Suchergebnisse

Url: http://josc.selcuk.edu.tr/article/view/1075000437 ; 1920'li yıllardan itibaren dünya ve Türkiye yeni bir kitle iletişim aracıyla tanışmıştır. Yeni olduğu kadar etkili ve güçlü olan bu kitle iletişim aracı radyodur. Özellikle II. Dünya Savaşı'nda etkisini ve gücünü ortaya koyan radyo, herkesin olduğu gibi siyasal iktidarların, baskı gruplarının vs. ilgi odağı olmuştur. Türkiye, bu etkili kitle iletişim aracını kullanmaya başlamak konusunda, öncü ülkelere oranla çok geç kalmamıştır. 1927 yılından itibaren ülkemizde de radyo yayını yapılmaya başlanmıştır. Türkiye'nin siyasal ortamında radyo daima önemli bir rol oynamış, özellikle, çok partili hayata geçiş döneminde, üzerinde çok büyük tartışmalar yaşanmıştır. 27 Mayıs 1960 Devrimi'nin ardından hazırlanan 1961 Anayasası ile bazı kurumlara özerklik tanınmış, böylece siyasal iktidarların etki ve baskısından uzak tutulmaya çalışılmıştır. Özerklik verilen kurumlardan birisi de TRT Kurumu olmuştur. Özerk TRT Kurumu 1964 yılında faaliyetlerine başlamış, özerkliğini fiilen 12 Mart 1971 muhtırasına kadar, yasal olarak da Şubat 1972 yılına kadar sürdürmüştür. Bu dönem, Türkiye'nin siyasal ortamıyla birlikte, TRT'nin gelişimi bakımdan çok özel bir öneme sahiptir. Bu çalışmada, özerk TRT kurumunun, 7 yıl boyunca ortaya koyduğu gelişme ele alınmış, Türkiye'nin bu dönemdeki siyasal ortamı da göz önünde tutularak, TRT'nin özerkliği konusunda yaşanan tartışmalar incelenmiştir. Siyasi partilerin, ulusal gazetelerin tutumlarının yanı sıra, TRT'nin kendi iç tutumu da incelenerek, TRT'nin yıpranma ve özerkliğinin kaldırılma sürecinde yaşananlar ortaya konulmuştur. ; World and Turkiye met a new mass communication tool in 1920's. This new and also powerful tool was radio. Especially during World War II radio showed its effects and power, and so, it became the focus of interests of parties-in-power, compression groups etc. Turkiye was not so late to start to use this mass communicaton tool as compared to countries which used it primari-ly. Since 1927, radio have been listened in our country. Radio has always have an important role in political state of Turkiye. Especially during the passage to multi-political parties life there was great arguments on radio. After the revolution in May 27, 1960, a new constitution was prepared in 1961, with which, autonomy was giyen to some organizations. By this autono-my, those organizations were tried to be kept from the pressure of parties-in-power. TRT was one of these organizations. Autonom TRT organization started to work in 1964 and had its autonomy until the memorandum on March 12, 1971, in application. But legally, its autonomy continued until February 1972. This period has an important role, together with Turkiye's politi-cal state, for the development of TRT. In this study the development of autonom TRT during this seven years was followed, and also by considering the political state of Turkiye during this peri-od, the discusions about the autonomy of TRT were examined. Besides the behaviors of political parties and national newspapers, the internal behavior of TRT was also examined, and so, the deformation and completion of autonomy stages were stated by this study.

Yürürlüğe girdiği andan itibaren tartışmaların odağında yer alan 1982 Anayasasının her dönemde değiştirilmeye çalışılan otoriter yönü, 2017 Anayasa değişikliğiyle daha da derinleştirilmiştir. Türkiye'de uzun yıllar gündemden düşmeyen başkanlık rejimine geçiş tartışmalarıysa, köklü bir yönetim biçimi değişikliğini öngören 2017 Anayasa değişikliğiyle farklı bir boyuta evirilmiştir. Akademisyenler ve siyasetçilerin yönetim biçimi değişikliği konusundaki tartışmalarına bakıldığında genel hatlarıyla sorunun; federal-üniter devlet yapısı, erklerin anayasal düzlemdeki dizaynı çerçevesinde parlamenter ve başkanlık rejimlerinin avantajları ve dezavantajları yönünden araştırıldığı görülmektedir. Ancak ülkelerin kendilerine özgü siyasi parti yapısı ve parti sistemi, siyasal rejimin işleyişinde önemli bir rol oynadığı için konunun bu yönüyle de ele alınması gerekmektedir. Çalışmanın odak noktası ise, anayasal düzlemde geniş yetkiler verilen cumhurbaşkanının partisi ile ilişiğinin kesilmemesi nedeniyle anayasal pratikte bu yetkisini daha da arttırabilme ihtimalidir. Yeni anayasal sistemin 09.07.2018 tarihinde tamamıyla yürürlüğe girmesiyle de bu konu hakkında somut ipuçları elde edilebilmemiz mümkün olmuştur. Bu bağlamda hukuki ve siyasi boyutta inceleyeceğimiz, cumhurbaşkanının siyasi partisiyle ilişiği çerçevesinde yeni anayasal sistem, mukayeseli hukuktan da faydalanılarak nitelendirilmeye çalışılmıştır. ; The authoritarian aspect of the 1982 Constitution which has been tried to be changed in every period, has been at the center of the discussions since its entry into force, was further deepened with the 2017 Constitutional amendment. Transition to the presidential regime debates that is in the agenda for many years in Turkey, has evolved into a different dimension with the 2017 Constitutional amendment, which foresees a radical change in management style. Considering the discussions of academics and politicians on the change of management style, in general lines the issue seems to be investigated in terms of; federal-unitary state structure, advantages and disadvantages of parliamentary and presidential regimes within the framework of the constitutional design of powers. Nevertheless, since the specific political party structure and party system of countries play an important role in the functioning of the political regime, the issue should also be addressed from this aspect. The focus of study is, the possibility that the president, who is given broad powers at the constitutional level, can further increase this power in constitutional practice for not being cut off his relationship with his party. It has been possible to obtain concrete clues on this issue with the new constitutional system fully coming into force on 09.07.2018. In this context, within the framework of the president's relationship with his political party, the new constitutional system which we will examine in legal and political dimensions, will be tried to be qualified by also making use of comparative law.

Türkiye-İran sınırı, İkinci Dünya Savaşı öncesinde yapılan çeşitli anlaşmalar ile nüfus geçişleri ve ticari işbirliğine daha fazla önem veren bir yapıya kavuşturulmuştur. Türkiye'nin İran'dan gelen sığınmacılar için bir program dâhilinde ve devletler hukukuna göre geliştirdiği olumlu tavrı sonucunda oluşan bazı göç hareketleri, İkinci Dünya Savaşına kadar sürmüştür. İran'ın, İkinci Dünya Savaşında tarafsızlığını ilan etmesine rağmen, Sovyet?İngiliz orduları tarafından işgal edilmesi neticesinde, dağılan İran ordusundan bir kısım asker de Türkiye'ye sığınmıştır. Türkiye'nin İran sınırında ortaya koyduğu dostça yaklaşıma teşekkür eden İranlı askerler, bir müddet Türkiye'de misafir olarak kalmışlardır. Bu çalışma, İkinci Dünya Savaşı öncesi ve savaş sırasında, Türkiye'nin, İran sınırında geliştirdiği güvenlik ve işbirliği tedbirlerini anlatan birkaç belge ışığında ele alınmıştır. Ayrıca Türkiye'ye sığınan İranlı askerler ile Türkiye'nin İran sınırı hakkında bilgi veren arşiv belgelerinde mevcut bir teşekkür mektubu incelenmiştir. ; Turkey-Iran border has been given a structure that gives more importance to refugee transitions and trade cooperation with various agreements made before the Second World War. Some migration movements resulting from Turkey's positive attitude for asylum seekers from Iran, within a program and according to the international law, lasted until the Second World War. Although Iran declared its neutrality in the Second World War, some Iranian soldiers took refuge in Turkey as a result of occupation by the Soviet-British armies. Iranian soldiers appreciating Turkey's friendly attitude in Iranian border stayed as a guest for a while in Turkey. This study examined various documents describing security measures and cooperation developed by Turkey over the Iranian border before and during the Second World War. In addition, it investigated Iranian soldiers who took refuge in Turkey as well as a letter of thanks in archival documents providing information about the Iranian border of Turkey.

Türkmenistan 1991 yılında bağımsızlığını kazanmasıyla beraber diğer bağımsızlığını kazanan devletler arasında halkın da katılımıyla ilerleme adına iyi bir performans sergilemiştir. Geçiş döneminin bir parçası sayılabilecek yapısal ve kurumsal değişim, serbest piyasanın yaratılması, özel teşebbüsün düzenlenmesi ve istikrarlı politik çerçevenin oluşturulmasını sağlamak için gerekli bir unsur olarak öngörülmektedir. Bağımsızlığım kısa bir dönem önce kazanmasına rağmen ülke değerli doğal ve insan kaynaklarını kullanarak gelişmeyi sağlamayı hedeflemektedir. Sahip olduğu büyük enerji kaynakları, petrol, pamuk üretimi ve tekstil mallan üretim kapasitesiyle ülkenin eski Sovyet Cumhuriyetleri arasında başarılı bir gelişme için güçlü bir ekonomik potansiyele sahip olduğu söylenebilir. Buna ilave tarafsızlık politikasıyla da Türkmenistan ekonomik ve sosyal gelişme önündeki engelleri yok etmeye çalışmıştır. Bu çalışma da amaç, geçiş dönemindeki Türkmenistan'ın sanayileşme çabalan için uyguladığı ekonomik reformlar çerçevesinde geliştirdiği sanayileşme stratejisini araştırmaktır. ; Since her deceleration of independence in 1991, Turkmenistan a former Soviet Socialist Republic, made a great leap forward to join the global community of nations. The structural and institutional process as part of the transition period has introduced major policies towards establishing a free enterprise market economy operating within a stable political environment. This newly independent proud country has subtantial natural and human resource base to establish in a short period of time a well developed agro industrial base and market economy. With her vast amount of energy resource, oil, natural gas and agro industrial capasity particulary in cotton production and textiles, Türkmenistan has tremendous economic potantial to make this nation a development succes among the former Soviet Republics. As has been indicated by the policy of the lidership, in addition to internal political stability, a regional strategy of peaceful co-existence through the declaration of neutrality, is an essential part of national policy to preserve sovereignty and accomplish economic development The primary intention of this thesis is about economic reforms aimed at strengthening economic self sufficency, and creating a new strategy for industrialization period of the country in transition period.

ÖZETHidrokarbon rezervleri bakımından zengin olan Türkmenistan, bağımsızlığınıkazanmasının ilk yıllarında ülke doğal gazını dış pazara ihraç etmek istemiş, bunu daSovyetler Birliği'nden kalmış olan doğal gaz boru hatlarını kullanarak yalnızca Rusyaüzerinden yapabilmiştir. Ancak tek pazara bağımlı kalmanın olumsuz sonuçlarını kısa süredetecrübe eden Türkmenistan, tarafsızlık stratejisi sayesinde bölgede rekabet halinde olanRusya, İran, Çin, Hindistan ve AB ülkeleri ile dengeli ilişkiler kurmuş ve Rusya'ya yenialternatif arayışına girmiştir.Dünya doğal gaz rezervinin 'una sahip olan Türkmenistan, kuzeye alternatifolarak doğu, güney, güney doğu ve batı yönlerindeki pazarlara doğal gaz ihraç etmek içinboru hattı projeleri geliştirmiştir. Bu projelerin bazıları faaliyete geçerken bazıları henüz projeaşamasındadır. Türkmenistan'ın Rusya'ya karşı yeni alternatif pazarlara ulaşma başarısınınaltında yatan temel etken büyük güçlerin kendi aralarındaki rekabettir. Aynı şekilde bazıprojelerin hayata geçmemiş ve hala proje aşamasında kalmasının nedeni de yine dışetkenlerdir.Bu çalışmada Türkmenistan'ın gerçekleşen alternatif boru hattı projeleri ile buprojelerden bazılarının gerçekleşmeyip hala proje aşamasında kalmasının nedenleri, iç ve dışfaktörler bağlamında incelenecek ve analiz edilecektir. --- Turkmenistan, which is rich in hydrocarbon reserves, wanted to export the country'snatural gas to the foreign market in the first years of its independence and could only do sothrough Russia using natural gas pipelines from the Soviet Union. However, Turkmenistanexperienced the negative consequences of being dependent on a single market in a shorttime and established balanced relations with Russia, Iran, China, India and EU countries thatare competing in the region thanks to its neutrality strategy and started to seek newalternatives to Russia.Turkmenistan, which owns 10% of the world's natural gas reserves, has developedpipeline projects to export natural gas to markets in the east, south, south east and west asan alternative to the north. Some of these projects are in operation while others are still inthe project phase. The main factor underlying Turkmenistan's success in reaching newalternative markets against Russia is the rivalry between the great powers. In the same way,some of the projects have not been implemented and are still in the project stage due toexternal factors.In this study, the alternative pipeline projects of Turkmenistan and the reasons whysome of these projects are not realized and still remain in the project phase will be examinedand analyzed in terms of internal and external factors.

Yürürlüğe girdiği andan itibaren tartışmaların odağında yer alan 1982 Anayasasının her dönemde değiştirilmeye çalışılan otoriter yönü, 2017 Anayasa değişikliğiyle daha da derinleştirilmiştir. Türkiye'de uzun yıllar gündemden düşmeyen başkanlık rejimine geçiş tartışmalarıysa, köklü bir yönetim biçimi değişikliğini öngören 2017 Anayasa değişikliğiyle farklı bir boyuta evirilmiştir. Akademisyenler ve siyasetçilerin yönetim biçimi değişikliği konusundaki tartışmalarına bakıldığında genel hatlarıyla sorunun; federal-üniter devlet yapısı, erklerin anayasal düzlemdeki dizaynı çerçevesinde parlamenter ve başkanlık rejimlerinin avantajları ve dezavantajları yönünden araştırıldığı görülmektedir. Ancak ülkelerin kendilerine özgü siyasi parti yapısı ve parti sistemi, siyasal rejimin işleyişinde önemli bir rol oynadığı için konunun bu yönüyle de ele alınması gerekmektedir. Çalışmanın odak noktası ise, anayasal düzlemde geniş yetkiler verilen cumhurbaşkanının partisi ile ilişiğinin kesilmemesi nedeniyle anayasal pratikte bu yetkisini daha da arttırabilme ihtimalidir. Yeni anayasal sistemin 09.07.2018 tarihinde tamamıyla yürürlüğe girmesiyle de bu konu hakkında somut ipuçları elde edilebilmemiz mümkün olmuştur. Bu bağlamda hukuki ve siyasi boyutta inceleyeceğimiz, cumhurbaşkanının siyasi partisiyle ilişiği çerçevesinde yeni anayasal sistem, mukayeseli hukuktan da faydalanılarak nitelendirilmeye çalışılmıştır. ; The authoritarian aspect of the 1982 Constitution which has been tried to be changed in every period, has been at the center of the discussions since its entry into force, was further deepened with the 2017 Constitutional amendment. Transition to the presidential regime debates that is in the agenda for many years in Turkey, has evolved into a different dimension with the 2017 Constitutional amendment, which foresees a radical change in management style. Considering the discussions of academics and politicians on the change of management style, in general lines the issue seems to be investigated in terms of; federal-unitary state structure, advantages and disadvantages of parliamentary and presidential regimes within the framework of the constitutional design of powers. Nevertheless, since the specific political party structure and party system of countries play an important role in the functioning of the political regime, the issue should also be addressed from this aspect. The focus of study is, the possibility that the president, who is given broad powers at the constitutional level, can further increase this power in constitutional practice for not being cut off his relationship with his party. It has been possible to obtain concrete clues on this issue with the new constitutional system fully coming into force on 09.07.2018. In this context, within the framework of the president's relationship with his political party, the new constitutional system which we will examine in legal and political dimensions, will be tried to be qualified by also making use of comparative law.

ÖZET Hidrokarbon rezervleri bakımından zengin olan Türkmenistan, bağımsızlığını kazanmasının ilk yıllarında ülke doğal gazını dış pazara ihraç etmek istemiş, bunu da Sovyetler Birliği'nden kalmış olan doğal gaz boru hatlarını kullanarak yalnızca Rusya üzerinden yapabilmiştir. Ancak tek pazara bağımlı kalmanın olumsuz sonuçlarını kısa sürede tecrübe eden Türkmenistan, tarafsızlık stratejisi sayesinde bölgede rekabet halinde olan Rusya, İran, Çin, Hindistan ve AB ülkeleri ile dengeli ilişkiler kurmuş ve Rusya'ya yeni alternatif arayışına girmiştir. Dünya doğal gaz rezervinin 'una sahip olan Türkmenistan, kuzeye alternatif olarak doğu, güney, güney doğu ve batı yönlerindeki pazarlara doğal gaz ihraç etmek için boru hattı projeleri geliştirmiştir. Bu projelerin bazıları faaliyete geçerken bazıları henüz proje aşamasındadır. Türkmenistan'ın Rusya'ya karşı yeni alternatif pazarlara ulaşma başarısının altında yatan temel etken büyük güçlerin kendi aralarındaki rekabettir. Aynı şekilde bazı projelerin hayata geçmemiş ve hala proje aşamasında kalmasının nedeni de yine dış etkenlerdir. Bu çalışmada Türkmenistan'ın gerçekleşen alternatif boru hattı projeleri ile bu projelerden bazılarının gerçekleşmeyip hala proje aşamasında kalmasının nedenleri, iç ve dış faktörler bağlamında incelenecek ve analiz edilecektir. --- Turkmenistan, which is rich in hydrocarbon reserves, wanted to export the country's natural gas to the foreign market in the first years of its independence and could only do so through Russia using natural gas pipelines from the Soviet Union. However, Turkmenistan experienced the negative consequences of being dependent on a single market in a short time and established balanced relations with Russia, Iran, China, India and EU countries that are competing in the region thanks to its neutrality strategy and started to seek new alternatives to Russia. Turkmenistan, which owns 10% of the world's natural gas reserves, has developed pipeline projects to export natural gas to markets in the east, south, south east and west as an alternative to the north. Some of these projects are in operation while others are still in the project phase. The main factor underlying Turkmenistan's success in reaching new alternative markets against Russia is the rivalry between the great powers. In the same way, some of the projects have not been implemented and are still in the project stage due to external factors. In this study, the alternative pipeline projects of Turkmenistan and the reasons why some of these projects are not realized and still remain in the project phase will be examined and analyzed in terms of internal and external factors.

Bu çalışmada 1923-1930 yılları arasında Türkiye Cumhuriyeti ile Bulgaristan arasındaki ilişkilerin kamuoyuna yansıyan boyutları Hâkimiyet-i Milliye gazetesi üzerinden ve arşiv belgelerine de referansla değerlendirilmektedir. I. Dünya Savaşı'ndan yenik çıkan Bulgaristan'da Milli Mücadele'ye duyulan sempati iki ülke arasındaki iyi ilişkilere zemin hazırlamıştır. Bulgar Çiftçi Partisi'nin bir askerî darbe ile iktidardan düşürülmesi sonrasında iktidara gelen radikal milliyetçilerin söylem ve siyasetleri şüphe ile karşılansa da karşılıklı güvensizlik aşılabilmiş ve iki ülke arasında 1925'te bir "Dostluk Antlaşması" imzalanabilmiştir. Antlaşmaya rağmen iki devlet ve iki halk arasında yakın geçmişin hadiselerinden kaynaklanan sorunlar zaman zaman kendisini göstermiştir. 1929'da iki ülke arasında "Tarafsızlık, Uzlaşma, Adli Tesviye ve Tahkim Antlaşması" yapılmıştır. Ne var ki 1920'lerin sonuna gelirken Türkiye'nin uluslararası siyasetini statükodan yana belirlemesi, ayrıca Bulgaristan İtalya ile birlikte revizyonist bloğa yaklaşırken Türkiye'nin Bulgaristan ile uzlaşmaz menfaatleri bulunan diğer Balkan devletleri ile yakınlaşma stratejisi ilişkilerde bozulmaya neden olmuştur. Türkiye ve Bulgaristan arasındaki siyasi ve diplomatik ilişkilerin doğası ekonomik, toplumsal ve kültürel ilişkileri de etkilemiştir. Kamuoyu algısını hem üreten hem de yansıtan ve yayan bir kaynak olarak basın iki ülke arasındaki ilişkileri anlamak adına detaylı veriler sağlamaktadır. ; In this study, the reflections of the relations between the Republic of Turkey and Bulgaria between the years of 1923-1930 are evaluated from the Hakimiyet-i Milliye newspaper also with reference to archive documents. The symphaty towards the Turkish National Struggle in Bulgaria which was defeated in the World War I, has paved the way for better relations between the two countries. Although the radical nationalists' rhetoric and policies have been met with suspect in Turkey after the military coup that overthrown the Bulgarian Farmer's Party from the power, it was succeeded in overcoming the mutual distrust and a "Treaty of Friendship" was signed between two countries in 1925. Despite the agreement, the problems arising from the recent past events between the two states and two societies occasionally showed themselves. "Treaty of Neutrality, Conciliation, Judicial Settlement and Arbitration" was signed between the two states in 1929. However, coming to the end of 1920s, Turkey's determination of its international politics in favor of the status quo and while Bulgaria was approaching to the revisionist bloc with Italy, Turkey's rapprochement strategy with the other Balkan states whose interests are irreconcilable with the interests of Bulgaria, caused a deterioration in relations. The nature of the political and diplomatic relations between Turkey and Bulgaria also affected economic, social and cultural relations. The press, which is producing and also reflecting and emitting public perception, provides detailed data to understand the relationship between the two countries.

Uluslararası Para Fonu (IMF veya Fon), küresel ekonominin ihtiyaçlarına cevap verebilmek adına büyük umutlarla kurulduğu 1944'ten günümüze kadar neredeyse yerkürenin her bölgesinde etkinlikte bulunmuştur. IMF programlarının uygulandığı ülkelerde sosyal politikaları da içine alan çeşitli alanları –ekonomik temelli bir kurum olmasına rağmen– etkileyebilecek biçimde hizmet veren IMF'nin etkinlikleri, yerkürenin barındırdığı hammadde ve insan kaynağının kullanım kapsamını doğrudan etkilemektedir. Bu bağlamda IMF'nin kısa ve uzun vadede gerçekleştirdiği ve gerçekleştirmesi gerektiği halde gerçekleştirmediği her girişim önemli sonuçlar doğurmaktadır. Etkinlikleriyle, yeryüzünde bulunan tüm toplumları, kurumları ve bireyleri bu boyutta etkileyebilen IMF'nin tarafsız ve yönetiminde ve karar alma aşamalarında her üye ülkenin gözetildiği adaletli bir söz hakkı dağılımının olması gerekmektedir. Sonuç olarak bunların başarılabilmesi ve küresel ekonominin daha sürdürülebilir ve istikrarlı olabilmesi için de IMF'de önemli reformların acil olarak hayata geçirilmesinin gerekliliği öne çıkmaktadır. Çalışma kapsamında yönetimsel reformların IMF tarafından öngörülmesine rağmen hayata geçirilememelerinin temel nedenleri ve önlerindeki engeller ile az gelişmiş ülkeler (AGÜ) ile gelişmekte olan ülkeler (GOÜ) başta olmak üzere, bu konuda dünya genelindeki hoşnutsuzluğun boyutu irdelenmiştir. IMF'de ağırlıklı oy sisteminin uygulanması nedeniyle reformların gerçekleştirilebilmesini de kapsayan önemli kararların alınmasının ve uygulanmasının önündeki en önemli engelin başta Amerika Birleşik Devletleri (ABD) olmak üzere politik bağlar ve çeşitli alanlardaki çıkarlarıyla birbirlerine bağlı olan gelişmiş ülkeler olduğu sonucuna varılmıştır. GOÜ ve AGÜ'nün daha etkin ve daha çok söz hakkının olduğu bir IMF'nin daha kapsayıcı bir role bürünebileceği ve sadece gelişmiş ülkeler yerine küresel ekonominin çıkarlarına daha etkin olarak hizmet verebileceği anlaşılmaktadır. ; Following its establishment on 1944, with great expectations in order to accomplish the requirements of the global economy, the International Monetary Fund (IMF, or Fund) had operated practically on every corner of the earth to date. In consequence of the Fund's programs applications, IMF affecting various areas including social policy –in spite of being an economic based institution– of the recipient country. Thus, operations of the Fund directly influence the scope of usage of human and raw material resources of the earth. In this connection, any initiative whether undertaken by the IMF or not –despite it should undertake– occurs significant consequences. An institution with this authority on societies, institutions and individuals on the earth, ought to have neutrality and every member country should have equitable power in the management of the IMF and its decision making process. Subsequently, in order to achieve these requirements and to bring out a more stable and sustainable global economy, the urgency of carrying out significant reforms in the IMF stands out vital. In the scope of this paper, IMF transformations and the reforms need to be carried out in the IMF particularly following global crises are examined. In pursuit, the chief obstructions confronting projected policy reforms in the Fund, and consequently the extent of general discontentment mainly of low income and developing countries are studied. The final section comprises several suggestions for solution on elimination the obstructions facing projected reforms in the IMF and emphasizes understandings on the potential appearance of a global collaboration and its possible benefits for humanity. In conclusion it come out that the chief obstruction confronts the policy reforms and significant decisions of the IMF are the United States and the other advanced countries connected with political correlations and common interests to each other in result of a weighted vote based system which is legitimized. With more vote right and involvement of the low income and developing countries, the IMF could have a more embracing role and could serve more effectively for the benefits of the global interest rather only to the advanced countries.