Suchergebnisse

06.03.2018 tarihli ve 30352 sayılı Resmi Gazetede yayımlanan "Yükseköğretim Kanunu İle Bazı Kanun Ve Kanun Hükmünde Kararnamelerde Değişiklik Yapılması Hakkında Kanun" ile 18.06.2018 tarihli "Lisansüstü Tezlerin Elektronik Ortamda Toplanması, Düzenlenmesi ve Erişime Açılmasına İlişkin Yönerge" gereğince tam metin erişime açılmıştır. ; Ortadoğu bölgesi tarihin her safhasında olduğu gibi içinde bulunduğumuz bu yüzyılda da geçmişte sahip olduğu değerden hiç bir şey kaybetmeden sahnenin tam ortasında rol oynamaya devam etmektedir. İnsanoğlu varoluşu nedeniyle siyasi bir varlıktır. Ortadoğu diye adlandırdığımız bölge tarihin, medeniyetlerin ve siyasetin ana kaynağı olması hasebiyle siyasi ittifaklara tarih boyunca sahne olmuş bir bölgedir. İçinde yaşadığımız 21. Yüzyılda ülkemizin giderek gelişip dünya siyasetinde aktif rol oynamaya başlaması tarihi bağları olan yakın coğrafyalara yönelmesini de beraberinde getirmiştir. Türkiye son 10 yılda yani Adalet ve Kalkınma Partisinin iktidara gelmesiyle çok büyük bir kalkınma ivmesi kazanmıştır. Ancak gelişme ve dünya siyasetinde rol oynama arzusunun yakın coğrafyaların kazanılmasıyla gerçekleşeceğine inanan Türk Dış Politikasının yeni mimarı Ahmet Davutoğlu, belirlemiş olduğu yeni yol haritasında bütün yakın komşularla sıfır sorun ortamı yaratıp ilişkilerin en üst seviyeye çıkarılmasını amaçlamıştır. Bu bağlamda, Türk Dış Politikası yeni vizyonu ile yakın coğrafyalarda yeni müttefikler arama yoluna girmiştir. Dünya siyasetine bakıldığında son 10 yılda meydana gelen gelişmelere dikkat çekilecek olursa; Türkiye?nin ekonomik kalkınmaya başlaması ve bol miktarda dış yatırımlara ihtiyaç duyması aynı zaman da Körfez Arap ülkelerinin kasalarını taşıran nakit fazlasının özellikle 11 eylül saldırılarından sonra yeni ve güvenli limanlar aramaya başlamış olması göze çarpmaktadır. Bu gelişmeler göz önünde bulundurulduğunda Körfez İşbirliği Konseyi?ne üye ülkeler ve Türkiye?nin yakınlaşması çokta sürpriz olarak karşılanmamalıdır. Zira her iki tarafında birbirine farklı nedenlerden dolayı ihtiyaç duyduğu açıkça farkedilebilmektedir. Bununla birlikte Körfez ülkelerinin bölgedeki güvenlik kaygıları bulunmakta ve Türkiye?ye yakınlaşarak bunu kısmen aşmaya çalışmaktadırlar. Özellikle İran bu ülkeler tarafından büyük bir tehdit olarak görülmektedir. Bu noktada Türkiye ve Körfez ülkeleri aynı kaygıları taşımasalar da farklı çıkarlar onları ortak bir noktada buluşturmaktadır. Sonuç olarak son on yılda Türkiye ve Körfez ülkeleri arasında büyük bir yakınlaşma olmuştur. Bu yakınlaşma çok büyük ortaklıkları beraberinde getirmiştir. Bu yakınlaşmayı etkileyen en önemli unsurlar da değişen Türk Dış Politikası ve küresel konjonktürün bu iki tarafı yakınlaşmaya zorlaması denilebilir. Çalışmada da belirtildiği gibi ilişkiler gelişmeye devam etmekte ve ileriki safhalarda ilişkilerin güvenlik ortaklıkları boyutuna taşınıp daha da kökleşeceği öngörülebilmektedir. ; The Middle East region, as it has been in every stage of history, continues to take an active role without depreciating in the current century. Mankind is by nature a political existence. For that reason, the history or humankind has witnessed various political alliances. The region called as the Middle East had witnessed many political alliances due to the fact that the area is the source of history, civilizations and politics. The fact that Turkey started to develop day by day and play a crucial role in world politics in 21st century leads to interrelations with close regions. In the last decade, in other words after Justice and Development Party came into power; Turkey has gained a great growth rate. However the new master of Turkish Foreign Policy Ahmet Davutoğlu who draw a vision for Turkish Foreign Policy believes that, convergence with the immediate surroundings will help in development and being one of the major players of world politics. As it is explained in this study the last decade has witnessed to a significant convergence between Turkey and the Gulf Cooperation Council states. To examine the last ten years in the world politics one can see that: After the 9/11 attacks GCC states started to look for other safe destinations for their overflowed cashes. However Turkey as an emerging economy needed for foreign investments. These two factors are seen to be drawing force behind the convergence of these entities. In addition to that the threat perception of the GCC states associated from Iran forced them to look for a strategic regional partner. Although Turkey and the GCC do not have common stand towards Iran, their different interests brought them on the ground of convergence. Nevertheless, the new Turkish Foreign Policy perspective and the global conjuncture played a crucial role in convergence of these parties. To consider all, it seems that the bilateral relations will be carried further since both Turkey and the GCC are eager to establish partnership. It is expected that there will be a security partnership established between Turkey and the GCC. If such attempt comes true, definitely the bilateral relations will reside on a steady ground. Key Words: Turkey, GCC, Middle East, Iran, Security, Economy

Georgia's inclusion in the agenda of international relations can be assessed from various angles. To properly understand the current situation in Georgia, it is necessary to first assess its knowledge of geopolitics, geoculture and geoeconomics. This study analyzes the political situation in the South Caucasus at the beginning of the XXI century, the process of bilateral and multilateral integration of the region's states and the conditions necessary for the implementation of this process, the place and importance of the region in the "New Great Game". The article also examines the difficult issues in the South Caucasus, the Turkish-Russian competition in the face of promising potential, and the place and importance of this competition in their regional policy. The results of the Azerbaijani-Armenian war were analyzed in the regional policy of Turkey and Russia. The article aims to explain the dynamics and development of the region, where, in addition to global actors, there is serious competition, including the countries of the region.

Iran-China cooperation is not one-dimensional that based only on the economic interests of the two parties. It has other dimensions such as seeking new strategies to minimize the domination of the United States in Central Asia and the Middle East to ensure the efficient operation of their future political, economic, and strategic policies. In 2013, with the declaration of the Belt and Road Initiative (BRI), Iran-China cooperation increasingly became more critical for the two countries' political, national, and international interests. To this end, Iran and China have decided to sign a long-term (25 years) strategic cooperation agreement and Iran was admitted to the Shanghai Cooperation Organization (SCO) as a full member in September 2021. Since Iran and China have common interests in political, economic, security, and military cooperation, it is predicted that the strategic and long-standing cooperation between Iran and China will be one of the most significant factors to change the balance of the Middle East and Central Asia both politically and economically. From this point of view, this study aims to explore the dynamics affecting Iran-China strategic cooperation and analyze the core factors behind this rapprochement.

20. yüzyıla gelindiğinde uluslararası arenada devletler kadar devlet dışı aktörlerinde söz sahibi olduğu bir dönem içerisine girilmiştir. Bu devlet dışı aktörlerin en önemlilerinden birisi olan uluslararası örgütler, uluslararası sistemin devamlılığının sağlanması, bölgesel veya küresel boyutta devletler arasında işbirliğin arttırılması ve güven ortamının oluşması gibi hususlarda etkin ve kurucu bir rol oynamaktadır. Ortak tarih, dil ve kültüre sahip, Türk dili konuşan ülkeler arasında mevcut bağların ve işbirliği alanlarının da güçlendirilmesi adına 2009 yılında, resmi adı Türk Dili Konuşan Ülkeler İşbirliği Konseyi olan Türk Keneşi/Konseyi uluslararası bir örgüt olarak kapsamlı bir şekilde kurulmuştur. Bu çalışmada Türk Keneşi'nin örgütleşmesine giden yolda devletlerin attığı adımlar incelenirken, kurumsallaşmayla birlikte uluslararası örgütlerin ortak işlevleri açısından Türk Keneşi'nin durumu analiz edilmiş, küresel ve bölgesel düzlemdeki etkileri ele alınmış ve Türk Dünyası açısından önemi değerlendirilmiştir. Öncelikle genel olarak uluslararası örgütler hakkında teorik bir bölüm hazırlanmış, ardından Türk Keneşi'nin örgütleşmesine giden yolda atılan adımlar ele alınmış ve amacı, kapsamı ve yapısı değerlendirilmiştir. Bu çalışma sonucunda Türk Keneşi'nin uluslararası örgüt yapısı ve işleyişine ilişkin ulaşılan sonuçlar ortaya koyulmuştur. Türk Keneşi'nin kurulması, Türk tarihi, Türk Dünyası ve uluslararası ilişkiler açısından çok önemlidir. Türk Keneşi, modern Türk tarihinde devletlerin kendi rızası ile bir araya geldiği örgütlü ve kurumsal düzleme sahip tek oluşum olarak karşımıza çıkmaktadır. Ayrıca bağımsız olmayan özerk Türk devletlerinin de Türk Keneşi'ne üye olabileceklerinin önünün açılması söz konusu olabilirse, örgütün çok geniş bir coğrafyaya hitap edebilmesi mümkün olacaktır. Tezimizin konusu büyük bir coğrafyayı kapsamasından ve daha önce bu konuda detaylı bir şekilde çalışmadığından dolayı çok geniş bir literatür taraması yapılmış ve veriler bir araya getirilerek kapsamlı bir şekilde ortaya konulmuştur. Türk Keneşi'nin resmi yayın organları tarafından paylaşılan veriler, uluslararası örgütler yazını, bilimsel çalışmalar ve resmi belgeler çalışmanın en önemli kaynaklarını oluşturmuştur ; In the 20th century, the international arena entered a period in which non-state actors as well as states had a say. International organizations, one of the most important of these non-state actors, play an effective and founding role in matters such as ensuring the continuity of the international system, increasing cooperation between states at regional or global scale and creating an atmosphere of trust. The Turkish Council, whose official name is the Cooperation Council of Turkish Speaking Countries, was established comprehensively as an international organization in 2009 in order to strengthen the existing ties and cooperation areas between Turkic-speaking countries with a common history, language and culture. In this study, while examining the steps taken by the states on the way to the organization of the Turkish Council, the situation of the Turkish Council in terms of the common functions of international organizations with institutionalization was analyzed, its effects on the global and regional level were discussed and its importance for the Turkish World was evaluated. First of all, a comprehensive study has been conducted on international organizations. Then, the steps taken on the way to the organization of the Turkic Council were discussed and its purpose, scope and structure were evaluated. As a result of this comprehensive study, the dimensions of the Turkish Council in terms of international organizations have been revealed. The establishment of the Turkish Council is very important in terms of Turkish history, Turkish World and international relations. The Turkish Council emerges as the only formation in Turkish history where states came together with their own will. In addition, paving the way for non-independent autonomous Turkish states to become members of the Turkish Council reveals that the organization addresses a very wide geography. Since the subject of our thesis covers a geography and has not been studied in detail on this subject before, a very extensive literature review has been made and the data have been brought together and presented comprehensively. The data shared by the official media organs of the Turkish Council, the international organizations literature, scientific studies and official documents constituted the most important sources of the study.

Soğuk Savaş sonrası uluslararası sistem dış politikada farklı amaçları olan ülkelerin işbirliği yaptıkları takdirde kazançlı çıkabilecekleri bir yapı ortaya çıkardı. Bazı ülkeler bu işbirliği olanaklarını değerlendirirken bazıları bunu hayata geçiremedi. Makalede Hazar bölgesinde yer alan ve enerji zengini olan Türkmenistan ve Azerbaycan ile NATO üyesi bir bölgesel güç olan Türkiye'nin işbirliği ve bunun olası etkileri analiz edilecektir. Türkmenistan, Azerbaycan ve Türkiye'nin enerji alanındaki işbirliğinin yanı sıra her üç ülkenin dışişleri bakanlarının bir araya gelerek bir vizyon ortaya koymaları entegrasyon yerine çatışmanın ön planda olduğu ve bir tarafın kazancının diğer tarafın mutlak kaybı olarak anlaşıldığı bir coğrafyada örnek bir işbirliği modeli oluşturmaktadır. ; The post-Cold War international system generated a structure in which cooperation among countries with different foreign policy objectives would be beneficial. While some countries have managed to take advantage of this, others have not been so successful in doing so. In this article, cooperation among the energy rich Caspian states of Turkmenistan and Azerbaijan and the NATO member and regional power of Turkey, and the possible impact of this cooperation will be analysed. Besides cooperation in the energy field among the three countries, foreign ministers of Turkmenistan, Azerbaijan and Turkey came together with a vision, which constitutes an important cooperation model, particularly, because the region is mainly dominated by conflict rather than integration and relations are conducted within the parameters of a zero-sum game in the region.

Geçmiş dönemlerden itibaren uluslararası alanda Karadeniz Bölgesi, önemini koruyan bir bölge olmuştur. Stratejik, ekonomik ve politik alanda her zaman önemini koruyan Karadeniz Bölgesi, soğuk savaş sonrası dönemde politikaların çatıştığı bir alan olmuştur. Bu durumun ortaya çıkmasının nedeni ise Sovyetler Birliği'nin dağılması ile birlikte yeni devletlerin ortaya çıkmasıdır. Bu yeni oluşan devletler ya kendileri ya da kendileri üzerinden Rusya ve Amerika Birleşik Devletleri (ABD), Karadeniz'deki çıkarlarını kollama yoluna gitmiştir. Böylece Karadeniz, yeni bir çatışma alanı olmuştur. Her çatışmanın ve savaşın karşılıklı işbirliği ve güvenlik doğuracağı gerçeği, Karadeniz'de yeni işbirliklerini ve güvenlik anlayışını doğurmuştur. Hem ABD hem de Rusya bu anlayışı farklı aktörler, farklı araçlar ve niyetlerle sürdürmüştür. Bu çerçevede soğuk savaş döneminde Karadeniz'e komşu olan ülkeler, Karadeniz üzerinden kendi güvenliklerini sağlamak amacıyla Karadeniz Ekonomik İşbirliği Örgütü (KEİÖ)'nün temellerini atmış ve gelebilecek tehditlere karşı birlik içerisinde hareket etmeyi amaçlamıştır. Bu ve buna benzer işbirlikleri, Karadeniz'in, soğuk savaş sonrası oluşan dünyanın yeni odağı, olduğunu göstermektedir. Ayrıca Karadeniz'in, dünyanın yeni odağı haline gelmesiyle birlikte gelişen olaylar sonucu, işbirliğinin kaçınılmaz olmasının temel nedeni ise güvenlik kaygısının ortaya çıkmasıdır. Karadeniz'e kıyısı olan ülkeler ise bu durumun önemini kavrayarak daha çok Batı Bloku'ndan gelebilecek tehditlere karşı işbirliği ve güvenlik politikaları geliştirmiştir. ; Black sea region maintains its importance in the international area since previous periods(ya da throughout the history). The black sea region that has been always maintaining its importance with regard to the field of strategical and political economy has been a region where policies conflict with each other post-Cold war. The reason for this shown up situation arises from the emergence of new states with the disintegration of the soviets. These newly formed states have chosen to protect their interests in the Black Sea either by themselves or Russia or the Us. Thus black sea has been a new region for the conflicts. The fact that each conflict and war will lead to mutual cooperation and security paves the way for the new sense of security and cooperation in the region. Both the us and russia have put forward this sense with different actors, tools and intentions. In this framework, the states that are adjacent to the Black sea in the Cold war period have established the basis of Black Sea Economic Cooperation in order to provide their own security over the region (Black Sea) and aimed to act jointly against any threats. This and similar collaborations show that Black Sea is the new focus of the world after the cold war. Furthermore, the fact that black sea is the new focus of the world and events caused by the cooperations has caused security concerns. The states that have coasts of Black sea have developed the cooperation and security policies against any threats coming from the Western Bloc by comprehending the importance of this situation.

1990 yılından bugüne kadar hem ABD hem de müttefiklerinin Irak ve Suriye'de izledikleri politika; ulus devletleri yıprataraketkisiz hale getirmek ve etnisite ile mezhebe dayalı olarak bölgeyi yeniden yapılandırmak olmuştur. Bunu yaparken de kendistratejileri çerçevesinde iktidarlar oluşturmayı ve bölgede kalıcı olmayı hedeflemişlerdir. Nitekim bu şekilde bölgede yıllardanberi kalıcı olmuşlardır ve olmaya devam etmektedirler. Ancak söz konusu politika Irak'ta başarılı olmuşsa da Suriye'debaşarısızlığa uğramıştır. Çünkü Suriye'de durum farklılık arz etmiştir. Rusya, Türkiye ve İran birlikte hareket etmek konusundafikir birliğine varmıştı. Bu fikir birliği özelikle Türkiye açısından oldukça önemliydi. Zira Türkiye, Suriye'de uygulanmakistenen politikanın kendisinin bölgede etkisiz hale getirilmesine yönelik olduğunu çok iyi anlamıştı. Bu nedenle, Irak'takindenfarklı olarak hemen harekete geçmiş ve "Fırat Kalkanı Harekâtı" ile soruna bizzat müdahale etmiştir. Türkiye'nin bu tutumuRusya ve İran cephesinde de karşılık bulmuştur. Ayrıca Türkiye'nin önünde Cenevre Görüşmeleri çıkmazı da vardı. Bundandolayı bu görüşmelerden farklı olarak Astana'da Türkiye ve Rusya'nın öncülüğünde bir toplantı yapılması kararlaştırılmıştır.Biz bu makalede genel olarak Astana Görüşmeleri'ne giden yol, bu yola girilmeden önce Cenevre Görüşmeleri'nden ortayaçıkan anlaşmazlıklar ve bu anlaşmazlıkların sebep-sonuçları üzerinde durmaya çalışacağız. ; The policy followed by both the USA and its allies in Iraq and Syria since 1990 has been destroying nation states by wearing them down and restructuring the region based on ethnicity and sect. In doing so, they have aimed to create powers within the framework of their own strategies and to be permanent in the region. As a matter of fact, they have been permanent in the region for years and continue to be so. However, although aforementioned policy has been successful in Iraq, it has failed in Syria. The reason was that the situation in Syria was different. Russia, Turkey and Iran had reached consensus about acting together. This consensus was highly important especially for Turkey as Turkey had noticed that the policy followed in Syria was towards counteracting it in the region. This is why, differently from what was in Iraq, it immediately took action and it itself intervened in the question with the "Operation Euphrates Shield". This attitude of Turkey was responded also in the Russian and Iranian party. Furthermore, the Geneva Talks cul-de-sac was lying in front of Turkey. For this reason, unlike these talks, it was decided to hold a meeting under the leadership of Turkey and Russia in Astana. In the study, it is tried to focus on the path leading to the Astana Talks, the disagreements which occurred in the Geneva Talks before entering this path and the causes and consequences of these disagreements in general.

Nurbay Sey, Bolu Abant İzzet Baysal Üniversitesi İ.İ.B.F. İktisat Bölümü, E-posta: seynurbay@ibu.edu.tr, orcid:0000-0003-4125-8297 ; İslam İşbirliği Teşkilatı, nüfusu itibariyle Birleşmiş Milletler'den sonra dünyadaki en büyük uluslararası kuruluş olmasına karşın, ekonomik açıdan benzerleri ile yarışamayacak durumdadır. Toplamda 57 ülkenin üyesi bulunduğu örgütün temel sorunu üye ülkelerin ekonomik gelişmişlikleri arasındaki farktır. Üye ülkelerin bir kısmı zengin doğal kaynaklara sahipken diğer önemli bir kısmı, yüksek işsizlik ve yetersiz üretim gibi sorunlar yaşamaktadır. Dolayısıyla bu anlamda farklı gelişmişlik düzeylerine sahip bu ülkelerin Avrupa Birliği ve benzeri yapılanmalar gibi ortak ekonomi politikaları üretmeleri kısa vadede mümkün gözükmemektedir. Keza örgüt içinde benzer gelişmişlik seviyelerine sahip ülkelerin de bu doğrultuda bir çaba içinde olmadıkları gözükmektedir. Ayrıca üye ülkeler arasındaki ticaret hacmi de potansiyelin çok altında kalmaktadır. Tüm bu durumların varlığı çalışmanın amacını ortaya koymaktadır. Çalışmanın amacı, beşeri ve doğal kaynaklar bakımından zengin olan İslam İşbirliği Teşkilatı'nın mevcut ekonomik yapısını incelemek ve taşıdığı potansiyellere rağmen istenen ölçüde başarı ortaya koyamamasının nedenlerini sorgulamaktır. ; The Organisation of Islamic Cooperation, although it its the most populated organisation in the world after the United Nations, it is very far from its counterparts in terms of cooperation between member states. The main problem of the organisation which has 57 members is the difference between the economic developments of the member states. While some of the member states have rich natural resources, others face problems such as high unemployment and insufficient production. Therefore, in the short term it is seem impossible for these countries with different levels of development to produce common economic policies such as the European Union and similar structures. However, it is also seems that member states which has similar levels of development are not making an effort to make common economic policies. Moreover, the volume of trade between the Member States remains well below the potential. The aim of this study is to examine the current economic structure of the Organisation of Islamic Cooperation, which is rich in human and natural resources, and to question the reasons its failure to achieve the desired economic success despite its potential.

This study analyses the early years of cooperation between Türkiye and the United States (US) in the field of security and defence by utilising US government documents and the secondary sources that heavily depend on primary sources. It emphasizes the link between the elements of the strategic context in which the US developed its approach to the defence of the Middle East and the American interest
in developing defence ties with Türkiye. The major outcomes of Turkish-American cooperation were American support for Türkiye against the Soviet Union in 1946, the provision of American military assistance in 1947, the modernization of the Turkish military, the construction of military bases on Turkish territory, American support for Turkish membership in NATO and Turkish willingness to conduct its
relations with the Middle East in coordination with the West. This study reveals that those outcomes reflected for the most time American political and strategic preferences. For this reason, the typical characteristics of those relations between great powers and small states can be observed in Turkish-American security relations during their formative years.

Tarih boyunca ülkeler birbirleri ile sürekli iletişim halinde olmuşlardır. Bazı devletler iletişim araçlarını etkin kullanmış ve süper güç veya bölgesel güç olmuşlardır. Bu bağlamda yeni dünya düzenin de yeni kavramlar ve yaklaşımlar oluşmaya başlamıştır. Konstrüktivizm (Sosyal İnşacı Yaklaşım) bu bağlamda oluşan yeni bir yaklaşım olarak dış politikada yerini almıştır. Yine yumuşak güç sert kavramı dış politika kavramları arasına girmiştir. Bir devletin süper güç olması diğer güçleri farklı arayışlara itmiştir. Gücün araçları değişmiş, artık sert ve askeri güç yerini ikili ilişkileri kuvvetlendirici yumuşak güce bırakmıştır. Sert güç caydırıcı bir faktör olmakla birlikte uluslararası ilişkilerde ki boşluğu tam olarak dolduramamış ve yerini yumuşak güce bırakmak zorunda kalmıştır. Bu kapsam yumuşak güç araçları bir devlet politikası olmuştur. Gelişmiş ülkelerden Amerika Birleşik Devletleri, İngiltere, Fransa, Japonya, Almanya vb. devletler artık devlet destekli yardım fonlarını dış politika aracı olarak görmelerinden dolayı desteklemektedirler. Türkiye'de de TİKA gibi devlet destekli kurumlar yapmış oldukları yardım ve projelerle ön plana çıkmaktadır. 1990'lı yıllara kadar dış yardım miktarları çok yetersiz kalmıştır. TİKA'nın kurulmasıyla başta Orta Asya ülkeleri başta olmak üzere dünyanın 140'tan fazla ülkesine yardım ve projeleriyle katkı sağlamıştır. Afrika Orta Asya ve Güney Doğu Asya, Balkanlar ve Kafkaslar, Ortadoğu, Latin Amerika da önemli projelere imza atan TİKA, Türkiye'nin dışa açılan kapısı olmuştur. TİKA'nın uyguladığı projeler devletlerarasındaki diplomasinin gelişmesini kolaylaştırdığı gibi ticari ilişkilerin de iyileşmesinde önemli rolü olmuştur. 1990 öncesinde kültürel bağlarımızın kuvvetli olduğu Orta Asya Türk cumhuriyetleri ile olan ticaretimizin az olması ve TİKA sonrasında ticari ilişkilerin hızlı bir şekilde artması TİKA'nın misyonunu anlamamız bakımından iyi bir örnektir. Ekonomik ilişkilerin iyileşmesi yalnız Orta Asya Türk Cumhuriyetlerinde değil Afrika, Balkanlar Ortadoğu, Asya ve Güney Doğu Asya'da kendini göstermiştir. ; Throught history, countries have been in constant contact with each other. Some states have used communication tools effectively and have become superpowers or regional powers. In this context, new concepts and new approaches have begun to emerge in a new world order . Constructivism ( Social Constructivist Approach ) has taken its place in foreign policy as a new approach in this context. On the other hand the concept of soft and hard power has become one of the foreign policy concepts. A state being a superpower push other powers in different seeks. The tools of power have changed. Now the hard and military power has left the place to soft power which strengthening of bilateral relations. Although the hard power has become a deterrent factor, it has not fully filled the gap in international relations. For that reason hard power lad to leave the place to soft power. In this context soft power tools have become a state policy. The developed countries like United States of Amerika, Britain, France, Japan Germany etc. are supporting state- aid fund because of their views as foreign policy instruments. In Turkey, state-funded institutions such as Turkish Cooperation and Coordination Agency ( TİKA) come into prominence with their aids and projects. Until 1990's the amount of foreign aid has been insufficient. With the estanblishment of Turkish Cooperation and Coordination Agency contributed with their helps and projects especially Central Asian countries and also more than one hundred and fourty countries of the world. TİKA, which has made important projects in Africa, Central Asia and South East Asia, Balkans and Caucasus, Middle East, Latin America has become the outward opening door of Turkey. The projects implemented by TİKA have facilitated the development of diplomacy between states and also played an important role in improving trade relations. Before 1990, Turkey and Central Asian Turkish Republics culturel ties are strong but trade relations low. After the TİKA commercial relations increase.So it is a good example to understanding the mission of TİKA. The improvement of economic relations has not only occured in the Cenral Asian Turkish Republics but also in Africa, The Balcans, The Middle East, Asia and Southeast Asia

Yerel hizmet sunumunda yerel yönetim ve sivil toplum kuruluşları paydaşlığı ortaya konurken devlet anlayışının geçirdiği değişim önemlilik arz etmektedir. Aslında değişen devlet anlayışı kamu yönetimindeki dönüşümü beraberinde getirmiştir. Bu dönüşüm sürecinde kamu hizmetinin sunucuları değişkenlik göstermektedir. Bu açıdan değerlendirildiğinde yerelleşmenin önem kazanmasıyla kamu hizmet sunucusunun çoğunlukla yerel yönetimler olduğu öngörülmektedir. Ayrıca bu süreçte katılımcılık ve demokrasi kavramları ön plana çıkmış olup, bu kavramlar kamu hizmet sunumunda sivil toplum kuruluşlarının aktör olarak ele alınabileceğini ortaya koymuştur. Bu çalışmada değişim sürecinde söz konusu paydaşlık, Türkiye açısından ele alınmış olup, kamu hizmeti sunumunda yerel yönetim sivil toplum kuruluşları işbirliğinin teorik izahı yapılmaya çalışılmıştır. ; While cooperation between local government and non-governmental organizations in local service delivery is revealed, the changing in the comprehension of the state is important. In fact, the changing in the comprehension of the state brought about the transformation in public administration. In this transformation process, the public service providers vary. From this point of view, with the importance of localization, it is foreseen that the public service provider is mostly local governments. Furthermore, the concepts of participation and democracy came to the forefront in this process and these concepts revealed that non-governmental organizations can be considered as actors in the provision of public services. In this study, the cooperation involved in the change process is discussed for Turkey and the theoretical explanation of the cooperation of local government and non-governmental organizations in the public services delivery has been tried.

Çağın getirdiği yeni ve sınır aşan suçlarla mücadele sürecinde 1999 yılında faaliyete geçen Avrupa Birliği Kolluk Kuvvetleri İşbirliği Ajansı (Europol), Avrupa Birliği'nin (AB) karşılaştığı terörizm, uluslararası uyuşturucu kaçakçılığı, euro sahteciliği, kara para aklama, insan kaçakçılığı gibi suçlar ve siber suçlarla mücadele eden AB'nin polis teşkilatıdır. Europol-Türkiye ilişkilerine bakıldığında ise, Europol ile Türkiye arasında stratejik ortaklık anlaşması olduğu görülmektedir. AB üyesi olan devletlerin doğal üyesi oldukları Europol ile Türkiye arasında stratejik ve teknik seviyede işbirliği yapmasına olanak veren anlaşma "Türkiye Cumhuriyeti ve Avrupa Polis Teşkilatı Arasında İş Birliğine İlişkin Anlaşma" adıyla yapılmıştır. Bu alandaki çalışmalar, Emniyet Genel Müdürlüğü bünyesinde bulunan INTERPOL-Europol Dairesi Başkanlığı tarafından takip edilmektedir. Europol ile Türkiye arasında işbirliği anlaşması, Avrupa Konseyi Sözleşmesi standartlarında yer alan Türkiye'de kişisel verilerin korumasına ilişkin bir kanun olmadığı için stratejik ortak düzeyinde devam etmektedir. Türkiye Büyük Millet Meclisi, 24 Mart 2016'da 6698 sayılı Kişisel Verilerin Korunması Kanunu'nu kabul etmiştir. Bu gelişme ile eş zamanlı olarak Türkiye, Europol ile operasyonel iş birliği anlaşması yapmak için bazı girişimlerde bulunmuştur. Türkiye halen Europol'ün operasyonel ortağı olabilmeye yönelik çalışmalarını devam ettirmektedir. Çalışmada, öncelikle Europol'ün tarihsel arka planı aktarılmış, sonraki bölümde Europol'ün faaliyetleri ele alınmıştır. Son bölümde ise, Europol-Türkiye ilişkileri incelenmiştir. Sonuç olarak çalışmada Europol-Türkiye ilişkilerinde kurumsal ve hukuksal eksiklikler öne çıkarılmıştır. Böylece, kurumsal anlamda ilgili kurumların daha aktif olması, hukuksal anlamda ise ilgili düzenlemelerin yürürlüğe girmesinden bahsedilmiştir. ; European Union Agency for Law Enforcement Cooperation (Europol), which come into operation in 1999 in the process of struggling against new and transboundary crimes brought by the age, it is the EU's police organization that fights against terrorism, international drug trafficking, euro counterfeiting, money laundering, human trafficking and cyber crimes faced by the European Union (EU). When examing the Europol-Turkey relations, it is seen that there is an agreement on strategic cooperation between Europol and Turkey. Between Turkey and Europol, of which EU member states are natural members, an agreement that enables cooperation at a strategic and technical level has been made by the name of "Between the Republic of Turkey and the European Police Organization Agreement on Cooperation ". Actions in this field are followed by the INTERPOL-Europol Department within General Directorate of Police. The agreement between Europol and Turkey continues to be a strategic cooperation level because of the absence of a law in Turkey on the protection of personal data in the standards of The Council of Europe Convention. Turkish Grand National Assembly passed the Personal Data Protection Law No. 6698 on March 24, 2016. Concurrent with this progress, Turkey has attempted to make operational cooperation agreement with Europol. Yet, Turkey is sustaining its efforts to become Europol's operational partner. In the study, first of all, the historical background of Europol was explained, and in the next section Europol's activities were discussed and in the next section. In the last part, Europol-Turkey relationships were examined. As a result, institutional and legal shortcomings in the Europol-Turkey relations are highlighted in the study. Therefore, it was mentioned that the relevant institutions should be more active in the institutional sense and the related regulations should be entered into force in the legal sense.

Neoliberal Kurumsalcılık, uluslararası ilişkiler teorisinde İkinci Dünya Savaşı'ndan sonra liberal-idealist politik paradigma fikirlerini geliştiren bir okuldur, uluslararası siyasi kurumların, devletlerin uluslararası ilişkilerde başarılı bir şekilde işbirliği yapmalarına izin verebileceğini savunmaktadır. Neoliberal Kurumsalcılık yaklaşımı özellikle Batı Avrupa ülkeleri arasında gerçekleşen işbirliğini ve bütünleşme sürecini açıklayıcı bir niteliğe sahiptir. Fakat bölgesel kurumsallaşma dinamiklerinin zayıf olduğu bir bölge olan Orta Asya'nın istikrarsız bölgelere yakınlığı ve bölge içinde süregiden çatışmalar hem Orta Asya devletleri için hem de bölgeye komşu devletler için bir tehdit oluşturmaktadır. Bu bakımdan, tezin temel amacı, Neoliberal Kurumsalcılık yaklaşımını kullanarak iki farklı örgütün ŞİÖ ve BRICS'in örneklerinde önemini açıklamaya çalışmaktır. ; Neoliberal institutionalism is a school in international relations theory that develops liberal-idealist political paradigm ideas after the Second World War, arguing that international political institutions can allow states to cooperate successfully in international relations. The approach of Neoliberal institutionalism is particularly descriptive of the cooperation and integration process between Western European countries. However, as a region where regional institutionalization dynamics are weak, the proximity of Central Asia to unstable regions and ongoing conflicts within the region pose a threat to both Central Asian states and neighboring states. In this respect, the main purpose of thesis is to explain the importance of two different organizations in the examples of SCO and BRICS by using Neoliberal Institutionalism approach.

Sovyet Sosyalist Cumhuriyetler Birliği'nin (SSCB) dağılması sonrasında, eski SSCB hinterlandında uluslararası örgüt sayısında artış yaşanmıştır: Bağımsız Devletler Topluluğu (BDT), Şangay İşbirliği Örgütü (ŞİÖ), Orta Asya İşbirliği Örgütü, Avrasya Ekonomik Kalkınma Örgütü, Ekonomik İşbirliği Örgütü ve Gürcistan, Ukrayna, Azerbaycan ve Moldova'nın dayanışmasını ifade eden GUAM vs. Bütün bu örgütler aslında SSCB'nin yıkılışı sonrasında bölgede oluşan siyasî boşluğun (bir kısmının) doldurulması ve bu coğrafyanın yeraltı kaynakları ile ticaret potansiyelinden faydalanmak amacıyla kurulmuşlardır. Bu örgütler arasında ŞİÖ diğerlerinden amaçları ve etkinlikleri bağlamında ayrılmaktadır. Bu çalışmada, bir bölgesel örgüt olan ŞİÖ'nün Deutschyen ?güvenlik topluluğu? kavramı bağlamında analizi yapılmıştır. ?Güvenlik arayışı? Karl Deutsch'un tüm bütünleşme girişimlerinin temel dinamiğidir. Bu arayış aynı zamanda ŞİÖ'nün de temelini oluşturmaktadır. Bu bağlamda ŞİÖ, Deutschyen bir güvenlik topluluğu olmaya en yakın örnek olmaktadır. ; After the collopse of the Union of Soviet Socialist Republics (USSR), there has been increase in the number of international organizations in the former USSR hinterland such as Commonwealth of Independent States (CIS), Shanghai Cooperation Organization (SCO), Central Asian Cooperation Organization, Eurasian Economic Cooperation Organization, Economic Cooperation Organization, GUAM etc. In fact, all these organizations are established to fill the gap (at least partially) in the region and to benefit natural resources and the commercial potential of the region. Among these organisations, SCO has differentiated from its counterparts in terms of aims and activities. This study, analyzes will referance to Deutschian ?Security Community?. ?Searcing of Security? is the basic dynamics of Karl Deutsch?s all integration initiations. At the same time, this search forms the basics of the SCO. Hence, SCO has been the best example towards Deutschian security community.

Günümüz dünyasında uluslararası ilişkilerin yaygın karakteri, sanıldığının aksine çatışma değil işbirliğidir. Devletlerin işbirliği yapmasında maliyetleri düşürmek, verimliliği arttırmak ya da ortak tehditlerle mücadele etmek gibi bir takım unsurlar etkili olabilmektedir. Ancak kabul etmek gerekir ki, devletlerin işbirliği yapma istekleri hemen her konuda aynı derecede olamayan bilmektedir. Özellikle güvenlikle ilgili alanlarda devletlerin işbirliğine daha çekinceli yaklaştıkları görülmektedir. Bu, uluslararası alanda polisiye işbirliğinin henüz istenilen düzeye ulaşmamış olmasının da temel gerekçesidir. Uluslararası anlamda polisiye işbirliğinin en yoğun görüldüğü alan ise Avrupa'dır. Uzun ve ağır işleyen bir süreç neticesinde Avrupalı uluslar, kendi aralarında polisiye işbirliğini mümkün kılan ve kolaylaştıran bir takım girişimlerde bulunmuşlardır. Şüphesiz ki, bunda Avrupa entegrasyon sürecinin yaratmış olduğu karşılıklı güven ortamının da önemli bir katkısı bulunmaktadır. Özellikle Avrupa Birliği'nin kurulmasının ardından yaşanan gelişmeler, nihai biçimini Europol ile bulmuş olan Avrupa'daki polisiye işbirliği açısından önemlidir. Çalışmada, bu sürece katkı sağlayan hukuksal ve kurumsal gelişmeler tarihsel bir perspektiften ele alınmaktadır. ; In contemporary world, international relations' prevalent character, contrary to the expectations, is not conflict but cooperation. For states' cooperation, a set of subjects like to decrease costs, to increase efficiency or to struggle against common threats can be effective. However, it must be accepted that states' willingness to make cooperation may not be at the same level in almost all issues. It is seen that states are less willing to make cooperation especially in security issues. This is the fundamental reason of the fact that international police cooperation has not reached to the desired levels yet. The region where international police cooperation exists most intensively is Europe. As a result of a long and slow-moving process, European nations have taken a set of initiatives that enable and facilitate police cooperation among their selves. Doubtlessly, the sphere of mutual trust that the European integration process had created has also made a significant contribution for this. The developments that occurred after the establishment of European Union are especially important for police cooperation in Europe that had reached its eventual form in the framework of Europol. In this study the legal and institutional developments that contribute to this process are analysed.