Suchergebnisse

Günümüzde, bölgesel kalkınmanın tanımının, stratejilerinin, müdahale yöntemlerinin, yerel aktörlerinin, örgütsel ve kurumsal yapılarının değiştiği görülmektedir. Bu kapsamda bölgesel kalkınmayı dengeli bir şekilde gerçekleştirebilmek için, yeni kurumsal yapılanmalara ve sivil toplum kuruluşları (STK) ile bölgesel kalkınma ajansları (BKA) başta olmak üzere tüm yerel örgütlenmelerin katılımına dayalı, taşradan-merkeze doğru işleyen bir yönetim yaklaşımına ihtiyaç olduğu göze çarpmaktadır. Türkiye, AB'ye üyelik müzakere süreciyle birlikte uygulamakta olduğu, teşvik sistemine dayalı kalkınma politikası araçlarını terk ederek yeni bir uygulama dönemine girmiştir. Bu yeni uygulamanın temel aracı, her bölgenin kaynakları, avantajları-dezavantajları, kalkınma potansiyelleri ve ihtiyaçları diğer bölgelerden farklıdır gerçeğinden hareketle kurulan BKA'lardır. BKA'ların, bölgesel kalkınmadaki rolü ve önemini ortaya koymak amacıyla hazırlanan bu çalışmada, BKA'ların kuruluşları, işlevleri ve dünyadaki örnekleri, Türkiye uygulamaları kapsamında ele alınmaktadır. ; Nowadays, it is seen that, definition, strategies, intervention methods, local actors, organizational and institutional structures of regional development concept have changed. In this context to be able to realize balanced regional development, institutional restructurings and a new management approach from provinces to center based on the participation of non-governmental organizations (NGO), regional development agencies (RDA) and all of local organizations, are needed. Turkey, with the EU membership negotiation process, has entered into a new implementation period giving up the development policy instruments based on substantiates which Turkey used to implement during many years. The basic instrument of this new implementing is RDAs that founded by the thought of every region's resources, advantages-disadvantages, development potentials and requirements are different from others'. In this study the role and importance of RDAs on regional development process will be introduced with their foundations, effects, and cases in the world within the context of Turkey implementations.

Finansal gelişmenin sürdürülebilir ekonomik büyümenin önemli belirleyicilerinden biri olduğu uzun zamandan beri vurgulanmaktadır. Ancak, finansal gelişmenin belirleyicilerinin neler olduğu konusunda henüz bir uzlaşma sağlanamamıştır. Bu çalışma, ülkelerarası finansal gelişmişlik farklılıklarını açıklamada kurumsal faktörlerin rolünü tartışmaktadır. Bu amaçla çalışmada, finansal gelişmenin ekonomik ve kurumsal belirleyicileri geçiş ekonomileri için araştırılmıştır. 1995-2012 dönemini kapsayan çalışmada statik panel veri analiz tekniği kullanılmıştır. Kurumsal yapının göstergesi olarak 10 farklı değişkenin kullanıldığı çalışmadan elde edilen sonuçlara göre; geçiş ekonomilerinde, ekonomik göstergelerin yanı sıra sosyoekonomik durum, dinsel gerilimler, kanun ve düzen, etnik gerilimler, yatırım profili, yolsuzluk ve demokratik sorumluluk gibi kurumsal yapıyı temsil eden göstergeler de finansal gelişmenin önemli birer belirleyicisi konumundadır. ; It has long been emphasized that financial development is one of the major determinants of sustainable economic growth. However, a consensus on the determinants of financial development hasn't been reached yet. This study discusses the role of institutional factors in explaining the cross-country differences in financial development. For this purpose, the economic and institutional determinants of financial development for transition economies are investigated. In the study, covering the 1995-2012 period, static panel data analysis is used. According to the results obtained from the study in which ten different variables are used as an indicator of the institutional structure; indicators that represent the institutional structure such as socioeconomic conditions, religious tensions, law and order, ethnic tensions, investment profile, corruption, and democratic accountability are also important determinants of financial development in transition economies as well as economic indicators.

Kamu Tercihi Teorisinin iktisat politikası uygulamalarına temel bakış açısını oluşturan "Anayasal İktisat" yaklaşımının özünde siyasi süreçte rol alan aktörlerin davranışlarının iktisadi analizinin yapılarak devletin iktisadi alandaki yetkilerinin anayasal düzeyde tanımlanması ve sınırlarının belirlenmesi yatar. İktisat yazınında 1970'li yılların başlarına kadar hâkim olan görüş devletin aktif talep politikalarıyla arzu edilen makro ekonomik hedeflere ulaşabilmesinin mümkün olacağıydı. Ancak bu yıllarda ortaya çıkan ve geleneksel iktisat teorileriyle açıklanamayan gelişmeler talep yönlü iktisat politikalarına yönelecek bir şüpheyi de beraberinde getirmiştir. Temellerini Sosyal Sözleşme Teorisi ve Kamu Tercihi Teorisinden alan, devletin aktif rolünü sorgulayan, siyasi ve iktisadi alanda rol alan birimlerin davranışlarının Maximand İlkesinden hareketle keyfi uygulamalara dönüşebileceğini savunan Anayasal İktisat Yaklaşımı bu yönüyle aktif iktisat politikalarına bir alternatif olarak kabul edilmektedir. Bu çalışmada Anayasal İktisat Teorisinin temelleri, varsayımları ve önerileri incelenecek, daha sonra geçiş ekonomisi kavramı açıklanarak geçiş ekonomilerinde devletin rolü sorgulanıp bir mali anayasa oluşturulmasının önemi üzerinde durulacaktır. ; According to the "Constitutional Economics", which formes the basic point of view of the application of the Public Choice Theory to the economic policy, it is essential to make an economic analysis of the behavior of the actors who take part in the political process in order to determine the constitutional level of the authorities of the state and the limits of the state. The view that dominated until the beginning of the 1970s in economics was that the state would be able to achieve desirable macroeconomic targets with active demand policies. However, developments that emerged in these years can not be explained by traditional economic theories have brought with it a doubt that they will lead to demandoriented economic policies. The Constitutional Economics Approach, which finds its roots from the Social Contract Theory and Public Choice Theory, argues that the behavior of the units taking part in the political and economic field, questioning the active role of the state, can be transformed into arbitrary applications by acting from the Maximand primacy is regarded as an alternative to active economic policies. In this study, the foundations, assumptions and proposals of the theory of the Constitutional Economics will be examined, then the concept of transition economy will be explained and the role of the state in transition economies will be questioned and the importance of creating a fiscal constitution in this countries will be emphasized.

Bu çalışmada, ilk olarak, Avrupa Birliği'nin tarihsel yapısı incelenmiştir. Çalışmanın temel amacı, Avrupa Birliği'nin 2004 genişlemesinin Polonya ve Macaristan ekonomileri üzerindenki etkisini araştırmaktır. Düşünürlerin fikir ve görüşlerine yer verilmiştir. Birlik fikrinin ortaya çıkışına deyinilmiş ve etkisi tartışılmıştır. Entegrasyon teorileri araştırılmış ve entegrasyon çeşitlerinden bahsedilmiştir. Bu çalışmalar, Avrupa Birliği'ni anlamak için yardımcı olmuştur. Daha sonra, Avrupa Birliği'nin oluşum süreci araştırılmıştır. Entegrasyon için somut ekonomik ve siyasal adımların II. Dünya Savaşı'ndan sonra atılmıştır. Bu nedenle, oluşum süreci bu tarihten başlayarak incelenmiştir. Avrupa Birliği'ni kuran antlaşmalar anlatılmıştır. Son olarak, seçilmiş ülkelerin ekonomik yapıları incelenmiştir. Bu incelemeler bazı makroekonomik rakamlar yardımı ile yapılmıştır. İncelemeler sonunda ise ülkelerin durumları değerlendirilmiştir. Bu değerlendirmelere Sonuç Bölümü'nde yer verilmiştir. ; In this research, firstly the historical structure of the European Union was examined. The purpose of this research was to study the effects of the 2004 Enlargement of the European Union on Poland and Hungary. In this research, place was given to ideas and views of philosophers. The emergence of the idea of the Union and its effect were discussed. Theories and types of integration have also been discussed. These studies have been useful in the understanding of the European Union. Later, the process of the European Union's formation was researched. For integration, tangible economic and political steps were taken after the Second World War. For this reason, the process of formation was examined from this time. The treaties which created the European Union was explained. Finally, the economic structures of selected countries' were analyzed. These analyses were made with the use of some macroeconomic numbers. At the end of these analyses, the countries' positions were considered. This assessment was given a place in the Conclusion Chapter.

Küreselleşme serbest piyasa ekonomisinin önündeki engelleri azaltan ve dünya ticaretinin gelişmesine katkı sağlayan bir süreçtir. Bu süreçle birlikte, ülkelerin ekonomik ve mali yapılarında önemli değişiklikler meydana gelmiştir. Özellikle sermayenin ulusal sınırları aşması ve dünyada serbestçe dolaşımı, ülkelerin vergi politikalarının değişmesine neden olmuştur. Bu kapsamda ortaya çıkan vergi rekabeti nedeniyle ülkeler başta vergi oranları olmak üzere çeşitli vergisel ayrıcalıklara ilişkin düzenlemeler yapmıştır. Küreselleşme nedeniyle ülkelerin vergi yapılarında meydana gelen değişiklikler vergi gelirlerini etkilemektedir. Çalışmada 1995-2019 yılları arasında AB'ye üye 11 geçiş ekonomisinde küreselleşme ve vergi gelirleri arasındaki ilişkinin tespiti amaçlanmaktadır. Bu kapsamda Durbin-Hausman (2008) panel eşbütünleşme testi ve panel VECM nedensellik testinden faydalanılmıştır. Elde edilen bulgulara göre AB'ye üye geçiş ekonomilerinde küreselleşme ve vergi gelirleri arasında uzun dönemli bir ilişki olduğu ve küreselleşmenin vergi gelirlerini olumlu etkilediği tespit edilmiştir. Nedensellik analizi göre küreselleşmenin hem kısa dönemde hem de uzun dönemde vergi gelirlerinin nedeni olduğu sonucuna ulaşılmıştır. Paneli oluşturan ülkelerde vergi gelirlerinin küreselleşmeden etkilendiği söylenebilmektedir.

Dünya Bankası Beşeri Sermaye Endeksi'ne göre beşeri sermaye, "eğitim ve sağlık" bileşenlerinden oluşmaktadır. Sağlık statüsü, bir toplumda bireylerin normal gündelik aktivitelerini sürdürebilmesini sağlayabilecek fiziksel ve mental performansıdır. Sağlık statüsünün en önemli belirleyicilerinden biri ise sağlık harcamalarıdır. Bu çalışmada; Grossman Modeli'ne dayanan bir Sağlık Üretim Fonksiyonu aracılığıyla, 32 OECD ekonomisinin 2000-2018 dönemi dengesiz panel veri seti ve 24 OECD ekonomisinin 2000-2015 dönemi dengeli panel veri seti kullanılarak; sağlık harcamalarının beşeri sermayenin bir girdisi ve aynı zamanda proxy'si olan sağlık statüsüne etkisi tahmin edilmiştir. Çalışmada bağımlı değişken olarak kullanılan sağlık statüsü ölçütleri şunlardır: Doğuştan Yaşam Beklentisi (LEBIRTH), Bir Yaş Altı Bebek Ölüm Oranları (IMR), Kaybedilen Potansiyel Yaşam Yılları'dır (PYLL). Bağımsız değişkenler ise Toplam Sağlık Harcamalarının GSYİH'ya Oranı, Kişibaşı Kamusal Sağlık Harcamaları, Kişibaşı Özel Sağlık Harcamaları ve Kişibaşı İlaç Harcamalarıdır. Analizlerde Hausman Testi sonuçlarına göre Sabit Etkiler ve Rassal Etkiler modelleri kullanılmıştır. Bulgular; sağlık harcamalarının sağlık statüsünü, dolayısıyla da beşeri sermaye ve ekonomik büyümeyi anlamlı ve beklenen yönde etkilediğini göstermektedir.

TEZ8730 ; Tez (Yüksek Lisans) -- Çukurova Üniversitesi, Adana, 2012. ; Kaynakça (s. 94-103) var. ; xi, 104 s. : res., tablo ; 29 cm. ; As the financial crises which recurred frequently in the developing countries during the 1990's have appalled these economies, predicting of the financial crises has become one of the important subjects being studied at the national and international literature. In the developing economies, the ratio of the international reserves to the short term foreign debts is one of the most important leading indicators used in predicting the financial crises. It is generally accepted as ""The Reserve Adequacy"" where the ratio of international reserves to the short-term foreign debts is minimum 1, in other words where the international reserves are high enough to cover the capital and interest payments of the external and internal foreign currency debts which will become due within a one year term. In the literature, this ratio is evaluated as one of the key indicators of the credibility of an economy. While the decrease of the ratio of the reserves to the short-term foreign debts under the critical value of 1 leads to comments like there is a disorder in the economy or ineffective policies are used; the increase of this ratio over the critical value of 1 is interpreted as the economy is strong enough to front the sudden shocks. Therefore, this ratio is a key macroeconomic indicator for the developing economies which borrow from the financial markets and experience intensive foreign capital flow. In this research, the relationship of this ratio with the financial crises which Turkey and some developing economies are exposed to has been stated with both theoretical and empirical studies. The role of the ratio over the financial crises has been explored by determining the effects of some important macroeconomic indicators over the ratio at times the ratio is under the critical value of 1 and it is discussed whether this ratio is a leading indicator for the financial crises or not. ; 1990'lı yıllarda gelişmekte olan ülkelerde sıklıkla tekrarlanan finansal krizlerin ülke ekonomilerini derinden sarsması nedeniyle finansal krizlerin öngörülmesi ulusal ve uluslar arası literatürde çalışılan önemli konulardan biri olmuştur. Gelişmekte olan ülke ekonomilerinde uluslar arası rezervlerin kısa vadeli dış borçlara oranı, finansal krizlerin öngörülmesinde kullanılan öncü göstergelerden en önemlilerinden biridir. Uluslar arası rezervlerin kısa vadeli dış borçlara oranının en az 1 olması, diğer bir deyişle rezervlerin bir yıllık dönemde vadesi gelecek olan döviz cinsi dış ve iç borç anapara ve faiz ödemelerini karşılamaya yetecek düzeyde olması rezerv yeterliliği olarak kabul görmüştür. Bu oran, literatürde bir ekonominin güvenirliliğinin en temel göstergelerinden birisi olarak değerlendirilmektedir. Uluslar arası rezervlerin kısa vadeli dış borçlara oranının 1 kritik değerinin altına düşmesi ekonomide bozulmaların olduğu, etkin olmayan politikaların izlendiği şeklinde yorumlanırken, bu oranın 1 kritik değerinin üzerinde olması ise ülke ekonomisinin ani şokları göğüsleyebilecek kadar güçlü olduğu şeklinde yorumlanmaktadır. Bu nedenle bu oran, finansal piyasalardan borç alan ve yabancı sermaye akışının yoğun olduğu gelişmekte olan ülkeler için önemli bir makroekonomik göstergedir. Bu araştırmada, bu oranın Türkiye'nin ve bazı gelişmekte olan ülkelerin maruz kaldığı finansal krizler ile ilişkisi hem teorik hem de ampirik olarak ortaya konulmuştur. Uluslararası rezervlerin kısa vadeli dış borçlara oranının finansal krizler üzerindeki etkisi, finansal krizlerin ortaya çıkmasına neden olan para arzının uluslar arası rezervlere oranı, para arzının GSYİH'ya oranı, cari işlemler açığının GSYİH'a oranı ve yurtiçi kredilerin GSYİH'a oranı gibi makroekonomik göstergelerin, bu oran üzerindeki etkileri tespit edilmiştir. Aynı zamanda bu oranın finansal krizlerin öngörülmesinde potansiyel bir öncü gösterge olup olmadığı tartışılmıştır.

Soğuk Savaş Dönemi Batı ile Doğu bloku ülkeleri arasındaki mücadele sadece siyasi, askeri ve teknoloji alanlarında olmamıştır. Bu dönemde rekabetin bir başka boyutu ekonomik sistemler arasında da ortaya çıkmıştır. Batı Bloku Amerika Birleşik Devletleri'nin öncülüğünde serbest piyasa ekonomisini özgürlüklerle birleştirerek tüm dünyaya sunmaya çalışmıştır. Sovyet Sosyalist Cumhuriyetler Birliği (SSCB) ise Doğu Bloku ülkelerine devletin tekelleştiği, merkezi planlamaya dayanan bir ekonomiyi dayatmıştır. Mücadeleyi kazanan kapitalist ekonomik sistem, 1990'lı yıllardan itibaren çözülen Doğu Bloku ülkelerinde hakim hale getirilmeye çalışılmıştır. Doğu bloku ülkeleri bu süreçte ekonomik değişimin yanında siyasi değişimi de aynı anda yaşamak zorunda kalmışlardır. Geçiş ekonomisi olarak adlandırılan bu ülkelere başta Washington Uzlaşısı adı altında bir reçete sunulmuştur. Bu reçete kapsamında bazı ülkeler hızlı reform sürecine girişmiş bazıları ise kademeli bir şekilde reformlar gerçekleştirmişlerdir. Türkmenistan da SSCB'nin dağılışından sonra geçiş ekonomileri içinde yer almıştır. Türkmenistan zengin yeraltı kaynaklarına sahip olması ve geçiş sürecinin ilk yıllarında üretim kaybı yaşamaması nedeniyle serbest piyasaya geçiş için gerekli reformları sürekli ötelemiştir. Uluslararası kuruluşların birçok temel geçiş göstergesi verilerinde Türkmenistan geçiş ekonomileri içinde son sıralarda bulunmaktadır. Türkmenistan başarısız bir geçiş ekonomisi örneğidir. Serbest piyasa düzenine tam anlamıyla geçiş sağlayamamıştır. Geçiş ekonomileri içinde %1,08 ortalama ile reformları gerçekleştirme açısından son sırada kalmıştır. Başarılı bir özelleştirme süreci yaşayamadığı için devlet ekonomide hala çok etkindir. Gayri Safi Yurt İçi Hasılada (GSYİH) özel sektörün payı 'tir. Türkmenistan Devleti ekonomik gelişmenin temeli olarak gördüğü fosil yakıt üretimine devam etmektedir. Yıllık Türkmenistan'da kişi başına düşen karbondioksit emisyonu 12,517 tondur. Bu çalışma ile amaçlanan geçiş ekonomisi kavramının tam olarak anlaşılmasını sağlamak ve Türkmenistan'ı bu bağlamda analiz edebilmektir. Analiz için Dünya Bankası (WB), Uluslararası Para Fonu (IMF), Avrupa İmar ve Kalkınma Bankası (EBRD), Türk İşbirliği ve Kalkınma Ajansı (TİKA) verileri kullanılmıştır. ; The struggle between Eastern Bloc and Western Bloc countries in the Cold War era did not come into play solely in political, military and technological areas. Besides, another aspect of competition took place between economic systems in this period. The Western Bloc under the leadership of the United States of America endeavored to present free market economy to the entire world by combining it with liberties whilst an economy which was based on central planning and in which the state was monopolized was imposed on Eastern Bloc countries by the Union of the Soviet Socialist Republics (USSR). Attempts were made to make the capitalist economic system, which became victorious in this struggle, dominant in Eastern Bloc countries as of the 1990s. As well as economic transformation in this process, Eastern Bloc countries were forced to have political change at the same time. A prescription initially under the name of the Washington Consensus was offered to these countries which were called as transition economies. In the context of this prescription, some countries entered into a rapid reform process whereas some other countries made reforms in a gradual manner. Following the breakup of the USSR, Turkmenistan was also categorized under transition economies. By virtue of having rich natural resources and not experiencing production losses in the early years of transition, Turkmenistan constantly postponed reforms which were necessary for ensuring the transition to free market. Of transition economies, Turkmenistan ranks at the bottom as per data of several basic transition indicators released by international institutions. Turkmenistan is an example of an unsuccessful transition economy. The country could not get success for the transition to the free market economy system. Thus country is the last one with its 1.08% average in transition economies applying the reforms. The government has still very effective power in the economic system as a result of that unsuccessful customization process. The share of the private sector in the Gross Domestic Product (GDP) is . Turkmenistan state continues to fossil fuel production, which is seen as basis of economic development. Annual carbon dioxide emissions per person in Turkmenistan is 12,517 tons. The aim of this study is to assure that the concept of transition economy is fully understood and to analyze Turkmenistan in this context. World Bank (WB), International Monetary Fund (IMF), Europen Bank for Reconstruction and Development (EBRD), Turkish Cooperation and Coordination Agency (TİKA) data have been used for the analysis about Turkmenistan

Son yıllarda küreselleşmenin etkisiyle, dünya ekonomisi gelişme göstermektedir. Dünya ekonomisindeki bu gelişmeye paralel olarak, insanların yaşam şekilleri değişmeye başlamış buda enerjiye olan talebi küresel ölçekte arttırmıştır. Dünya, tükettiği enerjinin önemli bir kısmını fosil kaynaklardan sağlamakta olup, bu tür kaynaklar dünyanın belirli bölgelerinde yoğunlaşmıştır. Fosil kaynakların sınırlı ve sonlu olması, dünya ekonomilerinin bu kaynaklara ulaşma ve egemen olma mücadelesine neden olmaktadır. Bu çalışmada Avrupa Birliği ve Türkiye'nin enerji politikaları incelenmiştir. İthal kaynaklara bağımlılığı yüksek olan iki ekonominin, enerji arz güvenliği bağlamında karşılıklı menfaatleri üzerinde durulmuştur. Amerika Birleşik Devletleri'nden sonra dünyanın ikinci büyük enerji tüketimi olan AB ile dünyanın en önemli enerji rezervlerinin olduğu Ortadoğu ve Hazar Bölgesi arasında kalan Türkiye'nin, enerji koridoru olarak Avrupa Birliği'nin enerji arz güvenliğine etkileri incelenmiştir. ; The world economy has grown significantly with the impact of the globalization. In parallel with this development in the world economy, peoples life styles have started to change and hence this increased demand for energy on global scale. The world gets the most significant part of the energy it consumes from fossil energy resources and this kind of resources are concentrated in some specific regions of the world. The fact that fossil energy resources are scarce and problematic creates the struggle between world economies to reach these resources and to be hegemonic on these resources. In this study, energy policies of European Union and Republic of Turkey have been analyzed. Conjugate interests of these two economies that are highly dependent on imported resources have been studied within the context of safety of energy supply. As an energy corridor, which remains between E.U. that is the second energy consumer after United States of America, and Middle East and Caspian Sea that have the most important part of the energy reserves, impacts of Republic of Turkey on the safety of energy supply to European Union has been studied.

Yabancı sermaye yatırımlarını hukuk, eğitim, sivil ve politik haklar gibi kurumlar etkileyebilmektedir. Bunun yanında kurumların etkisi yabancı sermaye türüne ve ülkelerin gelişmişlik seviyesine göre değişebilmektedir. Bu çalışmada, 26 gelişmekte olan ve 29 gelişmiş olmak üzere toplam 55 ekonominin 2002-2017 dönemine ait verileri kullanılarak yabancı sermaye yatırımlarını etkileyen kurumsal faktörler, kurumsal faktörlerin ülkelerin gelişmişlik düzeylerine göre değişip değişmediği ve kurumsal faktörlerin doğrudan yabancı yatırımlar ve yabancı portföy yatırımları türlerine göre değişip değişmediği araştırılmıştır. Çalışma sermaye birikimleri yetersiz ve yabancı sermaye yatırımları yoluyla ekonomik gelişme sağlamak isteyen ekonomiler açısından önem arz etmektedir. Genelleştirilmiş momentler yöntemiyle yapılan çalışma sonuçları, kurumsal faktörlerin yabancı sermaye yatırımlarını etkiledikleri ve kurumsal kalitenin yabancı sermaye yatırımlarını artırdığını göstermiştir. Ayrıca, doğrudan yabancı yatırımlar ve yabancı portföy yatırımları türlerine göre kurumsal faktör etkilerinin pek değişmediği, ancak ülkelerin gelişmişlik farkları esas alındığında yabancı sermaye yatırım türlerine göre kurumsal faktör etkilerinde bazı değişiklikler olduğu belirlenmiştir ; Institutions such as law, education, civil and political rights can affect foreign capital investments. In addition, the impact of institutions may vary depending on the type of foreign capital and the level of development of countries. In this study, using the data of 55 economies, 26 emerging and 29 developed countries, for the period of 2002-2017, it has been investigated that the institutional factors affecting foreign capital investments whether the institutional factors affecting foreign capital investments have changed according to the developmental levels of the countries and whether the institutional factors have been changed according to the types of foreign direct investments and foreign portfolio investments. The study is important for economies that have insufficient capital stocks and want to achieve economic development through foreign capital investments. The results of the study using generalized moments method showed that institutional factors affect foreign capital investments and that institutional quality increases foreign capital investments. Moreover, it was observed that the institutional factor effects did not change much according to the types of foreign direct investments and foreign portfolio investments. However, it is determined that there are some changes in institutional factor effects according to foreign investment types according to the development differences of countries.

Bu çalışmanın amacı, ülkelerin ekonomik gelişmişlik düzeylerini de dikkate alarak kurumsal kalitenin çevre performansı üzerindeki etkisini araştırmaktır. 34'ü gelişmiş, 90'ı gelişmekte olan toplam 124 ülkenin 2000-2014 dönemi verilerinin kullanıldığı araştırmada, diğer çalışmalardan farklı olarak çevre geniş anlamda tanımlanmıştır. Ayrıca kurumsal kalitenin 3 ayrı göstergesinin (politik risk, yönetişim ve demokrasi) kullanıldığı araştırmada, kurumsal kalite göstergeleri ile çevre performansı arasındaki ilişkiler panel veri analiz yöntemlerinden sabit etkiler, rassal etkiler ve iki aşamalı sistem GMM tahmin yöntemleriyle incelenmiştir. Ampirik analizlerden elde edilen sonuçlara göre; her ekonomik gelişme seviyesinde düşük politik risk, yüksek yönetişim kalitesi ve demokrasi ülkelerin çevresel performanslarını pozitif yönde etkilemektedir. Bununla beraber, diğer kurumsal göstergelere göre gelişmiş ekonomilerde politik risk, gelişmekte olan ekonomilerde ise demokrasi çevre performansı üzerinde daha fazla etkilidir. Elde edilen bulgulardan hareketle, daha yüksek çevre performansı için ülkelerin kurumsal yapılarının çevresel ihtiyaçlara cevap verecek şekilde oluşturulması gerektiği ifade edilebilir. ; The aim of this study to investigate the impact of institutional quality on environmental performance, taking into account the economic development levels of countries. Data from 124 countries of 34 developed countries and 90 developing countries were used for the period 2000-2014 and unlike other studies the environment was defined in broad sense. Additionally, in the research that used three different indicators of institutional quality (political risk, governance and democracy),the relationship between institutional quality and environmental performance were analyzed by panel data analysis methods -fixed effects, random effects and two step system-GMM estimation methods.- Empirical results show that low political risk, high governance quality and democracy affects the environmental performance of countries positively at every level of economic development. However, according to other institutional indicators, political risk in developed economies and democracy in developing economies are more effective on environmental performance. According to the findings obtained it can be said that the institutional structures of the countries should be created in order to meet the environmental needs for higher environmental performance.

1980'lerde görülen uluslararası ekonomik krizler sonucunda, neoliberal ekonomi politikaları birçok ülkede serbest piyasa ekonomisine geçiş sürecinde uygulanmıştır. Bunlardan birçoğu, iç ekonomik güçleri ve demokratik kurumları istikrarlı olmayan gelişmekte olan ülkelerdi. Sözde küreselleşme adı altında uygulanan bu serbest piyasa düzeninin sonuçlarından biri bölgesel bütünleşme veya ekonomik blokların yükselişi oldu; ama aslında bu meselenin ötesinde, toplumsal ve siyasi yapılarda da bazı yeni uygulama ve dönüşümler görülmekteydi. Bu çalışmada, Meksika ve Türkiye'de 1990'lı yıllarda yaşanan neoliberal reform ve sonuçları revize edilecek. Hipotez: her iki ülke de bloklarını geliştirmek için sosyo kültürel uyumdan daha çok ekonomik faydaların peşinde koşmaktadırlar, sonucunda neoliberal globalleşme altında olumsuz etkilenmektedirler ve gerçek bir bölgesel bütünleşme fırsatı kaybı yaşanmaktadır. Bu nedenle, bu araştırmanın önemi, iki ülkenin bölgesel entegrasyonlarının karşılaştırılmasıyla, bu ekonomik entegrasyonların ülkelerin ekonomisi, politik ve sosyal yapısı ile uluslararası ilişkileri üzerindeki etkisinin ortaya konmasıdır. Bunu yaparken araştırma İspanyolca, Türkçe ve İngilizce kaynaklarla temellendirilecektir. ; After many international crises in the middle of the 1980s, the neoliberal school was implemented to several open market economies. Many of them were developing nation states, with not so stable democratic institutions and national economies. One of the consequences of this free market scheme under the so-called globalization was the rise of regional integration or economic blocs that appeared economic on the surface, but as a matter of fact it implied several new implementations and transformations of societal and political structures. Two of such nations, Mexico and Turkey are going to be revised under the neoliberal reform they experienced in the 1990s and the consequences that they faced along with it. The hypothesis is that both countries have sought adherence to developed blocs pursuing economic profits more than cultural or social cohesion, resulting on negative impacts under the neoliberal globalization, and the lost opportunity of a genuine regional integration. Therefore the importance of this research, it will provide a comparative analysis of regional integration and its several impacts on the national structures, social life, politics, economics and international relations of both countries. The research will benefit from resources in Spanish, Turkish and English.

With the effect of globalization, the rapprochement between countries in all areas of life has also facilitated the circulation of international capital. This convenience also enabled companies to access foreign resources. Thus, exchange rate risk and the management of this risk have become important for businesses that realize some of their financing needs in foreign currencies in open economies. In this study, which we have done based on this idea, the effect of exchange rate risk on the profitability financials of the companies through the foreign currency net positions in the company balance sheets has been examined. Firms in the BIST 100 (Borsa Istanbul 100) index were chosen as the sample of the study. The companies within the scope of the review are considered as financial, non-financial, non-exporting, exporting and all companies. The data set of 39 quarterly data for the period 2012:Q1-2021:Q3 constitutes the research. In the analyzes made, important findings were obtained between the FX net position and the firm's profitability.

Dünyada ekonomi alanındaki gelişmeler göz önünde bulundurulduğunda ekonomik işbirliklerinin gerekliliği fark edilmektedir. Nitekim küreselleşmenin de etkisiyle dünya siyasi, ekonomik, kültürel ve sosyal açıdan bütünleşmeye başlamıştır. Bu bağlamda küreselleşmenin önemini kavrayan ülkeler ekonomik bütünleşmeye yönelmişlerdir. Ekonomik bütünleşme en genel tanımıyla ulusal ekonomilerin arasındaki bölünmelerin azaltılmasına yönelik çabaları ifade etmektedir. Türkiye'nin 2012 yılında diyalog ortağı olarak katıldığı Şanghay İşbirliği Örgütü'nü 1996 yılında Çin, Rusya, Kazakistan, Kırgızistan ve Tacikistan oluşturmuş olup örgütün amacı, üyesi olan ülkelerin sınır güvenliklerinin korunmasıdır. Öte yandan örgüt ABD suretinde batıya karşı alternatif ve etkili bir blok görevi görmektedir. Şanghay İşbirliği Örgütü (ŞİÖ) üyeleri ile Türkiye arasındaki dış ticaretin incelenmesi amacını taşıyan çalışmanın birinci bölümünde, ekonomik bütünleşmede küreselleşmenin etkisi, ekonomik birleşmenin nedenleri, iktisadi birleşme türleri ve ticaret örgütlerinin etkileri konularına yer verilmiştir. Çalışmanın ikinci bölümünde, Şanghay İşbirliği Örgütü hakkında bilgi verilmiş ve üye ülkelerin ekonomileri incelenmiştir. Üçüncü bölümde ise, Türkiye'nin küreselleşme sürecinde Dünya ticaretine uyumu, Türkiye ekonomisi ve dış ticareti, Türkiye'nin ekonomik birlikleri ile olan dış ticaretinin karşılaştırılması ve Türkiye ile Şanghay işbirliği örgütü üyeleri arasındaki ekonomik ilişki konularına yer verilmiştir. ; Considering the developments in the field of economy in the world, the necessity of economic cooperation is noticed. As a matter of fact, the world started to integrate politically, economically, culturally and socially with the effect of globalization. In this context, countries that grasp the importance of globalization have turned towards economic integration. Economic integration, with its most general definition, refers to efforts to reduce the divisions between national economies. Shanghai Cooperation Organization with the participation of Turkey in 2012. In 1996, China, Russia, Kazakhstan, Kyrgyzstan and Tajikistan has established the purpose of the organization is to protect the border security of member countries of. On the other hand, the organization acts as an alternative and effective block towards the West in the image of the USA. Shanghai Cooperation Organization members with the first part of the study, which aimed to examine the foreign trade between Turkey, economic integration on the impact of globalization, the causes of the economic merger is given place to the effects of the economic merger species and trade organizations. In the second part of the study, the Shanghai Cooperation Organization were informed about and members of the countries economies incelenmiştir.üçünc in part, Turkey's globalization process in compliance with world trade, Turkey's economy and foreign trade, Turkey's comparison of the foreign trade and economic associations and the Shanghai cooperation with Turkey The economic relationship issues among the members of the organization are included.