Foreign policy as a tool in constructing national identity: A case study of Gallipoli campaign ; Ulusal kimliğin inşasında bir araç olarak dış politika: Çanakkale Savaşı örneği

Abstract

YÖK Tez No: 472345 ; Yüksek Lisans ; Geleneksel dış politika çalışmaları uluslararası politikada devletleri verili olarak kabul eder. Uluslararası politikanın başat aktörü olarak devlet, dış dünyadan farklı olarak belirgin bir karaktere sahiptir. Geleneksel Türk dış politikası çalışmaları, Türkiye'nin Westfalyan ulus devlet düzeninin bir üyesi olduğunu ve dış dünyaya yönelik bir takım siyaseti ve eylemleri olduğunu öne sürer. Bu tez geleneksel literatürü sorunsallaştıran post-yapısalcı bir dış politika çalışmasıdır. Devletlerin verili olmadığı, Türk ulusal kimliğinin ne homojen ne de istikrarlı olduğu, ve Türk dış politikasının kimlik üreten söylemsel bir pratik olduğu tartışılacaktır. Bu çalışma, Türk dış politikası söylemlerinin ulusal kimliği tekrar tekrar ürettiğini ortaya koymak adına, Gelibolu Harekatı üzerine yıllık Cumhurbaşkanlığı açıklamalarını irdelemektedir. Analiz iki farklı döneme odaklanmaktadır. İncelenen ilk dönem 2001 ve 2007 yıllarını, ikinci dönem ise 2015 ve 2017 yıllarını kapsamaktadır. Çalışma, harekat üzerine yapılan Cumhurbaşkanlığı açıklamalarının her bir dönemde Türk kimliğini oluşturmayı amaçladığını tartışmaktadır. Günümüzde Gelibolu Harekatı ötekinin kaynağıdır. Dolayısıyla, Cumhurbaşkanlığı açıklamalarının söylemsel otoritesi Türk kimliğini oluşturmaktadır. ; Orthodox foreign policy studies take states as given in international politics. As the principal actor in international politics, the state has a distinct character different from the outside. Orthodox Turkish foreign policy studies postulate that Turkey has been the member of the Westphalian nation state order and it has had a set of policies and actions oriented towards the external world. This thesis is a post-structural foreign policy study that problematizes the orthodox literature. It will be argued that the state is not given, the Turkish national identity is neither homogenous nor stable, and Turkish foreign policy is an identity productive discursive practice. The study scrutinizes the annual presidential statements on Gallipoli Campaign in order to demonstrate the way in which Turkish foreign policy discourses produce and reproduce the national identity. The analysis focuses on two different periods. The first period under the scope is between the years of 2001 and 2007 and the second period is between the years of 2015 and 2017. The study argues that the presidential statements on the battle aim to create the Turkish self in each period. Gallipoli Campaign is the source of the other in the present. Thus, the discursive authority of the presidential statements constitutes the Turkish self.