Suchergebnisse

This paper challenges the well-established dichotomy to explain international power phenomena either as hard power or soft power. Reflecting the observation of an increasing decoupling between power capacities of the states and their ability to prevail in international conflicts, the author assumes the existence of a third power category whose origins and models of action are not sufficiently recognized and researched. Borrowing the idea of 'structural power' from Susan Strange, he advocates the hypothesis that it is this third power capacity that frequently makes powerful countries powerless and less powerful countries more assertive. Adapted from the source document.

Political Science - Centraal in deze analyse staat de vraag hoe groot de handelingsruimte of beleidsautonomie van de Nederlandse overheid nog is in het licht van de hoge mate aan regionale en mondiale verwevenheden. Als de politieke en maatschappelijke discussie over de rol die Nederland na 2010 in Afghanistan kan spelen één ding duidelijk maakt, dan is het wel dat het Nederlandse veiligheidsbeleid sterk aan vanzelfsprekendheid heeft ingeboet. De bedreigingen van de nationale veiligheid zijn niet langer eendimensionaal. Immers, de grens tussen binnen- en buitenland vervaagt, niet-statelijke actoren melden zich op het wereldtoneel, de machtsverhouding tussen staten verschuift en dreigingen zijn niet langer alleen militair van aard. De vervaging die aan de basis ligt van huidige bedreigingen vormt, tegelijkertijd, de basis voor het Nederlandse veiligheidsbeleid, dat bestaat uit een mix van militaire en non-militaire middelen, uit een combinatie van hard en soft power, uit samenwerking tussen binnenlandse en buitenlandse actoren, en uit aaneen schakeling van statelijke en niet-statelijke actoren.

De serie WRR-webpublicaties omvat studies die in het kader van de werkzaamheden van de WRR tot stand zijn gekomen. De verantwoordelijkheid voor de inhoud en de ingenomen standpunten berust bij de auteurs.

The Iraq War has once again spotlighted the divisions within the European Union that have prevented a unified foreign policy & strategy in its leadership. While the common market & currency, along with the accession of ten new member states have contributed greatly to a sense of European unity, the reliance on majority consensus & "soft security" neither ensures effective supranational policy making, nor does it eliminate the tension caused by the international leadership claims of three European Union members: GB, France, & Germany. The former two are both nuclear powers & permanent members of the Security Council, while the latter is one of the world's leading economies, & the dominant one in Europe; each has its own interests & orientations (eg, the transatlantic reflex of GB, the Continental reflex of France, & the pacifism of Germany). It is proposed that the European Union give more coordinating & directive power to the Union Ministry for Foreign Affairs to ensure a common foreign policy for the continent. A. Siegel