Suchergebnisse

TEZ10111 ; Tez (Yüksek Lisans) -- Çukurova Üniversitesi, Adana, 2015. ; Kaynakça (s. 87-92) var. ; xi, 93 s. : res., tablo ; 29 cm. ; Orta Asya ülkelerindeki doğal kaynakların planlanmasının Sovyetler zamanında merkezi bir anlayışla yapılmış olması ülkelerin bağımsızlıklarından sonra bir takım konularda anlaşmazlıkların ortaya çıkmasına neden olmuştur. Bunların en önemlisi de su paylaşımı sorunudur. Bölgenin iki ana nehri olarak sayılan Seyhun ile Ceyhun'un petrol ve doğal gaz temininde dışa bağımlı memba ülkeleri Kırgızistan ile Tacikistan'dan çıkmaktadır. Özbekistan, Türkmenistan ve Kazakistan ise gaz ve petrol kaynaklarına zengin, mansap ülkeleri olarak sayılmakta ve suyu ekonomilerine büyük gelir getiren tarım alanlarını sulama için kullanmaktadırlar. Memba ülkelerin HES'leri çalıştırmak için suyu enerji kaynağı olarak görmesi, mansap ülkelerinin ise sulama için suya ihtiyaç duyması ve giderek suyun siyasallaşması bölgedeki sınır aşan su kaynaklarına ulusal çıkarların korunması açısından yaklaşması sonucunu doğurmuştur. Böylece su sorunu bölgede güvenliği tehdit eden unsur haline gelmiştir. Bölge ülkelerinin kendi aralarında yapılan anlaşmalara çoğu zaman uymamaları, uluslar arası anlaşmalara taraf olmamaları, su konusunda bir ülkenin aldığı karara diğerlerinin çok sert eleştirerek tepki vermesi, bölgede istikrarı görmeyi zorlaştırmaktadır. Orta Asya sorunlarını içeren çok sayıda tezler mevcuttur, fakat bölgenin su güvenliği konusunu ele alan ve çalışmalar hemen hemen yoktur. Bu çalışmanın amacı da bölge ülkeler arasında su sorununun ülkeler arasında çatışmaya neden olabileceğini araştırmaktır. ; After disintegration of the Soviet Union, there were some misunderstandings about using of the natural resources among the independent states which was leading to some problems. Distribution and use of trans-boundary rivers have become one of the most sensitive and problematic issues among these states. Two great rivers originate from Tajikistan and Kyrgyzstan, which completely depend on foreign oil and gas supply, provide the water resources of all regions. While downstream countries such as Uzbekistan, Kazakhstan and Turkmenistan, with rich hydrocarbonic sources, use water for irrigation and make great profit for their economy, upstream countries use water as a source of electric power. Regarding the fact that water issue has been already politicized in the region, each state considers it as a treat for their national security. İt is not easy to speak about stability in the region because some of the countries don't follow the rules of the signed agreements and some of them do not participant in international agreements. Moreover, the decisions taken by a government of one country are rigidly criticized by other states. There are different studies on Central Asia's current issues and problems but there are few researches on water security in this region. The present study ended to have comprehensive investigation about water security in Central Asian countries to find out if water issue can give rise to conflict among these countries

URL: http://sutad.selcuk.edu.tr/sutad/article/view/999 ; Yaklaşık yedi asır boyunca müşterek bir coğrafyayı paylaşan İran ve Osmanlı devletleri mezhep, siyasi ve içtimai farklılıkların gölgesinde bir türlü sağlam temellere oturtulamayan siyasi münasebetlerini, bir takım antlaşmalarla canlı tutmaya gayret gösterseler de, iki taraf arasında oluşturulmaya çalışılan ittifak, mezhepsel farklılığın pragmatik politikaların önüne set çekmesi ve bu ayrışmanın küresel güçler tarafından istismar malzemesi haline getirilmesi nedeniyle bir türlü istenilen düzeye ulaşamamıştır. İki taraf arasında meydana gelen anlaşmazlıkların önemli bir nedeni de uzun yıllar boyunca birbirine komşu olan bu iki kadim devlet arasındaki siyasi sınırların muayyen bir statüye kavuşturulamamış olmasıdır. Bu durum sınır bölgelerinde ve bilhassa da konargöçer aşiretlerin yarattığı ihlaller neticesinde küçük çaplı çatışmalara neden olmakta ve asıl zararı bölgede faaliyet gösteren tüccarlar ve zairler görmekteydi. Bu makalede birinci elden kaynaklar ve belgeler ışığında İran ve Osmanlı devletlerinin sınır meseleleri irdelenecek ve bu anlaşmazlıkların sebebiyet verdiği siyasi ve diplomatik krizlerin iki ülke üzerindeki olumsuz yansımalarına dikkat çekilecektir. Zira iki taraf arasında bir türlü önü alınamayan sınır anlaşmazlıkları savaş nedeni olmaktan ziyade, 19. yüzyılın siyasi konjonktüründe küresel güçlerin kıskacına alınan İran ve Osmanlı devletlerinin dayanışma ve ittifak içine girmesine engel teşkil etmiş ve netice itibariyle bu husumetten faydalanan yine batılı emperyalist devletler olmuştur. ; Persia and Ottomans, who shared common geography for nearly seven centuries, tried to keep alive their relations, which they couldn't base on sound grounds due to differences in Sect, political and social matters, by means of a set of agreements and alliance sought between two parties couldn't reach intended level as a result of sectarian disagreement hindering practical politics and exploitation of this segregation by global powers. Important cause of disagreements occurring between two parties was that, the political borders between these two old states, which were neighbors for a long period, couldn't be given definite status. This situation caused small scale skirmishes along the borderlines, especially as a result of violations by nomadic tribes and the most damage was suffered by merchants active in the region. In this article, the border problems of Persia and Ottomans will be studied in the light of first-hand sources and attention will be drawn to negative reflections of political and diplomatic crises caused by these disagreements. For, the unpreventable border disagreements between two parties obstructed Iran [Qajar] and Ottomans, who were under the yoke of global powers in political conjuncture of 19. Century, from solidarity and alliance rather than being cause of war and as a result, it was Western imperialist powers who took advantage of this animosity.

2000'li yılların ortalarından itibaren Twitter'ın politik değerine siyasetçiler, gazeteciler ve akademisyenler tarafından dikkat çekilmekte, Twitter kullanımı ve siyasal katılım arasındaki ilişki hakkında giderek büyüyen bir tartışma olduğu görülmektedir. Dijital demokrasinin katılımcı demokrasiye olan etkisi üzerine giderek yaygınlaşan tartışmalar ve yakın zamanlı araştırmalar Twitter kullanımı ve siyasal katılım arasında olumlu bir ilişki olduğuna dair bir resim sunmaktadır. Twitter politik sorunlarının görüşüldüğü, ağ dolayımlı bir kamusal alan haline gelmiştir. Twitter'ın siyasetçiler, siyasal stratejistler ve yurttaşlar tarafından hızla artan oranda kullanımı, onu e-Katılım ve dijital demokrasi pratiklerinin önemli bir parçası haline getirmiştir. Bütün bu pratikler ve akademik araştırmalara rağmen, Türkiye'de siyasete angaje olma açısından siyasetçilerin Twitter kullanımı hakkında çok az şey bilinmektedir. Bu çalışma Twitter ve siyasal adaylar tarafından kullanımı arasındaki ilişkiyi araştırmaktadır. Daha detaylı olarak, bu tez çalışması 2014 yerel seçimlerinde Adalet ve Kalkınma Partisi (Ak Parti) ve Cumhuriyet Halk Partisi'nin (CHP) Büyükşehir Belediye Başkan adaylarının siyasal katılımda dijital bir araç olarak Twitter kullanımlarını tartışacaktır. ; Twitter has drawn attention for its potential political value by academics, journalists, and politicians and, since the mid-2000s, there have been growing discussions on the relationship between Twitter and politics. The impact of so-called Digital Democracy tools on participatory democracy has been widely discussed and, recently, studies have illustrated a positive relationship between twitter use and political participation Twitter has also been described as a networked sphere in which political issues are publicly negotiated and this is arguably demonstrated by the increasing use of Twitter by politicians, political strategists and citizens, making this social network play an important part in the context of e-Participation and digital democracy practices. However, despite all these practices and academic research interest, there is little knowledge on the politician's use of Twitter to engage in politics at Turkey. This study will be investigating the relationship between Twitter and its use by Turkish political candidates. More in detail, the thesis will discuss how the new media (Twitter) was used during the 2014 Local Election in Turkey by analyzing the metropolitan municipality candidates of Justice and Development Party (Ak Party) and Republican People's Party (CHP) uses and performances on Twitter as a digital tool for political participation.

Bu çalışma Uluslararası Sosyal Bilimler Programı'nın (USBP) 2010 tarihinde çevre üzerine otuz bir ülkede gerçekleştirdiği anket çalışmasının Türkiye verisini kullanarak vatandaşların çevre üzerine algılarını tartışmaktadır. Çalışma, Türkiye'de farklı demografik grupların çevre ile alakalı benzer endişeler dile getirdiklerini; ancak, bu endişelerini siyasi aktörlere iletebilecekleri kurumsal mekanizmalardan yoksun olduklarını ortaya koymaktadır. Çalışma ayrıca, kırsal nüfusun çevre ile alakalı ortaya koyduğu algı ve eğilimlerdeki farklılıklara dikkat çekmektedir. Son olarak, Türkiye örneğinin farklı ülkelerle karşılaştırılması çevre sorunlarına etkin çözümler getirebilmiş Almanya örneğini öne çıkarmaktadır. ; Present study discusses citizen's perceptions and attitudes about environment in Turkey. For this purpose, it utilizes International Social Science Program's (ISSP) cross-country survey on environment, which was conducted in 2010 across thirty-one countries. The study's findings show that citizens of different demographic groups in Turkey mention similar concerns about the environment. Yet they also lack instituonal mechanisms to communicate these concerns to political actors. The study also underlines rural population's different perceptions and attitudes towards environmental issues in comparison with other demographic groups. Last but not the least, the comparison of the Turkish case with different countries highlights Germany as an important case study. ; No sponsor

2000'li yılların ortalarından itibaren Twitter'ın politik değerine siyasetçiler, gazeteciler ve akademisyenler tarafından dikkat çekilmekte, Twitter kullanımı ve siyasal katılım arasındaki ilişki hakkında giderek büyüyen bir tartışma olduğu görülmektedir. Dijital demokrasinin katılımcı demokrasiye olan etkisi üzerine giderek yaygınlaşan tartışmalar ve yakın zamanlı araştırmalar Twitter kullanımı ve siyasal katılım arasında olumlu bir ilişki olduğuna dair bir resim sunmaktadır. Twitter politik sorunlarının görüşüldüğü, ağ dolayımlı bir kamusal alan haline gelmiştir. Twitter'ın siyasetçiler, siyasal stratejistler ve yurttaşlar tarafından hızla artan oranda kullanımı, onu e-Katılım ve dijital demokrasi pratiklerinin önemli bir parçası haline getirmiştir. Bütün bu pratikler ve akademik araştırmalara rağmen, Türkiye'de siyasete angaje olma açısından siyasetçilerin Twitter kullanımı hakkında çok az şey bilinmektedir. Bu çalışma Twitter ve siyasal adaylar tarafından kullanımı arasındaki ilişkiyi araştırmaktadır. Daha detaylı olarak, bu tez çalışması 2014 yerel seçimlerinde Adalet ve Kalkınma Partisi (Ak Parti) ve Cumhuriyet Halk Partisi'nin (CHP) Büyükşehir Belediye Başkan adaylarının siyasal katılımda dijital bir araç olarak Twitter kullanımlarını tartışacaktır. ; Twitter has drawn attention for its potential political value by academics, journalists, and politicians and, since the mid-2000s, there have been growing discussions on the relationship between Twitter and politics. The impact of so-called Digital Democracy tools on participatory democracy has been widely discussed and, recently, studies have illustrated a positive relationship between twitter use and political participation Twitter has also been described as a networked sphere in which political issues are publicly negotiated and this is arguably demonstrated by the increasing use of Twitter by politicians, political strategists and citizens, making this social network play an important part in the context of e-Participation and digital democracy practices. However, despite all these practices and academic research interest, there is little knowledge on the politician's use of Twitter to engage in politics at Turkey. This study will be investigating the relationship between Twitter and its use by Turkish political candidates. More in detail, the thesis will discuss how the new media (Twitter) was used during the 2014 Local Election in Turkey by analyzing the metropolitan municipality candidates of Justice and Development Party (Ak Party) and Republican People's Party (CHP) uses and performances on Twitter as a digital tool for political participation.

Bu araştırmada, Körfez'de güvenlik sorunları, bölgesel güvenliğin temel faktör ve aktörleri, Körfez'de bölgesel güvenlik yapılanmaları ve Körfez İşbirliği Konseyi (KİK) çerçevesinde bölgesel güvenlik sistemi ele alınmıştır. Bu konuların analizi çerçevesinde Körfez güvenliğinin bölgesel ve küresel boyutlara sahip olması nedeniyle, sadece bölgesel-küresel karşılıklı güvenlik bağımlılığı ilişkisi bağlamında Körfez'de çok taraflı kolektif güvenlik mekanizmasının işlevsel olabileceği temel argüman olarak ileri sürülmüştür. Körfez güvenliğinin bölgesel ve küresel boyutunun dikkate alınmadığı KİK örneğinden hareketle, Körfez'de bölgesel bir güvenlik mekanizmasının etkinlik gösteremeyeceği hipotezi vurgulanmaktadır. Buna göre, KİK oluşumunda yukarıdaki bu parametrenin dikkate alınmaması nedeniyle, kurulduğu günden bugüne kadar daime etkinlik krizi ile karşı karşıya kalmış ve bunu aşamamıştır. Ayrıca, Körfez'de güvenlik ilişkileri ve politikasının ekonomi-politik/petro-politik ve güç politikası ile anlamlandırılabileceği ortaya konmaktadır. Körfez güvenlik ilişkilerinin incelenmesi sonucu bölgede sürekli güvenlik ikileminin hâkim olduğu tespit edilmiştir. Bunun yanında Körfez güvenliğinin devlet-merkezli ve askeri odaklı olduğu ve KİK ülkelerinin güvenliğini bölge dışı bir güç olan ABD'ye dayandırmaları olgusunun bölgeye güvenlik üretici değil aksine istikrarsızlık üretici bir faktör işlevi gördüğü söylenebilir ; In this paper the basic factors and actors of regional security and politics, the security predicaments, and the Gulf regional security structures, the regional security system with reference to the Gulf Cooperation Council (GCC) are analyzed. Concerning the analysis of these issues and due to the fact that the security in the Gulf has both regional and global dimensions, it is considered that; the interdependence of regionalglobal relationship could be achieved within the multilateral collective security mechanisms in the Gulf. Considering the GCC where the regional and global perspective of Gulf Security is not taken into consideration, it is alluded as a hypothesis that; a regional security mechanism in the Gulf region will not be effective. Apart from the fact that the factors mentioned above are not taken into consideration, the GCC has faced with efficiency crisis and could not solve this quandary since its foundation. Furthermore, the security relations and policies in the Gulf will be more meaningful if handled together with the political economy/petropolitics and power politics. As a result of scrutinizing the security relations in the Gulf, I identify that there is a constant security dilemma in the region. The security in the Gulf region is state-centric and military-focused so dependence on the security of the member countries' to another actor like the US will not bring security to the region; and will convey instability to the region

Çalışmada temel olarak Jacques Ranciere'in siyasal kavramına bakışı analiz edilmiştir. Düşünür, siyasetin polis arayışı karşısında siyasal olanı uyuşmazlık ve çatışma üzerinden kurmakta ve (liberal/temsili) demokratik pratikleri aşarak yeni bir demokrasi anlayışı geliştirmektedir. Düşüncesinin en önemli ayaklarından biri, bir düzeni ifade eden polis (police) olarak siyasetten (politics) uyuşmazlık ve eşitlik önkoşullu siyasal olana (political) geçişte demokratik mücadelenin önemini ortaya koymaktır. Demokrasi ile siyaset arasındaki bağı bilinen kavramların ötesinde yeniden tanımlayan Ranciere, siyasal-siyaset ve siyasa arasındaki ilişkiyi sorgulamamızı sağlar. Bu çalışma siyasa sürecine indirgenmiş siyasete karşı Ranciere'deki siyasal kavramının bir çıkış noktası olabileceğine dayanmaktadır. Ranciere'in demokrasiyi siyasal ilişkilerin temeline yerleştirerek açtığı yeni güzergah, yerleşik demokrasinin krizlerine üretilmiş felsefi cevaplardır. Ranciere açısından demokrasi, bir düzenin değil düzensizliğin ve siyasal öznelliğin eyleminin ismidir. ; In the study, the political concept of Jacques Ranciere is analyzed through his own works and secondary recourses. The study underlines the priority of political concept in Ranciere's thought to make a new framework for recent issues on democratic debates. Ranciere thought is based on the differences between politics and political. He constitutes the political on disagreement and contradiction against the polis of politics. The political view of Ranciere is parallel with his democratic approach. He creates a new democratic thought beyond of the (liberal/representative) democratic practices. The most important part of his thought is to indicate the importance of democratic actions with focusing on political as the space of the disagreement and equality rather than politics that means the order. The political and democracy overlaps according to him, and they are both against the order or the established politics. Ranciere who redefines the relation between democracy and politics outside of the well-known concepts helps to rethink on the concepts of political-politics and policy. This study argues that the concept of political in Ranciere thought breaks the order of politics as policymaking. Ranciere who make a new path in political thought as putting on the democratic politics to the base of the politics gives philosophical answers to the crisis of the democracy. Democracy for Ranciere is not a form of state but it is the name of disagreement and the act of political subjectivity. So his arguments help to rethink the democracy and politics in contemporary debates especially in the efforts of social movements. He constitutes his own thought beyond the old ideologies like the demands of the movements. In doing this Ranciere makes a renewal on conceptual level and also make a new path to understand new political changing on practical.

Political marketing is the implementation of marketing practices in politics in the process of persuading voters of political parties or candidates and winning their votes. Political parties and candidates aim to make the most efficient use of marketing science. In this context, studies on the implementation of current marketing practices in political marketing and measuring the effects of these practices are important. The main purpose of this study is to reveal the importance of promotion as a marketing mix element in political marketing and to examine the content of the candidates on Twitter, which is considered as one of the current promotion practices on social media. June 24, 2018 Presidential Election candidates' Twitter accounts were analyzed in terms of content they shared during the election period. As a result of the research, it was observed that there was an increase in the number of followers in the election process and it was revealed that the candidates did not give much space to the issues they discussed in their election declarations. Candidates did not include the programs they would implement when they were selected while sharing the country's agenda. With the increase in the content of the shares and the number of followers, there was a difference in the votes of the candidates. Based on the results of the research, researchers, politicians and political institutions have been presented with certain suggestions and recommendations. ; Politik pazarlama siyasi partilerin veya adayların seçmeni ikna etme ve onların oylarını kazanma sürecinde pazarlama uygulamalarının politikada uygulanmasıdır. Siyasi partiler ve adaylar pazarlama biliminden en verimli şekilde faydalanmayı amaçlamaktadırlar. Bu bağlamda güncel pazarlama uygulamalarının politik pazarlamada uygulanmasına yönelik çalışmalar ve bu uygulamaların etkilerinin ölçülmesi önem arz etmektedir. Bu çalışmanın temel amacı pazarlama karması elemanı olan tutundurmanın politik pazarlamadaki öneminin ortaya konulması ve güncel tutundurma uygulamalarından biri olan sosyal medya aracı olarak değerlendirilen Twitter 'da adayların paylaşımlarının içerik olarak incelenmesidir. 24 Haziran 2018 Cumhurbaşkanlığı Seçimi adaylarının Twitter hesaplarında seçim dönemi boyunca yaptıkları paylaşımlar içerik olarak incelenerek paylaşımlarında nasıl bir strateji izledikleri ortaya konulmaya çalışılmıştır. Araştırma sonucunda adayların seçim sürecinde takipçi sayılarında artış olduğu gözlemlenmiş ve adayların seçim beyannamelerinde ele aldıkları konulara paylaşımlarda çok fazla yer vermedikleri ortaya çıkmıştır. Adaylar ülke gündemi ile ilgili paylaşımlarda bulunurken seçildiklerinde uygulayacakları programlara paylaşımlarında yer vermemişlerdir. Adayların paylaşım içerikleri ve takipçi sayılarındaki artışlarla seçim sonucunda aldıkları oy oranlarında farklılık gözlemlenmiştir. Araştırmanın sonuçları temel alınarak araştırmacılara ve siyasi kişi/kurumlara bazı önerilerde bulunulmuştur.

Bu çalışma, siyaset psikolojisinin inceleme alanı olan "siyaset ve duygular" konusunda Türkçe eser eksikliği göz önünde bulundurularak hazırlanmıştır. Yaşamın her anını etkileyen duyguların, insanların siyasal davranışları üzerinde fark yaratmadığını düşünmek mümkün değildir. Bu düşünce çerçevesinde olumlu ve olumsuz duyguların siyasal davranışa ve siyasal davranışın en çok üzerinde durulan konularından biri olan siyasal katılım üzerinde yarattığı fark araştırılmıştır. Öncelikle siyasal katılım, toplumlarda etkili olan farklı siyasal kültürler ve siyaset ile ilişkisini irdelediğimiz duygular açıklanmıştır. Bu noktada öne çıkan duygular mutluluk, güven, umut ile öfke, korku ve nefret olmuştur. Duygular seçilirken, yapılan yabancı çalışmalar ve ülkemizde siyasal alanda etkisinin yoğun olduğu düşünülen duyguların bir sentezi yapılmıştır. Kolay ulaşılabilir örnekleme yöntemine göre düzenlenmiş anket yoluyla elde edilen veriler yorumlanmıştır. Çalışmanın siyaset bilimine ve özellikle siyaset – duygu ilişkisine katkı yapması beklenmektedir. Veri dağılımı geniş bir alan araştırması yapılması halinde, ileride yapılacak olan çalışmalar siyaset – duygu ilişkisine dair daha kapsamlı yorumlar ortaya koyabilir. ; This study was prepared considering the lack of Turkish work on "politics and emotions", which is the field of study of political psychology. It is not possible to think that emotions that affect every moment of life do not make a difference on people's political behaviour. Within the framework of this thought, the difference that positive and negative emotions make on political behaviours and political participation, which is one of the most emphasized issues of political behaviours, has been investigated. First of all, political participation, different political cultures that are influential in societies and the emotions that we examine in relation to politics are explained. Emotions that came to the fore at this point were happiness, trust, hope, anger, fear, and hatred. While choosing the emotions, a synthesis of the foreign studies and the emotions that are thought to have an intense effect on the political field in our country have been made. The data obtained through the questionnaire arranged according to the easily accessible sampling method were interpreted. This study is expected to contribute to political science and especially the relationship between politics and emotions. In the case of a large field study of data distribution, future studies may reveal more comprehensive interpretations of the relationship between politics and emotions.

Çalışmada temel olarak Jacques Ranciere'in siyasal kavramına bakışı analiz edilmiştir. Düşünür, siyasetin polis arayışı karşısında siyasal olanı uyuşmazlık ve çatışma üzerinden kurmakta ve (liberal/temsili) demokratik pratikleri aşarak yeni bir demokrasi anlayışı geliştirmektedir. Düşüncesinin en önemli ayaklarından biri, bir düzeni ifade eden polis (police) olarak siyasetten (politics) uyuşmazlık ve eşitlik önkoşullu siyasal olana (political) geçişte demokratik mücadelenin önemini ortaya koymaktır. Demokrasi ile siyaset arasındaki bağı bilinen kavramların ötesinde yeniden tanımlayan Ranciere, siyasal-siyaset ve siyasa arasındaki ilişkiyi sorgulamamızı sağlar. Bu çalışma siyasa sürecine indirgenmiş siyasete karşı Ranciere'deki siyasal kavramının bir çıkış noktası olabileceğine dayanmaktadır. Ranciere'in demokrasiyi siyasal ilişkilerin temeline yerleştirerek açtığı yeni güzergah, yerleşik demokrasinin krizlerine üretilmiş felsefi cevaplardır. Ranciere açısından demokrasi, bir düzenin değil düzensizliğin ve siyasal öznelliğin eyleminin ismidir ; In the study, the political concept of Jacques Ranciere is analyzed through his own works and secondary recourses. The study underlines the priority of political concept in Ranciere's thought to make a new framework for recent issues on democratic debates. Ranciere thought is based on the differences between politics and political. He constitutes the political on disagreement and contradiction against the polis of politics. The political view of Ranciere is parallel with his democratic approach. He creates a new democratic thought beyond of the (liberal/representative) democratic practices. The most important part of his thought is to indicate the importance of democratic actions with focusing on political as the space of the disagreement and equality rather than politics that means the order. The political and democracy overlaps according to him, and they are both against the order or the established politics. Ranciere who redefines the relation between democracy and politics outside of the well-known concepts helps to rethink on the concepts of political-politics and policy. This study argues that the concept of political in Ranciere thought breaks the order of politics as policymaking. Ranciere who make a new path in political thought as putting on the democratic politics to the base of the politics gives philosophical answers to the crisis of the democracy. Democracy for Ranciere is not a form of state but it is the name of disagreement and the act of political subjectivity. So his arguments help to rethink the democracy and politics in contemporary debates especially in the efforts of social movements. He constitutes his own thought beyond the old ideologies like the demands of the movements. In doing this Ranciere makes a renewal on conceptual level and also make a new path to understand new political changing on practical.

Demokratik siyasi hayatın vazgeçilmez unsurlarından birisi olan siyasi partilerin, toplum nezdinde içinde bulundukları ülkenin siyasasının belirlenmesinde önemli sorumlulukları bulunmaktadır. Siyasal partilerin bu sorumluluklarından birisi de iktidar olmaları durumunda izleyecekleri programları açık ve net ifadelerle belirlemeleridir. Böylelikle kamuoyu tarafından siyasi partilerden, parti programlarına beşeri konulardaki yaklaşımlarında hassasiyet göstermeleri de beklenmektedir. Doğrudan demokrasinin işlerliğini yitirip, temsili demokrasinin ve bu demokrasiye ait değerlerin daha da önem kazandığı günümüzde siyasal partiler; iktidar olma, tercih edilme, siyasal rekabette daha güçlü konumda olma gibi gereksinimlerden dolayı toplumu ve özellikle de toplumdaki bazı kesimleri ilgilendiren önemli konulara temas etmeyi tercih etmektedirler. Dolayısıyla temel hak ve özgürlüklerin giderek önem kazandığı günümüzde, siyasal partilerin de insan odaklı yaklaşım sergilemeleri ve bu konu üzerinde daha da yoğunlaşmaları arzu edilen bir duruma dönüşmüştür. Bu düşüncelerden hareketle çalışmada siyasal partilerin oluşum süreçleri, işlevleri ve amaçlarının yanı sıra, Türkiye'de Meclis'te aktif olarak temsil yetkisi bulunan siyasi partiler ile ileri demokrasi olarak nitelendirilen ülkelerden birisi olan İngiltere'deki siyasi partilerin programları incelenip, insana ilişkin tutumları ele alınacaktır. Türkiye ve İngiltere ölçeğinde siyasal partilerin "insan odaklı" bakış açısından karşılaştırmaları yapılacaktır. Bu noktada özellikle kadın-erkek, çocuk-yaşlı, ve engellilere ilişkin kriterler değerlendirilmeye tabi tutulacaktır. Söz konusu ülkelerde bulunan siyasal partilerin beşeri konulara gösterdikleri hassasiyet, benzerlikler ve farklılıklar bağlamında değerlendirilecektir ; Political parties are among the most important factors in determining a country's policy. Because a political party's program constitutes the basis for the policies to be followed in case of coming to power. Policy will be implemented in case of power according to defined criteria in programs typically report on political party programs. Thus, by the public, political parties, party programs are expected to show sensitivity in their approach to human subjects will be. When it is unable to functioning of direct democracy, representative democracy and democratic values are more important in today's world where political parties, the ruling being to be preferred, due to the requirement of being in the stronger position in the political competition, the community, and especially to touch on some important topics of concern to segments of the community prefer. Therefore, it is increasingly important nowadays of fundamental rights and freedoms, political parties and human-oriented approach and they should implement even more focus on this subject has turned into a desirable situation. The movement of these ideas in the study of the formation of political parties, processes, functions and objectives, in addition to the power to represent the political parties in Turkey's parliament actively forward with a democracy is described as one of the countries that the programs of political parties in the UK which is examined in the attitudes of the humans will be discussed. Turkey and the UK political parties on the scale of "human-oriented" perspective, comparisons will be made. At this point, especially Male-Female, child-elderly, and the disabled will be subject to criteria that relate to evaluation. Their sensitivity to issues of political parties in the countries in question in Humanities, in the context of similarities and differences will be evaluated

Kitle iletişim araçlarının yaygınlaşması ile hemen her şey medyatik alanlara taşınmıştır. Böylece tüm dünya dev bir televizyon ekranına dönüşmüştür. Bu çalışmada herkesin artık sorgulamadan sadece seyirle meşgul olduğu bir dünyada, işletmelerin bu sistemi etkileyen enstrümanları incelenmiştir. İşletmelerin Yirminci yüzyılın ortalarından itibaren devlet ve uluslararası düzeyde ciddi bir etkileşim içine girmiştir. Kitle iletişim araçları işletmelerin tanıtımlarına çok büyük katkı sağlarken diğer yandan da işletmelerin ürün tanıtımları üzerinden verdikleri mesajlar da ciddi bir kitleye sahip olmuştur. Bu durum kitleleri, işletmeler tarafından belirlenmiş ve farklı ideallere sürüklemiş ve bireyler ve hatta toplumlar arası mesafeler giderek aşırılığa yol açacak olan küresel yozlaşma nedeni olmuştur. Küresel yozlaşmanın ölçülmesi netliğe sahip olmazken, bu çalışmada medyatik olaylar değerlendirilerek bir çözümleme elde edilmeye çalışılmıştır. Bu çözümlemede özellikle kitlelerin hassas olduğu konuların medyada gördüğü tepkileri ve yansımaları ele alınmıştır. Bu bağlamda, küresel yozlaşmanın kitlesel anlamda, tüm toplumların var olan ve yukarıda sözü edilen bazı olumsuzluklara duyarsız kalması sorunudur. Bu çalışmanın sonuçlarına göre, küresel yozlaşma, her yönüyle ilişkileri acımasız kılan bir tür güç oyunu haline gelmiş ve gitgide karmaşıklaşan bir yaşam şekline dönüşmüş durumdadır. Çalışmada; artan rekabetin, teknolojik gelişmeleri artırdığı ve hızlandırdığı, bu durumun da ülkelerin gerek iç gerek dış meselelerinde ülkeleri ve/veya vatandaşlarını ahlaksız, tutarsız, dengesiz bir kitleye dönüştürdüğü ve dahası ileride daha da karmaşıklaşan yeni siyaset ve ekonomi oyunları ile rekabetin kendine yön veren bir niteliğe sahip olduğu görülmüştür. Küresel yozlaşmanın ilişkisel yapısı en fazla işletmelerde ortaya çıkmaktadır. ; With the widespread use of mass media, almost everything has moved to the media. Thus, the whole world has turned into a giant television screen. In this study, the instruments of the enterprises that affect this system are examined in a world where everyone is only busy with watching without questioning anymore. Since the middle of the twentieth century, businesses have entered into serious interaction at the state and international level. While mass media makes a great contribution to the promotions of businesses, on the other hand, the messages given by the businesses through their product promotions have also gained a serious audience. This situation has led the masses to different ideals determined by businesses, and the distances between individuals and even societies have become the cause of global corruption that will lead to extremism. While the measurement of global corruption is not clear, in this study, an analysis has been tried to be obtained by evaluating the mediatic events. In this analysis, the reactions and reflections of the subjects that are especially sensitive to the masses in the media are discussed. In this context, global corruption is the problem of all societies being insensitive to some of the negativities that exist and mentioned above. According to the results of this study, global corruption has become a kind of power game that makes relations brutal in all aspects and has turned into an increasingly complex way of life. As a result of the study, increasing competition has increased and accelerated technological developments. This situation has turned the countries and / or their citizens into an immoral, inconsistent and imbalanced mass in both internal and external issues. And it is seen that this situation will direct itself with new political and economic games that get more complicated in the future. The relational nature of global degeneration occurs most often in businesses.

Sovyetler Birliği'nin dağılmasıyla birlikte yıkılan iki kutuplu dünya sistemi ile dünyanın hemen hemen her coğrafyasındaki devletler için ulusal güvenlik kavramı önemli bir dönüşüm yaşamaya başlamıştır. Soğuk Savaş döneminin önemli bir parçası olan Türkiye de dünya genelinde yaşanmaya başlayan bu dönüşümden muaf olmamıştır. Türkiye gibi pek çok devlet için ulusal güvenlik - hem Soğuk Savaş sırası hem de öncesinde- genel olarak geleneksel bir anlayış çerçevesinde ve ulusal devlet düzeyinde askeri bir bakış açısıyla tanımlanmaktaydı. Soğuk Savaş'ın bitmesiyle güvenliğin sadece tanımı değil alanı da genişlemiş ve güvenlik çalışmaları gündemine göç, çevre, demokrasi, insan hakları ve ekonomi gibi farklı konuları da almaya başlamıştır. Diğer bir deyişle, güvenlik askeri boyutunun ötesinde, sosyal, siyasi, iktisadi ve çevresel boyutları da kapsayacak şekilde genişlemiştir. Soğuk Savaş'ın bitmesiyle Türkiye'nin ulusal güvenliğinde küçük çapta bir dönüşüm başlamıştı. Ancak gerçek manada bir dönüşüm, Türkiye'nin Kopenhag siyasi kritererleri çerçevesinde AB'ye aday ülkeymiş gibi 'ilerleme raporları' ile değerlendirilmeye başlandığı 1998 Cardiff Zirvesi ile başlamıştır. Bu makalenin amacı da AB'ye üyelik adına yerine getirilmesi gereken Kopenhag siyasi kriterlerinin Türkiye'nin ulusal güvenlikte yaşadığı bu kapsamlı dönüşümdeki rolünü ve etkisini inceleyip analiz etmektir. Yapılan analiz sonucunda AB üyelik sürecinde Kopenhag siyasi kriterlerini karşılama adına siyasi, hukuki, sosyal ve kültürel alanda yapılan yasal ve reformların Türkiye'nin ulusal güvenliğini dolaylı veya doğ- rudan etkilediği görülmüştür. Zira önceleri 'savunmacı reel politik' kapsamında bir güvenlik perspektifi benimseyen ve bu perspektif gereği her ulusal güvenlik 'sorununun' güvenlik konusu veya meselesi olarak görüp 'güvenlikleştiren' Türkiye, Kopenhag siyasi kriteleri kapsamında gerçekleştirilen yasal ve anayasal reformlar ile birlikte bu güvenlik perspektifini yavaş yavaş terketmeye başlamış yerine ise güvenliğin sadece askeri boyutunun olmadığı, siyasal, iktisadi, toplumsal ve kültürel boyutlarının da olduğu, ulusal güvenlik meselelerinde olağandışı yöntem ve araçlardan ziyade olağan yöntem ve araçların kullanıldığı bir güvenlik perspektifi - güvenlik dışı bırakma - benimseye başlamıştır. Bu yeni güvenlik perspektifin ne derece başarılı olup olmadığı konusunda bir sonuca varmanın şu an için erken olduğu düşünülmektedir. İleriki yıllarda yapılacak araştırmalar bu konuda daha somut bulgular ortaya koyacaktır. ; With the end of the bipolar system after the dissolution of the Soviet Union, the national security concept has undergone significant change in many countries across the world. As an important player of the Cold War, Turkey was also not immune from this change. For many states including Turkey - both before and during the Cold War - the national security was defined mostly within the framework of a traditional and military security perspective. With the end of the Cold War, not only the definition of but also the sphere of security has been extended. With the extension of the security sphere, new issues such as immigration, environment, democracy, human rights, and economy have become important parts of the security studies' agenda. In other words, security has become multi-dimensional encompassing not only military but also social, political, economic and environmental aspects. Turkey's national security has also started to undergo a transformation to some extent after the end of the Cold War. However, the genuine transformation of Turkey's national security began after the decision taken at the EU Cardiff Summit in 1998. The purpose of this article is to evaluate and analyze the role of the Copenhagen political criteria, which have to be fulfilled in order to be a member of the EU, in the transformation of Turkey's national security. At the end of the analysis it has been found that the large-scale legal and constitutional reforms realized in political, judicial, social and cultural spheres to fulfill the Copenhagen political criteria have a direct or indirect impact on the transformation of the Turkey's national security. Turkey which embraced a 'defensive real-politik' security perspective with a 'securitization' approach in the past has started to let off itself from this perspective and replace it with a multi-dimensional security perspective with a 'de-securitization' approach after the legal and constitutional reforms aimed at meeting Copenhagen political criteria. It is concluded that 'de-securitization' approach, which attaches great importance to using ordinary (normal) political means, methods and rules to deal with the security issues, has become the linchpin of Turkey's national security instead of 'securitization' approach, which emphasis on using extraordinary means and methods in dealing with security threats. It is also concluded that it is quite early to come to a conclusion whether this new security perspective is successful or not in solving the Turkey's national security matters. The researches that will be done on this question in the coming years will come up with betters answers and more tangible results.

Fırat, Dicle ve Asi nehirleri, sınıraşan sular olarak, Türkiye'nin güvenliğini ve çıkarlarını etkilemektedir. Sorunun tarafları olan kıyıdaş ülkeler, zaman zaman savaşın eşiğine gelmiştir. Suriye ve Irak'ın soruna yaklaşımları; çözümden uzak, çatışma ihtimalini artırmaktadır. Sorunun değişen niteliği, Türkiye için ekonomik, politik ve askeri risk olasılığı taşımaktadır. Çalışmanın amacı, Türkiye'nin Fırat ve Dicle nehirleri nedeniyle, bir güvenlik sorunu ve çatışma riski ile karşı karşıya olduğunu ortaya koymaktır. Bu amacın gerçekleştirilmesi için, sorunun önemi, niteliği, nedenleri ve ortaya çıkış süreci üzerine odaklanılmıştır. Geçmişten günümüze sorunun gelişimi ve niteliği ile aktörlerin temel yaklaşımları neorealist bir yaklaşımla ele alınmıştır. Çalışmada su kaynaklarının stratejik değerinin arttığı saptanmıştır. Ayrıca yaşamsal bir kaynak olan suyun devletlerin dış politik tutumlarını, geçmişe nazaran, daha çok etkileyen bir unsur haline dönüştüğü sonucuna ulaşılmıştır. ; Euphrates, Tigris and Asi rivers, being transboundary waters, affect Turkey's national security and interests. Riparian states, which are the parties to the problem, have been on the brink of war from time to time. Syria and Iraq's approaches to the issue involve policies which are away from the solution and increase the likelihood of conflict in the region. The changing nature of the problem is likely to generate an economic, polit-ical and military risk for Turkey. The aim of this study is to state that due to Euphrates and Ti-gris Rivers, Turkey is faced with the risk of security problems and conflicts. For the realization of this aim, this study focuses on the importance of the problem, its nature, its causes and the process of its emergence. The study adopts a neorealist approach to explore the past and present development of the problem, its nature and the basic approaches of the actors in-volved. In the study it has been found that the strategic value of water resources has increased. It is, therefore, concluded that when compared to the past, water, being a vital source, has turned into a factor affecting the political attitudes of the countries more than ever.

Türkiye siyasi tarihinde, 1950-1960 yılları arası Demokrat Parti Dönemi olarak adlandırılmaktadır. Demokrat Parti'nin uyguladığı iç politikalar ve dış politikalar, elbette ki Türkiye genelinde olduğu gibi yerel yönetimlerde de etkilerini belirgin bir şekilde göstermiştir. Bu etkilerin neler olduğu ve ne şekilde yansıdığını değerlendirebilmek amacıyla Edirne Siyasi Tarihinde Demokrat Parti Dönemi incelenmiştir. Tezin birinci bölümü olan giriş kısmında çalışmanın yöntemi, amacı ve önemi belirtilmiştir. Çalışmanın ana hattını oluşturan sorulara yer verilmiştir. İkinci bölümde, Demokrat Parti'nin iktidara gelişi, 1950 ve 1960 yılları arasında uyguladığı genel iç ve dış politikalara değinilmiştir. O dönemki Türkiye'nin iç politika uygulamaları ekonomi, siyasi, eğitim, sağlık alanlarındaki gelişmeler başlıkları altında incelenmiştir. Demokrat Parti'nin genel dış politikasını değerlendirebilmek amacıyla, dönemin Türkiye'sinin diğer uluslarla ilişkileri, yapılan ittifaklar, imzalanan paktlar, konferanslar ve meseleler başlıkları altında incelenmiş olup, 1950-1960 Demokrat Parti Dönemi'nin Türkiye siyasi tarihindeki genel etkileri ortaya konulmuştur. Bunlara bağlı kalarak çalışmanın üçüncü bölümünde ise, 1950-1960 yılları arası, Edirne öznelinden Demokrat Parti Dönemi şeklinde değerlendirilmiştir. Demokrat Parti döneminde uygulanan genel politikaların, yerel yönetime etkileri Edirne ili ele alınarak incelenmiştir. Bu dönemdeki Edirne siyasi tarihi, dönemin Demokrat Parti Edirne milletvekilleri, Edirne'de genel seçimlerin o dönemdeki oy oranları, yerel seçimler, ekonomi, tarım ve hayvancılık, sanayi, petrol arayışları, alt yapı çalışmaları, eğitim ve sağlık alanında yapılan yerel uygulamaların neler olduğu ve 1960 darbesinin Edirne'ye yansımaları başlıkları altında incelenerek ortaya konulmuştur. Çalışmanın dördüncü bölümü tezin sonuç kısmı olup, Edirne siyasi tarihinde Demokrat Parti Dönemi ile ilgili bulgular ve değerlendirmeler ortaya konulmuştur. Konuyla ilişkin gerekli incelemelerde kitap, makale, gazete, örnek tez çalışmaları, tablolar, resimler ve elektronik kaynaklardan yararlanılmıştır. ; In Turkish political history, it is called the Democratic Party Period between 1950 and 1960. The domestic and foreign policies implemented by the Democratic Party have, of course, shown their impact prominently in local governments as well as throughout Turkey. In order to evaluate what these effects are and how they are reflected, the Period of the Democratic Party in the Political History of Edirne has been examined. The first part of the study is the introduction part of the thesis, the purpose, importance, method of the subject, what are the deficiencies in this subject in the literature and the questions that form the outline of the study are included. The second part discusses the general domestic and foreign policies implemented by the Democratic Party between 1950 and 1960. Turkey's domestic policy practices at the time were examined under the headings of developments in the fields of economy, politics, education and health. In order to evaluate the general foreign policy of the Democratic Party, turkey's relations with other nations, alliances, pact signed, conferences and issues were examined and the general effects of the 1950-1960 Democratic Party Period on The Political History of Turkey were revealed. In the third part of the study, the Democratic Party was evaluated from Edirne subject between 1950 and 1960. The effects of the general policies implemented during the Democratic Party period on local government were examined by considering the city of Edirne. The political history of Edirne during this period; local elections, then-Democratic Party Edirne deputies, general elections in Edirne at that time, local economy, agriculture and livestock, industry, oil searches, infrastructure studies, education and health local practices and reflections of the 1960 coup on Edirne were examined. The fourth part of the study is the conclusion of the thesis, and findings and evaluations related to the Democratic Party Period have been presented in the political history of Edirne. In the necessary reviews on the subject; books, articles, newspapers, sample thesis studies, paintings, paintings and electronic sources were used.