Suchergebnisse

Ensuring internal security is one of the core objectives of European integration in the context of the establishment of an area of freedom, security and justice of the European Union (E.U.). The aim of the internal security policy of the E.U. is to support Member States with regard to the maintenance of law and order and the safeguarding of internal security. In the last 20 years in the area of internal security of the E.U. many important initiatives, political agendas and legal instruments at the E.U. level have arisen. This article aims to show the development of the internal security policy of the E.U., its most important guidelines and the challenges in the coming years.

In this article, the author carries out a comprehensive analysis of the security policy pursued by Ukraine towards the broadly understood West. While describing the Ukrainian security policy since the state gained independence, it draws attention to both the conceptual layer (strategic documents, political declarations) and the implementation layer (the actions actually taken). The considerations in the article contain historical and comparative issues concerning the nature of the Ukrainian security policy towards the West, including towards the European Union, NATO and the United States. The theory of neoclassical realism, which is still not very popular among researchers, was applied to analyze this issue. It has a great explanatory power, because it takes into account both external aspects inherent in the international system, as well as internal ones resulting from the situation in the state itself. The aim of this article was to search for answers to the following questions: why, how and under what factors did the position of the West change in Ukraine's security policy? As a result of the research, the hypothesis that the Ukrainian state is gradually approaching the West is confirmed, despite the inconsistency in its security policy and the West's uncertainty as to the deepening of cooperation with it. ; W niniejszym artykule autorka dokonuje wszechstronnej analizy prowadzonej przez Ukrainę wobec szeroko pojętego Zachodu polityki bezpieczeństwa. Charakteryzując ukraińską politykę bezpieczeństwa od momentu uzyskania przez państwo niepodległości, zwraca uwagę na warstwę zarówno koncepcyjną (dokumenty strategiczne, deklaracje polityczne), jak i realizacyjną (faktycznie podjęte działania). Rozważania w artykule zawierają w sobie zagadnienia historyczne i komparatystyczne dotyczące charakteru ukraińskiej polityki bezpieczeństwa prowadzonej wobec Zachodu, m.in. wobec Unii Europejskiej, NATO i Stanów Zjednoczonych. Do analizy niniejszej kwestii została wykorzystana jeszcze niezbyt ciesząca się popularnością wśród ...

W niniejszym artykule autorka dokonuje wszechstronnej analizy prowadzonej przez Ukrainę wobec szeroko pojętego Zachodu polityki bezpieczeństwa. Charakteryzując ukraińską politykę bezpieczeństwa od momentu uzyskania przez państwo niepodległości, zwraca uwagę na warstwę zarówno koncepcyjną (dokumenty strategiczne, deklaracje polityczne), jak i realizacyjną (faktycznie podjęte działania). Rozważania w artykule zawierają w sobie zagadnienia historyczne i komparatystyczne dotyczące charakteru ukraińskiej polityki bezpieczeństwa prowadzonej wobec Zachodu, m.in. wobec Unii Europejskiej, NATO i Stanów Zjednoczonych. Do analizy niniejszej kwestii została wykorzystana jeszcze niezbyt ciesząca się popularnością wśród badaczy teoria realizmu neoklasycznego. Posiada ona dużą moc eksplanacyjną, ponieważ uwzględnia aspekty zewnętrzne, tkwiące w systemie międzynarodowym, jak i wewnętrzne, wynikające z sytuacji w samym państwie. Jako cel tego artykułu wyznaczono poszukiwanie odpowiedzi na następujące pytania: dlaczego, w jaki sposób oraz pod wpływem jakich czynników zmieniała się pozycja Zachodu w polityce bezpieczeństwa Ukrainy? Wskutek przeprowadzonych badań potwierdza się postawiona hipoteza o stopniowym zbliżeniu się państwa ukraińskiego do Zachodu mimo niekonsekwentności w jego polityce bezpieczeństwa oraz niepewności Zachodu co do pogłębiania współpracy z nim. ; In this article, the author carries out a comprehensive analysis of the security policy pursued by Ukraine towards the broadly understood West. While describing the Ukrainian security policy since the state gained independence, it draws attention to both the conceptual layer (strategic documents, political declarations) and the implementation layer (the actions actually taken). The considerations in the article contain historical and comparative issues concerning the nature of the Ukrainian security policy towards the West, including towards the European Union, NATO and the United States. The theory of neoclassical realism, which is still not very popular among ...

The transformation of the Russian foreign and security policy based on a more courageous use of military potential is a fact. Over the past several years, Russia has moved from articulating its interests to their enforcement with the use of military force. This article focuses on analyzing this process and identifying its potential consequences for global security. The conclusions drawn by the author, based on the conducted research, allow to state that the armed forces are and will be an important instrument of the Russian foreign and security policy. This does not mean, however, that the Russian Federation will strive for an armed conflict posing a threat to international security.

Rated both positively and negatively, Shinzō Abe has achieved a lot as prime minister. He contributed to a new perception of Japan in the international arena. During the eight years of his rule in power, his administration carried out reforms aimed at better coordination of security policy, strengthened the position of the prime minister in this field, and increased the involvement of the SDF in ensuring security. They resulted primarily from changes taking place in its security environment: the development of North Korea's missile and nuclear program, the assertive attitude of the People's Republic of China, and an increase in arms spending and the intensification of Chinese military activity in the region (around the disputed Senkaku/Diaoyu islands and in the South China Sea). The article aims to analyze the changes in the security policy introduced during the rule of Shinzō Abe in the internal aspect.

The first part of the article is dedicated to the classic approach to security in three areas: the security of the individual, the state and on the international stage. Then the author conducts an analysis of the interdisciplinary approach to security. He characterised the behavioural as well as sociological and economic theories. The author analyses the government policies pertaining to internal security in the last fifteen years. He explained the legal and constitutional rules of the government administration in Poland and then characterised the system of institutions responsible for security within the country involving a critical analysis of internal security policy, i.a. its effectiveness and efficiency. The author formulates the thesis which holds that within the last fifteen years the governments have failed to design an effective policy of internal security, so far. The postulated concepts and governmental proposals have been designed as temporary measures and under political pressure without much consideration for systemic solutions. The policy of internal security lacks the systemic approach deriving from the theory of organisation.

Ensuring internal security is one of the core objectives of European integration in thecontext of the establishment of an area of freedom, security and justice of the EuropeanUnion (E.U.). The aim of the internal security policy of the E.U. is to support MemberStates with regard to the maintenance of law and order and the safeguarding of internalsecurity. In the last 20 years in the area of internal security of the E.U. many importantinitiatives, political agendas and legal instruments at the E.U. level have arisen. Thisarticle aims to show the development of the internal security policy of the E.U., its mostimportant guidelines and the challenges in the coming years. ; Zapewnienie bezpieczeństwa wewnętrznego jest jednym z podstawowych celów integracjieuropejskiej w kontekście tworzenia na terytorium Unii Europejskiej przestrzeni wolności, bezpieczeństwa i sprawiedliwości. Celem polityki bezpieczeństwa wewnętrznegoUE jest wspieranie państw członkowskich w zakresie utrzymania porządku publicznegoi ochrony bezpieczeństwa wewnętrznego. W ostatnich 20 latach w obszarze bezpieczeństwawewnętrznego UE odnotowano duże zmiany, zrodziło się wiele inicjatyw, programówpolitycznych oraz instrumentów prawnych na szczeblu Unii. Celem artykułu jest ukazanie rozwoju polityki bezpieczeństwa wewnętrznego UE, jej najważniejszych założeńi wyzwań na nadchodzące lata.

The article aims to determine the importance of Austria for Poland's security policy in 1918–1926. The Polish authorities considered the threat of a loss of independence by Austria as a factor threatening the Versailles system, the inviolability of which was the cornerstone of the Polish security policy. An analysis of the bilateral relations conducted by the author is to reveal whether Poland regarded Austria as a potential ally or more as a threat. Paradoxically, it was Austria's weakness that determined the great importance of this state in Poland's security policy. ; Celem artykułu jest ustalenie znaczenia Austrii w polityce bezpieczeństwa RP w latach 1918–1926. Przeprowadzona analiza stosunków dwustronnych ma wykazać, czy Polska traktowała Austrię jako potencjalnego sojusznika, czy jednak w większym stopniu jako zagrożenie. Groźba utraty niepodległości przez Austrię była uznawana przez władze polskie za czynnik zagrożenia systemu wersalskiego, którego nienaruszalność stanowiła kamień węgielny polityki bezpieczeństwa RP. Paradoksalnie to słabość Austrii decydowała o jej dużym znaczeniu w polityce bezpieczeństwa Polski.

The article aims to determine the importance of Austria for Poland's security policy in 1918–1926. The Polish authorities considered the threat of a loss of independence by Austria as a factor threatening the Versailles system, the inviolability of which was the cornerstone of the Polish security policy. An analysis of the bilateral relations conducted by the author is to reveal whether Poland regarded Austria as a potential ally or more as a threat. Paradoxically, it was Austria's weakness that determined the great importance of this state in Poland's security policy. ; Celem artykułu jest ustalenie znaczenia Austrii w polityce bezpieczeństwa RP w latach 1918–1926. Przeprowadzona analiza stosunków dwustronnych ma wykazać, czy Polska traktowała Austrię jako potencjalnego sojusznika, czy jednak w większym stopniu jako zagrożenie. Groźba utraty niepodległości przez Austrię była uznawana przez władze polskie za czynnik zagrożenia systemu wersalskiego, którego nienaruszalność stanowiła kamień węgielny polityki bezpieczeństwa RP. Paradoksalnie to słabość Austrii decydowała o jej dużym znaczeniu w polityce bezpieczeństwa Polski.

Information in the modern world is a strategic resource that decisive the competitive advantage of countries on the international arena. In order to ensure the appropriate quality of the information resources held as well as the processes and mechanisms of their acquisition, processing and protection, individual countries develop and implement an information security policy. The implementation of this policy is supported by various instruments, among which the supervision and control of the Internet deserve attention. The aim of the article is to discuss the supervision and control of the Internet as an instrument of information security policy, considering the specificity of democratic, totalitarian and authoritarian states. For the purposes of the research, the method of analyzing the literature and the method of synthesis were used. It has been proven that, regardless of the political regime, state-owned entities use Internet supervision and control, while the main objectives of these activities are different. In democratic countries, it is primarily for the protection and defense of cherished social values and goods, in totalitarian and authoritarian countries for the realization of the particular interests of those in power.

The article aims to analyse the impact of historical memory on foreign and security policy using the example of the Serbia – Kosovo relations in the period of 2014-2019. Historical memory is a burden, challenge and opportunity for foreign and security policy, and has a considerable impact on bilateral relations between countries which used to be in conflict. Historical memory generates numerous research questions – who is the architect of memory? what are the actors? what are the mechanisms, tools and instruments of its creation? how is it used to maintain power and what are its effects? – to name but a few. In the example analysed, leaders use historical memory to create separate identities and gain power, whereas NGOs do it to commemorate victims. Historical memory is present in celebrating important dates, historical places, monuments and events, and creating national heroes. It also draws attention to the stereotypes in school textbooks and to transitional justice. The most important space for historical memory in the analysis is Kosovo and the role of an international organisation – the North Atlantic Treaty Organization (NATO). Historical memory has an important function in the process of regional reconciliation, which is an essential condition for cooperation and security in the Western Balkans.

Rolą ośrodków eksperckich jest obiektywne przedstawianie sytuacji w różnych aspektach funkcjonowania państwa, w tym na arenie międzynarodowej, i tworzenie scenariuszy rozwoju sytuacji tak dla konkretnych przypadków, jak też generalizowanie. Partie polityczne, a co za tym idzie także decydenci polityczni, coraz częściej sięgają po wiedzę ekspertów. W tym miejscu rodzi się pytanie, kto stanowi zaplecze eksperckie dla partii i jaki jest wpływ, teoretycznie obiektywnych, ekspertów na politykę państwa. Punktem wyjścia dla podjętych rozważań jest opublikowany w styczniu 2015 r. raport Global Go to Think Tank Ranking Index (VII edycja), w którym w kategorii Bezpieczeństwo i Obrona Narodowa zabrakło polskich ośrodków. Czy to oznacza, że takie nie istnieją, czy może raczej ich dorobek nie kwalifikuje ich do tego prestiżowego rankingu. Celem artykułu jest przedstawienie głównych polskich ośrodków eksperckich podejmujących w swych badaniach kwestie bezpieczeństwa oraz próba odpowiedzi na pytanie czy decydenci polityczni mają świadomość istnienia takich ośrodków i czy korzystają z ich usług. ; The role of expertise centres is to provide an objective presentation of the situation in various aspects of the functioning of the state, including the international arena, and to design different scenarios for specific cases, as well as developing general outlooks. Political parties, and thus also the policy-makers, are increasingly turning to the knowledge of experts. At this point a question arises of what this expert support for the parties consists of, and what is the impact of theoretically objective experts on state policy. The starting point for the considerations in this paper is a report published in January 2015 'Global Go To Think Tank Index Ranking' (7th edition), which does not mention any Polish centres in the category of 'National Security and Defence.' Does that mean that such centres do not exist in Poland, or maybe that their achievements do not qualify them for this prestigious ranking? The purpose of this paper is to present the main Polish expert centres which research security issues and to attempt to answer the question of whether policy-makers are aware of the existence of such think tanks and whether they use their services.

The first part of the article is dedicated to the classic approach to security in three areas: the security of the individual, the state and on the international stage. Then the author conducts an analysis of the interdisciplinary approach to security. He characterised the behavioural as well as sociological and economic theories. The author analyses the government policies pertaining to internal security in the last fifteen years. He explained the legal and constitutional rules of the government administration in Poland and then characterised the system of institutions responsible for security within the country involving a critical analysis of internal security policy, i.a. its effectiveness and efficiency. The author formulates the thesis which holds that within the last fifteen years the governments have failed to design an effective policy of internal security, so far. The postulated concepts and governmental proposals have been designed as temporary measures and under political pressure without much consideration for systemic solutions. The policy of internal security lacks the systemic approach deriving from the theory of organisation. Keywords: state, politics, security, internal security, police, special forces. ; W pierwszej części artykułu przedstawiono trzy płaszczyzny klasycznego ujęcia bezpieczeństwa, mianowicie: bezpieczeństwo jednostki, bezpieczeństwo narodowe i bezpieczeństwo międzynarodowe. Następnie autor poddał analizie interdyscyplinarne podejście do bezpieczeństwa. Scharakteryzował teorie behawioralne, socjologiczne i ekonomiczne. Przeanalizował także programy rządów w obszarze bezpieczeństwa wewnętrznego w ostatnim piętnastoleciu oraz przedstawił prawnoustrojowe zasady funkcjonowania administracji rządowej w Polsce. Następnie scharakteryzował system instytucji odpowiedzialnych za bezpieczeństwo w państwie, w tym przeprowadził krytyczną analizę polityki bezpieczeństwa wewnętrznego, m.in. jej efektywności i skuteczności. Autor postawił tezę, że w ciągu ostatnich 15 latach kolejnym rządom nie udało się stworzyć w Polsce skutecznego systemu bezpieczeństwa wewnętrznego państwa. Przedstawiane koncepcje i propozycje rządów miały charakter doraźnych działań, uwarunkowanych względami politycznymi, a nie merytorycznymi.

Przez dwadzieścia pięć lat międzynarodowe środowisko Polski uważane było za stabilne i wolne od bezpośrednich zagrożeń militarnych. Kryzys na Ukrainie i interwencja zbrojna Rosji na Krymie podważyły to przekonanie. Naruszenie integralności Ukrainy przez Rosję winno spotkać się ze zdecydowaną reakcją społeczności międzynarodowej. Szczególnie zobligowane do działania wydają się być jednak Stany Zjednoczone i Wielka Brytania, które - wraz z Rosją - są od 1994 r. gwarantami bezpieczeństwa, integralności terytorialnej i niezależności Ukrainy. Do¬trzymanie przez nie złożonych obietnic można traktować jako probierz dotrzymania innych zobowiązań, w tym także tych, które wynikają z układów sojuszniczych. Międzynarodowe reperkusje zbrojnego konfliktu na Ukrainie mogą więc dotyczyć nie tylko przyszłego statusu Krymu i Ukrainy, ale także wiarygodności NATO, Unii Europejskiej (w tym Wielkiej Brytanii) oraz Stanów Zjednoczonych. W tym kontekście konflikt na Ukrainie może stać się powodem wymuszającym przegląd oraz - być może - redefinicję założeń polskiej polityki bezpieczeństwa. Bezpieczeństwo Polski zostało bowiem oparte na trzech filarach: członkostwie w NATO oraz Unii Europejskiej i partnerstwie ze Stanami Zjednoczonymi. Spoiwem tych filarów jest przekonanie o dotrzymaniu zobowiązań sojuszniczych przez USA oraz partnerów z UE i NATO. Artykuł traktuje o ewolucji polskiej polityki bezpieczeństwa. Autorka skupia się na ocenie wagi przykładanej przez Polskę do związków sojuszniczych z NATO, Unią Europejską i Stanami Zjednoczonymi i zastanawia się nad wpływem, jaki mogą na nie wywrzeć naruszenie integralności terytorialnej Ukrainy przez Rosję oraz reakcja głównych aktorów stosunków międzynarodowych regionu euroatlantyckiego na ten fakt. ; For twenty-five years Poland's international environment had been considered stable and free from direct military threats. The crisis in Ukraine and Russia's military intervention in the Crimea undermined this belief. Russia's violation of the Ukrainian integrity should meet with an overwhelming response of the international community, especially United States and United Kingdom, who are - together with Russia - the guarantors of Ukraine's security, territorial integ¬rity and independence. The fulfillment of promises US and UK were given to Ukraine could be nowadays regarded as a test, which can assess ability to meet other obligations given by these two states, including those arising from allied systems. International repercussions of armed conflict in Ukraine may therefore affect not only the future status of Crimea and Ukraine, but also the credibility of the North Atlantic Treaty Organization, the European Union (including the UK) and the United States. In this context the conflict in Ukraine can become a reason for forcing the review and possibly redefinition of the assumptions of Poland's security policy. That is be¬cause security of Poland was based on three pillars: the NATO and EU membership, and the part¬nership with the United States. The binder of these pillars is the convince of keeping alliance commitment by the U.S. and partners from EU and NATO. The article discusses the evolution of Poland's security policy. The article focuses on assessing the weight given by Poland to the com¬pounds allied with NATO, the European Union and the United States and asks how the violation of the Ukrainian territorial integrity and the response to this delict given by the main actors of transatlantic relations can influence on Poland's security policy

For twenty-five years Poland's international environment had been considered stable and free from direct military threats. The crisis in Ukraine and Russia's military intervention in the Crimea undermined this belief. Russia's violation of the Ukrainian integrity should meet with an overwhelming response of the international community, especially United States and United Kingdom, who are – together with Russia – the guarantors of Ukraine's security, territorial integrity and independence. The fulfillment of promises US and UK were given to Ukraine could be nowadays regarded as a test, which can assess ability to meet other obligations given by these two states, including those arising from allied systems. International repercussions of armed conflict in Ukraine may therefore affect not only the future status of Crimea and Ukraine, but also the credibility of the North Atlantic Treaty Organization, the European Union (including the UK) and the United States. In this context the conflict in Ukraine can become a reason for forcing the review and possibly redefinition of the assumptions of Poland's security policy. That is because security of Poland was based on three pillars: the NATO and EU membership, and the partnership with the United States. The binder of these pillars is the convince of keeping alliance commitment by the U.S. and partners from EU and NATO. The article discusses the evolution of Poland's security policy. The article focuses on assessing the weight given by Poland to the compounds allied with NATO, the European Union and the United States and asks how the violation of the Ukrainian territorial integrity and the response to this delict given by the main actors of transatlantic relations can influence on Poland's security policy. ; Przez dwadzieścia pięć lat międzynarodowe środowisko Polski uważane było za stabilne i wolne od bezpoœrednich zagrożeń militarnych. Kryzys na Ukrainie i interwencja zbrojna Rosji na Krymie podważyły to przekonanie. Naruszenie integralnoœci Ukrainy przez Rosję winno spotkać się ze zdecydowaną reakcją społeczności międzynarodowej. Szczególnie zobligowane do działania wydają się być jednak Stany Zjednoczone i Wielka Brytania, które – wraz z Rosją – są od 1994 r. gwarantami bezpieczeństwa, integralności terytorialnej i niezależności Ukrainy. Dotrzymanie przez nie złożonych obietnic można traktować jako probierz dotrzymania innych zobowiązań, w tym takze tych, które wynikają z układów sojuszniczych. Miedzynarodowe reperkusje zbrojnego konfliktu na Ukrainie moga więc dotyczyć nie tylko przyszłego statusu Krymu i Ukrainy, ale tak¿e wiarygodności NATO, Unii Europejskiej (w tym Wielkiej Brytanii) oraz Stanów Zjednoczonych. W tym kontekście konflikt na Ukrainie może stać się powodem wymuszającym przeglad oraz – być może – redefinicję założeń polskiej polityki bezpieczeństwa. Bezpieczeństwo Polski zostało bowiem oparte na trzech filarach: członkostwie w NATO oraz Unii Europejskiej i partnerstwie ze Stanami Zjednoczonymi. Spoiwem tych filarów jest przekonanie o dotrzymaniu zobowiązań sojuszniczych przez USA oraz partnerów z UE i NATO. Artykuł traktuje o ewolucji polskiej polityki bezpieczeñstwa. Autorka skupia się na ocenie wagi przykładanej przez Polskę do związków sojuszniczych z NATO, Unią Europejską i Stanami Zjednoczonymi i zastanawia się nad wpływem, jaki mogą na nie wywrzeć naruszenie integralności terytorialnej Ukrainy przez Rosję oraz reakcja głównych aktorów stosunków międzynarodowych regionu euroatlantyckiego na ten fakt.