Suchergebnisse

In the article it disclosed influence of national factor on formation of cadre of peace's courts in Volyn. It found, that in 1871-1919 Russian government looked on wise personnel policy in Western region as a main key to resolution of «polish question» and final integration these territories to Russian empire. Moreover, when power solved can representatives of national minorities served in state bodies or not, it thinking first about their useful in her fight against Polish affairs. That's why Russians and Ukrainians from Left-bank Ukraine received different benefits in their career's advancement in western provinces. But this category of population was a minority and power began to search another «natural allies». For such purpose, it used Protestants and Jews, based on their confessional, cultural and social contradictions with poles. That's why from the middle of XIX century part of vacancies in administrative management was occupied by Protestants and Jews. But from beginning they were only «temporary surrogate» of Russian element in Volyn bureaucratic structure and as soon as part of ethnic Russian among local population was increased, it refused from such cooperation. In 1871-1919 peace's court became first front inRussian-Polish struggle, because it was authority and clear institute for localpeople. Russian power chosen farmers as its support in region and wantedlimited polish influences on them. That's why it very carefully selects personnel to peace's courts and introduced some new nonofficial select criteria for candidates to peace's judges, which was strictly complied. It was creed (Protestant or Orthodox). Such policy had double effects: from one side, it was manifestation of nation discrimination and violent assimilation, but from another side – it helped rise of effectiveness of peace's proceedings, because Russian government appointed on vacancies of peace's judges political well-affected, mentally stable and experienced lawyers, but mainly Russians for their origin. ; W artykule wyjaśniono wpływ czynnika narodowego na kształtowanie się składu kadrowego sędziów pokoju na Wołyniu. Stwierdzono, że rząd rosyjski w sprawie rekrutacji kadrów na objęcie stanowisk w zakładach pokojowych, jako jedno z najważniejszych kryteriów rozpatrywał pochodzenie etniczne, które występowało gwarancją prawomyślności oraz lojalności władz carskich. Udowodniono, że Polacy i Żydzi w okresie 1871 – 1919 doznawali szeregów ograniczeń wobec ich służby w sądach Wołynia, wtedy jak Rosjanom i Ukraińcom gubernii lewobrzeżnych wręcz przeciwnie nadawano znaczne ulgi. ; У статті розкрито вплив національного чинника на формування кадрового складу мирових судів Волині. Встановлено, що російський уряд одним із основних критеріїв при доборі кандидатів для заміщення посад у мирових установах розглядав етнічне походження, яке виступало запорукою політичної благонадійності та лояльності до імперської влади. З'ясовано, що поляки і євреї протягом 1871-1919 рр. зазнали низки обмежень щодо їх служби у судах Волині, тоді як росіянам та українцям лівобережних губерній навпаки надавалисязначні пільги.

The article includes an analysis of the peace mission in Lebanon with the participation of the Polish Military Contingent. The organizational structure of the military health service securing our soldiers in that mission was also presented, bearing in mind the initial intended use of Polish units in this mission. The article is looking for an answer to the question about the importance of participation in peacekeeping missions of the Polish Armed Forces. It is also a description of the first mission in Lebanon, with a view to the re-participation of Polish troops in the mission at the end of 2019. Poland is considered a responsible member of NATO and the European Union.

The article discusses the experience of creation of peacekeeping missions in Bosnia and Herzegovina, Eastern Slavonia, Kosovo and East Timor with the use of comparative method. It also raises the role of international and regional actors in post-conflict peacebuilding. The author presents some practical solutions for the implementation of the effective peace process in eastern Ukraine, aimed at the reintegration of temporarily occupied territories.

The article describes the more important quality assurance projects in higher education that originated in Poland in 1993-1998. The thesis that in most of the countries of Central and Eastern Europe accreditation agencies are a substitute for central control of the state over higher education is discussed on selected examples of Solutions to the quality monitoring problem existing in those countries. On the basis of studies, observations and results of the discussion that has been going on for many years in the academic community, the author sketches possible scenarios of development and changes in the conceptions being implemented today. The expression optima, I solution here means a solution that perhaps to a lesser degree results from an analysis of real needs, but is the one that has a chance of being accepted by the academic community. ; W artykule zostały przedstawione ważniejsze projekty systemów zapewniania jakości kształcenia w szkolnictwie wyższym, powstałe w Polsce w latach 1993-1998. Teza, iż w większości krajów Europy Środkowo-Wschodniej agencje akredytacyjne stanowią substytut centralnej kontroli państwa nad szkolnictwem wyższym omawiana jest na wybranych przykładach istniejących w tych krajach rozwiązań problemu monitorowania jakości. Na podstawie badań, obserwacji oraz wyników dyskusji toczącej się od wielu lat w środowisku akademickim autorka wskazuje na możliwe scenariusze rozwoju i zmian obecnie wdrażanych koncepcji. Przedstawia również własną propozycję optymalnego rozwiązania problemu. Określenie optymalne rozwiązanie oznacza tu w istocie rozwiązanie, które może w mniejszym stopniu wynikać z realnej analizy potrzeb, ale za to ma szanse akceptacji przez środowisko akademickie.

The article includes an analysis of the peace mission in Lebanon with the participation of the Polish Military Contingent. The organizational structure of the military health service securing our soldiers in that mission was also presented, bearing in mind the initial intended use of Polish units in this mission. The article is looking for an answer to the question about the importance of participation in peacekeeping missions of the Polish Armed Forces. It is also a description of the first mission in Lebanon, with a view to the re-participation of Polish troops in the mission at the end of 2019. Poland is considered a responsible member of NATO and the European Union. ; W pracy dokonano przeglądu misji pokojowej w Libanie z udziałem Polskiego Kontyngentu Wojskowego. Przedstawiono również strukturę organizacyjną wojskowej służby zdrowia zabezpieczającej żołnierzy we wspomnianej misji pamiętając o początkowym przeznaczeniu celowym polskich jednostek w tej misji. Autorka poszukuje odpowiedzi na pytanie o znaczenie udziału SZ RP w misji UNIFIL. Praca stanowi również próbę charakterystyki pierwszej misji w Libanie, w perspektywie ponownego udziału wojsk polskich w misji pod koniec 2019 roku. Polska uchodzi za odpowiedzialnego członka NATO i Unii Europejskiej.

Abstract: Peacekeeping missions have become part of international policy as one of the main mechanisms used in resolving conflicts that threaten the global security. Poland regularly participates in such activities. The article presents the essence and history of Polish participation in peacekeeping missions. An analysis of the efforts taken by the Polish military contingent during the activities carried out under the auspices of the European Union and the North Atlantic Alliance has also been performed. ; Streszczenie: Misje pokojowe wpisały się w politykę międzynarodową jako jeden z głównych mechanizmów wykorzystywanych przy rozwiązywaniu konfliktów zagrażających bezpieczeństwu światowemu. Polska regularnie współuczestniczy w tych działaniach. W artykule przedstawiono istotę i historię partycypacji Rzeczpospolitej w misjach pokojowych. Dokonano także analizy wysiłków Polskiego Kontyngentu Wojskowego dotyczącej działań prowadzonych pod auspicjami Unii Europejskiej oraz Sojuszu Północnoatlantyckiego.

Abstract: The European Union (EU) as well as other regional organizations, despite their own organizational and legal structures, model themselves on the United Nations in the field of peacekeeping operations and preventive diplomacy. In this regard, one should bear in mind the small achievements of the EU in the area of deploying its own peacekeeping forces and launching crisis response operations, including primarily military operations from scratch, due to the current state of military development and civilian operational capabilities. The global challenges of recent years have become more complex, multidimensional and fluid. The global EU strategy in the field of foreign and security policy presented in June 2016 underlines the strong link between the internal security of states and the internal security of the EU in the changing geopolitical conditions. It assumes that no country is able to face new threats on its own. Due to the fact that the interests of all EU Member States are inextricably linked, the EU creates conditions that allow Member States to cooperate more closely in defense when participating in peacekeeping operations. On the other hand, preventive diplomacy is currently one of the most effective ways of maintaining security in the international arena. The development of instruments used in EU preventive diplomacy, both military and non-military, is a response to changes in political-military relations between states. Nowadays, preventive diplomacy is an important measure in the context of activities undertaken within the EU security system and other international organizations, in order to prevent armed conflicts in all geographical regions. This article aims to analyze and present the essence of the analyzed means of maintaining peace and security in the activities undertaken by the EU in the 21st century. ; Streszczenie: Unia Europejska (UE), jak i inne organizacje regionalne, mimo własnych struktur organizacyjno-prawnych wzorują się na Organizacji Narodów Zjednoczonych w kwestii operacji pokojowych i dyplomacji prewencyjnej. W związku z tym należy mieć na uwadze niewielki dorobek UE w zakresie rozlokowania własnych sił pokojowych i rozpoczynania operacji reagowania kryzysowego, w tym przede wszystkim operacji militarnych od podstaw, ze względu na obecny stan rozwoju zarówno militarnych, jak i cywilnych zdolności operacyjnych. Globalne wyzwania ostatnich lat stały się bardziej złożone, wielowymiarowe i płynne. Przedstawiona w czerwcu 2016 r. Globalna Strategia UE w zakresie polityki zagranicznej i bezpieczeństwa podkreśla silny związek między bezpieczeństwem wewnętrznym państw a bezpieczeństwem wewnętrznym UE w zmieniających się warunkach geopolitycznych. Zakłada, iż żaden kraj nie jest w stanie samodzielnie stawić czoła nowym zagrożeniom. Ze względu na fakt, iż interesy wszystkich państw członkowskich UE są ze sobą nierozerwalnie związane, UE stwarza warunki, które umożliwiają państwom członkowskim ściślejszą współpracę w zakresie obrony, uczestnicząc w operacjach pokojowych. Z kolei dyplomacja prewencyjna stanowi obecnie jeden z najbardziej efektywnych sposobów utrzymania bezpieczeństwa na arenie międzynarodowej. Rozwój instrumentów wykorzystywanych w dyplomacji prewencyjnej UE, zarówno wojskowych, jak i pozawojskowych, jest reakcją na zmiany zachodzące w stosunkach polityczno-militarnych między państwami. Współcześnie dyplomacja prewencyjna jest istotnym środkiem, w kontekście działań podejmowanych w ramach systemu bezpieczeństwa UE i innych organizacji międzynarodowych, w celu zapobieżenia konfliktom zbrojnym we wszystkich regionach geograficznych. Niniejszy artykuł ma na celu przedstawienie istoty analizowanych środków utrzymania pokoju i bezpieczeństwa w działaniach przez UE w XXI wieku oraz ich analizę.

The aim of the article is to present the role of the armed forces in peacebuilding on the example of Bosnia and Herzegovina. Due to the relative lack of interest of Polish researchers in building peace, in the first part of the article the author presents the theoretical issues of the discussed problem. Peacebuilding is carried out in the countries that are not stable, which may bring about internal conflicts. The destabilization of a given country may pose a threat to the entire region, which is why it is important to involve international organizations in building peace. It seems that the role of the armed forces seems to be important in the above process. However, the research has shown that the armed forces are not in each case a sufficient tool in the process of building peace. ; Celem niniejszego artykułu jest zaprezentowanie roli sił zbrojnych w procesie budowania pokoju na przykładzie Bośni i Hercegowiny. Z względu wciąż niewystarczający poziom zainteresowania polskich badaczy zagadnieniem budowy pokoju, Autorka w pierwszej części artykułu przybliży kwestie teoretyczne omawianego zagadnienia. Budowanie pokoju ma miejsce w państwach, które nie są stabilne, co może powodować wybuch wewnętrznego konfliktu. Destabilizacja danego państwa może powodować zagrożenie dla całego regionu. Dlatego istotne w procesie budowania pokoju jest zaangażowanie organizacji międzynarodowych. W myśl powyższego, bardzo ważna w omawianym procesie zdaje się być rola sił zbrojnych. Przeprowadzone przez Autorkę badania uprawniają ją do stwierdzenia, że nie w każdym przypadku siły zbrojne są wystarczającym narzędziem procesu budowania pokoju.

Rada Bezpieczeństwa ONZ wydała na przestrzeni ostatnich piętnastu lat kilka rezolucji dotyczących roli kobiet w zapobieganiu konfliktom oraz budowaniu pokoju. Pierwszą i przełomową była rezolucja 1325 (2000), w której podkreślono istotne znaczenie równego i pełnego uczestnictwa kobiet w zapobieganiu i rozwiązywaniu konfliktów, budowaniu i utrzymaniu pokoju. Udział kobiet w negocjacjach pokojowych czy szerzej działaniach na rzecz pokoju i bezpieczeństwa jest istotny m.in. dlatego, że istnieje o 35% większa szansa, że porozumienia pokojowe wynegocjowane z udziałem kobiet potrwają co najmniej 15 lat. Artykuł skupia się na instrumentach Rady Bezpieczeństwa ONZ w zakresie zapewnienia większego udziału kobiet w utrzymaniu pokoju i bezpieczeństwa oraz rezultatach wdrażania tych instrumentów. ; The UN Security Council issued several resolutions over the last fifteen years regarding the role of women in conflict prevention and peacebuilding. Resolution 1325 (2000) came first and marked a watershed stressing the importance of equal and full participation of women in the prevention and resolution of conflicts and building and maintaining peace. The participation of women in peace negotiations or broader activities for peace and security is important, among other things, because there is a 35% greater chance that peace agreements negotiated by women will last at least 15 years. The article focuses on the UN Security Council instruments to ensure greater participation of women in maintaining peace and security and the results of mplementing these instruments.

Rada Bezpieczeństwa ONZ wydała na przestrzeni ostatnich piętnastu lat kilka rezolucji dotyczących roli kobiet w zapobieganiu konfliktom oraz budowaniu pokoju. Pierwszą i przełomową była rezolucja 1325 (2000), w której podkreślono istotne znaczenie równego i pełnego uczestnictwa kobiet w zapobieganiu i rozwiązywaniu konfliktów, budowaniu i utrzymaniu pokoju. Udział kobiet w negocjacjach pokojowych czy szerzej działaniach na rzecz pokoju i bezpieczeństwa jest istotny m.in. dlatego, że istnieje o 35% większa szansa, że porozumienia pokojowe wynegocjowane z udziałem kobiet potrwają co najmniej 15 lat. Artykuł skupia się na instrumentach Rady Bezpieczeństwa ONZ w zakresie zapewnienia większego udziału kobiet w utrzymaniu pokoju i bezpieczeństwa oraz rezultatach wdrażania tych instrumentów. ; The UN Security Council issued several resolutions over the last fifteen years regarding the role of women in conflict prevention and peacebuilding. Resolution 1325 (2000) came first and marked a watershed stressing the importance of equal and full participation of women in the prevention and resolution of conflicts and building and maintaining peace. The participation of women in peace negotiations or broader ac-tivities for peace and security is important, among other things, because there is a 35% greater chance that peace agreements negotiated by women will last at least 15 years. The article focuses on the UN Security Council instruments to ensure greater partici-pation of women in maintaining peace and security and the results of implementing these instruments.

The aim of article is describe the issues of uses an armed forces in peacekeeping operations and their influence on global security. Need to respond rapidly to security risks and difficulties in resolving disputes and conflicts through diplomacy have made it increasingly important nowadays peacekeeping missions. The decision to use the armed forces during these operations is usually difficult, lengthy and involves many considerations. Moreover, military operations are subject to political control and close supervision by the public. Modern peacekeeping operations are characterized by complex and multi–faceted action. These include military action, political, economic, social and cultural. The primary objectives of these missions should be civilian–military cooperation, close coordination at international level and at the national level. The main aim of the involvement of armed forces in peacekeeping operations has become primarily to reduce the wars and conflicts of the modern world. In retrospect participation of soldiers in peacekeeping operations is an important element in ensuring security in current international environment ; Konieczność szybkiej reakcji na zagrożenie bezpieczeństwa oraz trudności przy rozwiązywaniu sporów i konfliktów za pomocą dyplomacji sprawiły, że coraz większego znaczenia nabierają obecnie misje pokojowe. Podjęcie decyzji o użyciu sił zbrojnych podczas tych operacji jest zazwyczaj trudne, długotrwałe i obarczone wieloma uwarunkowaniami. Działania wojsk podlegają ponadto kontroli politycznej oraz szczególnemu nadzorowi ze strony opinii publicznej. Współczesne operacje pokojowe charakteryzują się działaniem kompleksowym i wieloaspektowym. Obejmują one działania wojskowe, polityczne, ekonomiczne, społeczne oraz kulturowe. Do podstawowych założeń tych misji należy współpraca cywilno–wojskowa, ścisła koordynacja działań na szczeblu międzynarodowym oraz na szczeblu narodowym. Zasadniczym celem angażowania sił zbrojnych w operacje pokojowe stała się przede wszystkim chęć ograniczenia wojen i konfliktów we współczesnym świecie. Patrząc z perspektywy czasu udział żołnierzy w operacjach pokojowych stanowi ważny element zapewnienia bezpieczeństwa we współczesnym środowisku między– narodowym.