THE CRISIS IN UKRAINE IN 2014 AND THE RUSSIAN PERSPECTIVE ON EUROPEAN SECURITY ; KRYZYS NA UKRAINIE W 2014 ROKU I PERSPEKTYWA ROSYJSKA O BEZPIECZEŃSTWIE EUROPEJSKIM

Abstract

The end of the Cold War caused the creation of a new security architecture on the European continent. However, at present it should be said that the attempt to include the Russian Federation in cooperation with Western countries initiated since the 1990s has been unsuccessful, what is more Russia refused to join the western structures on neo-liberal principles. One can assume that the pragmatic cooperation of the Russian Federation under the rule of Boris Yeltsin with the USA and the countries of Western Europe was dictated by the impossibility of implementing its own vision of international relations, especially in terms of security. It resulted from the political and economic crisis after the collapse of the USSR – and thus the lack of tools to influence the international arena – as well as the secessionist movements in the Caucasus, including in Chechnya.The undermining of the position of the Russian Federation as a world power by the United States in the international arena intensified the dissatisfaction of this state, and thus referred to the past and mythologized the concepts of the empire of the nineteenth-century tsarist Russia and the USSR, which were given positive traits. Many Russians today also feel the heirs of the great imperial tradition. Nostalgia for the empire causes voices in Russian political and scientific circles to state that this is the only right way for the development of modern Russia. The international identity of the Russian Federation has been shaped as imperial.The implications of the activities of the Russian Federation on the Crimean Peninsula and in the east of Ukraine in March 2014 led to the destruction of the security system in Europe, which was shaped after the Cold War, which was undoubtedly a turning point and will have long-term consequences in the European security architecture. In addition, it has contributed to the change of relations between the Russian Federation and the United States and western European countries, which may pose a threat to European and global security as well as a possible new Cold War. The purpose of this article is to analyze the activity of the Russian Federation in terms of Russian security concepts relating to Europe. These activities are part of the security architecture that they want to impose on other countries Russian weight, considered as a «geopolitical game», which aims to consolidate its own influence. The central point of the publication is the thesis that the feeling of danger in the political elite of the Russian Federation by the events in Ukraine (the wave of major manifestations and protests overflowing in Ukraine since the country gained independence in 1991) was perceived as a threat to the geopolitical influences of this state. For this reason, for Russia, military operations in the Crimea and in the east of Ukraine were perceived as indispensable defensive actions in order to thwart the expansion of the influence of the United States and NATO on the Russian border. Currently, the conflict in Ukraine is undoubtedly one of the most important geopolitical challenges in terms of security in the 21st century in Europe. The conflict in Ukraine is undoubtedly a challenge for the Western countries and a test of unity. The strategy of the Russian Federation is to destroy the unity of actions of the NATO and European Union states. The new security architecture presented by the authorities of the Russian Federation with its superpower status and the return to the «concert of powers» is unacceptable for European countries. However, Russian imperialism causes an increase in instability in Europe.Key words: international relations; security policy; political concepts; world order; foreign and security policy of the Russian Federation. ; Zakończenie «Zimnej Wojny» spowodował stworzenie nowej architektury bezpieczeństwa na kontynencie europejskim. Jednak obecnie należy stwierdzić, że niepowodzeniem zakończyła się próba włączenie Federacji Rosyjskiej we współpracę z państwami zachodnimi zapoczątkowana od lat 90. XX wieku, co więcej Rosja odrzuciła przyłączenie się do struktur zachodnich na neoliberalnych zasadach. Można przyjąć, że pragmatyczna współpraca Federacji Rosyjskiej za rządów Borys Jelcyna z USA i państwami zachodniej Europy podyktowana była niemożliwością realizacji własnej wizji stosunków międzynarodowych, zwłaszcza pod względem bezpieczeństwa. Wynikało to z kryzysu politycznego i gospodarczego po rozpadzie ZSRR – a tym samym brakiem narzędzi umożliwiających oddziaływania na arenie międzynarodowej – a także secesjonistyczne ruchy na Kaukazie m.in w Czeczenii.Podważanie pozycji Federacji Rosyjskiej jako mocarstwa światowego przez Stany Zjednoczone na arenie międzynarodowej potęgowało niezadowolenie tego państwa, a co za tym idzie odwoływano się do przeszłości i mitologizowano pojęcia imperium dziewiętnastowiecznej carskiej Rosji i ZSRR, którym nadawano cechy pozytywne. Wielu Rosjan także dzisiaj czuje się spadkobiercami wielkiej tradycji imperialnej. Nostalgia za imperium powoduje, że w rosyjskich kręgach politycznych i naukowych pojawiają się głosy, które stwierdzają, że jest to jedyna słuszna droga dla rozwoju współczesnej Rosji. Tożsamość międzynarodowa Federacji Rosyjskiej została ukształtowana jako imperialna.Implikacje działań Federacji Rosyjskiej na półwyspie krymskim oraz na wschodzie Ukrainy w marcu 2014 roku doprowadził do destrukcji systemu bezpieczeństwa w Europie, który został ukształtowany po «Zimnej Wojnie», co niewątpliwie było punktem zwrotnym i będzie miało swoje długoterminowe konsekwencje w europejskiej architekturze bezpieczeństwa. Dodatkowo przyczyniło się do zmiany stosunków Federacji Rosyjskiej ze Stanami Zjednoczonymi i państwami Europy zachodniej, co stanowić może zagrożenie dla bezpieczeństwa europejskiego jak i globalnego oraz możliwą nową «Zimną Wojną».Celem niniejszego artykułu jest analiza aktywności Federacji Rosyjskiej pod względem rosyjskich koncepcji bezpieczeństwa odnoszących się do Europy. Działania te wpisują się w architekturę bezpieczeństwa jaką chcą narzucić innym państwom wadze rosyjskie, rozpatrywanej jako «gra geopolityczna», której celem jest utrwalenie własnych wpływów. Centralnym punktem rozważań publikacji jest teza iż poczucie zagrożenia w elitach politycznych Federacji Rosyjskiej wydarzeniami na Ukrainie (fala największych manifestacji i protestów przelewających się na Ukrainie od momentu uzyskania przez ten kraj niepodległości w 1991 roku) było postrzegane jako zagrożenie dla geopolitycznych wpływów tego państwa. Z tego względu dla Rosji działania militarne na Krymie oraz na wschodzie Ukrainy postrzegane były jako nieodzowne działania defensywne w celu udaremnienia poszerzenia się wpływów Stanów Zjednoczonych oraz NATO przy rosyjskiej granicy. Obecnie konflikt na Ukrainie jest niewątpliwym jednym w ważniejszych wyzwań geopolitycznych pod względem bezpieczeństwa w XXI wieku w Europie. Konflikt na Ukrainie niewątpliwie dla państw Zachodnich jest swego rodzaju wyzwaniem i testem jedności. Strategią Federacji Rosyjskiej jest burzenie jedności działań państw NATO i Unii Europejskiej. Nowa architektura bezpieczeństwa zaprezentowana przez władze Federacji Rosyjskiej z jej mocarstwowym statusem i powrotem do «koncertu mocarstw» jest nie do zaakceptowania dla państw europejskich. Natomiast imperializm rosyjski powoduje wzrost niestabilności w Europie.Słowa kluczowe: stosunki międzynarodowe; polityka bezpieczeństwa; koncepcje polityczne; ład międzynarodowy; polityka zagraniczna i bezpieczeństwa Federacji Rosyjskiej.