Suchergebnisse

Balıkesir Üniversitesi, Sosyal Bilimler Enstitüsü, İşletme Ana Bilim Dalı ; Türkiye'de orman işletmeciliği Tanzimat döneminden sonra başlamıştır. Bu tezin amacı orman işletmeciliğinin tarihsel gelişim sürecini, Devlet orman işletmelerinin kuruluşunu ve orman ürünleri ticaretini incelemektir. Orman işletmeciliğinin önemli tartışma konularından biri Devlet eliyle ormanların işletilmesidir. Bu çalışmada orman işletmeciliğinin ve Devlet orman işletmelerinin hukuksal altyapısı ve orman ürünleri ticareti incelenmiştir. Türkiye ormanları yaklaşık seksen yıllık bir dönemde özel kişi ve kuruluşlarca işletilmiştir. Ancak bu uygulama Türkiye ormanlarının tahribine, orman ekosisteminin bozulmasına neden olmuştur. Türkiye'de Devlet orman işletmeciliğine geçişin birçok nedeni mevcuttur. Bunlardan en önemlisi ormanlardan aşırı faydalanmadır. Diğer bir önemli neden ise ormanların mülkiyetinin Devlete ait olmasıdır. Osmanlı İmparatorluğu tarımsal ekonomiye dayalı bir Devlet olarak gelişti ve genişledi. Devletin ekonomik gücü elinde tutabilmesi için de tarımsal üretimi kontrol etmesi gerekiyordu. Osmanlı İmparatorluğu bu gücü, toprak mülkiyetine sahip olmakla elde ediyordu. Devlet orman işletmeciliğine geçişin diğer bir nedeni de özel kişi ve kuruluşlar aracılığıyla ormanlardan elde edilen gelirlerin yetersizliğidir. Tanzimat Fermanından 1937 yılına kadar olan orman işletmeciliği uygulamalarında temel amaç doğal bir servet olarak görülen ormanlardan en yüksek miktarda gelir elde etmekti. Seksen yıllık bir özel kişi ve kuruluşlar ile orman işletmeciliği uygulamaları ile yeterli gelir elde edilemediği gibi ormanlar da tahrip edilmiştir. Devlet orman işletmeciliğine geçişte 1929 Dünya ekonomik buhranından sonra yaşanan ekonomik gelişmelerin de etkisi olmuştur. Sonuç olarak mülkiyeti Devlete ait olan ormanları güvence altına almak ve işletmek amacıyla Devlet orman işletmeleri kurulmuştur. Seksen iki yıllık Devlet orman işletmeciliği deneyimi Türkiye ormanlarının artırılmasında ve işletilmesinde başarılı olduğunu göstermektedir. ; Forestry administration has started after the Tanzimat reform era in Turkey. The aim of this thesis is to examine the historical development process of forestry administration, the establishment of state forestry directorates and the trade of forestry products. One of the important topics of discussion regarding forestry administration is the management of forests by favour of the state. In this study, the legal infrastructure of forestry administration, state forestry managements and the trade of forestry products were examined. The forests of Turkey have been operated by natural persons and institutions for a period of almost eighty years. However, this implementation has caused the destruction of the forests in Turkey and the degradation of the ecosystem. There are many reasons of the transition to state forestry administration in Turkey. The most important among these is the exploitation of forests and another important reason is that the forests are owned by the state. The Ottoman Empire developed and expanded as a state based on agricultural economy. The state had to control agricultural production in order to be able to keep the economic power. The Ottoman Empire obtained this power through the ownership of land. Another reason of the transition to state forest administration is the insufficiency of the income earned from forests through natural persons and institutions. Throughout the period between the Imperial Edict of Reorganization and 1937, the main objective in forest management implementation was to obtain the highest amount of income possible from forests being regarded as natural resources. Within a period of eighty years led by natural persons and institutions, adequate income could not be obtained through forest administrations and forests were destroyed. The economic developments experienced after the 1929 World economic depression also affected the transition to state forest administration. Consequently, State forestry directorates were established in order to secure and operate the forests belonging to the state. Eighty-two years of experience in State forestry administration shows that it has been successful in increasing the number of and operating of forests in Turkey.

Uluslararası Para Fonu (IMF veya Fon), küresel ekonominin ihtiyaçlarına cevap verebilmek adına büyük umutlarla kurulduğu 1944'ten günümüze kadar neredeyse yerkürenin her bölgesinde etkinlikte bulunmuştur. IMF programlarının uygulandığı ülkelerde sosyal politikaları da içine alan çeşitli alanları –ekonomik temelli bir kurum olmasına rağmen– etkileyebilecek biçimde hizmet veren IMF'nin etkinlikleri, yerkürenin barındırdığı hammadde ve insan kaynağının kullanım kapsamını doğrudan etkilemektedir. Bu bağlamda IMF'nin kısa ve uzun vadede gerçekleştirdiği ve gerçekleştirmesi gerektiği halde gerçekleştirmediği her girişim önemli sonuçlar doğurmaktadır. Etkinlikleriyle, yeryüzünde bulunan tüm toplumları, kurumları ve bireyleri bu boyutta etkileyebilen IMF'nin tarafsız ve yönetiminde ve karar alma aşamalarında her üye ülkenin gözetildiği adaletli bir söz hakkı dağılımının olması gerekmektedir. Sonuç olarak bunların başarılabilmesi ve küresel ekonominin daha sürdürülebilir ve istikrarlı olabilmesi için de IMF'de önemli reformların acil olarak hayata geçirilmesinin gerekliliği öne çıkmaktadır. Çalışma kapsamında yönetimsel reformların IMF tarafından öngörülmesine rağmen hayata geçirilememelerinin temel nedenleri ve önlerindeki engeller ile az gelişmiş ülkeler (AGÜ) ile gelişmekte olan ülkeler (GOÜ) başta olmak üzere, bu konuda dünya genelindeki hoşnutsuzluğun boyutu irdelenmiştir. IMF'de ağırlıklı oy sisteminin uygulanması nedeniyle reformların gerçekleştirilebilmesini de kapsayan önemli kararların alınmasının ve uygulanmasının önündeki en önemli engelin başta Amerika Birleşik Devletleri (ABD) olmak üzere politik bağlar ve çeşitli alanlardaki çıkarlarıyla birbirlerine bağlı olan gelişmiş ülkeler olduğu sonucuna varılmıştır. GOÜ ve AGÜ'nün daha etkin ve daha çok söz hakkının olduğu bir IMF'nin daha kapsayıcı bir role bürünebileceği ve sadece gelişmiş ülkeler yerine küresel ekonominin çıkarlarına daha etkin olarak hizmet verebileceği anlaşılmaktadır. ; Following its establishment on 1944, with great expectations in order to accomplish the requirements of the global economy, the International Monetary Fund (IMF, or Fund) had operated practically on every corner of the earth to date. In consequence of the Fund's programs applications, IMF affecting various areas including social policy –in spite of being an economic based institution– of the recipient country. Thus, operations of the Fund directly influence the scope of usage of human and raw material resources of the earth. In this connection, any initiative whether undertaken by the IMF or not –despite it should undertake– occurs significant consequences. An institution with this authority on societies, institutions and individuals on the earth, ought to have neutrality and every member country should have equitable power in the management of the IMF and its decision making process. Subsequently, in order to achieve these requirements and to bring out a more stable and sustainable global economy, the urgency of carrying out significant reforms in the IMF stands out vital. In the scope of this paper, IMF transformations and the reforms need to be carried out in the IMF particularly following global crises are examined. In pursuit, the chief obstructions confronting projected policy reforms in the Fund, and consequently the extent of general discontentment mainly of low income and developing countries are studied. The final section comprises several suggestions for solution on elimination the obstructions facing projected reforms in the IMF and emphasizes understandings on the potential appearance of a global collaboration and its possible benefits for humanity. In conclusion it come out that the chief obstruction confronts the policy reforms and significant decisions of the IMF are the United States and the other advanced countries connected with political correlations and common interests to each other in result of a weighted vote based system which is legitimized. With more vote right and involvement of the low income and developing countries, the IMF could have a more embracing role and could serve more effectively for the benefits of the global interest rather only to the advanced countries.

ÖZET2011'de başlayıp bir dalga halinde Kuzey Afrika'dan Orta Doğu'ya yayılan Arap ayaklanmaları bölgede emsalsiz dönüşümlere neden oldu. Bu çalışmada ayaklanmaların bir sonucu olarak ortaya çıkan Suriyeli mülteci krizine Avrupa Birliği'nin ulusal ve toplumsal güvenlik çerçevelerinden getirdiği yorumlamalar karşılaştırılmıştır. İki güvenlik anlayışının getirdiği farklı algılayışların kaynağına inmek amaçlanmıştır. Avrupa Birliği içinde hâlihazırda bilinen, demokrasi açığı gibi fay hatlarını Suriyeli mülteci krizi üzerinden incelemesi açısından çalışma, kurumun varoluşuna, devletler ve toplumlar ile olan ilişkilerine dair soru işaretleri uyandırması açısından önem arz etmektedir. Araştırmada niceliksel ve niteliksel analiz yöntemlerinden yararlanılmıştır. "Suriyeli mülteciler" olarak alınan örneklem 2011'de Suriye İç Savaşı ile başlayan dönemden, günümüze kadar geçen sürede Avrupa Birliği bölgesine giriş yapan Suriye vatandaşlarını kapsamaktadır. Bu gruba dair veriler göç üzerine çalışmalar yapmakta olan uluslararası örgütlerin, sivil toplum kuruluşlarının ve devlet kurumlarının veri bankalarından elde edilmiştir. Ulusal güvenlik ve toplumsal güvenlik kavramlarına dünden bugüne bir bakış ile kavramlara atfedilen farklı anlamlar incelenmiştir. Suriyeli mülteci krizi, üye ülkelerin böyle hayati bir olaya dair dahi fikir birliğine varamaması nedeniyle Avrupa Birliği'nin varoluşsal bir kriz yaşayıp yaşamadığı sorusunu tekrar gündeme getirmiştir. Çalışma ile Avrupa Birliği gibi uluslar üstü nitelik taşıyan bir kurumun üye ülkelerin güvenliklerine dair karar alma mekanizmalarına getirdiği kısıtlamalar bir kez daha gözler önüne serilmektedir. Ulusal ve toplumsal güvenlik kavramlarının tarih boyunca geçirdiği dönüşümler ve demokrasinin kalitesine dair mühim bir gösterge olan devletlerin toplumları temsil etme derecesi gibi sorunlara Avrupa Birliği geneli ve farklılıklara dikkat çekmek amacıyla, üye ülkeler özelinde yanıt aranmıştır.ABSTRACTThe wave of Arab uprisings, which started in 2011 in North Africa and spread to the Middle East, entailed unprecedented transformations for the region. In this study, interpretations from the national and societal security perspectives of the European Union for the Syrian refugee crisis which occurred as a result of these unrests, are compared with one another. It is expected to retrace the different understandings of the two security approaches. The study which examines the already existing fault lines of the European Union, such as the democratic deficit, over the issue of the Syrian refugees, has importance in terms of raising questions regarding the existence of the institution, and its relations with the states and societies. Quantitative and qualitative analysis methods are employed for the research. The sample which is taken as "Syrian refugees" contains the Syrian citizens whom entered into the European Union zone in the process starting from the outbreak of the Syrian Civil War in 2011, until today. Data concerning this group is gathered from the databases of international organizations, non-governmental organizations, and the institutions of the states working on immigration. With an overview of the national security and societal security definitions from past to today, different approaches to the concepts are evaluated. Syrian refugee crisis revived the question on whether the European Union has been experiencing an existential crisis, due to the fact that the member countries could not reach a consensus on such a vital issue. The constraints put by an institution like the European Union with its supra-national characteristic, on the member states decision-making mechanisms operating for security, are unfolded with this study. Answers are explored for the significant questions on the transformations of national and societal security concepts throughout history and on the extent of states representation of societies which is an important indicator for the quality of democracy, by looking generally at the European Union, and specifically at the member states to remark the differences.

Teknoloji, ekonomi, politika ve birçok boyutta yaşanan değişimler insan kaynakları uygulamaları ve yönetimi konusunda bazı değişimlerin gerçekleşmesine neden olmuştur. Yaşanan değişimler ile beraber insan kaynaklarının hem yönetsel hem de uygulamaları konusunda yapısal değerlendirmelere olan ihtiyaç artmıştır. Bu çalışmanın amacı, Türkiye ve AB ülkelerindeki sağlık işletmelerindeki insan kaynakları uygulamaları ve insan kaynakları yönetimini karşılaştırarak değerlendirmektir. Bu amacın gerçekleşmesi için İKY'ye yönelik çalışmalar incelenmiştir. Yapılan incelemeler sonucunda sağlık kuruluşlarının insan kaynakları uygulamaları ve yönetimi konusunda Avrupa Birliği ülkeleri ile Türkiye arasında bazı farklılıkların bulunduğu gözlenmiştir. Türkiye ile Avrupa Birliği ülkelerinin benimsediği çalışana değer zihniyetinin farklı olduğu ortaya çıkmıştır. Türkiye'nin liyakat kuralları, tanıdıkların istihdamı gibi konularda Avrupa Birliği ülkeleri kadar duyarlı olmadığı gözlenmiştir. Türkiye'de sağlık insan gücünün iş yükünün fazla olması gibi yaşamakta olduğu sorunlar bulunmaktadır. Türkiye'nin yaşamakta olduğu sorunları AB ülkelerinin daha önceden yaşadığı ortaya çıkmıştır. Sağlık kuruluşlarının insan kaynakları uygulamalarındaki mevcut ve gelecekte olması muhtemel sorunların AB ülkelerinin uygulamalarının incelenmesiyle çözülebilecektir. ; The changes in technology, economy, politics and many dimensions have caused some changes in human resources practices and management. Together with the changes that have taken place, the need for structural evaluations of human resources both in managerial and practices has increased. The aim of the study is to evaluate human resources in the health business in Turkey and EU countries by comparing their human resources practices and human resources management. In order to achieve this aim, the studies on HRM were examined. As a result of the investigations it has been observed that there are some differences in human resources administration and management of health institutions between European Union countries and Turkey. Mentality of the value to employee adopted by the European Union countries and Turkey appeared to be different. It has been observed that Turkey is not sensitive on issues such as merit rules, employment of acquaintance as European Union countries. Health workforce in Turkey has existing problems such as high workload. It has been revealed that problems that are living in Turkey EU countries have lived these problems before. The current and future problems of human resources practices of health institutions can be solved by examining the applications of EU countries.

Bu çalışma, yükseköğretimdeki uluslararasılaşma ve uluslararası öğrenci sayısıyla ülkenin dünyadaki imajı arasında doğrudan bir ilişki olduğu gerçeğinden hareketle, Selçuk Üniversitesi örneği üzerinden Türkiye'deki yükseköğretim kurumlarındaki lisans ve lisansüstü düzeydeki uluslararası öğrencilerin Türkiye imajını ölçmeyi amaçlamıştır. Çalışmada toplamda 30 sorudan oluşan 222 katılımcının yer aldığı bir anket çalışması gerçekleştirilmiş ve uluslararası öğrencilerin Türkiye imajı, "eğitim, sosyal imkânlar, sosyal çevre/şehir hayatı ve Türkiye algısı" olmak üzere toplamda 2 kategori ve 2. kategorinin altında yer alan 4 alt kategori üzerinden ölçülmüştür. Anket uluslararası öğrencilerin Türkiye'ye gelmeden önceki ve geldikten sonraki Türkiye algısını da ölçecek şekilde tasarlanmıştır. Elde edilen bulgular sonucunda uluslararası öğrencilerin Türkiye hakkında yüksek düzeyde olumlu imaja sahip oldukları sonucuna ulaşılmıştır. Türkiye'nin yükseköğretim alanında son dönemde yaptığı reformlarla bünyesine çektiği uluslararası öğrenci sayısının artmış olması ve uluslararası öğrenciler üzerinden daha fazla sayıda bölge ve ülkeye ulaşılmaya başlanmış olması bu konuda kapsayıcı ve uzun dönemli bir politika üretilmesini de zorunlu kılmaktadır. ; This study aims to measure Turkey's image among international undergraduate and graduate students, studying at Turkish higher education institutions, by taking into consideration that there is a direct linkage between any country's image in the world arena and internationalization level and number of international students of higher education institutions in that country. Turkey's image among international students has measured by the survey which was conducted in Selcuk University with 222 respondents. The survey is divided into two sections. First section includes demographic characteristics of the respondents, second section is also divided into four sub-categories as follows: "education, social opportunities, social environment and life in the city, and perceptions on Turkey". Additionally, the survey is designed to understand the international students' perceptions regarding Turkey before they come to Turkey. This study concludes that significant amount of international students in Turkey claim to have a positive opinion of Turkey. This study also shows that it is required that Turkey has to build a long term and integrated approach or policy in the field of internationalization of higher education, considering the growing number of international students coming to Turkey due to the new steps and reforms in the higher education area, and Turkey's foreign policy aim to reach more countries and regions through the international students.

ÖZETSon yıllarda küreselleşme bir çok alanı etkilerken ülkelerin bölgesel kalkınma politikalarını da etkilemiş, bu politikalarda yerel aktörleri önemli hale getirmiştir. Bölgesel politikalarda yaşanan bu değişimle birlikte kararlar merkezden yerele değil, yerelden merkeze doğru alınmaya başlamıştır. AB bölgesel politikalarında da olan bu değişim yerel bir aktör olarak bölgesel kalkınma ajanslarını da popüler hale getirmiş, bunun sonucunda hem üye ülkelerde hem de birliğe aday ülkelerde bu kurumların sayısında ciddi artışlar meydana gelmiştir. AB'ye üyelik yolunda olan ülkemizde de bölgesel kalkınma ajansları 2000'li yılların son yarısından itibaren faaliyete geçmiştir.Bu çalışma, ülkemizde bölgesel kalkınma ajanslarının kuruluşundan bu güne kadar ne gibi eleştiriler aldığını, bu kurumların beklenen katkıları, ekonomiye ne yönde etki yaptığını ve gelecekte ne gibi düzenlemelerle bölgesel kalkınmada daha etkin olabileceğini göstermeyi amaçlamaktadır. Bu amaç doğrultusunda mikro boyutta söz konusu kurumlar içerisinde ilk faaliyete geçen ajanslardan birisi olan Çukurova Kalkınma Ajansının sorumlu olduğu Adana-Mersin bölgesi, makro boyutta ise toplam 26 Düzey-2 bölgesine ayrılmış olan tüm ülke ele alınmaktadır.Anahtar Kelimeler: Bölgesel Kalkınma Ajansları, Bölgesel Kalkınma, Bölgesel Politika, Çukurova Kalkınma Ajansı.ABSTRACT In recent years, while globalization has influenced many fields, it has also affected local development policies of countries, making local actors in these policies popular. Along with these changes in regional policies, not the decisions from center to local, but from local to center have begun to be made. These changes occurring also in the EU regional policies have made regional development agencies popular as a local actor. As a result, a significant rise in the number of both member countries and that of candidate ones has occured. Besides, in our country, being on the course of the EU membership, regional development agencies have commenced operations since the latter half of 2000s.This study aims to demonstrate what sort of criticism our country has encountered from its establishment till today, the expected contributions of these institutions, in what ways it has influenced the economy and by establishing what sort of regulations it might be effective in regional development in the future. For this purpose, in the minimum level, Adana-Mersin region, which Cukurova Development Agency being one of the first agencies to commence operations among these institutions is responsible for, while in the maximum level the entire country to which totally 26 NUTS-2 region have assigned are discussed. Key Words: Regional Development Agencies, Regional Development, Regional Policy, Cukurova Development Agency.

One of the questions in social science is about the relationship between theory and practice. It goes back to the ancient Greek philosophers whose world was strictly separated into polis and oikos. The actors of polis were engaged in the formation of a democratic society requiring active action in the sense of vita activa. According to Arendt, with the decline of the polis and the emergence of the new forms of the society, vita activa was initially set in opposition to vita contemplativa and then later devalued in favour of vita contemplativa. However, with Galilei and Kant, there has been a counter-movement, which no longer understood theory as isolating oneself from the world but as shaping social realities. Theory and practice are joined today by the concept of research. The relationship between theory and practice will be examined initially within a historical perspective offering the genesis. Then the features of some institutions are discussed in terms of their communications with theory and practice and redefined accordingly.

Yönetişim, devlet yönetiminde geleneksel olana (kamu kurumlarının tekil aktörlüğüne) yeni bir seçenektir. Karar alma yetki ve gücünü merkezin dışına taşıyan yönetişim, müzakereye dayalı bir yönetimin ifadesi olarak kabul edilir. Bu yönüyle hem daha verimli hem de daha demokratik bir yönetimi ifade eder. Türkiye'de 2006 yılından itibaren kurulan kalkınma ajansları da yönetişim örneği olarak adlandırılır. Bu çalışmanın amacı, kalkınma ajanslarının yapısal düzenlemelerin dışında gerçek anlamda bir yönetişim örneği olup olmadığını güncel raporlar ışığında ortaya çıkarabilmektir ; Governance is a new alternative of the state's traditional forms of administration to the singular agent of public institutions. Governance, which carries decisionmaking authority and power out of the core, is considered a hallmark of administration based on negotiation. In this sense, it refers to both more democratic and more efficient form of administration. Turkish development agencies that have been established since 2006 are also labeled as an example of governance. The aim of this study is to demonstrate, beyond the structural adjustments, whether development agencies are examples of governance in real sense in the light of recent reports.

Tez (Yüksek Lisans) -- İstanbul Ticaret Üniversitesi -- Kaynakça var. ; Türkiye ve Avrupa Birliği arasındaki görüşmeler, 3 Ekim 2005 tarihinden sonra, devam eden bir müzakere sürecidir. Müzakereleri iki taraflı bir süreç olarak ele almak üçüncü tarafları göz önüne almamak eğilimine işaret eder. Üçüncü taraflar, sadece sürece katılmakla kalmayıp, aynı zamanda dikkatli bir şekilde yönetilmesi gereken süreci daha karmaşık hale getirirler. Bu yaklaşım ışığında, müzakereler çok taraflı olarak ve Türkiye ve Avrupa Birliğindeki kurumlar tarafından, çok taraflılığın doğasından kaynaklanan istikrar ve sınırlılıklara uygun olarak gerçekleştirilmelidir. ; Turkey and European Union accession talks process is an ongoing negotiation process after the 3rd Oct, 2005 decision. Taking the negotiations as a bilateral process has a tendency which ignores the third parties. Third parties are not only involving the process, but also making more complex that needs to be held negotiations carefully managed. In the light of this approach, negotiations should be held as a multilateral process and its nature of stability and limitations in which determined by the institutions of Turkey and the European Union.

Bu makale yazarın, Bursa Uludağ Üniversitesi SBE Siyaset Bilimi ve Kamu Yönetimi doktora programı kapsamında halen hazırlık aşamasında olan "Siyasal Modernleşmenin Patrimonyal Yüzü: Türkiye, Rusya ve İran" isimli tez çalışmasından türetilmiştir. ; The purpose of this study has been to describe the place of Iran Islamic Revolution and the regime found afterward within the political culture of Iran and Shiism. For this purpose the characteristics of the relation between the political culture and Khomeini's ideology has been revealed by bringing the social components of the revolution and the political practices of the Islamic Republic up for discussion. Hereunder these have been aimed to demonstrate that the political thought of Khomeini was not a unique interpretation of political Shiism and it was a pragmatic body in the point of both the social consent and the practices of political actors. Starting from this point of view the historical foundations of the regime have been investigated. This investigation consists of a chapter which analyzes where and how did the religious institution begin to improve its political legitimacy against the secular political authority and of another chapter which analyzes the legitimacy crisis involved by the secular political authorities of Iran in the modern age and their capacities to find solutions for that. As a result it as put forward that on the field where the secular political authority couldn't continue its patrimonial legitimacy in the process of political modernization of Iran the religious institution solved the mentioned legitimacy crisis by means of inventing tradition. ; Bu çalışmada İran İslâm Devrimi ve ardından kurulan rejimin İran'ın ve Şiîliğin siyasal kültüründeki yerinin betimlenmesi amaçlanmıştır. Bu amaçla devrimin toplumsal bileşenleri ile İslâm Cumhuriyeti'nin siyasal pratikleri tartışmaya açılarak siyasal kültür ile Humeyni'nin ideolojisi arasındaki ilişkinin niteliği ortaya konmuştur. Buna göre Humeyni'nin siyasal düşüncesinin siyasal Şiîliğin yegâne yorumu olmadığı ve gerek toplumsal kabul gerek siyasal aktörlerin pratikleri açısından pragmatik bir yapıda olduğu gösterilmek istenmiştir. Buradan yola çıkılarak rejimin tarihsel temelleri sorgulanmıştır. Bu sorgulama dinî kurumun seküler siyasal otoriteye karşı siyasal meşruiyetini ne zaman ve nasıl geliştirmeye başladığının incelendiği bir bölüm ile modern çağda İran'ın seküler siyasal otoritelerinin içine düştükleri meşruiyet krizinin ve buna çözüm üretebilme kapasitelerinin incelendiği bir bölümden oluşmuştur. Sonuç olarak İran'ın siyasal modernleşme sürecinde seküler siyasal otoritenin patrimonyal meşruiyetini sürdüremediği bir zeminde dinî kurumun gelenek icat etmek suretiyle söz konusu meşruiyet krizine çözüm ürettiği ileri sürülmüştür.

Erasmus Programı, Avrupa Birliği'nin 1987 yılında yükseköğretim alanında oluşturduğu bir eğitim politikası olarak bilinmektedir. Program süreç içerisinde; küreselleşme, teknolojik gelişmeler ve Birliğin genişleyen yapısından kaynaklanan sebeplerden dolayı toplumsal ihtiyaçlara çözüm bulmak amacı güden bir yapıya dönüştürülmüştür. Başladığı yıldan beri 9 milyondan fazla bireyin yükseköğretim başta olmak üzere mesleki eğitim, okul eğitimi, yetişkin eğitimi ve gençlik eğitimi alanlarında faaliyet göstermesine olanak sağlamıştır. Türkiye, Avrupa Birliği'ne aday ülke olarak kabul edilmesi sonrasında 2004 yılında Erasmus Programından faydalanmaya başlamıştır. Literatür taraması yapıldığında böylesine geniş bir yelpazede faaliyet gösteren Erasmus Programı hakkında ülkemizde sınırlı sayıda araştırma yapıldığı tespit edilmiştir. Literatür taraması ve araştırmaya ilişkin bulgulardan oluşan bu çalışma ile Erasmus Programı'nın Avrupa'ya eğitim almak üzere giden yükseköğretim öğrencileri üzerindeki sosyo-kültürel etkileri incelenmiştir. Öğrencilerin karşılıklı değişimine olanak sağlayan Program çerçevesinde çeşitli dil, din, kültür ve uyruğa mensup öğrenciler bir arada eğitim görmesine rağmen bu sürecin öğrenciler, yükseköğretim kurumları ve ülkeler üzerinde yarattığı etkiler tam olarak bilinmemektedir. Bu bağlamda Türkiye'nin aday ülke konumunda olması nedeniyle yapılacak bu araştırma, gerek Türkiye'nin Avrupa Birliği'ne entegrasyonu gerekse yükseköğretim kurumlarının geleceği açısından önem arz etmektedi ; Erasmus Programme is known as the European Union educational policy that was launched in 1987. In the course of time; due to the globalisation, technological developments and enlargement of European Union, Erasmus Programme has been transformed into a formation that aims to find solutions for social requirements within the society. Since it began in 1987, Programme has provided the activities over 9 million people on higher education, vocational education, school education, adult education, and youth education. Turkey started to take advantage of Erasmus Programme in 2004 after its admission to European Union as a candidate country. When the literature review is performed on Erasmus Programme that is active on such a wide range of areas, it is seen that there is a limited research made in our country. With this study that including literature review and findings of sample reasearch, socio-cultural effects of Erasmus Programme on higher education students is examined. Although students from diverse range of language, religion and nationality are having education together within the framework of Programme, the effects of this process on higher education students, higher education institutions and countries is not exactly known. In this context, as Turkey is a candidate country to the European Union this study has an importance both in terms of Turkey's integration to the European Union and the future of higher education institutions .

Erasmus Programı, Avrupa Birliği'nin 1987 yılında yükseköğretim alanında oluşturduğu bir eğitim politikası olarak bilinmektedir. Program süreç içerisinde; küreselleşme, teknolojik gelişmeler ve Birliğin genişleyen yapısından kaynaklanan sebeplerden dolayı toplumsal ihtiyaçlara çözüm bulmak amacı güden bir yapıya dönüştürülmüştür. Başladığı yıldan beri 9 milyondan fazla bireyin yükseköğretim başta olmak üzere mesleki eğitim, okul eğitimi, yetişkin eğitimi ve gençlik eğitimi alanlarında faaliyet göstermesine olanak sağlamıştır. Türkiye, Avrupa Birliği'ne aday ülke olarak kabul edilmesi sonrasında 2004 yılında Erasmus Programından faydalanmaya başlamıştır. Literatür taraması yapıldığında böylesine geniş bir yelpazede faaliyet gösteren Erasmus Programı hakkında ülkemizde sınırlı sayıda araştırma yapıldığı tespit edilmiştir. Literatür taraması ve araştırmaya ilişkin bulgulardan oluşan bu çalışma ile Erasmus Programı'nın Avrupa'ya eğitim almak üzere giden yükseköğretim öğrencileri üzerindeki sosyo-kültürel etkileri incelenmiştir. Öğrencilerin karşılıklı değişimine olanak sağlayan Program çerçevesinde çeşitli dil, din, kültür ve uyruğa mensup öğrenciler bir arada eğitim görmesine rağmen bu sürecin öğrenciler, yükseköğretim kurumları ve ülkeler üzerinde yarattığı etkiler tam olarak bilinmemektedir. Bu bağlamda Türkiye'nin aday ülke konumunda olması nedeniyle yapılacak bu araştırma, gerek Türkiye'nin Avrupa Birliği'ne entegrasyonu gerekse yükseköğretim kurumlarının geleceği açısından önem arz etmektedir. ; Erasmus Programme is known as the European Union educational policy that was launched in 1987. In the course of time; due to the globalisation, technological developments and enlargement of European Union, Erasmus Programme has been transformed into a formation that aims to find solutions for social requirements within the society. Since it began in 1987, Programme has provided the activities over 9 million people on higher education, vocational education, school education, adult education, and youth education. Turkey started to take advantage of Erasmus Programme in 2004 after its admission to European Union as a candidate country. When the literature review is performed on Erasmus Programme that is active on such a wide range of areas, it is seen that there is a limited research made in our country. With this study that including literature review and findings of sample reasearch, socio-cultural effects of Erasmus Programme on higher education students is examined. Although students from diverse range of language, religion and nationality are having education together within the framework of Programme, the effects of this process on higher education students, higher education institutions and countries is not exactly known. In this context, as Turkey is a candidate country to the European Union this study has an importance both in terms of Turkey's integration to the European Union and the future of higher education institutions .

Bu çalışmada yolsuzluk ?özel kazanç elde etmek amacıyla kamu gücünün kötüye kullanılması? olarak tanımlanmaktadır. Yolsuzluk, devlet, şirket ve kar amacı gütmeyen kuruluşlarda meydana gelen global bir problemdir. Yolsuzluk büyük oranda kamuda ve özel girişimciler tarafından Türkiye'de büyük bir problem olarak algılanmaktadır. Yolsuzluk, kamu görevlileri ve işletme temsilcileri arasındaki politik ilişki ve kişisel temeller üzerinde ödüllendirilen sık sık sözleşme tahsisatlarıyla, kamu işlemlerinde çoğunlukla problem olarak görünmektedir. Yolsuzluk demokratik kurumları zayıflatır. Politik maliyetleri açıkça yasal kayıpların, kamu güveni ve desteğinin üzerindedir. Fiyat, kalite ve buluşu temel alan uygun rekabet yerine rüşvet rekabetine yol açar. Bu, ticaret, yatırım ve aynı zamanda sağlık sektörüne zarar verir. Demokrasi ve insan haklarının görüntüsü yolsuzluğa karşı savaşta önemlidir. Bağımsız medya ve aktif sivil toplum yolsuzluklara karşı savaşta hayati öneme sahiptir. Dünya Bankasınca sonuçlanan araştırma gösteriyor ki, yolsuzluk gelişmiş demokratik ülkelerde daha az, şeffaflık ve kurumlarında demokratik fonksiyonları yeterli olmayan ülkelerde daha fazladır. Yolsuzluk şeffaf ve şeffaf toplumlarda daha kolay kontrol edilebilmekte ve bu nedenle de yolsuzluğu önleyici etkiye sahip olmaktadır. Sonuç olarak, ileri demokrasi ve insan haklarını desteklemek, aynı zamanda yolsuzluğa karşı savaşta önemli bir katkıdır. ; In this work corruption defines as "the misuse of entrusted power for private gain". It is a global problem which can take many forms in state, corporate and non- profit sectors. Corruption is perceived to be a major problem in Turkey by private enterprise and the public at large. Corruption appears to be most problematic in government procurement, with frequent allegations that contracts are awarded on the basis of personal and political relationships between business representatives and government officials. Corruption. Weakens democratic institutions. Political costs manifest themselves above all in loss of legitimacy, and of public trust and support. Leads to competitive bribery, instead of fair competition based on price, quality and innovation. This harms trade and investment also health sector. Democracy and respect for human rights are important in the fight against corruption. Independent media and an active civil society are vital if the fight is to be effective. Research carried out by the World Bank indicates that there is less corruption in well-developed democracies than in countries that do not have well-functioning democratic institutions. Corruption is more easily detected in a transparent society and transparency can therefore also have a preventive effect. Consequently, support to promote democracy and human rights is also an important contribution in the fight against corruption.

1990'larda Türkiye, Balkanlarda istikrarsızlık ve çatışmalardan dolayı doğal olarak güvenlik odaklı politika izlerken 2000'lerde bölgenin göreli istikrara kavuşmasından sonra AK Parti döneminde yumuşak güç odaklı toplumsal-kültürel etkinliğini artırma politikası izlemeye başlamıştır. Buradan hareketle, AK Parti hükümetlerinin Balkan politikasının ağırlıklı olarak tarihi ve kültürel miras üzerinden formüle edildiği ileri sürülebilir. Bu çerçevede 'AK Parti dönemi Türkiye'nin Balkan politikası, kamu diplomasisi temelli, kültürel odaklı ve yumuşak güç araçlarına dayanan bir diplomasi' olarak tanımlanabilir. Türkiye'nin Balkanlarda etkinliğini ortak tarih ve kültüre özellikle Osmanlı mirasına vurgu yaparak artırma politikası hem bölgede hem de akademik camiada bir tehdit ve yayılmacı-hegemonik bir politika olarak Yeni-Osmanlıcılık algısına yol açmıştır. Nitekim Ekim 2009 yılında Dışişleri Bakanı Davutoğlu'nun Bosna'da Yunus Emre Türk kültür merkezinin açılışında Osmanlı tarihine vurgu yaparak bölge ülkelerini Türkiye'nin liderliğinde bütünleşmeye çağıran konuşması, Yeni-Osmanlıcı algının temel dayanağı olmuştur. Oysa Türkiye'nin bölge ülkelerini AB ve NATO ile entegrasyona teşvik etmesi ve desteklemesi, Yeni-Osmanlıcı iddialarla çelişmektedir. Diğer taraftan AK Parti döneminde açılan yumuşak güç kurumları olan Yunus Emre Enstitüsü Türk kültür merkezleri, Yurtdışı Türkler ve Akraba Toplulukları Başkanlığı, daha önce açılan fakat daha etkin hale getirilen TİKA, Kamu Diplomasisi Koordinatörlüğü ve Diyanet, TRT, Anadolu Ajansı Balkanlarda Türkiye'nin tarihi ve kültürel bağlarının yeniden güçlendirilmesine yönelik önceki dönemlerden farklı kamu diplomasisi olarak tanımlayabileceğimiz bir politika izlenmeye başlamıştır. Kamu diplomasisi yaklaşımı çerçevesinde Türkiye, Balkan toplumlarıyla doğrudan ilişki kurma politikasına geçmiştir. Bu da Türkiye'ye bölgede hem çok daha geniş bir etkinlik ve hareket alanı sunarken hem de bölge halklarıyla derin ilişkiler inşa etmesini sağlamaktadır. Bu bağlamda, Türkiye'nin Balkan politikasının kamu diplomasisi kurumlarının etkinlikleri üzerinden toplumsal ve kültürel boyutu analiz edilmiştir. Bu makalede AK Parti döneminde Türkiye'nin Balkan politikası, eğitim diplomasisi, diaspora diplomasisi, kültürel diplomasisi, TV diplomasisi ve hepsini içeren kamu diplomasisi çerçevesinde ele alınmıştır. ; In 1990s Turkey had intrinsically pursued security-focus policy due to instability and conflicts in the Balkans, but it has unlikely adopted a soft power-oriented policy for enhancing societal-cultural effectiveness during AK Party era after the relative stabilization in the region in 2000s. From this point of view, it could be assert that the ruling government has principally formulated Balkan policy through the historical and cultural legacy. In this context,'Turkey's Balkan strategy during AK Party decade defines as "public diplomacy-based, cultural diplomacy-focus and the instruments of soft power-oriented'. Turkey's policy for enhancing its influence by accentuating common culture and history in particular the legacy of Ottoman has led to a perception of threat as Neo-Ottomanist, revisionist and hegemonic policy both in the region and in academic circle. Therefore, the Foreign Minister Davutoğlu's speech of calling for Turkey's leadership to the integration of countries of the region by underling the Ottoman history in the inauguration of the Yunus Emre Institute Turkish Cultural Center in Bosnia has been a mainstay of the Neo-Ottoman perception. Whereas, Turkey's encouraging and supporting the integration of the countries of region with the EU and NATO is in contradiction with the Neo-Ottoman claims. On the other hand, this policy can be defined as public diplomacy that is quite different from the previous periods of Turkey's Balkan policy. Ak Party has initiated to implementation of soft power institutions such as Yunus Emre Institute Cultural Centers and the Office of Public Diplomacy, The Presidency for Turks Abroad and Related Communities opened by the ruling government and previously opened but made more effective institutions of TİKA, TRT, Anadolu Agency and Diyanet Foundation in order to strengthen Turkey's historical and cultural ties in the Balkans by AK Part. In the framework of public diplomacy approach Turkey has maintained a policy of building direct relations with the Balkan people. To that effect, this policy provides Turkey both a much wider sphere of influence and building deeper relations with the living people of the region. In this context, Turkey's social and cultural dimension of the Balkan policy is analyzed in terms of the activities of public diplomacy institutions. In this article, Turkey's Balkan policy is scrutinized within the framework of education diplomacy, diaspora diplomacy, cultural diplomacy, TV diplomacy and public diplomacy comprising all of them.

Giderek artan dünya nüfusunun, çarpık kentleşmesi, hızla sanayileşmesi ve doğanın kaynaklarını bilinçsizce tüketmesi çevre alanında sorunların ortaya çıkmasına sebep olmaktadır. Çevre sorunlarının insanlar üzerindeki olumsuz etkilerinin azaltılmasına yönelik ulusal ve uluslararası politikalar geliştirilmeye başlanmıştır. Tezde İstanbul çevre politikasının yerel yönetimlerde nasıl ele alındığı ve uygulandığı incelenmiştir. Bu süreçte yerel yönetimlerle birlikte politika sürecine katılan kurum ve kuruluşlar tespit edilerek, yüz yüze görüşmeler yapılmıştır. Son olarak yapılan görüşmeler sonucu, İstanbul çevre politikasının yerel yönetimler ve diğer aktörlerle birlikte geliştirilmesine yönelik bazı düzenlemeler önerilmiştir. --- Increasing world population, distorted urbanization, rapid industrialization and unconscious consumption of nature's resources cause problems in the environment. National and international policies to reduce the negative effects of environmental problems on human beings have started to be developed. In this thesis, it is examined how Istanbul environmental policy is handled and applied in local governments. In this process, institutions and organizations participating in the policy process together with local governments were identified and face-to-face interviews were conducted. Finally, as a result of the interviews, some regulations have been proposed for the development of Istanbul environmental policy with local governments and other actors.