ; When the European Union member states' attitude to Kosovo is not uniform, the EU's prestige and influence on the international arena deteriorates. As far as the issue of Abkhazia and South Ossetia is concerned, the EU's activities show that mere expressions of interest in the matter and providing 'apolitical' financial aid does not contribute to solving this thorny international problem, and undermines the international position of the European Union unless it is coupled with clear and precise political aims, the operations of institutions with a strong mandate or a process of active negotiation. Once more, member states show that the concept of the Common Foreign and Security Policy, supported among others by the European Neighborhood Policy, does not have firm foundations.