Son dönemde uluslararası medyada hemen her hafta Arktik ile ilgili, deniz buzu alanı ve buz kalınlığı durumu, eriyen buzullar, hızla çözülen donmuş kutup toprakları, okyanusun asitlenmesi, bölgenin enerji kaynakları potansiyeli, yeni deniz nakliye yollarının açılması ve muhtemel jeopolitik gerilimlere dair anlatılar göze çarpmaktadır. Buzlar kayboldukça, kıyıdaş Arktik ülkeleri Uzak Kuzey'de daha geniş alanları kontrol etme eğilimine girerlerken, Arktik'de olmayan devletler ise bölgede daha kapsamlı erişim arayışında bulunmaktadırlar. Kuzeyin en uzun kıyı şeridine sahip ülkesi olan Rusya sahnenin merkezindedir ve diğer devletler ile arasındaki ilişkiler Arktik'deki güvenlik ortamının parametrelerini belirlemektedir. Bu çalışma, Rusya'nın tarihsel süreç içinde "iş birliği ve ulusal çıkar" sarkacında salınmış bölge politikalarını mercek altına alırken, teknolojideki tüm gelişmelere ve hem küresel hem de yerel ölçekteki büyük siyasi ve ekonomik değişimlere rağmen devamlılık göstermiş olan Rus bölgesel hedeflerini tespit ederek, her anlamda ısınmakta olan Arktik'in uluslararası sistemdeki ve büyük güçler rekabetindeki rolüne ışık tutmayı amaçlamaktadır. ; In recent times almost every week, stories about the Arctic, addressing the sea ice extent and thickness, melting glaciers, rapidly thawing permafrost, acidification of the ocean, the energy resources potential of the region, the opening of new shipping routes, and probable geopolitical tensions, appear in the international media. And as the sea ice disappears, the littoral Arctic countries are inclined to secure more territory in the Far North, while non-Arctic states seek wider access to the region. Russia, as the owner of the longest coastline in the North, holds the center stage and its relationship with other states defines the parameters of the security environment in the Arctic. This study focusses on the history of Russian regional policies which usually oscillated within the pendulum of "international cooperation and national interest" and deals with the role of the multi-dimensionally warming Arctic in the international system and great power rivalry while determining the continued Russian goals in the region despite all the technological development and global and local political and economic changes in large scale through the history.
Siyasal iletişim, insanlık tarihi kadar eski bir yönetim stratejisidir. Yöneten ve yönetilenlerin olduğu her yerde iktidar sınıfı, idareyi meşru bir zemine oturtma kaygısı güder. Bu bağlamda güç odakları, yönettiği kitleler üzerinde rızaya dayalı bir sistem kurabilirlerse daha başarılı olmaktadır. Siyasal iletişim tam da bu noktada devreye girer ve yönetenle-yönetilen arasında "rıza" ilişkisini tesis etmeye zemin hazırlamaktadır. Bu çalışmada ise, siyasal iletişim aracı olarak yeni medya olgusunun değerlendirilmesi yapılmıştır. İlk bölümde; siyasal iletişim kavramı ele alınmış; fonksiyonları üzerine getirilen yaklaşımlar ortaya konulmuştur. Aynı zamanda tarihsel süreçte profesyonel siyasal iletişimin; ABD ve Türkiye'deki ilk örnekleri ele alınmıştır. İkinci bölümde ise; web 2.0 teknolojisinin hayatımıza soktuğu çift yönlü internet ve bunun geleneksel kitle iletişim araçlarından farkı incelenmiştir. 3. Bölümde ise; yeni medya ve siyasal iletişim olgusu "24 Haziran Erken Genel Seçimi" üzerinden incelenmiştir. Elde edilen bulgular doğrultusunda siyasal partilerin sosyal medya mecralarını sırayla; bilgilendirme, vaat ve eleştiri amacıyla kullandığı gözlemlenmiştir. Partilerin seçim sürecinde en fazla kullandıkları sosyal medya aracı ise Facebook olmuştur. Bunu sırayla Instagram, Twitter ve YouTube izlemektedir. Araştırma sonuçları siyasal partilerin sosyal medya araçlarını etkin olarak kullandığını ve kitleleri bu mecralar üzerinden etkilemeye çalıştığını doğrular niteliktedir. ; Political communication is a management strategy that is as old as the history of humanity. The governing class is concerned about seating the administration onto a legitimate ground everywhere where those who govern and those who are governed exist. In this context, if the power groups could establish a system based on consent over the masses they govern, they would be more successful. The political communication gets involved at the very moment and paves the way for establishment of "consent" relation between those who govern and those who are governed. In this study, a new media phenomenon has been evaluated as a political communication means. In the first part; the political communication concept was discussed; approaches brought over its functions were presented. Also, the first examples of the Professional political communication in USA and Turkey were discusses in the historical process. In the second part; two-way internet which the Web 2.0 technology introduced into our life and its difference from traditional mass media were examined. In the third part; the new media and political communication phenomenon were examined over "24th June Early General Selection". In line with the findings obtained, it has been observed that political parties use social media channels for the purpose of informing, promising and criticizing respectively. Facebook is the most commonly used social media tool used by the parties in election process. It is followed by Instagram, Twitter and YouTube respectively. Research results are such as to confirm that political parties use social media effectively and try to influence masses through these channels
28 Şubat post-modern darbe, şüphesiz ki Türk demokrasi tarihinin en kara lekelerinden biridir. Türkiye'nin yakın tarihinde yaşanan bu anti demokratik süreç Türk siyasetinin eksen değişikliği yaşamasında son derece etkili olmuştur. "Post-modern darbe" olarak tarihteki yerini alan askeri müdahale, olaydan çok bir sürecin ürünüdür. Bir süreci kavramanın en etkili yöntemi, süreçte rol oynayan aktörleri detaylı olarak incelemekten geçmektedir. Sürecin başat aktörü şüphesiz ki ordu olmuştur. Ordu, irtica ile mücadele etmek maksadıyla demokrasiye balans ayarı vermiştir. Orduya göre birinci iç tehdit "irtica" olup derhal bertaraf edilmeliydi. Bu süreçte "irtica" ve "terör" aynı kefeye konulmuş, hatta zaman zaman irticanın terörden (PKK) daha tehlikeli olduğu yönünde bir dizi söylemler ortaya atılmıştır. 28 Şubat post-modern darbesi, adından da anlaşılacağı üzere, alışılagelenden farklı metotlarla gerçekleştirilmiştir. Asker, sürece doğrudan müdahalede bulunmak yerine medya, sivil toplum kuruluşları, muhalefet partileri, üniversiteler, bürokrasi ve yargı organlarının desteğini alarak darbeyi meşrulaştırmaya çalışmıştır. 28 Şubat sürecinin ne zaman başlayıp ne zaman sona erdiği konusunda uzlaşma sağlanamamıştır. Süreci açıklığa kavuşturmak için iktidar ortağı Refah Partisi'nin faaliyet ve politikalarını gözden geçirmek gerekmektedir. Çalışmada 28 Şubat sürecindeki demokrasi, laiklik ve siyasal İslam tartışmalarına da ayrıca yer verilecektir. Dahası, sürecin öncesi ve sonrasında yaşanan gelişmelere kapsamlı bir şekilde değinilecektir. Bu çalışma, 28 Şubat Post-modern darbesinin arkasındaki dinamikleri ele alarak sürecin karmaşık niteliğini aydınlatmayı amaçlamaktadır. Çalışma, 28 Şubat post-modern darbesinin yaşanmasında rol oynayan tüm resmi ve gayri-resmi aktörleri birlikte ele alması açısından önem arz etmektedir. Anahtar Sözcükler Post-Modern Darbe, Ordu, Medya, Yargı, Sivil Toplum, Refah Partisi. ; February 28 post-modern coup is undoubtedly one of the darkest spots in Turkish democracy history. This anti-democratic ...
Siyasal iletişim, insanlık tarihinde siyaset, devlet ve iktidar yapısı ile birlikte irdelenen en eski alanlardan biri olarak ortaya çıkmaktadır. Özellikle toplum, grup ve bireyin kendini ifade etme ve kamuoyu oluşturma sürecinde etkili olan siyasal iletişimin, günümüz medya araçları ile demokratik toplumların vazgeçilmezi haline geldiğini söylemek mümkündür. Siyasal iletişim araçları ve siyasal iletişim için kullanılan metotlar aynı zamanda toplumsal yapıların özelliklerini de göstermektedir. Sovyet Sosyalist Cumhuriyetler Birliği yıkılışına kadar kendine has bir iletişim sistemi uygulamıştır. Sovyet Sosyalist Cumhuriyetler Birliği'nin dağılmasından sonra ise hibrit post-sovyet siyasal sistem organize olmuştur. Bu yeni sistem ise kendi iktidar ve siyasal araçlarını üretmiştir. Bu süreçte genel olarak demokratik teamüller yerleşememiştir. Muhalefet ve muhaliflik gibi kavramlar baskı ve sansürle birlikte anılır hale gelmiştir. Gelişen iletişim teknolojileri ile birlikte muhalifler kendi alanlarını açmaya çalışmaktadır. Bunlardan biri de muhalif lider Aleksey Anatolyeviç Navalnıy'dır. İktidarın geleneksel medyaya ulaşmasını engellemesi nedeniyle siyasal iletişim faaliyetlerini yoğun olarak sosyal medyaya taşımıştır. Navalnıy, kullandığı siyasal iletişim teknikleri ile toplumun geniş bir bölümünün dikkatini çekmiş ve hızla ciddi bir destekçi kitlesi oluşturmuştur. Kullandığı ikna odaklı siyasal iletişim stratejileri ve retorik de bunda etkili olmuştur. Çalışmada Aleksey Navalnıy'ın siyasi konuşmaları retorik analizi ile incelenmiştir. ; Political communication is one of the oldest areas in the history of mankind, along with politics, state and power structure. Political communication is especially effective in the process of self-expression of society, group and individuals and in the process of creating public opinion. Now it is becoming an indispensable element of democratic societies with the media tools of today. The means of political communication and the methods used also show the characteristics of social structures. Until the fall of the USSR, it has implemented a unique communication system. After the disintegration of the Soviets, the hybrid postSoviet political system was organized and produced its own power and political means. In this process, democratic conventions could not be settled, and the opposition was remembered with oppression and censorship. Along with the developing communication technologies, opposition try to open their own fields. One of them is opposition leader Alexei Navalny. Because the power has prevented him from reaching the traditional media, he intensified his political communication activities on social media. Navalny has drawn public attention with the political communication techniques he used and quickly formed a serious supporter mass. Persuasion-oriented communication strategies and rhetoricthat he used have been effective in this. In this study, Navalny's political speeches were examined with rhetorical analysis.
Bu tez, demokratik geçiş döneminde bulunan melez rejimlerden kayda değer bir kısmının hem otoriter hem de demokratik bazı özellikleri barındıran bir yapıya bürünerek yeni bir rejim tipi oluşturduğu iddiasındaki rekabetçi otoriteryanizmi teorik çerçeve olarak benimsemektedir. Bu çerçevede Rusya Federasyonu'nun siyasal tecrübesi ilk devlet başkanı Yeltsin ve 2000 sonrası Putin dönemleri üzerindenincelenmiştir. Her iki dönemde de iktidarın hem rejimin rekabetçi özelliğinin korunması hem de otoriter yapının tesisini sağlamaya çalışması rekabetçi otoriteryan rejimin özelliklerinin tespit edilmesine imkân veren seçimler, medya, parlamento, yargı, protestolar, elitler ve ülkenin siyasal kültürü gibi platformlar incelenerek ortaya konulmuştur. Bu teorik çerçevenin tercih edilmesinde geçiş dönemi ülkelerinin bir kısmı demokratikleşmesini tamamlar veya tam otoriter rejime dönüşü tecrübe ederken Rusya Federasyonu'nun rekabetçi otoriter rejim özelliklerini çeyrek yüzyıl boyunca istikrarlı bir şekilde sürdürmesi etkili olmuştur. Bu çalışmada, Rus siyasal rejiminin rekabetçi unsurlarının yanı sıra otoriter yapısını pekiştiren seçimlerin özgür fakat adil olmaması, medyanın kontrol altına alınması, parlamento ve yargının iktidarın etkisinde kalması, protestoların kontrol edilmesi, siyasal kültürün etkisinin bilinçli bir şekilde iktidar tarafından kullanılması tespit edilmeye çalışılmıştır. 1990larda uluslararası arenadakabul görme ihtiyacı ile Batı dünyasının siyasal özelliklerinin kabul edilmesi, devlet yapısının zayıflığı, 'aile' ve oligarkların rejim üzerinde etkili olması, dikey iktidar yapısının inşa edildiği Putin dönemi ile öncesini iki ayrı bölümde inceleme ihtiyacını doğurmuştur. Çalışma sonucunda rejimin 1990lardan 2018 başkanlık seçimine kadarki dönemde giderek daha otoriter bir yapıya büründüğü tespit edilmiştir. Yine de tam otoriter rejim adlandırması doğru olmayacağından uluslararası alanda rejim değerlendirmesi yapan kuruluşların verilerine başvurulmuştur. Freedom House'un Nations in Transit, Countries at the Crossroads, Political Rights ve Civil Liberties indeksleri ile Polity IV, Sustainable Governance Indicators (SGI), The EIU, World Governance Indicators ve The Bertelsmann Transformation Index (BTI) verileri kullanılmıştır. Ayrıca basın özgürlüğü alanında Reporters Without Borders, hukukun üstünlüğü alanında Rule of Law Index ve yolsuzluk alanında Transparency International verilerinden de destek alınarak Rus siyasal rejimi Yeltsin ve Putin dönemleri üzerinden daha anlaşılır bir şekilde analiz edilmiş ve somut bilgilerle zenginleştirilmiştir. --- This thesis accepts competitive authoritarianism as a theoretical framework which claims that significant number of hybrid regimes created a new regime type having both democratic and authoritarian peculiarities. Within this framework the political experience of the Russian Federation is analyzed through Yeltsin and Putin periods. President's endeavor to keep the regime both competitive and authoritarian in both periods is revealed through analyzing elections, media, parliament, judiciary,protests, elites and the political culture of the country which are the platforms for the evaluation of a competitive authoritarian regime. The continuation of the stable hybrid regime in Russia for a quarter of a century while some other hybrid regimes democratized or adopted full authoritarian rule became effective in the preference of this theoretical framework. In this context, the authoritarian peculiarities such as conducting free but unfair elections, taking media under control of the government, bringing the parliament and the judiciary under the influence of the government, controlling the protests, government's usage of the political culture of the country in addition to the competitive peculiarities of the Russian political regime is tried to be determined in this study. The adoption of the Western world's political features depending on the need to be accepted in the international arena, the weakness of the Russian state and the influence of the 'family' and the oligarchs in the 1990s necessitated to analyze Yeltsin and Putin periods in different sections. By conducting this study, it is determined that the Russian political regime has gradually been losing the competitive peculiarities of the regime from 1990s to March 2018 presidential elections and assumed a more authoritarian regime. However, since it is not true to name it as full authoritarian, I researched that how the internationalinstitutions studying on the evaluation of the regime types examine the situation. Within this framework, data from Freedom House's Nations in Transit, Countries at the Crossroads, Political Rights and Civil Liberties indexes and Polity IV, Sustainable Governance Indicators (SGI), The Economist Intelligence Unit (EIU), World Governance Indicators and The Bertelsmann Transformation Index (BTI) is used. In addition, data of the Reporters Without Borders working on the press freedom, Rule ofLaw Index working on evaluation of the countries based on the rule of law and Transparency International producing corruption indexes is used in order to make the evaluation of the Yeltsin and Putin periods more concrete and comprehensible.
DOI:10.17336/igusbd.305500 ; 15 Temmuz 2016 tarihinde Türkiye'de gerçekleştirilen başarısız darbe girişimi, medya yayınlarında AKP (Adalet ve Kalkınma Partisi) ile Gülencilerin güç mücadelesi çerçevesinde geniş bir şekilde tartışılmış olmakla birlikte, konuyla ilgili yeterli akademik çalışma vak'anın yeniliği sebebiyle henüz mevcut değildir. Bu nedenle, akademik çalışmalardaki bu eksikliğin giderilmesine katkıda bulunmak ve "güç mücadelesi" anlatısını aşarak, darbenin esaslarını ortaya koymak önem arz etmektedir. Bu çalışmada, anılan darbe girişiminin neden(ler)inin ve amaç(lar)ının, Sivil-Asker İlişkileri teorileri ve Türkiye'deki geçmiş darbeler ışığında açıklanması amaçlanmıştır. Bu bağlamda; askerin siyasete müdahalesini teşvik eden ulusal ve uluslararası dinamiklerin analizi neticesinde, 15 Temmuz darbe girişimini gerçekleştirenleri cesaretlendiren en belirleyici faktör olarak uluslararası yapının altı çizilmiştir. Bunun yanında, Türkiye Cumhuriyeti tarihindeki benzersizliği açısından darbenin amacı da özellikle vurgulanmıştır. ; Failed coup attempt on July 15, 2016 in Turkey has been largely debated in media releases within the framework of the "power struggle" between the AKP (Justice and Development Party) government and the Gulenists, whereas very few academic studies are available yet on it because of the novelty of the event. Therefore, it is important to make contribution to reduce the lack of academic studies and to identify the bases of the coup by transcending the "power struggle" narrative. This paper aims to explain the reason(s) and aim(s) of the coup attempt in light of the Civil-Military Relations theories and former military interventions in Turkey. In this context, the international structure is highlighted as the most decisive factor encouraging the plotters for the coup on July, 15, after analyzing domestic and international dynamics inciting the military intervention into the politics. Besides, the aim of the coup is emphasized especially in terms of its uniqueness in the history of the Turkish Republic.
Bu tez çalışmasında, 1950'lerden itibaren ABD'de başlayan ve ardından Avrupa'da benzer uygulamalarının gözlemlendiği "Amerikanvari" siyasal seçim kampanyalarının, Türk siyasi yaşamındaki izleri araştırılmaktadır. Türkiye'de çok partili siyasal sisteme geçilmesinin getirdiği rekabet ortamıyla birlikte, siyasetin değişim ve dönüşümü "Politainment" (eğlenceli siyaset) kavramı ile açıklanmaya çalışılmaktadır. Türkiye'de toplumun her katmanında kitle iletişim araçları vasıtasıyla ortak bir arzu nesnesi haline gelen eğlence arayışının siyasi arenadaki rolünün giderek arttığı savının ispatı amaçlanmaktadır. Türkiye'de ABD'de olduğu gibi siyasal seçim kampanyalarının profesyonellere devredilmesinin ilk örneğine, tarihe "Mor Afiş Kampanyası" olarak geçen, Cenajans tarafından 1977 genel seçimleri için hazırlanan Adalet Partisi kampanyasında rastlanmaktadır. 1983 genel seçimlerinden itibaren Amerikanvari siyasal seçim kampanyalarının özellikleri, neredeyse birebir adapte edilmek sureti ile Türk siyasal seçim kampanyalarında da uygulanmaya başlandığı gözlemlenmektedir. Bu çerçevede hazırlanan tez üç bölümden oluşmaktadır. Birinci bölümde iletişim ve siyaset kavramlarının arka planı, ikinci bölümde eğlence içerikli siyasal seçim kampanyalarının niteliklerinin kuramsal ve kavramsal boyutları değerlendirilmektedir. Üçüncü bölümde ise, Türkiye'de siyasal iletişimin gelişimi ve siyasal seçim kampanyaları sonucu TBMM'de temsil hakkı kazanan siyasal partilerin kampanya örneklerine geniş bir literatür taraması ile yer verilmektedir. Elde edilen bulgular doğrultusunda, Türkiye'de 1977'den itibaren kitle iletişim araçları vasıtasıyla kamuoyuna seslenen siyasilerin, eğlence enstrümanlarını siyasal seçim kampanyalarına dahil ettikleri, kampanyaların profesyonellerce yönetildiği, kampanya süreçlerinin bir meta değeri taşır nitelikte alınıp satılabildiği saptanmıştır. ; This thesisis comprised of a comprehensive study regarding the effects on Turkish political life of the "American style" political campaigns which started in the 1950's and subsequently the similar types of campaigns that also spread throughout Europe. It intends to clarify the changes observed in Turkish political life as a consequence of the competitive environment created upon transition to a multi-party system, in correlation with "Politainment" (a concept that refers to politics combined with entertainment). It also aims to verify the argument that the political role of the pursuit for entertainment, which became a collective requirement through mass media at all levels of the Turkish community, has shown to be a trend that continues to strengthen. The transferring of control of political election campaigns to professionals, as practiced in the USA, was first observed in Turkey at a Justice Party campaign which went down in history as the "Purple Poster Campaign" prepared by Cenajans for the 1977 general elections. Starting with the 1983 general elections, it was observed that the Turkish political campaigns adopted exactly the same type of campaigns implemented in the USA. This thesis consists of three sections. The first section elaborates the background of "communication" and "politics"; and the second section evaluates theoretical and conceptual aspects of American-style campaigns. The third section studies the development of political communication in Turkey and presents sample cases of campaigns made by political parties which have been granted the right to represent the Grand National Assembly of Turkey as a result of their political election campaigns. According to the findings, it was determined that the politicians addressing public opinion through mass media have introduced instruments of entertainment into Turkish political campaigns since 1977; the campaigns are carried out by professionals; and the campaign processes can be bought and sold as they were commodities with specific values placed on them.
20. yüzyıla gelindiğinde uluslararası arenada devletler kadar devlet dışı aktörlerinde söz sahibi olduğu bir dönem içerisine girilmiştir. Bu devlet dışı aktörlerin en önemlilerinden birisi olan uluslararası örgütler, uluslararası sistemin devamlılığının sağlanması, bölgesel veya küresel boyutta devletler arasında işbirliğin arttırılması ve güven ortamının oluşması gibi hususlarda etkin ve kurucu bir rol oynamaktadır. Ortak tarih, dil ve kültüre sahip, Türk dili konuşan ülkeler arasında mevcut bağların ve işbirliği alanlarının da güçlendirilmesi adına 2009 yılında, resmi adı Türk Dili Konuşan Ülkeler İşbirliği Konseyi olan Türk Keneşi/Konseyi uluslararası bir örgüt olarak kapsamlı bir şekilde kurulmuştur. Bu çalışmada Türk Keneşi'nin örgütleşmesine giden yolda devletlerin attığı adımlar incelenirken, kurumsallaşmayla birlikte uluslararası örgütlerin ortak işlevleri açısından Türk Keneşi'nin durumu analiz edilmiş, küresel ve bölgesel düzlemdeki etkileri ele alınmış ve Türk Dünyası açısından önemi değerlendirilmiştir. Öncelikle genel olarak uluslararası örgütler hakkında teorik bir bölüm hazırlanmış, ardından Türk Keneşi'nin örgütleşmesine giden yolda atılan adımlar ele alınmış ve amacı, kapsamı ve yapısı değerlendirilmiştir. Bu çalışma sonucunda Türk Keneşi'nin uluslararası örgüt yapısı ve işleyişine ilişkin ulaşılan sonuçlar ortaya koyulmuştur. Türk Keneşi'nin kurulması, Türk tarihi, Türk Dünyası ve uluslararası ilişkiler açısından çok önemlidir. Türk Keneşi, modern Türk tarihinde devletlerin kendi rızası ile bir araya geldiği örgütlü ve kurumsal düzleme sahip tek oluşum olarak karşımıza çıkmaktadır. Ayrıca bağımsız olmayan özerk Türk devletlerinin de Türk Keneşi'ne üye olabileceklerinin önünün açılması söz konusu olabilirse, örgütün çok geniş bir coğrafyaya hitap edebilmesi mümkün olacaktır. Tezimizin konusu büyük bir coğrafyayı kapsamasından ve daha önce bu konuda detaylı bir şekilde çalışmadığından dolayı çok geniş bir literatür taraması yapılmış ve veriler bir araya getirilerek kapsamlı bir şekilde ortaya konulmuştur. Türk Keneşi'nin resmi yayın organları tarafından paylaşılan veriler, uluslararası örgütler yazını, bilimsel çalışmalar ve resmi belgeler çalışmanın en önemli kaynaklarını oluşturmuştur ; In the 20th century, the international arena entered a period in which non-state actors as well as states had a say. International organizations, one of the most important of these non-state actors, play an effective and founding role in matters such as ensuring the continuity of the international system, increasing cooperation between states at regional or global scale and creating an atmosphere of trust. The Turkish Council, whose official name is the Cooperation Council of Turkish Speaking Countries, was established comprehensively as an international organization in 2009 in order to strengthen the existing ties and cooperation areas between Turkic-speaking countries with a common history, language and culture. In this study, while examining the steps taken by the states on the way to the organization of the Turkish Council, the situation of the Turkish Council in terms of the common functions of international organizations with institutionalization was analyzed, its effects on the global and regional level were discussed and its importance for the Turkish World was evaluated. First of all, a comprehensive study has been conducted on international organizations. Then, the steps taken on the way to the organization of the Turkic Council were discussed and its purpose, scope and structure were evaluated. As a result of this comprehensive study, the dimensions of the Turkish Council in terms of international organizations have been revealed. The establishment of the Turkish Council is very important in terms of Turkish history, Turkish World and international relations. The Turkish Council emerges as the only formation in Turkish history where states came together with their own will. In addition, paving the way for non-independent autonomous Turkish states to become members of the Turkish Council reveals that the organization addresses a very wide geography. Since the subject of our thesis covers a geography and has not been studied in detail on this subject before, a very extensive literature review has been made and the data have been brought together and presented comprehensively. The data shared by the official media organs of the Turkish Council, the international organizations literature, scientific studies and official documents constituted the most important sources of the study.
ÖZETMüzecilik, Halı Müzesi ve marka konusunun incelendiği bu çalışmada müzecilik konusundaki gelişmeler, değişimler, yeni yaklaşımlar ve markalaşma deneyimleri, Halı Müzesi örneğinden hareketle irdelenmektedir. Tarih boyunca kültürel mirasa çok önemli katkılarda bulunan müzecilik anlayışı, 21. yüzyıl dünyasında önemli bir eğitim ve iletişim kurumu olarak karşımıza çıkmaktadır. Müzeler, günümüzün devasa modern yaşam merkezleri gibi kentlerin en önemli sosyal çekim alanlarından biri olmuş durumdadırlar. Literatürde uluslararası anlaşmazlıkları çözüme kavuşturabilmenin başlıca yöntemi savaş veya diplomasidir. Diplomasi devletler arasındaki ilişkileri bir orkestra şefi titizliğiyle idare etme sanatıdır. Çok hızlı gelişen kitle iletişim vasıtaları ve dünyadaki küreselleşme süreci, 1990 öncesi Soğuk Savaş dö¬neminden çok farklı bir uluslararası sistem ortaya çıkarmıştır. Artık sadece devletlerin ve hükümetlerin değil, bunların yanında milli ve uluslararası sahada hükümet harici organizasyonların, sivil toplum kuruluşlarının ve medyanın da etkili olduğu bir dünyada yaşanmaktadır. Kamu diplo-masisi çalışmaları içinde en etkili olan tekniklerden olan kültürel diplomasi daha kalıcı ve kesin sonuçlar elde edilmesi açısından önemlidir. Kültürel diplomasi, bir aktörün, kültürel kaynaklarını ve başarılarını ülke dı¬şına taşıyarak, uluslararası platformu yönetme girişimi olarak tanımlanabilir. Farklı toplumlarda kalıcı bir etki elde etmek büyük ölçüde kültürel diplomasinin aktif uygulamaları ile mümkündür. Bir ülkenin başka ülkeleri kültürel ögeleriyle etki altına alması anlamında kullanılan "yumuşak güç" sosyal bütünlük içerisinde kültürüyle diğer ülkeleri etkileyişini anlatan bir kavramdır. Günümüzde, uluslararası arenada kültürel miras, yumuşak güç kavramı içerisinde en etkin unsurlardan biri olarak değerlendirilmektedir.Bir tarafta kültüre ait kurumların en üst sırasında yer alan müzecilik anlayışı, diğer tarafta ise piyasa odaklı, sektörel bir terim olan markayı bir araya getirmek çok kolay olmasa da dünyada başarılı örnekleri görüldüğünden, ülkemizde Halı Müzesi çağdaş müzecilik anlamında gelişmeye açık bir konumdadır.ABSTRACTIn this study examining museology, the Carpet Museum and branding, the developments, changes, new approaches in and branding experiences of museums are examined through the example of the Carpet Museum. The concept of museology, which has made very important contributions to cultural heritage throughout the history, emerges as an important educational and communication institution in the 21st century. Museums, just like the gigantic and modern urban living centers of today, have become one of the most important social attractions of cities. The main method in the literature for solving international disagreements is war or diplomacy. Diplomacy is the art of manipulating relations between states with an orchestra chief's meticulousness. The rapidly developing mass media and the globalization process in the world have created an international system that is very different from the pre-1990s Cold War era. Today, a world, where not only the states and governments but also national and international non-governmental and civil society organizations and the media are influential, exists. Cultural diplomacy, one of the most effective techniques in public diplomacy work, is important in terms of obtaining more permanent and precise results. Cultural diplomacy can be defined as an actor's attempt to lead the international platform by carrying its cultural resources and achievements out of the country. Achieving a lasting impact in different societies is to a great extent possible with the active application of cultural diplomacy. A concept that is defined as a country's influencing other countries with its cultural elements, "soft power" is a concept that tells about a country's socially cohesive cultural impact on others. Today, cultural heritage is regarded as one of the most effective elements within the scope of the concept of soft power in the international arena.While it is not easy to bring together the concept of museology on the one hand, which is located at the top of cultural institutions, and a sector-oriented term, branding on the other hand, since successful examples are witnessed around the world, the Carpet Museum in Turkey is in an open to development position in the sense of contemporary museology.
Bu tezde 1 Mart 2003 Tezkeresi süreci ve bu sürecin devamı incelenmistir.Tezde zaman ve kaynak açısından sınırlandırmaya gidilerek 1 Subat 2003-30Mayıs 2003 tarihleri arasındaki gelismeler ve Türkiye'de faaliyet gösteren bes gazeteele alınarak incelemeler yapılmıstır. Bununla beraber degerlendirilen konudabaglantının saglanması amacıyla Türk Amerikan iliskilerinin tarihsel kökenleri deincelemeye dâhil edilmistir.Tezde genel olarak 1 Mart Tezkeresi süreci ve bu süreç sonrası gerek TürkAmerikan iliskileri'nin içinde bulundugu durum gerekse Türkiye'nin Irak savası sonrasıkarsılastıgı önemli sorunlar degerlendirilmistir. Bu çalısmada Türkiye'deki basınorganlarının 1 Mart sürecine iliskin degerlendirmelerinden yararlanma yolunagidilmistir.Tez üç asamalı bir sekilde hazırlanmıs ve konunun ayrıntılı olarak incelenmesineçalısılmıstır. Birinci bölümde Türk Amerikan iliskilerinin geçmisi incelenmistir. Ayrıcayine bu bölümde Amerika'nın dıs politikasına yön veren doktrinler konu edinilmistir.ikinci bölümde Türk Amerikan iliskilerinde meydana gelen bunalımlar ele alınmıstır.Üçüncü bölümde ise 1 Mart Tezkeresi süreci degerlendirilmis ve bu sürecin Türkiyeüzerindeki etkileri tartısılmıstır.1 Mart Tezkeresi, Türk Amerikan iliskilerinde derin yaralar açan önemli birolaydır. ; Within this thesis; the process of `March 1 Parliament Rejection of US Troops inTurkey? and continuation of this period have been studied.A limitation was used in time and source and the research has been carried out byanalysing five different journals published between the dates of 1st February 2003 and30th May 2003. In addition; The historical background of the relations between Turkeyand America have also been included into the research in order to link and visualize thesubject matters clearly.In the thesis, on the whole, the process of `March 1 Parliament Rejection of USTroops in Turkey? and ongoing period; the status of the Turkish American relations; andthe major problems that Turkey encountered after The Iraq war have been discussed.During the research, the way of benefiting from the Turkish media evaluationsconcerning 1 March Permission has been used.This thesis has been organized in three parts and within the thesis the subjectmatter is analysed in detail. The history of Turkish-American relations finds its place inthe first part. Besides; the doctrines shaping the American foreign policy are dealt in thesame part. In the second part; the turmoils that occurred in Turkish-American relationsare researched. And finally, in the third part; the process of `March 1 ParliamentRejection of US Troops in Turkey? is assessed and the influences of this process onTurkey are discussed.`March 1 Parliament Rejection of US Troops in Turkey? can be considered as aturning point which leads to deterioration in Turkish-American relations.
Tarih boyunca siyasal sistemler basını iktidar mücadelesinde ve değerlerinin toplumca benimsenmesi çabasında araç olarak kullanmışlardır. Tüm siyasal sistemler gibi Yerel idarelerde kendilerine ait inanç, düşünce, değer ve ahlaki tutumları yaymak isterler. Mümkün olduğu ölçüde bunların kamuoyunca benimsenmesini sağlamak için, yoğun biçimde basın yayın araçlarına ihtiyaçları vardır. Bu kitle iletişim araçlarının, siyasal iletişim aracı olarak gücünün görülmesi, Yerel idarelere de kendi basınını oluşturma, basın içeriklerini etkileme çabasını getirmiştir. Bu çalışmada kalkınmışlık düzeyi yüksek Avusturya'nın, yoğun göç faaliyetlerinin hedefi olan Viyana şehrinde Yerel idarenin basın yayın faaliyetleri ile Türkiye'nin Metropolitan şehri İstanbul'un Yerel idaresinin basın yayın faaliyetleri özellikle Arap Baharı adı verilen dönemden sonra daha da fazla konuşulan göç ve entegrasyon süreçleri bağlamında incelenmiştir. Çalışmanın giriş bölümünde amacı, önemi, yöntemi, sınırlılıkları ve varsayımları açıklanmıştır. Çalışmanın ikinci bölümünde Yönetim, Yönetişim, Sürdürülebilirlik, Yerinden Yönetim (Subsidiarity), Siyasal İletişim, Kamuoyu ile alakalı teorik bilgiler ortaya konmuştur. Çalışmanın üçüncü bölümünde Yerel Yönetimlerde Basın Yayın İşlevi üzerinde durulmuştur. Çalışmanın dördüncü bölümünde Basın Yayın İşlevi Açısından İstanbul Büyükşehir Belediyesi ve Viyana Belediyesi içerik analizi yöntemiyle karşılaştırmalı incelenmiştir. Çalışmanın Sonuç ve Değerlendirme bölümünde ise bulgular ortaya konmuştur. Bulgularda genel olarak ötekiye yaklaşımların olumsuz olduğu, ötekilerin açık veya gizli şekilde tehdit olarak görüldüğü ve gösterildiği, Viyana belediyesinin basın yayın içeriklerinin ötekilere bakışnın daha olumsuz olduğu, ötekilere ve ötekileri temsil eden kuruluşlara kendilerini ifade etme imkanının verilmediği, ötekilerle alakalı haberlerin genellikle göç konusunu içerdiği, Basın yoluyla biz/ötekiler ayrımcılığı yapıldığı ve tarafların kategorize edildiği müşahede edilmiştir. --- Throughout history political systems used the press as a tool for the struggle for power and for their values to be accepted throughout the society. Just like any other political system, the local governments wants to spread their own beliefs, thoughts, values and ethical attitudes, too. For these to be accepted across the public opinion on a possible scale they need the tools of the press intensively. The sighting of the mass media as a political communication device brought the effort to local governments to develop their own press, to influence the contents of the press. The activities of the press in Vienna, which is the target of intense immigration movements, the city of Austria, of which the developmental level is high, and the activities of the press in Istanbul, the metropolitan city of Turkey, especially in the context of the process of immigration and integration, which is widely spoken after the Arab Awakening, was analysed.In the introductory part of the study the aim, the importance, the methodology, the limitations and the theories were explained. In the second part of the study theoretical information about administration, governance, maintainability, subsidiarity, political communication, public opinion was revealed. In the third part of the study the functions of the press in the local governments was emphasized. In the fourth part of the study Istanbul Metropolitan Municipality and Vienna Municipality were analysed and compared in terms of the function of the press with the content analysis method. In the conclusion and evaluation part of the study the results were revealed. In the results it is generally observed that the attitudes towards the other are negative; the other is openly or secretly seen as a threat; the view of the contents of the press from the Vienna Municipality towards the other is more negative; the other and the representative institutions of the other include mainly the theme of immigration; the discrimination of us/the other is made through the press and that the sides are being categorised.
ÖZET2011 GENEL SEÇİMLERİ SÜRECİNDE YAZILI BASININ SİYASAL İLETİŞİM YÖNÜNDEN İNCELENMESİSiyaset ve iletişim disiplinlerinin kesişim noktasından doğan "siyasal iletişim" kavramı, hayatımızda yalnızca teorik anlamda var olmamaktadır. Öyle ki, etrafımızı çevreleyen neredeyse her kitle iletişim aracı her an siyasal iletişim mesajları taşımakta fakat aynı zamanda bu mesajları farklı anlatım biçimleriyle yansıtmaktadır. Yazılı basın da bu kitle iletişim araçlarının geçmişten bu yana en etkili olanlarından biridir. Bu nedenle, yalnızca seçim dönemlerinde değil, seçim dışı zamanlarda da gazetelerin siyasal iletişim açısından önemli bir rolü vardır.Siyasal iletişim kavramı, 20. Yüzyılın sonlarına doğru popülerlik kazanmış olsa da, Antik Yunan'dan günümüze varlığını sürdürmektedir. Platon'un "Sokrates'in Savunması" ve "Gorgias", Aristoteles'in ise "Retorik" adlı eserlerinde siyasal iletişimden izler bulmak mümkündür. Özellikle retorik (ikna edici dil kullanımı), siyasal iletişim tekniklerinin temel öğelerinden birini oluşturmaktadır. Zaman içinde gelişen siyasal sistemler ve iletişim sistemleri, kavramın etki alanını genişletmiştir. Pazarlama öğelerinin hemen hepsi "siyasal iletişim yönetimi" adı altında birleşip, siyasal reklam, siyasal propaganda ve siyasal pazarlama gibi kollara ayrılmıştır. Özellikle Amerika Birleşik Devletleri'nde iletişim teknolojilerinin gelişmesiyle birlikte siyasal iletişimin önemi artmış; seçim dışındaki dönemlerde de uzun vadeli stratejik planlar yapılmaya başlanmıştır. Bu noktada, kitle iletişim araçlarının toplum üzerinde kısa ve uzun vadede yarattığı etkilere örnek olarak çeşitli kuramlar/modeller üretilmeye başlanmıştır. Siyasal iletişimi de ilgilendiren bu kuramlardan biri Gündem Belirleme Modeli (Agenda Setting)'dir. Bu modele göre, medya yansıttığı gündemle, bizim ne konuşacağımızı değil ama "ne hakkında konuşacağımızı" belirlemektedir. Diğer bir deyişle, bizi yönlendirmektedir. Dolayısıyla medyanın (tez konusu gereği basının) elinde bulundurduğu bu güç, siyasi parti liderleri tarafından bir manipülasyon aracı olarak görülmektedir. Bu durum, basın ve siyaset ilişkisini konunun içine dahil etmektedir. Basın tarihi boyunca, siyaset ve iktidarla ilişkiler hep gündemde olmuştur. Özellikle Türk Basın Tarihi'nde yapılan sansürler, kapatılan dergi ve gazeteler, hapis cezası alan gazeteciler bu ilişkilerin boyutunu gözler önüne sermektedir. Elbette ilişkilerin bu girift (çapraşık) hali almasında ilk gazetelerin devlet eliyle çıkması, sonrasında basında yaşanan holdingleşmeler, hükümetler tarafından verilen teşvikler ve değişen habercilik anlayışının da etkileri olmuştur. Neticede, değişen habercilik anlayışı "haberin metalaşması" sorununu da beraberinde getirmiştir. Bunun yanında, basın-siyaset arasında yaşanan çıkar çatışmaları haber diline yansımış; nesnellik, objektiflik ve dengelilik gibi unsurlar belirgin şekilde göz ardı edilmeye başlanmıştır. Tüm bu nedenlerden ötürü, bu çalışmada 2011 Genel Seçimleri sürecinde partilerin ve liderlerin siyasal iletişim çalışmalarının yazılı basında nasıl sunulduğu ve yansıtıldığı incelenmiştir. 1 Mayıs 2011- 12 Haziran 2011 tarihleri arasında Cumhuriyet, Hürriyet ve Zaman gazetelerinde partilerin seçim çalışmaları ile ilgili yer alan haberler, eleştirel söylem çözümlemesi modeli örnek alınarak analiz edilmiştir. Çalışmanın birinci bölümünde, Siyaset, İletişim ve Siyasal İletişim kavramlarının yanında, Siyasal İletişimin Tarihçesi, Öğeleri ve Türkiye'deki Gelişimi ele alınmıştır. İkinci bölümde, Yazılı Basın ve Siyaset İlişkisi, Siyasal İletişimde Yazılı Basının Yeri , Siyasal İletişim ve Habercilik Etiği incelenmiştir. Üçüncü bölümde, partilerin 2011 Milletvekili Seçimleri sürecinde kullandıkları sloganlar, ilanlar, seçim vaatleri ve tanıtım faaliyetleri irdelenmiştir. Dördüncü bölümde ise, Eleştirel Söylem Çözümlemesi Modeli örnek alınarak seçilen gazetelerin analizleri yapılmıştır. ABSTRACTANALYSIS OF THE PRESS IN TERMS OF POLITICAL COMMUNICATION DURING 2011 GENERAL ELECTIONSPolitical communication, which arises out of the crossroads of politics and communication disciplines, does not exist just theoretically in our lives. Such that, every means of mass communication that surrounds our environment carry political communication messages at any moment by reflecting these messages using different wordings at the same time. Press is one of the most effective means of mass communication from past to present. Because of this reason, not only in the election periods, but also during non-election periods, newspapers have an important role in terms of political communication. Even though political communication started to gain popularity towards the end of the 20th century, it's been in existence since Ancient Greeks. It's possible to find the traces of political communication in Platon's works, "Sokrates's Defence" and "Gorgias" and, Aristoteles's work "Rhetoric". Especially rhetoric (persuasive use of the language) is one of the basic elements of the political communication techniques.In time, the developing political and communication systems has broadened the influence area of the term. Almost all the components of marketing came together under the name of "political communication management" and ramify in to the branches like political advertisement, political propaganda and political marketing. Mainly, by the development of communication technologies in the United States, the importance of political communication has increased and long-term strategical plans (including non-election period) has started. At this point, various theories and models have started to be produced as a sample for the long/short term effects of the means of mass communication on the society. One of these theories which concerns political communication is Agenda Setting. According to this model, the media do not determine "what we are going to talk" but "about what we are going to talk". In other words, it redirects us. Thereby, the power that press has is seen as a mean of manipulation by the political party leaders. This situation directly takes press and politics in to the subject. Throughout the history of the press, politics and power relations were always on the agenda. Especially in the history of Turkish press, the censorship, banned magazines and newspapers, the journalists who were sentenced reveal the size of these relationships. Certainly, the emergence of first newspapers by the hand of state, the incentives provided by the governments, the conglomeration in the press immediately afterwards, and the changing understanding in the journalism all have had an impact on the relationships which reached this perplexed state, too. Eventually, the changing understanding in the journalism has brought the problem of "commoditization in the news", as well. Besides, the conflicts between the press and politics have affected the language of the news; the elements like objectivity and balance in the news have clearly begun to be ignored. Because of all these reasons, how the political communication process of the leaders and parties were presented and reflected during 2011 general elections in Turkey is analyzed. Between May 1 and June 12, the election studies of political parties in the news of the daily national newspapers Cumhuriyet, Hürriyet and Zaman is analyzed by using the model of critical discourse analysis. In the first chapter of this study, the History, Elements and Development of Political Communication in Turkey were discussed, beside the concepts of Politics, Communication and Political Communication. In the second chapter, Relationship between Press and Political Communication, Place of the Press in Political Communication, Political Communication and Journalism Ethics are studied. In the third section, slogans, advertisements, election promises and promotional activities of the parties in the process of 2011 general elections are widely examined. Finally in the fourth chapter, selected newspapers were analyzed through Critical Discourse Analysis Model.
Doktora Tezi ; Bu çalışma, 1991 yılında bağımsız bir devlet olarak uluslararası ilişkiler sahnesine çıkan Kazakistan'ın Türkiye politikasını belirleyen içyapı faktörlerini (siyasal partiler, başkanlık ve rejimin yapısı, bürokratik kurumlar, sivil toplum kurumları, çıkar grupları, kamuoyu, medya ve lider) ele almaktadır. İçyapı kavramı, ortak dil, soy, din ve tarih anlayışının Kazakistan'ın Türkiye politikasının oluşmasında önemli olduğu fakat tek başına belirleyici olmadığı düşüncesine zemin hazırlamak ve bunu kuramsal ve kavramsal olarak temellendirmek için ele alınmıştır. Bu tezin amacı, Kazakistan'ın Türkiye politikasını tüm yönleriyle analiz etmek, bu politikanın başarısını ölçmek ya da bu politikada bir kırılma yaşanıp yaşanmadığını tespit etmek değildir. Amaç, Kazakistan'ın Türkiye politikasını belirleyen içyapı faktörlerinin bu politikanın belirlenmesinde ne düzeyde etkili oldukları üzerine detaylı bir analiz geliştirmektir. Bu tezin uygulama çalışmasının yapılması, kuramsal ve kavramsal çerçevesinin oturtulması için konu ile ilgili Kazakça, Türkçe ve İngilizce yayımlanan kitap, makale, internet haberleri, resmi kurumların web adresleri ve gazete arşivlerinden yararlanılmıştır. İlk elden ve daha fazla bilgi edinmek için bu tezin yazarı, dört buçuk aylık bir saha çalışması yapmak üzere Kazakistan'ın finans, eğitim ve kültür başkenti Almatı'da bulunan KIMEP Üniversitesinde misafir araştırmacı olarak çalışmıştır. Kazakça kitap, makale ve gazete arşivlerinin temini hususunda Kazakistan Milli Kütüphanesi ve Arşiv Merkezinde kaynak taraması ve derinlemesine mülakatlar yapmıştır. Kazakistan'ın Türkiye Politikası adlı bu çalışma; şimdiye kadar tez düzeyinde ele alınmaması, Orta Asya araştırmaları bağlamında irdelenmemesi ve bu bölgeye yönelik küresel ve bölgesel sorunları bilen ve kaynak dilleri kullanarak çözümler üretebilecek uzmanlaşmanın çok az olmasından dolayı uluslararası ilişkiler alanında mevcut olan boşluğu doldurmaya çalışacaktır. Çalışmanın çözümlenebilmesi için birinci bölümde tezin kuramsal çerçevesini açıklamak amacıyla içyapı kavramı, ikinci bölümde Kazakistan'ın Türkiye politikasında dış politika söylemlerinden Avrasyacılık ve Atlantikçilik söylemi, üçüncü bölümde Kazakistan'daki içyapının Türkiye politikası üzerindeki etkisi ve son bölümde Kazakistan'ın Türkiye politikasının somut çıktılarına yer verilecektir. ; abstract ; This study explores Kazakhstan's domestic structural factors (political parties, the structure of the presidency and the regime, the leader bureaucratic institutions, nongovernmental organizations, interest groups and the media) that determine its policy on Turkey. This thesis does not claim that the common understandings of language, race, religion and history are the sole determining factors about Kazakhstan's Turkey policy. It instead asserts that the concept of domestic structure is significant as much as aforementioned factors. Furthermore, the concept of domestic structure has been used as a theoretical and conceptual means for the study. The objective of this study is neither to analyze thoroughly Kazakhstan's Turkey policy and to evaluate its success nor to identify whether there has been a rupture in the abovementioned policy; the goal is to develop a detailed analysis on what level the idea of domestic structure is effective in determining Kazakhstan's Turkey policy. During the process of field research and forming the theoretical and conceptual framework of this study; books, articles, web news, official websites and newspaper archives published in Turkish, English and Kazakh languages have been used. In order to have further and detailed data from primary sources and to conduct a field research, the writer of this thesis worked as a guest researcher for four and a half months at KIMEP University in Almatı in 2014. He conducted literature reviews and in-depth interviews at Kazakhstan National Library and Archives Center while accessing the archives of books, articles and newspapers in Kazakh language. The study aims to try filling the gap international relations discipline due to the fact that so far there have been no theses on this subject and it has not been studied as a part of Central Asia researches, and also there are very few experts who have comprehensive knowledge on the global and local issues regarding this area and are capable of creating solutions by using vernacular languages. The study will explain the concept of domestic structure in the first chapter, the impact of Atlanticism and Eurasianism for Kazakhstan's Turkey policy in the second chapter, the determining effect of Kazakhstan's domestic structure on its policy on Turkey in the third chapter and the concrete outputs of Kazakhstan's Turkey policy in the last chapter.
