Suchergebnisse

Bu çalışma, sanatı hakikatin ifşa tarzı olarak gören Heidegger'in, modern düşünme tarzına yönelik eleştirisini, hakikatin ve anlamın izini süren bir sanatçı olan Tarkovski'nin Stalker filminde görünür kılmak amacıyla kaleme alınmıştır. Tarkovski'nin modernleşme sürecine yaklaşımı ve sanatı yerleştirdiği konumun Alman düşünürün yaklaşımlarıyla örtüşüyor olması bize bu imkânı vermektedir. Heidegger'e göre modern insan iki unutuşla karşı karşıyadır. İlk unutuş, varlığın anlamının unutuluşudur. Varlığı var olanların toplamı olarak gören Batı metafizik tarihi, Dasein'ı her türlü varlık imkanını örten bir yabancılaşmaya götürmüştür. Dasein'ın kendisine ve varlığa yönelik bu unutuşu, zemininde Kartezyen metafiziğin yer aldığı modern dönemde ise çok daha girift bir hal almış, unutuş da unutulmuştur. Öznenin mutlak subjektum, diğerlerinin de el altında duran (Be-stand) olarak konumlandığı modern düşünüş tarzı hakikatle bağı koparmıştır. Heidegger'e göre bu unutuşlar arasından hakikati çekip çıkarabilecek olan ancak sanattır. Tüketim kültürüne dayalı Batı düşüncesini "protezler medeniyeti" olarak isimlendiren Rus yönetmen Tarkovski için de sanat hakikatle ilişki kurma noktasında benzer bir konumdadır. Bu çalışmada, Tarkovski'nin 1979 yapımı unutulmaz filmi Stalker, Heidegger'in modern düşünme kritiği perspektifinde ele alınarak betimsel analiz yöntemiyle incelenecektir. Filmin teknik unsurlarından ziyade, anlam arayışı ve modern düşünce eleştirisi ön plana çıkarılacaktır.

In this study, some theses about modernity, which is the main research object of sociology, will be discussed. Not all theses on modernity will be discussed. Because within the bounds of such an article, it is not possible to express all the discussions about modernity in the literature. In this paper we will try to sum up two theses on modernity in sociological context. After evaluating the historical and etymologic origin of the concept of modernity, the first of the discussions we will approach is about the fact that modernity symbolizes a break from the past and that it is unique. For the first discussion in this study, the views of two thinkers, Jürgen Habermas and Hans Blumenberg, will be expressed. The second thesis on modernity argues modernity's continuity with the past and its historicity. The views of some of the thinkers who defended the latter will also be discussed. These thinkers are Karl Löwith, Jacob Taubes, Carl Schmitt, Eric Voegelin and Michael Gillespie, respectively. As sociologist Giddens has said, "sociology is the science of modernity". In this context, theses on modernity, and essence of modernity set a theoretical and intellectual framework for today's sociologist's research on society. Therefore, at the end of the study, the contribution of philosophical debates on modernity to sociology will be evaluated additionally.

As epitomized by the invasion of Ukraine, the lasting geopolitical power struggle between the West and the rising nations, including Russia, has been dragging the international system towards polarization again. Its epicenter lies in the contest over the meaning of modernity that becomes particularly evident in the antagonistic attitudes towards sexual rights. Linking sexual rights to modernity has been counteracted by the discourse on traditional values. This article aims to critically examine Russia's advocacy of traditional values in the geopolitical context. Built on the tripartite of cultural authenticity, sovereignty, and anti-Westernism, the discourse of traditional values conveys the resistance to the imposition of liberal values regarding gender equality and sexual diversity as the constitutive parameters of modernity. The investigation extends beyond a simplistic unipolar or bipolar worldview and argues that Russia's stance is not merely counter-hegemonic against the West but also serves its imperialist aims as evidenced by its invasion of Ukraine.

ÖZBu çalısma modernite ve liberalizmi Weber teorisi çerçevesinde ele alarakbulgularını ulusüstü bir otoritenin mesruiyet arayısına uygulamaya çalısır. Temeliddia, modernitenin ötesine geçen bir çok özelligi içinde barındırsa bile AvrupaBirlgi'nin hala Max Weber tarafından ayrıntılarıyla gösterilen moderniteninikilemlerinin etkisi altında oldugu ve mesruiyet açıgının bu çeliskili çerçevededegerlendirilmesi gerektigidir. Bu perspektif bize çagımızda ve özelikle AvrupaBirligi'nde iktidar ve süje arasındaki tahakküm iliskilerinin çok fazla degismediginihatta sıradan insan aleyhine ve iktidar lehine gelistigini göstermektedir; ulus-üstüiktidar kompleks ve anarsik dogasına ragmen ve hatta bazı durumlarda bu dogasınedeniyle güçlenmektedir.Anahtar Kelimeler: Max Weber, mesruiyet, Avrupa Birligi ABSTRACTThe work focuses on Weberian theoretical approach to modernity and liberalism andapplies its findings to the quest of a supranational order for legitimacy. Its mainclaim is that the Union, despite to the fact that it shows many characteristics of anentity beyond modernity, still suffers from the dilemmas of modernity and liberalismwhich have extensively been shown by Max Weber and its legitimacy deficit is to beevaluated in that dilemmatic context. This perspective shows us that the dominationrelation between authority and subject has not changed much but only developedmore in favor of authority and at the expense of layman at our age and especially inthe context of the European Union; this is so despite to, in some cases due to,complex and anarchic nature of the supra-national politics.Keywords: Max Weber, legitimacy, European Union

Dinsel ve metafiziksel geleneklerin bütüncül yaklaşımlarının aşılmasıyla, modern toplumlar, bilimsel nesnellik, ahlak ve yasalarda evrensellik ve sanatta özerklik gibi nosyonlar üzerine kurulmuşlardır. Kapitalizm, endüstrileşme, şehirleşme, metalaşma, mekanikleşme, akılcılık, bilimsel ve teknolojik ilerleme, ulus-devlet örgütlenmesi modern toplumun temel nitelikleri olmuştur. Modernizm eleştirilerine dayanan postmodern yaklaşımlarda modernliğe ait düşünceler ve kurumlar eleştirilmiştir. Postmodernistler büyük anlatıların reddine ve farklılık ve çoğulculuğun vurgulanmasına koşut olarak toplumda her türlü bütünlükçü kavramı reddetmişler, bütünlükçü karakteri nedeniyle ulusu ve ulus-devleti eleştirmişler, fakat politik anlamda toplumu ayakta tutacak ilke ve temeller sunmamışlardır. Çoğu postmodernist görüşün aksine, ulus-devletler postmodernitenin siyasal alanının en önemli aktörleri olmaya devam ermektedirler. ; After the transformation of the holistic approaches of religious and metaphysical traditions, modern societies have been grounded on such notions as the scientific objectivity, universality of law and ethic and autonomy of arts. The main characteristics of modern society have been capitalism, industrialization, urbanization, commoditization, mechanization, rationalism, scientific and technological development and nation-sate organization. In postmodernist approaches the ideas and institutions of modernity have been criticized. Parallel to the criticism of the meta narratives and the emphasize on differences and pluralism, postmodernists rejected all holistic concepts including nation and nation-state, but they did not develop principles and grounds providing poltical order in society. It seems that, counter to the most of the postmodernist views, nation-states maintains to be important actors of the political realm of postmodernity.

Kalkınma projeleri ile birlikte neoliberal küreselleşme, dünyayı Batı ideallerine göre yıllardır şekillendiren modernite kurumlarındandır. Özellikle "Üçüncü Dünya'da" bu şekillendirmenin yapılması birçok topluma yoksulluk, sefalet ve şiddet getirmiştir. Bu şiddet ve yoksulluğun mağdurları olan ve kapitalizmin kaderleri olmadığının farkında olan taban hareketleri alternatifler yaratabilmenin çabası içindedirler. Otonomi ise bu çabanın gerçekleştirilebilmesinin yoludur. Fakat ne var ki otonomi kavramı birçok özerklik hareketine de temel olacak şekilde uzun süredir liberal düşünce okulunun tahakkümü altındadır. Otonomi kavramına farazi durumlar üzerinden daha büyük bir amaca ulaşmanın aracı olarak yaklaşan liberal otonomi yaklaşımı neoliberal küreselleşme sürecinde sığ kalmaktadır. Çalışmada incelenen Zapatista Hareketi örneğinde de görüldüğü gibi, tabandan gelen toplumsal hareketlerin otonom olmayı arzuladıkları modernite kurumlarını liberal otonomi yaklaşımları doğal ve alternatifi olmayan gerçeklikler olarak üstü açık ya da kapalı kabul etmektedirler. Böyle bir yaklaşım ise Castoriadis'in heteronomi olarak adlandırdığı otonomiye zıt bir durumu ortaya çıkartmaktadır. Liberal otonomi yaklaşımlarının bizzat toplumların otonom olmayı arzuladıkları gerçeklikleri alternatifsiz kabul etmesi yeni bir otonomi yaklaşımının inşasını gerekli ve mümkün kılmaktadır. Neoliberal küreselleşme ve kalkınma projesi gibi toplulukların otonom olabilmelerini engelleyen modernite kurumlarını tamamen reddeden Post-Kalkınma Teorisi ise çok boyutlu otonominin inşası için kuramsal bir çerçeve sunmaktadır. Liberal otonomi yaklaşımları aksine Post-Kalkınma Teorisi, Zapatista Hareketi'nde de görüldüğü gibi siyasi, ekonomik ve kültürel mecralarda çok boyutlu bir otonomi yaklaşımına sahiptir. Otonomi kavramını, ulus devletin merkezi tarafından tanınan siyasi ve kültürel ayrıcalıklar olarak kabul etmek yerine, bu çalışma sömürgecilikten kalkınma projelerine modernite kurumlarının hepsinin mağduru olan toplulukların oluşturduğu Zapatista Hareketi'nde de görüldüğü gibi çok boyutlu bir otonomi yaklaşımının kuramlaştırılmasını hedeflemektedir. ; Along with development projects, neoliberal globalization has been one of the modernity institutions which transforms rest of the World in line with Western ideals. Such transformation has brought poverty, misery and violence to communities and especially to those in the so-called "Third World". Those communities have come to realize that the system that bears such misery and violence is not their fate and is not without an alternative and the ways of creating such alternatives are emanating from the grassroots. The concept of autonomy is the path to such attempts of creating alternatives. However, autonomy has long been studied in and associated with liberal school of thought. But, the liberal approaches to autonomy which tend to see autonomy as a tool for achieving a greater goal and conceptualizes it through vague and abstract situtations, are nothing but shallow in these times of neoliberal globalization. Because, as it can be observed in the case of Zapatista Movement, the grassroots initiatives aim to be autonomous from the institutions of modernity and the liberal approaches view these institutions like free-market economy or nation-state as natural realities and without their alternatives. Such an approach is not only compatible with the very notion of autonomy but is what Castoriadis called heteronomy; the opposite of autonomy. In this light, the Post-Development Theory provides theoretical framework for an alternative and multi-layered conceptualization of autonomy. As it can be seen in the case of Zapatista Movement, the project of autonomy can be realized through political, cultural and economic levels. It is the aim of this study to theorize such an alternative and multi-layered approach to autonomy.

Sivil toplum olgusu Batı siyasal ve toplumsal formasyonu içinde ortaya çıkmıştır. Bu formasyonda temel aktör burjuva sosyal sınıfıdır. Sivil toplum özünde modernitenin bir ürünüdür. Kavram modern dönemde yurttaşlık, demokrasi, kamusal alan ve çoğulculuk kavramlarıyla birlikte sıkça gündeme gelmektedir. Çoğulculuk sivil toplumun doğasını oluşturmaktadır. Sivil toplum örgütlerinin bu çoğulcu yapıları iki yönden incelenmektedir. Bir yandan sivil toplumun çoğulcu yapısının örgütlülük içinde demokratik değerlerin oluşmasına ve yerleşmesine taban teşkil ettiği savunulmakta, diğer yandan ise sivil toplumun çoğulculuğunun tam anlamıyla sivilliğe ve demokratikliğe karşılık gelmediği vurgulanmaktadır. Bu yaklaşım sivil toplum alanının tam bir özgürlük alanı olarak çerçevelenmesinin yanıltıcı olduğunu vurgulamaktadır. Sivil toplumun çoğulcu temelinin demokrasi üzerindeki olası etkileri farklı düşünürlerin kuramsal yaklaşımlarıyla desteklenerek incelenmektedir. ; The fact of civil society was born in the Western political and social formation. In this formation the main actor is the bourgeoisie class. Civil society, in reality, is the product of modernity. The concept of civil society in modern era goes together with the concept like citizenship, democracy, public sphere, and plurality. Plurality is the nature of civil society. The plural structure of civil society organization is considered from the point of two perspectives. The in the first point of view that the plurality of the structure of the civil society serves for the basis of the formation and the establishment of democratic values; on the other hand it is pointed out that the plurality of civil society does not directly cover or not equivalent to cicility and democratization. The second approach emphasizes that it is rather describe the civil society area as a total of freedom. The possible effects of the basic pluralism of civil society on democracy are examined through the theoretical approaches by various thinkers.

Çağdaş dünyanın demokrasi ile yönetilen toplumlarında, alınan siyasal kararların meşruluğu, halkın siyasal işleyişi yakından takip etmesiyle daha da güçlenmektedir. Bu sebeple bütün vatandaşların seçme hakkına ek olarak siyasal katılım ve siyasal toplumsallaşmanın her türlüsünden yararlanarak, bireylerin ve toplumun siyasal işleyişe dengeli bir biçimde katılması oldukça önemlidir. Bu açıdan, dünyada nüfusun ve her bir ülkenin yarısını meydana getiren kadınların, elde ettikleri yetkiler ve karar alma mekanizmalarına katılımları da büyük önem taşımaktadır. Kadının her boyutta yönetime etkili bir şekilde katılımını sağlamadan, karar alma süreçlerinde toplumsal cinsiyet rollerinde siyasal katılım ruhuna uygun bir vasata erişmeden, modernlik ve kalkınma hedeflerine ulaşılamayacağı ortadadır. Bu bağlamda bu çalışmanın amacı, Türkiye'de kadın nüfusun önemli bir bölümünü oluşturan ev kadınlarının içinde bulundukları toplumsal yaşamda siyasal süreçlerle ne kadar içselleştirip içselleştiremediklerini, siyasal katılım ve siyasal toplumsallaşma düzeylerinin hangi düzeyde olduğunu çözümlemektir. Araştırmada ilk olarak siyaset bilimi ve siyaset sosyolojisinde yer alan temel kavramlar tanımlanmış ve geleneksel dönemden başlayarak kadının siyasal katılım mücadelesine yer verilmiştir. Afyonkarahisar kent merkezinde yapılan alan araştırmasında tabakalı amaçlı örneklem tekniği ile belirlenen 24 katılımcı ile derinlemesine görüşme yapılmış, elde edilen bulgular söylem analizi tekniği ile çözümlenmiştir. Sonuç olarak ev kadınlarının önemli bir kısmının siyasal yaşamdan oldukça uzak oldukları görülmüş, bu durumun nedeni olarak ev kadınlığının sosyokültürel şartları ve toplum tarafından ev kadınlarına biçilen rol ve görevler olduğu değerlendirilmiştir. ; In the societies of the contemporary world governed by Democracy, the legitimacy of political decisions is strengthened by the close follow-up of the people's political processes. Therefore, it is very important for individuals and society to participate in the political process in a balanced way benefitting all kinds of political participation and political socialization in addition to the right of all citizens to vote. In this respect, the authorities of women and their participation in decision-making mechanisms, who make up half of the world's and each country's population, is of great importance. It is obvious that the goals of modernity and development cannot be achieved without ensuring the effective participation of women in all aspects of the governance and without reaching a mediocre suitable for the spirit of political participation in social gender roles in the decision-making processes. In this direction, the aim of this study is to analyze to what extent housewives, who make up a significant part of the women population in Turkey are internalized and uninternalized with political processes in the social life they live in, and at what level their political participation and political socialization levels are. In the research, firstly, the basic concepts in political science and political sociology are defined and starting from the conventional period, women's struggle for political participation is included. In the field research conducted in Afyonkarahisar city center, in-depth interviews are conducted with 24 participants determined by the stratified purposeful sampling technique, and the findings are analyzed with the discourse analysis technique. As a result, it is seen that a significant part of housewives are far from political life, and it is evaluated that the reason for this situation is the socio-cultural conditions of housewives and the roles and duties assigned to housewives by the society.

Siyasal sistemler ve rejimler tartışması, Platon'dan Rawls'a kadar sürmüştür. Bu süreçte ideal devlet düzeni arayışlarında, meşruiyetini halk iradesine dayandıran demokrasi modeli tek geçerli sistem olarak modernitenin bir göstergesi şeklinde kabul edilmiştir. Siyasal iktidarın kuvvetler arasındaki dağılımı veya sınırlandırılması anayasalarda düzenlenmiştir. Demokratik ülkelerde Parlamenter Sistem, Başkanlık Sistemi ve Yarı Başkanlık Sistemi olmak üzere üç temel hükümet sistemi bulunmaktadır. Parlamentonun varlığı demokrasi için bir garanti olmadığı için demokrasi, parlamenter sistem olmaksızın da var olabileceği gibi; parlamenter sistem de demokrasi olmaksızın var olabilir. Dolayısıyla hükümet biçimi ile demokrasi veya hukuk devleti arasında doğrudan bir ilişki veya orantı bulunmamaktadır. Bu çalışmada iyimser bir perspektiften bu iddia savunulmaya çalışılmıştır. Bu çalışmanın amacı, Türkiye'de sürekli tartışılan başkanlık sisteminin gerekliliği ve uygulanabilirliğini sorgulamak ve sisteme yöneltilen bazı eleştirilerin ve çekincelerin daha iyi anlaşılmasını sağlamaktır. Bu bağlamda literatür taraması yapılarak başkanlık sisteminin avantajları ekseninde, gerek parlamenter sistemin dezavantajları gerekse başkanlık sisteminin olumlu yönleri karşılaştırmalı olarak ele alınmıştır. Çalışmada ayrıca çeşitli yazarların görüşlerine yer verilmiş ve hükümet sistemlerinin kavramsal boyutta analizi yapılarak tarihsel süreç içerisinde ülke örnekleri ile kıyaslama yapılmıştır. Çalışma üç bölümden oluşmaktadır. İlk bölümde öncelikle başkanlık sisteminin gerekliliği üzerinde durulmuştur. İkinci bölümde başkanlık sisteminin ülkemizde uygulanabilirliği detaylı olarak ele alınmıştır. Üçüncü bölümde ise sisteme karşı yöneltilen eleştiri ve çekincelere yer verilmiştir. ; Political systems and regimes discussion lasted from Plato to Rawls. In this discussion process, the democracy model which is universally the only valid regime of all systems basing its legitimacy upon the people's will has been recognized as an indication of modernity in search of the ideal state order. The distribution or limiting of the power of government among the political powers is regulated by the constitutions of the countries. In democratic countries, there are three basic systems of government including parliamentary system, presidential system and semi-presidential system. Democracy can exist without parliamentary system and parliamentary system, in contrast, can exist without democracy just because the existence of Parliament does not guarantee democracy. Therefore, there is no direct relationship or proportion between the system of government and democracy or the state of law. This paper aims to defend these claims from an optimistic perspective. The main purpose of this study is to question the necessity and applicability of the presidential system which has been continually discussed in Turkey and provide a better understanding of the criticisms of the presidential system and some reservations about it. In this context, in the framework of the advantages of the presidential system, both the disadvantages of the parliamentary system and the positive aspects of the presidential system have been examined by making a literature review as well as making a comparison with the other countries historically and systems of government. Moreover, this paper also contains about the views of the various authors by making an analysis in the conceptual dimension. This work consists of three parts: the first section primarily focuses on the necessity of the presidential system. In the second part, the applicability of the presidential system in our country is considered in detail. The criticisms of the presidential system and some reservations against it are given in the third part.

ÖZET Tez çalışmamızın birinci bölümünde, genel anlamda muhafazakarlık kavramı ele alınmıştır. Bu bağlamda siyaset felsefesi açısından muhafazakarlık kavramının tarihsel gelişimi incelenmiştir. 20.yüzyılda muhafazakar felsefenin değişimi ele alınarak, Anglo Saxon ve Amerikan Muhafazakarlığı'na yer verilmiş, muhafazakarlık kavramının demokrasi ve ekonomi kavramları ile olan ilişkisi irdelenmiştir. Birinci bölümün son kısmında ise; günümüz Türk Siyaseti'nde gündem oluşturmakta olan muhafazakarlık ve modernite ilişkisi, Türk sağının felsefi manada muhafazakarlık kavramının neresinde olduğu ve muhafazakar demokrasi ve İslamcılık arasındaki farklar üzerinde durulmuştur.Çalışmamızın ikinci bölümü olan Türk Siyasi Hayatı'nda Muhafazakarlık Yaklaşımı bölümünde ise; Osmanlı'nın son döneminden başlayarak tarihsel süreç dahilinde muhafazakarlık kavramının siyasi hayatımızdaki yeri konu edilmiştir. İncelememizin diğer bölümünde ise; Türk Basını'ndaki muhafazakar kimlik olgusu başlığı altında basınımızdaki teknolojik yenileşme ve holdingleşme sürecinin başlangıcına değinilmiştir. Buna bağlı olarak holdingleşme süreci ve bu süreçte flulaşan medya-siyaset-ticaret üçgenindeki ilişkiler ağına vurgu yapılmıştır. Dönemin muhafazakarlıkla ilgili haber başlıkları seçilmiş örnekler yardımıyla, Hürriyet ve Yeni Şafak Gazeteleri'nin bakış farklılığı belirtilerek aktarılmıştır.1980'li yıllardan itibaren Türkiye Kapitalizmi'nin yeni stratejik tercihleriyle paralel biçimde basın endüstrisinin basın dışı sektörle bütünleşerek, yapısal bir dönüşüm sürecine girdiği gözlenmiştir. Bu dönüşümün sonucunda basın büyük sermaye gruplarının eline geçmiş ve geleneksel işlevlerini neredeyse tamamen yitirmiştir. Araştırmamızın son bölümü olan analiz bölümünde ise; Hürriyet ve Yeni Şafak Gazeteleri'nin 2001-2011 döneminde Ocak-Nisan-Ağustos-Aralık aylarının ilk haftalarındaki sayılarının incelemesi sonucu elde edilen bulgular içerik analizi yöntemi ile değerlendirilmiştir.Analiz sürecinde yapılan detaylı çalışmada döneme ait haberler; haber sayısı, haberlerin yer alış biçimleri, konuları ve haber değer kuramı açısından incelenmiştir.ABSTRACTIn the first chapter of our thesis study, the concept conservation has been considered in the general sense. Within this context, the historical development of the concept conservation has been studied in terms of political philosophy. By taking account of the change of conservative philosophy in the 20th century, the Anglo Saxon and American Conservatism has been considered, and the relationship of the concept conversation with the concepts democracy and economy has been studied in-depth. And in the last section of the first chapter, the relationship of conservatism and modernity which presently sets the agenda in the Turkish Policy, and the matter of that the Turkish rightist wing take place in which part of the concept conservatism in philosophical sense as well as the differences between conservative democracy and Islamism have been considered. And in our study's second chapter which is titled the Approach of Conservatism of the Turkish Political Life, the place of the concept conservatism in our political life within the framework of historical process starting as from the last period of the Ottomans has been considered. And in the other chapters of our study, under the title of the conservative identity phenomenon in the Turkish Press, the beginning period of the technological innovation and conglomerating (becoming a holding) process has been reconsidered. In line with this, the conglomerating process as well as the network of the relationships within the triangle of media-policy-trade have been emphasized. The news headlines relating to the conservationism of the mentioned period have been transmitted with the help of the selected examples by particularly emphasizing the diversity of views of Turkish Hurriyet Daily and Yeni Safak Daily. It has been observed as of 1980's that Turkey has entered a structural process of transformation in such a way that the press industry has integrated the out-of-the press sectors in line with the new strategically preferences of the Capitalism. At the end of such transformation, the press has fallen into the hands of the big capital groups, and almost fully lost its traditional functions. And in the our study's last section titled the analysis, the findings obtained at the end of the studying the figures of the first weeks of the months of January-April-August-December of the 2001-2011 periods of the Turkish Daily Hurriyet and Yeni Safak have been evaluated through the analytical method of contents. In the study so made in details during the period of analysis, the news relating to relevant period as stated herein have been studied in-depth in terms of the number of news, and the replacing the distributing of such news, and the subjects serving and distributing to any third parties.

ÖZETBu çalışmada Türkiye'nin gündeminde ekonomik, politik, sosyal ve kültürel boyutlarıyla önemli bir yer tutan AB ile olan ilişkiler tarihsel gelişimi kapsamında incelenerek, Türkiye'nin AB'ne üyeliğinin, Avrupa Parlamentosu kararları örnek olaylarıyla irdelenmesi ve Atatürk Türkiye'si idari yöntemler açısından analizi yapılmıştır. Atatürk'ün dış politika uygulamalarının, kültür ve çağdaşlık anlayışı temelindeki yaklaşımlarının belirli bir sistem, hedef ve prensipler çerçevesinde oluşturulduğunu tespit ettikten sonra, bunların günümüz koşullarıyla ne ölçüde uygulanabileceğini analiz edebilmemiz için, Avrupa'da bir birlik oluşturma fikrinin ve bugünkü AB'nin tarihi, felsefi ve siyasi temelleri çerçevesinde Avrupalılarla Türklerin ilişkileri analiz edildi. Bu değerlendirmelerin ışığında AB'nin kurumsal yapılanmasında son yıllarda önemi gittikçe artan AP'nin rolü ve Türkiye'ye yönelik politikaları ve kararları irdelendi. AB ve Atatürkçülük, çağdaşlaşma ve emperyalizm kavramları ekseninde değerlendirildi.Bugün yaşanan tartışmalardan da anlaşılacağı üzere, Atatürk'ün Türk milleti ve vatanı için çağdaşlaşma bağlamında hala tam olarak neyi amaçladığı, kullandığı yöntemler, hedefleri, ilkeleri anlaşılamadığından veya maskelenerek yorumlanmak istendiğinden Türkiye-AB ilişkileri de farklı boyutlarda ve zeminlerde dolaşmaktadır. Çalışma beş ana bölümden oluşmaktadır. Konumuz açısından, Osmanlı modernleşmesi analiz edildikten sonra birinci bölümde Atatürk Dönemi Dış Politika ve çağdaşlaşma ana hatlarıyla kavramlar zemininde değerlendirildi. İkinci bölümde Türkiye-AB ilişkileri; Avrupa kavramının sınırları, AB fikrinin tarihi, siyasi, kültürel ve felsefi temellerine ilaveten resmi söylemde doğuşu ve gelişimi irdelendikten sonra tarihi perspektif içinde değerlendirildi. Üçüncü bölümde AB'nin kurumsal yapılanması ve bunun içinde son yıllarda öne çıkan ve Türkiye için, yaygın olarak iddia edilenin aksine, artık kararlarının tavsiye niteliğinden öte anlamları olan Avrupa Parlamentosu'nun artan yetkileri, federalizm ve demokrasi açığı kavramlarıyla incelendi. Dördüncü bölümde AP'nin Türkiye'nin ulusal çıkarları ve milli bütünlüğüne yönelik aldığı kararlar, belgeler üzerinden analiz edildikten sonra, AB taraftarlığı ve Atatürkçülük ana başlığıyla beşinci bölümde emperyalizm, çağdaşlaşma kavramları çerçevesinde Türkiye-AB ilişkilerine Atatürkçü bakış açısıyla ele alınıp, Atatürk'ün idari yöntemlerinden sapmalar analiz edidi. Son olarak, bazı sonuçlar ve gelecek için öneriler verildi. Bu tez hazırlanırken kullanılan başlıca yöntemler ise; betimleyici yöntem, karşılaştırmalı method, söylem analizi ve örnek çalışmasıdır.ABSTRACTIn this study, the relations with the European Union (EU), which take an important "place on Turkey's agenda with their political, social and cultural aspects, have been examined with respect to the historical progress. Turkey's candidacy for the EU membership has been investigated in light of the cases with European Parliament resolutions, and analyzed in terms of Ataturk Turkey's state administration methods. Having determined the fact that Ataturk's foreign policy practices and his civilization- and modernity-based approaches have been developed within a framework of particular system, objective and principles, in order to be able to examine to what degree those particular elements can be practiced in current circumstances, the Europeans-Turks relations have been analyzed with regard to the idea of forming a union in Europe, and historical, philosophical and political foundations of the present EU. In light of these evaluations, the role of the European Parliament which has recently been becoming increasingly important on the EU's institutional structuring, and its (i.e., EP) policies and decisions towards Turkey have been considered. The EU and Ataturk's Political Doctrine have been evaluated in the context of modernization and imperialism concepts. As it can be understood from the present discussions that what exactly Ataturk meant by the modernization of the Turkish nation and homeland, the methods he used, his objectives and his principles are still not clearly understood or wanted to be interpreted through the way of masking, the Turkey-EU relationships are, therefore, floating around in different dimensions and arenas.This work is mainly compesed of five parts. After analysed Ottoman modernization process, in first part of this study, the Ataturk's Term Foreign Policy and modernization have been considered in essence and on conceptual basis. In the second part, after having analyzed the birth and the development of the EU in political arena in addition to having analyzed the boundaries of the concept of Europe and the history and the political, cultural and philosophical foundations of the idea of EU, the Turkey-EU relations have been evaluated from historical perspective. In the third part, the institutional structure of the EU, and as involved in this structure, the increasing jurisdictions of the EP, the decisions of whom for Turkey now mean, as recently become prominent in contrast to the common claims, beyond the meaning of 'recommendation', have been analyzed with the concepts of federalism and democratic deficit. After the EP resolutions that are made towards Turkey's national interests and integrity have been analyzed with documents in the forth part, in the fifth part under the main topic of "EU Advocacy and Ataturk's Political Doctrine" the deviations from Ataturk's state administration methods have been analyzed within the framework of the concepts of imperialism and modernization, with addressing the Turkey-EU relations from the Ataturkist point of view. Lastly, I give some future perspectives and conclusions within the context of the thesis. Discourse analysis, case study, descriptive and comparative methods are utilized throughout this thesis.

Türkiye'de liberaller arası bölünmeyi ele alan bu çalışma, yaklaşık elli yıl arayla kurulan ve benzer süreçleri yaşayan, iki önemli liberal sivil toplum kuruluşunun ayrışmalarını konu edinmektedir. Bu sivil toplum kuruluşları; 1947 yılında Ahmet Emin Yalman ve Ali Fuat Başgil tarafından kurulan Hür Fikirleri Yayma Cemiyeti ve Atilla Yayla ile Mustafa Erdoğan'ın 1992 yılında kuruculuğunu yaptıkları Liberal Düşünce Topluluğu'dur. Ülkede, tek parti yönetimine karşı, 'liberal değerler' üst söylemiyle mücadele veren Hür Fikirleri Yayma Cemiyeti, çok partili hayata geçiş ile birlikte, kimlikler üzerinden 'liberal kavrayış farklılıkların' açığa çıkması sonucunda dağılmıştır. Yalman'ın liberalizme bakışı Batılılaşma, serbest girişim, ilerleme, basın özgürlüğü ve yabancı sermaye gibi unsurlar etrafında şekillenirken, Başgil liberalizmi, daha çok muhafazakâr kesimin, düşünce, din ve ibadet özgürlüğü olarak algılamaktadır. Başgil'in görüşlerindeki baskın muhafazakâr içerik, Yalman tarafından aydınlanma ürünü olan liberal felsefeye tamamen zıttır. Cemiyet, Başgil ve Yalman'ın ortak hedefi olan Demokrat Parti'nin iktidara gelmesinin ardından, liberal öz ile muhafazakâr eğilimler arasındaki sınır noktasında sorun yaşayarak bölünmüştür. Dünyada kabul gören liberalizm kavrayışı ile Türkiye'de algılanan liberalizm pratiğinde açığa çıkan benzer bir paradoks, Liberal Düşünce Topluluğu'nun iki önemli ismi Mustafa Erdoğan ile Atilla Yayla arasında yaşanan fikirsel ayrışmanın da temelini oluşturmuştur. Liberal düşüncenin merkezi olan Batıda, liberalizmin evrensel ilkeleri: bireycilik, özgürlükler, hukukun üstünlüğü, rekabete dayalı piyasa düzeni, demokrasi ve sınırlı devlet gibi sayısını çoğaltabileceğimiz unsurlardır. Bu ilkelerle birlikte, bugün liberalizmden bahsederken salt bir kavram ya da ideolojiden değil, dünya genelinde mutlak kabul gören genel bir siyasi ve uluslararası düzenden bahsetmekteyiz. Türkiye'de ise daha çok liberal fikirlerle muhafazakârlık vii içiçe geçmiş görünmektedir. Türkiye'de "sağ-liberal" geleneği temsil eden Liberal Düşünce Topluluğu (buradaki "sağ" kelimesi, liberal yelpazedeki tercihleri değil, kökenini ifade etmektedir) sağ muhafazakâr çevreden gelip liberal fikirleri temelde kabul eden fakat geçmişte sahip olduğu muhafazakâr refleksleri koruyan bir grubu işaret eder. Liberal Düşünce Topluluğu içinde ağırlıklı olan, Anadolu kökenli, orta-alt sosyo-ekonomik sınıftan beslenen bu damar, topluluğun muhafazakârlar ile kentli, sekülerle dindar arasında bir köprü görevi görebilmesi gibi ülkeye has bir işleve de sahiptir. Ancak Gezi Olayları ile birlikte muhafazakâr iktidar ile modernist milliyetçi kesimler arasında beliren derin fikir ayrılıkları, Liberal Düşünce Topluluğu'nun geçmişteki rolünü sorgulamasına ve nihayetinde topluluğun bölünmesine yol açmıştır. Benzer diyalektiklere sahip Hür Fikirleri Yayma Cemiyeti ile Liberal Düşünce Topluluğu'nu karşılaştırarak Türkiye'de liberalizmin kapsamlı bir fotoğrafını da çekmeye çabalayan bu çalışma, ülkede liberal ilkeleri savunma iddiasında bulunan entelektüel kesimin, egemen ideolojiye mensup; liberal hoşgörü ve otonom birey ilkelerine sahip birer cemiyet üyesi olmaktan çok, siyasi tutum arayışında birer cemaat mensubuna dönüşerek, ideolojilerini salt bir doktrin olmaktan ziyade iktidar ekseninde (yakınlık/karşıtlık) konumlandırmalarını göstermesi bakımından ilginçtir. ; This thesis compares two non-governmental organizations, Association for Liberal Thinking (ALT) and Society for the Propagation of the Free Ideas (SPFI), who have adopted liberal ideas but dissented with an interval of 50 years. To compare these two historically similar cases allows us to make a dynamic and real analysis of liberalism in Turkey. The concept of liberalism in the Western world which creates modernity, liberal philosophy, liberal ideologies and transfers it to societies like us in the form of "modernization", contain universal principles adopted by the whole world today. The whole international order has shaped on liberal principles. Therefore, when talking about liberalism, we should not ignore that we are talking about common denominators of people, life, political order and international system, which adopted as a common denominator and dominant in the world today, not from ideologies, concepts or structures of philosophy. Liberal debates in Turkey along with the dichotomy within the community of Association for Liberal Thinking should be assessed by taking into account the overall hegemony. ALT is a group of people predominantly from right conservative circles who have met with liberalism thereafter and could not completely get rid of their old habits. With these features, they have served as a bridge between conservatives and urban, secular-modern segments. When there was a clear opposition between the conservative power and modern segments due to the Gezi events, the ALT had difficulty playing this role within itself and was divided into two groups that criticize each other fiercely. When the Democratic Party came to power in 1950, Başgil and Yalman, who founded the SPLT, opposed the Single Party administration, but later they differentiated just like ALT. ix ALT in Turkey represents "right-liberal" tradition. However, the word "right" here expresses the origin, not the preferences in the liberal spectrum. The dissociation in ALT, according to the origin criteria, is not a principled but a right-left conjunctural purification. In 1950, a strong despute on liberalism took place between Yalman and Başgil. The Single Party Period was over, and the multi-party life started. In the struggle of liberalism. Yalman and Başgil lost their common enemy. While Yalman sees liberalism as a necessary element for westernization, free enterprise, progress, freedom of press and foreign capital; Başgil views liberalism as the worship freedom of the conservative segment. However, according to Yalman, Başgil's views were not compatible with the liberal view, which is the product of western philosophy and enlightenment. That's why, measures taken against religion were suitable and appropriate. The separation between Mustafa Erdogan and Atilla Yayla triggered by the Gezi events was a conjunctural rather than a principled one which is related to the attitude towards the government. The dynamics of this decomposition showed that, there is a huge gap between liberalism in the world and liberalism in Turkey.