Responding To Mass Violation Of Human Rights: The Un And Humanitarian Military Intervention After R2p Unanimous Adoption: Case Study Of Libya And Syria ; İnsan Haklarını Toplu İhlale Karşılık:Koruma Sorumluluğunun Oybirliği ile Kabulünden sonra BM ve İnsani Gerekçe ile Askeri Müdahale: Libya ve Suriye Örnekleri

In: http://hdl.handle.net/11655/6017

Abstract

The thesis studies the application of humanitarian interventions that are based on Responsibility to Protect (R2P) framework. Based on preliminary research and literature review, the study established the sovereignty of State should and must be protected. However, the R2P framework clearly assigned the State the responsibility to protect the human right of its citizen. When a State is unable, unwilling or directly engages in the violation of its citizen's human rights, the framework provides mechanism that can be used to intervene in the domestic affairs of that State. Critics however argue that great powers use the framework as an excuse for interfering with sovereignty of less powerful States. The legitimacy and legality of the framework has thus been questioned. Another strand of literature however provided compelling evidence indicating the model is effective, but its application is questionable since the applying nation adopts a realism approach. The thesis therefore adopts a multiple-case study approach to study the above concerns. The case of Syrian and Libyan was studied and analysed using a thematic data analysis strategy. By answering the appropriate research question, it was established that the model is effective, but its application is arbitrary due to the ulterior motives held by key members of the international community. It was thus recommended for the United Nation to adopt another model that will check the ulterior motives of its member's States when it comes to the implementation of appropriate strategy. ; Bu tezde koruma sorumluluğu çerçevesine dayanan insani müdahale uygulamaları çalışılmıştır.Ön hazırlık ve literatür taramasına dayanarak, bu çalışma devlet egemenliğinin korunması gerektiğini kabul eder. Bununla birlikte, Koruma Sorumluluğu'nun yapısı devlete kendi vatandaşlarının insan haklarını korumasının sorumluluğunu açıkca yükler. Devlet vatandaşlarını korumada aciz ya da isteksiz olduğunda veya kendi vatandaşlarının insan haklarını doğrudan kendi ihlal ettiğinde, Koruma Sorumluluğu yapısı ihlalden etkilenen milletlerin içişlerine karışılmasında kullanılacak mekanizmayı sağlar.Bunun yanı sıra, eleştiriler güçlü olan uluslararası toplumun bu yapıyı nispeten gücü daha az olan devletin egemenliğine müdahale için bahane olarak kullandığını ileri sürer.Bu nedenle, bu yapının meşruiyeti ve yasallığı şüphelidir. Bununla birlikte, literatürün başka bir kolu modeli işe yarar ancak uygulamayı tartışmalı gösteren ikna edici bir delil sunar.Bundan dolayı, yukarıda sayılan endişeler nedeni ile bu tezde birden çok örnek içeren çalışma yaklaşımı uygulanmıştır.Libya ve Suriye örnekleri tematik veri analizi stratejisi kullanılarak çalışılmış ve analiz edilmiştir.Gerekli araştırma soruları yanıtlanarak, modelin etkili ancak uluslararası toplumun asli üyelerinin art niyetinden dolayı uygulanmasının ihtiyari olduğu ortaya konmuştur.Dolayısıyla, uygun stratejiyi uygulama söz konusu olduğunda, Birleşmiş Milletler'e üye devletlerin art niyetlerine karşı koyan bir başka modeli kabulü tavsiye edilir.