Search results

Nach vier Jahren der Kämpfe auf dem Gebiet des ehemaligen Jugoslawiens verpflichtet das Dayton-Abkommen die beteiligten Seiten, den Krieg zu beenden und einen gerechten Frieden anzustreben. Das Abkommen soll ermöglichen, daß Bosnien-Herzegowina als ein einheitlicher, souveräner Staat existieren kann. Die Zusammenfassung des Abkommens bezieht sich auf folgende Punkte: Militärische Sicherung des Abkommens, Stabilisierung der Gebiete, Verfassung der Republik, Parlaments- und Präsidentschaftswahlen, Schutz der Menschenrechte, Kriegsverbrechengericht, internationale Polizeikommission, und zivile Gewährleistung des Friedenabkommens. (BIOst-Hrs)

Medio jaren tachtig van de twintigste eeuw woedde in Nederland een felle maatschappelijke discussie over kernwapens, die de bevolking en politiek Den Haag diepgaand verdeelde. De Vliegbasis Woensdrecht vormde het epicentrum van deze nationale verdeeldheid, nadat de autoriteiten in de zomer van 1983 deze locatie voor de plaatsing van de kruisvluchtwapens hadden aangewezen.0Voor het personeel van de vliegbasis, de lokale bevolking, bestuurders en ambtenaren, brak een bewogen periode aan. Bijna dagelijks vonden er acties en demonstraties plaats rond de hekken en nabij de poorten van de basis. Deze gebeurtenissen, alsook de komst van Amerikaanse militairen, bleven niet zonder gevolgen voor de eerder zo rustige regio in West-Brabant. Een in december 1987 tussen Washington en Moskou gesloten wapenbeheersingsverdrag voorkwam uiteindelijk de komst van de kruisvluchtwapens, maar de vliegbasis en de gemeente Woensdrecht zouden nooit meer hetzelfde zijn. 'De wereld kwam naar Woensdrecht' brengt de dramatische gebeurtenissen rond de vliegbasis tijdens het kruisvluchtwapendebat in woord en beeld. Het boek behandelt de politieke besluitvorming, de aankomst van de 486th Tactical Missile Wing van de USAF, het maatschappelijke protest en de confrontatie tussen actievoerders en ordehandhavers, maar ook de reacties van de bevolking van Woensdrecht zelf

De vrederechter is een kind van de Franse Revolutie. In de geest van de Verlichting was er nood aan een rechter die dicht bij het volk stond, voor wie bemiddeling en verzoening een eerste taak zou zijn, een drempelloze opstap naar justitie. Deze Franse creatie werd door de revolutionairen en Napoleon ook ingevoerd in territoria die nieuwe nationale staten zouden worden. Nederland maakte kennis met het vredegerecht in 1811, maar inmiddels heeft de vrederechter er plaats geruimd voor de kantonrechter. Italië kent nog steeds de giudice de pace en Spanje de juzgado de paz. In België steekt de discussie over het autonome statuut van de vrederechters bij elk project voor gerechtelijke hervormingen opnieuw de kop op. Anderzijds heeft de wetgever de afgelopen eeuwen steeds meer bijzondere bevoegdheden toegekend aan de laagste alleenzetelende rechter. Klachten over gerechtelijke achterstand of ingewikkelde procedures betreffen allerhande instellingen, maar meestal niet het vredegerecht