Search results

Osmanlı Devleti'nde 19. yüzyılda başlayan modernleşme çalışmaları ile birlikte eğitim önemli bir uygulama alanı olmuş, yasal ve yönetsel değişimlerin yanı sıra ülke genelinde modern eğitim kurumları açılmaya başlamıştır. Daha çok merkezî yerleşimlerde modern eğitim veren okulların açıldığı görülse de başkent İstanbul'un komşuluğundaki Edirne vilayetinin hem merkezi hem de kırsal yerleşimlerinde çok sayıda yeni eğitim kurumu açılmıştır. Bu makalede, 19. ve 20. yüzyılda Edirne vilayetindeki eğitim yaklaşımı ile bu dönemde açılan eğitim kurumlarının incelenmesi amaçlanmıştır. Arşiv belgeleri ışığında, 19. yüzyılın ilk yarısından 1910'lu yıllara kadar geçen süreçte mevcut olan ve açılan yeni okulların tespiti yapılmış, eğitimin niteliği ile birlikte okulların fiziksel durumuna dair yeni bilgiler ortaya çıkarılmıştır. Ayrıca, alan araştırmaları ile birlikte günümüz Türkiye sınırları içerisinde kalan ve 19. yüzyılda Edirne vilayetine dahil Edirne, Kırklareli, Tekirdağ ve Gelibolu Yarımadası'ndan günümüze ulaşan eğitim yapılarının tespiti yapılmıştır. Bu yapıların geçirdiği değişimlerin ortaya koyulması ve mimari biçimlenişlerine dair değerlendirmelerin yapılması, çalışmanın diğer bir amacını oluşturmaktadır.

Tarihsel süreçte karşılıklı rekabet ve çatışma ortamında geçen Türkiye-Rusya ilişkileri, Soğuk Savaşın sona ermesi ve SSCB'nin dağılmasının ardından rekabet ve çatışma ortamından uzaklaşarak çok yönlü işbirliğine dönüşmüştür. 2000'li yıllardan itibaren Türkiye ile Rusya arasındaki siyasi, ekonomik, enerji, güvenlik ve kültürel ilişkiler istikrarlı bir şekilde gelişim göstermiştir. Türkiye ile Rusya arasında gelişen ilişkilerde şüphesiz iki ülke liderinin de ciddi bir katkısı bulunmaktadır. Türkiye Cumhurbaşkanı Recep Tayyip Erdoğan ve Rusya Devlet Başkanı Vladimir Putin, iki ülke ilişkilerini geliştirmek için büyük bir gayret göstermektedir. 2010 yılında Tunus'ta başlayan ve hızla tüm Ortadoğu'ya yayılan Arap Baharı, 2011 yılında Suriye'ye de sıçramış ve küresel çapta bir kriz ortaya çıkarmıştır. Suriye iç savaşının başlamasının ardından Türkiye ile Rusya'nın bölgedeki politikaları çatışmış, Rusya'nın Suriye'de askeri varlığını artırmasıyla birlikte iyice gerilmeye başlayan Türkiye-Rusya ilişkileri, Rus jetinin düşürülmesinden sonra çok ciddi bir krize sürüklenmiştir. Bu olayın ardından Rusya, Türkiye'ye ciddi yaptırımlar uygulamış ve ilişkiler neredeyse kopma noktasına gelmiştir. 9 Ağustos 2016 tarihinde iki ülke liderinin görüşmesinden sonra ilişkiler normalleşmeye başladıysa da Suriye konusunda fikir ayrılıkları devam etmektedir. Günümüzde iki ülke arasındaki ilişkiler düzelmiş olsa da başta Beşar Esad konusu ve PYD/YPG konusunda anlaşmazlıklar devam etmektedir. Bu bağlamda Türkiye-Rusya ilişkilerinin orta ve uzun vadedeki gelişimi bakımından Suriye meselesinin belirleyici olacağı düşünülebilir. Türkiye-Suriye ilişkileri ise, 1946 yılında Suriye'nin bağımsızlığını kazanmasından 1998 yılında imzalanan Adana Mutabakatına kadar gerginlik içinde geçmiştir. 1998 yılında normalleşmeye başlayan Türkiye-Suriye ilişkileri, 2011 yılından itibaren Suriye iç savaşının derinleşmesiyle birlikte tamamen kopmuştur. 2011 yılından günümüze kadar gelen Suriye krizinde Türkiye ve Rusya'nın takındıkları durum ve uyguladıkları politikalar bu tezde ele alınırken iki ülkenin Suriye konusuna bakışı açıklanmaya çalışılacaktır. ; In the historical process, mutual competition and conflict in the Turkey-Russia relations moved away from the environment of competition and conflict, and turned into a multi-faceted cooperation after the end of the Cold War and the dissolution of the USSR. Since the 2000s, political economic, energy, security and cultural relations between Turkey and Russia have shown a steady growth. Without a doubt, the leaders of the two countries have made a serious contribution to the developing relations between Turkey and Russia. Turkey's President Recep Tayyip Erdogan and Russia's President Vladimir Putin demonstrate a great deal of effort to improve their bilateral relations. The Arab Spring, which started in Tunisia in 2010 and expanded rapidly throughout the Middle East, spread to Syria in 2011 and caused a global crisis. After the outbreak of civil war in Syria, Turkey and Russia's policies in the region have come to a conflict; With the increase of Russia's military presence in Syria, the relations between Turkey and Russia have started to tense up and dragged into a serious crisis after the crash of the Russian jet. After this incident, Russia has applied severe sanctions on Turkey and the relations have come to an almost breaking point. Although the relations started to normalize after the meeting of the leaders of the two countries on August 9, 2016, disagreements about Syria still continue to this day. Today, despite the improvement of the relations between the two countries, disagreements continue on the issue of Bashar Assad and PYD / YPG. In this context, in terms of the medium and long term development of Turkey-Russia relations, the issue of Syria could be considered to be determinative. The tension in the Turkey-Syria relations remained from the time when Syria gained independence in 1946 to the time when Adana Agrement was signed in 1998. The relations, which started to normalize between Turkey and Syria in 1998, have been completely severed as of 2011 with the deepening of the civil war. In this dissertation, Turkey and Russia's implemented policies and their approach to the Syrian crisis, which started in 2011 and has come until today, will be discussed, and the two countries' point of views on the subject of Syria will try to be explained.

This article aims to explain, with an example, how historical dramas, under the scope of culture industry, rewrite history on the screen through distorting it. For this purpose, in the first chapter, it is defined who the subject that interprets and recreates the past is. Then, in the second chapter, a Netflix series, Bridgerton (2020) is taken as a recent example in connection with the previous chapter to reveal the instrumental historiography at the back of the production. Thus, it becomes possible to enlighten the intention and the motivation of such a historiography along with the mechanism that tries to make individuals believe fiction rather than facts. In conclusion, an evaluation is given on the example while especially focusing on the consequences of the instrumental historiography that the series has.

Son dönemde uluslararası medyada hemen her hafta Arktik ile ilgili, deniz buzu alanı ve buz kalınlığı durumu, eriyen buzullar, hızla çözülen donmuş kutup toprakları, okyanusun asitlenmesi, bölgenin enerji kaynakları potansiyeli, yeni deniz nakliye yollarının açılması ve muhtemel jeopolitik gerilimlere dair anlatılar göze çarpmaktadır. Buzlar kayboldukça, kıyıdaş Arktik ülkeleri Uzak Kuzey'de daha geniş alanları kontrol etme eğilimine girerlerken, Arktik'de olmayan devletler ise bölgede daha kapsamlı erişim arayışında bulunmaktadırlar. Kuzeyin en uzun kıyı şeridine sahip ülkesi olan Rusya sahnenin merkezindedir ve diğer devletler ile arasındaki ilişkiler Arktik'deki güvenlik ortamının parametrelerini belirlemektedir. Bu çalışma, Rusya'nın tarihsel süreç içinde "iş birliği ve ulusal çıkar" sarkacında salınmış bölge politikalarını mercek altına alırken, teknolojideki tüm gelişmelere ve hem küresel hem de yerel ölçekteki büyük siyasi ve ekonomik değişimlere rağmen devamlılık göstermiş olan Rus bölgesel hedeflerini tespit ederek, her anlamda ısınmakta olan Arktik'in uluslararası sistemdeki ve büyük güçler rekabetindeki rolüne ışık tutmayı amaçlamaktadır. ; In recent times almost every week, stories about the Arctic, addressing the sea ice extent and thickness, melting glaciers, rapidly thawing permafrost, acidification of the ocean, the energy resources potential of the region, the opening of new shipping routes, and probable geopolitical tensions, appear in the international media. And as the sea ice disappears, the littoral Arctic countries are inclined to secure more territory in the Far North, while non-Arctic states seek wider access to the region. Russia, as the owner of the longest coastline in the North, holds the center stage and its relationship with other states defines the parameters of the security environment in the Arctic. This study focusses on the history of Russian regional policies which usually oscillated within the pendulum of "international cooperation and national interest" and deals with the role of the multi-dimensionally warming Arctic in the international system and great power rivalry while determining the continued Russian goals in the region despite all the technological development and global and local political and economic changes in large scale through the history.

Url: http://josc.selcuk.edu.tr/article/view/1075000270 ; Siyasal ikna, demokratik toplumlarda siyasal iletişim alanının başlıca unsurlarından biridir. Bu süreçte, seçmen profiline ve gündemdeki sorunlara uygun siyasal mesajlar ve uygulanabilir vaatler üretmek, siyasi partilerin seçimleri kazanma şanslarını arttıran bir eylem olarak karşımıza çıkmaktadır. Bu çalışmada, ikna kavramı ve siyasal ikna üzerinde durulduktan sonra, 3 Kasım 2002 Türkiye Milletvekili Genel Seçimleri öncesi, CHP-AKP ile 2 Kasım 2004 ABD Başkanlık Seçimleri öncesi, Demokrat ve Cumhuriyetçi Partilerin seçim vaatleri (içerik çözümlemesi yöntemiyle) incelenmiş, bu vaatlerin gündem sorunlarıyla olan paralellikleri / zıtlıkları araştırılmış ve vaatlerin gündem sorunlarına uygun bir şekilde yapılandırıldığı sonucuna varılmıştır. ; Political persuasion is one of the important elements of political communication in the democratic society. In this persuasive process, it takes an important role that political parties have to produce political promises which are collateral with the agenda and the type of electors and can be easily applied. In this study, political promises given by AKP and CHP just before the general elections in 3rd November in 2002 in Turkey and given by Democrat and Republican Parties just before the Presidential Election in 2nd November 2004 in USA are examined (with the method of content analysis) in order to find out if the given promises are in parallel / contrast with the main problems. Our research finds that given promises are generally structured in parallel with the political agenda.

Türkler, tarih boyunca İran toprakları üzerindeki devletlerin kurulmasında önemli bir rol oynamıştır. Öyle ki, Anadolu'dan İran'a yapılan Türk göçleri ile bu devletlerin temelleri atılmıştır. Safeviler'den sonra İran'a hakim olmak amacıyla taht mücadeleleri başlamış, sırasıyla Afşar, Zend ve Kaçar hanedanlıkları yönetimi ele geçirmişlerdir. Bu hanedanların başa geçmeleri sırasında da iktidar mücadeleleri görülmüş, İran siyasi iç bütünlükten yoksun kalmıştır. 1796-1925 tarihleri arasında İran'a hakim olan Kaçar Hanedanlığı, ülkede siyasi birliği sağlamaya çalışmışsa da, bu kez başta Rusya olmak üzere İngiltere ve Fransa'nın İran'a yönelik menfaatleri, İranlı yöneticileri Avrupalı devletler arasında denge politikası izlemeye mecbur bırakmıştır. Ayrıca İran, döneminin güçlü devleti olan Rusya karşısında pek çok toprağını kaybetmek zorunda kalmıştır. Diğer taraftan da kendine en büyük rakip olarak Sünni Osmanlı Devleti'ni gören İranlı yöneticiler, Rusya'ya karşı kaybedilen toprakların telafisi için, Osmanlı Devleti'nin doğu sınırında toprak genişletme faaliyetlerinde bulunmuşlardır. Osmanlı Devleti, İran'ın çeşitli bahanelerle, özellikle sınırlarda yarattığı sorunlara karşı, barışçıl bir politika izlemeyi tercih etmiş, ortak düşman Rusya'ya karşı ittifak kurulabilir ümidiyle İran'a elçiler göndermiştir. Ancak; İngiltere, Fransa ve Rusya devletlerinin etkileri ile bu görüşmelerden olumlu bir sonuç alınamamıştır. ; Turks played an important role in funding civilisations on Iran lands throughout history. Thus, with the help of immigrations from Anatolia to Iran these cultures were founded. After the fall of the Safevi dynasty, competitiosfor ruling Iran led to many fights for the throne, follewed by Afşar, Zend and Kacar dynasties. However, following this first period of unrest, there was again further competition for the throne. During all of this time Iran had no unified or central control. Altough, from 1797-1925 the Kacar dynasty attemped to maintain dominance over the region, but England, France, and especially Russia had interests in Iran, and strongly influenced the Kacar dynasty is policy. Hence, this government had to maintain a balance policy among the interests of these European powers. During this struggle, Iran lost territory to Russia wich was very strong at the time. On the other hand, Iranian governers saw the Sunni Ottoman state as their biggest rival. In order to compansate for lands lost to Russia. Iran attemped to extend their territory in to the eastern part of the Ottoman state. In response to their border problems with Iran, the Ottoman state preferred a peaceful solution and sent their representatives to seek an alliance with Iran against their common enemy, Russia. However, due to interference from England, France and Russia, this attempt to form an allience failed.

In this study, the aerodynamic characteristics of the humpback whale were investigated by applying the NACA-00 15 model to the wing of the airfoil. Inspired by the maneuverability during the chase and capture of the humpback whale, NACA-0015 has placed the tubercles the same wavelength (w) and different amplitudes (a) in the leading edge region of the wing. The three different modified wings and the baseline obtained were compared in terms of aerodynamic performance. The wavelength of the modified wings used in this study is 16% of the chord length and the values of the amplitudes were determined as 0,05%, 0, 1% and 0,15%, respectively, of the chord length. All wing structures were designed in Solidworks CAD program. These solid models were numerically analyzed with the k-epsilon realizable turbulence model in the average Navier-Stokes analysis method in ANSYS Fluent software. Wing openness ratio (aspect ratio) value 1,1 was selected. On the 7,2x 10(5) Reynolds number, analyzes were made on the wing at the attack angle between 0 degrees and 46 degrees. After the examination of the results, it's found that the baseline has a higher lift coefficient (C-L) than the modified wing before the stall. The coefficient of friction (C-D) of the 0,05a0,16w (0,05a ve 0,16w) is 12,57% lower than that of the baseline. For post-stall angle of attacks, when 0,05a0,16w wing is compared to baseline average C-L and C-D value, the wing of 0,5a0,16w has 7,86% and 9,79% higher values respectively. After stall, It has seen that the aerodynamic efficiency (C-L/C-D) of 0,05a0,16w is % 3,81 higher than the baseline.

ÖZETOrtadoğu, tarihin her döneminde çatışma, terör, mezhep veya din savaşları ile dünya siyasetinde önemli yere sahip bir coğrafyadır. Suriye ve Lübnan bu bölgenin politikalarının belirlenmesinde rol oynayan iki Ortadoğu ülkesidir. Soğuk Savaş boyunca Sovyetler Birliği'nin desteği ile Ortadoğu politikasında güçlü bir aktör olan Suriye, iki kutuplu sistem sona erdikten sonra Batılı liberal devletler arasında müttefik bulma arayışı içerisine girdi. Hafız Esad iktidarının son dönemlerinde uluslararası siyasette başlayan değişim, 2000'li yıllarda Suriye'nin dış politikasını çıkmazlara sürükledi. Topraklarında daima hak iddia ettiği Lübnan ile siyasi ilişkileri de bu süreçten etkilendi.Bu tez çalışmasında, 2000-2010 yılı arasındaki Suriye-Lübnan siyasi ilişkileri anlatılmaktadır. Tezin amacı, Suriye'nin değişen uluslararası konjonktürle beraber Lübnan'a karşı yürüttüğü dış politikasını değiştirmesinin nedenlerini ve ikili ilişkilerdeki güçlü konumunun uzlaşmacı ve taviz veren tutuma nasıl dönüştüğünü açıklamaktır. Şüphesiz Suriye'nin uzlaşmacı tavrı, Batılı ülkelerin desteğini almasını ve ABD'nin üzerinde oluşturduğu baskıyı kısmen azaltmasını sağladı, ancak Lübnan üzerindeki etkisi 20.yy'a kıyasla giderek azaldı.Anahtar Kelimeler: Suriye, Lübnan, Dış Politika, Hafız Esad, Beşar Esad, Refik Hariri, Lübnan Krizi, Siyasi Suikast. ABSTRACTMiddle East has an important place in the world politics with all the conflict, terror, sectarian and religious wars that have taken place throughout its history. Syria and Lebanon are the two Middle East countries that have a role in determining the policies of this region. Syria, which was a powerful actor in the Middle East politics with the support of the Soviet Union during Cold War, was in quest of allies among Western liberal states in its foreign politics after the termination of the biploar system. The change which started in international politics in the last period of Hafez El Assad rule led to an impasse in Syrian foreign policy at the beginning of the 21st century. The political relationship of Syria with Lebanon, to whose territory Syria has always laid claim, has been affected by this process.This thesis depicts the political relationship of Syria and Lebanon between the years 2000-2010. The purpose of the thesis is to explain the reasons of the change in the foreign policy of Syria towards Lebanon with the shifting international conjuncture and to show how its powerful position in bilateral relations has turned into a reconciliatory and concessive one. There is no doubt that the conciliatory behaviour of Syria has assured the support of the West and has partly reduced the pressure of the USA but compared to the 20th century, its impact on Lebanon is dwindling away.Keywords: Syria, Lebanon, Foreign Policy, Hafez Al Assad, Bashar Al Assad, Rafik Hariri, Lebanon Crisis, Political Assassinations.