Suchergebnisse

Constructivismabout practical judgments, as I understand it, is the notion that our true normative judgments represent a normative reality, while denying that that reality is independent of our exer-cise of moral and practical judgment. The Kantian strain of practical constructivism (through Kant himself, John Rawls, Christine Korsgaard, and others) has been so influential that it is tempting to identify the constructivist approach in practical domains with the Kantian development of the out-look. In this essay I explore a somewhat different variety of practical constructivism, which I callAristotelian Constructivism. My aim is to establish conceptual space for this form of constructivism by indicating both in what ways it agrees with its Kantian counterparts and in what ways it differs. I argue that Aristotelian Constructivism is on one sense more faithful to the constructivist enterprise than the Kantian varieties, in that its understanding of both the establishment of practical truthandthe vindication of the theory itself is constructivist.

In dit overzichtsartikel zal constructivisme worden besproken voor zover het relevant is voor kwalitatief onderzoek. Constructivisme is geen stroming, zoals symbolisch interactionisme, fenomenologie of etnomethodologie, maar eerder een metastroming, een wetenschapsfilosofische positie ten aanzien van stromingen en wetenschapsbeoefening.

Op het terrein van de sociologische discoursanalyse in Nederland neemt Gerhard Nijhof een bijzondere positie in. Samen met Paul ten Have kan hij beschouwd worden als een van de nestors op dit gebied. Maar in tegenstelling tot Paul ten Have, die vooral naam heeft gemaakt op het terrein van de conversatieanalyse, heeft Gerhard Nijhof zich vooral gestort op de manier waarop sociale werkelijkheden via taal geconstrueerd worden. Gerhard Nijhof is al vanaf begin jaren tachtig actief in de ontwikkeling van een benadering die hij in navolging van Peter Zima aanduidt als tekstsociologie. Tekstsociologie is ook de titel van het boek, dat eind 2003 van de persen rolde. Het boek pretendeert geen systematische inleiding te geven, maar is een bundel van ten dele eerder gepubliceerde en soms enigszins bewerkte artikelen. Het boek laat zich lezen als een persoonlijke ontdekkingstocht in het veld van discoursanalyse. Mede daardoor is het een zeer leesbaar boek. De keerzijde van een bundeling met eerder verschenen artikelen is echter dat sommige theoretische argumentaties wel erg vaak herhaald worden. Toch is het een boek dat aan te bevelen is aan degenen, die zich willen oriënteren in deze manier van sociologie bedrijven.