Suchergebnisse

Rosja zawsze była państwem, które dążyło, aby być mocarstwem. Nawet jeżeli straciło znaczenie po rozpadzie ZSRR, to chęć powrotu jako twórcy porządku międzynarodowego, wymusza wypracowanie nowej strategii, która przewiduje użycie środków soft power. Stanowi to pewną przeszkodę dla Rosji, która tradycyjnie przygotowana jest do użycia sił zbrojnych czy presji ekonomicznej. Dużo gorzej jest z wykorzystaniem wartości, które w zamierzeniach Moskwy powinny być różne od Zachodu. Wynikało to z tego, że Rosja stara się stworzyć konkurencyjny do zachodu projekt soft power. Rosja stara się dobrze wykorzystać swoją dyplomację, w tym cyfrową, umiejętnie jej używając nawet jako narzędzi propagandy czy walki w cyberprzestrzeni. ; Russia has always been a country seeking the Great Power status. Even though it lost its importance after the collapse of the Soviet Union, the desire to return to the role of the creator of international order force it to introduce new strategy that will implement soft power resources. This represents a certain obstacle for Russia, which traditionally is accustomed to hard power resources like economic pressure or the use of armed forces. Culture is Russia's soft power resource that is significant. Values can be more problematic for Russia, because in Moscow's intentions they should be different from the Western values. Russia is trying to create an alternative soft power project, competitive to that of the West. Russia is trying to make good use of its diplomacy, including digital diplomacy, in order to show the use of its hard power to be seen as soft.

Rosja zawsze była państwem, które dążyło, aby być mocarstwem. Nawet jeżeli straciło tematyce bezpieczeństwa międzynarodowego. W odniesieniu do roku 2016 autor dokonał (siłą rzeczy) subiektywnego wyboru tekstów, które znalazły się na łamach czterech publikacji- ,,Bellony", ,,Rocznika Bezpieczeństwa Międzynarodowego", ,,Rocznika Strategicznego" oraz ,,Stosunków Międzynarodowych". W naturalny sposób tematyka podejmowana przez autorów rzeczonych publikacji stanowi odzwierciedlenie obecnego stanu międzynarodowego środowiska bezpieczeństwa oraz prognoz co do kierunków jego dalszej ewolucji. ; Russia has always been a country seeking the Great Power status. Even though it lost its importance after the collapse of the Soviet Union, the desire to return to the role of the creator of international order force it to introduce new strategy that will implement soft power resources. This represents a certain obstacle for Russia, which traditionally is accustomed to hard power resources like economic pressure or the use of armed forces. Culture is Russia's soft power resource that is significant. Values can be more problematic for Russia, because in Moscow's intentions they should be different from the Western values. Russia is trying to create an alternative soft power project, competitive to that of the West. Russia is trying to make good use of its diplomacy, including digital diplomacy, in order to show the use of its hard power to be seen as soft.

Until recently, the State of Qatar remained little recognized throughout the world. However, as a result of a well-considered and long-term brand building strategy, linked closely to foreign and security policy, Qatar has become not only a globally recognized country, but also – due to the disproportion between its geographical size and its impact on international activities – a trustworthy brand that is known and respected in the most important political and business circles. The main goal of this paper is to analyze one of the elements of Qatar's brand building strategy, which is the use of sport for political purposes, and to answer the question as to what degree sport in the analyzed case can help with accomplishing those strategic objectives. To do so, the paper will analyze both the internal and external (international) dimensions of Qatar's sports policy. ; Do niedawna Katar pozostawał państwem mało rozpoznawalnym na świecie. W wyniku przemyślanej, wieloletniej strategii budowy marki, powiązanej ściśle z polityką zagraniczną i bezpieczeństwa, Katar stał się nie tylko rozpoznawalnym w skali globu państwem, ale za sprawą nieproporcjonalnej do swego geograficznego rozmiaru aktywności międzynarodowej godną zaufania marką, znaną i szanowaną na najważniejszych salonach politycznych i w kręgach dużego biznesu. Celem głównym niniejszego artykułu jest zanalizowanie jednego z elementów strategii budowania międzynarodowejmarki Kataru, jaką jest wykorzystanie sportu w celach politycznych oraz odpowiedzenia na pytanie, na ile sport w niniejszym przypadku pozwala zrealizować zakładane cele strategiczne. By to zrobić, w pracy zanalizowano wymiar wewnętrzny i zewnętrzny (międzynarodowy) polityki sportowej Kataru.

Do niedawna Katar pozostawał państwem mało rozpoznawalnym na świecie. W wyniku przemyślanej, wieloletniej strategii budowy marki, powiązanej ściśle z polityką zagraniczną i bezpieczeństwa, Katar stał się nie tylko rozpoznawalnym w skali globu państwem, ale za sprawą nieproporcjonalnej do swego geograficznego rozmiaru aktywności międzynarodowej godną zaufania marką, znaną i szanowaną na najważniejszych salonach politycznych i w kręgach dużego biznesu. Celem głównym niniejszego artykułu jest zanalizowanie jednego z elementów strategii budowania międzynarodowej marki Kataru, jaką jest wykorzystanie sportu w celach politycznych oraz odpowiedzenia na pytanie, na ile sport w niniejszym przypadku pozwala zrealizować zakładane cele strategiczne. By to zrobić, w pracy zanalizowano wymiar wewnętrzny i zewnętrzny (międzynarodowy) polityki sportowej Kataru. ; Until recently, the State of Qatar remained little recognized throughout the world. However, as a result of a well-considered and long-term brand building strategy, linked closely to foreign and security policy, Qatar has become not only a globally recognized country, but also – due to the disproportion between its geographical size and its impact on international activities – a trustworthy brand that is known and respected in the most important political and business circles. The main goal of this paper is to analyze one of the elements of Qatar's brand building strategy, which is the use of sport for political purposes, and to answer the question as to what degree sport in the analyzed case can help with accomplishing those strategic objectives. To do so, the paper will analyze both the internal and external (international) dimensions of Qatar's sports policy.

Serbia inherited Yugoslavia's tendency to pursue its foreign policy in terms of "multi-vector" policy and balancing between the West and the East to achieve its own political goals and maintain the attention of other countries. Despite the desire to join the European Union, as officially declared by the state authorities, Serbia also strives to maintain a "strategic partnership" with Russia. This paper presents Russia's interests in the policy towards Serbia in the economic sphere over the years, starting from 1999. It points to the complexity of Serbian-Russian economic relations and their relationship with political issues. Russia, as a permanent member of the UN Security Council, can significantly affect Serbia's internal and foreign policy, making it dependent on guarding Serbia's sovereignty and territorial integrity and through the lack of recognition of Kosovo's independence by pursuing its own interests, manifested by an increasing Russian presence in the energy sector.

W artykule podjęto próbę analizy tego, w jaki sposób Unia Europejska odgrywa charakterystyczną dla siebie międzynarodową rolę tzw. "łagodnej potęgi" (soft power). W rozważaniach wzięto pod uwagę fakt, że UE oddziałuje na swoje otoczenie zewnętrzne za pomocą przede wszystkim środków o charakterze politycznym, dyplomatycznym, ekonomicznym, kulturowym itp., a nie poprzez zastosowanie "twardych" (hard) instrumentów przymusu (w tym siły zbrojnej). Koncepcja Unii Europejskiej jako soft power posłużyła jako punkt wyjścia do prezentacji innych teorii bezpośrednio z nią związanych, w pierwszym rzędzie koncepcji UE jako civilian power, a następnie normative power i innych teorii pochodnych. Uwzględniają one rozmaite aspekty specyfiki Unii Europejskiej jako unikatowego uczestnika współczesnych stosunków międzynarodowych, powstrzymującego się od wykorzystywania siły militarnej i promującego wartości demokratyczne. ; The article attempts to analyze how the European Union plays its distinctive international role as a so-called soft power. The paper takes into account the fact that the EU acts on its external environment using primarily of a political, diplomatic, economic and cultural means, and not through the use of 'hard' instruments of coercion (including the armed forces). The concept of the European Union as a 'soft power' serves as a starting point for the presentation of other theories directly related to it – in the first place the concept of the EU as a 'civilian power' and 'normative power' and other theories derivatives. They take into account various aspects of the specificity of the European Union as a unique participant in contemporary international relations, restraining from using military force and promoting democratic values.

W artykule podjęto próbę analizy tego, w jaki sposób Unia Europejska odgrywa charakterystyczną dla siebie międzynarodową rolę tzw. "łagodnej potęgi" (soft power). W rozważaniachwzięto pod uwagę fakt, że UE oddziałuje na swoje otoczenie zewnętrzne za pomocą przede wszystkim środków o charakterze politycznym, dyplomatycznym, ekonomicznym, kulturowymitp., a nie poprzez zastosowanie "twardych" (hard) instrumentów przymusu (w tym siły zbrojnej). Koncepcja Unii Europejskiej jakosoft power posłużyła jako punkt wyjścia do prezentacjiinnych teorii bezpośrednio z nią związanych, w pierwszym rzędzie koncepcji UE jako civilian power, a następnie normative poweri innych teorii pochodnych. Uwzględniają one rozmaite aspekty specyfiki Unii Europejskiej jako unikatowego uczestnika współczesnych stosunków międzynarodowych, powstrzymującego się od wykorzystywania siły militarnej i promującegowartości demokratyczne. ; The article attempts to analyze how the European Union plays its distinctive international role as a so-called soft power. The paper takes into account the fact that the EU acts on its external environment using primarily of a political, diplomatic, economic and cultural means, and not through the use of 'hard' instruments of coercion (including the armed forces). The concept of the European Union as a 'soft power' serves as a starting point for the presentation of other theories directly related to it – in the first place the concept of the EU as a 'civilian power' and 'normative power' and other theories derivatives. They take into account various aspects of the specificity of the European Union as a unique participant in contemporary international relations, restraining from using military force and promoting democratic values.

Celem artykułu jest przedstawienie japońskiego soft power, ze szczególnym uwzględnieniem kultury jako jednego z czynników soft power. Japońska dyplomacja kulturalna wykorzystująca kulturę popularną jest przykładem zręcznie prowadzonej polityki międzynarodowej. Promowanie pozytywnego wizerunku państwa poprzez soft power na arenie międzynarodowej wzmacnia ekonomiczne oraz polityczne znaczenie państwa. Artykuł skupia się na dwóch kwestiach: historii japońskiego soft power oraz jego praktycznemu zastosowaniu. W podsumowaniu sugeruje się, że japoński soft power nie będzie tak znaczący z racji wzrastającego potencjału Chin.

The article aims to look at Russian culture as a soft power through the prism of the large-scale invasion of the Russian Federation against Ukraine and to analyze the changes in its perception that have occurred as a result of these events. Russian culture, especially high culture, is known and appreciated in the world, which gives it the power of attraction and the possibility of exerting influence. At the same time, it is not only a source of prestige and a tool for promoting Russia, but also spreading Russian imperial myths that contributed to the invasion of Ukraine. Moreover, the operation of Russian cultural institutions outside the borders of the Russian Federation is strictly controlled by the authorities, and its popularization is treated as a "special operation". Russian culture imposed imperial optics on the perception of "near abroad", deprived Ukraine of the right to its history, identity and cultural heritage. Due to its colonial nature, it does not perceive the suffering of oppressed nations, and is therefore unable to prevent the tragedy of their destruction, as is the case with Ukraine and its culture. As a result of the initiated war, Russia has embezzled some of its soft power. However, there is no consensus among the international community regarding the imposition of sanctions on Russian culture. Ukrainian cultural activists accuse the international community of hypocrisy because, in defending Russian culture, it does not perceive the deliberate and systematic destruction of Ukrainian culture. Russian culture requires a reinterpretation and unmasking of the imperial optics, as consuming it indiscriminately poses a threat to the national security of the "near abroad" states.

Digital diplomacy, also referred to as e-Diplomacy or Diplomacy 2.0, is a form of public diplomacy that entails the pursuance of foreign policy objectives using the Internet and social media. It is one of the ways that actors in contemporary global politics can exert soft power, thereby shaping a host country's perceptions, agendas, and policies. The increasing use of digital diplomacy exemplifies a shift in diplomatic from purely government-to-government (G2G) relations, to one in which communication is directed towards publics (G2P), and can even encourage citizens to interact with one another (P2P). One actor that has become increasingly active in this area is the European Union (EU). However, unlike a country, the regional bloc is a coalition of twenty-eight member states. Consequently, the challenge for EU digital diplomacy specialists is to represent a group of countries to local audiences. There is minimal literature on this subject, and this paper hopes to contribute to it by presenting a case study of the EU's digital diplomacy initiatives towards Philippines, which are communicated through the popular social networking website, Facebook. This paper argues that the EU exercises its soft power through its social media transmissions it creates. The individuals featured in its online content, the way that the European Union represents itself, and the issues it highlights in its posts are all geared towards shaping the perceptions of Philippine audiences.

The takeover of power in Turkey by the Justice and Progress Party in 2002 opened a new chapter for that country. The practical application of the doctrine of Ahmet Davutoğlu's "strategic depth" and soft power resources has led to a redefinition of the state's position in the international arena and a departure from the static foreign policy paradigm. This led to a change in the role and importance of Turkey as a participant in international relations and to its active involvement in global politics. This article attempts to answer a number of key questions relating to the issues in the title. First, it will answer what is the place and role of the soft power concept in international relations theory. Then, what role and significance did the doctrine of "strategic depth" play in Turkey's foreign policy. Finally, how Turkey used the soft power concept in its foreign policy based on "strategic depth". And what role did Ahmet Davutoğlu play in this. The historical method was used to achieve the research objective.

China's soft-power practice in its international activity boils down to four areas: culture, education, diplomacy, and economy. The most important element of China's soft-power policy seems to be the Belt and Road Initiative (BRI). Announced in 2013, the BRI is a complex, long-term and large-scale strategic political and economic project by the Chinese government with an infrastructure character. In this way, China is seeking to invest its capital surpluses in resurrecting the ancient Silk Road to create railroad and maritime networks with its most important trading partner – the European Union. In these circumstances, in September 2015, the presidents of Central and Eastern EU member states announced the establishment of the separate Three Seas Initiative (TSI), a political and economic project bringing together 12 EU states, including 11 'new' members and Austria. These entities constitute an informal bloc of states between the Adriatic, Baltic and Black seas, though without a permanent secretariat but with rotating leadership. In addition to the lack of a formal structure, the TSI region, located mainly in the EU's eastern part, is characterized by a weaker infrastructure network than Western Europe, lower GDP (except Austria), and high dependence on gas supplies from Russia (except Croatia). To overcome these disparities, the TSI has developed a catalogue of 48 investment priorities in three economic areas: energy, transport, and digitalisation. China's soft-power policy towards the 'new' EU members may be decided by the American patronage of the TSI and the fact that one of the flagship projects is the North-South Gas Corridor, which will enable the sale of American LNG in Central Europe, which has been dependent on gas supplies from Russia, China's partner in the BRI. In the context of the US-China trade war, White House planners recognise Central Europe as both a peripheral and key area for their policy and seek to strengthen the Three Seas project, which may lead to limiting areas of cooperation under the '17+1' format, involving CEE countries and China. On the other hand, the development of better energy, transport and digital connections in the EU's east clearly intersects with China's idea of building a New Eurasian Land Bridge under the BRI to connect the most economically developed edges of Eurasia. The new US strategy towards the countries of the CEE seems to boil down to involvement in specific energy-related projects. Instead of blocking or diminishing BRI-related infrastructure projects in China, they seem in fact to complement the Chinese activity in the CEE. Increased investment by American enterprises in the region may allow the administration in Washington to maintain control of Chinese infrastructure investments, and the US involvement may even lead to the participation of American companies in projects originally started by Beijing.

Celem tekstu jest ukazanie kształtowania się chińskiego szkolnictwa wyższego, jako formy soft power. Chińskie szkolnictwo wyższe traktowane jest jako element soft power polityki międzynarodowej Chińskiej Republiki Ludowej. Wykorzystanie instrumentu, jakim jest polityka szkolnictwa wyższego w postaci soft power możliwe jest dzięki dynamicznemu rozwojowi chińskich uczelni w ostatnich dwóch dekadach. Władze ChRL stawiają przed swoimi uczelniami ambitne cele, m.in. wprowadzenie kilkunastu uczelni do ligi najlepszych uniwersytetów świata. Chińskie uczelnie odchodzą od wzorca kultury organizacyjnej "copycat", rozwijając własną dynamikę innowacyjności uczelni, poprzez konsekwentne podnoszenie swoich pozycji w międzynarodowych rankingach. Jednocześnie jednak cele rozwojowe stawiane chińskim uczelniom powiązane są z globalną ekspansją gospodarczą ChRL. Dyplomacja naukowa Państwa Środka działa przede wszystkim poprzez Instytuty Konfucjusza. Uczelnie Unii Europejskiej stanowią cel strategiczny w tej polityce, gdyż posiadają one zasoby i praktyki konieczne do wzmocnienia uczelni chińskich. Artykuł analizuje wybrane aspekty użycia polityki uczelnianej jako soft power chińskiej dyplomacji. ; Higher education policy is an element of soft power in the international politics of the PRC. This has become possible because, for two decades, universities in China have been developing and undergoing profound changes. PRC authorities have set ambitious goals for their universities, e.g. making some of the universities top higher education institutions worldwide. Universities in China are abandoning the "copy-paste" pattern, developing their own technological innovations, and consistently raising their position in international rankings. Development goals set for Chinese universities are connected with the global economic expansion of the PRC. The scientific diplomacy of China is primarily executed through the Confucius Institutes network. European Union universities are a strategic goal of this policy as they possess the resources, practices and customs China needs to strengthen its universities. The paper analyzes selected issues of employing higher education policy as a soft power in Chinese diplomacy.

Abstract: The presidential election campaign in 2008 was dominated by two issues – foreign policy and the growing budget deficit. Barack Obama's announcement of a complete reversal of the aggressive policy of his predecessor proved to be an effective tactic, allowing him to win the presidential election. From this point on, instead of military force, the superpower was to use dialogue and diplomacy. Renewal of the US image in the world required from Obama the ending of foreign policy based on hard power, preventive and unilateral action, in favor of close cooperation with other participants in international relations. ; Prezydencką kampanię wyborczą w 2008 r. zdominowały dwie kwestie – polityka zagraniczna i rosnący deficyt budżetowy. Zapowiedź Baracka Obamy o całkowitym odwrocie od agresywnej polityki poprzednika okazała się skuteczną taktyką, umożliwiającą mu wygranie wyborów prezydenckich. Od tej pory supermocarstwo zamiast siły militarnej miało wykorzystywać dialog i dyplomację. Odnowienie wizerunku USA na świecie wymagało od prezydenta Obamy odejścia od polityki zagranicznej opartej na hard power, samodzielnych, prewencyjnych i jednostronnych działaniach, na rzecz bliskiej współpracy z innymi uczestnikami stosunków międzynarodowych.