Suchergebnisse

Afrika Birliği, 2014 yılında başlattığı girişimle, Afrika kıtasını bölgesel bir uluslararası ceza mahkemesine kavuşturmayı amaçlamaktadır. Bu girişim, Nüremberg'ten bu yana evrensel olarak uygulanagelen uluslararası cezai muhakemede daha önce örneği olmayan yeni bir araçtır. Söz konusu girişimin önemi, uluslararası ceza hukukunda bölgeselleşme kavramını tartışmaya açma potansiyeli taşımasındandır. Kıta düzeyinde bütünleşmeyi hedef alan Afrika Birliği, 2000'li yılların başından itibaren artan şekilde uluslararası ceza adaletini gündemine almaktadır. Afrika Birliği, uluslararası cezai muhakeme araçlarının Afrikalıları haksız yere hedef aldığı iddiasına dayanmaktadır. Ancak bu durum, uluslararası ceza hukuku normlarının tümden reddi anlamına gelmemektedir. Talep edilen, bu normların Afrika devletlerinin önceliklerini, değer ve farklılıklarını içerecek şekilde reforme edilmesidir. Bu anlamda "Afrika Ceza Mahkemesi", uluslararası cezai muhakemenin bilinen araçlarından pek çok açıdan farklılaşan bir yargı yetkisine sahip olacaktır. Bölgesel ve evrensel olan mutlak surette birbirine karşıt olmak zorunda değildir. Her ne kadar işler bir mekanizma kurabilmek için Afrika Birliği'nin aşması gereken pek çok sorun olsa da Afrika Ceza Mahkemesi sayesinde yaratılacak bölgesel uygulama ve teamüllerin uluslararası ceza hukukunun gelişimine katkı sunması beklenmektedir.

Uluslararası İlişkilerde İngiliz Okulu teorisi ve uluslararası toplum kavramsallaştırması; uluslararası sistemdeki devletlerin ortak çıkar, değer, norm, kural ve kurumlar ile bir toplum oluşturduğu varsayımlarını savunmaktadır. Uluslararası toplumda düzenin ve nihayetinde barışın sağlanmasında kurumlar önemli bir role sahiptir. Tezde; örnek olay olarak İsrail-Filistin sorunu incelenerek uluslararası toplumun kurumları çerçevesinde, bu kurumların İsrail-Filistin sorunu üzerindeki etkisi incelenmeye çalışılmıştır. Tezde; Hedley Bull 'un ortaya koymuş olduğu sistem seviyesindeki beş kurumdan faydalanılmıştır. Bu kurumlar; güç dengesi, büyük güç yönetimi, uluslararası hukuk, diplomasi ve savaş 'tır. Bu tez, mevcut literatüre hem bütüncül bir uluslararası toplum anlayışını benimseyerek devlet ilişkilerini bu bütünsellik içerisinde incelemek, hem de genellikle realist bir açıdan incelenen bir olayı farklı bir perspektiften değerlendirmeyi amaçlayarak katkı sunmaya çalışmıştır. Tez; 'İngiliz Okulu; Realizm gibi egemen devletleri sistemdeki en önemli aktör olarak kabul etmektedir. İngiliz Okuluna göre bu egemen devletlerden oluşan uluslararası sistem; ortak çıkar, kimlik, norm, kural ve kurumlar vasıtasıyla bir uluslararası topluma dönüşecektir. Bu argüman üzerinden, güç dengesi, büyük güç yönetimi, uluslararası hukuk, diplomasi ve savaşın devletlerin bir arada barış içerisinde var olmasına yardımcı kurumlar olduğunu ileri sürmektedir. Bu uluslararası toplumun beş kurumunun İsrail-Filistin sorunu üzerindeki etkisi ve sürece katkısı nedir? sorusuna yanıt aramaktadır. Bu soruya İsrail'in kurulması öncesi süresi ile başlayıp ikinci intifada hareketi aralığı incelenerek yanıt aranmaya çalışılmıştır. Tezin temel argümanı; düzen ve barışa hizmet eden uluslararası toplum kurumlarının taraflar arasında adalet noktasında net bir denge oluşturamamakla birlikte İsrail-Filistin sorununda aktif ve yapıcı bir rol oynayarak düzenin ve barışın tesisinde etkin olduğudur. ; The Theory of the English School of International Relations and the conceptualization of international society espouses the assumptions that states in the international system form a society with common interests, values, norms, rules and institutions. Institutions play an important role in maintaining order and ultimately peace in the international society. In the thesis, the Israeli-Palestinian dispute is investigated as a case study, and the impact of these institutions on the Israeli Palestinian problem are examined within the framework of the institutions of the international society. In the thesis, five institutions at the system level by Hedley Bull are put forthed. These institutions are; balance of power, great power management, international law, diplomacy and war. This thesis attempted to contribute to the existing literature, both by adopting a holistic understanding of international society, to examine state relations in this holistic way, and to evaluate an event that is generally examined from a realist perspective from a different perspective. Thesis; "The international system of sovereign states, which the English School accepts as the most important actor; It promises peaceful coexistence of states within the framework of order and justice in the international society, through the argument that it will become an international society through common interests, norms, rules and institutions. What is the impact and contribution of the five institutions of this international society on the Israeli-Palestinian dispute ?" concentrated on the question. An answer was sought for this question by starting with the period of Israel before its establishment and examining the second intifada movement range. The main argument of the thesis is that while the international society institutions serving order and peace cannot create a clear balance between the parties on the point of justice, they play an active and constructive role in the Israeli-Palestinian dispute and are active in the establishment of order and peace.

Uluslararası İlişkilerde İngiliz Okulu teorisi ve uluslararası toplum kavramsallaştırması; uluslararası sistemdeki devletlerin ortak çıkar, değer, norm, kural ve kurumlar ile bir toplum oluşturduğu varsayımlarını savunmaktadır. Uluslararası toplumda düzenin ve nihayetinde barışın sağlanmasında kurumlar önemli bir role sahiptir. Tezde; örnek olay olarak İsrail-Filistin sorunu incelenerek uluslararası toplumun kurumları çerçevesinde, bu kurumların İsrail-Filistin sorunu üzerindeki etkisi incelenmeye çalışılmıştır. Tezde; Hedley Bull'un ortaya koymuş olduğu sistem seviyesindeki beş kurumdan faydalanılmıştır. Bu kurumlar; güç dengesi, büyük güç yönetimi, uluslararası hukuk, diplomasi ve savaştır. Bu tez, mevcut literatüre hem bütüncül bir uluslararası toplum anlayışını benimseyerek devlet ilişkilerini bu bütünsellik içerisinde incelemek, hem de genellikle realist bir açıdan incelenen bir olayı farklı bir perspektiften değerlendirmeyi amaçlayarak katkı sunmaya çalışmıştır. Tez, İngiliz Okulu; Realizm gibi egemen devletleri sistemdeki en önemli aktör olarak kabul etmektedir. İngiliz Okuluna göre bu egemen devletlerden oluşan uluslararası sistem; ortak çıkar, kimlik, norm, kural ve kurumlar vasıtasıyla bir uluslararası topluma dönüşecektir. Bu argüman üzerinden, güç dengesi, büyük güç yönetimi, uluslararası hukuk, diplomasi ve savaşın devletlerin bir arada barış içerisinde var olmasına yardımcı kurumlar olduğunu ileri sürmektedir. Bu uluslararası toplumun beş kurumunun İsrail-Filistin sorunu üzerindeki etkisi ve sürece katkısı nedir? sorusuna yanıt aramaktadır. Bu soruya İsrail'in kurulması öncesi süresi ile başlayıp ikinci intifada hareketi aralığı incelenerek yanıt aranmaya çalışılmıştır. Tezin temel argümanı; düzen ve barışa hizmet eden uluslararası toplum kurumlarının taraflar arasında adalet noktasında net bir denge oluşturamamakla birlikte İsrail-Filistin sorununda aktif ve yapıcı bir rol oynayarak düzenin ve barışın tesisinde etkin olduğudur. ; The Theory of the English School of International Relations and the conceptualization of international society espouses the assumptions that states in the international system form a society with common interests, values, norms, rules and institutions. Institutions play an important role in maintaining order and ultimately peace in the international society. In the thesis, the Israeli-Palestinian dispute is investigated as a case study, and the impact of these institutions on the Israeli-Palestinian problem are examined within the framework of the institutions of the international society. In the thesis, five institutions at the system level by Hedley Bull are put forthed. These institutions are; balance of power, great power management, international law, diplomacy and war. This thesis attempted to contribute to the existing literature, both by adopting a holistic understanding of international society, to examine state relations in this holistic way, and to evaluate an event that is generally examined from a realist perspective from a different perspective. Thesis; "The international system of sovereign states, which the English School accepts as the most important actor; It promises peaceful coexistence of states within the framework of order and justice in the international society, through the argument that it will become an international society through common interests, norms, rules and institutions. What is the impact and contribution of the five institutions of this international society on the Israeli-Palestinian dispute ?" concentrated on the question. An answer was sought for this question by starting with the period of Israel before its establishment and examining the second intifada movement range. The main argument of the thesis is that while the international society institutions serving order and peace cannot create a clear balance between the parties on the point of justice, they play an active and constructive role in the Israeli-Palestinian dispute and are active in the establishment of order and peace.

Avrupa Senedi ile telaffuz edilmeye baslayan Avrupa Birligi içinde ortak bir dıs politika gelistirme iradesi, 1990'lı yıllarda hem uluslararası sistemde hem de Avrupa Birligi sisteminde ortaya çıkan yeni olgular temelinde hızlanarak, Maastricht Antlasması'nın imzalanmasının ardından Ortak Dıs Politika ve Güvenlik Politikasının olusturulmasının kabul edilmesiyle, somut bir görünüm kazanmıstır. Avrupa Birligi, Ortak Dıs Politika ve Güvenlik Politikası'nın dogal bir uzantısı olarak, Avrupa Güvenlik ve Savunma Politikasının gelistirilmesini de burada kabul etmislerdir. Bu dogrultuda, çalısmalar hızlandırılmıs, Amsterdam ve Nice Antlasmaları ile AGSP'na iliskin sistemin gerekli araç ve yeteneklere kavusturulması saglanmaya çalısılmıstır. Bu süreç devam ederken Avrupa Birligi içerisinde, Türkiye'nin 1987'de tam üyelik basvurusuyla yeni bir görünüme kavusan iliskiler, 1990'lı ve 2000'li yıllarda ortaya çıkan gelismeler ısıgında Avrupa Birligi'nin Genisleme Politikası, ODGP ve AGSP ile de baglantılı hale gelmistir. Son dönemde Türkiye ve Avrupa Birligi arasındaki iliskileri etkileyen en önemli konulardan birisi olan AGSP, kültür ve kimlik açılımları da içermektedir. Türkiye'nin gelistirilmeye çalısılan AGSP'na olan yaklasımı, kaygıları ve bu politikaya getirecegi açılımlar, hem uluslararası etkenler hem bölgesel dinamikler hem de tarafların dıs politik çıkarları ve güvenlik algılamaları dogrultusunda islenecektir. Ulusüstü bir deger dagıtım sistemi olarak, siyasal bütünlesme sürecini tamamlama yolundaki Avrupa Birligi'nin, ortak yarar temelinde, ortak degerler ve normlar dogrultusunda gelistirmeye çalıstıgı AGSP'nın, bölgesel ve küresel etkileri ile Türkiye'nin buradaki konumu, kamuoyu destegi, siyasi irade ve dıs politika gelismeleri ele alınarak incelenecektir. ; Development of a common foreign and security policy in the EU, was emphasized with the Single European Act in1986. Process of development a common foreign policy accelerated in 1990's. In this era, some radical changes occurred in international system, such as declining Soviet power and communist system, existing new independent states, transformation process of Central European countries. The EU, as a supranational system and as a global actor, affected from all these developments and started improving its strategic interests and security aims. With signing Maastricht Treaty, Europeans began to work on design a Common Foreign and Security Policy (CFSP) and also, they took responsibilities of creating a credible European Security and Defense Policy (ESDP). ESDP is being created as a dimension of the Union's Common Foreign and Security Policy. Relevant with these developments, the EU began strengthening its identity and own statue at global and regional level. Arrangements of Amsterdam and Nice Treaties are known as important developments because of aiming to provide assets and capabilities which are necessary to development a credible Foreign and Security policy in the EU. The EU is eager to be part of the picture whenever security problems arise in Europe. Since the Turkish full membership application to the EC in 1987, relations between two parties gained a new phase. Turkey and the European Union relations were affected by European Union Enlargement Policy, CFSP and ESDP. These there policy areas of the EU have strong cultural roots and identity dimensions. So, the Turkish concerns and opinions according to integration, enlargement process of EU and its position according to ESDP were examined in the basis of international effects, regional dynamics, political interests and security perceptions.

Günümüz dünyasında uluslararası ilişkilerin yaygın karakteri, sanıldığının aksine çatışma değil işbirliğidir. Devletlerin işbirliği yapmasında maliyetleri düşürmek, verimliliği arttırmak ya da ortak tehditlerle mücadele etmek gibi bir takım unsurlar etkili olabilmektedir. Ancak kabul etmek gerekir ki, devletlerin işbirliği yapma istekleri hemen her konuda aynı derecede olamayan bilmektedir. Özellikle güvenlikle ilgili alanlarda devletlerin işbirliğine daha çekinceli yaklaştıkları görülmektedir. Bu, uluslararası alanda polisiye işbirliğinin henüz istenilen düzeye ulaşmamış olmasının da temel gerekçesidir. Uluslararası anlamda polisiye işbirliğinin en yoğun görüldüğü alan ise Avrupa'dır. Uzun ve ağır işleyen bir süreç neticesinde Avrupalı uluslar, kendi aralarında polisiye işbirliğini mümkün kılan ve kolaylaştıran bir takım girişimlerde bulunmuşlardır. Şüphesiz ki, bunda Avrupa entegrasyon sürecinin yaratmış olduğu karşılıklı güven ortamının da önemli bir katkısı bulunmaktadır. Özellikle Avrupa Birliği'nin kurulmasının ardından yaşanan gelişmeler, nihai biçimini Europol ile bulmuş olan Avrupa'daki polisiye işbirliği açısından önemlidir. Çalışmada, bu sürece katkı sağlayan hukuksal ve kurumsal gelişmeler tarihsel bir perspektiften ele alınmaktadır. ; In contemporary world, international relations' prevalent character, contrary to the expectations, is not conflict but cooperation. For states' cooperation, a set of subjects like to decrease costs, to increase efficiency or to struggle against common threats can be effective. However, it must be accepted that states' willingness to make cooperation may not be at the same level in almost all issues. It is seen that states are less willing to make cooperation especially in security issues. This is the fundamental reason of the fact that international police cooperation has not reached to the desired levels yet. The region where international police cooperation exists most intensively is Europe. As a result of a long and slow-moving process, European nations have taken a set of initiatives that enable and facilitate police cooperation among their selves. Doubtlessly, the sphere of mutual trust that the European integration process had created has also made a significant contribution for this. The developments that occurred after the establishment of European Union are especially important for police cooperation in Europe that had reached its eventual form in the framework of Europol. In this study the legal and institutional developments that contribute to this process are analysed.

With worldwide progress, development and diversification come tensions between individual, local, national, and global identities, and the fight for equality and justice and opposition to discrimination. Iran is no different, but little has been written about the historical, current, and future identities of Iran's ethnic groups. This study looks at the Azeris, Kurds, Arabs, and Baloch alongside the Persian ethnic identity, which is predominant in modern Iran and which many claim is upheld politically and socially as the ideal for a future, collective Iranian ethnic identity, promoting discrimination against different ethnic identities. This theory is grounded by conducting and analysing in-depth questionnaires across 13 Iranian provinces in relation to religious, local, and national identities; inter-ethnic cultural borders; hindrances to progressive movements; the purging of certain ethnic cultures; and possible steps to resolve crises. Some data has been extracted from the author's recently published book, From Border to Border: Comprehensive research study on identity and ethnicity in Iran. This data presents practical steps to achieving stable, equitable and sustainable cultural, social, economic, legal, and political conditions in Iran, based on the results of questionnaires. Taken into consideration is the realization of economic, socio-cultural, and political justice and indiscriminate social welfare, promoting interethnic solidarity and justice in the media, separating the legal and political systems from religious and ethno-centric thought in acknowledgement of the diversity of religious identities in Iran, and implementing the pending articles of the Constitution.

Tezin amacı Ahmet Davutoğlu'nun Dışişleri Bakanlığı yaptığı dönemde Türkiye-Suriye ilişkilerinin arkasındaki motivasyonu bulmaktır. Bu motivasyonu bulmak için iki uluslararası ilişkiler teorisi incelenmiştir. İncelenen teoriler neorealizm ve sosyal inşacı teoridir. Temel olarak neorealizm için Waltz'un, sosyal inşacı teori için Wendt'in varsayımlarına değinilmiştir. Teoriler Davutoğlu'nun Dışişleri Bakanı olduğu dönemden Suriye Krizi sonrası çıkarılan tezkereye kadar olan süreçte test edilmiştir. Tezin hipotezi Türkiye-Suriye ilişkilerinin ardındaki motivasyonun güç olduğu ve kimliğin bir araç olarak kullanıldığıdır. Araştırma yöntemi olarak literatür tarama kullanılmıştır. İlk bölümde teorilerin varsayımları karşılaştırılmıştır. İkinci bölümde Adalet ve Kalkınma Partisi'nin politikarına değinilmiştir. Son bölümde Türkiye-Suriye ilişkileri incelenmiştir. ; The main goal of this thesis is finding the motivations of the relations between Turkey and Syria when Ahmet Davutoğlu was the Foreign Minister. To find this motivation two international relations theories was compared. These theories are neorealism and social constructivism. Mainly the arguments of Waltz are used for neorealism and the arguments of Wendt for social constructivism. The theories were tested in the period between the starting of Ahmet Davutoğlu's rulling and the the first memorandum about sending army to Syria. The hypothesis of this thesis is the main motivation of the reliatons between Turkey and Syria is power and identities are used just for it. Literature review was used as research technic. In first chapter the arguments of theories were compared. In the second chapter the policies of Justice and Development Party were mentioned and in the last chapter relations between Turkey and Syria was examined.

Yüksek Lisans Tezi ; Kuvvet kullanılmasını içeren orantılı karşı tedbirlere ülke dışında da başvurulabileceğine ilişkin iddiaları BM Antlaşması md. 51 temelinde meşrulaştırmaya çalışan iddialar, teoride olmasa bile uygulamada artan şekilde uluslararası toplum tarafından kabul görmektedir. Doktrinel bakış açısından, böyle bir yaklaşım, elbette BM Antlaşması md. 2/4 tarafından güvence altına alınan "bir devletin ülkesel bütünlük hakkı" ile diğer devletin md. 51'de korunan Meşru müdafaa hakkı arasında bir çatışmayı da beraberinde getirmektedir. BM Antlaşması md. 51'de düzenlenen meşru müdafaa hakkı, kuvvvet kullanma yasağının tek istisnası olarak, bir silahlı saldırıya karşı düzenlenmiştir. Md. 51'de meşru müdafaa hakkından doğal bir hak olarak söz edilmesi, BM Antlaşması'ndan hemen önce örf ve adet hukukundaki meşru müdafaa hakkının saklı tutulduğu anlamına gelmez. Bush Doktrini'nin önleyici meşru müdafaa hakkının hukuka uygunluğunu iddia ederken geleneksel "gereklilik"kriterini esnetmesidir. Bir başka ifade ile uluslararası hukukun öteden beri "vukuu muhakkak"bir silahlı saldırı tehdidine karşı önleyici meşru müdafaa hakkını tanıdığını iddia eden ve yapılması gerekenin "vukuu muhakkak tehdit" kavramını terör eylemlerine, kitle imha silahlarına güvenen haydut devletler ve teröristler gözönünde bulundurularak yeniden yorumlamak olduğunu belirten Bush Doktrini açısından sadece bir saldırı varsayımı, potansiyel bir tehdit, bir risk, "silahlı saldırı" teşkil etmektedir. BM Genel Kurulu'nun İsrail temsilcileri, Güvenlik Konseyi'nde, devamlı olarak ülkesinin yakın bir saldırı tehlikesine maruz kaldığını ve İsrail'in de önleyici meşru müdafaa hakkı'nı kullandığını iddia etmiştir. Bu tez çalışmasında; Birinci bölümde meşru müdafaa hakkı, kuvvet kullanma yasağı, saldırı suçunun tanımı, tarihçesi ve BM belgelerinde kuvvet kullanma yasağı ve meşru müdafaa hakkı; İkinci bölümde 2006 yılındaki İsrail ve Lübnan çatışmasının menşeine ilişkin bulgular, terörün tanımı, tarihçesi, kuvvet kullanma yasağında ve meşru müdafaa hakkındaki rolü, İsrail-Lübnan çatışması'nın kuvvet kullanma yasağı ve meşru müdafaa hakkı çerçevesinde değerlendirilmesi; Üçüncü bölümde Adalet ve Kalkınma Partisi döneminde Türkiye-İsrail ilişkileri, Türkiye-Lübnan ilişkileri ve Türkiye'nin İsrail-Lübnan çatışmasındaki tutumu incelenmiştir. Anahtar Kelimeler: kuvvet kullanma yasağı, meşru müdafaa, saldırı suçu, İsrail, Lübnan. ; The claims trying to legitimate the claims, which are related to the fact that commensurate counter measures including using force can also be applied abroad on the basis of article 51 of United Nations Treaty, find acceptance by the society not in theory but increasingly in application. From the doctrinaire point of view, such an approach definitely brings about a conflict between the right of territorial unity of a nation which is secured by the article 2/4 of the United Nations Treaty and the right of self defense of another nation preserved in the article 51. The right of self defense arranged in the article of the United Nations Treaty has been arranged considering an armed attack as the only exception of prohibition of using force. The fact that the right of self defense is mentioned as a natural right in the article 51 does not mean that the right of self defense in the Common Law is preserved just before United Nations Treaty. It means that Bush Doctrine stretches traditional necessity criterion while it claims that the right of preventive self defense is lawful. In other words, just an assumption of an attack is seen as a potential threat, a risk, and an armed attack in terms of Bush Doctrine which claims that International Law has approved the preventive self defense against a certain armed attack threat for a long time, and emphasizes that the necessary thing to do is reinterpreting certain threat decision considering rogue states, and terrorists relying on Weapons of Mass Destruction. In the Security Council, Israel representatives of the United Nations General Assembly claim that their country is continuously exposed to a close attack and Israel has the right of preventive self defense. In the first part of this study; the right of self defense, prohibition of using force, definition and history of attack crime, prohibition of using force and the right of self defense in the documents of the United Nations ; In the second part of the study; findings about the origin of the disagreement between in 2006 Israel and Lebanon, definition, history, and the role of terror in the prohibition of using force and in the right of self defense, and evaluation of the disagreement between Israel and Lebanon in accordance with the right of self defense; In the third part of the study; the relations between Turkey and Israel, the relations of Turkey and Lebanon in the period of (AKP) Justice and Development Party, and also the attitude of Turkey towards the disagreement between Israel and Lebanon have been examined. Key Words: Prohibition of using force, self defense, attack crime, Israel, Lebanon

A.B.D'nin 1945 yılında Japonya'nın iki kentine atom bombası atması sonucunda, Sovyetler Birliği, bir silâh yarışını ateşleyerek, atom silâhlarını geliştiren ve nükleer bölünmede küresel bir menfaati olan ikinci devlet olmuştur. Geleneksel nükleer silâhlar, tek tehdit değildir. 11 Eylül olayları da, teröristlerin, dünyanın nükleer güç istasyonları ve araçlarını hedef alabileceğine dair endişeleri arttırmıştır .İkinci Dünya Savaşı sonrasında nükleer silâhların giderek yayılma eğiliminin görülmesi üzerine, bu silâhların kontrolüne ve sınırlandırılmasına dair yapılan müzakereler, sayı olarak azalmalarına yol açmıştır. Nükleer caydırıcılık hususunun, oldukça uzun bir süredir barışın sürdürülmesine katkıda bulunduğuna dair yaygın bir kanı vardır. Ayrıca, nükleer silâh kullanımı, en azından bazı nükleer güçlerce sadece son çare olarak değil, aynı zamanda dünyanın herhangi bir noktasında kimyasal, biyolojik veya hatta konvansiyonel silâhlarla yapılan bir saldırıya karşılık vermenin bir yolu olarak da dikkate alınmıştır. Nükleer silâh kullanımının, herhangi bir çekince ileri sürülmeden yasaklanmaması durumunda, dünyanın nükleer tehlikelerden tam anlamıyla arındırılması mümkün olamayacaktır. Bu yazıyla, silâh kullanımına dair mevcut sınırlama ve uygulanabilecek hukuk gözönüne alınarak, söz konusu nihai amaca ulaşmak için gelecekte neler yapılabileceğinin değerlendirilmesi amaçlanmıştır. ; As a result of United States' bombing of two Japanese cities in 1945, the Soviet Union, by setting fire of a weapon competition, became the second State which has developed nuclear weapons and has global interest in the nuclear division. The general nuclear weapons are not the only risk. The September 11th incident has been increased concerns about the world's nuclear power stations and means that could be target of the terrorists. After the Second World War, an increasing trend of proliferation of nuclear weapons have led to negotiations on the control and restrictions that would be concluded with reduction of these weapons as number. There is a fairly widespread belief that nuclear deterrence helped to maintain peace over several decades. Moreover, the employment of nuclear weapons is now envisaged - at least by some nuclear powers - not only as a last resort, but also as a way to react to any attacks committed with chemical or biological or even conventional weapons. As long as the use of nuclear weapons has not been unreservedly prohibited, the efforts to create a nuclear-weapon-free world will remain useless. This article, considering existing restrictions and applicable law on the use of weapons, intends to determine what the future works are, in order to reach this aim eventually.

Kurtuluş Savaşı'nın kadrolarını bünyesinde toplayan Anadolu ve Rumeli Müdafaa-i Hukuk Cemiyeti, Kurtuluş Savaşı kazanılıp Cumhuriyet kurulduktan sonra Ulu Önder Gazi Mustafa Kemal Atatürk'ün bir siyasi parti kurma düşüncesi doğrultusunda siyasal çatı altına alınmıştır. Önce Halk Fırkası ve Cumhuriyet Halk Fırkası isimleri altında toplanan bu siyasal çizgi daha sonra Cumhuriyet Halk Partisi adını alarak ülkemizde dünya ölçeklerine uygun siyasal, ekonomik ve toplumsal yaşam modeli kurmuştur. CHP 1970'li yılların Türkiye'sindeki gelişmelere ilk kez 1965'li yıllarda dönemin CHP Genel Başkanı İsmet İnönü öncülüğünde gündeme getirilen ve daha sonra Bülent Ecevit tarafindan geniş toplum kesimlerine aktarılan Ortanın Solu hareketiyle dahil olmuştur. Ortanın Solu hareketiyle birlikte "sosyal adalet", "devrimcilik", "devletçilik" kavramları ön plana çıkmış, evrensel sosyal demokrat düşünceye sahip parti ve kuruluşların birlik merkezi Sosyalist Enternasyonal'e üyelik bu dönemle beraber gelen önemli gelişmelerden biri olmuştur. CHP; 27-30 Kasım 1976 tarihlerinde toplanan 23. Kurultayı'nda, Bülent Ecevit'in önerisi ile Sosyalist Enternasyonal'e girilme kararı alınmıştır. CHP, sosyal demokrasinin fikir ve mücadele birlikteliğinin yürütüldüğü, ilkelerinin temsil edildiği Sosyalist Enternasyonal'e üye olmayı gereklilik, kazanım olarak değerlendirmiştir. 28 Eylül 1978'de Sosyalist Enternasyonal, Türkiye'den CHP'nin üyelik başvurusunu kabul etmiştir. CHP, üyeliğiyle saygınlığını arttırmış ve evrensel yönünü ön plana çıkarmıştır. Dünya siyasetinde uluslararası birliklerin ve lobicilik çalışmalarının önemi gün geçtikçe artmaktadır. CHP, Avrupa siyasetine yön veren sosyal demokrat, sosyalist parti ve örgütlenmelerle, Sosyalist Enternasyonal'in genel organlarındaki ve alt birimlerindeki yapılanmalarda yürüteceği ikili ilişkilerle ve görüşmelerle önemli ve belirleyici bir kimlik edinebilir. Örneğin AB'ye giriş ve üyelik sürecinde yaşanacak sıkıntıların aşılmasında CHP, bu ülkelerle iyi ilişkileri aracılığıyla sorunların çözümüne dönük önemli katkılar yapabilir. Anatolia and Rumeli Defence and Justice Society who gathers Kurtulus War's staff initself, comes under one political roof after Kurtulus War's victory and Republic built in the direction of thinking Empyreal Leader Ataturk building a political party.This political line which first gathers under the name of Public Party and Republican People's Party later getting the name of Republican People's Party which built an economic and social life model suitable to world standarts in our country. CHP to the development of 70's Turkey firstly in 1965 whom brought up those years leadership General Minister Ismet Inonu and later transferred to wide society region by Bulent Ecevit included with the movement of Middle Left. With Middle Left movement "social justice", revolutionism", "statism " concepts came into foreground, the parties and institutions with thinkings of global social democracy became one of the important developments which comes in this period together with the Social International membership. CHP take the desicion of entering to Socialist International with the offer of Bulent Ecevit which comes together at the 23. Congress between the date of 27-30 November 1976.CHP, being member of Social International evaulate as an achievement and necessity which carry out the social democracy concept and contestation together.In 28 September 1978 Socialist International accepted the membership application of CHP from Turkey. CHP, with its membership increase their prestige and come into the foreground with their international side.The importance of international unities and lobbies works in world politics rising as time goes on. CHP who gives directions to the European politics with the social democrat, socialist party and organisations, configurating binary relations and negotiations with social international general members and lower units, can have important and determinative identity. Forexample; passing beyond the difficulties in the process of entering EU and membership period CHP can make important contributions with their good relations with these countries on solving problems.

Bu tezin amacı, Türkiye'nin 2002-2013 yılları arasında Ortadoğu'daki rolünü analiz etmektir çünkü Türkiye'nin bu dönemde hangi rolü oynamayı hedeflediğinin açık olmadığı görülmektedir. Bu çalışma, yapılan bibliyografik inceleme ve doküman analizi gibi yardımcı metotlardan yararlanılarak ortaya konulmuş; betimleyici ve tümevarımsal bir çalışmadır. Burada uygulanan metodoloji Türkiye'nin Adalet ve kalkınma Partisi (AKP, Ak Parti) iktidarının meselesini ve hedeflerini daha iyi anlamamızı sağlamaktadır zira AKP iktidarı bölgede ve uluslararası ölçekte farklı bir politika gütmektedir. AKP bölgede Türkiye'ye yer açmak adına bölgesel politikaya aktif olarak katılmayı hedeflediği farklı bir dış politika planıyla iktidara gelmiş ve böylelikle, Türkiye'nin bölgede bugüne dek uyguladığı politika yaklaşımını değiştirerek bölgesel siyasette daha aktif olmaya başlamıştır. Nitekim 2003'ten sonra uluslararası konjonktür, Türkiye'ye bölgede belirleyici bir rol oynamak için birçok fırsat sunmuştur. Bölgedeki "Arap Baharı" etkileri (2011) ve daha sonra Türkiye'deki başarısız darbe girişimi (2016), Türk diplomasisinin bölgede politika değiştirme yaklaşımına katkıda bulunmuştur. Bu, Türkiye'nin Ortadoğu'daki rolünü belirlemiş ve yeni sert diplomasi yaklaşımı nedeniyle Türkiye'ye bazı zorluklar getirmiştir. --- The purpose of this thesis is to analyze the role of Turkey in the Middle East between 2002-2016 as it is not clear which role Turkey has aimed to play during this period. Furthermore, this is a descriptive and inductive research which has been assisted by some auxiliary techniques such as the documentary and bibliographical. The methodology applied here enables us to better understand the issue and the objectives of the Justice and Development Party (AKP) leadership group, since they have presented a different political approach towards regional and international politics. The AKP comes to the power with a different foreign policy project aiming to engage actively in regional politics in order to open space for Turkey. Thus, Turkey started becoming more active in regional politics, changing the approach of Turkey to the region under the Kemalist leadership.The international conjuncture following 2003 presented Turkey with many opportunities to play an assertive role in the region. The "Arab Spring" effects in the region (2011) and later Coup attempt in Turkey (2016) both have contributed to the policy-change approach of Turkish diplomatic approach in the region. It has determined the role change of Turkey in the Middle East and it brought some challenges to Turkey as the result of its new rigid diplomacy approach.

ÖZETKarşılaştırmalı siyasal yaklaşımlar bağlamında ele aldığımızda 21. yüzyıl ekonomik, siyasal ve toplumsal açıdan önceki yüzyıllara nazaran önemli farklılıklar göstermektedir. Yirminci yüzyıldan devralınan uluslararası sistem yeni yüzyılda ciddi dönüşümler geçirerek kendine has bir eksen kazanmıştır. Yeni dönemde siyasal ve ekonomik parametrelere paralel olarak değişen en önemli algı ise 'güvenlik' kavramının yeni formudur. Terör, etnik ve radikal dini çatışmalar ve nükleer silahların yaygınlaşması gibi yeni tehdit unsurları küresel, bölgesel ve ulusal güvenlik algısını daha karmaşık bir boyuta taşımaktadır. Adalet ve Kalkınma Partisi'nin (Ak Parti) 3 Kasım 2002 seçimlerinde tek başına iktidar olmasının ardından siyasi ve ekonomik istikrarında belirli oranda iyileşme sağlansa da, iç ve dış tehditler nedeniyle güvenlik politikalarında restorasyona ihtiyaç duyulmuştur. Bu çalışma Türkiye'de değişen güvenlik paradigmasını uluslararası ekonomi politik perspektiften değerlendirmeyi amaçlamaktadır.Anahtar Kelimeler: Ekonomi Politik, Uluslararası Ekonomi Politik, Güvenlik, Ulusal Güvenlik, 21.Yüzyılda Türkiye'nin Ulusal Güvenliği.ABSTRACTCovering the 21st century from a comparative political approach, it is easy to observe economic, political and social differences than the previous centuries. The international political system that is inhereted from the 20th century has seriously transformed and gained a special characteristic axis. In the new period, the perception of "security" has changed and transformed into a new form, parallel to the changes in political and social parameters. The new forms of threats like terrorism, ethnic and religious conflicts and the proliferation of nuclear weapons, has transformed the perception of global, regional and national security into a new and more complex dimension. After Justice and Development Party (Ak Parti) has formed a majority government in Turkey following the parliamentary elections in November 3rd, 2002, the country has witnessed an economic and political stability into a certain extent. But due to the threats coming from outside and within the country, Turkey needed to renew it's security policies. This study aims to evaluate the security paradigm of Turkey, from an international economic and political perpective.Key Words: Political Economy, International Political Economy, Security, National Security, Turkey's National Security

DOI:10.17336/igusbd.305500 ; 15 Temmuz 2016 tarihinde Türkiye'de gerçekleştirilen başarısız darbe girişimi, medya yayınlarında AKP (Adalet ve Kalkınma Partisi) ile Gülencilerin güç mücadelesi çerçevesinde geniş bir şekilde tartışılmış olmakla birlikte, konuyla ilgili yeterli akademik çalışma vak'anın yeniliği sebebiyle henüz mevcut değildir. Bu nedenle, akademik çalışmalardaki bu eksikliğin giderilmesine katkıda bulunmak ve "güç mücadelesi" anlatısını aşarak, darbenin esaslarını ortaya koymak önem arz etmektedir. Bu çalışmada, anılan darbe girişiminin neden(ler)inin ve amaç(lar)ının, Sivil-Asker İlişkileri teorileri ve Türkiye'deki geçmiş darbeler ışığında açıklanması amaçlanmıştır. Bu bağlamda; askerin siyasete müdahalesini teşvik eden ulusal ve uluslararası dinamiklerin analizi neticesinde, 15 Temmuz darbe girişimini gerçekleştirenleri cesaretlendiren en belirleyici faktör olarak uluslararası yapının altı çizilmiştir. Bunun yanında, Türkiye Cumhuriyeti tarihindeki benzersizliği açısından darbenin amacı da özellikle vurgulanmıştır. ; Failed coup attempt on July 15, 2016 in Turkey has been largely debated in media releases within the framework of the "power struggle" between the AKP (Justice and Development Party) government and the Gulenists, whereas very few academic studies are available yet on it because of the novelty of the event. Therefore, it is important to make contribution to reduce the lack of academic studies and to identify the bases of the coup by transcending the "power struggle" narrative. This paper aims to explain the reason(s) and aim(s) of the coup attempt in light of the Civil-Military Relations theories and former military interventions in Turkey. In this context, the international structure is highlighted as the most decisive factor encouraging the plotters for the coup on July, 15, after analyzing domestic and international dynamics inciting the military intervention into the politics. Besides, the aim of the coup is emphasized especially in terms of its uniqueness in the history of the Turkish Republic.

Scholars have so far examined Turkey's Kurdish resolution/peace process (2013-2015) from various perspectives. While some works have pursued a rational choice approach and focused on the Justice and Development Party (AKP) government's strategic calculations vis-à-vis the PKK in initiating a peace process and maintaining it until 2015, others have analyzed Turkey's experience within the framework of the conflict resolution scholarship. Instead, this paper's starting point is the idea that the 2013-2015 resolution process was not merely a policy to put an end to an internal conflict, but it rather constituted a key aspect of the AKP's ongoing endeavor to turn Turkey into a regional power. This paper places the 2013-2015 resolution process within the framework of regional and global dynamics and argues that from the mid-2000s onwards, the AKP government's efforts to put an end to the PKK terrorism and resolve the Kurdish question in Turkey reflected the policy of a middle-power country, i.e. Turkey, to increase its power and influence in the region instead of a mere domestic peace process. Thus, the end of the resolution process in 2015 constrained Turkey's potential achievements in the Middle East and beyond.