Suchergebnisse

Importance of military power has been limited after the cold-war. Range of military instrument underwent gradual broadening. Significant influence on this situation has been exerted by both new technology and new armament systems but also by the growth of non-state actors.The latest actors are more threat to the societies than to states. This problem has affected a form of utilization of military instrument in foreign policy of states.The article includes analysis of notion "military instrument". Forms of implementation of military instruments in foreign policy of states has been characterized also. Two hypotheses are subject of verification. The first, forms of implementation of military instruments of foreign policies of states are dynamic process and they undergo gradual widening. The second, although indirect forms of implementation of military instruments predominate, however, it appear new possibilities of direct use of military instruments in low intensity conflicts, i.e. below threshold of war. ; Znaczenie siły militarnej po zakończeniu zimnej wojny zostało ograniczone. Jednocześnie zakres instrumentów militarnych ulegał stopniowemu rozszerzeniu. Znaczący wpływ na zaistniałą sytuację wywarł rozwój technologiczny i wprowadzanie nowych systemów uzbrojenia oraz wzrost znaczenia podmiotów niepaństwowych, które stanowią zagrożenie, w większym stopniu dla społeczeństw, niż samych państw. Kwestia ta przełożyła się na formę wykorzystania instrumentu militarnego w polityce zagranicznej państw.Niniejszy artykuł zawiera analizę pojęcia "instrument militarny". Scharakteryzowane zostaną także formy wykorzystania instrumentu militarnego w polityce zagranicznej państwa. W niniejszym artykule poddano weryfikacji dwie hipotezy. Po pierwsze, formy wykorzystania instrumentu militarnego polityki zagranicznej państwa są dynamicznym procesem i ulegają stopniowemu poszerzeniu. Po drugie, mimo iż dominują pośrednie formy wykorzystania instrumentu militarnego, to jednak pojawiają się nowe możliwości, w tym związane z bezpośrednim użyciem sił zbrojnych o niskiej intensywności, tj. poniżej progu wojny.

The article's objective is to analyse the process of Europeanisation of Greek foreign policy towards North Macedonia. The author has attempted to present the main conceptual assumptions regarding this process, pointing to the multiplicity of definitions and research directions, and has subsequently highlighted the evolution of Greek foreign policy towards North Macedonia in the context of the Europeanisation of Greek diplomacy. In the conclusions, the author has emphasised that this particular Europeanisation is somewhat sinusoidal and is conditioned upon a number of factors, including the nature of relations between the Greek political elites and the society of that country. The article has also highlighted that Greece has gradually been shaping its image as a Europeanised country with a credible and predictable foreign policy.

The last decades saw Turkey evolving from its Cold War era model of foreign relations, when it was the bastion of the West in the region, which involved alliance with the US and Israel. Following the doctrine of Ahmed Davutoĝlu, a theoretician of the Islamic Justice and Development Party (AKP), which rose to power in 2002, Turkey opened to the neighbouring states, striving to become a regional power by diplomatic rather than military means and through cultural and economic incentives. Both the internal and international actions of AKP governments were initially successful, and Turkey with its version of Islamic democracy was considered a model during the Arab Spring and a sound counterbalance to such countries as Iran. However, Turkey's bid to join the EU was stalled, and its approach to the civil war in Syria as well as other issues has been heavily criticized both in the West and in the region. The internal tensions are growing too, as the government has failed to recognize the rights of large minority groups, particularly the Kurds and the Alevi, which may threaten the integrity of the country.

The last decades saw Turkey evolving from its Cold War era model of foreign relations, when it was the bastion of the West in the region, which involved alliance with the US and Israel. Following the doctrine of Ahmed Davutoĝlu, a theoretician of the Islamic Justice and Development Party (AKP), which rose to power in 2002, Turkey opened to the neighbouring states, striving to become a regional power by diplomatic rather than military means and through cultural and economic incentives. Both the internal and international actions of AKP governments were initially successful, and Turkey with its version of Islamic democracy was considered a model during the Arab Spring and a sound counterbalance to such countries as Iran. However, Turkey's bid to join the EU was stalled, and its approach to the civil war in Syria as well as other issues has been heavily criticized both in the West and in the region. The internal tensions are growing too, as the government has failed to recognize the rights of large minority groups, particularly the Kurds and the Alevi, which may threaten the integrity of the country.

Artykuł wydano na licencji Commons CC-BY-NC-ND 3.0 Polska i został dodany do repozytorium przez przedstawiciela redakcji. ; Przedmiotowy artykuł poświęcony jest przedstawieniu organizacji i funkcjonowania organów państwa szwajcarskiego prowadzących politykę zagraniczną. Omawia podstawy konstytucyjne prowadzenia polityki zagranicznej przez parlament federalny, rząd federalny (ze szczególnym uwzględnieniem Departamentu Spraw Zagranicznych) oraz zadania szwajcarskich misji dyplomatycznych. Ponadto ukazuje cele, polityki i maksyma współczesnej polityki zagranicznej Konfederacji Szwajcarskiej. ; The article is devoted to the presentation of the organisation and operation of the Swiss authorities of the Member State carrying out foreign policy. Discusses the constitutional basis of conducting foreign policy by the Federal Parliament, the Federal Government (with particular reference to the Department of Foreign Affairs) and the tasks of the Swiss diplomatic missions. In addition, it shows the objectives, policies and maxim of modern foreign policy of the Swiss Confederation. ; Artur Potocki

Abstract: Foreign policy analysis (FPA), recognized as a sub-discipline of international relations, focused on explaining foreign policy or, alternatively, on the processes and behaviors in the framework of this policy. FPA is characterized by an actor-specific focus, based upon the argument that all that occurs between nations and across nations is grounded in human decision-makers acting singly or in groups. Explication of the process and the behavior of decision-makers may need to reach categories and tools developed within other disciplines. The main aim of the paper is to identify the emphasis of interdisciplinary research especially in the perspective adopted by the author of the individual level of analysis of foreign policy. The use of tools and categories relevant to the study of political leadership and political psychology, may allow, more than ever, verifiability of assertions in the study of foreign policy. ; Analiza polityki zagranicznej ujmowana jako subdyscyplina stosunków międzynarodowych albo alternatywnie wyodrębniony obszar badawczy koncentruje się na wyjaśnianiu polityki zagranicznej, nawiązując do teoretycznych założeń i twierdzeń na temat ludzkich zachowań jednostek. Eksplikacja zachowań i decyzji decydentów podejmowanych w ramach polityki zagranicznej może wymagać sięgnięcia do kategorii i narzędzi wypracowanych w ramach innych dyscyplin. Celem artykułu jest wskazanie interdyscyplinarności badań, zwłaszcza przy przyjętej przez autorkę perspektywie jednostkowego poziomu analizy polityki zagranicznej. Zastosowanie narzędzi i kategorii właściwych studiom nad przywództwem politycznym, a także psychologii politycznej może umożliwić większą niż dotychczas weryfikowalność twierdzeń w badaniach nad polityką zagraniczną.

The development of the information society has initiated the need for creating new instruments with the help of which the authorities can reach out to citizens. Therefore, cyberspace has recently become a place of activity of a number of entities including state and international organizations (together with the European Union). The result of this phenomenon is the creation of the so-called digital diplomacy as new quality in the so-called diplomacy of the EU. The EU diplomacy currently uses a number of e-tools, among others, Facebook, MySpace, Daily Motion, YouTube, etc. These tools are a very good method to improve and warm up the image of the Union in the international arena. This kind of diplomacy was only formed at the beginning of the twenty-first century and has a great prospect of development, thus, it is worth considering in which direction its evolution should follow. Digital diplomacy is a de facto response to the problem of the EU communication with the outside world and the growing number of Internet users.

One of the six listed priorities of the Australian aid to other countries is "gender equality and empowering women and girls" [Department of Foreign Affairs and Trade 2014a:25]. If we take into account this and in the same time the general aims stated in the title of the government paper, such as reducing poverty and promoting prosperity, we can clearly see that increasing women's role in the economy, including making them more active as entrepreneurs, is an important issue for the Australian authorities. According to some commentators, the current government in Canberra seems to be even more preoccupied with the advancement of women abroad than inside Australia [Harris Rimmer, Sawer 2016]. (…) Firstly, the paper presents in brief both major theoretical concepts, which are used in this argument. Then it shows main documents and other elements of the institutional framework, which provide the foundations of the Australian policy in this field. This is followed by a description of some projects on the ground, which serve as examples of the execution of aims and priorities stated in the documents. In the final part of the paper, the assembled research material is analysed in the light of the above-mentioned theoretical concepts. The author also tries to formulate an assessment of the Australian foreign policy in this area. (fragment of the text) ; Jako jeden zsześciu priorytetów australijskiej pomocy dla innych państw wymienia się "równość płci oraz upodmiotowienie kobiet idziewcząt" [Department of Foreign Affairs and Trade 2014a:25]. Jeśli zestawić to zwyrażonymi już wtytule rządowej publikacji celami ogólnymi – zmniejszaniem biedy ipromocją dobrobytu, to widać wyraźnie, iż kwestią istotną dla australijskich władz jest zwiększanie zaangażowania kobiet wgospodarkę, wtym przez prowadzenie działalności gospodarczej na własny rachunek. Wocenie części obserwatorów obecny rząd wCanberze wydaje się kłaść nawet większy nacisk na poprawę losu kobiet poza granicami kraju niż wsamej Australii [Harris Rimmer, Sawer 2016]. (…) ...

The aim of the paper is to analyze how Europeanization is used as an instrument of the European Union's foreign policy in the field of promoting democracy in the world. This fi rst requires an indication that all EU activities, including its relations with the international environment, are based on specific normative foundations. They include the so-called European values regarding, generally speaking, the promotion of democracy and broadly
understood human rights, as well as strengthening peace in international relations. "European values" are not only political and ideological guidelines, but also legal norms enshrined in EU treaties, so the promotion of democracy is one of the basic goals of the EU's foreign policy. Analysis of the EU's promotion of democracy requires the presentation of the main categories used to study this issue, i.e. showing what is understood by Europeanization, as well as by the associated concepts of democratization and socialization. Then mechanisms of europeanization are examined, as well as its results and evaluation of its effectiveness is provided. In this respect the case study is very helpful, in that it examines the results of
Europeanization in relation to the EU partner countries covered by the Eastern Partnership. The paper ends with fi nal remarks constituting a summary of the studied issues.

Role theory in international relations is an interdisciplinary approach that combines the key aspects of political science, psychology and sociology. Thus, it allows for a better understanding and an in-depth analysis of the state's behavior in global politics. The methodological advantages of role theory result from its specific structure, which provides a link between several scientific perspectives. In this article, the concept of "strategic depth" in foreign policy of the Republic of Turkey was analyzed. According to its assumptions, diplomatic activity and cooperation with neighboring regions would enable Turkey to gain a position of a medium-sized power and the leader of the Muslim civilization. This study begins with an outline of the theoretical framework and methodology. Next, the twentieth-century geopolitical narratives in Turkey were described. The third part of the article presents the basic assumptions of the concept of "strategic depth". In the fourth part, activities of Turkish diplomacy in the Balkans, the Caucasus, the Middle East and North Africa were described. ; Teoria ról w stosunkach międzynarodowych jest interdyscyplinarnym podejściembadawczym, łączącym w sobie kluczowe elementy politologii, psychologii i socjologii. W związku z tym pozwala na lepsze zrozumienie i dogłębną analizę zachowań państwa na arenie międzynarodowej. Zalety metodologiczne teorii ról wynikają z jej specyficznej struktury, która może stanowić łącznik pomiędzy kilkoma perspektywami naukowymi. W ramach niniejszego artykułu dokonano analizy polityki zagranicznej Republiki Turcji, prowadzonej w oparciu o wytycznezawarte w koncepcji "strategicznej głębi". Zgodnie z jej założeniami aktywność dyplomatyczna i współpraca z sąsiednimi regionami miała zapewnić Turcji pozycję mocarstwa średniej wielkości oraz lidera muzułmańskiego kręgu kulturowego. Niniejszy tekst rozpoczyna się od zarysowania ram teoretycznych i metodologii. Następnie opisano XX-wieczne narracje geopolityczne w Turcji. W trzeciej części artykułu przedstawiono podstawowe założenia koncepcji "strategicznej głębi". Natomiast czwarta część zawiera przegląd działań tureckiej dyplomacji na Bałkanach, Kaukazie oraz Bliskim Wschodzie i Afryce Północnej. Artykuł kończy podsumowanie rozważań oraz wnioski badawcze.

The subject of this article is a critical reflection on how to analyse contemporary foreign policy. In times of ever-faster globalisation and deepening European integration two questions appear to be particularly important: to what extent are the classic(al) methods of explaining and analysing foreign policy still relevant? Are new theoretical concepts needed that are functional and useful? To accomplish the task described above, structural realism, as one of the major theories of international relations, has been juxtaposed with the very popular concept of Europeanization. Following this path, the relevant literature, consisting predominantly of Kenneth Waltz's works published after the end of the Cold War and the creation of the EU, has been reviewed and analysed. As for Europeanization, materials devoted to the specific issue of its impact on the foreign policies of European states and the EU Common Foreign and Security Policy as a whole has been used. To summarise, the attempt to combine and synthesize structural realism and the concept of Europeanization has been undertaken in search for an optimal (in a cognitive and explanatory aspect) method of analysing the foreign policies of EU Member States.

The purpose of this article is to capture one of the key features of the political thought that developed in the United States of America. Assuming that the USA's political culture is indeed exceptional, the author attempts to find the common denominator that would reflect the singularity of the American political mind. The author states that such a feature is the radical anti-historicality of the American mode of thinking about politics. It is a phenomenon that is deeply-rooted in the political and spiritual past of the United States and seems to be crucial because it never developed to such an extent in other traditions. Furthermore, even today to a large extent it defines both the American left and right. It is also very much present in academic discussion as well as in ordinary political activities. By anti-historicality the author means the rejection of the thesis that politics within a given society depends on that society's past experience. The phenomenon defies simple normative assessments. On the one hand, it protects American politics from the perils of radical historicism; on the other hand, it hinders the USA's contacts with other political bodies. However, the author concludes that understanding American anti-historicality is crucial when entering into any relations with the USA. Celem artykułu jest porównanie i przeciwstawienie brytyjskiej polityki wobec kryzysu w Libii i w Syrii odpowiednio w 2011 i w 2013 roku. Szuka się w nim odpowiedzi na pytanie, dlaczego parlament brytyjski, który w 2011 roku tak zdecydowanie poparł użycie siły przeciwko Libii, wstrzymał swoje poparcie dla akcji militarnej w Syrii w sierpniu 2013 roku. Autor wskazuje, że perspektywa masakry w libańskim mieście Benghazi przekonała brytyjskiego premiera, że akcja międzynarodowa była pilną koniecznością. Rezolucja Rady Bezpieczeństwa ONZ pozwalająca na akcję militarną w celu ochrony libijskiej ludności cywilnej oraz fakt, iż interwencję poparło kilka rządów na Bliskim Wschodzie, również przyczyniły się do uznania jej przez rząd brytyjski za w pełni uprawnioną. Jednakże dwa lata później brytyjski parlament skutecznie zawetował udział Wielkiej Brytanii w atakach powietrznych przeciwko Syrii. Było to skutkiem, jak argumentuje autor, braku rezolucji ONZ w tej kwestii i wsparcia rządów w regionie dla Syrii oraz wątpliwości co do skuteczności akcji militarnej. W artykule podejmowane jest również pytanie, czy brak brytyjskiej interwencji w Syrii oznacza początek zwrotu w brytyjskiej polityce zagranicznej.

The article analyses the Jordanian foreign policy with a primary focus on Jordan's status as a buffer state. This characteristic can be regarded as a key determinant of the foreign policy, which not only defines vital interests of the monarchy, but also shapes its behaviour in the international arena and impacts on its domestic scene. Consequently, main trends in the Jordanian foreign policy are explored: moderation, quest for regional modus vivendi and long-standing alliance with the West. The author also indicates that with a relative scarcity of natural resources and weak economy, foreign policy becomes a strategic national asset of Jordan, a tool of domestic legitimacy for the political regime, and evidence of interlinked state interests and dynastic ambitions of the Hashemite family. The article concludes that despite regional turmoil in the wake of the Arab revolts, Jordan remains relatively stable and is skillfully playing its diplomatic card in order to gain leeway on the domestic front. ; Artur Malantowicz

Bliskie stosunki polsko-amerykańskie mają wpływ na określanie celów polskiej polityki zagranicznej, a także na dobór środków i metod tej polityki. Stosunki Polski z USA sprowadzają się głównie do kwestii bezpieczeństwa. W latach 90. widoczny był prymat środków polityczno-dyplomatycznych a Polska stopniowo stosowała strategię bandwagoning w stosunkach z USA. Z biegiem czasu ta strategia prowadziła do utożsamiania naszych interesów narodowych z interesami Stanów Zjednoczonych. To skłoniło Polskę do bezwarunkowego wsparcia interwencji wojskowej USA w Iraku oraz do udziału w wojnie w Afganistanie. Coraz wyraźniej, Polska zaczęła reprezentować oparte na realistycznym paradygmacie rozumienie bezpieczeństwa i preferowanie zasobów i instrumentów wojskowych, własnych, koalicyjnych (natowskich) i amerykańskich. Stosunki polsko-amerykańskie mają zasadniczy wpływ także na pozycję i role międzynarodowe Polski, wśród których wyróżnia się rola satelity USA. ; Close Polish-American relations have an impact on shaping the objectives of Poland's foreign policy, as well as the choice of methods and measures used in this policy. Polish relations with the United States boil down mainly to security issues. The 1990s witnessed the visible primacy of political and diplomatic measures, and Poland gradually applied a bandwagoning strategy in relations with the United States. Over time, this strategy has led to the identification of our national interests with the interests of the United States. This prompted Poland to unconditionally support the US military intervention in Iraq,and to participate in the war in Afghanistan. More and more clearly, Poland began to present – based on a realistic paradigm – an understanding of security and a preference for military resources and instruments, whether its own, the coalition's (NATO) or the US's. Polish-American relations have a major impact also on the position and international roles of Poland, with the role as a US satellite standing out.

Bliskie stosunki polsko-amerykańskie mają wpływ na określanie celów polskiej polityki zagranicznej, a także na dobór środków i metod tej polityki. Stosunki Polski z USA sprowadzają się głównie do kwestii bezpieczeństwa. W latach 90. widoczny był prymat środków polityczno-dyplomatycznych, a Polska stopniowo stosowała strategię bandwagoning w stosunkach z USA. Z biegiem czasu ta strategia prowadziła do utożsamiania naszych interesów narodowych z interesami Stanów Zjednoczonych. To skłoniło Polskę do bezwarunkowego wsparcia interwencji wojskowej USA w Iraku oraz do udziału w wojnie w Afganistanie. Coraz wyraźniej Polska zaczęła reprezentować oparte na realistycznym paradygmacie rozumienie bezpieczeństwa i preferowanie zasobów i instrumentów wojskowych, własnych, koalicyjnych (natowskich) i amerykańskich. Stosunki polsko-amerykańskie mają zasadniczy wpływ także na pozycję i role międzynarodowe Polski, wśród których wyróżnia się rola satelity USA. ; Close Polish-American relations have an impact on shaping the objectives of Poland's foreign policy, as well as the choice of methods and measures used in this policy. Polish relations with the United States boil down mainly to security issues. The 1990s witnessed the visible primacy of political and diplomatic measures, and Poland gradually applied a bandwagoning strategy in relations with the United States. Over time, this strategy has led to the identification of our national interests with the interests of the United States. This prompted Poland to unconditionally support the US military intervention in Iraq, and to participate in the war in Afghanistan. More and more clearly, Poland began to present – based on a realistic paradigm – an understanding of security and a preference for military resources and instruments, whether its own, the coalition's (NATO) or the US's. Polish-American relations have a major impact also on the position and international roles of Poland, with the role as a US satellite standing out.