Suchergebnisse

Popular science - Scholen moeten aan dreigende schooluitvallers niet alleen onderwijs geven, maar ook alle sociaal-emotionele zorg en steun die nodig is om een plaats in de samenleving te veroveren. Alleen op scholen met een dergelijke brede taakopvatting bestaat een reële kans om te voorkomen dat de meest kwetsbare jongeren volledig buiten de maatschappij komen te staan. De regering moet scholen en ROC's actief stimuleren dit bredere 'plus-pakket' aan te bieden. Dat schrijft de Wetenschappelijke Raad voor het Regeringsbeleid (WRR) in zijn rapport aan de regering Vertrouwen in de school. Over de uitval van 'overbelaste' jongeren. In dit rapport richt de Raad zijn aandacht op één categorie van (dreigende) uitvallers, namelijk 'overbelaste' jongeren. Dat zijn jongeren die gebukt gaan onder een opeenstapeling van problemen, uiteenlopend van beperkte vaardigheden en gedragsproblemen tot gebroken gezinnen, armoede, schulden of verslaving. Bij deze jongeren is schooluitval vaak de voorbode van algehele maatschappelijke uitval. Op basis van vele gesprekken in het veld en bestudering van de binnen- en buitenlandse literatuur formuleert de Raad in dit rapport aanbevelingen voor een effectieve preventie van voortijdig schoolverlaten bij deze jongeren. De centrale aanbeveling van de WRR is dat scholen aan deze jongeren 'structuur' en 'verbondenheid' moeten bieden. De raad pleit voor een school die uitgaat van een bredere taakopvatting dan alleen het overdragen van kennis en noemt scholen met dergelijke brede maatschappelijke taakopvatting 'plusscholen'. De school kan zo uitgroeien tot veilige haven die tegenwicht biedt aan de chaos en risico's in hun leven.

Since some years there has been a significant trend in the democratization of health care in the Netherlands. Where in the old days patients used to be able to just rest and receive care, nowadays they have to get active. Not only do they have to keep working as much as possible, they are expected to actively participate in their own treatment, like finding out where you can get the best doctor or how to give yourself injections. Also they have to participate in client councils of the hospital. In this book, Margo Trappenburg discusses the positive but foremost the negative aspects of this hyper- democratization of health care. - Nog niet zo lang geleden betekende ziek zijn dat je was vrijgesteld van maatschappelijke verplichtingen. Zieken mochten verzuimen van hun werk en zieken hoefden niet mee te doen aan sociale evenementen die zij niet aankonden. Ziek zijn was misschien niet leuk, maar je rustte er wel lekker van uit. Tegenwoordig ligt dat heel anders. Van zieken wordt verwacht dat zij zoveel mogelijk blijven werken en hun normale taken blijven doen. Teveel rust heet therapeutisch onverantwoord. Naast de normale verplichtingen van gezonde burgers krijgen zieken er zelfs een groot aantal taken bij. Zij moeten actief participeren in hun eigen behandeling, ze moeten zichzelf leren prikken, stoma-zakjes verwisselen, oefeningen doen, uitzoeken waar de beste arts zit voor hun specifieke kwaal, en uitzoeken bij welke verzekeraar zij zich het best kunnen inschrijven als klant. Daarnaast moeten ze idealiter meepraten in de cliëntenraad van het ziekenhuis of de instelling waar zij worden behandeld, meedenken met de medici die richtlijnen opstellen over hun ziekte, meepraten met onderzoekers die van hen willen horen waarnaar zij onderzoek zouden willen doen, meedenken met de overheid over zorgvoorzieningen en het basisverzekeringspakket en meedoen aan talloze cursussen, symposia, en themamiddagen over vraagsturing, empowerment en 'het patiëntenperspectief'. Margo Trappenburg bespreekt in Genoeg is genoeg de positieve, maar vooral ook de negatieve gevolgen van deze hyperdemocratisering in de zorg.

This book takes you on a journey exploring the histories of the country's first Polynesian discoverers, its encounters with Europeans and the subsequent settling by Westerners. Particular attention will be paid to the Dutch explorer Abel Tasman and the Dutch immigration wave of the 1950s. Through a discussion of the meeting house and meeting grounds, the relationships Maori maintain to the land will be considered. The vital role of the Treaty of Waitangi (1840) and its present-day repercussions will be looked at. Finally the role of taonga or cultural treasures embodying the ancestral identity of a Maori kin group in relation to particular lands and resources will be explained. - Dit boek neemt de lezer mee op een reis langs de eerste Polynesische ontdekkers, hun ontmoetingen met de Europeanen en de daaropvolgende vestiging van Westerlingen. Bijzondere aandacht is er voor de ontdekkingsreiziger Abel Tasman en de stroom Nederlandse immigranten in de jaren '50. Aan de hand van hun ontmoetingshuizen en -plaatsen wordt de speciale relatie van de Maori met hun land geïllustreerd. De sleutelrol van het Verdrag van Waitangi (1840) met zijn hedendaagse uitwerking wordt beschouwd en tenslotte is er aandacht voor de rol van taonga, de cultuurschatten die de voorouderlijke identiteit belichamen van een Maorigeslacht in relatie tot hun land en hun middelen.

Electoral reforms are a popular research topic for political scientists. Noted Lijphart (1985, 3) almost 30 years ago that research on electoral systems was 'the most underdeveloped subject in political science', now we have numerous research publications on electoral systems and choose system changes. Adapted from the source document.

This special issue about the practice of local referendums in the Netherlands and Flanders, Belgium, focuses in particular on the relationship between referendums and the consensus model of democracy. On the one hand, referendums are widely conceived of as a typical majoritarian device. On the other hand, the legal possibility of referendums forces political elites to reach broad agreement, in order to prevent a popular vote in which decisions would be recalled. The three contributions to this issue demonstrate that consensus democracy influences the debate about referendums in the legislative, as well as how the practicalities are organised, in more varied ways. Studies of independent referendum bodies in the Netherlands and question wording in referendums in Flanders show that the nature of consensus democracy enables both countries to find solutions to potential problems, but also brings new problems. Guidelines for how these may be prevented in future referendums are provided. Adapted from the source document.

'Polarization' has become a catchword in Dutch politics, denoting the emphasis on conflicting rather than mutual interests. It is assumed that the efforts made to 'polarize' the voter population are aimed at reducing the large reservoir of middle-of-the-roaders. In its weekly opinion survey, the Netherlands Institute of Public Opinion (NIPO) consistently finds about 30% of the Rs choosing the center of a left/right semantic differential scale with almost an equal number of Rs going to right & left positions. The almost Gaussian overall distribution is shown to be highly correlated with party choice & voting behavior. The frequency distributions along the left/right Osgood scale are highly skewed inside each separate political preference group. The results of a new additional question are reported. The question reads: "If you were not allowed or could not choose this position would you then go for the one adjoining to the right or to the left?" A very large proportion of Rs move over to the left or right even beyond the extremes of the seven-point scale, effectively extending it to a nine-point scale. The popular center position is then reduced to about 12%. Even more interesting are larger variations over time that are shown for an interesting period extending from late Sept to the end of Nov 1977, during which efforts to form a new socialist-dominated government failed. The extended scale is shown to be a more sensitive instrument than the seven-point semantic differential alone. 6 Tables. Modified HA.